ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ που θεοποιήθηκε η γνώση και παραμελήθηκε η Χάρις. Γίναμε υδροκέφαλοι. Η εγκεφαλική γνώση αυξάνει και οι καρδιές αποδυναμώθηκαν από την έλλειψη της Θείας Χάριτος. Δώσαμε αξία στη γνώση, η οποία δεν μπορεί να μας γλιτώσει από κανένα πνευματικό ή φυσικό «τσουνάμι» και δεν επιδιώξαμε τη Χάρη, η οποία προφυλάσσει από κάθε είδους μπόρα.
Πού να βρεθεί όμως η Χάρις στη καλοβολεμένη εποχή μας; Η Χάρις αγαπά τον κόπο της θυσίας και η εποχή μας αγαπά το βόλεμα. Δεν έχουμε ευκαιρίες κόπου σήμερα. Όλοι τα βρίσκουμε εύκολα και έτσι εκλείπουν οι προϋποθέσεις απόκτησης της Θείας Χάριτος. Όλοι οι άγιοι Την απέκτησαν μέσα από μεγάλους κόπους.
«Οι μεγάλες ευκολίες της εποχής μας έκαμαν τη ζωή μας δύσκολη» ,συνήθιζε να λέει ο π. Παϊσιος. Μας έριξαν στάχτη στα μάτια. Μας απέσπασαν από τη Χάρη. Μας έδεσαν με τα γήινα, προκαλώντας μας στενοχώριες , μελαγχολίες, ψυχολογικά προβλήματα. Σήμερα, δενόμαστε με τα μηχανήματα, με τα αυτοκίνητα, με όλες τις ανέσεις. Κάποτε ο άνθρωπος είχε λιγότερες εξαρτήσεις. Ήταν πιο ελεύθερος και γι’ αυτό πιο δυνατός. Τα δεσίματα αυτά γίνονται δεσμά, που τσακίζουν τον άνθρωπο.
Όταν απουσιάζει η Χάρις, αυξάνεται η καταπίεση. Όλοι πιεζόμαστε και πιέζουμε τον Θεό και τους ανθρώπους. Γινόμαστε «στραπάτσο» στην προσπάθειά μας να πετύχουμε τους στόχους μας. Ακόμα και με τον πνευματικό μας λόγο, ουσιαστικά, πιέσουμε με ευγενικό τρόπο τον συνάνθρωπό μας. Ένας λόγος που κρύβει ταραχή, στενοχώρια, πικρία, άγχος, όσο καλός κι αν είναι, ταράζει τον αδελφό και καλύτερα να μη λέγεται. Δυστυχώς , κολυμπάμε στο πνεύμα που θεοποίησε την πανεπιστημιακή γνώση και τις ανθρώπινες ενέργειες για να δίνει άμεση λύση στα προβλήματα. Όμως , ενώ η γνώση μπορεί να σε πάει μέχρι το φεγγάρι, η Θεία Χάρις σε καθιστά παντεπόπτη˙ σου ανοίγει τους ορίζοντες.
Οι γνώσεις του κόσμου δεν μπορούν να σε καταστήσουν διορατικό. Θα συντριβείς στους τυφώνες της ζωής. Χρειάζεται καρδιακή φώτιση για να τους προλαμβάνεις. Εξυπνάδα και προφητικό πνεύμα. Αυτά όμως έρχονται στις υγιείς και ένθεες καρδιές. Αν σβήσει το πνεύμα , όλη η γνώση του κόσμου όχι μόνο δεν ωφελεί , αλλά μπορεί και να καταστρέψει, να τυφλώσει. Να φτιάξει νέες Χιροσίμες . Να σε φτάσει να σταυρώνεις τον δίκαιο. Ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τη θεία σοφία˙ τη σοφία των τελείων και την αντιδιαστέλλει με τη σοφία του κόσμου: «Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων• ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, … ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν» ( Α΄Κορ. β΄ 6-9 ) .
Έως πότε θα δουλεύουμε για τη σάρκα; Ο απόστολος Παύλος , πάλι, θα πει: « Τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε, προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε. » ( Α΄Θεσ. ε΄ 19-20 ) . Ο ίδιος ο Κύριος μας εφιστά την προσοχή˙ να παρακολουθούμε την καρδιά μας πάνω απ’ όλα: «Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν αἱ καρδίαι ὑμῶν ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς» ( Λουκ. κα΄34 ) . Αν βαρύνουν οι καρδιές μας, τί να τα κάνω όλα τα παλάτια της γης; Πάει και η χαρά, πάνε και οι χαριτωμένες στιγμές της ζωής. Τότε δικαιολογημένα παραπονιόμαστε: «Δεν έχω φάει γλυκό ψωμί».
Γράφοντας για την επίγεια και την ουράνια σοφία, ο Ιάκωβος σε μία επιστολή αναφέρει: «οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ' ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος» ( Ιακ. γ΄15-18 ) .
3/12/08
Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου