Πνευματικά και κοσμικά αναγνώσματα

ΣΟΥ στέλνω τις Παραινέσεις* του αγίου Αντωνίου, τις οποίες μου ζήτησες. Διάβασέ τες με προσοχή. Θα σε εντυπωσιάσουν. Ο άγιος δεν ήταν εγγράμματος και δεν είχε μελετήσει τα βιβλία των σοφών. Γνώριζε, ωστόσο, απέξω το μεγαλύτερο μέρος της Γραφής. Η χάρη του Θεού σόφισε το νου του, γι’ αυτό και οι διδαχές του είναι, όπως θα διαπιστώσεις, πολύ σοφές. Σύμφωνα με αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων,  τα πνευματικά του λόγια , βγαίνοντας από την καρδιά του, ξεχύνονταν σαν χείμαρρος από το στόμα  του και πλημμύριζαν τις καρδιές των ακροατών του, που συχνά περνούσαν ολόκληρες νύχτες ακούγοντάς τον, χωρίς να κουράζονται ή να νυστάζουν. Είχαμε κι εμείς τον π. Σεραφείμ του Σάρωφ, που, παρότι ήταν επίσης αγράμματος , έγινε σοφότερος από τους σοφούς χάρη στην οικείωση της σοφίας του Θεού και των θεοφόρων αγίων πατέρων.

Ο ρόλος των βιβλίων είναι το να μας καθοδηγούν απλώς στην πνευματική ζωή. Αυτή καθαυτή, όμως, η πνευματική γνώση αποκτάται εμπειρικά με τα έργα. Ακόμα κι εκείνο που γνωρίζεται θεωρητικά από την ανάγνωση με πληρότητα και σαφήνεια, εμφανίζεται εντελώς διαφορετικό όταν γνωρίζεται εμπειρικά από την έμπρακτη εφαρμογή του. Η πνευματική ζωή είναι ένας άλλος κόσμος, στον οποίο η σοφία του κόσμου τούτου δεν μπορεί να εισχωρήσει. Αυτό θα το δοκιμάσεις κι εσύ, αν δεν το έχεις ήδη δοκιμάσει. Να προσέχεις και να καλλιεργείς τον εαυτό σου. Σιγά-σιγά θα φτάσεις στο σημείο να μιλάς σοφά ∙ τόσο σοφά, που θα πρέπει να κάθεσαι και να καταγράφεις τα λόγια σου!

Με ρωτάς: «Διαβάζω πολύ. Είναι κακό;». Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Εξαρτάται από το τί διαβάζεις και πώς το διαβάζεις. Διάβαζε με ευθυκρισία, αξιολογώντας όλα τα αναγνώσματα με κριτήριο την αυθεντική αλήθεια της πίστεώς μας. Ό,τι συμφωνεί με την πίστη, να το δέχεσαι∙  ό,τι δεν συμφωνεί με την πίστη να το απορρίπτεις ως αντίθετο. Και κάθε βιβλίο με αντίθετο περιεχόμενο να το πετάς μακριά. Έχεις αρχίσει να μελετάς την πνευματική ζωή. Είναι κάτι πολύ σοβαρό και περιεκτικό, κάτι πολύ υψηλό και ευχάριστο, στο οποίο δεν μπορείς παρά να βρεις το υπέρτατο αγαθό. Σ’ αυτό να έχεις στρέψει την προσοχή σου και αυτό μαθαίνεις, τόσο από τα βιβλία όσο και, πολύ περισσότερο από την εμπειρία. Γνωρίζεις ήδη τι λογής βιβλία πρέπει να διαβάζεις. Καταλαβαίνεις, επίσης, πώς πρέπει να ρυθμίσεις την προσωπική σου ζωή. Αν στα σοβαρά επιθυμείς να τραβήξεις αυτό τον δρόμο, τότε ποτέ πια δε θα θελήσεις να μελετήσεις άλλα θέματα. Έχεις φοιτήσει, άλλωστε, στο σχολείο κι έχεις αποκτήσει μιαν ικανοποιητική γενική μόρφωση.

