Δέν εἶδα χειρότερους ἐχθρούς της ἐκκλησίας ἀπό τούς θρήσκους ἀνθρώπους

Καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά ξέρετε, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τό πιό ἐπικίνδυνο εἶδος μέσα στήν ἐκκλησία. Αὐτοί οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι ἐπικίνδυνοι. Ὁ

Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπ'αὐτούς. Ἔλεγε ἕνας ἁγιορείτης ὅταν ἔκαμνα μία φορά λειτουργία καί λέγαμε «Κύριε σῶσον τούς εὐσεβεῖς» λέει ἀστειευόμενος «Κύριε σωσον ἠμᾶς ἀπό τούς εὐσεβεῖς» δηλαδή ὁ Θεός νά σέ φυλάει ἀπό τούς θρήσκους ἀνθρώπους, διότι θρῆσκος ἄνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη ἡ ὁποία οὐδέποτε εἶχε προσωπική σχέση μέ τόν Θεό. Ἁπλῶς μόνον κάμνει τά καθήκοντα τῆς ἀπέναντί Του, ἀλλά καμιά σοβαρή σχέση δέν εἶχε γιά αὐτό καί ὁ Θεός δέν λέει αὐτόν τόν ἄνθρωπο τίποτε. Καί σᾶς ὁμολογῶ καί ἐγώ ἀπό τήν πείρα μου ὅτι δέν εἶδα χειρότερους ἐχθρούς της ἐκκλησίας ἀπό τούς θρήσκους ἀνθρώπους.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

«Η αληθινή ταπείνωση είναι δώρο του Θεού»

«Η αληθινή ταπείνωση είναι δώρο του Θεού»
Μου είπε ο Γέροντας:
«Σου έχει δώσει πολλά χαρίσματα ο Θεός. Σε προίκισε με δώρα σπάνια. Το νιώθεις;
Να τον ευχαριστείς συνεχώς και να ταπεινώνεσαι στην Αγάπη Του.
Παρακαλεί το Θεό, να σου στείλει τ

ην αγία ταπείνωση. Όχι αυτή που λέει, είμαι τελευταίος, είμαι τιποτένιος.
Αυτή είναι σατανική ταπείνωση. Η αγία ταπείνωση είναι δώρο του Θεού. Ακούς; Δώρο, χάρισμα.
Όχι από δικές μας προσπάθειες. Εσύ προετοίμαζε τον εαυτό σου, και ζήτα από το Θεό αυτό το άγιο δώρο.
Μη λες, έχω αυτό το ελάττωμα, το προσφέρω στο Θεό. Τίποτα.
Εσύ, αγωνίσου, εξουθένωνε τον εαυτό σου, και τα άλλα είναι του Θεού.
Αγωνίζου να εισέλθομε από δω, εις την Άκτιστον Εκκλησίαν του Θεού».
[Ά 101π.]
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ  AΝΘΟΛΟΓΙΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

Ο βίος του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου Νοεμβρίου 30 Μνήμη του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου

Ο βίος του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου
Νοεμβρίου 30 Μνήμη του αγίου ενδόξου και πανευφήμου Αποστόλου
, Για να διηγηθεί κάποιος επαρκώς τον θαυμαστό βίο του Αγίου θα χρειαζόταν χρόνο πολύ και φώτιση εκ Θεού, πράγματα που εμείς δεν δια

