Η ευτυχία

ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ποθεί την ευτυχία αλλά δεν μπορεί να φανταστεί πόσο κοντά του βρίσκεται. Η ευτυχία κρύβεται εκεί που δεν το περιμένει. Η ευτυχία μας αυξάνεται όσο αυξάνεται η προσφορά μας και ελαττώνεται η προσδοκία μας. Δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένος άνθρωπος από τον ανιδιοτελή. Συγγενεύει με την πανέμορφη φύση , που όλο δίνει και ελάχιστα λαμβάνει. Τι όμορφο να ανακουφίζεις ανθρώπους χωρίς να ζητάς τίποτα από αυτούς! Το λαμπερό τους πρόσωπο, το ευχαριστώ τους, η αγαλλίασή τους είναι τα καλύτερα δώρα που μπορούν να προσφέρουν στον ευεργέτη τους. Και πόσο χαίρεται ο ευεργέτης όταν νιώθει πως έδωσε χαρά σε έναν βασανισμένο!

Αν ήμουν ψυχίατρος μία συνταγή θα έδινα στους καταθλιπτικούς ασθενείς μου: Λειτουργήστε ανιδιοτελώς, δημιουργήστε με μεράκι, προσφέρετε χωρίς ανταλλάγματα και η ψυχή σας θα ζει την παραδείσια μακαριότητα.

1 Οκτωβρίου 2011

Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012

Ευχή ψιθυριστά ή με τον νου;

-         Γέροντα , πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά , ψιθυριστά ή με τον νου;

-         Αν την λες φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι το καλύτερο∙  επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια. Μπορείς να αρχίζης να την λες ψιθυριστά , να συνεχίζης με τον νου, και ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νου. Να κάνης αυτή την εναλλαγή, μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νου,  να γίνη δηλαδή νοερά , όπως και λέγεται «νοερά προσευχή». Τότε προσεύχεται κανείς με τον νου του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται∙ φθάνει στον θείο έρωτα, ζη ουράνιες καταστάσεις.

-         Αυτό το διάστημα , Γέροντα, κάθε φορά που μπαίνω στο κελλί μου, έχω μετεωρισμό και βλάσφημους λογισμούς. Γιατί μου συμβαίνει αυτό;

-         Ξέχασες, φαίνεται, την ευχή, και γι’ αυτό ο πειρασμός έστησε την σκηνή του έξω από το κελλί σου. Προσπάθησε στις κενές ώρες που έχεις στο κελλί, να λες την ευχή ψιθυριστά , για να διώχνης τον μετεωρισμό και τους λογισμούς που υποβάλλει ο εχθρός. Η ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνην την στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική φάλαγγα.

-         Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχονται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί , να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο¹;

-         Καλύτερα να τους πολεμάς με την  ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο. Όσο μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής , και να μη συζητάς με τον νου σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.

1.      Αντιρρητικός πόλεμος σημαίνει να αντικρούη κανείς τους κακούς λογισμούς φέρνοντας αντίστοιχους καλούς.

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ

ζ΄

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μη σας στεναχωρεί ότι η πίστη σας κλονίζεται, ότι είναι λίγη. Εσείς αυτά τα λίγα που πιστεύετε βάλτε τα στην πράξη, και θα δείτε πάνω στην πράξη τέτοια πράγματα που θα αυξηθεί η πίστη σα

Ο Διάβολος στο μυαλό Η πάλη με τους λογισμούς Τού π. Νίκωνα .