«Μα θα θεωρηθώ καθυστερημένη!»,  θα μου πεις. Τι συμφορά! Καθυστερημένη στο ένα, προχωρημένη στο άλλο, πολύ πιο μπροστά απ’ όλους σ’ ένα τρίτο. Πραγματικά θα ζημιωνόσουν, αν σπαταλούσες τον πολύτιμο χρόνο της ζωής σου για την απόκτηση της ανθρώπινης σοφίας και αδιαφορούσες για τη θεία σοφία. Αφού, όμως, θα προχωρήσεις στη δεύτερη, αν βέβαια κάνεις ό,τι χρειάζεται γι’ αυτό, όχι μόνο δεν θα ζημιωθείς, αλλά και θ’ αποκτήσεις θησαυρό αμύθητο, αγαθά άφθαρτα «που ούτε μάτι τα είδε, ούτε αυτί τα άκουσε, ούτε νους ανθρώπου τα έβαλε ποτέ»

( Α΄ Κορ. 2:9 ) . Κι αυτό γιατί η ανθρώπινη σοφία δεν μπορεί να συγκριθεί με την πνευματική.

Δεν απαγορεύεται, βέβαια, να διαβάζεις, πέρα από τα πνευματικά , και άλλα βιβλία. Ωστόσο, αποφεύγοντάς τα, αποφεύγεις το ενδεχόμενο της πνευματικής βλάβης. Γενικά, η ενασχόληση με κοσμικά πράγματα, έστω όχι εφάμαρτα, αποβαίνει σε βάρος της πνευματικής ζωής. Αν αποβλέπεις σε δύο διαφορετικούς σκοπούς, πιθανότατα δεν θα φτάσεις ούτε στον ένα.

Τι θα κάνεις, λοιπόν; Μπορείς να διαβάζεις και μη πνευματικά βιβλία; Θα έλεγα, μολονότι με κάποιαν επιφύλαξη, ότι  μπορείς , αν σου αρέσει, αλλά όχι απεριόριστα και άκριτα. Όταν βρίσκεσαι σε καλή πνευματική κατάσταση, και, διαβάζοντας ένα βιβλίο που περιέχει ανθρώπινη σοφία, η κατάσταση αυτή αρχίζει να σ’ εγκαταλείπει, άφηνε αμέσως το βιβλίο. Να ένας απλός γενικός κανόνας.

Το πνεύμα μπορεί να το καλλιεργήσουν ακόμα και βιβλία που περιέχουν ανθρώπινη γνώση. Είναι εκείνα που μας διδάσκουν τη σοφία, την καλοσύνη, την αλήθεια, την προνοητική παρουσία του Θεού στη φύση και στην ιστορία. Διάβαζε τέτοια βιβλία. Η φύση και  η ιστορία είναι θεϊκά βιβλία για όσους ξέρουν να τα μελετούν. Ο Θείος αυτοαποκαλύπτεται σ’ αυτά, όπως ακριβώς και στις Άγιες Γραφές.

«Και πού μπορεί να βρει κανείς τέτοια βιβλία;», θα με ρωτήσεις. Αυτό δεν το γνωρίζω. Τώρα, πάντως, εκδίδονται και κυκλοφορούνται πολλά τέτοια βιβλία επιστημονικού περιεχομένου, στα περισσότερα από τα οποία επιχειρείται η εξήγηση αφενός της προελεύσεως του κόσμου χωρίς τον Θεό και αφετέρου όλων των πνευματικών εκδηλώσεων του ανθρώπου  χωρίς το πνεύμα και την ψυχή. Μην πιάνεις τέτοια βιβλία, που περιέχουν την ψευδώνυμη γνώση. Μελέτησε την αληθινή επιστήμη. Είναι καλό να κατανοήσεις την κατασκευή των φυτών κι των ζώων, προπαντός του ανθρώπου, καθώς και τους νόμους της ζωής, όπως εκδηλώνονται σ’ αυτά. Πόσο μεγάλη αποδεικνύουν τη θεία σοφία όλα τα δημιουργήματα! Μεγάλη και ακατάληπτη!

