Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!!!!

Νέον Μαρτυρολόγιον-Αγίου Νικοδήμου- Προοίμιον τοις εντευξομένοις

Αντιγραφή απο ΠΕΦΙΠ τευχ 127/2010

 «Προοίμιον τοις εντευξομένοις»  

Μετά απο μια εγκάρδια «ευχαριστήριον δοξολογίαν» στον Πρωτομάρτυρα Θεάνθρωπο Ιησούν Χριστό για την αναδειξη «εις νοητόν της Εκκλησίας στερέωμα...νεοφανών αστέρων και κομήτων , νεών αθλητών του Χριστού », που «καταλάμπουσιν όλων των Ορθοδόξων το πλήρωμα, με τας γλυκυτάτας ακτίνας του Μαρτυρίου και των Θαυμάτων τους», ο Άγιος θέτει το ερώτημα:


«Ει δε και ερωτά τινάς δια ποία αίτιαν ευδόκησεν ο Θεός να γίνωνται ούτοι οι νέοι Μάρτυρες εις τους τωρινούς καιρούς, αποκρίνομαι ότι δια πέντε τινά.»(Βλ. σ.6 της α΄εκδ. και σ. 10 της δ΄εκδ)
Η ανάπτυξις των πέντε(α΄-ε') αιτίων είναι εκτενής, μεγαλειώδης, ενθουσιαστική και πειστική, απαύγασμα της βιωματικής πίστεως του Αγίου Νικοδήμου , αλλά και αντιπροσωπευτικό δείγμα του υψηλού συγγραφικού και ρητορικού ταλάντου του. Αλλ΄εδώ μόνο ενδεικτικά και σύντομα θα αναφέρουμε τα επόμενα:

«Πρώτον· ανακαινισμός (= ανανέωση) όλης της Ορθοδόξου Πίστεως...».Διότι οι Νέοι Μάρτυρες επιβεβαιώνουν και επικυρώνουν ως αληθινά τα Μαρτύρια , αλλά και τα ακολουθούντα Θαύματα των παλαιών Μαρτύρων , «των Γεωργίων, Δημητρίων , Θεοδώρων...» και μυριάδων και εκατομμυρίων επωνύμων και ανωνύμων Αγίων Μαρτύρων , που κατά τους πρώτους αιώνες των Διωγμών των ειδωλολατρών αναβιβάζονται σε ένδεκα (11) εκατομμύρια.

«Δεύτερον· κάμνουν οι νέοι ούτοι Μάρτυρες αναπολόγητους τους αλλοπίστους εν ημέρα κρίσεως...».Διότι , ενώ τους εγνώρισαν , είδαν την άφθαστη υπομονή τους και τα Θαύματά τους κατά τα Μαρτύρια τους, όμως και μετά απ' αυτά δεν μετενόησαν οι πλείστοι , όπως ευτυχώς μετενόησαν αρκετοί δήμιοι των Νεομαρτύρων , οι οποίοι μετανοούντες ομολόγησαν: «Πιστεύω και εγώ και ομολογώ το Χριστό αληθινά Θεό και αποστρέφομαι και απαρνούμαι την ψεύτικη και πλανεμένη μουσουλμανική θρησκεία»!. Και έγιναν και αυτοί Νεομάρτυρες! Έτσι υπάρχουν και ε Αγαρηνών Νεομάρτυρες, με συγκινητικά Μαρτυρολόγια.


«Τρίτον· οι νέοι ούτοι μάρτυρες είναι δόξα μεν και καύχημα της Ανατολικής (Ορθόδοξης ) Εκκλησίας , έλεγχος δε των κακοδόξων. Διατί κοντά εις τα άλλα δύσφημα οπού εξέρασαν οι αντίπαλοι κατά της Εκκλησίας(εννοούνται οι αιρετικοίά Λατινοπαπικοί) και τούτο ακόμη επρόσθεσαν , ονειδίζοντας (= κατηγορούντες), ότι νέον Άγιον ή Μάρτυρα δεν απέκτησεν ...” ( η ανατολική Εκκλησία μετά το Σχίσμα του 1054μ.Χ). Και συνεχίζει ο Άγιος Νικόδημος: “Αισχυνέσθωσαν (= ας εντραπούν) λοιπόν αισχυναίσθωσαν αισχύνην αιώνιον και εντραπήτωσαν διά του παρόντος βιβλίου την Ανατολικήν(= Ορθόδοξον) Εκκλησίαν ευθηνουμένην (=αφθονούσαν) και πεπληθυσμένην.. απο πλήθος νέων Μαρτύρων...»!

