Οι ανθρωποιθα κουράζωνται προσπαθώντας να ακολουθήσουν την μόδα, θα χάνουν την γαλήνη τους και θα κερδίζουν το μεγάλο άγχος.

Οι άνθρωποι σήμερα δυσκόλεψαν την ζωή τους ,γιατί δεν αρκούνται στα λίγα, αλλά κυνηγούν συνέχεια τα υλικά αγαθά. Όσοι όμως θέλουν να ζήσουν γνήσια πνευματική ζωή ,πρώτα-πρώτα πρέπει να αρκεσθούν στα λίγα. Όταν η ζωή τους είναι απλοποιημένη, χωρίς πολλές σκοτούρες, και ελευθερωμένοι θα είναι από το κοσμικό πνεύμα, και χρόνος θα τους περισσεύη και για πνευματικά. Αλλιώς θα κουράζωνται προσπαθώντας να ακολουθήσουν την μόδα, θα χάνουν την γαλήνη τους και θα κερδίζουν το μεγάλο άγχος.

Και βλέπω, πως οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν μαρτυρική την ζωή τους! Σήμερα καθώς ερχόμουν με κάποιον από την Ουρανούπολη , με παρακάλεσε να περάσουμε λίγο από το σπίτι του. Επειδή επέμενε, δεν θέλησα να του χαλάσω το χατίρι. Μόλις φθάσαμε στην εξώπορτα ,τον βλέπω, βγάζει τα παπούτσια του και μπαίνει μέσα πατώντας στις μύτες. « Τι έπαθες και περπατάς έτσι; », τον ρωτάω. « Τίποτε , Γέροντα, μου λέει, περπατάω προσεκτικά ,για να μη χαλάσω το παρκέ ». Τι να πης; Βασανίζονται χωρίς λόγο

 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΜΑΡ  2012 

Από τον νου κατεβαίνει το τηλεγράφημα στην καρδιά και κάνει τον άνθρωπο θηρίο. Ο Θεός θέλει να έχουμε « καρδίαν καθαράν

Γέροντα, η προσευχή δεν βοηθάει στην κάθαρση του νου;
- Δεν φθάνει μόνο η προσευχή . Το να καίη κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, αν ο νους του είναι γεμάτος από κακούς λογισμούς για τους άλλους, δεν ωφελεί.
Από τον νου κατεβαίνει το τηλεγράφημα στην καρδιά και κάνει τον άνθρωπο θηρίο. Ο Θεός θέλει να έχουμε « καρδίαν καθαράν » ,και η καρδιά μας να είναι καθαρή, όταν δεν επιτρέπουμε να περνάη από τον νου μας κακός λογισμός για τους άλλους.
- Γέροντα, πρώτα φέρνει ο άνθρωπος καλό λογισμό και ύστερα βοηθάει ο Θεός;
- Κοίταξε, μόνον όταν ο άνθρωπος βάζη καλό λογισμό, δικαιούται την θεία βοήθεια. Με τον καλό λογισμό καθαρίζει την πονηρή του καρδιά, διότι « εκ της καρδίας εξέρχονται » όλα τα κακά, και πάλι « εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα ». Τον ανταμείβει μάλιστα ο Θεός για τον καλό λογισμό που βάζει.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΜΑΡ 2012

Το να καίη κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, αν ο νους του είναι γεμάτος από κακούς λογισμούς για τους άλλους, δεν ωφελεί

Το να καίη κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, αν ο νους του είναι γεμάτος από κακούς λογισμούς για τους άλλους, δεν ωφελεί

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 15 ΜΑΡ  2012

ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΜΑΡ 2012 

Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος

Ή οικογένεια κατ' οίκον εκκλησία
Ό Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε:
«Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια
. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη καί πέρα από την οικογένεια σου.
Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο καί λίγο χρήμα, για να βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας.
... Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει καί ό κλήρος καί ό μοναχισμός καί όλα»
. Σε ερώτηση Τι πρέπει να γίνει όταν οϊ γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους, έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα καί ταχύτητες. Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τίς ταχύτητες. Αυτό μπορεί να συμβεί καί με τους γονείς:
Ό ένας να σπρώχνει καί ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία»
. Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΜΑΡΤΙΟΥ  2012

ΠΡ0ΣΕΥΧΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΥΠΕΡ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

ΥΠΕΡ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ μου, μὴν ἐγκαταλείπεις τοὺς δούλους Σου ποὺ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἡ Ἀγάπη Σου νὰ ἐνεργήσει καὶ νὰ τοὺς ...φέρει ὅλους κοντά Σου.