Τι γίνεται, πάλι, με τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα; Υπάρχουν και καλά ανάμεσά τους. Για να μάθεις, όμως, αν είναι καλά, πρέπει να τα διαβάσεις. Και διαβάζοντάς τα, θα γεμίσεις το νου σου με τέτοιες ιστορίες και εικόνες, που – «θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου!»- θα μολύνεις την ψυχή σου. Και μετά, άντε να καθαριστείς! Γιατί να υποστείς αυτή την ταλαιπωρία; Νομίζω, λοιπόν, πως είναι καλύτερα να τ’ αποφεύγεις όλα αυτά. Αν κάποιος καλόγνωμος  άνθρωπος, που έχει διαβάσει ένα διήγημα ή μυθιστόρημα, σου το συστήσει, τότε μπορείς να το διαβάσεις κι εσύ. Μπορείς, επίσης, να διαβάζεις ιστορικές πραγματείες, γεωγραφικές περιγραφές και ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Μην αφιερώνεις , πάντως, χρόνο σε τέτοια αναγνώσματα. Ο νους σου ας είναι σταθερά προσηλωμένος στην πνευματική εργασία και η προσοχή σου ας μην ξεφεύγει απ’ αυτήν.

Ο Κύριος να σ’ ευλογεί!

 

*Οι ωραίες και ψυχωφελείς «Παραινέσεις περί ήθους ανθρώπων και χρηστής πολιτείας», που παραδίδονται με το όνομα του Μεγάλου Αντωνίου, περιέχονται στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών.

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Έλληνας μαθητής, 1ος σε παγκόσμιο διαγωνισμό έκθεσης

 http://adontes.blogspot.gr/2012/09/1.html

Υπάρχει ελπίς!»…

Μια έκθεση με "επίκαιρα" μηνύματα: "Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν αναβολικά και μίση αλλά φιλία...ειρήνη¨"

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

«Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ... αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες», αναφέρει η διεθνής κριτική επιτροπή επισημαίνοντας τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου.

Ο νικητής θα βραβευθεί την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών.

Τον Απρίλιο ο 14χρονος είχε αναδειχτεί νικητής στον αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό και η έκθεση διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

Ακολουθεί η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου:

«Γιαννιτσά, 25/01/12

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,

Tennis sport club of Bussel,

Switzerland. 

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ, 

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω... να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις! 

Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα. 

Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα... 

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα... Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα! 

Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη… 

Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή... 

...Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα: 

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά; 

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ! 

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες. 

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. 

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε... Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»! 

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου»

Νουθεσίες Γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

·        Ο Κύριος ήρθε και είναι ο ίδιος ο Δημιουργός. Μας έπλασε και μας έφερε εδώ στη γη και μας φροντίζει, μας προσέχει, μας σώζει και μας χορηγεί όλα τα αγαθά της γης, άμα είμαστε πιστοί σ’ Αυτόν.

·        Δεν ξέρουμε τη φιλανθρωπία του Θεού. Δεν γνωρίζουμε Ποιος είναι και τι εργασία κάνει για τη σωτηρία τη δική μας. Αν ξέραμε τι εργασία κάνει ο Κύριος και πόσο αγωνίζεται, για να σώσει μια ψυχή! Όλο προπορεύεται και εξομαλύνει το έδαφος, για να μη βρεθεί μια ψυχή μπερδεμένη μέσα στην κακία και χαθεί.

·        Ο Κύριος είναι ζωντανός και είναι εδώ, παιδιά. Παρών! Δεν κάθεται στον θρόνο Του, εκεί, και να λέμε: «Πού θα Τον βρούμε;». Άμα ανοίξεις τα μάτια, θα Τον δεις. Άνοιξε τα μάτια, γιατί έχουμε παραπέτια μπροστά και δεν βλέπουμε, δυστυχώς. Και σου λέει: «Μη φοβάσαι! Κοίταξέ με!». Και θα Τον βλέπεις.

·        Όπως το σώμα δεν μπορεί χωρίς το νερό, έτσι και η ψυχή δεν μπορεί χωρίς την προσευχή. Να προσεύχεσαι! Ο Θεός θα σε προστατεύει και θα το βλέπεις. Να δεις πόσο μεγάλη είναι η δύναμις του Κυρίου και η Χάρις Του! Και τελευταία στιγμή περιμένει τον άνθρωπο, για να τον σώσει, να μη χαθεί μια ψυχή. Γιατί παιδιά μου, ουαί και αλίμονο, εάν η ψυχή πάει στον Άδη. Δεν θα ξαναδεί το φως.

