Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα

- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;

- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού  τον οποίο κατέκρινε. Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.

   Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για  να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια. Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;

- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;

- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού  τον οποίο κατέκρινε. Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.

   Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για  να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια. Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;

Γεροντας  Παισιος 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΙΟΥΛ  2012

Η αντιμετώπιση της ατίθασης κόρης(Μιά επιστολή του Γέροντος Παισίου)

Η αντιμετώπιση της ατίθασης κόρης(Μιά επιστολή του Γέροντος Παισίου)...
Αγαπητέ μου αδελφέ κύριε Β.
«Χαίρε εν Κυρίω». Σχετικά με το παιδί σας πού μου γράφετε, έχω τη γνώμη ότι μια αυστηρή στάση θα το κάνει πολύ χειρότερα. Να του λέτε το καλό με καλό τρόπο καί να μην το πιέζετε μετά αλλά να δείχνετε ότι στενοχωρείστε για τον δρόμο πού τραβάει (πράγμα πού θα φαίνεται μόνο του, γιατί ούτε ή χαρά κρύβεται ούτε καί ή στενοχώρια) . θα κάνετε εσείς το καθήκον σας με τίς συμβουλές καί μετά να το εμπιστευθείτε στον Θεό. Νομίζω ότι περισσότερα αποτελέσματα θα φέρει, όταν ό πόνος αξιοποιηθεί στην προσευχή, παρά να πονάτε για τίς αταξίες του παιδιού επιμένοντας, γιατί το παιδί τώρα είναι αναστατωμένο από την σάρκα καί υπό την επίδραση του πονηρού, γιατί του έδωσε δικαιώματα.

Μπόρα είναι καί θα περάσει. Μην στενοχωρείστε, θα συνέλθει αργότερα. Ούτε καί να το πάρετε κατάκαρδα, πού θα χάση την αγνότητα του καί τι θα γίνει μετά, γιατί οι άνθρωποι της εποχής μας έχουν άλλο τυπικό, την αμαρτία την έκαναν μόδα Ό Θεός να μας ελεήσει. Κοιτάξετε όσο μπορείτε να μην το αποπαίρνετε, όπως ανάφερα, για να μην κόψη το σχοινί καί φυγή από την οικογένεια, γιατί θα συνέλθει μετά καί δεν θα θέλει να πλησίαση από εγωισμό, οπότε θα χαθεί τελείως. Ως αναφορά για τον γιατρό πού μου γράφετε. Στην κατάσταση πού βρίσκεται καί να παρουσίαζε καί κάτι, νομίζω θα πάθη ζημιά, γιατί από το ένα μέρος ό μεγάλος εγωισμός του, από το άλλο μέρος ό λογισμός ότι κάτι έπαθε, μαζί με τίς σαρκικές επιθυμίες πού δεν θα εκπληρώνονται, θα πάθη ένα τρακ, καί θα γίνει χειρότερα, ενώ το παιδί δεν έχει τίποτα, παρά μόνο τη σαρκική παιδική τρέλα της ηλικίας, ή οποία έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, γιατί άναψε μόνη της την πυρκαγιά με την απρόσεκτη ζωή της.

Εάν νομίζετε ότι κάτι έχει, καί ό γιατρός σας λέγει να της δίνετε φάρμακα, δεν φέρω καμιά αντίρρηση, αλλά να κάνετε ένα μικρό διάστημα υπομονή, να παραβλέπετε τίς αταξίες της, να σας πλησίαση λίγο περισσότερο, καί με την πρώτη ευκαιρία πού θα σας δώσει ή ίδια (ότι νιώθει λίγο αδιάθετη) η έστω να βρείτε καμιά αφορμή με τρόπο, τότε να την πάτε στο γιατρό. Πάντως μη στενοχωρείστε, δεν θα αφήσει ό Θεός, ούτε καί τίς αμαρτίες των παιδιών της εποχής μας θα τίς κρίνει με τίς αμαρτίες των παιδιών της δικής μας εποχής.

Εύχεστε, καί εγώ θα εύχομαι, καί ό καλός Θεός να βοηθήσει καί το παιδί σας καί όλα τα παιδιά σας καί όλα τα παιδιά του κόσμου.

