Μ.Μ:
Πάτερ Ιωάννη, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτού του θέματος ,είναι η αυτοκτονία .
Τι θα πούμε για αυτούς οι οποίοι πεθαίνουν κατά αυτό τον τρόπο;
π.Ι:
Όσοι πεθαίνουν έτσι και δεν έχουν ψυχολογικά προβλήματα - με την έννοια ότι δεν
είναι ψυχοπαθείς, σχιζοφρενείς ,οπότε έχουν σε αυτές τις περιπτώσεις το
ακαταλόγιστο- , χάνουν την ψυχή τους λόγω της αυτοκτονίας. Διότι κάποιος
αυτοκτονεί, είτε λόγω λανθασμένης τοποθετήσεως του στη ζωή, π.χ. μετά από μια
ερωτική απογοήτευση, όπου νόμιζε ότι εκεί θα βρει την υπέρτατη ευτυχία ή
δείχνει απιστία προς το Θεό απέναντι σε μία δυσκολία...
Μ.Μ:
Σηκώνει τα χέρια ψηλά όπως λέμε…
π.Ι:
Ναι. Και δεν δέχεται στην πράξη ότι ο Θεός μεριμνά για όλους και για όλα,
συνεπώς και για αυτόν. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν σώζεται. Υπάρχει μια μικρή
πιθανότητα σωτηρίας σε κάποιον αυτοκτονούντα, αν μέχρι να ξεψυχήσει, πει ένα «
Κύριε, ελέησον! Συχώρεσέ με! ».
Μ.Μ:
Μισοαστεία – μισοσοβαρά, να κάνουμε μια διευκρίνιση . Είπαμε ότι έχουν το
ακαταλόγιστο όσοι είναι σχιζοφρενείς. Αυτό σημαίνει πως αν κάποιος έχει τέτοιο
πρόβλημα μπορεί να πει: Εντάξει ο π. Ιωάννης έδωσε το πράσινο φως, ας πάω να
αυτοκτονήσω για να γλυτώσω από τα βάσανα;
π.Ι:
Βεβαίως όχι! Για να το πει αυτό , είναι πολύ καλά, όπότε δεν δικαιολογείται να
το διαπράξει!
Μ.Μ:
Ένα άλλο θέμα τώρα. Τι θα πούμε για τις περιπτώσεις των ανθρώπων οι οποίοι
υφίστανται αιφνίδιο θάνατο ;
π.Ι:
Ότι είναι πολύ δύσκολες, για αυτό ακριβώς στη θ.Λειτουργία ζητάμε να έχουμε
τέλη ειρηνικά και να μην είναι βίαια και αιφνίδια, ακριβώς επειδή δεν ξέρουμε
αν οι άνθρωποι που πεθαίνουν με ένα τέτοιο τρόπο είναι πάντοτε έτοιμοι… Για
αυτό χρειάζεται να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι. Πολλές φορές πάντως ο Θεός,
με το βίαιο θάνατο εκπλύνει κάποιες κηλίδες αμαρτιών, που μπορεί να είχε στη
ζωή και το χαρακτήρα ο θανών.
ΑΠΟ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ « ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ »
Ο
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΕΛΙΝΟΥ
Α’
ταξίδι 1993
ΝΕΟ
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ 2002
