Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε.

Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε.
Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικ

αιολογούμαστε να ανησυχούμε.
Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε
αίτηση στον βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήσει.
Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει· μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνει, για να παίρνει την σειρά της.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟ Σ

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 6 ΔΕΚ  2012

Προσευχή για τον πνευματικό μας αγώνα

- Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Πώς ζητάς να αγαπήσης τον Θεό, ενώ δεν έχεις καθαρισθή από τα πάθη;». Αν κάποιος δεν έχη καθαρισθή από τα πάθη του και έχει πόθο να αγαπήση τον Θεό, μπορεί αυτό να έχη μέσα αναίδεια;
- Όχι, γιατί να έχη αναίδεια; Αγωνίζεται κανείς να καθαρισθή από τα πάθη και συγχρόνως θέλει να αγαπήση τον Θεό. Παράλληλα γίνονται και τα δύο. Αν όμως κάποιος αδιαφορή για τα πάθη του και ζητά στην προσευχή του να αγαπήση τον Θεό, αυτός έχει αναίδεια.
- Γέροντα, διάβασα κάπου ότι το δώρημα στην προσευχή είναι ανάλογο με την πίστη και με την θερμότητα της καρδιάς.
- Εσύ τι ζητάς από τον Θεό;
- Να με απαλλάξη, Γέροντα, από την σκληρότητα και να μαλακώση την καρδιά μου, όταν προσεύχωμαι.
- «Ζητείτε και θα λάβετε», είπε ο Χριστός. Αν αυτό που ζητάς είναι καθαρό και για το συμφέρον σου, θα το λάβης. Αν ζητάς από το Θεό δύναμη, για να προσεύχεσαι να συγχωρήση τις αμαρτίες σου και να βοηθήση τους άλλους, αυτό είναι καλό και θα σου το δώση. Αν όμως ζητάς να σου δοθή το χάρισμα της προσευχής, για να νιώσης ευχαρίστηση, χαρά στην προσευχή, πώς να σου το δώση;
- Γέροντα, μερικές φορές εύχομαι να μου δώση ο Θεός θείο φωτισμό˙ είναι σωστό το αίτημά μου;
- Να προσπαθήσης πρώτα κι εσύ και μετά να ζητάς και από τον Θεό τον θείο φωτισμό, γιατί ο Θεός θέλει πρώτα την δική μας προσπάθεια και ύστερα δίνει ό,τι Του ζητάμε. Να σκέφτεσαι, να προσεύχεσαι, να προσέχης και να ενεργής με σύνεση, και μετά θα έρθη ο θείος φωτισμός. Όταν, ας υποθέσουμε , σε ρωτούν για ένα θέμα, να μη βιάζεσαι να απαντήσης, αλλά να ζητάς από τον Θεό να σε φωτίση . «Θεέ μου, να λες, φώτισέ με να πω αυτό που πρέπει», και ο Θεός θα σου δίνη λόγο ανάλογα με την περίπτωση. Η βιαστική απάντηση είναι του μυαλού˙ ενώ η απάντηση που περνά μέσα από την προσευχή , είναι του Θεού.
- Γέροντα, η έλλειψη εγρηγόρσεως με κάνει να φοβάμαι να ζητήσω από τον Θεό να με βοηθήση σε κάποια προσπάθειά μου, γιατί βλέπω ότι δεν τα αξιοποιώ τις ευκαιρίες που μου δίνει.
- Να ζητάς την βοήθεια του Θεού και συγχρόνως να Τον παρακαλάς να σου δίνη και εγρήγορση, για να μπορέσης να αξιοποιήσης την ευκαιρία που θα σου δώση.
- Είναι σωστό, Γέροντα, να παρακαλούμε τον Θεό να πάμε στον παράδεισο;
- Εγώ δεν παρακαλώ τον Θεό να πάω στον Παράδεισο. Τον παρακαλώ να με βοηθήση να μην Τον στενοχωρώ με την συμπεριφορά μου. Όμως, αν πάω στην κόλαση, δεν θα λυπήσω τον Θεό; Επομένως, ούτε αυτό θα γίνη, αφού Τον παρακαλώ να με βοηθήση να μην Τον στενοχωρώ.



Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
ζ΄
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

όταν σας ζητάει κάποιος να κάνετε προσευχή, γιατί την τάδε ημέρα θα μπει στο χειρουργείο, να προσεύχεστε από την στιγμή που σας το ζητάει.

