Το ΄35 έγινε γενική επιστράτευση , γιατί είχε κάνει επανάσταση αυτός επάνω εκεί στη Μακεδονία. Απ' τη Λευκάδα για να πάω στην Αθήνα έκανα τρείς μέρες με το σαπιοκάραβο. Κι όσο να φτάσουμε στην Αθήνα , κατεστάλη το κίνημα.
Όταν έφτασα στην Αθήνα και κατεστάλη το κίνημα, ήμους χαμένος.Δεν είχα τίποτα, κανένα γνώριμο. Στρατιώτες είχα, αλλά μέτά, που έγινα πολίτης...Δυό -τρείς μέρες καθόμουνα στην Αθήνα. Ήταν ένα Λευκαδίτικο ξενοδοχείο και πήγαινα και κοιμόμουν το βράδυ εκεί.
Την τρίτη μέρα, να και ένας έρχεται , με πλησιάζει και μου λέει : "Έρχεσαι να πάμε στο Άγιον Όρος;". Λέω: "Πού είναι το Άγιον Όρος;". Λέει: "Επάνω στην Μακεδονία". Εδώ δεν είχα ιδέα για το Άγιον Όρος ούτε απο καλογήρους ήξερα: "Δεν πάμε;"."Ετοιμάσου " μου λέει, "το βράδυ φεύγει το βαπόρι". Άγνωστος τώρα αυτός για μένα.
Πήγαμε λοιπόν.Μετά απο δύο μέρες, βγήκαμε στη Δάφνη. Απ' τον Πειραιά το βαπόρι πήγε κατευθείαν στη Δάφνη. "Τώρα που θα πάμε;". "Θα πάμε στο Ξηροποτάμου το βράδυ" μου λέει. "Αλλά δεν θα καθίσουμε , θα μάμε στο Κουτλουμούσι. Εκεί θα κοινοβιάσουμε".
Όταν φτάσαμε στο Ξροποτάμου , στην πύλη, τι γίνεται παιδιά; Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατέβηκαν απ' την εικόνα και μιλούσαν μεταξύ τους επί 20 λεπτά της ώρας. Κι εγώ τα έχασα. "Θεέ μου, τι γίνεται;" λέω. Οι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατέβηκαν στο προαύλιο του ναού! Λοιπόν, σε λίγο χάθηκαν οι Άγιοι. Τα'χασα κι εγώ. Ρώτησα κάποιον: "Ποιοί ήσαν αυτοι έξω που μιλούσαν, κάτι στρατιώτες; Που πήγαν κι έφυγαν;". "Ποίοι στρατιώτες;" μου λέει.
Καθίσαμε το βράδυ εκεί και την άλλη μέρα πήγαμε στο Κουτλουμούσι. Πήγαμε μέσα στη Γεροντεία, στον ηγούμενο. Εγώ είπα θα καθίσω , κι αυτός είπα θα καθίσει. Και μετά που είπε θα καθίσει, την άλλη μέρα χάθηκε. Ψάχνω να τον βρώ, στις Καρυές,παντού, τίποτα.
Γέρων Αμβρόσιος Λαζαρης
Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου
Ιερά Μονή Φθιώτιδος
Εκδοτικός οργανισμός Π.Κυριακιδη
Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010
Μνήμοσυνο για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος
εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος 
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3735
Την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010, ημέρα που η Εκκλησία μας πανηγυρίζει την ιερά μνήμη του Οσίου πατρός ημών Χριστοδούλου του εν Πάτμω, η Τοπική μας Εκκλησία, όπως κάθε χρόνο, τίμησε τον εορτάζοντα Άγιο, ο οποίος συγκαταλέγεται μεταξύ των Ευβοέων Αγίων, αφού ασκήθηκε στην γραφική Πόλη της Λίμνης, όπου και υπάρχει έως σήμερα το Ασκητήριό του.
Η μνήμη του Οσίου Χριστοδούλου εορτάστηκε πανηγυρικά στον Ιερό ναό του Αγίου Νεκταρίου Χαλκίδος, με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, πλαισιούμενος από αρκετούς Κληρικούς της Επαρχίας μας.
Στο κήρυγμά του προς τους πιστούς, ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος αναφέρθηκε στο βίο του Οσίου Χριστοδούλου και προέτρεψε όλους να γίνουν μιμητές του στην υπακοή και προσήλωσή του στο θέλημα του Θεού, ενώ δεν παρέλειψα να αναφερθεί και στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο, ο οποίος εόρταζε αυτή την ημέρα τα ονομαστήριά του και εις μνήμην του οποίου ετελέσθη Ιερό Μνημόσυνο.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο εορτάζων Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Χριστόδουλος Μάνιας ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο, τους παρευρεθέντες Ιερείς και τους ευσεβείς χριστιανούς για την αγάπη και την παρουσία τους και παρακάλεσε όλους να εύχονται υπέρ της προκοπής του.