·        Λέμε ότι είμαστε καλά και βαδίζουμε. Όμως πλανώμαστε. Σκοτάδι έχουμε μέσα μας! Αν δεν μας φτιάξει ο Κύριος τον δρόμο, αν δεν ανοίξει, για να αδειάσει όλα τα προσκόμματα και όλα τα εμπόδια μέσα στη ζωή, πνιγόμαστε μέσα στις αμαρτίες και χανόμαστε. Αν δεν μας λυτρώσει ο Χριστός, που είναι η μόνη ελπίδα μας, αλίμονό μας! Προσέξτε να μη χάσουμε την πίστη μας!

·        Όλοι οι δρόμοι που παίρνουν οι άνθρωποι και οδηγούν στο Θεό, καλοί είναι.

·        Την Ελλάδα ο Θεός την έχει σπίτι δικό Του. Η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος του κόσμου. Είμαστε ευλογημένοι. Αλλά οι κυβερνήτες τα μπερδεύουνε μερικές φορές. Οι κυβερνήτες πρέπει να είναι χριστιανοί εν επιγνώσει, γιατί αλλιώς μπερδεύουν το κράτος.

·        Κατάληψις της Ελλάδος από ξένο κράτος δεν θα γίνει ποτέ! Τόση δύναμη δίνει στην Ελλάδα ο Κύριος τον καιρό που πολέμου, που δεν λέγεται. Δεν θα έρθουν αυτοί μέσα. Το σώμα της Ελλάδος δεν μπορεί να το πάρει κανένα κράτος και να το πάει όπου θέλει. Είναι από πάνω γραμμένα αυτά, δεν είναι από ανθρώπους.

·        Αλήθεια στα χείλη, αγάπη στην καρδιά, ειλικρίνεια στην ψυχή. Να είστε δίκαιοι , να είστε ελεήμονες. Ο Κύριος για όλους τους ευθείς ανθρώπους, έχει ετοιμάσει τη σωτηρία, τη Βασιλεία του Θεού την αιώνια.

·        Τα πάθη μας ακολουθούν μέχρι το τέλος. Γι’ αυτό να είμαστε προσεκτικοί και ταπεινοί. Να πιάσεις ένα μαχαίρι και να κόψεις; Να το βάλεις βαθιά; Όχι, όχι, σιγά-σιγά, με προσευχή και προσοχή. 

·        Να κάνεις το Θέλημα του Χριστού, να  Τον ακολουθείς και να λες : «Βοήθησέ με , Κύριε, γιατί μόνος μου δεν τα καταφέρνω». Και αυτό θα το πετύχεις, δεν θα ‘χεις προβλήματα. Μη φοβάσαι, ο Κύριος δεν θα σ’ εγκαταλείψει, θα είναι μαζί σου. Και να στερεώσεις την πίστη σου, γιατί και η πίστη κλονίζεται μέσα σε αυτόν τον κόσμο.

·        Είπε σε κάποιον άνδρα πολύ ευλαβή:

-         Πρέπει να τρως λίγο φαγητό. Μην τρως πολύ. Να σηκωθείς από το τραπέζι χωρίς να έχεις χορτάσει. Γιατί τα πολλά φαγητά φέρνουν τον δαίμονα της πορνείας. Ενώ με την εγκράτεια, με το λίγο φαγητό, καλλιεργείται πιο εύκολα το πνεύμα και μειώνεται η δύναμη του δαίμονα της πορνείας. Αυτός ο δαίμονας πολεμείται με δύο τρόπους, με τις μετάνοιες και με το λίγο φαγητό.

·        Να είσαι δίκαιος, να μην είσαι πονηρός και να κάνεις ελεημοσύνες στα παιδιά.

·        Για την εγκράτεια στους έγγαμους:

-         Ναι, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά στην αρχή αυτό δεν είναι δυνατό, εκτός από μερικές εξαιρέσεις , που αυτοί σήμερα είναι οι Άγιοι. Χρειάζεται όμως συμβουλή και παρακολούθηση από έμπειρο πνευματικό πατέρα για ένα τέτοιο εγχείρημα. Και ο χριστιανός σιγά-σιγά δεν πρέπει να είναι εξαρτημένος από τη σάρκα, γιατί αυτό δόθηκε από την αδυναμία του ανθρώπου.

·        Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί Άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός να τους δούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά μας.

