Σωτηρία αλλοδόξων και αλλοθρήσκων

Μ.Μ : … Ας πάμε ,όμως τώρα σε ένα άλλο ερώτημα: ακούμε κατά καιρούς πολλούς να λένε το εξής απλό και πολύ λογικό για τους μη θεολόγους μερικές φορές: « Καλά εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την Πίστη μας, την ορθή Πίστη ,την Εκκλησία μας, την Αποκάλυψη του Κυρίου . Είμαστε μέσα στο αυλάκι της σωτηρίας, της Βασιλείας των Ουρανών… »

π.Ι : Αν προσέξουμε…

Μ.Μ : Φυσικά, εξυπακούεται. Πάτερ, με έχει ρωτήσει μαθητής Γυμνασίου , τι γίνεται με τους Τούρκους; Το παιδί δεν ήξερε να πει με τους Μουσουλμάνους, εννοούσε κάποιο άλλο θρήσκευμα. Κι εγώ επαυξάνω, απηχώντας την άποψη όχι μόνο του παιδιού ,αλλά και άλλων πολλών . Ίσως και εσείς ο ίδιος να το έχετε συναντήσει. Τι γίνεται με τους Βουδιστές, τι γίνεται με τους Μουσουλμάνους , για να μην πάω σε άλλες Ομολογίες Χριστιανικές, ας μιλήσουμε για άλλες θρησκείες. Αυτοί δεν θα πάνε στον Παράδεισο; Τι κριτήρια θα έχει ο Θεός για αυτούς; Μόνον εμείς θα κριθούμε και ανάλογα ή θα προαχθούμε , να το πω έτσι ή θα απορριφθούμε; Με αυτούς τι γίνεται; Δεν υπάρχει σωτηρία;

π.Ι : Βεβαίως και μπορεί να υπάρξει σωτηρία. Το θέμα τοποθετείται ως εξής: Κάποιος που γνώρισε το Χριστιανισμό και βαπτίσθηκε, θα κριθεί βάσει του νόμου της Χάριτος. Κάποιος όμως που ζει στη Μαδαγασκάρη ,για παράδειγμα, στη Σουμάτρα ή στο Βόρνεο, στη Νότιο Αμερική , στο Β.Πόλο, οπουδήποτε δεν έχει κηρυχθεί το Ευαγγέλιο , αυτός θα κριθεί σύμφωνα με αυτό το οποίο αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή: Θα κριθεί βάσει του νόμου της συνειδήσεώς του: « όταν οι εθνικοί – που δεν έχουν γραπτό ηθικό νόμο- τηρούν εκ φύσεως τις διατάξεις του νόμου, σε αυτούς, μολονότι δεν έχουν γραπτό νόμο, νόμος είναι ο εαυτός τους. Αυτοί αποδεικνύουν ότι έχουν το έργο του νόμου γραπτό στις καρδιές τους » ( βʼ 14 - 15 ) . Ο Θεός έχει βάλει, λοιπόν, σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν βρίσκονται πάνω στην γη, αυτό το αδέκαστο δικαστήριο…

Μ.Μ: Τον έμφυτο ηθικό νόμο…

π.Ι: Τον έμφυτο ηθικό νόμο, ναι, και βάσει αυτού του νόμου θα κριθούν. Αν πορεύθηκαν σύμφωνα με τον έμφυτο ηθικό νόμο σωστά, θα μπουν στον Παράδεισο. Αν όχι, δεν θα μπουν στον Παράδεισο.

Βέβαια θα υπάρχει- σύμφωνα με το « αστήρ αστέρος διαφέρει εν δόξη » ( Αʼ Κορ. ιεʼ 41 ) – διαβάθμιση στον Παράδεισο, όπως εξάλλου και στην Κόλαση. Οι άνθρωποι άλλων θρησκευμάτων , λόγω των καλών πράξεων τις οποίες θα πράξουν, θα μπουν στον Παράδεισο, αλλά δε θα απολαύσουν αυτά τα οποία θα απολαύσει π.χ. ο Απ. Παύλος ή ο Άγιος Μακάριος.