-Μνήσθητι Κύριε πάντων τῶν δούλων Σου

τῶν πονεμένων,

τῶν θλιβομένων,

τῶν ἀσθενούντων,

τῶν φτωχῶν,

τῶν πενθούντων,

τῶν ἀδικημένων,

τῶν μοναχικῶν,

τῶν συκοφαντουμένων,

τῶν αἰχμαλώτων,

τῶν πεινασμένων,

τῶν Προσφύγων,

τῶν παραστρατημένων,

τῶν πλανεμένων,

τῶν ἀνυπερασπίστων,

τῶν φυλακισμένων,

-Μνήσθητι Κύριε τῶν δούλων Σου ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὸν καρκίνο.



-Τῶν δούλων Σου ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ μικρὰ ἢ μεγάλα νοσήματα.

-Τῶν δούλων Σου ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ σωματικὲς ἀναπηρίες.

-Τῶν δούλων Σου ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ ψυχικὲς ἀναπηρίες.

-Μνήσθητι τῶν ἀρχόντων (προέδρων, ὑπουργῶν…) καὶ βοήθησον αὐτοὺς νὰ κυβερνοῦν χριστιανικά.

-Μνήσθητι Κύριε τῶν παιδιῶν ποὺ προέρχονται ἀπὸ προβληματικὲς οἰκογένειες.

-Τῶν προβληματικῶν οἰκογενειῶν καὶ τῶν διαζευγμένων.

-Μνήσθητι Κύριε τῶν ὀρφανῶν ὄλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν πονεμένων καὶ τῶν ἀδικημένων στὴν ζωή, ὅσων ἔχουν χάσει τοὺς συζύγους τους.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλων τῶν φυλακισμένων, τῶν ἀναρχικῶν, τῶν ναρκομανῶν, τῶν φονέων, τῶν κακοποιῶν, τῶν κλεφτῶν. Φώτισον καὶ βοήθησον αὐτούς νὰ διορθωθοῦν.

-Μνήσθητι ὅλων τῶν ξενιτεμένων.

-Ὅλων ὅσων ταξιδεύουν στὴν θάλασσα, στὴν ξηρά, στὸν ἀέρα καὶ φύλαξον αὐτούς.

-Μνήσθητι τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν πατέρων(κληρικῶν), τῆς Ἐκκλησίας τῶν πιστῶν.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλων τῶν μοναστικῶν ἀδελφοτήτων, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, τῶν γερόντων καὶ τῶν γεροντισσῶν καὶ ὅλων τῶν ἀδελφοτήτων καὶ τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων.

-Μνήσθητι Κύριε τῶν δούλων Σου ποὺ εἶναι σὲ καιρὸ πολέμου.

-Ὅσων καταδιώκονται στὰ βουνὰ καὶ στοὺς κάμπους.

-Μνήσθητι τῶν δούλων Σου ποὺ ἄφησαν τὰ σπίτια τους καὶ τὶς δουλειές τους καὶ ταλαιπωροῦνται.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλων τῶν φτωχῶν, ἀστέγων καὶ προσφύγων.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλων τῶν ἐθνῶν, νὰ τὰ ἔχεις στὴν ἀγκαλιά Σου, νὰ τὰ σκεπάζεις μὲ τὴν ἁγία Σου Σκέπη, νὰ τὰ φυλάγεις ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμο. Καὶ τὴν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα μέρα καὶ νύκτα νὰ τὴν ἔχεις στὴν ἀγκαλιά Σου, νὰ τὴν σκεπάζεις μὲ τὴν ἁγία Σου Σκέπη, νὰ τὴν φυλάγεις ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμο.

-Μνήσθητι Κύριε τῶν ταλαιπωρημένων ἐγκαταλελειμμένων, ἀδικημένων, δοκιμασμένων οἰκογενειῶν καὶ δῶσε πλούσια τὰ ἐλέη Σου σ’ αὐτές.

-Μνήσθητι τῶν δούλων Σου ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ ψυχικὰ καὶ σωματικὰ προβλήματα πάσης φύσεως.

-Μνήσθητι ὅσων βρίσκονται σὲ ἀπόγνωσι, βοήθησε καὶ γαλήνευσέ τους.

-Μνήσθητι Κύριε τῶν δούλων Σου ποὺ ζήτησαν τὶς προσευχές μας.

