Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα.

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυ

νσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια. Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα ποῦ πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὤρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. Μιὰ μπόρα θὰ εἶναι.

Δὲν σᾶς τὰ λέω αὐτά, γιὰ νὰ φοβηθῆτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρετε ποὺ βρισκόμαστε. Γιὰ μᾶς εἶναι μιὰ μεγάλη εὐκαιρία, εἶναι πανηγύρι οἱ δυσκολίες, τὸ μαρτύριο. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες. Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ θεία Χάρις. Αὐτὸ ποὺ θὰ βοηθήση πολὺ εἶναι νὰ μπῆ μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία: ποὺ βρισκόμαστε, τί θὰ συναντήσουμε, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε. Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι πιὸ μετρημένη. Νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά. Νὰ εἴμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. Νὰ βοηθοῦμε τοὺς πονεμένους, τοὺς φτωχοὺς μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο, μὲ καλωσύνη. Νὰ προσευχώμαστε νὰ βγοῦν καλοὶ ἄνθρωποι.

Ὁ Θεὸς θὰ δώση τὴ λύση

Ὁ Καλὸς Θεὸς ὅλα θὰ τὰ οἰκονομήση μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, ἀλλὰ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ προσοχή, γιατί πολλὲς φορές, μὲ τὸ νὰ βιάζωνται οἱ ἄνθρωποι νὰ ξεμπλέξουν τὰ κουβάρια, τὰ μπλέκουν περισσότερο. Ὁ Θεὸς μὲ ὑπομονὴ τὰ ξεμπλέκει. Δὲν θὰ πάη πολὺ αὐτὴ ἡ κατάσταση. Θὰ πάρη σκούπα ὁ Θεός!

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τ. Β' ἔκδ. Ἱ. Ἠσυχ. «Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2006, σσ. 18-19.

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  3 ΑΥΓ  2012 

...στον τάφο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στην Κέρκυρα

…Μετά από πολλές ταλαίπωριες έφτασε το καράβι σε Ελληνική σκάλα στον Άγιο Γεώργιο Πειραιώς,και εκεί που πλησίασαν το χώμα το ελληνικό χαρουμενοι γιόρτασαν και εκeίνη τη μεγάλη μέρα που ήταν η Υψωση του Τιμίου Σταυρού,14 Σεπτεμβριου 1924 (με το εορτολόγιο της πατριδας τους}.Παρεμειναν τρεις εβδομάδες στα σύρματα,στον Αι-Γιώργη,και εν συνεχεία πήγαν στην Κέρκυρα.όπου και ταχτοποιήθηκαν προσωρινά στο Κάστρο της Κέρκυρας.
Εκεί όμως ο καλός Χατζηεφέντης αδιαθέτησε,και οι Φαρασιώτες πολύ ανησύχησαν γι’αυτό.Χωρίς να θέλει τον πήγαν στο Αστικό Νοσοκομείο,για να μη ταλαιπωρείται μέσα στο κάστρο και αυτός.
Ο Πατέρας δεν ήθελε να τους αποχωριστεί με κανένα τρόπο και τους παρακαλούσε με κλάματα «αφήστε με να πεθάνω κοντά σας».Εκεινοι παλι από αγάπη δεν τον άκουσαν,γιατί νόμιζαν ότι θα συνέλθει στο Νοσοκομείο με την περιποίηση και θα τον έχουν και στη συνέχεια κοντά τους,παρ’όλο που τους είχε πει πολλές φορές από πριν "στην Ελλάδα θα ζήσω μόνο σαράντα ημέρες".Εζησε εν όλω δυο εβδομάδες στο κάστρο της Κέρκυρας και λειτούργησε δυο φορές εκεί,στον Ιερό Ναο Αγ.Γεωργίου.Άλλη μια εβδομάδα έζησε στο νοσοκομείο,όπου και τον επισκεπτόνταν οι Φαρασιώτες με αγωνία………
……….Οταν έφυγαν μετά οι άλλοι και έμεινε μόνον ο Πρόδρομος ,ο Πατήρ του είπε:”Έλα να αποχαιρετηθούμε ,Πρόδρομε,γιατί μεθαυριο φεύγω για την άλλη ζωή.Ήρθε η Παναγία χθες το μεσημέρι και μου το είπε και με γύρισε και στο Αγιο Όρος και είδα τα Μοναστήρια που πολύ επιθυμούσα να ιδώ,αλλά δεν είχα αξιωθή.Τι να σου διηγηθώ,Πρόδρομε!Τι πολλά Μοναστήρια που έχει το Αγιον Ορος1Τι μεγάλους Ναους!Τι μεγαλοπρέπεια¨!Και μετά από αυτά του λέγει¨’’να μη στενοχωρεθής που θα πεθάνει η Κυριακή,η γυναίκα σου μετά από οκτώ ημέρες και του Στέφανου Καραμουρατίδη η γυναίκα,η Αλμαλου,θα πεθάνει και αυτή μετά από δέκατρεις μέρες¨’.
Πράγματι,έτσι έγινε.
Όταν λοιπόν είχαν περάσει και οι δικές του δυο μέρες και ήρθε και το «το μεθαυριο»που θα έφευγε,ο αληθινός δουλος του Θεού Πατήρ Αρσένιος,αφού προηγουμένως κοινώνησε.έφυγε για την αληθινή ζωή κοντά στο Χριστό.Εκείνη την στιγμή δεν ήταν κανένας Φαρασιώτης δίπλα του.Δεν ήθελε να μένει κανείς κοντά του,για να μην τον περισπουν στην αέναο προσευχή του.
Αυτός ήταν ο Πατήρ Αρσένιος!Μόνος,μικρός,με μόνη του Θεου την προστασία!
Μόνος,μεγάλος,δοσμένος μόνο στον Θεό και στην εικόνα Του!
Μόνος στο τέλος της ζωής του με το Θεό μόνο!
Όταν ο ευλαβής ψάλτης του τον επισκεφτηκε πάλι,πήρε αυτή την φορά την ευλογία του Πατρος Αρσενίου από το Λείψανό του.Τον βρήκε να κρατάει σφιχτά με το δεξί του χέρι στον κόρφο του το πολύτιμο πνευματικό του κομπόδεμα,το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.
Ο ακτήμων Πατηρ Αρσένιος δεν είχε υλική περιούσια να αφήσει.Μόνο μερικά τριμμένα βιβλία.Οταν έμαθαν μετά οι Φαρασιώτες ότι κοιμήθηκε,ήταν απαρηγόρητοι,αν και τους είχε προετοιμάσει.Συγκεντρώθηκαν πολλοί και του έκαναν μεγαλοπρεπέστατη κηδεία,στην οποία ακολούθησαν και πολλοί εντόπιοί..
Ετάφη στο Κοιμητήριο της Κέρκυρας μαζί με τους ιερωμένους νεκρούς.Τα παιδιά του έβαλαν επάνω στον τάφο του μαρμάρινη πλάκα με το όνομά του γραμμένο.
Ο Πατήρ Αρσένιος κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1924 (νέο εορτολόγιο) σε ηλικία ογδοντα τριών ετών
Από το βιβλίο του γέροντος Παισίου Αγιορειτου΄¨Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ¨¨ 