 

Ερώτηση από το κοινό:

Ήθελα να ρωτήσω: Λέμε αυτά τα λόγια Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, όμως δεν είμαστε συγκεντρωμένοι αυτή την ώρα, απλά λέμε τα λόγια. Δεν τα πιστεύουμε πραγματικά;

π. Νίκων:

Τι γίνεται; Το ότι δεν πιστεύουμε πραγματικά, όχι δεν είναι [θέμα], απλά είναι λίγη η πίστη μας. Όλα έχουνε κάποια μέτρα. Αυξάνουνε. Ε!, στην αρχή είμαστε λίγο ταπεινοί, θα αγωνιζόμαστε, ταπεινωνόμαστε περισσότερο, περισσότερο, περισσότερο. Είμαστε λίγο ελεήμονες, ε, στην αρχή δίνουμε κάτι λίγο, βλέπουμε ότι βοηθήσαμε τον άλλον, χαιρόμαστε πιο πολύ, πιο πολύ, πιο πολύ. Νηστεύουμε στην αρχή λίγο, μετά περισσότερο, όλα αυξάνουν, έτσι είναι και η πίστη μας.

Μη σας στεναχωρεί ότι η πίστη σας κλονίζεται, ότι είναι λίγη. Εσείς αυτά τα λίγα που πιστεύετε βάλτε τα στην πράξη, και θα δείτε πάνω στην πράξη τέτοια πράγματα που θα αυξηθεί η πίστη σας. Θα δυναμώσει η πίστη σας και τότε θα κάνετε περισσότερα πράγματα. Και θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο η πίστη σας.

Τώρα όταν λέτε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και το μυαλό φεύγει και λέμε μόνο τα λόγια, δε πειράζει, είναι αυτό το λίγο που μπορούμε να κάνουμε. Κάντε το, να γίνει μια καλή συνήθεια. Και θα δείτε ότι σιγά - σιγά θα διαπιστώσετε ορισμένα πράγματα. Σα κάτι που σας είπα πιο μπροστά, ότι δε μπορείτε να λέτε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με και να τσακώνεσαι με τον άλλον.

Όταν το βράδυ θα συγκεντρωθείς να πεις με την ησυχία σου Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με, ακριβώς αυτός ο τσακωμός θα σου έρθει στο μυαλό Δε μπορείς να λες Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με, και να βλέπεις περιοδικά που δεν πρέπει. Όταν σταθείς το βράδυ να πεις την προσευχή πριν ξαπλώσεις, μισή ώρα ένα τέταρτο, θα το κανονίσεις αυτό με τον πνευματικό σου.

Δε μπορείς να καθίσεις να πεις την ευχή συγκεντρωμένος. Θα σου φέρει στο μυαλό τα περιοδικά που είδες, ή ίδια η προσευχή. Θα σε μάθει πώς να ζεις, πώς να φέρεσαι, πώς να σκέπτεσαι. Γι' αυτό ξεκινήστε να λέτε αυτό το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Η ίδια η ευχή θα σας διδάξει πολλά άλλα που δεν μπορείτε να φανταστείτε τώρα.

Και ύστερα είμαστε και Χριστιανοί, γι' αυτό και λέμε Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Θα πάμε στην εκκλησία, θα ακούσουμε και κάτι άλλο που θα μας ωφελήσει. Να, τώρα πώς βρισκόμαστε εδώ; θα μπορούσαμε να είμαστε οπουδήποτε αλλού. Και είμαστε μαζεμένοι σαν μία οικογένεια και λέμε αυτά που λέμε. Ξεκινήστε, κάποιοι απο σας, δε λένε: “το ταξίδι για την Κίνα ξεκινάει με το πρώτο βήμα”; Κάνετε το πρώτο βήμα. Στην πράξη θα το δείτε.

 π. Νίκων  Γέροντας   ἀπό τή Νέα Σκήτη τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους

HΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 21  ΣΕΠ 2012

Φοράς σταυρό, κάνεις κομποσχοίνι, λες Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, και επιμένουν ακόμα περισσότερο.

Ο Διάβολος στο μυαλό Η πάλη με τους λογισμούς Τού π. Νίκωνα .