Γέροντα, το αν βοηθηθεί ένας άρρωστος από την προσευχή που κάνουμε,
Εσείς, όταν  σας ζητάει κάποιος να κάνετε προσευχή, γιατί την τάδε ημέρα θα μπει στο χειρουργείο, να προσεύχεστε από την στιγμή που σας το ζητάει. Να μην περιμένετε την ώρα που θα μπει στο χειρουργείο να προσευχηθείτε. Και στις ακολουθίες, όταν λέει ο ιερέας «υπέρ των εν ασθενείαις κατακειμένων», να λέτε με πόνο το «Κύριε, ελέησον». Αν κάνετε με το διαπασών «βού...», για να πείτε «Κύριε, ελέησον» μουσικό, ο νους σας θα είναι

στο «βού...» και στον χαβά, και οι άρρωστοι οι καημένοι που υποφέρουν θα περιμένουν από σας λίγη βοήθεια! Εκείνοι έχουν τον πόνο τους. Εσύ, που δεν έχεις πόνο, προσευχήσου για εκείνους, να βοηθηθούν. Αφού δεν αναστενάζεις στο
κρεβάτι, αναστέναξε τουλάχιστον στην προσευχή για τους αρρώστους. Αν οι υγιείς δεν κάνουν λίγη προσευχή για τους αρρώστους, θα τους πει μεθαύριο ο Χριστός:
«Είχατε την υγεία σας και δεν κάνατε προσευχή γι’ αυτούς που υπέφεραν; ‘’Ουκ οίδα υμάς...’’».
Αν για έναν άρρωστο δεν κάνουμε προσευχή, η αρρώστια θα ακολουθήσει την φυσική της πορεία. Ενώ, αν κάνουμε προσευχή,, μπορεῖ νὰ ἀλλάξη δρόμο. Γι’ αὐτὸ πάντα νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΔΕΚ 2012 

Καρδιακή χάρη- Εγκεφαλική γνώση. Το πνεύμα που σβήνει σε χρόνους που η σάρκα ανθεί. Η γνώση φυσιοί , η αγάπη οικοδομεί

ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ που θεοποιήθηκε η γνώση και παραμελήθηκε η Χάρις. Γίναμε υδροκέφαλοι. Η εγκεφαλική γνώση αυξάνει και οι καρδιές αποδυναμώθηκαν από την έλλειψη της Θείας Χάριτος. Δώσαμε αξία στη γνώση, η οποία δεν μπορεί να μας γλιτώσει από κανένα πνευματικό ή φυσικό «τσουνάμι» και δεν επιδιώξαμε τη Χάρη, η οποία προφυλάσσει από κάθε είδους μπόρα.
Πού να βρεθεί όμως η Χάρις στη καλοβολεμένη εποχή μας; Η Χάρις αγαπά τον κόπο της θυσίας και η εποχή μας αγαπά το βόλεμα. Δεν έχουμε ευκαιρίες κόπου σήμερα. Όλοι τα βρίσκουμε εύκολα και έτσι εκλείπουν οι προϋποθέσεις απόκτησης της Θείας Χάριτος. Όλοι οι άγιοι Την απέκτησαν μέσα από μεγάλους κόπους.
«Οι μεγάλες ευκολίες της εποχής μας έκαμαν τη ζωή μας δύσκολη» ,συνήθιζε να λέει ο π. Παϊσιος. Μας έριξαν στάχτη στα μάτια. Μας απέσπασαν από τη Χάρη. Μας έδεσαν με τα γήινα, προκαλώντας μας στενοχώριες , μελαγχολίες, ψυχολογικά προβλήματα. Σήμερα, δενόμαστε με τα μηχανήματα, με τα αυτοκίνητα, με όλες τις ανέσεις. Κάποτε ο άνθρωπος είχε λιγότερες εξαρτήσεις. Ήταν πιο ελεύθερος και γι’ αυτό πιο δυνατός. Τα δεσίματα αυτά γίνονται δεσμά, που τσακίζουν τον άνθρωπο.
Όταν απουσιάζει η Χάρις, αυξάνεται η καταπίεση. Όλοι πιεζόμαστε και πιέζουμε τον Θεό και τους ανθρώπους. Γινόμαστε «στραπάτσο» στην προσπάθειά μας να πετύχουμε τους στόχους μας. Ακόμα και με τον πνευματικό μας λόγο, ουσιαστικά, πιέσουμε με ευγενικό τρόπο τον συνάνθρωπό μας. Ένας λόγος που κρύβει ταραχή, στενοχώρια, πικρία, άγχος, όσο καλός κι αν είναι, ταράζει τον αδελφό και καλύτερα να μη λέγεται. Δυστυχώς , κολυμπάμε στο πνεύμα που θεοποίησε την πανεπιστημιακή γνώση και τις ανθρώπινες ενέργειες για να δίνει άμεση λύση στα προβλήματα. Όμως , ενώ η γνώση μπορεί να σε πάει μέχρι το φεγγάρι, η Θεία Χάρις σε καθιστά παντεπόπτη˙ σου ανοίγει τους ορίζοντες.
Οι γνώσεις του κόσμου δεν μπορούν να σε καταστήσουν διορατικό. Θα συντριβείς στους τυφώνες της ζωής. Χρειάζεται καρδιακή φώτιση για να τους προλαμβάνεις. Εξυπνάδα και προφητικό πνεύμα. Αυτά όμως έρχονται στις υγιείς και ένθεες καρδιές. Αν σβήσει το πνεύμα , όλη η γνώση του κόσμου όχι μόνο δεν ωφελεί , αλλά μπορεί και να καταστρέψει, να τυφλώσει. Να φτιάξει νέες Χιροσίμες . Να σε φτάσει να σταυρώνεις τον δίκαιο. Ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τη θεία σοφία˙ τη σοφία των τελείων και την αντιδιαστέλλει με τη σοφία του κόσμου: «Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων• ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, … ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν» ( Α΄Κορ. β΄ 6-9 ) .
Έως πότε θα δουλεύουμε για τη σάρκα; Ο απόστολος Παύλος , πάλι, θα πει: « Τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. » ( Α΄Θεσ. ε΄ 19-20 ) . Ο ίδιος ο Κύριος μας εφιστά την προσοχή˙ να παρακολουθούμε την καρδιά μας πάνω απ’ όλα: «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν αἱ καρδίαι ὑμῶν ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς» ( Λουκ. κα΄34 ) . Αν βαρύνουν οι καρδιές μας, τί να τα κάνω όλα τα παλάτια της γης; Πάει και η χαρά, πάνε και οι χαριτωμένες στιγμές της ζωής. Τότε δικαιολογημένα παραπονιόμαστε: «Δεν έχω φάει γλυκό ψωμί».
Γράφοντας για την επίγεια και την ουράνια σοφία, ο Ιάκωβος σε μία επιστολή αναφέρει: «οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ' ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος» ( Ιακ. γ΄15-18 ) .
3/12/08



Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ'.

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

. Ο άγιος Αντώνιος λέει, «ούτε εγώ σ` ελεώ ούτε ο Θεός σ` ελεεί, αν δεν ελεήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου».

Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
.Σε μια μικρή συνάθροιση με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος είπε στο γέροντα Αρσένιο:- Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι για μένα.- Πώς σε λένε; Με λένε Ανδρέα.
Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάσει η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται κι ο Ανδρέας για τον εαυτό του. Ο άγιος Αντώνιος λέει, «ούτε εγώ σ` ελεώ ούτε ο Θεός σ` ελεεί, αν δεν ελεήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου».

- Δηλαδή, Γέροντα;
- Μα δεν το καταλαβαίνεις; Καλά, τότε να σου πω κάτι που συνέβη επί των ημερών μου. Πέρασε ένας προσκυνητής από την
έρημο ψάχνοντας άγιους, όπως και εσύ τώρα, για να του κάνουν προσευχή. Βρίσκει ένα ασκητή και του λέει: «σε παρακαλω γεροντα, προσευχήσου για μένα, έχω σοβαρά προβλήματα».
Ο ασκητής τον λυπήθηκε και κάθε βράδυ στην αγρυπνία, δώστου προσευχή για τον κοσμικό.Μια νύχτα ενώ προσευχόταν, βλέπει έξωαπό το κελί του τον σατανά, να γελά σαρκαστικά και να κοροϊδεύει. Του λέει ο Μονάχος. «γιατι ρε καταραμένε μου χαλάς την ησυχία;», κι ο σατανάς, «χα, χα, χα γελώ που αγρυπνάς
άδικα για τον δικό μου (τον Γιάννη). Κι αυτός αγρυπνά αλλά στα στέκια τα δικά μου (εννοώντας ασφαλώς τα κέντρα διαφθοράς)».
Ε, τώρα κατάλαβες τι θέλω να πω;
-Ναι , Γέροντα, τώρα κατάλαβα ότι πρέπει κι εμείς να ζούμε χριστιανικά και να προσπαθούμε όσο μπορούμε

Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ(1886 – 1983) ΣΥΝΑΣΚΗΤΗΣ
ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ

 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 4 ΔΕΚ 2012

Η αληθινή ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στην πνευματική ζωή. Το περίβλημα της ψυχής.