θέτουμε. Για αυτό ακροθιγώς θα επιλέξουμε μερικά μόνο από τα στοιχεία της ζωής του, που έχουν όμως πολλά να μας διδάξουν.
Ο Απόστολος Ανδρέας καταγόταν από την Βηθσαϊδά, ήταν υιός του Ιωνά και αδελφός του πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Πέτρου. Η οικογένεια του Ανδρέα και ο ίδιος ήταν ψαράδες. Πολύ νωρίς όμως ο εκλεκτός του Θεού Απόστολος διάλεξε τον δρόμο της αφιέρωσης στον Θεό γενόμενος μαθητής του Ιωάννη του Προδρόμου. Ο ίδιος ο Προφήτης και Πρόδρομος του Χριστού μαρτύρησε ενώπιον του Ανδρέα και του ευαγγελιστή Ιωάννη ότι ο Ιησούς είναι «ο αμνός του Θεού» και αμέσως ακολούθησαν τον Χριστό ως δικοί Του πλέον μαθητές.
Ο Ανδρέας είχε την μεγάλη ευλογία να κληθεί πρώτος ανάμεσα στους δώδεκα μαθητές του Χριστού, για αυτό και ονομάστηκε Πρωτόκλητος. Είχε μάλιστα τέτοια αγάπη και αφοσίωση προς τον διδάσκαλό του, που επιθυμούσε από πολύ νωρίς να αξιωθεί του μαρτυρίου για χάρη του Χριστού.
Ο Ανδρέας ήταν ο μαθητής του Χριστού, που πλησίασε τον Κύριο στην έρημο όταν πείνασε το πλήθος των πεντακις χιλίων ανδρών χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά, και τον ρώτησε «τί να κάνουν που έχουν να χορτάσουν τόσο πλήθος, ενώ έχουν μόνο πέντε άρτους και λίγα ψάρια;» και αμέσως ακολούθησε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων.
Μετά την Ανάληψη του Ιησού και την Πεντηκοστή, όταν έλαβαν οι Μαθητές την Θεία Χάρη του Παρακλήτου, έριξαν κλήρο σε ποιά μέρη της γης θα διδάξει ο καθένας τον χριστιανισμό, κατά την εντολή του Ιησού: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».
Στον Απόστολο Ανδρέα, λοιπόν, έτυχε η Ελλάδα ολάκερη, η Μακεδονία, η Θεσσαλία, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τα Φάρσαλα και την Αχαΐα. Πέραν τούτων ο Απόστολος κήρυξε και σε όλα τα μέρη της Ανατολής, της Μαύρης Θάλασσας και της Σκυθίας. Ο Απόστολος Ανδρέας είναι και ο ιδρυτής και πρώτος επίσκοπος της εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, γι’ αυτό και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον εορτάζει λαμπρώς.
Όπου δίδασκε ο άγιος με την Χάρη του Θεού στους τόπους που περιδιάβηκε, αναρίθμητα θαύματα και θεραπείες μαρτυ-ρούσαν των πραγμάτων και των λόγων την αλήθεια. Και το μεγαλύτερο θαύμα ήταν η μεταστροφή από την πλάνη στην αλήθεια όσων άκουγαν το κήρυγμά του. Στην Αμισό, στην Τραπεζούντα, στη Νίκαια, στην Προποντίδα, αναρίθμητο πλήθος πίστεψε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου και βαπτίστηκαν. Όταν έφτασε στην Σινώπη, είχε ήδη πάει ο Απόστολος Ματθίας, τον οποίο κακοφέρθηκαν και φυλάκισαν. Μόλις το έμαθε ο Ανδρέας προσευχήθηκε θερμά και αμέσως έσπασαν τα δεσμά, ανοίχτηκε η φυλακή και ο Ματθίας βγήκε έξω ελεύθερος. Τότε οι Σινωπείς θύμωσαν πολύ και βασάνισαν ανηλεώς τον Απόστολο, ώσπου τον πέταξαν σχεδόν πεθαμένο σε ακάθαρτο τόπο έξω από την πόλη. Το βράδυ, όμως, εμφανίστηκε ο Χριστός, που τον θεράπευσε, και την επόμενη μέρα εισήλθε πάλι χαρούμενος ο Απόστολος στην πόλη, μάλιστα αρτιμελής, μολονότι την προηγουμένη ανάμεσα στα άλλα βασανιστήρια του απέκοψαν και ένα δάχτυλο. Οι κάτοικοι της Σινώπης βλέποντας όλα αυτά τα θαυμάσια μετανόησαν, ζήτησαν συγχώρεση και βαπτίστηκαν όλοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Την ευλογία επισφράγισε ένα μεγάλο θαύμα του Αποστόλου, που ανέστησε τον φονευθέντα μονογενή υιό μιας γυναίκας.