·        Δεν υπάρχει άνθρωπος , ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός , που να μην έχει δοκιμασίες. Τα βράδια φεύγω με το πνεύμα μου κι περιφέρομαι γύρω από όλον τον κόσμο και δεν υπάρχει άνθρωπος- κανένας, μ’ ακούς;- που να μην έχει δοκιμασίες. Θα πληρώσουμε σ’ αυτή τη ζωή όλοι, γιατί ο Θεός μας θέλει καθαρούς στην επόμενη,  θέλει να μας μειώσει τις αμαρτίες.

·        Θα κάνεις υπομονή! Μια θα έρχεται το ένα πρόβλημα, μια το άλλο. Θα προσεύχεσαι και η Χάρις του Θεού θα σε δυναμώνει. Πρώτα θα υψώνεις τα χέρια για προσευχή και μετά για δουλειά.

·        Σ΄αυτόν τον κόσμο μπορεί να πονάς και να δοκιμάζεσαι, αλλά ο Θεός τα βλέπει όλα. Και επειδή κάνεις το καλό και βοηθάς πολύ κόσμο, λόγω και της δουλειάς σου, στρώνεις τον θρόνο που θα καθίσεις εκεί ψηλά.

·        Είπε σε κάποιον , ο οποίος ανησυχούσε για την πορεία του εμβρύου που κυοφορούσε η κόρη του:

-         Μην τυχόν και κάνουν λάθος και το ρίξουν το παιδί, γιατί χαθήκανε! Ό,τι πει ο Κύριος, είναι ευλογημένο. Άσε τους γιατρούς ! Γιατρός είναι Ένας! Εκείνον θ’ αγαπάς και θα τακτοποιήσει τα πράγματα.

·        Να κάνεις προσευχή για το παιδί σου, να του μαθαίνεις  το Πάτερ ημών τώρα που είναι μικρό, να νηστεύεις, να κοινωνάς, και η Χάρις του Θεού είναι μαζί σου, δεν θα σε αφήσει ποτέ να πάθεις πράγμα κακό.

·        Και τα άγρια θηρία θα ασχοληθούν με τα παιδιά τους, εσύ δεν ασχολείσαι;

·        Να νουθετείτε τα παιδιά σας από μικρά, να ξέρουν για ποιο σκοπό ήρθαν στην γη και να βλέπουν το δικό σας παράδειγμα.

·        Αν όλες οι οικογένειες μεγάλωναν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, δεν θα μπορούσαν οι «τριακόσιοι του Λεωνίδα» [ οι βουλευτές] να ψηφίζουν νόμους που θα ήταν ενάντια στην Εκκλησία, αντίθετοι από το Θέλημα του Θεού.

·        Θα μιλάς σε όλους με αγάπη , αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είσαι στην ίδια συχνότητα.

·        Η ελπίδα είναι του Κυρίου. Η απελπισία είναι του διαβόλου. Ή με τον Θεό θα είσαι ή με τον διάβολο. Δυο δρόμοι υπάρχουν. Δεν υπάρχει τρίτος. Διάλεξε και πάρε.

·        Ο καθολικός δεν αλλάζει. Τους έχει ο άλλος «έτσι» κρατημένους. Είναι πλέον στα χέρια του πονηρού. Είναι σε αίρεση οι καθολικοί!

·        Ό,τι καλό κάνετε, τα παιδιά σας θα το βρουν.

·        Πρέπει να διαβάζετε εκκλησιαστικά βιβλία και να μορφώνεστε συνεχώς. Κάποιος που τον πιάνουν αδιάβαστο εύκολα πέφτει σε παγίδες.

·        Έχεις συνεχώς   θλίψη κι αυτό , παιδί μου δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το αυτό. Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη. Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο, το ακούει ο Θεός.