Με αγάπη Χριστού Μον. Παΐσιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   23 ΙΟΥΛ 2012

Ο αχάριστος είναι πάντα λυπημένος

Ο αχάριστος είναι πάντα λυπημένος
-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια; -Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός. Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό , έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια.
Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος.
Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα. Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει .; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης. -Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ' αυτό; -Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι , αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και καλή στην άλλη ζωή. -Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια; -Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του. Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.

Απο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε

 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΙΟΥΛ 2012

Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!...»

Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος είσαι τέλειος!...». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε, όμως, να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε: «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ'; όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΙΟΥΛ 2012

Μερικές φορές φταίνε και οι γονείς... (συνέχεια)

…Θέλω τώρα να σας παρακαλέσω κάτι, όσους είστε ζευγάρι κι έχετε οικογένεια.
Κλείστε λίγο τα μάτια σας…
Και φανταστείτε…
Γυρίστε πίσω˙   Πόσα χρόνια πίσω; Όσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που έκανες την οικογένειά σου. Αν έχετε παντρευτεί πριν πέντε χρόνια, γυρίστε πέντε χρόνια πίσω. Αν έχετε παντρευτεί πριν είκοσι, γυρίστε είκοσι. Γυρίστε λίγο πίσω, εκείνη την εποχή˙ και θυμηθείτε την εποχή που κάντε τις ετοιμασίες για το γάμο και την οικογένειά σας. Εκείνη την εποχή που ξεκίναγες με το όραμα της ζωής που ανοίγεται μπροστά σου. Τότε που περίμενες      κάτι  κ  α  ι  ν  ο ύ ρ ι ο   να γίνει κι έλεγες, «θα κάνω οικογένεια. Σε λίγες μέρες παντρεύομαι!». Το θυμάσαι; Και βγάλατε τα προσκλητήρια του γάμου˙ και κάνατε τις επιλογές , ποιά θα ‘ναι  η γραμματοσειρά που θα βάλετε στο προσκλητήριο, σκεφτήκατε πού θα στείλετε προσκλήσεις, πώς θα γίνει το τραπέζι. Ετοιμάσατε το σπίτι σας, το δωμάτιο του μικρού παιδιού που θα γεννηθεί. Πώς περιμένατε και πως λαχταρούσατε το πρώτο σας παιδί! Κάνατε διάφορα σχέδια για το μέλλον σας και λέγατε «θα κάνω την οικογένειά μου. Ξεκινώ με τόσα όνειρα και σχέδια. Θα κάνουμε παιδιά! Θα ‘θελα να κάνω τρία, παιδάκια, τέσσερα». Εσύ έλεγες, «όσα μου δώσει ο Θεός». Και παντρευτήκατε! Και μετά από λίγες μέρες, θυμάσαι που πήρατε τις φωτογραφίες του γάμου και τις κοιτάγατε˙ και τις βάλατε με μια σειρά στο άλμπουμ και λέγατε, «όχι, αυτή είναι πρώτα. Εδώ είναι ο θείος που μας χαιρετούσε. Κοίτα που ‘ρθε και ο φίλος μου απ’ το στρατό! Α, εδώ ήρθε απ’ το χωριό και μας χαιρέτησε και η θεία. Μα έφερε κι ωραίο δώρο».
