Ο Παπαδιαμάντης και ο Μέγας Kανών

Σ’ ένα δρόμο της συνοικίας “Ράχη” στην Πορταριά έχει δοθεί το όνομα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ήταν τόσο μεγάλη η προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη στο χώρο της Ελληνικής Λογοτεχνίας, ώστε αρκούσε αυτό και μόνο να εξηγήσει την ονοματοδοσία αυτή. Η αφορμή όμως στο να δοθεί το όνομα του Παπαδιαμάντη σ’ αυτό το δρόμο ήτανε η παρακάτω:

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είχε έναν αδελφό, το Γιώργη, που είχε παντρευτεί στην Πορταριά και σ’ αυτή εγκαταστάθηκε. Διετέλεσε επί πολλά χρόνια γραμματέας της Κοινότητας Πορταριάς, τότε Δήμου Ορμινίου. Το σπίτι που καθότανε ήταν στην μικρή πλατεία, όπου η θολωτή βρύση και ο μεγάλος πλάτανος της “Ράχης”, απέναντι από το αρχοντικό του Τσοποτού, τώρα ξενοδοχείο “Δεσποτικό”. Έτσι ο εκφραστής του ταπεινού, του αυθεντικού και αδιάφθορου ελληνικού κόσμου, ο κοσμοκαλόγερος Αλ. Παπαδιαμάντης, είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Πορταριά, για να δει τον αδελφό και τα ανήψια του.

Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να σας διηγηθώ ένα ανέκδοτο για τον Αλ. Παπαδιαμάντη, που ο παππούς μου ο παπα Αντώνης, παπάς στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Πορταριάς, από το 1890 έως το 1942, μας είχε διηγηθεί.

Ποια χρονιά ακριβώς συνέβη, δεν το ξέρω. Το παραθέτω όπως μας το διηγήθηκε ο παππούς μου.

Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή, ημέρα Τετάρτη, που διαβάζεται στην Εκκλησία, στον Εσπερινό, ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέου Κρήτης. Βγήκε στην Ωραία Πύλη ο παππούς μου με το βιβλίο στο χέρι, που περιείχε το Μεγάλο Κανόνα, και με το φως της λαμπάδας άρχισε να διαβάζει τα τροπάρια. Ψάλτη δεν είχε και τα τροπάρια έπρεπε να τα διαβάσει μόνος του. Και ήτανε πάρα πολλά.

Διάβασε το πρώτο και πήρε μια βαθειά ανάσα, έτοιμος ν’ αρχίσει το δεύτερο, όταν κάποιος, που στεκότανε όρθιος από το δεξιό μέρος, μπροστά στην κολόνα της εκκλησίας, άρχισε να ψάλλει το δεύτερο τροπάριο. Ο παππούς μου ξαφνιάστηκε λίγο και προχώρησε στο τρίτο. Ο άγνωστος απήγγειλε από στήθους το τέταρτο. Ο παππούς μου, με αγωνία που αυξανόταν, διάβασε την πέμπτη στροφή και ο άγνωστος απήγγειλε από στήθους την έκτη, και ούτω καθεξής, μέχρι το τέλος του μακρού Μεγάλου Κανόνα. Ο παππούς μου διαβάζοντας από το βιβλίο και ο άγνωστος απ’ έξω, χωρίς βιβλίο. Κρύος ιδρώτας περιέλουσε τον παππού μου. Αυτός μετά δυσκολίας, κάτω από το ισχνό φως της λαμπάδας, κατόρθωνε να αναγνώσει τα τροπάρια, ενώ ο άγνωστος δεν εκόμπιαζε καθόλου και τα απήγγελλε μεστά περιεχομένου. Ο φόβος του έβαλε την ιδέα ότι ο ξένος ήταν άγγελος Κυρίου, σταλμένος από το Θεό να ελέγξει αν επιτελεί σωστά το έργο του. Και πρόσθετε ο παππούς μου : «Ήμουν και νέος παπάς…».

Τελείωσε ο Μεγάλος Κανόνας, μπήκε ο παππούς μου μέσα στο Ιερό να βγάλει το πετραχήλι και έως ότου βγει έξω ο άγνωστος είχε εξαφανιστεί. Πράγμα που εμπέδωσε, στη αρχή, την υποψία του αγνού ιερέα για την εξ ουρανών προέλευση του αγνώστου. Το μόνο που, μέσα στην ταραχή του, μπόρεσε να κρατήσει ήτανε το φτωχικό ντύσιμο του απόκοσμου ξένου. Ρώτησε και έμαθε στη συνέχεια ότι αυτός ο άγνωστος, που τόσο συντάραξε τον παππού μου με τις γνώσεις και το παρουσιαστικό του, ήταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο αδελφός του Γιώργη, του γραμματέα της Κοινότητας. Πήγε την άλλη μέρα στο σπίτι του αδελφού του για να τον γνωρίσει και είχε να το λέει για την απλότητα του, την ταπεινοφροσύνη του και τη σοφία του.

