Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε’ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΎΡΙΟ ΤΟΥ

«Ο Άγιος Γρηγόριος Ε’ παραμένει πάντα μια ζωντανή μορφή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, έζησε στο μεταίχμιο της εποχής εκείνης, βίωσε έντονα τα μεγάλα γεγονότα που συνέβησαν όσο βρισκόταν στο πατριαρχικό αξίωμα.

Ένα αξίωμα που ήταν ένα διαρκές μαρτύριο, προσφορά προς το Έθνος και θυσία.

Σ’ αυτό το σπουδαίο εκκλησιαστικό πρόσωπο είναι αφιερωμένη η εκπομπή Γράμματα Σπουδάματα.

Θέμα της εκπομπής : «Ο Άγιος Γρηγόριος Ε’ και το μαρτύριό του»

Οικοδεσπότης ο Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος – Θεολόγος
Προσκεκλημένος ο  Ιωάννης Παπαγεωργίου,  καθηγητής φιλόλογος

Φωτίζονται  διάφορες πτυχές του πολυτάραχου βίου του, το μαρτυρικό του τέλος, τις μεγάλες τιμές που του αποδόθηκαν από την τσαρική Ρωσία στην Οδησσό, όπου μεταφέρθηκε το άψυχο κορμί του.

Κυρίως τον περίφημο αφορισμό του στην Επανάσταση του 1821 και το άγνωστο παρασκήνιο που προηγήθηκε αλλά και το γεγονός ότι παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του, ενώ γνώριζε πολύ καλά το μαρτύριο που θα επακολουθούσε.

Ανέκδοτο -Προσευχή και τσιγάρο

Ένας καθολικός ρωτάει τον ιερέα του «πάτερ, είναι σωστό να καπνίζω όσο προσεύχομαι;» Ο ιερέας του απαντά με βεβαιότητα «όχι φυσικά, προσβάλλεις τον Θεό αν το κάνεις αυτό!». Ο πιστός, αφού σκέφτηκε για μερικά λεπτά επανήλθε ρωτώντας τον ιερέα «πάτερ, είναι σωστό να προσεύχομαι όσο καπνίζω;». Ο ιερέας το σκέφτηκε για λίγο και του απάντησε «μα φυσικά! Αυτό είναι υπέροχο!».

π. Νεόφυτος Σκαρκαλάς, ο φιλοκαλικός Γέροντας της Κοζάνης. Το αφιέρωμα που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε.

Κωνσταντίνος Υιός Ελένης

"...Παραμερίστε..., Απόλλωνες... και Πάνες...
με συνεπαίρνει... η Χριστιανή οπτασία ...
...στη μεσονύχτια τη φωτοχυσία ...
φερμένη από χαρμόσυνες καμπάνες...!!!"

Τα λόγια αυτά τού Κωστή Παλαμά,

στην ψυχή τού Αυτοκράτορα Αγίου Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Στην φωτογραφία, το άγαλμα του, εκεί που ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας·

στο Εβόρακον (Υόρκη) τής Αγγλίας, την μητροπολιτική πόλη τής Νέας Υόρκης.

Στο μέλλον, παραπλεύρως τού αγάλματος, θα τοποθετηθούν σμιλεμένα

σε Πεντελικό μάρμαρο, τα παράσημα του :

Οι ανά τους αιώνες, λασπώδεις εναντίον του κατηγορίες, μικρόνοων ανθρώπων, που η καχεκτικότητα τής ψυχής τους δεν μπορεί να υποφέρει το μεγάλο· ούτε τού Θεού, ούτε των Ανθρώπων.

Αν όμως αδικούν έτσι τον Πατέρα τους, τα ίδια τα Παιδιά του, χωρίς να καταλαβαίνουν τι κληρονομιά τους άφησε και πόσο ψηλά σκέκει το άστρο τους μεσ’την υφήλιο· υπάρχουν ωστόσο πιό μακρυνοί πνευματικοί συγγενείς, που βει. ﷽﷽﷽﷽﷽ως σκτων είναι κληρονό

έχουν καταλάβει.

Όπως ο Αυστριακός θεατρικός συγγραφέας Στέφαν Τσβάϊχ, αυτός που αυτοκτόνησε όταν έμπαναν το 1938 οι Γερμανοί στην Βιέννη· που τόσο τιμά

την Πόλη-Δώρο, τού Κωσταντίνου στην Ανθρωπότητα, λέγοντας,

πως η υφήλιος μετά την Άλωση τής Κωνσταντίνου-Πόλεως, ζεί στον απόηχο

που έκανε ο γδούπος τής Κερκόπορτας, πέφτοντας.

Πολλά μπορούμε να πούμε, γιά τα δώρα τού Αγίου Κωνσταντίνου στην Υφήλιο·

ένα κύριο εξ αυτών, η Ανεξιθρησκεία (Διάταγμα των Μεδιολάνων· 313 μ.Χ.),

που δίνει το δικαίωμα στον Άνθρωπο, χωρίς διωγμό ( ! ),να διαλέγει “θεό”, πηγαίνοντας ακόμα και κόντρα στον Αληθινό· υπηρετώντας έτσι την ανάγκη πολλές φορές τού Ανθρώπου, να μάθει –εν ελευθερία- μέσα από τα λάθη του.

Ας το σκεφθεί αυτό η Ανθρωπότης, στην αργία μιάς Κυριακής, που είναι κι αυτή θέσπισμα τού Κωνσταντίνου!

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός

Ευτυχισμένοι, όσοι την κορώνα που τους έδωσε ο Θεός, την χρησιμοποιούν

για να κάνουν και τους άλλους Βασιλιάδες.
Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι, που την "κορώνα" που τους κούνησε ο εωσφόρος, εξαπατημένοι την κουνάνε κι αυτοί, για να κάνουν τον εαυτό τους κ τους άλλους δούλους.