15η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Αγαπητέ,
Παρακαλούμε όπως δημοσιεύσετε την ενημέρωση της εκδήλωσης στο αξιόλογο ιστολόγιο σας.
Σας ευχαριστούμε.
Παρακαλούμε όπως δημοσιεύσετε την ενημέρωση της εκδήλωσης στο αξιόλογο ιστολόγιο σας.
Σας ευχαριστούμε.
15η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ
30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010
ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΚΥΠΡΟΣ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΚΥΠΡΟΣ
Από το Σάββατο 30 Οκτωβρίου έως την Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010 διοργανώνεται για δεύτερη φορά στην Κύπρο η Παρουσίαση Εκκλησιαστικών Ειδών – Ιερών Αντικειμένων και Χειροποίητων κατασκευών «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».
Στη Λευκωσία, στο εκθεσιακό κέντρο ΑΡΧΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, στο Ελληνικό περίπτερο, οι επισκέπτες, ιερείς, μοναχοί, ιδιοκτήτες καταστημάτων εκκλησιαστικών ειδών, επίτροποι εκκλησιών και πιστοί θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν μοναδικές δημιουργίες της βυζαντινής τέχνης και παράδοσης.
Επιλεγμένοι καλλιτέχνες – δημιουργοί από την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Ρουμανία θα παρουσιάσουν: ασημένιες και ασημόχρυσες εικόνες, αγιογραφίες, βυζαντινή ζωγραφική, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα, εκκλησιαστικά είδη, μπρούτζινα, πολυελαίους, μανουάλια, συρματερά, ιερά σκεύη, ιερά άμφια, ιερατικά υφάσματα, χρυσοκεντήματα, εκδόσεις, κ.α
Τα εγκαίνια θα τελέσει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ Χρυσόστομος, την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010, στις 18.00, αφού όλη η «Παρουσίαση» τελεί υπό την αιγίδα του.
Η «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» διατηρώντας τη μοναδικότητά της, αποτελεί ένα θρησκευτικό επικοινωνιακό γεγονός και σας προκαλεί να την επισκεφτείτε.
Πρόγραμμα & Ώρες Λειτουργίας
| Ημέρα | Πρωί | Απόγευμα |
| Παρασκευή 29 Οκτωβρίου Εγκαίνια | - | 18:00 - 20:00 |
| Σάββατο 30 Οκτωβρίου | 10:00 - 14:00 | 17:00 - 20:00 |
| Κυριακή 31 Οκτωβρίου | 10:00 - 14:00 | 17:00 - 20:00 |
| Δευτέρα 1 Νοεμβρίου | 10:00 - 14:00 | 17:00 - 20:00 |
| Τρίτη 2 Νοεμβρίου | 10:00 - 14:00 | - |
Για περισσότερες πληροφορίες: www.orthodoxia-expo.gr
Γραμματεία διοργάνωσης 0030 210 9576100
Είναι αμαρτία η παραλαβή της κάρτας του πολίτη;
Toυ Κώστα Νούση,
Θεολόγου - Φιλολόγου ΑΠΘ
Για μια ακόμα φορά ένα φλέγον εσχατολογικό ζήτημα στο προσκήνιο. Η κάρτα του πολίτη που συνάπτεται άρρηκτα με το δυσώνυμο χάραγμα του αντιχρίστου, το προφητευθέν υπό του Ιωάννου του Θεολόγου και άλλων αγίων της Εκκλησίας μας. Προ ετών είχε προκληθεί παρόμοια τεράστια σύγχυση, σε σημείο μάλιστα μερικοί να χάσουν και τον ύπνο τους ακόμα από την αγωνία τους μη «χαραχτούν» εκουσίως ή και ακουσίως. Θυμάμαι μια αγχωτική ιστορία που κυκλοφορούσε μεταξύ «υπερευλαβών» μοναχών και λαϊκών – την οποία και ανατροφοδοτούσαν οι ίδιοι διανθίζοντάς την με σενάρια τύπου π.χ. περί του αοράτου χαράγματος που ακουσίως υπέστη κάποιος στην Αμερική και μετά ένα αόρατο χέρι τον παρεμπόδισε να εισέλθει σε χριστιανικό ναό και άλλα τέτοια κινούμενα στο ίδιο μήκος κύματος.