-Μνήσθητι καὶ πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένων.

ΑΜΗΝ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΜΑΡ  2012

 

 Ἀναρτήθηκε στὶς 13 Μαρτίου 2012ἀπὸ τὸν/τὴν helenzota

 

Μνήσθητι Κύριε Καὶ τὴν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα μέρα καὶ νύκτα νὰ τὴν ἔχεις στὴν ἀγκαλιά Σου, νὰ τὴν σκεπάζεις μὲ τὴν ἁγία Σου Σκέπη, νὰ τὴν φυλάγεις ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμο

Μνήσθητι Κύριε Καὶ τὴν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα μέρα καὶ νύκτα νὰ τὴν ἔχεις στὴν ἀγκαλιά Σου, νὰ τὴν σκεπάζεις μὲ τὴν ἁγία Σου Σκέπη, νὰ τὴν φυλάγεις ἀπὸ κάθε κακὸ καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμο
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΥ



ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΜΑΡ 2012

Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι

Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;
- Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός σ’ εσένα ξεκινάει από τους αριστερούς λογισμούς που βάζεις για τους άλλους. Εάν βάζης δεξιούς λογισμούς, δεν θα εξετάζης τί σου είπα...ν ή πώς σου το είπαν, θα παίρνης το βάρος επάνω σου και δεν θα θυμώνης.
- Όμως, Γέροντα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι πάντοτε φταίω εγώ.
- Φαίνεται, υπάρχει μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Να προσέχης, γιατί ο θυμός έχει μέσα δικαιολογία, υπερηφάνεια, ανυπομονησία, αναίδεια.
- Γέροντα, γιατί σήμερα οι άνθρωποι νευριάζουν τόσο εύκολα;
- Τώρα και οι μύγες νευριάζουν! Έχουν πείσμα, θέλημα!... Παλιά, αν τις έδιωχνες, έφευγαν. Τώρα, επιμένουν… Είναι όμως αλήθεια ότι και μερικά επαγγέλματα σήμερα όχι μόνο δεν βοηθούν για την ψυχική ηρεμία, αλλά και τον εκ φύσεως ήρεμο άνθρωπο μπορεί να τον κάνουν νευρικό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13 ΜΑΡ 20112

ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ (Πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ κοινωνῆ τακτικὰ “μετὰ φόβου Θεοῦ…”)

«Ἀντίδοτον τοῦ μὴ ἀποθανεῖν»

τοῦ περιοδ. «ΖΩΗ»
(τ. 4244, 23.02.2012)

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.      «Διάβασα γιὰ τὴν συνεχῆ θεία Κοινωνία, δηλαδή, ὅτι οἱ Χριστιανοί, κανονικά, πρέπει νὰ μεταλαμβάνουν σὲ κάθε θεία Λειτουργία. Ἄλλωστε, ὅπως γράφετε, αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπός της καὶ γι’ αὐτὸ ὁ διάκονος ἢ ὁ ἱερεὺς ἐξέρχεται κάθε φορὰ μὲ τὸ ἅγιο Ποτήριο καὶ προσκαλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ κοινωνήσουν “μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης”. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο, νομίζω, πὼς εἶναι τὸ δύσκολο. Πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ κοινωνῆ τακτικὰ “μετὰ φόβου Θεοῦ…” ἢ ὅπως λέει ἡ εὐχὴ ”ἀνενόχως καὶ ἀκατακρίτως”; Δὲν κινδυνεύει νὰ πέση στὴν καταδίκη τοῦ “κρίματος” γιὰ τὸ ὁποῖο κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος»;