Αξίζει, τέλος, να σταθούμε στην τελευταία ιεραποστολική στάση του Αποστόλου Ανδρέα, στην πόλη της πελοποννήσου, Παλαιές Πάτρες. Εκεί φιλοξενήθηκε αρχικά από κάποιον Σώσιο, τον οποίο θεράπευσε από ανίατη ασθένεια. Θεράπευσε, επίσης, κάποιον δούλο της Μαξιμίλλας, συζύγου του ηγεμόνα της πόλεως Αιγεάτη, που ήταν βαρειά ασθενής χωρίς ελπίδα ζωής. Λίγες μέρες αργότερα ασθένησε βαρειά και η ίδια η Μαξιμίλλα, χωρίς να μπορέσει να τη θεραπεύσει κανένας γιατρός, παρ’ ότι διέθεσαν όλη την περιουσία τους για τον σκοπό αυτό. Αφού απελπίστηκαν, θυμήθηκαν τον Απόστολο και τον παρακάλεσαν να έλθει. Μόλις έφτασε ο άγιος και με την επίθεση της χειρός του αμέσως η γυναίκα θεραπεύτηκε και σηκώθηκε από την κλίνη της ασθένειας υγιής. Τότε ο ηγεμόνας για να τον ευχαριστήσει του χάρισε θησαυρούς μεγάλους, τους οποίους όμως ο Απόστολος ταπεινά αρνήθηκε, υπενθυμίζοντας τα λόγια και την εντολή του Χριστού «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε».
Έτσι με πολλές διδαχές και θαύματα οδήγησε όλους τους κατοίκους της Πάτρας στην πίστη και τον Χριστό.
Λίγο καιρό αργότερα, όμως, ο ηγεμόνας που προαναφέραμε ταξίδεψε στη Ρώμη για να δώσει αναφορά και όταν επέστρεψε έμαθε ότι η σύζυγός του Μαξιμίλλα έγινε χριστιανή. Κυκλωμένος τότε από δαιμόνια και λησμονώντας τις δωρεές του αγίου, θύμωσε πολύ, διέταξε να φυλακίσουν τον άγιο και σκεφτόταν με ποιόν τρόπο να τον θανατώσει. Κατέληξε έτσι στην απόφαση να τον τιμωρήσει με σταυρικό θάνατο, μήπως φοβηθεί ο άγιος και μεταμεληθεί. Ο Άγιος, όμως, που όπως προείπαμε, επιθυμούσε από πολύ νέος τον μαρτυρικό θάνατο σκίρτησε από χαρά, καθώς θα μπορούσε να γίνει κοινωνός στα Πάθη και τον Σταυρό του αγαπημένου του Διδασκάλου. Οδηγήθηκε λοιπόν στον ετοιμασμένο τόπο, προσευχήθηκε, ευλόγησε και δίδαξε για τελευταία φορά τον λαό του Θεού και αγαλλόμενος ανέβηκε στον σταυρό, στον οποίο τον κάρφωσαν οι στρατιώτες με το κεφάλι προς τα κάτω, καθώς εικονίζεται και στις ιερές εικόνες.
Αυτός ήταν με συντομία ο βίος του Πρωτοκλήτου μαθητή, από τον οποίο ας διδαχτούμε και εμείς και ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον Άγιο. Στην αποδοχή της κλήσης από τον Χριστό να γίνουμε μαθητές Του. Στον ζήλο. Στην ιεραποστολική μας ευθύνη. Στην αυταπάρνηση και την διάθεση για μαρτύριο. Γιατί, όντως, ακόμα και αν δεν χρειαστεί σήμερα να δώσει κάποιος το αίμα και τη ζωή του για τον Χριστό, το να ζει σύμφωνα με το Άγιο θέλημά Του στους χαλεπούς καιρούς μας είναι μαρτύριο. Προς την κατεύθυνση αυτή ας έχουμε την ευχή και τις μεσιτείες του Αγίου.