ΉΘΕΛΑ ν’ απαντήσω στην ερώτηση με την οποία έκλεισα το προηγούμενο γράμμα μου, το πώς δηλαδή πρέπει να ζει κανείς. Επειδή, όμως, πλησίαζε η ονομαστική σου γιορτή, σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο σωστό να σου στείλω τις καλύτερες ευχές μου γι’ αυτή τη μέρα.
Σου εύχομαι πάνω απ’ όλα καλή υγεία, γιατί αυτή είναι η προϋπόθεση αποκτήσεως και απολαύσεως κάθε αγαθού. Πραγματικά, ένας άρρωστος και αδύναμος άνθρωπος, του οποίου οι αισθήσεις δεν λειτουργούν φυσιολογικά, τί μπορεί ν’ απολαύσει; Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι πνευματικές παρηγορίες. Αυτές δεν εξαρτώνται από την κατάσταση της υγείας μας και μπορούν να παρουσιαστούν ακόμα και σε καιρό σωματικών βασανιστηρίων. Οι άγιοι μάρτυρες τότε ακριβώς που υποβάλλονταν στο μαρτύριο, ευφραίνονταν πραγματικά, όπως έλεγαν και όπως έδειχναν ξεκάθαρα.
Τι άλλο να σου ευχηθώ ; Συνήθως στις γιορτές εύχονται ευτυχία. Ευτυχία, λοιπόν, σου εύχομαι κι εγώ. Γιατί, όμως , κάνουμε αυτή την ευχή; Είναι αλήθεια ότι κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει καθορίσει με σαφήνεια και ακρίβεια το τι είναι ευτυχία και το ποιος είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Θαρρώ πως ευτυχισμένος είναι όποιος νιώθει έτσι. Όταν, λοιπόν, σου εύχομαι ευτυχία, αυτό ακριβώς σου εύχομαι: Να νιώθεις πάντα ευτυχισμένη! Και επειδή οι άνθρωποι έχουν τόσο διαφορετικές επιθυμίες, τόσο διαφορετικά γούστα και, συνακόλουθα, τόσο διαφορετικές απόψεις για την ευτυχία, που μπερδεύεται κανείς για τα καλά, σου ξεκαθαρίζω δίχως περιστροφές: Όσο δεν ζεις πνευματικά, μην περιμένεις ευτυχία. Η διανοητική και η σαρκική ζωή , όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, δίνουν κάτι σαν ευτυχία. Μα δεν πρόκειται παρά για μια φευγαλέα και απατηλή γεύση ευτυχίας, που γρήγορα χάνεται. Πέρα απ’ αυτό, όταν η διανοητικότητα και η σαρκικότητα κυριαρχούν στον άνθρωπο, τότε η ψυχή και το σώμα ταράζονται από εμπαθείς λογισμούς, επιθυμίες και συναισθήματα. Το δηλητήριο των παθών δηλητηριάζει τον άνθρωπο, όπως το αφιόνι , αλλά τον κάνει να ξεχνάει πρόσκαιρα τη δυστυχία του, όπως πάλι το αφιόνι. Η πνευματική ζωή, απεναντίας, απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα πάθη, του προσφέρει ευλογίες του πνεύματος και τον κάνει αληθινά και ολοκληρωτικά ευτυχισμένο. Φτάνουν, άραγε, οι παραπάνω δυό ευχές; Δεν νομίζω. Αν η ζωή σου τέλειωνε στη γη, τότε, βέβαια, θα ήταν αρκετό να πω: Εύχομαι να είσαι υγιής και ευτυχισμένη. Καθώς, όμως, η ζωή σου δεν τελειώνει εδώ, αλλά συνεχίζεται και πέρα από τον τάφο- εκεί είναι , μάλιστα, που βρίσκει κανείς την αληθινή ζωή, -τότε, για να έχουν πληρότητα οι ευχές μου, οφείλω να προσθέσω και τούτο: Εύχομαι να κριθείς άξια για την άλλη ζωή και ν’ απολαύσεις την αιώνια μακαριότητά της. Παρακαλώ τον Κύριο να σε οδηγήσει «αβρόχοις ποσί» σ’ εκείνη τη ζωή, την αληθινή, και να σε καταστήσει κληρονόμο της ουράνιας βασιλείας Του.