.         Εἶναι γεγονός, πὼς γιὰ νὰ κοινωνήση ὁ πιστός, γιὰ νὰ πάρη μέσα του τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, τὸ «φάρμακον ἀθανασίας»,τὸ «ἀντίδοτον τοῦ μὴ ἀποθανεῖν», χρειάζεται πρῶτα-πρῶτα ἡ ἀνάλογη πνευματικὴ προετοιμασία. «Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα…» Πλησιάζουμε τὴν ἁγία Τράπεζα, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ ἄχραντα μυστήρια, τὸ ἅγιο Σῶμα καὶ τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μὲ φόβο Θεοῦ καὶ καθαρὲς τὶς ψυχές. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ τὴν συχνότητα τῆς προσελεύσεως. Μπορεῖ κανεὶς νὰ μεταλαμβάνη ἀραιά, δύο ἢ τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο ἀπὸ συνήθεια καὶ χωρὶς καμιὰ προετοιμασία.  Ἢ ὁ ἄλλος νὰ κοινωνῆ συχνὰ καὶ πάντοτε νὰ προετοιμάζεται μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος θέτει ὡς βασικὴ ἀρχὴ τὴν καθαρὴ συνείδηση, τὴν ἁγνὴ καρδιὰ καὶ τὴν προσπάθεια γιὰ μιὰ ζωὴ σύμφωνη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις, τονίζει, πρέπει πάντοτε νὰ κοινωνοῦμε καὶ χωρὶς αὐτὲς οὔτε μιὰ φορά.
.      Πρῶτος ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει τὶς συνέπειες ἀπὸ τὴν χωρὶς προετοιμασία προσέλευσή μας στὴν θεία Εὐχαριστία.«Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοὶ» (Α´ Κορ. ια´ 30). Διότι κοινωνεῖτε ἀπροπαρασκεύαστοι, χωρὶς συναίσθηση τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου, γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ ἔχουν ἀπὸ αὐτὴ τὴν αἰτία πεθάνει ἀρκετοί. Καὶ εἶναι ἑπόμενο. Τὸ ἀπροετοίμαστο δείχνει ἀσέβεια καὶ περιφρόνηση σ’ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ποὺ μὲ τὴ θεία Κοινωνία λαμβάνουμε μέσα στὴν ψυχή μας. Μιὰ τέτοια περιφρόνηση, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μείνη χωρὶς συνέπειες; «Ὁ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου» (Α´ Κορ. ια´ 29). Ἔτσι«τὸ πλούσιο αὐτὸ πνευματικὸ τραπέζι ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀναβλύζει ἡ αἰώνια ζωή, γίνεται καταδίκη, ὄχι ἐξ αἰτίας του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν κακὴ προαίρεση τῶν προσερχομένων» (Χρυσόστομος).
.      Ὁ ἴδιος μεγάλος Πατέρας, ποὺ τονίζει τὸ δέος τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ μᾶς διακατέχη, τονίζει καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς τακτικῆς προσελεύσεως. «Δὲν βλέπετε, λέει, μὲ πόση ὁρμὴ τὰ βρέφη καρφώνονται στὸ στῆθος τῆς μητέρας τους γιὰ νὰ θηλάσουν; Μὲ τὴν ἴδια προθυμία πρέπει κι ἐμεῖς νὰ σπεύδουμε στὸ πνευματικὸ Ποτήρι… Καὶ μιὰ νὰ εἶναι ἡ ὀδύνη μας, ὅταν δὲν μετέχουμε στὴν τροφὴ αὐτή». Χρειάζονται οἱ προϋποθέσεις. Καὶ ἡ πρώτη καὶ βασικὴ γιὰ τὴν ἀνένοχη καὶ ἀκατάκριτη συμμετοχή μας εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ συγχωρητικότητα. Παίρνοντας ἀφορμὴ πάλι ὁ Χρυσόστομος ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ποὺ πλησιάζει, ἔλεγε στὴν 20η ὁμιλία του στοὺς Ἀνδριάντες: «Κανένας, μὰ κανένας, δὲν ἀτιμάζει τόσο τὴν ἱερὴ αὐτὴ πανήγυρι, ὅσο ἐκεῖνος ποὺ τὴν γιορτάζει, ἐνῶ ἔχει μέσα του μνησικακία. Ἀκόμη περισσότερο, οὔτε κἂν νὰ τὴν γιορτάση μπορεῖ, ἔστω κι ἂν μείνη δέκα μέρες τελείως νηστικός. Γιατί ὅπου ὑπάρχει ἔχθρα καὶ ἀντιπάθεια οὔτε νηστεία οὔτε γιορτὴ μπορεῖ νὰ γίνη. Μήπως τολμᾶς μὲ ἄπλυτα χέρια νὰ ἀγγίξης τὴν ἱερὴ θυσία, ἔστω κι ἂν εἶναι πολλὴ ἀνάγκη; Μή, λοιπόν, πλησιάζης μὲ ἀκάθαρτη ψυχή, γιατί αὐτὸ εἶναι πολὺ χειρότερο καὶ φέρνει πιὸ μεγάλη κόλαση. Διότι τίποτε δὲν γεμίζει τὴν σκέψη μὲ τόση ἀκαθαρσία, ὅσο ἡ ὀργὴ ποὺ μένει συνέχεια μέσα μας»..        Καὶ συνεχίζει: «Σᾶς τὸ λέω, λοιπόν, προκαταβολικὰ καὶ διαμαρτύρομαι καὶ τὸ φωνάζω δυνατά. Κανένας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐχθρό, ἂς μὴ πλησιάζη στὴν ἱερὴ τράπεζα καὶ ἂς μὴ δέχεται τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅποιος πλησιάζει νὰ μὴν ἔχη ἐχθρό. Ἔχεις ἐχθρό; Νὰ μὴν προσέλθης. Θέλεις νὰ προσέλθης; Συμφιλιώσου καὶ τότε νὰ προσέλθης καὶ νὰ ἀγγίξης τὸ ἱερό. Δὲν τὰ λέω ἐγὼ αὐτά, ἀλλὰ ὁ Κύριος ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς. Αὐτὸς γιὰ νὰ σὲ συμφιλιώση μὲ τὸν Πατέρα δὲν δίστασε νὰ θυσιασθῆ καὶ νὰ χύση τὸ αἷμα Του. Καὶ σὺ γιὰ νὰ συμφιλιωθῆς μὲ τὸν συνάνθρωπό σου οὔτε λέξη θέλεις νὰ πῆς καὶ πρῶτος νὰ τρέξης»;.      Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴν μνησικακία τὴν θεωρεῖ ἀπὸ ἀπόψεως κωλύματος γιὰ τὴν θεία Κοινωνία, ὅπως τὴν πορνεία καὶ τὴν βλασφημία: «Ὡς τὸν πορνεύοντα καὶ τὸν βλασφημοῦντα ἀμήχανον (ἀδύνατον) μετασχεῖν τῆς ἱερᾶς Τραπέζης οὕτω τὸν ἐχθρὸν ἔχοντα καὶ μνησικακοῦντα ἀδύνατον ἀπολαῦσαι κοινωνίας ἁγίας˙ καὶ μάλιστα εἰκότως». Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ἡ θεία Κοινωνία δὲν εἶναι γιὰ τοὺς ἀναμάρτητους. Εἶναι γιὰ τοὺς ἀγωνιστές. Γι’ αὐτοὺς ποὺ πέφτουν καὶ σηκώνονται καὶ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ἐνίσχυση. Εἶναι γιὰ τοὺς τραυματίες ποὺ ἔχασαν αἷμα καὶ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ μετάγγιση, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὴν ἀγωνιστικὴ πορεία τους.