Ερώτηση από το κοινό:
Φοράς σταυρό, κάνεις κομποσχοίνι, λες Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, και επιμένουν ακόμα περισσότερο. Γίνεται αυτή η πρώτη φάση που είπατε: Σου έρχεται η ιδέα, ένας λογισμός στο μυαλό -και συ το πολεμάς- τη διώχνεις αμ

έσως και επανέρχεται δριμύτερη ακόμα. Τι γίνεται;

π. Νίκων:

Το να επανέρχεται δε μας ενδιαφέρει. Τι σημασία έχει; Δε μας ενοχλεί αυτό, δεν μας πειράζει καθόλου αυτό και με πιο απαλή δύναμη να έλθει και με περισσότερη δύναμη να έλθει, εμείς θα τον διώχνουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι η πάλη. Εάν θα νικήσουμε τον λογισμό ή όχι, εξαρτάται από την χάρη του Θεού.

Μας νικάει ο θυμός εμείς πολεμάμε: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Κάποιος μας νευριάζει. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Ο θυμός φουντώνει μέσα μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Δε νικάμε τον θυμό, δεν πειράζει, θα συνεχίσουμε τον αγώνα. Εάν θα νικήσουμε τον θυμό ή όχι δεν εξαρτάται από εμάς. Από εμάς εξαρτάται ο αγώνας που θα κάνουμε.

Λέει το γεροντικό για τον Αββά Απολλώ. Είχε το πάθος της οργής, του θυμού. Δέκα τέσσερα χρόνια παρακαλούσε (λέει) τον Θεό να πάρει από πάνω του αυτό το πάθος. Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Όχι ένα μήνα, όχι δυο μήνες, όχι ένα χρόνο, δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Και εμείς θέλουμε μόλις ξεκινάμε να τα καταφέρουμε κι όλας; Δεν θα απογοητευόμαστε, δεν θα το βάζουμε κάτω. Θα κάνουμε τον διάβολο να σκάσει. Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια και τελικά έγινε αυτό που παρακαλούσε.

Και λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (προσέξτε το και αυτό), πολλές φορές παρακαλάμε τον καλό Θεό να μας δώσει κάτι και προσευχόμαστε και προσευχόμαστε και δε μας το δίνει ο Θεός. Και προσευχόμαστε και επιμένουμε στην προσευχή και δε το δίνει ο Θεός. Και εμείς που επιμένουμε στην προσευχή τελικά (λέει ο Άγιος Ιωάννης) ο Θεός μας παραχωρεί, μας χαρίζει αυτό για το οποίο προσευχόμαστε, και έχουμε ωφεληθεί περισσότερο από την προσευχή που κάναμε παρά από αυτό που κερδίσαμε. Πολλές φορές επίτηδες ο Θεός δε στέλνει την χάρη του για να καταφέρουμε κάτι, για να επιμείνουμε στον αγώνα.

Αυτό είναι που μπορούμε να κάνουμε και αυτό θα κάνουμε, προσευχή και προσοχή όσο μπορούμε. Προσοχή και προσευχή. Και τα δύο. Όχι ενσυνείδητα να μη προσέχουμε. Άλλο το να προσευχόμαστε και το μυαλό να φεύγει και να το ξαναμαζεύουμε, και άλλο να λέμε με το στόμα τα λόγια και να μη μας ενδιαφέρει πού γυρνάει το μυαλό. Όχι, εκεί δε θα σωθούμε που φεύγει το μυαλό.

Θα σωθούμε όταν φεύγει το μυαλό και εμείς το ξαναμαζεύουμε, κι αυτό ξαναφεύγει και εμείς το ξαναμαζεύουμε. Ο διάβολος δε θα σταματήσει να μας πολεμάει ποτέ. Λέει μια από τις προσευχές της θείας μεταλήψεως που τις διαβάζουμε πριν πάμε να κοινωνήσουμε: “Προ των πυλών του ναού Σου παρέστηκα και των δεινών λογισμών ουκ αφίσταμαι”. Έχω έλθει μπροστά στην ωραία πύλη ανοίγω το στόμα μου να κοινωνήσω και το μυαλό μου δε καθαρίζει από τις σκέψεις.

Και αυτά τα λέει ένας άγιος!

Ε, τι! Θέλετε εσείς αποτελέσματα απο τώρα ακόμα δε ξεκινήσαμε; “Προ των πυλών του ναού Σου παρέστηκα και των δεινών λογισμών ουκ αφίσταμαι”. (Κι από τους φοβερούς λογισμούς δε γλυτώνω). Δεν έχει σημασία, δεν θα το βάλουμε κάτω. Θα αγωνιστούμε. Γι' αυτό ονομάζει ο Απόστολος Παύλος “στρατιώτη” τον Χριστιανό που αγωνίζεται.

Πόλεμος γίνεται. Ο διάολος τα όπλα του εμείς τα όπλα μας. Ο διάολος τις επιθέσεις του εμείς τις δικές μας. Ποιανού θα περάσει; Το έχει χάσει το παιχνίδι προ πολλού. Απλώς κοιτάει να δει πόσους περισσότερους μπορεί να κερδίσει.

 π. Νίκων:  Γέροντας ἀπό τή Νέα Σκήτη τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  21 ΣΕΠ 2012

 

Μια οδική Ποιμαντική

«Υπήρχε κάποιος που έκανε το εξής: όταν έβλεπε στο χωριό του φτωχό που δεν μπορούσε να σπείρει το χωράφι του, πήγαινε τη νύχτα με τα δικά του βόδια και με δικό του σπίτι ώργωνε και έσπειρε το χωράφι του φτωχού, χωρίς εκείνος να το γνωρίζει. Αλλά και όταν ο άνθρωπος αυτός αργότερα έγινε Μοναχός, συνέχισε να εκδηλώνει με τον ίδιο τρόπο την συμπόνοια του. Έπαιρνε τον δρόμο που οδηγούσε από τον Ιορδάνη στην αγία Πόλη (την Ιερουσαλήμ) , έχοντας μαζί του ψωμιά και νερό. Και όταν συναντούσε κάποιον που δεν μπορούσε να συνεχίσει (στην ανηφόρα) έπαιρνε το φορτίο του και το κουβαλούσε ο ίδιος μέχρι το όρος των Ελαιών. Έπειτα, επιστρέφοντας πάλι από τον ίδιο (κατηφορικό) δρόμο, μετέφερε τα πράγματα διαφόρων μέχρι την Ιεριχώ.
Συνέβη δε να δουν τον Γέροντα άλλοτε να σηκώνει ένα βαρύ φορτίο και να ιδρωκοπεί και άλλοτε να μεταφέρει στους ώμους του ένα ή δύο παιδιά. Μερικές φορές καθόταν στην άκρη του δρόμου και επισκεύαζε τα υποδήματα των οδοιπόρων , ανδρών και γυναικών. Γι’ αυτόν μάλιστα τον σκοπό είχε πάντα μαζί του τα απαραίτητα εργαλεία. Άλλους ξεδιψούσε από το δικό του νερό και σε άλλους έδινε ψωμί. Εάν δε συναντούσε κάποιον γυμνό, του έδινε το ρούχο που φορούσε ο ίδιος . Αυτή την κοπιαστική δουλειά έκανε όλη μέρα. Και εάν ποτέ εύρισκε στον δρόμο κάποιον νεκρό, αφού έψαλλε τα νεκρώσιμα τροπάρια, τον ενταφίαζε». Ιωάννης Μόσχος (PG 87, 2869 ) .