Μ.Μ: Γιατί π. Ιωάννη. Δεν είναι « άδικο » αυτό;

π.Ι: Δεν είναι άδικο διότι κρίνονται και ευκολότερα. Ο Χριστιανισμός είναι πολύ δύσκολος με τις εντολές τις οποίες έχει. Αυτό εξάλλου- για να κάνουμε μια παρέκβαση- αποδεικνύει λόγω και της πληθύος των πιστών την αλήθεια του. Αν κάποιος θέλει να τραβήξει οπαδούς, δεν τους λέει αρνητικά πράγματα. Αντιθέτως , τους τάζει « λαγούς με πετραχήλια ».

Μ.Μ: Κολακεύει δηλαδή…

π.Ι: Ακριβώς . Αυτά, όμως, τα οποία είπε ο χριστός στους μαθητές Του ήταν : « Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε ( Ιω. ιεʼ 20 ) κι ένα σωρό τέτοια πράγματα ,που είναι αποτρεπτικά να τραβήξεις τον κόσμο κοντά σου. Το ότι λέει τέτοια πράγματα και παρόλα αυτά έρχονται οι άνθρωποι κοντά του, αυτό αποδεικνύει ότι είναι αλήθεια ο Χριστιανισμός.

Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας σχετικά με τους αλλοθρήσκους. Δεν είναι τόσο « τυχερός » ο Χριστιανός ,διότι από τους Χριστιανούς ζητάει πολύ περισσότερα ο Χριστός. Και θα πάνε σε κατώτερη θέση από τους αλλοθρήσκους, αν δεν πράττουν αυτά τα οποία ζητάει ο Χριστός. Οι άλλοι δεν θα κριθούν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο , αλλά ευκολότερα.

Μ.Μ: Ενός ανθρώπου δηλαδή, ο οποίος θα κριθεί σύμφωνα με τον έμφυτο ηθικό νόμο , το πολύ-πολύ να του καταλογίσει ο Θεός, την πράξη της μοιχείας, για παράδειγμα.

π.Ι: Ναι , ενώ ο Χριστιανός θα κριθεί πολύ πιο αυστηρά. Ακόμα για ένα πονηρό βλέμμα π.χ.

Μ.Μ: « Εν λόγω , έργω και διανοία » δηλαδή…

π.Ι: Ακριβώς. Θα είναι και περισσότερα τα οφέλη για τον Χριστιανό , αλλά θα είναι και αυστηρότερο το κριτήριο και δυσκολότερος ο αγώνας του. Όλα είναι δίκαια. Ο Θεός είναι ακριβοδίκαιος . Όπως λέει ο π. Παϊσιος από το Άγιο Όρος , « Ο Θεός δεν έχει ούτε δυο ζυγαριές όμοιες. Τον κάθε άνθρωπο θα τον ζυγίσει με την δική του ζυγαριά » . Ανάλογα με το που γεννήθηκε ,σε τι περιβάλλον βρέθηκε, τους γονείς δηλαδή, το σχολείο, το κράτος, το θρήσκευμα, την ιδιαιτερότητα του καθενός προσώπου. Ο Θεός δεν κάνει λάθη.

Ο μακαρίτης ο Χρήστος Ανδρούτσος , ο καθηγητής της Δογματικής, έλεγε ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη ασφαλής οδός σωτηρίας. Δεν είναι η μόνη οδός σωτηρίας, αλλά είναι η μόνη ασφαλής οδός.

Και ο π. Ιωήλ ο Γιαννακόπουλος μας δίνει ένα εποπτικό παράδειγμα , για να κατανοήσουμε καλύτερα τη ρήση αυτή του Ανδρούτσου: Μας λέει: Στον ανταρτοπόλεμο υπήρχε μια ασφαλής οδός που ένωνε την Καλαμάτα με την Αθήνα : εκείνη με την τεθωρακισμένη φάλαγγα. Υπήρχαν βέβαια και άλλα μονοπάτια, από τα οποία μετέβαιναν οι άνθρωποι από τη μια πόλη στην άλλη. Δεν ήσαν όμως ασφαλή. Έτσι ακριβώς και με την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους αλλοδόξους και ετεροθρήσκους.

Να τονίσουμε, όμως, ότι, αν κάποιος έχει βαπτισθεί Ορθόδοξος και γίνει εκ τρων υστέρων αιρετικός ή ,πολύ περισσότερο αλλόθρησκος, αυτός δεν πρόκειται επ ʽ ουδενί να σωθεί παραμένοντας στη νέα αυτή πίστη, όσα καλά έργα κι αν κάνει. Άλλο πράγμα να είσαι Βουδιστής ή Μουσουλμάνος και να μη γνωρίσεις το Χριστό κι άλλο πράγμα να αρνηθείς το Χριστό, για χάρη του Βούδα ή του Σίβα ή του Αλλάχ.

Αυτά, σχετικά με τη σωτηρία των άλλων. Το κύριο ωστόσο , είναι να προσέξουμε πως θα σωθούμε εμείς…

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ « ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ »

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΕΛΙΝΟΥ

Αʼ ταξίδι 1993

ΝΕΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ 2002

Πίστη, ταπείνωση, ελπίδα

Η δουλειά μας περιμένει σε όλη τη ζωή μέχρι τον θάνατο και θα είναι ιδιαίτερη τη  στιγμή των επιθανατίων κόπων. Ορίστε λοιπόν, μην απελπίζεσαι, αλλά κοπίαζε. Η σύγχυσή σου, η ασθένειά σου είναι ψυχική , όπως κι όλων, αλλά ο καθένας έχει τη δική του. Επίσης, δεν πρέπει να τρέχεις μακριά από τον εχθρό που σου ορμά, αλλά με τη βοήθεια του Θεού να παλεύεις.

Γι’ αυτό πρέπει να ζητάς συνέχεια βοήθεια. Βοηθός σου θα μπορούσε να γίνει ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης. Να τον τιμάς και να διαβάζεις γι’ αυτόν, οπωσδήποτε το «Ανέκδοτο ημερολόγιό» του και τις σημειώσεις γι’ αυτόν της ηγουμένης Ταϊσίας ∙ είναι λεπτούτσικο τετραδιάκι, αλλά πλούσιο.

Αυτό, για το οποίο μου γράφεις, ο πόνος της ψυχής, αυτή ακριβώς είναι η κύρια ασθένεια των νεοφώτιστων. Μπαίνουν στην Εκκλησία, αλλά περισσότερο με τον νου. Η πίστη, όμως, είναι κάτι άλλο, στο οποίο συμμετέχει ολόκληρος ο άνθρωπος και εν πρώτοις η ψυχή.

Εγώ μεγάλωσα σε άλλο περιβάλλον, γύρω ζούσαν με πίστη όλοι οι άνθρωποι. Τώρα είναι πιο δύσκολα∙ ζωντανή πίστη ακόμη και στους λειτουργούς του Θεού δεν θα δεις αμέσως. Αλλά τι να κάνουμε;

«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν». Εμείς θα προσευχόμαστε για σας, Ντ., κι εσείς, αφού έχετε συνείδηση της ανεπάρκειάς σας, αυτό σημαίνει ότι θα στέκεστε με απλωμένο χέρι. Μόνο αυτό αγαπά ο Κύριος, το να στεκόμαστε μπροστά Του ταπεινά, ζητώντας βοήθεια.

Φοβηθήτε! Μη φοβάστε να φοβάστε! «Πιστεύω, Κύριε! Βοήθει μου τη απιστία!». Είναι χειρότερο να μην έχεις πίστη, αλλά μέσα σου να τη φαντάζεσαι και να την αναπαριστάς. Αυτό είναι απελπιστική ασθένεια με κακή έκβαση. Εσύ, όμως, Ντ., άνοιξε μπροστά στα μάτια σου το ζωντανό βιβλίο της φύσης και μείνε έκπληκτος, καθώς και την επόμενη παράλληλη σελίδα, το άγιο Ευαγγέλιο, και η ειλικρινής σου δίψα θα καθοδηγηθεί από την Αλήθεια .

Και θα έρθει σε σένα το έλεος του Θεού!

Ακόμη, πολύ σε παρακαλώ, αγάπησε τον άγιο Θεοφάνη τον Έγκλειστο. Από τα έργα του η ζωντανή πίστη πηγάζει σαν χείμαρρος σε αυτόν που τον αγάπησε.

Πηγή: «με λεπτότητα και αγάπη

Επιστολές του Γέροντα Ιωάννη

της Μονής των Σπηλαίων ( Πσκωφ )

Εκδόσεις : εν πλω

Η πίστη δυνατή- Ομαδικές μεταστροφές & θαυμαστές βαπτίσεις στην Ακτή Ελεφαντοστού, Αφρική

http://workersectingreece.wordpress.com

FROM WORKER SECT TO ORTHODOXY

«Ἡ Πίστι δυνατή, τά θαύματα πολλά. "Φθάσαμε", διηγεῖται ὁ Ἐπίσκοπος Γκάνας Παντελεήμων, "μετά ἀπό 18 ὧρες ταξίδι στήν Ἀκτή Ἐλεφαντοστοῦ καί εἴπαμε: Τώρα τί κάνουμε;... Καί, ὅταν ἀπογοητευθήκαμε καί πήραμε τήν ἀπόφασι νά ἐπιστρέψουμε στή Γκάνα, κτύπησε τό τηλέφωνο. Ἦταν μία ὁμάδα ἀνθρώπων πού γιά ἕξι χρόνια ἔψαχνε τίς ρίζες τοῦ Χριστιανισμοῦ καί κατόπιν ἔρευνας τίς ἀνακάλυψε στήν Ὀρθοδοξία... Οἱ προθέσεις τους ἁγνές... ἀποφάσισα νά τούς βαπτίσω... Πήγαμε νά δοῦμε τή λιμνοθάλασσα, ὅπου τήν ἑπόμενη μέρα θά γινόταν ἡ βάπτισι. Γεμάτη σκουπίδια (μέχρι 2,5m ἀπ᾽ τήν ἀκτή). Ποῦ θά ρίξουμε τό λάδι; Ποῦ θά γίνη τό μυστήριο; Θά θέλαμε μῆνες, γιά νά τήν καθαρίσουμε... Τό βράδυ ξέσπασε ἀνεμοθύελλα... Τό ἄλλο πρωΐ δέν ὑπῆρχε οὔτε ἕνα σκουπιδάκι... Μετά τό Ἑὐλογητός...᾽ μέ κατέλαβαν σπαρακτικοί πόνοι. Ἔπρεπε νά πάω σέ νοσοκομεῖο... Συνέχισα... Ἦταν οἱ πρῶτοι Ὀρθόδοξοι"».

ΠΗΓΗ:

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ

Ὁ Ἡχος τῶν Θεϊκῶν Βημάτων

ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Ἀθήνα 2011

http://www.truthtarget.gr

TRUTH TARGET

Η συγκινητική αλλαγή μιας πρώην ιερόδουλης

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ... (1997-2007) – Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΜΙΑΣ ΠΡΩΗΝ ΠΟΡΝΗΣ – WIND OF CHANGE...

Athens – Αθήνα...

http://www.youtube.com/watch?v=hNlBzqH3-Xk

http://www.youtube.com/watch?v=GXXVLnjMoDc

http://vimeo.com/68880149

 Μοναχή Πορφυρία: Πρώην οδηγός TAXI σε Αθήνα και Πειραιά κατά τα έτη 1997-2007 

Ἡ Μοναχὴ Πορφυρία γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὸν Πειραιᾶ. Ἄσκησε κατὰ καιροὺς διάφορα ἐπαγγέλματα. Ἐπὶ δέκα χρόνια (1997-2007) ἐργάστηκε ὡς ὁδηγὸς ταξὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Γνώρισε τὸν σύγχρονο ἐνάρετο καὶ ἔνθεο Γέροντα Πορφύριο ἀπὸ βιβλία σχετικὰ μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία του. Αὐτὴ ἡ γνωριμία τὴν ἔφερε πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τὴ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή. Μὲ δυνατὴ πίστη καὶ βαθιὰ ἀγάπη στὸν Θεὸ ἔβαλε στόχο τὴ δόξα Του καὶ τὴ σωτηρία τῶν συνανθρώπων της. Ἔτσι τὸ ταξί της ἔγινε ἕνας σύγχρονος ἄμβωνας, ποὺ ὁδήγησε πολλοὺς σὲ ἀλλαγὴ ζωῆς, στὴν εὐλογημένη ἀλλοίωση. Τὰ τελευταῖα χρόνια περιεβλήθη τὸ ταπεινὸ μοναχικὸ τριβώνιο, μὲ διπλὸ σκοπό: νὰ ἀγωνιστεῖ ἀπερίσπαστη γιὰ τὴ σωτηρία της καὶ νὰ διακονήσει τὸν σύγχρονο δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο.

Μικρολίμανο, Πειραιάς

ΠΗΓΗ:

http://www.truthtarget.gr

Η μοναχή Πορφυρία, η επί δεκαετίας (1997-2007) πρώην οδηγός TAXI  σε Αθήνα και Πειραιά μας αναφέρει:

«Ἡ βάρδια μου εἶναι νυκτερινή, ἡ ὥρα ἕντεκα τό βράδυ. Ἀνέβαινα τήν ὁδό Πειραιῶς, πρός Ὀμόνοια. Μέσα στό ταξί, ὡς συνήθως, μιλοῦσα μέ τόν γλυκύ μου Ἰησοῦ. Αὐθόρμητα εἶπα μέσα μου στό Χριστό μου: Τόν πρῶτο ἄνθρωπο πού θά μοῦ κάνη σινιάλο νά σταματήσω, θά τόν πάω χωρίς χρήματα, ἀρκεῖ νά τόν φέρω κοντά Σου. Δέν μέ σταμάτησε κανείς, μέχρι πού ἔφθασα Πειραιῶς καί Μενάνδρου. Ἐκεῖ στή γωνία στεκόταν μιά κοπέλλα. Σταμάτησα καί τήν κοιτοῦσα. Περίμενε πελάτη, γιά τό μεροκάματο. Χωρίς νά τό καλοσκεφθῶ, κατέβηκα καί πῆγα κοντά της.

—Καλησπέρα!

—Καλησπέρα!, μοῦ ἀπάντησε.

—Ξέρεις, αὐτή τήν ὥρα, αἰσθάνομαι πολύ πόνο στήν ψυχή μου καί θέλω μέ κάποιον νά τόν μοιρασθῶ.

Μέ κοιτοῦσε παραξενεμένη καί μοῦ λέει:

—Καλά, καί βρῆκες ἐμένα νά μιλήσης;

—Ναί! Ἡ καρδιά μου μοῦ λέει πώς ἐσύ θά μέ καταλάβης.

—Ξέρεις τί δουλειά κάνω ἐγώ;

—Τό βλέπω.

—Καί θέλεις νά μιλήσης μαζί μου;

—Ναί! Θέλω νά μιλήσω μαζί σου. Εἶσαι νά χάσουμε σήμερα καί οἱ δύο τό μεροκάματο; Ἴσως νά μπορέσης νά μέ βοηθήσης καί νά σωθῶ.

—Πᾶμε, μοῦ λέει διστακτικά.

—OΚ, φύγαμε!

Ἔρριξε μιά ματιά γύρω της καί μπῆκε γρήγορα στό ταξί.

Χαρούμενη ἐγώ, ἀλλά καί προβληματισμένη· τί θά τῆς ἔλεγα; Θεέ μου! ἔλα κάτω καί βοήθησέ με, τί νά κάνω τώρα; Τί νά τῆς πῶ; Ἀφοῦ συστηθήκαμε, τῆς λέω:

—Δύσκολα τά ἐπαγγέλματα πού διαλέξαμε νά κάνουμε, ἔ;

Καί ἔτσι ἀρχίζει μιά πολύ ὡραία συζήτησι.