 

ΔΑΦΝΗ

     

Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή Έχω δει ψυχές που αδικήθηκαν, αλλά υπέμειναν την αδικία με καλούς λογισμούς και τους έλουσε η Χάρις σ’ αυτήν την ζωή

Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης: Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή
Έχω δει ψυχές που αδικήθηκαν, αλλά υπέμειναν την αδικία με καλούς λογισμούς και τους έλουσε η Χάρις σ’ αυτήν την ζωή. Πριν από πολλά χρόνια με είχε επισκεφθή ένας ευλαβής Χριστιανός, απλός και καλοκάγαθος, και με παρακάλεσε να ευχηθώ να φωτίση ο Χριστός τα παιδιά του, όταν ενηλικιωθούν, να μην γογγύσουν κατά των συγγενών για την μεγάλη αδικία που τους είχαν κάνει, και μου διηγήθηκε την υπόθεση.
Όπως είδα, ο άνθρωπος αυτός ήταν πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός από πέντε παιδιά της οικογενείας του και μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα τους συμπαραστάθηκε σαν καλός πατέρας στα αδέρφια. Εργάσθηκε σκληρά, απέκτησε και άλλη περιουσία, κτήματα κ.λπ. και αποκατέστησε τις δυό αδερφές τους. Παντρεύτηκαν και τα μικρότερα αδέρφια του, πήραν όλα τα καλά κτήματα, ελαιώνες κ.λπ. Και σ’ αυτόν άφησαν τα άχρηστα, τα άγονα, κάτι αμμουδιές. Στο τέλος παντρεύτηκε και αυτός και απέκτησε τρία παιδάκια. Ήταν ηλικιωμένος φυσικά και σκεφτόταν τα παιδιά του, όταν μεγαλώσουν, μήπως καταλάβουν την αδικία και γογγύσουν.