 www.proskynitis.blogspot.com

Η συγκινητική επιστολή στους κωπηλάτες

Το Contra.gr φέρνει στη δημοσιότητα την επιστολή του ασκητή μοναχού του Αγίου Όρους Ιωσήφ που είχε η τετράκωπος μέσα στην βάρκα όταν αγωνίστηκε στον ημιτελικό των Ολυμπιακών αγώνων.
"Είναι η βάρκα με τα γούρια" είπε λίγο μετά την πρόκριση της τετρακώπου στον τελικό των Ολυμπιακών αγώνων ο Στεργιος Παπαχρήστος αποκαλύπτοντας κι ότι εκτός όλων των άλλων οι τέσσερις κωπηλάτες είχαν μαζί τους κατα την ώρα του αγώνα και την επιστολή που είχε στείλει σε όλη την Ολυμπιακή ομάδα κωπηλασίας ο μοναχός του Αγίου Όρους Ιωσήφ ο πνευματικός της Χριστίνας Γιαζιτζίδου τα τελευταία χρόνια.
Το γράμμα που ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει τους Έλληνες κωπηλάτες φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το Contra.gr αποσπάσματα του οποίου και παραθέτει παρακάτω Μέσα απο το Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Μηνά  ο μοναχός Ιωσήφ γράφει όπως λέει "ένα μικρό Θούριο, για να εμψυχώσει, να ξεσηκώσει, να πάρουν το φρούριο".
Στους στίχους του αναφέρει: "Ακούω νικητήριες ιαχές από τα σκιφ, Μα ναι Ελληνόπουλα είναι. Δεν κάνω λάθος. Γιορτάζουν πανηγυρίζουν, κραυγάζουν με πάθος. Μετάλλια, χρυσά αργυρά!!! Τόσα πολλά πρώτη φορά!!! Συγχαρητήρια!!! Μπράβο!!! Εύγε παιδιά!!! Ελλάδα πρωτιά και στα κουπιά".
Και η επιστολή του μοναχού τελειώνει "Αθάνατοι και για τις νίκες και για το ήθος, Ελληνόπουλα, Ολυμπιονίκες κωπηλάτες, που θα γίνεται τραγούδι, παράδειγμα και μύθος!!!"

Ο Άγιος Αρσένιος. Ας έχουμε όλοι τις Άγιές του Ευχές.

Ο Άγιος Αρσένιος. Ας έχουμε όλοι τις Άγιές του Ευχές.

Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτ

ός θα συνέβαινε σ’ ένα νησί. Η αγία του μορφή συνέχεια σκορπούσε Χάρη και παρηγοριά. Το πρόσωπό του έλαμπε από την ασκητική γυαλάδα, που έμοιαζε σαν το χρώμα του φτιασμένου κυδωνιού. Είχε πια εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιο του, που το ποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας.

Τρεις μέρες πριν την εκδημία του ήλθε η Παναγία, τον γύρισε σ’ όλο το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια, τους Ναούς που τόσο επιθυμούσε να δει και δεν είχε αξιωθεί και του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα παρουσιαστεί στον Κύριο, που τόσο πολύ αγάπησε και έδωσε όλο του τον εαυτό σ’ Αυτόν. Έφυγε στις 10 Νοεμβρίου το 1924.

Με λίγα λόγια αυτός ήταν ο Άγιος Αρσένιος. Ας έχουμε όλοι τις Άγιές του Ευχές.

Πηγή: http://dosambr.wordpress.com/
Share this:

 

HΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   3 ΑΥΓ  2012