Χαρακτηριστική είναι η ευχή του γέροντος Παϊσίου «Καλή υπομονή. Εύχομαι ο Χριστός να σου αυξάνει την αγάπη

Χαρακτηριστική είναι η ευχή του γέροντος Παϊσίου «Καλή υπομονή. Εύχομαι ο Χριστός να σου αυξάνει την αγάπη Του  ΚΛΕΙΝΩ ΤΟ 2011 ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΧΗ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ   ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ    ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ  !!!!!!ΗΛΙΑΣ !!!!!

Στην αυγή του νέου χρόνου

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ένας χρόνος πέρασε και ένας νέος ανατέλλει . Άλλη μια αφορμή για να Σε ευχαριστήσω  και να δοξολογήσω το άγιο όνομά Σου: για τις δωρεές , για τους αγώνες της χρονιάς που πέρασε, για τις προσδοκίες  και την ελπίδα της χρονιάς που έρχεται.

Κύριε, στην κάθε δοκιμασία, στην κάθε κρίση, απ’ όπου κι αν προέρχονται-από πειρασμούς , πτώσεις, ασθένειες, απώλειες, αδικίες και ό,τι άλλο , η ψυχή μου θέλει να παραμένει επίμονα στραμμένη σε Εσένα, Όχι γιατί έτσι «πρέπει», αλλά διότι έτσι ανακαλύπτω τον εαυτό μου, μπορώ να μένω σταθερός απέναντι στις οποιεσδήποτε δοκιμασίες με χτυπούν, να γαληνεύω και να ελπίζω…

Κύριε του ελέους, της αγάπης, της σοφίας, της μακροθυμίας, του φωτισμού βοήθησέ με, στήριξέ με , και όξυνε τις πνευματικές μου κεραίες και φέτος, να προσλαμβάνω τις ενέργειες του ελέους Σου, της ευσπλαχνίας , της υπομονής και της αγάπης Σου.  Να μην τις θεωρώ ποτέ δικαιωματικά ή αυτόματα δεδομένες, αλλά να τις διεκδικώ με ταπεινή και καθαρή καρδιά, να ζω σε κλίμα συνεχούς μετάνοιας και ανταποδόσεως, απλά και αβίαστα, σε Σένα και τους συνανθρώπους μου των αγαθών που μου προσφέρεις.»

Ημερολόγιο ενός Ταξιτζή

Από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων»

Εκδόσεις Ακρίτας

Το καθάρισμα του εαυτού μας δεν γίνεται χωρίς κόπο, πατώντας κουμπιά

Ένα αγκαθάκι βγάζεις από το δάκτυλό σου και πονάς, πόσο μάλλον να ξερριζώσης από μέσα σου ένα πάθος! Ύστερα να ξέρης ότι, όταν ο άνθρωπος καταβάλλη προσπάθεια να κόψη ένα πάθος του, τότε ο πειρασμός βάζει εμπόδια και στρυμώχνεται ο άνθρωπος , όπως στρυμώχνεται και ο δαιμονισμένος, όταν του διαβάζουν εξορκισμούς, γιατί γίνεται αγώνας, παλεύει με τον διάβολο∙ έπειτα όμως ελευθερώνεται. Το καθάρισμα του εαυτού μας δεν γίνεται χωρίς κόπο, πατώντας κουμπιά. Δεν κόβονται αμέσως τα πάθη,ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ Με πολλη  αγαπη   Χριστου