Οδική Ποιμαντική! Έτσι θα λέγαμε σήμερα το έργο που έκανε ο άγνωστος εκείνος άνθρωπος , που συνέχισε το παράδειγμα του Καλού Σαμαρείτου, ο οποίος στον ίδιο δρόμο άσκησε πρώτος το είδος αυτό της Ποιμαντικής. Ο δρόμος Ιεριχώ- Ιερουσαλήμ , ήταν αφ’ ενός , ανηφορικός και, αφ’ ετέρου, πολυσύχναστος οδική αρτηρία. Πλήθος ανθρώπων και μεταφορικών ζώων, ανέβαινε και κατέβαινε στον δρόμο αυτό. Πολλές ακόμη ήσαν και οι ανάγκες κάποιας οδικής βοήθειας και συμπαράστασης. Ο άγνωστος εκείνος Μοναχός άσκησε μια οδική Ποιμαντική, την οποία πρώτος εγκαινίασε ο Χριστός και την οποία οφείλει να ασκήσει η Εκκλησία, ιδιαίτερα σήμερα που η Οδική Κυκλοφορία έχει αυξηθεί και τα αντίστοιχα οδικά προβλήματα και ανάγκες έχουν κατακόρυφα πολλαπλασιασθεί.
Μια σύγχρονη οδική Ποιμαντική της Εκκλησίας θα μπορούσε να παρέχει πληροφορίες στους μετακινουμένους ,για την κίνηση και τα δρομολόγια, να φροντίζει για τους τραυματίες, τους ηλικιωμένους, τους αστέγους ή αναπήρους που έχουν ανάγκη μετακινήσεως, να οργανώνει ιερά προσκυνήματα κ.λπ.


Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ χάρισέ μου ταπείνωση

Έλεγε ο Ρώσος ασκητής παπα - Τύχων, που έζησε 60 χρόνια στο Άγιο Όρος, αφού γύρισε 300 μοναστήρια.
Ο Θεός το πρωί ευλογεί τον κόσμο όλο με το ένα του χέρι και τον ταπεινό άνθρωπο με τα δυο χέρια. Και προσεύχεται « Κύριε ημών Ιησού Χριστέ χάρισέ μου ταπείνωση»

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  19 ΣΕΠ 2012

 

Η ἀνηθικότης δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν χριστιανικὴν ζωὴν.

Η ἀνηθικότης δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν χριστιανικὴν ζωὴν.

12 Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. 13 τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρ

ώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· 14 ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. 15 οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. 18 φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. 19 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; 20 ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.

(Προς Κορινθίους Α’,κεφ.6, 12-20)

Μετάφραση στη δημοτική

Όλα μου επιτρέπονται αλλά δεν συμφέρουν όλα.Όλα μου επιτρέπονται αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να εξουσιασθεί από τίποτε.Τα φαγητά είναι για την κοιλιά,και η κοιλιά για τα φαγητά.Ο Θεός θα καταργήση και αυτήν και εκείνα.Αλλά το σώμα δεν είναι διά την πορνείαν,είναι διά τον Κύριον και ο Κύριος διά το σώμα.Ο δέ Θεός και τον Κύριον ανέστησε και εμάς θα αναστήση διά της δυνάμεώς Του.Δεν ξέρετε ότι τα σώματα σας είναι μέλη του Χριστού;Να πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης;Μή γένοιτο.Δεν ξέρετε ότι εκείνος που προσκολλάται εις την πόρνην είναι ένα σώμα με αυτήν;Διότι θα γίνουν,λέγει,οι δύο μία σάρκα.Εκείνος δε που προσκολλάται εις τον Κύριον είναι ένα πνεύμα με αυτόν.Αποφεύγετε την πορνείαν.Κάθε άλλο αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος είναι έξω από το σώμα,εκείνος όμως που πορνεύει,αμαρτάνει προς το ίδιο του το σώμα.Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι μέσα σας,και το οποίον έχετε από τον Θεόν και δεν ανήκετε εις τους εαυτούς σας;Έχετε αγορασθή αντί τιμήματος.Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας,τα οποία ανήκουν εις τον Θεόν.

(Πηγή: ”Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ”,ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,ΑΘΗΝΑΙ 1990,ΕΚΔΟΣΗ Β’)

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΣΕΠ 2012