Στήν ἀρχή γύρω ἀπ' τό ταξί καί τίς δυσκολίες του. Καί δειλά-δειλά ἄρχισα νά μπαίνω στή δική της ζωή. Ὡστόσο, φθάσαμε στό Καβούρι. Τῆς εἶπα:

—Θά κατέβουμε ἐδῶ νά πιοῦμε καφέ καί νά συνεχίσουμε τήν κουβέντα μας.

Ἐκείνη τότε μοῦ εἶπε κάτι πού μέ συγκίνησε:

—Δέν ντρέπεσαι νά πᾶμε μαζί μέσα;

Ὅπως καταλαβαίνετε, τό ντύσιμό της ἦταν διαφορετικό ἀπ' τό δικό μου, ἀλλά καί ἡ ὅλη της ἐμφάνισι. Τῆς εἶπα:

—Ὄχι! Δέν ντρέπομαι! Νά ντρέπωνται αὐτοί πού σέ ἔφεραν σ' αὐτή τήν κατάστασι! Γιά μένα εἶσαι ἕνα γλυκό καί τρυφερό πλάσμα τοῦ Θεοῦ.

Μπήκαμε μέσα· τά βλέμματα ὅλων πέσανε ἐπάνω μας. Ὅμως, αὐτό δέν μέ ἐνδιέφερε καθόλου, οὔτε οἱ μελανιές τίς ὁποῖες εἶχε στά πόδια της μέ ἔκαναν νά ντραπῶ καί νά ἀρχίσω νά τρέχω. Γιά μένα ἐκείνη ἡ ὥρα ἦταν ἱερή. Ἔπρεπε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά ἀναστήσω πάσῃ θυσία αὐτό τό κορίτσι.

Ὅπως κι ἄλλες φορές, αἰσθανόμουν πώς δέν μιλάω ἐγώ, ἀλλά κάποιος ἄλλος μέσα ἀπό ἐμένα· τό ἴδιο συνέβη καί σ' αὐτή τήν περίπτωσι· κάποιος ἄλλος μέ ὠθοῦσε νά βοηθήσω αὐτή τήν κοπέλλα. Μοῦ διηγήθηκε ὅλη τή ζωή της ἀπ' τά παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα. Καί, ἐπίσης, πῶς ἔφθασε νά κάνη αὐτό τό ἐπάγγελμα.

Ἕνα ἐπάγγελμα ὀδυνηρό, ὄχι ἁπλᾶ δύσκολο. Αὐτό τό ἐπάγγελμα σοῦ καταρρακώνει τήν προσωπικότητα, τήν ἀξιοπρέπεια, ξεχνᾶς ἄν εἶσαι ἄνθρωπος, ξεχνᾶς τά θέλω σου, ζῆς καί λειτουργεῖς μέ τά θέλω τῶν ἄλλων. Ἐσύ δέν ὑπάρχεις πουθενά, γιατί, ἐκτός ἀπ' τή σάρκα σου, γι' αὐτούς δέν ἔχεις τίποτε ἄλλο. Γι' αὐτό καί εἶσαι ὑποχρεωμένος νά ὑπακοῦς στίς διαταγές τους. Δηλαδή, βρίσκεσαι στήν ὑπακοή τοῦ Διαβόλου καί ὄχι τοῦ Θεοῦ. Τή δυσκολία αὐτοῦ τοῦ ἐπαγγέλματος τήν ἄκουσα γιά πρώτη φορά αὐτή τή βραδιά. Πιστέψτε με, ρομφαία τρύπησε τήν καρδιά μου! Ἡ ἐξομολόγησι αὐτοῦ τοῦ κοριτσιοῦ μέ πόνεσε τόσο πολύ, πού ἀνάλογο πόνο δέν θυμᾶμαι νά ἔχω νοιώσει στή ζωή μου!