Η παρούσα ακροθιγής παρέμβαση επί του θέματος στόχο έχει μάλλον να ανοίξει το θεολογικό διάλογο πάνω στο καυτό αυτό πρόβλημα από δογματικής πλευράς κατ’ εξοχήν, με το κόστος να δυσαρεστήσει πιθανώς τις προσχηματισμένες γνώμες επί του ζητήματος είτε από λανθασμένες ως τώρα προσεγγίσεις είτε από αυτοσχέδιες λαϊκίζουσες ερμηνείες που θάλλουν στο χώρο των ζηλωτικών και σχισματικών κύκλων. Προσημειώνουμε ότι δε μας ενδιαφέρει ποσώς το δοκούν των πολλών αλλά η αληθής δόξα, τουτέστιν αυτή αύτη η ορθοδοξία. Και μια τελευταία διευκρίνιση: απευθυνόμαστε στον πιστό μάλλον χριστιανό που έχει τη συνείδηση της αμαρτίας παρά στον άθεο ή αδιάφορο που ούτως ή άλλως θα λάβει το χάραγμα ή και αν δεν το κάνει, αυτό θα το πράξει για άλλους λόγους και όχι για να μην προδώσει το Χριστό. Παρ’ ότι είναι σαφές ότι το θέμα της κάρτας ή της νέας ταυτότητας είναι προδρομικό σημείο του τελικού χαράγματος και πως το θέμα σήμερα είναι μάλλον πολιτικό παρά θρησκευτικό, αρχίζουμε με κάποια θεμελιώδη ερωτήματα:
Είναι ανεξάλειπτο το χάραγμα του αντιχρίστου και ποια η έννοια αυτής της αδυναμίας απαλοιφής του; Μπορεί να μετανοήσει ο λαβών το χάραγμα; Αν όχι, πώς αυτό τεκμηριώνεται δογματικώς; Είναι η κάρτα του πολίτη το χάραγμα; Θα είναι εφάμαρτη η λήψη της νέας ταυτότητας; Γιατί όσοι φώναζαν κατά του 666 παλιότερα, την ίδια ώρα το δέχονταν και το αγόραζαν πάνω σε καταναλωτικά προϊόντα, θεωρώντας ότι εκεί δε «μολύνονται» παρά μόνο όταν το λάβουν πάνω σε μια μορφή ταυτότητας; Πόσες παρερμηνείες κυκλοφορούν γύρω από το πρόσωπο του αντιχρίστου και άλλα ζητήματα της αποκάλυψης τα οποία θεωρούνται αυτοδίκαια ως η ορθόδοξη ερμηνεία, ενώ είναι απλώς δημοφιλείς ζηλωτικές ερμηνείες ή και εισαγόμενες από το εξωτερικό και μάλιστα από χώρους εκτός ορθοδοξίας;
Δεν είναι στόχος του παρόντος να προβεί σε εκτενή ανάλυση αλλά θα αφήσω μια μικρή γεύση έκπληξης με τη διάσταση των απόψεων ενός σύγχρονου αγίου από τις κυκλοφορούσες προλήψεις επί των εν λόγω διά στόματος του γέροντα Πορφυρίου. Συνήθως το κύρος τέτοιων ανδρών φέρνει σε αμηχανία – όπως άλλωστε έφερε και τον γράφοντα όταν τα πρωτοδιάβασε - τους διαφωνούντες και φρενάρει την ορμητική αφοριστική διάθεση με την οποία θα απαξίωναν ευθύς εξαρχής την οιαδήποτε ετερότητα. Είπε λοιπόν ο στάρετς αυτός σε ανάλογες μέρες προ ετών χαρακτηριστικά: «έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά και ψυχολογικά με το 666, δεν μπορεί ο κόσμος να κοιμηθεί και άρχισαν να παίρνουν ψυχοφάρμακα και υπνωτικά… Γι’ αυτό σήμερα δεν έχουμε το Χριστό μέσα μας και γι’ αυτό ανησυχούμε για τον αντίχριστο… Εάν ερχόταν τώρα ο ίδιος ο αντίχριστος με μια συσκευή με ακτίνες laser και μου έλεγε θέλω να σε σφραγίσω με το 666, εγώ θα καθόμουνα». Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή στο τεράστιο αυτό ερμηνευτικό ζήτημα των εσχάτων τα οποία ο χριστιανός κάθε άλλο παρά με φοβικότητα πρέπει να αντιμετωπίζει. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι με το χάραγμα αρχίζει και το χάραμα της ογδόης ημέρας…
Κ.Ν. Λάρισα 18/10/2010
http://theology-xaris.blogspot.com
Θεολόγου - Φιλολόγου ΑΠΘ
Για μια ακόμα φορά ένα φλέγον εσχατολογικό ζήτημα στο προσκήνιο. Η κάρτα του πολίτη που συνάπτεται άρρηκτα με το δυσώνυμο χάραγμα του αντιχρίστου, το προφητευθέν υπό του Ιωάννου του Θεολόγου και άλλων αγίων της Εκκλησίας μας. Προ ετών είχε προκληθεί παρόμοια τεράστια σύγχυση, σε σημείο μάλιστα μερικοί να χάσουν και τον ύπνο τους ακόμα από την αγωνία τους μη «χαραχτούν» εκουσίως ή και ακουσίως. Θυμάμαι μια αγχωτική ιστορία που κυκλοφορούσε μεταξύ «υπερευλαβών» μοναχών και λαϊκών – την οποία και ανατροφοδοτούσαν οι ίδιοι διανθίζοντάς την με σενάρια τύπου π.χ. περί του αοράτου χαράγματος που ακουσίως υπέστη κάποιος στην Αμερική και μετά ένα αόρατο χέρι τον παρεμπόδισε να εισέλθει σε χριστιανικό ναό και άλλα τέτοια κινούμενα στο ίδιο μήκος κύματος.