Αναρτήθηκε από ι.Γεώργιο Οικονόμου 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  29 ΝΟΕ  2012 

Η ομορφιά της μετανοίας

Η μετάνοια, το μεγάλο αυτό δώρο του Θεού στην ψυχή του ανθρώπου, είναι μια πνευματική άνοιξη που διώχνει τον σκληρό χειμώνα των παθών, γλυκαίνει την ψυχή και την ξανανιώνει. Αύρες του Παναγίου Πνεύματος ζωοποιούν την ναρκωμένη ψυχή και την ανασταίνουν.
Θαυμάζουμε- και δίκαια- τις θαυμάσιες επεμβάσεις του Θεού σε περιπτώσεις ανιάτων ασθενειών. Όμως ακόμη πιο θαυμαστές είναι οι περιπτώσεις που ανασταίνεται η ψυχή μέσα από τα πάθη της ή μέσα από την νέκρα της απιστίας. Στην προκειμένη περίπτωση, τον Σεπτέμβριο του 2007 αναστήθηκε η ψυχή μιας αρκετά νέας γυναίκας από την αιχμαλωσία του μίσους. Ενός μίσους βαθύτατου και πολυχρόνιου!
Όταν μπήκε στην Εκκλησία της Θεομήτορος, όπως διηγήθηκε, Την προσεκύνησε κι ένοιωσε την Θεϊκή Χάρι που κατέχει ως Μητέρα του Θεού να την χαϊδεύει και μυστικά να την νουθετεί λέγοντάς της: “Ως πότε, παιδί μου, θα ζεις μέσα στο μίσος;”.
Τότε έγινε το θαύμα! Ο πάγος του μίσους έλειωσε, μαλάκωσε, ανέπνευσε το ζωογόνο οξυγόνο τ’ Ουρανού και τα δάκρυα έτρεξαν άφθονα από τα μάτια, που προηγουμένως δεν ήθελαν ούτε ν’ αντικρύσουν το μισούμενο πρόσωπο.
Όταν ένοιωσε αυτή την καλή αλλοίωση, έκπληκτη και συγκινημένη θέλησε να εκφράσει τη χαρά της για την απελευθέρωσή της από τον ασφυκτικό κλοιό του μίσους. Με δάκρυα στα μάτια είπε:
“Μεγάλο θαύμα μου έκανε η Παναγιά σήμερα, μέσα στα λίγα λεπτά που προσευχήθηκα μπροστά στην χαριτωμένη εικόνα Της!
Εγώ με τα τέσσερα αδέλφια μου μεγαλώσαμε στο Ίδρυμα (ορφανοτροφείο). Αυτό, γιατί ο πατέρας μου σκότωσε την μάννα μου και εκείνος κλείστηκε στην φυλακή κι εμείς στο Ίδρυμα. Τον μίσησα θανάσιμα, αφάνταστα! Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, μεγαλώσαμε, κάναμε οικογένειες, αλλά το μίσος έκαιγε πάντα στην ψυχή μου.
Τον πατέρα μου εν τω μεταξύ , επειδή γέρασε αλλά και αρρώστησε, τον έβγαλαν από την φυλακή και τον μάζεψαν τ’ αδέλφια μου. Εγώ όμως, με τα ίδια αισθήματα πάντα εναντίον του, μάλωσα και με τα αδέλφια μου, γιατί τον συγχώρησαν και έτσι η ψυχή μου βάρυνε ακόμη πιο πολύ.
Υπέφερα όμως! Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι φτιαγμένη για την αγάπη και την συγχωρητικότητα, όχι για το μίσος. Παρ’ ότι το καταλάβαινα, δεν μπορούσα να απαλλαγώ απ’ αυτήν την κατάσταση. Σήμερα όμως… η Παναγιά με το θείο βλέμμα Της και την Χάρι Της με απελευθέρωσε. Θέλω να ξαναγυρίσω στην περιοχή της αγάπης, στην περιοχή του Θεού!”
Συγκίνηση και ιερή χαρά νοιώσαμε όσοι την ακούσαμε. Ενδόμυχα δοξάσαμε τον Οικτίρμονα Θεό και την Παναγία Μητέρα Του που επενέβη για τη σωτηρία αυτής της ψυχής.
Της υπεδείχθη να προσέλθει πρώτα στο Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως για να πάρει την άφεση και την δύναμη ώστε να ταπεινωθεί και να αποκαταστήσει την αγάπη μέσα της, αφήνοντας την κρίση στον Θεό, που είναι ο μόνος αρμόδιος να κρίνει την κάθε ψυχή. Απάντησε:
- Αφού σήμερα έγινε το πρώτο βήμα, σίγουρα με την Χάρι της Παναγιάς θα ακολουθήσει και το άλλο!
Το πρόσωπο της ταλαιπωρημένης αυτής ψυχής εκείνη την ώρα ήταν ιδιαίτερα φωτεινό. Την είχε επισκιάσει η Χάρι της φιλανθρωποτάτης Θεομήτορος.
Δόξα στον Θεό της αγάπης , “τον ποιούντα μεγάλα και θαυμάσια”.




Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα
ΔΩΡΙΔΑ 2009
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

Υπακοή που αγιάζει-υπακοή που κολάζει Το «ανοργάνωτο» των αγίων (συνέχεια)

Ο π. Ακάκιος μας είχε πει κάποτε το εξής: «Είχα έναν νέο κάποιας χριστιανικής οργάνωσης στην καλύβα μου. Του μιλούσα για τη διαφορά του ορθόδοξου ήθους από το οργανωσιακό, δηλαδή το προτεσταντικό. Ο Θεός επέτρεψε μέσα από ένα θαυμαστό γεγονός να γίνει κατανοητή η διαφορά. Του συνέστησα να βγάλει από το καδρόνι μια πρόκα με τον λοστό. Αυτός επέμενε να προσπαθεί με το σκεπάρνι . Τον άφησα. Πού τον άφησα; Στη Χάρη του Θεού. “Μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας παραιτού”, σκέφτηκα. Ύστερα από λίγο τρέχει ο νέος και μου λέει: “Πάτερ, έσπασε το σκεπάρνι”. “Ποιο;” του λέω, “το σίδηρο ή το ξύλο;”. “Το σίδηρο, πάτερ”, μου λέει. Θαυμαστό! Να σπάσει το χοντρό σίδηρο; Αυτό είναι αφύσικο. Λέω λοιπόν στον νέο: “Αυτό το επέτρεψε ο Θεός για να δεις σε τί διαφέρει η οργάνωση από την Εκκλησία”. Αν ήμουν οργανωσιακός, θα προσπαθούσα με τον ανθρώπινο λόγο να σε πείσω, δηλαδή, να σε πιέσω για να περάσω τη γραμμή μου. Όμως είμαι ερημίτης, εκκλησιαστικός και η Εκκλησία δίνει προτεραιότητα στη Χάρη του Θεού και όχι στα ανθρώπινα επιχειρήματα και στις ανθρώπινες μεθόδους. Να γιατί έσπασε το σίδηρο. Η Χάρις του Θεού , αφού έχει τη δύναμη να σπάσει σίδερα μπορεί και όλα τα άλλα να κάνει προς το συμφέρον της ψυχής μας. Ξέρουμε πως μέσα στην Εκκλησία δια των μυστηρίων, η Χάρις τελειοποιεί τον άνθρωπο και τις προσπάθειές του».
Ό,τι φτιάχνεις με πίεση και βία δεν είναι τέλειο. Λένε οι σοφοί πως όταν βιάζεις τη φύση, αυτή εκδικείται. Ο π. Πορφύριος δεν επιδίωξε να φτιάξει κάτι οργανωμένο, κάτι που να φαίνεται στον κόσμο πληθωρικό και σπουδαίο π.χ. ένα μοναστήρι με 200 μοναχούς. Με τη Χάρη που διέθετε θα μπορούσε να οργανώσει πολλά μοναστήρια. Όμως δεν το έκανε. Προσπάθησε να οργανώσει, να ανακαινίσει, να ανασυγκροτήσει αποδιοργανωμένες ψυχές. Αυτό ήταν το τεράστιο έργο του. Ποιά αξία έχει να οργανώσεις κοινότητες, ενορίες ή μοναστήρια όταν οι ψυχές είναι αποδιοργανωμένες; Χειρότερα είναι έτσι. Ο ένας θα τρυπάει με τα αγκαθάκια του τον άλλο. Το έργο μας είναι να