Βέβαια, θεωρείς- το ξέρω- ότι, για να μπεις στην ουράνια βασιλεία, θα βιώσεις πολύ σκληρές συνειδησιακές καταστάσεις. Δεν αμφισβητώ ότι θα παρουσιαστούν μέσα σου καταστάσεις κρίσιμες , θα είναι όμως και σκληρές; Για την ώρα θα πω τούτο μόνο: Και θα είναι και δε θα είναι. Επειδή τα βιώματα της παιδικής ηλικίας έχουν μεγάλη σημασία, πιστεύω, ότι, ειδικά για σένα, δεν θα είναι πολύ σκληρές. Ήδη τις αντιμετωπίζεις αποτελεσματικά. Φτάνει να έχεις το νου σου και να μην κάνεις πίσω.
Σκέφτηκα να σου στείλω ζαχαρωτά για τη γιορτή σου. Δεν ξέρω, όμως, αν θα μπορέσω να βρω. Θα προσπαθήσω.
Ίσως δεν έχεις ξεχάσει ότι κάποτε, σε μια συνάντησή μας, σου μίλησα για ένα εξαιρετικά λεπτό στοιχείο, πιο λεπτό κι από το φως, που λέγεται αιθέρας. Ας παραδεχθούμε ότι υπάρχει πραγματικά, όχι μόνο θεωρητικά. Πιστεύω ότι αυτό το στοιχείο εισχωρεί παντού, αποτελώντας το πιο μικρό τμήμα της ενυπόστατης ύλης. Πιστεύω ακόμα ότι μέσα σ’ αυτό το στοιχείο κινούνται όλα τα μακάρια πνεύματα των αγγέλων και των αγίων. Άλλωστε, το «ένδυμα»- ας το πω έτσι- των αγγέλων και των αγίων αποτελείται από το ίδιο στοιχείο, καθώς επίσης και το περίβλημα της ψυχής μας (αυτό αφορά και το πνεύμα , που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «ψυχή της ψυχής μας». ). Η ψυχή αυτή καθεαυτή είναι άυλη. Το περίβλημα της όμως αποτελείται απ’ αυτό το αιθέριο στοιχείο, το σχετικά άυλο, που χρησιμεύει ως διάμεσο ανάμεσα στην άυλη ψυχή και το υλικό σώμα. Μέσω του αιθέρα επιδρά η ψυχή στο σώμα και το σώμα στην ψυχή. Καθώς, όμως, ο αιθέρας είναι το περίβλημα και όλων των άλλων πνευμάτων, χρησιμεύει επίσης ως διάμεσος ανάμεσα σ’ αυτά και τις ψυχές μας.
Ας έρθω τώρα σ’ εσένα. Ζεις στη Μόσχα. Όταν βρίσκεσαι μέσα στο διαμέρισμά σου, οι τοίχοι σε εμποδίζουν να κοιτάξεις έξω. Μα κι όταν βγεις έξω, τα κτίρια της πόλης σε εμποδίζουν να κοιτάξεις μακριά. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, διάφορα εμπόδια σου κόβουν τη θέα. Αν, όμως, μπορούσες να σηκωθείς μ’ ένα αερόστατο πάνω από τη Μόσχα, θα έβλεπες ανεμπόδιστα όχι μόνο ολόκληρη την πόλη, αλλά και τα προάστιά της ακόμα. Κι αν σηκωνόσουνα ψηλότερα, όλο και ψηλότερα, θα έβλεπες και την Αγία Πετρούπολη και το Παρίσι και το Λονδίνο..
Ας γυρίσουμε όμως στους αγίους. Ο αιθέρας, το στοιχείο για το οποίο μιλάμε, βρίσκεται παντού. Δεν συναντάει πουθενά κανένα εμπόδιο. Όπως το φως περνάει μέσ’ απ’ το γυαλί, μας κι από τους τοίχους κι από το έδαφος κι απ’ οτιδήποτε άλλο. Αλλά κι εκείνοι που κινούνται στον αιθέρα, μπορούν, όταν χρειαστεί, να περνούν μέσ’ απ’ οτιδήποτε, όπως ακριβώς ο αναστημένος Κύριος μπήκε «των θυρών κεκλεισμένων» στο δωμάτιο, όπου ήταν συναγμένοι οι απόστολοι ( Ιω. 20:19 ) . Πιάνουν βέβαια, έναν ορισμένο χώρο, αλλά, όταν τους δοθεί σχετική εντολή ή άδεια, μετακινούνται αμέσως