Η παρούσα ακροθιγής παρέμβαση επί του θέματος στόχο έχει μάλλον να ανοίξει το θεολογικό διάλογο πάνω στο καυτό αυτό πρόβλημα από δογματικής πλευράς κατ’ εξοχήν, με το κόστος να δυσαρεστήσει πιθανώς τις προσχηματισμένες γνώμες επί του ζητήματος είτε από λανθασμένες ως τώρα προσεγγίσεις είτε από αυτοσχέδιες λαϊκίζουσες ερμηνείες που θάλλουν στο χώρο των ζηλωτικών και σχισματικών κύκλων. Προσημειώνουμε ότι δε μας ενδιαφέρει ποσώς το δοκούν των πολλών αλλά η αληθής δόξα, τουτέστιν αυτή αύτη η ορθοδοξία. Και μια τελευταία διευκρίνιση: απευθυνόμαστε στον πιστό μάλλον χριστιανό που έχει τη συνείδηση της αμαρτίας παρά στον άθεο ή αδιάφορο που ούτως ή άλλως θα λάβει το χάραγμα ή και αν δεν το κάνει, αυτό θα το πράξει για άλλους λόγους και όχι για να μην προδώσει το Χριστό. Παρ’ ότι είναι σαφές ότι το θέμα της κάρτας ή της νέας ταυτότητας είναι προδρομικό σημείο του τελικού χαράγματος και πως το θέμα σήμερα είναι μάλλον πολιτικό παρά θρησκευτικό, αρχίζουμε με κάποια θεμελιώδη ερωτήματα:
Είναι ανεξάλειπτο το χάραγμα του αντιχρίστου και ποια η έννοια αυτής της αδυναμίας απαλοιφής του; Μπορεί να μετανοήσει ο λαβών το χάραγμα; Αν όχι, πώς αυτό τεκμηριώνεται δογματικώς; Είναι η κάρτα του πολίτη το χάραγμα; Θα είναι εφάμαρτη η λήψη της νέας ταυτότητας; Γιατί όσοι φώναζαν κατά του 666 παλιότερα, την ίδια ώρα το δέχονταν και το αγόραζαν πάνω σε καταναλωτικά προϊόντα, θεωρώντας ότι εκεί δε «μολύνονται» παρά μόνο όταν το λάβουν πάνω σε μια μορφή ταυτότητας; Πόσες παρερμηνείες κυκλοφορούν γύρω από το πρόσωπο του αντιχρίστου και άλλα ζητήματα της αποκάλυψης τα οποία θεωρούνται αυτοδίκαια ως η ορθόδοξη ερμηνεία, ενώ είναι απλώς δημοφιλείς ζηλωτικές ερμηνείες ή και εισαγόμενες από το εξωτερικό και μάλιστα από χώρους εκτός ορθοδοξίας;
Δεν είναι στόχος του παρόντος να προβεί σε εκτενή ανάλυση αλλά θα αφήσω μια μικρή γεύση έκπληξης με τη διάσταση των απόψεων ενός σύγχρονου αγίου από τις κυκλοφορούσες προλήψεις επί των εν λόγω διά στόματος του γέροντα Πορφυρίου. Συνήθως το κύρος τέτοιων ανδρών φέρνει σε αμηχανία – όπως άλλωστε έφερε και τον γράφοντα όταν τα πρωτοδιάβασε - τους διαφωνούντες και φρενάρει την ορμητική αφοριστική διάθεση με την οποία θα απαξίωναν ευθύς εξαρχής την οιαδήποτε ετερότητα. Είπε λοιπόν ο στάρετς αυτός σε ανάλογες μέρες προ ετών χαρακτηριστικά: «έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά και ψυχολογικά με το 666, δεν μπορεί ο κόσμος να κοιμηθεί και άρχισαν να παίρνουν ψυχοφάρμακα και υπνωτικά… Γι’ αυτό σήμερα δεν έχουμε το Χριστό μέσα μας και γι’ αυτό ανησυχούμε για τον αντίχριστο… Εάν ερχόταν τώρα ο ίδιος ο αντίχριστος με μια συσκευή με ακτίνες laser και μου έλεγε θέλω να σε σφραγίσω με το 666, εγώ θα καθόμουνα». Αυτά σαν μια μικρή εισαγωγή στο τεράστιο αυτό ερμηνευτικό ζήτημα των εσχάτων τα οποία ο χριστιανός κάθε άλλο παρά με φοβικότητα πρέπει να αντιμετωπίζει. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι με το χάραγμα αρχίζει και το χάραμα της ογδόης ημέρας…
Κ.Ν. Λάρισα 18/10/2010
http://theology-xaris.blogspot.com
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Η φύσις της αμαρτίας και ο διάβολος
Η φύσις της αμαρτίας και της αμαρτωλότητος είναι πάντοτε η ιδία και με ιδίους καταλλήλους τρόπους ο αρχιτέχης διάβολος παγιδεύει τους οπαδούς ή μάλλον τα θύματά του. Όταν θέλει κανείς να γίνη καλός διά του εαυτού του , εξισώνεται με τον διάβολον. Η ουσία της αμαρτίας, κάθε αμαρτίας, στηρίζεται εις την αλαζονικήν αυταπάτην την οποίαν ο σατανάς σφίγγει εις τον κόλπον του. Ο πανσθενουργός Θεός Λόγος μας απεκάλυψεν ότι "χωρίς αυτού ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν". Αντιθέτως δε ο εφευρέτης της αμαρτίας και του θανάτου πράττει και διδάσκει τα έργα του ξηρού ατομισμού. Ο διάβολος ακριβώς τούτο φρονεί και ούτως ευρίσκεται να είναι μόνος του εντός και τίποτε έξω απο αυτόν. Πάντοτε μόνος ν'ανήκει μόνον εις τον εαυτόν του, όλος ερμητικώς κλειστός εις τον εαυτόν του μακρά του Θεού και παντός ανήκοντος εις τον Θεόν. Αυτός είναι ο εγωισμός και η φιλαύτία ενηγκαλισμένα αναποσπάστως εις όλην την αιωνιότητα, αυτή αύτη η κόλασις.