Να λοιπόν που το χωριό  συνδέεται με δεσμούς αίματος με τον μεγάλο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και πολύ σωστά δόθηκε το όνομα σε ένα δρόμο της συνοικίας που έμενε ο αδελφός του Γιώργης

Γιώργος Δ. Τσιμπανούλης

Δικηγόρος

Φύλλο υπ’ αρ. 4 της έκδοσης ΠΟΡΤΑΡΙΑ, 1999.

http://www.novafm106.gr/articles/education-ecclesia/753-papadiamantis-and-megas-kanon

 

Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει εἰρηνικά, πρέπει νὰ προσέξη ἰδιαίτερα τὶς σχέσεις του μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους.Γερ Παισιος

Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει εἰρηνικά, πρέπει νὰ προσέξη ἰδιαίτερα τὶς σχέσεις του μὲ συγγενεῖς καὶ φίλους. Νὰ μὴν ξεγελιέται ἀπὸ τὴν εὐγένεια ποὺ ἴσως συναντᾶ. Ἡ κοσμικὴ εὐγένεια μπροεὶ νὰ κάνη πολὺ κακό, γιατὶ ἔχει ὑποκρισία. Ἡ ἐξωτερικὴ συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ παρουσιάζη ἕναν τέλειο ἅγιο, ἀλλά, ὅταν ἀποκαλυφθῆ ὁ ἐσωτερικός του κόσμος, νὰ εἶναι τελείως τὸ ἀντίθετο.

-Ὅταν, Γέροντα, νιώθη κανεὶς τὴν καλωσύνη τοῦ ἄλλου, εἶναι σωστὸ νὰ ἐκφράζεται γι’ αὐτὴν;
-Ἄν εἶναι πολὺ δικός του ἄνθρωπος δὲν χρειάζεται, γιατὶ καὶ αὐτὸς κάποτε θὰ τὸν εἶχε ἐξυπηρετήσει, ἀλλὰ καὶ νιώθει τὴν ἐσωτερικὴ εὐγνωμοσύνη ποὺ ὑπάρχει.
Ἅν ὅμως δὲν εἶναι δικός του ἄνθρωπος, τότε, μὲ ὅποιον τρόπο μπορεῖ, ἄς ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του.
Στοὺς ξένους λέμε «εὐχαριστῶ». Ἐὰν θελήση λ.χ. ἕνα παιδὶ νὰ ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του στοὺς γονεῖς του, δὲν πρέπει νὰ κάνη ἄλλη δουλειὰ ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς λέη συνέχεια, μέρα-νύχτα, «εὐχαριστῶ» γιὰ ὅσα κάνουν γι’ αὐτό



ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ !!!1 ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    25 ΜΑΡ  2012 

ΚΑΝΩΝ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ

Χορωδία της Μονής του Ευαγγελισμού Ορμυλίας (Χαλκιδική Ελλάδα)

Το κάθε πράγμα μπορείς νά το δής άπό τήν καλή του πλευρά ή άπό τήν κακή του πλευρά.Γερ Παισιος !

Γέροντα, πώς γίνεται το ίδιο πράγμα νά το βλέπουν διαφορετικά δύο άνθρωποι;
-Όλα τά μάτια βλέπουν το ϊδιο καθαρά; Γιά νά δή κανείς καθαρά, πρέπει νά εχη τά μάτια της ψυχής του υγιέστατα, γιατί τότε έχει την εσωτερική καθαρότητα. -Γιατί, Γέροντα, μερικές φορές, το ϊδιο περιστατικό ένας το θεωρεί ευλογία και άλλος δυστυχία;
-Καθένας το ερμηνεύει ανάλογα με τον λογισμό του.
Το κάθε πράγμα μπορείς νά το δής άπό τήν καλή του πλευρά ή άπό τήν κακή του πλευρά. Είχα ακούσει το έξης περιστατικό: Σέ ένα μοναστήρι πού βρισκόταν σέ κατοικημένη περιοχή είχαν τυπικό νά κάνουν εσπερινό και όρθρο τά μεσάνυχτα και πήγαιναν και κοσμικοί, γιατί το μοναστήρι ήταν περιτριγυρισμένο άπό σπίτια πού σιγά-σιγά είχαν χτισθή έκεΐ κοντά. Μιά φορά ένας αρχάριος νέος μοναχός ξέχασε το κελλί του ανοιχτό και μπήκε μέσα μιά γυναίκα. Όταν το έμαθε, στενοχώρια, κακό! Ώ, μολύν- θηκε το κελλί! Τρομερό, χάθηκε ό κόσμος! Παίρνει οινόπνευμα, ρίχνει στο πάτωμα και βάζει φωτιά, γιά νά το άπολυμάνη! Παραλίγο νά κάψη το μοναστήρι. Το πάτωμα τού κελλιού του το έκαψε, τόν λογισμό του όμως δεν τον έκαψε.
Εκείνον έπρεπε νά κάψη, γιατί τό κακό στον λογισμό του βρισκόταν.
Αν έφερνε καλό λογισμό και έλεγε ότιή γυναίκα μπήκε στο κελλί από ευλάβεια, για νά ώφεληθή, γιά νά πάρη χάρη και νά άγωνισθή και αύτη στο σπίτι της, θά αλλοιωνόταν πνευματικά και θά δόξαζε τον Θεό
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ      !!!!ΤΗΝ ΑΓΙΑ  ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!!!

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    24 ΜΑΡ 2012