Αξίζει να πεθάνουμε ηρωικά, παρά να νικηθούμε από τα πάθη{ΓΕΡ. ΠΑΙΣΙΟΣ}

             Γέροντα, μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό φθάνει για να μας παρακινήση στον αγώνα κατά των παθών;
Μόνον η ευγνωμοσύνη στον Θεό δεν φθάνει∙ χρειάζεται και καλή διάθεση ,αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μας και φιλότιμη άσκηση.
Γέροντα, η μνήμη του θανάτου βοηθάει στην εσωτερική εργασία;
Ναι, πολύ βοηθάει. Αν έχουμε μνήμη θανάτου με ελπίδα στον Θεό, θα γνωρίσουμε την ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα βοηθηθούμε πνευματικά. Γι’ αυτό να φέρνουμε στο νου μας το κριτήριο του Θεού και να μην ξεχνούμε ότι θα κριθούμε για τις αμαρτίες που κάναμε και δεν μετανοήσαμε. «Τι κάνω; Πώς ζω με τόση αμέλεια; να σκεφθώ. Αν πεθάνω αυτήν την στιγμή, πού θα πάω; Μήπως έκανα κανένα συμβόλαιο με τον θάνατο; Πεθαίνουν και μικροί και μεγάλοι». Αν σκέφτωμαι ότι ο Θεός μπορεί σε λίγο να με πάρη, τότε δεν θα αμαρτάνω. Για να πεθάνουν τα πάθη ,πρέπει να σκεφτώμαστε τον θάνατο, την μέλλουσα Κρίση, και να πάθουμε κι εμείς από φιλότιμο για τον Χριστό που πολλά έπαθε ,για να μας λυτρώση. Ο αγώνας κατά των παθών είναι ένα διηνεκές γλυκό μαρτύριο για την τήρηση των εντολών ,για την αγάπη του Χριστού. Αξίζει να πεθάνουμε ηρωικά, παρά να νικηθούμε από τα πάθη και να πληγώσουμε τον Χριστό.
Στρυμώχνομαι ,Γέροντα, στον αγώνα μου.
Ένα αγκαθάκι βγάζεις από το δάκτυλό σου και πονάς, πόσο μάλλον να ξερριζώσης από μέσα σου ένα πάθος! Ύστερα να ξέρης ότι, όταν ο άνθρωπος καταβάλλη προσπάθεια να κόψη ένα πάθος του, τότε ο πειρασμός βάζει εμπόδια και στρυμώχνεται ο άνθρωπος , όπως στρυμώχνεται και ο δαιμονισμένος, όταν του διαβάζουν εξορκισμούς, γιατί γίνεται αγώνας, παλεύει με τον διάβολο∙ έπειτα όμως ελευθερώνεται. Το καθάρισμα του εαυτού μας δεν γίνεται χωρίς κόπο, πατώντας κουμπιά. Δεν κόβονται αμέσως τα πάθη, όπως και ο κορμός του δένδρου δεν κόβεται αμέσως με μια πριονιά. Το πριόνι κόβει για πολλή ώρα, μέχρι να κοπή πέρα-πέρα ο κορμός. Και δεν τελειώνει εδώ η δουλειά. Για να γίνη ο κορμός έπιπλο, πόσος κόπος χρειάζεται! Πρέπει πρώτα να πελεκηθή, να γίνη σανίδες και μετά να τις πάρη ο επιπλοποιός, για να τις κάνη χρήσιμο έπιπλο.
Κι αν, Γέροντα, δεν καταλαβαίνω ότι αυτός ο κόπος είναι απαραίτητος;
Τότε θα μείνης κούτσουρο και θα σε ρίξουν στην φωτιά.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007                                    <  ΗΛΙΑΣ 29 ΔΕΚ 2Ο11> με πολλη  αγαπη  χριστου 

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ {Ο γέροντας Πορφύριος είπε:}

                                               «Ο Χριστός είναι το παν»

 Ο γέροντας Πορφύριος είπε: «Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού». Το ’χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.

... Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομαι το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει:
«Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.

Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινό, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιον θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.

Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκείτε, που γνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα θελαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν.
 Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν
 
Από το βιβλίο "Ανθολόγιο Συμβουλών" ΣΕΛ 39  ΕΚΔΟΣΕΙΣ   Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ     ΜΗΛΕΣΙ  ΑΤΤΙΚΗΣ  

                                                      ΓΕΡΟΝΤΟΣ   ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ   ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
                                                                   ΗΛΙΑΣ 20 ΔΕΚ 2011

Με πολλή αγάπη ΧριστούΟ αδελφός σαςΜον. Παϊσιος

Με πολλή αγάπη Χριστού
Ο αδελφός σας
Μον. Παϊσιος

Η ΕΥΧΗ  ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ  ΜΕ      ΠΟΛΛΗ    ΑΓΑΠΗ    ΧΡΙΣΤΟΥ       ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ                     

Εἶσαι τρομερὰ εὐαίσθητος{ΓΕΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ }

 Ἐσύ, μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, τὸ μόνο κακὸ ποὺ ἔχεις εἶναι ὅτι εἶσαι τρομερὰ εὐαίσθητος καὶ δὲν δέχεσαι νὰ σὲ προσβάλλουν. Γιὰ τὸ πρῶτο, δὲν εὐθύνεσαι ἐσύ. Τὸ κληρονόμησες ἀπὸ τὸν παπα-Γιάννη. Καὶ ἡ εὐαισθησία ἡ μεγάλη δὲν εἶναι καλή. Καλὴ εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι συνήθως τὴν ἐκμεταλλεύονται. Καὶ μάλιστα, πολὺ ἄσχημα. Ἐνῶ γιὰ ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔχει εἶναι ὅ,τι χειρότερο ...μπορεῖς νὰ φανταστεῖς! Ἄσε ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴν γενεσιουργὸ αἰτία ὅλων τῶν ἀσθενειῶν. Γι’ αὐτό, προσπάθησε νὰ τὴν ἀποβάλεις. Ἢ ἔστω, νὰ τὴν περιορίσεις. Διαφορετικὰ θὰ κάνεις κακὸ καὶ στὸν ἑαυτὸ σου, ἀλλὰ καὶ στὴν οἰκογένειά σου. Ποὺ στὸ κάτω κάτω, δὲν σοῦ χρωστάει καὶ τίποτα, γιὰ νὰ τὴν ταλαιπωρεῖς, καὶ μάλιστα, χωρὶς κανένα λόγο.

Άλλα σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους.

Άλλα σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί το να ασχολήσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολήσαι µε τους άλλους είναι εύκολο.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

H Mελαγχολία, η ταπείνωση και ο εξομολόγος{Γερ Πορφυριος}

                         Κάποια βραδιά είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα μαζί με έναν Αγιορείτη. Νύχτωσε. Ο καιρός ήταν ανταριασμένος και απειλητικός. Όμως, κοντά στο Γέροντα και για όσους ακόμη δεν ήταν μαθημένοι στη σκοτεινή νύχτα της φύσης, δεν ταραζότανε η γαλήνη. Ο Γέροντας μιλούσε για τη διαφορά της ταπεινοφροσύνης από το πλέγμα της κατωτερότητας. Ο ταπεινός, έλεγε, δεν είναι μια προσωπικότητα διαλυμένη. Έχει συνείδηση της κατάστασής του, αλλά δεν έχει χάσει το κέντρο της προσωπικότητάς του. Ξέρει την αμαρτωλότητά του, την μικρότητά του και δέχεται τις παρατηρήσεις του πνευματικού του ,των αδελφών του. Λυπάται, αλλά δεν απελπίζεται. Θλίβεται, αλλά δεν εξουθενώνεται και δεν οργίζεται. Ο κυριευμένος από το πλέγμα της κατωτερότητας, εξωτερικά και στην αρχή, μοιάζει με... τον ταπεινό. Αν όμως, λίγο τον θίξεις ή και τον συμβουλεύσεις, τότε το αρρωστημένο εγώ εξανίσταται, ταράζεται, χάνει κι αυτή τη λίγη ειρήνη που έχει. Το ίδιο, έλεγε, συμβαίνει και με τον παθολογικά μελαγχολικό σε σχέση με το μετανοούντα αμαρτωλό. «Ο μελαγχολικός περιστρέφεται κι ασχολείται με τον εαυτό του και μόνο. Ο αμαρτωλός ,που μετανοεί κι εξομολογείται, βγαίνει από τον εαυτό του. Αυτό το μεγάλο έχει η πίστη μας: τον εξομολόγο, τον πνευματικό. Έτσι και το πεις στο Γέροντα, κι έλαβες τη συγχώρηση, μη γυρνάς πίσω». Αυτό το τόνιζε πολύ . Να μην ξαναγυρνά κανείς στα προηγούμενα, αλλά να προχωρά. Πόσους αιχμαλωτισμένους στη μαύρη χώρα της απελπισίας δεν είχε  σώσει την έσχατη ώρα τραβώντας τους με τη δύναμη της παρρησίας του στο Θεό! [ Ι 237
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣανθολογιον Συμβουλων  σελ 346                                  <  ηλιας 29 Δεκ 2011>