μέσω του αιθέρα οπουδήποτε χρειάζεται, χωρίς να συναντούν ή έστω να βλέπουν εμπόδια. Όταν δεν χρειάζεται να μετακινηθούν, μένουν στη θέση τους και κοιτάζουν προς κάθε κατεύθυνση τί υπάρχει και τί συμβαίνει. Όταν το βλέμμα τους στρέφεται στη γη ,βλέπουν καθαρά κι εμάς τους αμαρτωλούς . Βλέπουν όχι μόνο τα σώματά μας, αλλά και τις ψυχές μας, όπως είναι. Δεν τις βλέπουν κατευθείαν, αλλά μέσω του περιβλήματος της ψυχής, που είναι όμοιο με το δικό τους περίβλημα και με το στοιχείο μέσα στο οποίο ζουν και κινούνται . Γιατί η κατάσταση της ψυχής αντανακλάται ακριβώς στο περίβλημά της.
Υπόθεσε τώρα ότι δύο άνθρωποι κάθονται και συζητούν. Η ψυχή του καθενός έχει τη δική της διάθεση. Κανένας τους δεν βλέπει τί υπάρχει στην ψυχή του άλλου, λόγω του υλικού, παχυλού περιβλήματος του σώματος, που κρύβει την ψυχή. Οι άγγελοι και οι άγιοι, όμως, αν τους παρατηρούσαν , θα έβλεπαν τις ψυχές τους, όπως είναι, και τί υπάρχει μέσα τους, γιατί, καθώς είπα, τόσο η κατάστασή τους όσο και το περιεχόμενό τους αντανακλώνται στο περίβλημά τους. Αν μέσα στην ψυχή υπάρχουν άγιες σκέψεις και άγια συναισθήματα, τότε το περίβλημά της είναι φωτεινό. Κάθε άγιο συναίσθημα έχει τη δική του χαρακτηριστική φωτεινότητα. Αν, απεναντίας , οι σκέψεις και τα συναισθήματα δεν είναι ολοκάθαρα, τότε το περίβλημα της ψυχής δεν είναι φωτεινό. Κάθε ακάθαρτο συναίσθημα έχει κι αυτό τη διαθήκη του χαρακτηριστική ζοφερότητα, που άλλοτε είναι σαν την ομίχλη και άλλοτε σαν το νυχτερινό σκοτάδι. Υπόθεσε ότι μπορείς να προσλάβεις αγγελικό σώμα, ν’ αποκτήσεις αγγελική όραση και ν’ ανέβεις στα ουράνια. Τότε, κοιτάζοντας στη γη, θα μπορούσες να δεις ανάμεσα στον πληθυσμό της ανθρώπους φωτεινούς, ανθρώπους αμυδρόφωτους, ανθρώπους μουντούς και ανθρώπους σκοτεινούς. Θα έβλεπες , μάλιστα, σκοτεινούς τους λαμπροφορεμένους και φωτεινούς τους φτωχοντυμένους , αν οι ψυχές των πρώτων ήταν ακάθαρτες και των δεύτερων καθαρές. Έτσι μας βλέπουν οι πολίτες του ουρανού και, ανάλογα με την κατάστασή μας , χαίρονται ή θλίβονται.
Πώς σε βλέπει άραγε, η αγία, που τ’ όνομά της έχεις, ιδιαίτερα τώρα, που σε προσέχει πιο στοργικά μια και εσύ στρέφεσαι σ’ αυτήν πιο θερμά; Πώς σε βλέπει και ο φύλακας άγγελός σου; Πώς σε βλέπει ο ίδιος ο Κύριος , που κάθεται στα δεξιά του Θεού Πατέρα, αλλά συνάμα , όπως έχει υποσχεθεί , βρίσκεται μαζί μας παντοτινά, ως τη συντέλεια του κόσμου; Σε βλέπουν έτσι όπως είσαι στην πραγματικότητα. Δισταχτικά κάνω τέτοιες ερωτήσεις γιατί δε θέλω να σε στενοχωρήσω τη μέρα της γιορτής σου. Απεναντίας, μάλιστα, επιθυμώ να σου δώσω πνευματική παρηγοριά και χαρά. Βλέπεις, δεν μπορώ να φανταστώ πως από τον ουρανό φαίνεσαι σκοτεινή. Δεν πρόφτασες να γίνεις σκοτεινή. Δεν αμφιβάλω πως είσαι φωτεινή και εύχομαι ειλικρινά οι πολίτες του ουρανού να σε βλέπουν πάντα φωτεινή. Τότε θα είσαι κοντά τους από τούτη δω τη ζωή!