Μου έλεγε: «Εγώ δεν στενοχωριέμαι για την αδικία, γιατί διαβάζω το Ψαλτήρι. Ένα Κάθισμα το απόγευμα και δυό Καθίσματα πριν ξημερώση. Σχεδόν το έμαθα απ’ έξω το Ψαλτήρι. Κανένας Ψαλμός δεν λέει ότι οι άδικοι έκαναν προκοπή. Ενώ τους δικαίους τους σκέφτεται ο Θεός. Εγώ, Πάτερ μου, δεν λυπάμαι τα κτήματα που έχασα, αλλά λυπάμαι τα αδέρφια μου που χάνουν την ψυχή τους».
Έφυγε μετά ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος και με ξαναεπισκέφθηκε μετά από δέκα χρόνια περίπου, πολύ χαρούμενος, και με ρωτάει:
-Με θυμάσαι, Πάτερ, με θυμάσαι;
-Ναι, του είπα και τον ρώτησα πώς περνάει.
-Έγινα πλούσιος τώρα, μου απάντησε.
-Και πώς έγινες πλούσιος αδερφέ;
-Να, εκείνα τα άχρηστα χωράφια, οι αμμουδιές, πήραν μεγάλη αξία, γιατί ήταν παραθαλάσσια. Αυτήν την φορά ήρθα να μου πης τι να τα κάνω τα πολλά χρήματα που έχω.
-Να εξασφαλίσης τα παιδιά σου με ένα σπιτάκι και να κρατήσης μερικά χρήματα και για τις σπουδές τους, μέχρι να τακτοποιηθούν.
-Έχω και για τα παιδιά μου, μου λέει, αλλά πάλι είναι πολλά.
-Δώσε στους φτωχούς συγγενείς σου πρώτα και μετά σε άλλους φτωχούς.
-Έδωσα, Πάτερ, αλλά πάλι είναι πολλά.
-Δώσε, για να φτιάξουν τον Ναό του χωριού σου και τα εξωκκλήσια.
-Έδωσα, αλλά πάλι είναι πολλά.
Τότε του λέω:
-Θα εύχωμαι να σε φωτίζη ο Χριστός, για να κάνης καλωσύνες εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.
Μετά τον ρώτησα:
-Τι κάνουν τα αδέρφια σου; που βρίσκονται;
Ξέσπασε σε κλάμα και με λυγμούς μου απάντησε:
-Δεν ξέρω, Πάτερ μου, χάθηκαν και τα ίχνη τους. Είχαν πουλήσει τα κτήματα από το χωριό, ελαιώνες και χωράφια, και τώρα δεν ξέρω που βρίσκονται. Είχαν πάει πρώτα στην Γερμανία, μετά στην Αυστραλία και τώρα δεν ακούγονται.
Μετανόησα που τον ρώτησα για τα αδέρφια του, γιατί δεν ήξερα πως θα λυπηθή τόσο πολύ. Τον παρηγόρησα μετά και έφυγε ειρηνικός. Του είπα να ευχηθούμε και οι δυό να μάθουμε και γι’ αυτούς χαρούμενες ειδήσεις. Θυμήθηκα μετά τον Ψαλμό που λέει: “Είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον ως τας κέδρους του Λιβάνου. Και παρήλθον και ιδού ουκ ην και εζήτησα αυτόν και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού” (Ψαλμ. 36, 35-36). Αυτό ακριβώς συνέβη με τα ταλαίπωρα αδέρφια του.
Χειρότερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει. Οτιδήποτε κάνετε, κοιτάξτε νάχετε την ευλογία του Θεού.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΤΗΣ    13 ΜΑΡ  2012