Ξεκινήσατε. Τόση χαρά, τόση συγκίνηση, τόση όρεξη για τη ζωή. Και περνάει σιγά σιγά ο καιρός και φεύγουνε τα όνειρα και έρχεται η πραγματικότητα της ζωής. Και φεύγει σιγά σιγά κι ο ύπνος και φεύγουν και τα όνειρα του ύπνου και γίνονται καμιά φορά εφιάλτες! Κι αρχίζουν τα απίστευτα έξοδα, τα αδιέξοδα και οι απίστευτες περιπέτειες της οικογένειας: αρρώστιες και προβλήματα. Καμιά φορά το παιδάκι που περιμέναμε δεν έχει έρθει ακόμα και δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Το δωματιάκι του έτοιμο, το σκουπίζουμε και το ξανασκουπίζουμε αλλά ακόμα  άδειο. Ακόμα να ‘ρθει το παιδάκι που ονειρευόμαστε. Και λέμε, «τι γίνεται τώρα;». Έρχεται η πεζή πραγματικότητα που σε προσγειώνει. Μειώνεται ο ύπνος. Αρχίζουν να εμφανίζονται πάρα πολλά προβλήματα. Απρόβλεπτα. Και λέει κανείς, «πώς ξεκίνησα και πώς έφτασα ως εδώ; Είχα τόσα όνειρα. Μες στη γλύκα ξεκίνησα. Ταξίδι του μέλιτος έκανα. Του μέλιτος, δηλαδή μες στο μέλι ήταν η κατάσταση όταν ξεκίνησα την οικογένειά μου. Και τώρα πού πήγε αυτό το μέλι; Που πήγε αυτή η γλύκα; Γιατί  τώρα έχω τόση πίκρα κι αγωνία; Γιατί τόση θλίψη και προβλήματα; Πώς φτάσαμε ως εδώ;»
Και έρχεται σ’ αυτή την αγωνία των γονέων και της οικογενείας, ο άγιος Χρυσόστομος να σου πει ένα   μ υ σ τ ι κ ό   του Θεού. Να σου πει ένα τέχνασμα του Θεού. Είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί ο Θεός για να σε βοηθήσει να ξεκινήσεις την οικογένειά σου. Και ξέρεις τι λέει; «Ο Θεός έχει βρει ένα μυστικό. Άκου το σκεπτικό: Αν ο Θεός μας έλεγε από την αρχή τι πρόκειται να συναντήσουμε στο δρόμο που ο καθένας θα διαλέξει στη ζωή του, και κυρίως στο δρόμο του γάμου , και σου έδειχνε τι πρόκειται να περάσεις, κανείς δε θα τολμούσε να ξεκινήσει αυτή την   π ε ρ ι π έ τ ε  ι α.  Διότι πρόκειται για περιπέτεια. Είναι λιμάνι ο γάμος˙ είναι ασφάλεια η οικογένεια˙ αλλά είναι ασφάλεια μέσα σε περιπέτεια. Είναι λιμάνι, αλλά με πολλές τρικυμίες, μες στο ίδιο το λιμάνι. Γι’ αυτό», λέει ο άγιος «ξέρεις τι κάνει ο Θεός; Όταν ξεκινάς να παντρευτείς κι αρχίζεις τη ζωή σου, σου βάζει τέτοιο ζήλο, τέτοιο πόθο, μια τέτοια γλύκα κι ομορφιά, που δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Δε σταματάς μπροστά σε  κανένα εμπόδιο, σε καμιά αντιξοότητα»…
… Μη μετανιώνεις για το δρόμο που διάλεξες. Ήταν ο καλύτερος δρόμος που έπρεπε να πάρεις  ε σ ύ . Ήταν ο καλύτερος δρόμος για σένα. Ο κάθε ένας διαλέγει το δικό του δρόμο, τη δική του ζωή και κάνει τη δική του επιλογή. Ο καθένας πηγαίνει όπου τον καλεί ο Θεός για να τον οδηγήσει στον Παράδεισο και τη Βασιλεία του. Δεν υπάρχει καλός και κακός δρόμος. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο  Θεό, αρκεί να συνεργαστούμε μαζί του. Αρκεί πάνω στο σταυρό που μας έχει δώσει ο Χριστός να βρούμε μία θέση ανάπαυσης˙ να μην αντιδρούμε, να μη διαμαρτυρόμαστε. Είναι πολύ βασικό να κάνουμε το σταυρό μας, θρόνο μας! Όπως έκανε ο Κύριος το δικό του. Γι’ αυτό και γράφει πάνω στο Σταυρό του, «Ο Βασιλεύς της δόξης». Η δόξα αυτή για σένα, κρύβεται στο σταυρό της οικογένειας. Ο πόνος και η θυσία θα σε οδηγήσουν στην ταπείνωση. Θα σε οδηγήσουν στην ωριμότητα. Και με το χρόνο θα καταλάβεις το γιατί ο γάμος είναι μυστήριο. Αυτό είναι το μυστήριο. Ο γάμος δεν είναι καταδίκη. Δεν είναι ένας δρόμος χωρίς ελπίδα επιστροφής κι αλλαγής. Όχι. Είναι δρόμος θεογνωσίας, ανθρωπογνωσίας, δρόμος σωτηρίας…

(συνεχίζεται)

Από το βιβλίο : «Αγάπη για πάντα
Αθέατα Περάσματα 2»
π. Ανδρέας Κονάνος
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑ
Η ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ

Οι ευθύνες είναι μεγάλο εμπόδιο στην πνευματική ζωή.