Ιωσήφ Βατοπεδινού. Εκ του θανάτου εις την ζωήν-Ψυχοφελή Βατοπεδινά 3, σ 125.
Ιωσήφ Βατοπεδινού. Εκ του θανάτου εις την ζωήν-Ψυχοφελή Βατοπεδινά 3, σ 125.
To μάθημα των Θρησκευτικών και η...Ευρώπη!
του Αρχιμ.π.Ιωακειμ Οικονομίκου, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου Ι. Μ. Κίτρους
www.amen.gr
www.amen.gr
Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Ράμσεϋ, μιλώντας για το μεγαλείο της Ορθοδοξίας δήλωσε: «Βεβαίως υπάρχει σημαντικός αριθμός δογμάτων τα οποία όλοι παραδεχόμαστε. Υπάρχουν όμως ορισμένα άλλα πράγματα, τα οποία άλλοι από εμάς δέχονται και άλλοι απορρίπτουν. Συγκρίνετε αυτόν τον τρόπο σκέψης με την Ορθοδοξία. Εκεί θα βρείτε μια πλήρη και ωραία εικόνα, η οποία προκαλεί ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο. Εάν αφαιρέσετε οποιοδήποτε στοιχείο, θα καταστρέψετε το όλο. Η Ορθοδοξία συνίσταται ακριβώς σε αυτήν την ολότητα, η οποία αγκαλιάζει το θείο και το ανθρώπινο» (R.M.French, "The Eastern Orthodox Church").
Η φράση αυτή του πρώην Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, αποτελεί θα λέγαμε ένα ύμνο προς την Ορθόδοξο Εκκλησία. Την ίδια άποψη έχουν και κάποιοι Γερμανοί Θεολόγοι, οι οποίοι αναφερόμενοι στον πλούτο και το μεγαλείο της Ορθοδόξου Λατρείας αναφέρουν: «Η Ορθόδοξη Λατρεία αποτελεί μοναδικό, σε δύναμη και παραστατικότητα, κήρυγμα του Ευαγγελίου» (Fr. Heiler).
«Η λατρεία επιδιώκει να παρουσιάσει την νίκη της ζωής, την οποία εξασφάλισε η είσοδος του Θεού στον κόσμο». (E. Seebarg). Ο J.Tyciak αναφέρει: «Οι πατέρες της Εκκλησίας και η λειτουργία της, είναι οι κατεξοχήν πηγές της Ορθοδόξου Θεολογίας στην οποία η ζωντανή πνοή του Πνεύματος της Αρχαίας Εκκλησίας είναι ψηλαφητή». Αλλά και ένας μεγάλος φιλλέλην και λάτρης της Βυζαντινής κληρονομιάς μας, ο αείμνηστος Στήβεν Ράνσημαν στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στις 14 - 7 - 2000 στο Περιοδικό «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», αναφερόμενος στο μέλλον της Ορθοδοξίας είπε: «Μερικές φορές - τι να πω - αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος από τις άλλες Εκκλησίες της Δύσεως. Όμως, χαίρομαι με την σκέψη ότι στα επόμενα 100 χρόνια η Ορθοδοξία, θα είναι η μόνη ιστορική Εκκλησία που θα υφίσταται. Η Αγγλικανική Εκκλησία είναι σε πολύ κακά χάλια, και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χάνει συνεχώς έδαφος. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχει η Ορθόδοξη Εκκλησία που μπορεί να προσφέρει την πραγματική πνευματικότητα που οι άλλες Εκκλησίες δεν μπορούν πλέον να μεταδώσουν. Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ορθοδοξία θα διατηρηθεί σε αντίθεση με τις άλλες».