Τότε ἄρχισα νά τῆς μιλῶ γιά τό Θεό καί γιά τή μεγάλη εὐτυχία τήν ὁποία μᾶς χαρίζει, ὅταν εἴμασθε κοντά Του· τῆς μίλησα γιά τήν Παναγία μας καί τό πόσο γλυκειά, τρυφερή καί προστατευτική εἶναι γιά τά παιδιά Της. Τῆς μίλησα γιά τά θαύματα τῶν Ἁγίων μας, γιά τό Γέροντα Πορφύριο, γιά τά θαύματα τά ὁποῖα ἔζησα μέσα στό ταξί, μά καί πολλοί ἄνθρωποι μαζί μου. Τῆς μίλησα γιά τή δύναμι τῆς Ἐξομολογήσεως, τῆς Θείας Κοινωνίας καί γιά πάρα πολλά θέματα γύρω ἀπ' τό Θεό καί τήν πίστι. Προσπαθοῦσα νά τήν πείσω νά ἀλλάξη τή ζωή τήν ὁποία ἔκανε, ἀφήνοντας τά δάκρυά μου νά τρέχουν συνέχεια, ἀσταμάτητα, κρατώντας της τρυφερά τά χέρια.

Ὅταν πιά, κουρασμένη ἀπ' τό κλάμα μου, τῆς εἶπα: "Ὥρα εἶναι νά πηγαίνουμε", πλήρωσα καί σηκωθήκαμε νά φύγουμε.

Ὅταν φθάσαμε στό ταξί, μέ περίμενε ἡ μεγάλη ἔκπληξι. Ἦλθε κοντά μου καί μοῦ λέει:

—Μ' ἀφήνεις νά σέ ἀγκαλιάσω;

—Καί, βέβαια, νά μέ ἀγκαλιάσης, τῆς εἶπα μέ πολύ χαρά.

Μέ ἀγκάλιασε καί τότε ξέσπασε σέ λυγμούς. Μέσα ἀπ' τούς λυγμούς της μοῦ ἔλεγε:

—Βοήθησέ με, βοήθησέ με, ὁ Θεός σου σέ ἔστειλε, βοήθησέ με νά ἀλλάξω τή ζωή μου, κουράσθηκα νά κάνω αὐτή τή δουλειά! Εἶμαι πολύ νέα, ὅπως λές κι ἐσύ, ἄν καί νιώθω ἑκατό χρονῶν. Βοήθησε νά κάνω μιά καινούργια ἀρχή, νά κάνω οἰκογένεια, νά κάνω παιδιά. Ἔχεις δίκηο, μπορῶ νά ξαναρχίσω ἀπ' τήν ἀρχή. Ὁ Θεός σου σέ ἔστειλε. Σέ παρακαλῶ, πήγαινέ με στό δικό σου Θεό καί, σέ παρακαλῶ, πές Του νά μοῦ δώση καί μένα ὅ,τι ἔδωσε σέ σένα. Νά γίνω κι ἐγώ εὐτυχισμένη καί χαρούμενη ὅσο καί ἐσύ.

Τῆς ὑποσχέθηκα πώς θά τή βοηθήσω. Τή φιλοξένησα ἐπί ἕνα μῆνα σπίτι μου. Ἕνας μῆνας μαρτυρικός καί ἐπικίνδυνος γιά μένα. Γιατί, ὅπως γνωρίζετε, αὐτές οἱ κοπέλλες ἔχουν καί κάποιον πού τίς "προστατεύει". Κινδύνευσε ἡ ζωή μου μερικές φορές. Ὅμως, ἤμουν σίγουρη πώς ὁ Θεός δέν θά ἐπέτρεπε νά μοῦ συμβῆ κανένα κακό· ἀντιθέτως θά μέ βοηθοῦσε νά σώσω αὐτό τό κορίτσι· γιατί Ἐκεῖνος μέ ἔστειλε στό δρόμο της.

Ἔτσι κι ἔγινε· ἀπό ἐκείνη τή νύκτα ἡ ζωή της ὁλοκληρωτικά ἄλλαξε. Σήμερα εἶναι παντρεμένη, εὐτυχισμένη καί κοντά στό Θεό, ἔχει καί δύο παιδάκια.

Ἐκείνη ἡ νύκτα ἦταν εὐλογημένη, ἦταν θεϊκή!».

Athens...

ΠΗΓΗ:

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ

Θεός Ἐφανερώθη – Ἀπό τόν Ἀθεϊσμό στό Χριστό

ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Ἀθήνα 2011

http://www.truthtarget.gr (Ώρες Εξομολόγησης)

TRUTH TARGET