Οι ευθύνες είναι μεγάλο εμπόδιο στην πνευματική ζωή. Όσοι θέλουν να κάνουν δουλειά πνευμαιτκή αποφεύγουν τις ευθύνες. Συνήθως δεν βλέπει κανείς καλό τέλος σ΄ αυτούς που επιδιώκουν αξιώματα και προϊσταμενίες.
Μπαίνει το προσωπικό στοιχείο, ο εγωισμός, και μετά συγκρούονται και μαλώνουν μεταξύ τους οι προϊστάμενοι, επειδή υπάρχει και στον ένα και στον άλλο προϊστάμενο ο εγωισμός. Όσοι όμως αγωνίζονται φιλότιμα και δεν αναπαύουν τον εαυτό τους και βγάζουν τον εαυτό τους από την κάθε ενέργειά τους βοηθάνε πολύ θετικά, γιατί τότε μόνον αναπαύονται οι ψυχές που έχουν ανάγκη βοηθείας και τότε μόνο θα αναπαυθή εσωτερικά η ψυχή τους και σ΄ αυτήν την ζωή και στην αιώνια.

Οι Άγιοι Πατέρες, παλιά, έφευγαν στην έρημο πρώτα και ερημώνονταν από τα πάθη τους με τον αγώνα τους. Χωρίς σχέδια και προγράμματα δικά τους αφήνονταν στα χέρια του Θεού και απέφευγαν τα αξιώματα και την εξουσία, ακόμη και όταν έφθαναν σε μέτρα αγιότητος –εκτός αν η Μητέρα Εκκλησία είχε ανάγκη, οπότε έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού, και δοξαζόταν το Όνομα του Θεού με την αγία τους ζωή.
Γίνονταν δηλαδή πνευματικοί αιμοδότες, αφού αποκτούσαν καλή κατάσταση πνευματικής υγείας στην έρημο, με την καλή πνευματική τροφή και την άγρυπνη πατερική παρακολούθηση.

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  23 ΙΟΥΛ 2012

Τι φταίει, Γέροντα, όταν πνευματικοί άνθρωποι, ενώ δεν αγαπούν τα χρήματα, επιδιώκουν όμως την δόξ

Τι φταίει, Γέροντα, όταν πνευματικοί άνθρωποι, ενώ δεν αγαπούν τα χρήματα, επιδιώκουν όμως την δόξα; Ισχύει αυτό που έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες: «Πολλοί εμίσησαν τον πλούτον, την δόξαν ουδείς» - Το κεφάλι το άδειο φταίει! Αυτή είνα ι κενή δόξα. Το «πολλοί εμίσησαν τον πλούτον…» είναι κοσμική νοοτροπία· δεν χωράει στην πνευματική ζωή. Αυτά τα έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες που δεν γνώριζαν τον αληθινό Θεό.
Στην πνευματική ζωή η δόξα πρέπει να εξαφανισθή. Μεγαλύτερη ατιμία από αυτή που υπέφερε ο Χριστός υπέφερε κανείς; Οι Πατέρες την ατιμία ζητούσαν και τους τιμούσε ο Θεός. Αυτοί ακόμη στο κοσμικό στάδιο βρίσκονται.
Ποδόσφαιρο παίζουν. ΠΑΟΚ-ΑΕΚ-ΔΟΞΑ! Η δόξα που αναφέρει στο Ευαγγέλιο έχει αγάπη και ταπείνωση. «Δόξασόν σου τον υιόν, λέει, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε… αυτή δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν»Ζητούσε δηλαδή ο Χριστός από τον Θεό να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Λυτρωτή τους, για να σωθούν.
Σήμερα οι περισσότεροι ενδιαφέρονται πώς να αποκτήσουν από παντού δόξα. Δόξα από ΄δω, δόξα από ΄κει, και τελικά καταλήγουν σε… λόξα από ΄δω, λόξα από ΄κει. Αυτό είναι που είπε ο Χριστός: «Δόξαν παρά αλλήλων λαμβάνοντες», «πλανώντες και πλανώμενοι» (16). Με κάτι τέτοια μου έρχεται να κάνω εμετό. Σε τέτοια ατμόσφαιρα δεν μπορώ να ζήσω ούτε είκοσι τέσσερις ώρες

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ


 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   22 ΙΟΥΛ 2012