Αυτά τα αναφέρω, γιατί, ενώ μεγάλοι Θεολόγοι και Ιστορικοί μη Ορθόδοξοι, εγκωμιάζουν την Ορθοδοξία και την συμβολή της στην Ευρωπαϊκή και γιατί όχι και στην Παγκόσμια κονίστρα, έρχονται οι ημέτεροι και προσπαθούν να κάνουν ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα το οποίο θα φέρει την καταστροφή στα νέα παιδιά. Και μιλάω για την αντιμετώπιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο τείνει να γίνει προαιρετικό, και μάλιστα κατατάσσοντάς το στην τελευταία θέση των Κοινωνικών Επιστημών. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια αποχριστιανοποιήσεως και αποδομήσεως της Ελλάδος από τα ιδανικά, τις αξίες και τα οράματα με τα οποία μεγαλούργησε το Γένος μας όλους αυτούς τους αιώνες. Η αποδόμηση ξεκίνησε με την καταστροφή της γλώσσης, με την αλλοίωση της ιστορίας, και τώρα με την προαιρετική διδασκαλία των Θρησκευτικών.
Πολλοί ισχυρίζονται και λένε ότι αυτό είναι επιταγή της Ευρώπης, η οποία θέλει μια αλλαγή στο μάθημα των Θρησκευτικών. Αυτό είναι πέρα για πέρα λάθος και ένα μεγάλο ψέμα. Στην Ευρώπη, υπάρχουν σχολεία, στα οποία το μάθημα διδάσκεται κανονικότατα. Στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τις Βρυξέλλες, τα σχολεία αυτά στα οποία φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χρηματοδοτούνται από την ίδια την Ευρώπη. Σε αυτά τα σχολεία, το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται όχι ως θρησκειολογικό, αλλά ως ομολογιακό μάθημα. Έτσι τα ελληνόπουλα, αλλά και τα παιδιά άλλων Ορθοδόξων, την ώρα του μαθήματος πηγαίνει ή ο Θεολόγος πού είναι αποσπασμένος εκεί, ή κάποιος κληρικός από την Μητρόπολη Βελγίου, η οποία ανήκει στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, διδάσκοντας κανονικά το μάθημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ρωμαιοκαθολικούς, αλλά και με τους Προτεστάντες. Για όσους μαθητές δεν είναι Χριστιανοί αλλά άλλων θρησκειών, την ώρα εκείνη διδάσκονται το μάθημα της Φιλοσοφίας.
Πολλοί για να στηρίξουν τα αστήρικτα, επικαλούνται το παράδειγμα της Γαλλίας. Η Γαλλία από το 1905 αποτελεί ένα λαϊκό Κράτος. Είναι η χώρα και η πατρίδα του Διαφωτισμού, ο οποίος ξεκίνησε ένα πόλεμο εναντίον του Κλήρου. Αλλά ποιού κλήρου; Του Ρωμαιοκαθολικού. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία παρά τον πόλεμο πού δέχτηκε δημιούργησε τα δικά της σχολεία, στα οποία το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκονταν κανονικά. Το παράδοξο ήταν και είναι ότι πολιτικοί, όπως και ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, προήλθε όχι από κάποιο δημόσιο σχολείο αλλά από τα σχολεία της Εκκλησίας. Δήλωσε μάλιστα ότι τα θρησκευτικά βιώματα που απέκτησε του έκαναν καλό στην ζωή του.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Γερμανία. Στις περιοχές όπου επικρατεί ο Προτεσταντισμός, το μάθημα γίνεται από Προτεστάντη Θεολόγο καθηγητή. Το ίδιο και για τις περιοχές όπου επικρατεί ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Για τους Ορθοδόξους έχει υπάρξει ιδιαίτερη μέριμνα, ώστε την ώρα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών των άλλων δογμάτων, την ίδια ώρα τα ορθόδοξα παιδιά να το διδάσκονται από τους Θεολόγους και τους κληρικούς της Μητροπόλεως Γερμανίας. Άλλωστε αυτό πού ενώνει τον Ελληνισμό του Εξωτερικού είναι η Εκκλησία και η αγάπη για την πατρίδα και τις παραδόσεις. Επομένως ας σταματήσει αυτή καραμέλα ότι φταίει η Ευρώπη.