Ψαλμός v' (50ος) ελέησόν με ο Θεός

Γιατί θυμώνουμε {ΓΕΡ ΠΑΙΣΙΟΣ }

 -              Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.
-... Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσης να δης μήπως έχεις το πάθος του θυμού. Άλλο αν κάποιος νευριάση και πη καμμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να του πη ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» - μπορεί να του απαντήση. Μα καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι κουρασμένος, έχει τον πόνο του, γι’ αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσης, θα κλωτσήση.
- Γέροντα, όταν δεν είμαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, μου φταίει το καθετί και αντιδρώ.
- Αν δεν είσαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό σου , αυτό σημαίνει ότι έχεις μια πνευματική αδιαθεσία και είναι φυσικό μετά να αντιδράς. Όπως, όταν κάποιος είναι σωματικά άρρωστος, χάνει καμμιά φορά την υπομονή του και κουράζεται λ.χ. να ακούη τους άλλους να μιλάνε, έτσι και όταν δεν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, του λείπει η εγρήγορση, η υπομονή , η ανεκτικότητα.
- Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;
- Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός σ’ εσένα ξεκινάει από τους αριστερούς λογισμούς που βάζεις για τους άλλους. Εάν βάζης δεξιούς λογισμούς, δεν θα εξετάζης τί σου είπαν ή πώς σου το είπαν, θα παίρνης το βάρος επάνω σου και δεν θα θυμώνης.
- Όμως, Γέροντα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι πάντοτε φταίω εγώ.
- Φαίνεται, υπάρχει μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Να προσέχης, γιατί ο θυμός έχει μέσα δικαιολογία, υπερηφάνεια, ανυπομονησία, αναίδεια.
- Γέροντα, γιατί σήμερα οι άνθρωποι νευριάζουν τόσο εύκολα;- Τώρα και οι μύγες νευριάζουν! Έχουν πείσμα, θέλημα!... Παλιά, αν τις έδιωχνες, έφευγαν. Τώρα, επιμένουν… Είναι όμως αλήθεια ότι και μερικά επαγγέλματα σήμερα όχι μόνο δεν βοηθούν για την ψυχική ηρεμία, αλλά και τον εκ φύσεως ήρεμο άνθρωπο μπορεί να τον κάνουν νευρικό.
- Γέροντα, εγώ όταν ήμουν στον κόσμο, θύμωνα πολύ∙ τώρα στο μοναστήρι γιατί δεν θυμώνω;
- Πολλές φορές ,από μερικές εξωτερικές αφορμές αγανακτεί ο άνθρωπος και ξεσπά, επειδή δεν αναπαύεται με αυτό που κάνει και θέλει κάτι άλλο. Αυτές όμως οι αντιδράσεις είναι εξωτερικές σκόνες που φεύγουν, όταν βρη ο άνθρωπος αυτό που τον αναπαύει.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007 H                                                      <<  ηλιας  χαιντουης  28 Δεκ 2011>>

Ἅγιον Ὄρος: Μοναχισμός καὶ Ἱστορία

Άγιον Όρος: Μοναχισμός και Ιστορία from enoriaAZ on Vimeo.