δουλέψουμε με την κάθε ψυχή ξεχωριστά, όπως οι γιατροί που ασχολούνται με τον κάθε ασθενή προσωπικά και ποτέ με όλους μαζί. Υπάρχουν τα οργανωμένα νοσοκομεία, όμως ο ιατρός ασχολείται όχι με την οργάνωση του νοσοκομείου, αλλά με τον κάθε ασθενή προσωπικά. Προσαρμόζει τον χρόνο του με την πάθηση του καθενός. Όταν συγκροτείς ομάδα χωρίς να δουλεύεις προσωπικά με το κάθε μέλος της έχεις άσχημα αποτελέσματα. Μάλιστα, κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς και συ σε αυτή και να ασχολείσαι συνέχεια με την εξυγίανσή της ή την επέκταση και προώθησή της.
Οι τρεις σύγχρονοι μεγάλοι θεοφόροι γέροντες δεν επιδίωξαν να δουλέψουν ποτέ με ομάδες ανθρώπων, με οργανωμένες καταστάσεις. Ομάδα τους ήταν όλος ο κόσμος. Οι ψυχές όλων των ανθρώπων. Δεν επιδίωξαν να φτιάξουν μικρές ομάδες , διότι δεν θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τη μεγάλη , την παγκόσμια ομάδα. «Έπαιζαν μπάλα» εκτός έδρας. Έδρα τους ήταν ο Παράδεισος, τον οποίο όλοι προσδοκούμε. Δεν έφτιαξαν πνευματικές οικογένειες, διότι δεν θα είχαν χρόνο να ασχοληθούν με την παγκόσμια οικογένεια του Θεού. Θα μπλόκαραν . Ο Χριστός έφτιαξε μια μικρή ομάδα, πολύ προσωρινή, τη δυνάμωσε, τη δούλεψε. Η «αδελφότητά» τους είχε 12 μέλη και κατόπιν τη διέλυσε για να απλώσουν οι μαθητές Του το Ευαγγέλιο σ’ όλον τον κόσμο. Δεν επέβαλε κάτι οργανωμένο στη γη. Ίδρυσε μαρτυρικές εκκλησίες που σταυρώθηκαν από τους εθνικούς.
Ο π. Πορφύριος δεχόταν «αδιακρίτως» τους πάντες. Δεν είχε πρόγραμμα και οργάνωση. Όποιος είχε πρόβλημα και το επέτρεπε η Χάρις του Θεού έβλεπε τον γέροντα και ανακουφιζόταν. «Έχει και η Εκκλησία σήμερα να παρουσιάσει σπουδαίο έργο. ‘Έφτιαξε πολλά πνευματικά “νοσοκομεία”. Είναι περιποιημένα, φρεσκοβαμμένα, πολυώροφα, πολυδύναμα». Τι κρίμα όμως. Οι ασθενείς είναι «νεκροί» στα κρεβάτια τους. Οι ψυχές αποδιοργανώνονται και εμείς προσπαθούμε συνεχώς να οργανωνόμαστε, να φτιάχνουμε εγκαταστάσεις και χώρους φιλοξενίας. Χρειαζόμαστε σπουδαίο γιατρό, να εργαστεί. Ένας «Γιακούμπ» να μας γιάνει. Οι άγιοι Γέροντες υπάρχουν. Ας τους αναζητήσουμε. Οι ενορίες με το πέρασμα των αγίων μορφών θα ζωντανέψουν. Θα γίνουν πάλι θεραπευτήρια. Δεν θα θυμίζουν μουσεία με ταριχευμένες μούμιες.
18/3/07

Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ-

Το Τίμιο Ξύλο κάνει το γύρο του κόσμου 16 φορές την ημέρα από τον Διαστημικό Σταθμό ISS! Συγκίνηση και κοσμοσυρροή για τους Ρώσους Αστροναύτες σε Αθήνα - Θεσ/νίκη

http://www.tideon.org/index.php/2012-04-29-14-20-58/3754-16-iss

TIDEON : Πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του τομέα Επιστημόνων του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Ο Μέγας Βασίλειος" με θέμα: «Συγκλονιστικές εμπειρίες στο Κοσμοδρόμιο της Ρωσίας».

   Η επίσκεψη των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας π. Ιώβ Τάλατς και κ. Βαλερί Κόρζουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η παρουσίαση του έργου τους που συντελείται στην πατρίδα τους, στο κοσμοδρόμιο στην Αστερούπολη, προξένησε βαθύτατη συγκίνηση και θαυμασμό για τα μεγάλα και θαυμάσια που ο Πάνσοφος επιτελεί στη χώρα τους.

   Ο π. Ιώβ Τάλατς διηγήθηκε πώς έγινε ο πνευματικός πατέρας των κοσμοναυτών και πώς μέσα στην Αστερούπολη μαζί με πιστούς αστροναύτες έκτισαν τον περικαλλή ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που μέχρι μερικές δεκαετίες πριν δεν θα μπορούσε κανείς να το διανοηθεί και που με κέντρο τον Ι. Ναό τώρα πλέον καθοδηγεί πνευματικά τους αστροναύτες.

  Ο Στρατηγός κ. Βαλερί Κόρζουν, αστροναύτης και εκπαιδευτής, μας διηγήθηκε πώς πολλοί αστροναύτες μεταστράφηκαν από τη αθεΐα στην Ορθόδοξη πίστη. Επίσης παρουσίασε και περιέγραψε την ζωή των διάφορων εθνικοτήτων αστροναυτών στον διαστημικό σταθμό ISS και το πνεύμα αγάπης και συνεργασίας κατά την παραμονή τους σε αυτόν.

Εντύπωση προκάλεσε η πληροφορία ότι Ρώσοι αστροναύτες μεταφέρουν μαζί τους εικονίσματα και λείψανα αγίων και μάλιστα ένας εξ’αυτών μετέφερε με την ευλογία του Πατριάρχη Ρωσίας Σταυρό με τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου και παραμένει στον διαστημικό σταθμό ως σημείο νίκης και προστασίας του Εσταυρωμένου για τους αστροναύτες και για τον πλανήτη μας, πάνω από τον οποίο περνά 16 φορές την ημέρα !   

Πολύ σύντομα, πρώτα ο Θεός,  θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα μας : 

• video  απο τις εκδηλώσεις, και
• το πρωτότυπο υλικό που χρησιμοποίησαν οι ομιλητές στις εκδηλώσεις αυτές , σε μορφή ppt, video, και jpg για περαιτέρω αξιοποίησή του από ερευνητές, εκπαιδευτικούς και άλλους ενδιαφερομένους αναγνώστες.

Τράπεζα Ιδεών