Η Ευρώπη έχει τονίσει κατά κόρον ότι αυτά τα θέματα αφορούν το κάθε Κράτος μέλος χωριστά και δεν επεμβαίνει. Το πρόβλημα το έχουμε δυστυχώς εμείς. Εμείς είμαστε αυτοί πού θέλουμε να ξεριζώσουμε κάθε τι το Ελληνορθόδοξο, κάθε τι πού να θυμίζει την παράδοση και την ιστορία του Γένους μας. Φαίνεται ότι η θρησκεία, η ιστορία, η παράδοση, και κάθε τι πού μας ενώνουν σαν Γένος πρέπει να πεθάνουν. Αλλά μαζί με αυτά θα πεθάνουμε και εμείς. Και τότε θα είμαστε αναπολόγητοι στους προγόνους μας, καθώς και στους διαδόχους μας. Αυτό το έχει πει ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς: «...χρωστάτε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθούνε, θα περάσουν. κριτές θα μας γεννήσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Η φράση αυτή του πρώην Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, αποτελεί θα λέγαμε ένα ύμνο προς την Ορθόδοξο Εκκλησία. Την ίδια άποψη έχουν και κάποιοι Γερμανοί Θεολόγοι, οι οποίοι αναφερόμενοι στον πλούτο και το μεγαλείο της Ορθοδόξου Λατρείας αναφέρουν: «Η Ορθόδοξη Λατρεία αποτελεί μοναδικό, σε δύναμη και παραστατικότητα, κήρυγμα του Ευαγγελίου» (Fr. Heiler).
«Η λατρεία επιδιώκει να παρουσιάσει την νίκη της ζωής, την οποία εξασφάλισε η είσοδος του Θεού στον κόσμο». (E. Seebarg). Ο J.Tyciak αναφέρει: «Οι πατέρες της Εκκλησίας και η λειτουργία της, είναι οι κατεξοχήν πηγές της Ορθοδόξου Θεολογίας στην οποία η ζωντανή πνοή του Πνεύματος της Αρχαίας Εκκλησίας είναι ψηλαφητή». Αλλά και ένας μεγάλος φιλλέλην και λάτρης της Βυζαντινής κληρονομιάς μας, ο αείμνηστος Στήβεν Ράνσημαν στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στις 14 - 7 - 2000 στο Περιοδικό «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ», αναφερόμενος στο μέλλον της Ορθοδοξίας είπε: «Μερικές φορές - τι να πω - αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος από τις άλλες Εκκλησίες της Δύσεως. Όμως, χαίρομαι με την σκέψη ότι στα επόμενα 100 χρόνια η Ορθοδοξία, θα είναι η μόνη ιστορική Εκκλησία που θα υφίσταται. Η Αγγλικανική Εκκλησία είναι σε πολύ κακά χάλια, και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χάνει συνεχώς έδαφος. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχει η Ορθόδοξη Εκκλησία που μπορεί να προσφέρει την πραγματική πνευματικότητα που οι άλλες Εκκλησίες δεν μπορούν πλέον να μεταδώσουν. Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ορθοδοξία θα διατηρηθεί σε αντίθεση με τις άλλες».
Αυτά τα αναφέρω, γιατί, ενώ μεγάλοι Θεολόγοι και Ιστορικοί μη Ορθόδοξοι, εγκωμιάζουν την Ορθοδοξία και την συμβολή της στην Ευρωπαϊκή και γιατί όχι και στην Παγκόσμια κονίστρα, έρχονται οι ημέτεροι και προσπαθούν να κάνουν ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα το οποίο θα φέρει την καταστροφή στα νέα παιδιά. Και μιλάω για την αντιμετώπιση του μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο τείνει να γίνει προαιρετικό, και μάλιστα κατατάσσοντάς το στην τελευταία θέση των Κοινωνικών Επιστημών. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια αποχριστιανοποιήσεως και αποδομήσεως της Ελλάδος από τα ιδανικά, τις αξίες και τα οράματα με τα οποία μεγαλούργησε το Γένος μας όλους αυτούς τους αιώνες. Η αποδόμηση ξεκίνησε με την καταστροφή της γλώσσης, με την αλλοίωση της ιστορίας, και τώρα με την προαιρετική διδασκαλία των Θρησκευτικών.