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Κύριε, πλῆθος οἱ ἀνομίες μου,ἄβυσσος οἱ ἁμαρτίες μουκαί μέγας ὁ θρῆνος τῆς ψυχῆς μου.Ἀνάγαγέ με ἀπό τή θλίψη μουμέ τό ἄμετρο ἔλεός Σου,ἵνα λυτρωμένος ἐξέλθωἀπό πᾶσα βλάβη τῆς ψυχῆς μουἵνα ὑμνήσω τό Πανάγιον Ὄνομά Σου. .,Ἐπάκουσον τή φωνή τῆς δεήσεώς μουπροσφέροντας σεμνά καί σιωπηλάτά δάκρυα τῆς μετανοίας μουκαί τήν ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μου,ἵνα παράσχεις ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μου.Ποθῶ νέα ζωή, μακρόθυμε Κύριε,παράσχου ἀνάσταση στήν ψυχή μουπληρούμενος τοῦ Παναγίου Πνεύματός Σου.Ζωοποίησον τήν καρδιά μουμέ τή θείαν εὐσπλαγχνία Σουπροθύμως νά τηρῶ ὅλες τίς Θεῖες ἐντολές Σου.Πολυέλεε Κύριε, τό πλάσμα Σουμήν τό ἐγκαταλείπειςστήν ὀδύνη τῆς ἁμαρτίας,ἀλλά ὕψωσέ το μέσα στό Φῶςτῆς θείας προστασίας σου,ἵνα ξεφύγει ἀπό τήν ματαιότητα τοῦ κόσμουκαί τῶν παγίδων τοῦ διαβόλου.Διάσωσέ το ἀπό τή πλάνη τῶν εἰδώλωνκαί καθάρισέ το μέ τή φωτεινή εὐλογία Σουδιότι ἐπόθησε πολύ τή δική Σου ἀγάπη.Μήν τό ἀφήσεις,νά πέφτει στόν ὕπνο τῆς ἁμαρτίαςδιότι ὁ νυσταγμός τῆς πνευματικῆς ἀμέλειαςτό ὁδηγεῖ στό βυθό τῆς κολάσεως.Ἱκετεύω, Κύριε, δῶσε μουκαρτερική ὑπομονή,καρδιά ταπεινή, ἐνάρετη ζωή,συμπάθεια εὐγενῆ, κατάνυξη καρδιᾶς,δάκρυα μετανοίας, σύνεση φρόνιμη,ἵνα κοσμοῦμαι ἀπό σοφία λαμπρή,γιά νά πολιτεύομαισύμφωνα μέ τό Θέλημά Σου.Τίποτα δέν ἐπιθυμῶ ἐπί γῆςπαρά μόνο τήν Πάνσεμνη παρουσία Σουνά κατοικήσει μέσα στήν καρδιά μου,βοῶντας τή θεοποιό ἀγάπη Σουκαί μεγαλύνοντας τό Πανάγιον Ὄνομά Σου.Λάμπρυνον τό βίο μουμέ τήν ἀστραπή τῆς Θεότητός Σουκαί καταύγασε μέ τίς Θεϊκές ἀκτῖνες Σουτήν ψυχή μου, γλυκαίνοντας τήν καρδιά μουμέ τήν ὑπέρλαμπρη ἀγάπη Σου.Ὁ πόθος μου πρός Σέ δέν ἀφήνειτό νοῦ μου νά στρέφεται στή γῆ,ἀλλά νοερῶς ἀτενίζω τόν οὐρανόκαί μέ ἁπλότητα δοξολογῶτήν Τριαδική Θεότητά Σου.Εὐφραίνεται ἡ καρδιά μουνά ζεῖ μέ ταπεινό νοῦ,διότι τό πῦρ τῆς Θεότητός Σουδιαπερνᾶ ὅλη τήν ὕπαρξή μουκαί ταπεινά προσφέρω δόξαστήν οὐράνια λαμπρότητά Σουκαί τήν ἄπειρη ἀγαθότητά Σου,διότι πλοῦτο οὐράνιο ἔχει εὕρειἡ ψυχή μου καί θεία προστασίακατέχει ὅλη τή ζωή μου.Ἐπικαλοῦμαι ἀπαύστωςτό ἀνεξιχνίαστο θεῖο ἔλεός σου,ἵνα διασώζει τήν ψυχή μουἀπό τά θανατηφόρα πάθηκαί νά λυτρωθῶ τῆς αιωνίου κολάσεως.

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου ὦ Κύριε!

P Panteleimon Giannikouris 

Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.



Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν ὁδηγήσει μέσα στὴν ἀγκάλη Σου περισσότερο ἀπὸ ὅτι οἱ φίλοι μου. Οἱ φίλοι μὲ ἔχουν προσδέσει στὴν γῆ, ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ μὲ ἔχουν λύσει ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἔχουν συντρίψει ὅλες τὶς φιλοδοξίες μου στὸν κόσμο. Οἱ ἐχθροὶ μὲ ἀποξένωσαν ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες πραγματικότητες καὶ μὲ ἔκαναν ἕναν ξένο καὶ ἄσχετο κάτοικο τοῦ κόσμου.

Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα κυνηγημένο ζῷο βρίσκει ἀσφαλέστερο καταφύγιο ἀπὸ ἕνα μὴ κυνηγημένο, ἔτσι καὶ ἐγὼ καταδιωγμένος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ἔχω εὔρει τὸ ἀσφαλέστερο καταφύγιο προφυλασσόμενος ὑπὸ τὸ σκήνωμά Σου, ὁποῦ οὔτε φίλοι, οὔτε ἐχθροὶ μποροῦν ν᾿ ἀπωλέσουν τὴν ψυχή μου.



Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.



Αυτοὶ μᾶλλον παρὰ ἐγώ, ἔχουν ὁμολογήσει τὶς ἁμαρτίες μου ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν μαστιγώσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα διστάσει νὰ μαστιγωθῶ. Μὲ ἔχουν βασανίσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα προσπαθήσει ν᾿ ἀποφύγω τὰ βάσανα. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν ἐπιπλήξει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα κολακεύσει τὸν ἑαυτό μου. Αὐτοὶ μὲ ἔχουν κτυπήσει κάθε φορὰ ποὺ ἐγὼ εἶχα παραφουσκώσει μὲ ἀλαζονεία.



Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.



Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου σοφό, αὐτοὶ μὲ ἀποκάλεσαν ἀνόητο. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα κάνει τὸν ἑαυτό μου δυνατό, αὐτοὶ μὲ περιγέλασαν σὰν νὰ ἤμουν νᾶνος. Κάθε φορὰ ποὺ θέλησα νὰ καθοδηγήσω ἄλλους, αὐτοὶ μὲ ἔσπρωξαν στὸ περιθώριο. Κάθε φορὰ ποὺ εἶχα σκεφθεῖ ὅτι θὰ κοιμόμουν εἰρηνικά, αὐτοὶ μὲ ξύπνησαν ἀπὸ τὸν ὕπνο. Κάθε φορὰ ποὺ προσπάθησα νὰ κτίσω σπίτι γιὰ μία μακρὰ καὶ ἤρεμη ζωή, αὐτοὶ τὸ κατεδάφισαν καὶ μὲ ἔβγαλαν ἔξω. Στ᾿ ἀλήθεια οἱ ἐχθροί μου μὲ ἔχουν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἅπλωσαν τὰ χέρια μου στὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου Σου.



Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε!



Πλήθυνέ τους καὶ κᾶνε τους ἀκόμη πιὸ σκληροὺς ἐναντίον μου. Ὥστε ἡ καταφυγή μου σὲ σένα νὰ μὴ ἔχει ἐπιστροφή, ὥστε καὶ κάθε ἐλπίδα μου στοὺς ἀνθρώπους νὰ διαλυθεῖ ὡς ἱστὸς ἀράχνης, ὥστε ἀπόλυτη εἰρήνη ν᾿ ἀρχίσει νὰ βασιλεύει στὴν ψυχή μου, ὥστε ἡ καρδιά μου νὰ γίνει ὁ τάφος τῶν δυὸ κακῶν διδύμων μου ἀδελφῶν τῆς ἀλαζονείας καὶ τοῦ θυμοῦ. Ὥστε νὰ μπορέσω νὰ ἀποθηκεύσω ὅλους τοὺς θησαυρούς μου ἐν οὐρανοῖς ὥστε νὰ μπορέσω γιὰ πάντα νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τὴν αὐταπάτη, ἡ ὁποία μὲ περιέπλεξε στὸ θανατηφόρο δίχτυ τῆς ἀπατηλῆς ζωῆς.



Εὐλόγησε τοὺς ἐχθρούς μου, ὦ Κύριε! Ἀκόμη κι ἐγὼ τοὺς εὐλογῶ καὶ δὲν τοὺς καταριέμαι.

Οἱ ἐχθροὶ μὲ δίδαξαν νὰ μάθω - αὐτὸ ποὺ δύσκολα μαθαίνει κανεὶς - ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἐχθροὺς στὸν κόσμο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Μισεῖ κάποιος τοὺς ἐχθρούς του μόνον ὅταν ἀποτυγχάνει ν᾿ ἀναγνωρίσει ὅτι δὲν εἶναι ἐχθροὶ ἀλλὰ σκληροὶ καὶ ἄσπλαχνοι φίλοι. Εἶναι πράγματι δύσκολο γιὰ μένα νὰ πῶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο καλὸ καὶ ποιὸς μοῦ ἔκανε περισσότερο κακὸ στὸν κόσμο- οἱ ἐχθροὶ ἢ οἱ φίλοι; Γι᾿ αὐτὸ εὐλόγησε, ὦ Κύριε, καὶ τοὺς φίλους μου καὶ τοὺς ἐχθρούς μου...



Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος (1880 - 5/18 Μαρτίου 1956)