«Τέταρτον· οι Νέοι ούτοι Μάρτυρες είναι παράδειγμα υπομονής εις όλους τους Ορθοδόξους οπού τυραννούνται υποκάτω εις τον ζυγόν της αιχμαλωσίας...». Τι λοιπόν τους λέγουν...; Αδελφοί μας Χριστιανοί...Και εσείς, αν υπομένετε μετά ευχαριστίας δια το Όνομά του Χριστού τους δαρμούς, τας φυλακάς, τας αλύσεις, τας αγγαρείας, τας ζημίας, τα ανυπόφορα δοσίματα(φόρους) και τα άλλα βάσανα οπού σας κάμνουν οι νύν κρατούντες, βέβαια ως Μάρτυρες τη προαιρέσει λογίζεσθαι κοντά εις τον Θεόν...,καθώς λέγει ο θείος Χρυσόστομος...Όθεν και ως τη προαιρέσει Μάρτυρες λογιζόμενοι , μετά θάνατον μέλλετε να συναριθμηθήτε με ημάς και να κατοικήσετε εις τόπον φωτεινόν και πλατύτατον, εις τόπον χαράς και αναπαύσεως...». Και τούτο , την ανάπαυση, αποδεικνύουν τα ιερά Λείψανα τους, τα αξιωθέντα και τιμηθέντα με Θαύματα, ευωδία και θείο άκτιστο Φώς, όπως εξηγεί ο Άγιος Νικόδημος. Και συνεχίζει:
«...Και εσείς, αδελφοί, χρεωστείτε να προτιμάτε καλλίτερα να χάσετε όλα σας τα υπάρχοντα και να περιπατήτε πτωχοί και ζητούλοι· καλύτερα να στερηθήτε την τιμήν σας· καλλίτερα να χάσετε και αυτήν την ιδίαν ζωήν σας, παρά να προδώσετε καν παραμικρόν την αγιωτάτην και ουράνιον Πίστιν σας και να αρνηθήτε το γλυκύτατον Όνομα του Ιησού Χριστού και Θεού μας. Όστις μόνος είναι η κεφαλή και η δόξαν και όλη η σωτηρία μας και εις τούτην την ζωήν και εις την μέλλουσαν»!


«Πέμπτον· δε και τελευταίον· οι νέοι ούτοι Μάρτυρες είναι θάρρος και παρακίνησις εις το να τους μιμούνται δια του έργου και όλοι οι άλλοι Χριστιανοί , εξαιρέτως δε οι πρότερον αρνηθέντες τον Χριστόν... Και λοιπόν εάν καμμίαν φοράν τύχη να σας φθονήσουν οι αλλόπιστοι ή να σας συκοφαντήσουν ή να σας βιάσουν ή με άλλον οιονδήτινα τρόπον να σας παρακινήσουν να αρνηθείτε τον Χριστόν και να δεχθήτε την εδικήν των θρησκείαν , φυλαχθήτε ,αδελφοί γλυκύτατοι, δια αγάπην Χριστού,  Όστις σας εξαγόρασε με το Ίδιον Του Αίμα· φυλαχθήτε δια την πολύτιμον σωτηρίαν των ψυχών σας· (τριπλασιάζομεν την φωνήν) φυλαχθήτε να μην αρνηθήτε την Ορθόδοξον Πίστιν σας και να ομολογήσετε την εκείνων θησκείαν · μη τυφλωθήτε τόσον , οπού να προτιμήσετε το σκότος απο το φως· το ψεύδος απο την αλήθειαν· το χαλκούν και κάλπικον νόμισμα απο το καθαρόν και δοκιμασμένον μάλγαμα(= χρυσόν)· το γυαλί και άτιμον χαλίκι απο το ατίμητον πετράδι· με έναν λόγον , τον Άδην απο τον Ουρανόν και την Κόλασιν απο τον Παράδεισον. Μη το καταδεχτείτε ποτέ, μη, να αφήσετε την αγιωτάτην Πίστιν σας, ήτις κάμνει εκείνους οπού την πιστεύουν από ανθρώπους Αγγέλους, απο επιγείους ουρανίους, απο υλικούς υιούς Θεού κατά χάριν, λαμπροτάτους ηλίους , κληρονόμους της ουρανών Βασιλείας.