Πολλοί ισχυρίζονται και λένε ότι αυτό είναι επιταγή της Ευρώπης, η οποία θέλει μια αλλαγή στο μάθημα των Θρησκευτικών. Αυτό είναι πέρα για πέρα λάθος και ένα μεγάλο ψέμα. Στην Ευρώπη, υπάρχουν σχολεία, στα οποία το μάθημα διδάσκεται κανονικότατα. Στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τις Βρυξέλλες, τα σχολεία αυτά στα οποία φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χρηματοδοτούνται από την ίδια την Ευρώπη. Σε αυτά τα σχολεία, το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται όχι ως θρησκειολογικό, αλλά ως ομολογιακό μάθημα. Έτσι τα ελληνόπουλα, αλλά και τα παιδιά άλλων Ορθοδόξων, την ώρα του μαθήματος πηγαίνει ή ο Θεολόγος πού είναι αποσπασμένος εκεί, ή κάποιος κληρικός από την Μητρόπολη Βελγίου, η οποία ανήκει στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, διδάσκοντας κανονικά το μάθημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ρωμαιοκαθολικούς, αλλά και με τους Προτεστάντες. Για όσους μαθητές δεν είναι Χριστιανοί αλλά άλλων θρησκειών, την ώρα εκείνη διδάσκονται το μάθημα της Φιλοσοφίας. Πολλοί για να στηρίξουν τα αστήρικτα, επικαλούνται το παράδειγμα της Γαλλίας. Η Γαλλία από το 1905 αποτελεί ένα λαϊκό Κράτος. Είναι η χώρα και η πατρίδα του Διαφωτισμού, ο οποίος ξεκίνησε ένα πόλεμο εναντίον του Κλήρου. Αλλά ποιού κλήρου; Του Ρωμαιοκαθολικού. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία παρά τον πόλεμο πού δέχτηκε δημιούργησε τα δικά της σχολεία, στα οποία το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκονταν κανονικά. Το παράδοξο ήταν και είναι ότι πολιτικοί, όπως και ο σημερινός Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, προήλθε όχι από κάποιο δημόσιο σχολείο αλλά από τα σχολεία της Εκκλησίας. Δήλωσε μάλιστα ότι τα θρησκευτικά βιώματα που απέκτησε του έκαναν καλό στην ζωή του.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Γερμανία. Στις περιοχές όπου επικρατεί ο Προτεσταντισμός, το μάθημα γίνεται από Προτεστάντη Θεολόγο καθηγητή. Το ίδιο και για τις περιοχές όπου επικρατεί ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Για τους Ορθοδόξους έχει υπάρξει ιδιαίτερη μέριμνα, ώστε την ώρα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών των άλλων δογμάτων, την ίδια ώρα τα ορθόδοξα παιδιά να το διδάσκονται από τους Θεολόγους και τους κληρικούς της Μητροπόλεως Γερμανίας. Άλλωστε αυτό πού ενώνει τον Ελληνισμό του Εξωτερικού είναι η Εκκλησία και η αγάπη για την πατρίδα και τις παραδόσεις. Επομένως ας σταματήσει αυτή καραμέλα ότι φταίει η Ευρώπη.
Η Ευρώπη έχει τονίσει κατά κόρον ότι αυτά τα θέματα αφορούν το κάθε Κράτος μέλος χωριστά και δεν επεμβαίνει. Το πρόβλημα το έχουμε δυστυχώς εμείς. Εμείς είμαστε αυτοί πού θέλουμε να ξεριζώσουμε κάθε τι το Ελληνορθόδοξο, κάθε τι πού να θυμίζει την παράδοση και την ιστορία του Γένους μας. Φαίνεται ότι η θρησκεία, η ιστορία, η παράδοση, και κάθε τι πού μας ενώνουν σαν Γένος πρέπει να πεθάνουν. Αλλά μαζί με αυτά θα πεθάνουμε και εμείς. Και τότε θα είμαστε αναπολόγητοι στους προγόνους μας, καθώς και στους διαδόχους μας. Αυτό το έχει πει ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς: «...χρωστάτε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθούνε, θα περάσουν. κριτές θα μας γεννήσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
Είναι αλήθεια ;!
Σε μερικές περιπτώσεις, λοιπόν, δεν έχει σημασία αν αυτό που διαβάζουμε είναι αλήθεια. Σημασία έχει γιατί γράφτηκε και τι θέλει να πει. Για παράδειγμα…
www.karfitsa.gr
- Είναι γνωστή η περίφημη αποστροφή που αποδίδεται στον Χένρι Κίσινγκερ (1994) ότι «Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί». Η δήλωση διαψεύστηκε, όμως όσα ακολούθησαν μάλλον επιβεβαιώνουν παρά διαψεύδουν τη φράση (βλέπε βιβλίο ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού, δασκάλα του Μ. Δερείου, διάβρωση του εκπαιδευτικού συστήματος κ.ά.)
- Η περίφημη επιστολή του… ετοιμοθάνατου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές (κάπου στο 2000) που έτσι αποχαιρετούσε τους φίλους του, έκανε το γύρο του κόσμου και έγινε το αγαπημένο εκατομμυρίων ανθρώπων. «Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις» λέει μεταξύ άλλων. Η επιστολή διαψεύστηκε, όμως παραμένει δημοφιλέστατη γιατί όσα λέει αγγίζουν.
- Πριν μια εβδομάδα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά blogs ένα «έγγραφο» που «αποδεικνύει» ότι η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου χρηματοδοτήθηκε από την τράπεζα του Ροκφέλερ με όρους απίθανους (έλεγχος του ΚΚΕ, μόνο… φραστικές παρεκκλίσεις κατά των ΗΠΑ από τον Ανδρέα, ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία κ.ά.). Η επιστολή αμφισβητείται όμως εξηγεί πολλές μεταπολιτευτικές συμπεριφορές.
- Τώρα, λοιπόν, κυκλοφόρησε μια δήλωση που αποδίδεται στον Ούγκο Τσάβες, τον Αριστερό πρόεδρο της Βενεζουέλας. «Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος. Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ' τα πόδια μας. Δεν καταντάμε Ελλάδα!».
- Τι κι αν διαψευστεί σύντομα; Αυτά που λέει δεν είναι μεγάλες αλήθειες; Καλή σας μέρα!
www.karfitsa.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