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Ο αββάς Βη

Είδαμε στην Θηβαϊδα της Αιγύπτου, διηγείται ο Παλλάδιος , πρεσβύτη , που υπερέβαλλε όλους τους ανθρώπους στην πραότητα, ονόματι  αββάς Βη, ο οποίος ουδέποτε ωργίσθηκε κατά τινός, ούτε ποτέ εμάλωσε με λόγους κάποιον. Ήταν επιεικής, και έφερνε πάνω του μια κατάσταση αγγελική. Ήταν πάρα πολύ ταπεινός , και εξευτέλιζε τον εαυτό του. Μάλλιστα όταν τον παρακαλέσαμε πολύ να μας πει ένα προτρεπτικό λόγο, μόλις δέχθηκε να μας μιλήσει λίγα για την αρετή της πραότητας. Αυτός ο αββάς , όταν ένας ιπποπόταμος έβλαπτε την γειτονική χώρα και τον παρακάλεσαν οι γεωργοί , πήγε στον τόπο εκείνο και βλέποντας το θηρίο, που ήταν φοβερό στο μέγεθος του, το δέταξε με πραεία φωνή: "Σου παραγγέλλω εν ονόματι του Χριστoύ να μη βλάψεις πια αυτή τη χώρα." Ο ιπποπόταμος , λοιπόν, σαν να διώχθηκε απο ένα άγγελο απο τον τόπο, εξαφανίστηκε έντελώς .Έτσι έδιωξαν άλλοτε και ένα κροκόδειλο.
(Λαυσαϊκόν, Migne PG,σλ.  1134-32)

Περί υπακοής

Μη παρεξενευθείς για ότι πρόκειται να ειπώ, μας λέει του Σινά το μέγα κλέος , ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Έχω σ' αυτό συήγορο τον ίδιο τον Μωυσή. Είναι προτιμότερο  να αμαρτήσωμε στον Θεό, παρά στον γέροντα μας. Διότι εάν παροργίσωμε τον Θεό, έχει την δύναμη ο διδάσκαλος μας να μας συφιλιώσει με Αυτόν. Εάν όμως εξοργίσωμε τον διδάσκαλό μας, δεν έχομε πλέον κανένα για να μεριστεύσει σ' Αυτόν , πρός χάριν μας.
(Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος-Λόγος περί υπακοής)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ

Γέροντα, όταν κάποιος έχη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τι έχει συμβή;

Γέροντα, όταν κάποιος έχη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τι έχει συμβή;
- Για να έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε κάποιον Άγιο, πρέπει ο Άγιος να του έχη μιλήσει μέσα του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός
Αγίου, έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο αυτόν. Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό. Να, εγώ επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας,
εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα. Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος˙ με βοήθησε ύστερα και στο
Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες. Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε ο πνεύμονας, θα αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα. Και ενώ θα τα έβγαζαν σε
πέντε μέρες, είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και υπέφερα πολύ. Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς, για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό,
αλλά δυστυχώς δεν φάνηκαν. Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω: «Αν ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει. Οι γιατροί έφυγαν. Σήμερα, Κυριακή,
αποκλείεται να έρθουν. Τώρα ποιος θα μου βγάλη τα λάστιχα;». Είπα και κανα-δυό λόγια με παράπονο: «Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες φορές στο Εκκλησάκι τα καντήλια της Αγίας, τί
καντηλήθρες, τί λάδια πήγαινα, ,το καθάριζα, το βόλευα. Δυό λάστιχα να μη μου βγάλουν;». Μετά όμως σκέφθηκα: «Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν φρόντισε να μου τα
βγάλουν». Ξαφνικά ακούω θόρυβο. «Τι γίνεται; λέω, κάποιος έπαθε κάτι;». «Έρχονται οι γιατροί», μου λένε. Δεν ξέρω τι τον έπιασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί-πρωί: «Να πάτε να
βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!». Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε: «Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα». Της … κακοφάνηκε της Αγίας Βαρβάρας, γιατί είπα κανα-δυό λόγια με
παράπονο! Πρέπει να γκρινιάξης λίγο! Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης ˙έχει αρχοντιά, άμα δεν γκρινιάζης.
Βλέπεις, ένας Άγιος άλλοτε δίνει αμέσως ό,τι του ζητάμε και άλλοτε το δίνει αργότερα. Άλλοτε ακούει τον προσευχόμενο, γιατί βρίσκεται σε καλή πνευματική κατάσταση, και άλλοτε, γιατί κλαίει
και γκρινιάζει σαν μικρό παιδί.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Πηγή: Από το βιβλίο «Περί Προσευχής» Λόγοι ζ'