...Μη σας φοβίσουν , αδελφοί , τα άγρια πρόσωπα των τυράννων ούτε το πλήθος αυτών ούτε οι φωνές τους ούτε οι φοβέρες του. Μη σας φοβίσουν οι πληγές , οι σπάθες, οι αλυσίδες, οι φυλάκές.Μη σας φοβίσουν οι φούρκες, τα τζεγγέλια , οι πυρκαϊές...»!

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ο ξένος που δέχομαι, ο ξένος που γίνομαι.

Απόσπασμα από άρθρο του Θ. Παπαθανασίου
στο περιοδικό Πλανόδιον, τ. 48, Ιούνιος 2010
Σε μια ταβέρνα της Κωνσταντινούπολης, στις αρχές του 20ού αιώνα, έτρωγαν τρεις φίλοι: δυο έλληνες ορθόδοξοι κι ένας τούρκος μουσουλμάνος. Για τους χριστιανούς ήταν περίοδος νηστείας· μα κι ο μουσουλμάνος, ο Βασίφ-εφέντης, για χάρη της παρέας θέλησε να φάει μονάχα ό,τι και οι χριστιανοί φίλοι του. Ξαφνικά, όμως, πέθανε επί τόπου.
 Και οι χριστιανοί; Ειδικά ο ένας απ΄ αυτούς, ο καπετάν Στέλιος, «από κείνη τη μέρα άλλαξε [...]. Αυτός που δεν έκλαψε ποτέ του, ολοένα δάκρυζε, κι όλοι απορούσαν [...]. Έλεγε συλλογισμένος: “Φαίνεται πως δεν έπρεπε να νηστέψει, να κάνει σαρακοστή μαζί μας, γιατί ήταν αλλόθρησκος. Ο Θεός οργίστηκε. Έτσι μου είπε ο παπα-Κουστουλίδης!” Αυτή η ιδέα τον έτρωγε σαν σαράκι [...]. “Ήμαρτόν σοι, Κύριε”, μουρμούριζε, “για έναν αλλόθρησκο να το πάρω τόσο βαριά, σα να ΄τανε αίμα μου, σα να ΄τανε αδελφός μου! Μα άραγες ο Χριστός ήρθε σε τούτον τον κόσμο μόνο για μας τους βαφτισμένους, και δεν ήρθε για ούλον τον κόσμο, για κάθε άνθρωπο που έχει καλή ψυχή, τι Τούρκος, τι Ρωμιός; Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ανάπαψε και συγχώρεσε και τον Βασίφ-εφέντη, που είχε ψυχή πιο καλή από μας τους χριστιανούς!”».

Την ιστορία αυτή μας την αφηγήθηκε, εξήντα χρόνια αργότερα, ένας φλογερός Ορθόδοξος· ο λογοτέχνης και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία ο ίδιος. [...] Στο εν λόγω περιστατικό [...] η θεολογία του καπετάν Στέλιου, η οποία δεξιώνεται τον ξένο, και μάλιστα τον δεξιώνεται όχι παραμερίζοντας την χριστιανική ταυτότητα, αλλά ακριβώς βιώνοντάς την – βιώνοντας την πίστη σε Θεό που έγινε άνθρωπος για χάρη των ανθρώπων. [...]

Θυμηθείτε την οδύνη του (ρώσου στην καταγωγή) αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη, όταν συζητούσε με έναν ορθόδοξο μοναχό, ο οποίος υποστήριζε με βεβαιότητα και με χαρά την αιώνια καταδίκη των αθέων. Ο μοναχός εκείνος τυπικά δεν έκανε κάποιο δογματικό λάθος. Όμως δεν εξέθετε την πίστη του στον ανοιχτό αέρα της αγάπης. Και ο άγιος Σιλουανός θλιβόταν και κατέληγε: «Η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρη [...]. Πρέπει να προσευχόμαστε για όλους [...]. Ο Θεός είναι αγάπη αχόρταγη».
 
http://synodoiporia.blogspot.com

Νέον Μαρτυρολόγιον -Υπό Γερασίμου Λουκάκη ιερομονάχου- 1895

 Απο: http://anemi.lib.uoc.gr/   Νεον Μαρτυρολογιον
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...