·        Στις μέρες μας οι άνθρωποι, και εμείς οι μοναχοί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι γίνεται αγώνας για τη σωτηρία μας. Αυτός ο λίγος αγώνας, αλλά να είναι θετικός και σταθερός. Όχι, σήμερα να κάνω μια προσευχή και την άλλη μέρα να την παρατήσω, να μην την ξανακάνω. Μια προσευχούλα σήμερα, και άλλη αύριο, και άλλη μεθαύριο, να είμαστε έτοιμοι για τον Ουρανό. Όχι για τα πράγματα της γης. Η καλοσύνη σου θα μένει στον αιώνα τον άπαντα.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ

Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου»

Τόμος Β΄

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

Όταν προσευχόμαστε, έχουμε χρέος νααφιερώνουμε συστηματικά ένα μέρος της προσευχής μας για τους άλλους

«Όταν προσευχόμαστε, δεν έχουμε χρέος να αφιερώνουμε συστηματικά ένα μέρος της προσευχής μας για τους άλλους;»
Ασφαλώς! Είναι καθήκον μας. Άλλωστε καί οί προ¬σευχές της Εκκλησίας μας αναφέρονται πολύ συχνά στους άλλους. .
Ό αείμνηστος ησυ

χαστής Ιωσήφ, όταν κάποιο πρό¬σωπο είχε ειδική ανάγκη, έδινε όλο τον εαυτό του στην προσευχή, αλλά καί στη νηστεία. Δεν εύρισκε ανάπαυ¬ση ή ψυχή του, μέχρις ότου πληροφορηθεί εκ Θεού μέ¬σα του ότι εισακούσθηκε ή δέηση του
. Στο βιβλίο "Ιε¬ρομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης" αναφέρεται ότι ό άγιος αυτός Γέροντας, με την επιμονή στη νηστεία καί την προσευχή, «έβγαλε ψυχή από την κόλαση». .
Άλλου πάλι, στις επιστολές του, ομολογεί ότι για τον καθένα που προσευχόταν ολόψυχα, σχετικά με έναν πειρασμό πού είχε, γευόταν ό ίδιος τον πειρασμό του. Καί υπάρχουν πειρασμοί μικροί, υπάρχουν καί με¬γάλοι, υπάρχουν όμως καί ασήκωτοι. Κάποτε ό παπα-Χαράλαμπος μας διηγήθηκε το έξης περιστατικό:
«Όταν πρωτοήλθα στο "Αγιον Όρος, γνώρισα έναν μοναχό πού ή ζωή του δεν ήταν καλή. Εξέκλινε δηλα¬δή στην αμαρτία. Δυστυχώς, ό μοναχός αυτός πέθανε αμετανόητος καί ανεξομολόγητος. Εγώ, από λύπη καί συμπάθεια, άρχισα κάθε βράδυ να προσεύχομαι θερμά για την ψυχή του. Όμως από την πρώτη βραδιά ό σα¬τανάς με πολεμούσε τόσο, πού έφθασα πια στο σημείο να σηκώσω τα χέρια. Ξέρεις Τι θα πει να βλέπεις φα¬νερά τον διάβολο να σου αγριεύει καί να σε απειλεί ουρλιάζοντας: «Τι δουλειά έχεις εσύ με αυτόν εδώ; Αυτός είναι δικός μου!» Καί μόνο ή όψη του είναι Ικανή να σε τρομοκρατήσει. Αναγκάστηκα να τρέξω στον Γέροντα, για να το εξομολογηθώ. Άλλα ό Γέροντας γνώριζε πριν του μιλήσω καί μου λέει:
- Ώστε προσεύχεσαι για τον μοναχό Χ.
- Ναι, Γέροντα, προσεύχομαι, αλλά βρήκα μεγάλο πειρασμό.
Τότε μου απαντάει:
- Ό μοναχός αυτός κολάστηκε. Έχει μεγάλη εξου¬σία επάνω του ό σατανάς. Αφήνει εσένα να τον πάρεις από τα χέρια του;
- Καί Τι θα κάνουμε, Γέροντα, γι' αυτόν τον ταλαί¬πωρο άνθρωπο;
- Εσύ θα τον μνημονεύεις κάθε μέρα στην προσκο¬μιδή. Για προσευχή, άστο σε μένα. Εσύ ακόμα είσαι αδύνατος δεν μπορείς να τον σηκώσεις.
Έτσι, αν καί πολύ τον λυπόμουν, έκαμα υπακοή στον Γέροντα μου».
Αργότερα, όταν διαπίστωσε πρόοδο στην προσευχή καί γενικά στην πνευματική ζωή του παπα-Χαράλαμπου, ό Γέροντας από μόνος του τον προέτρεπε:
- Παπά, θέλω να προσευχηθείς, όσο μπορείς, γι' αυτό το ζήτημα. Είναι μεγάλη ανάγκη

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   17 ΣΕΠ 2012