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  4 ΔΕΚ 2012

Ἀποτροπή ψυχικῆς ἀπωλείας (συγκλονιστική ἀποκάλυψη π. Παϊσίου σέ πενθοῦντα)

Ἀποτροπή ψυχικῆς ἀπωλείας (συγκλονιστική ἀποκάλυψη π. Παϊσίου σέ πενθοῦντα)

Αυτό το γεγονός το αφηγήθηκε ένας συνταξιούχος πυροσβέστης Στερεοελλαδίτης, ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος. Το έζησε σε μια απ’ τις επισκέψεις του στον αείμνηστο Γέρον

τα Παϊσιο του Αγίου Όρους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αναφέρεται στις περιπτώσεις εκείνες, που ο Πανάγαθος Θεός καλεί κοντά Του ανθρώπους που πρόκειται να καταστραφούν ψυχικά. Σαν παντογνώστης και προγνώστης , γνωρίζει το μέλλον, και, αν βλέπει ότι πρόκειται να φθαρούν απ’ την αμαρτία και να χάσουν την αιωνιότητα, απλώνει το χέρι Του και τους παίρνει. Αυτό συμβαίνει αρκετές φορές. Το βεβαιώνει κι η Αγία Γραφή. Δεν αφορά, βέβαια, όλες τις περιπτώσεις. «Τις έγνω νουν Κυρίου;». Η εμπιστοσύνη όμως στην αγάπη Του πρέπει να είναι δεδομένη σε κάθε περίπτωση. Είπε λοιπόν:

«Ανάμεσα στους ανθρώπους που βρήκαμε να περιμένουν έξω απ’ το φτωχικό κελλάκι του Γέροντα Παϊσίου, ήταν και ένας πατέρας αρκετά ηλικιωμένος. Μόλις είδε το Γέροντα, άρχισε να φωνάζει, να διαμαρτύρεται και να κατηγορεί το Θεό, γιατί μέσα σε έξι μήνες πέθαναν και τα δύο αγόρια του!
- «Δε μου άφηνε τουλάχιστον τον ένα; Τι Θεός αγάπης είναι αυτός;», έλεγε αγανακτισμένος και ωρυόταν . Ο Γέροντας ήταν σιωπηλός. Δεν έβγαλε λέξη .Αποσύρθηκε όμως για αρκετή ώρα μέσα στο κελλάκι του, προφανώς για να προσευχηθεί. Όταν βγήκε, τον φώναξε κοντά του και του είπε:
- Δε μου λες, ο ένας σου γυιός ήταν αρραβωνιασμένος;
- Ναι, Γέροντα, απάντησε πιο μαλακά τώρα εκείνος.
- Το ήξερες πως την ίδια κοπέλα την ήθελε κι ο άλλος;
Συντετριμμένος ο πριν οργισμένος πατέρας, κάτω απ’ το διεισδυτικό βλέμμα του ανθρώπου του Θεού αναγκάστηκε να πει κάπως ντροπιασμένος:
- Κάτι είχα καταλάβει…
- Α, κάτι είχες καταλάβει…, του είπε ο Γέροντας λίγο επιτιμητικά και μετά πρόσθεσε:
- Λοιπόν, βρίσκονταν στα πρόθυρα να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον, και θα το έκαναν, αν δεν τους έπαιρνε ο Θεός! Άιντε, πήγαινε στην ευχή του Θεού, και να Τον ευχαριστείς, γιατί θα είχες δυο φονιάδες , δυο αδελφοκτόνους. Ενώ τώρα έχεις στον ουρανό δυο ψυχές, που μπορούν να περιμένουν το έλεος του Θεού!
Όλοι είχαμε μείνει άφωνοι μπροστά σ’ αυτή την αποκάλυψη και σταυροκοπηθήκαμε!...»




Από το βιβλίο «Μηνύματα από τον Ουρανό»
Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας
Δωρίδα 2005

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    3 ΔΕΚ 2012