Η ωφέλεια της νηστείας

ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» ( Ματθ. 17:21 )

Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε , αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία ,απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί , που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.

Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του , στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο…

… “Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”. Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι τόσο ο εξωτερικός άνθρωπος , δηλαδή το σώμα, φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός, δηλαδή η ψυχή, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται (πρβλ. Β΄ Κορ. 4:16 ) .  Από το άλλο μέρος, όμως, αν θελήσεις να εξετάσεις καλά το πράγμα, θα διαπιστώσεις πως η νηστεία περιφρουρεί και τη σωματική υγεία. Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, ρώτησε τους γιατρούς, και καλύτερα θα σου τα πουν αυτοί, που ονομάζουν την ολιγοφαγία μητέρα της υγείας, ενώ απεναντίας, λένε πως από την πολυφαγία προέρχονται πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες , σαν αυλάκια νερού που πηγάζουν από μολυσμένη πηγή, καταστρέφουν το σώμα.

Ας μη φοβώμαστε , λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει. Αυτό δεν το λέω χωρίς λόγο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να ρίχνονται ασυγκράτητα στο φαγητό και το πιοτό τόσο πριν όσο μετά τη νηστεία, καταστρέφοντας την ωφέλειά της. ‘Έτσι, δηλαδή, γίνεται στην ψυχή ό,τι και σ’ ένα άρρωστο σώμα, που, μόλις αρχίσει να συνέρχεται και κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, του δίνει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά και το ρίχνει κάτω χειρότερα. Κάτι τέτοιο λοιπόν ,γίνεται και στην ψυχή μας, όταν πριν ή μετά τη νηστεία επισκιάσουμε τη νηφαλιότητα, που χαρίζει αυτή, με το σκοτισμό, που φέρνει η κραιπάλη.

Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά. Υπάρχει κίνδυνος, τηρώντας τις νηστείες της Εκκλησίας, να μην κερδίσουμε τίποτα. Πώς; Όταν μένουμε μακριά από τα φαγητά, δεν μένουμε όμως μακριά από την αμαρτία∙ όταν δεν τρώμε κρέατα, τρώμε όμως το βιός των φτωχών∙ όταν δεν μεθάμε με κρασί, μεθάμε όμως με την πονηρή επιθυμία∙ όταν περνάμε τη μέρα νηστικοί, βλέποντας όμως αισχρά θεάματα. Έτσι η νηστεία μας είναι ανώφελη. Γι’ αυτό ας τη συνδυάσουμε με τον πόλεμο εναντίον των παθών, με την εγκράτεια από κάθε αμάρτημα, με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα. Έτσι μόνο θα έχει καρπούς και θα είναι μια θυσία ευάρεστη στο Θεό.

Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄»
ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2006

Όταν λέω «όπως σε φωτίσει ο Θεός», εννοώ ο άνθρωπος να δη τα πράγματα με θείο φωτισμό και όχι με την ανθρώπινη λογική.

Πολλές φορές λέω σε μερικούς: «Κανόνισε όπως σε φωτίσει ο Θεός». Όταν λέω «όπως σε φωτίσει ο Θεός», εννοώ ο άνθρωπος να δη τα πράγματα με θείο φωτισμό και όχι με την ανθρώπινη λογική. Να μη νομίζη πως ό,τι αναπαύει εκείνον είναι και η φώτιση του Θεού.
Γέροντα, πώς έρχεται ο θείος φωτισμός;

Αν ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ο παλαιός άνθρωπος γίνεται καλός αγωγός και τότε περνάει η Χάρις του Θεού και δέχεται το φως της Χάριτος. Αλλιώς γίνονται βραχυκυκλώματα και δεν ενεργεί η Χάρις. Όλη η βάση είναι να προσέξη ο άνθρωπος να μην τον εγκαταλείψη η Χάρις του Θεού, για να έχη τον θείο φωτισμό. Γιατί αν δεν υπάρχη θείος φωτισμός, όλα χαμένα είνα


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

HΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  29 ΙΑΝ 2013

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Πνευματικός της Αδελφότητας Λυδίας

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ;

Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ΠΡΟΣΟΧΗ. Προσοχή στη σκέψι, στη διάνοια, στον νού. Γιατί όλα τα αμαρτήματα και εγκλήματα, όλες οι πτώσεις και όλα τα πάθη, ξεκινούν απο τον νούν. Άν προσέχουμε και διώχνουμε τον πρώτο λογισμό, την πρώτη προσβολή, την πρώτη κακή σκέψι, δέν θα αμαρτήσουμε ποτέ. Γι’ αυτό και η συμβουλή μου είναι : “ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ”. Όχι μόνο σε σχέση με την προσευχή, αλλά ειδικά σε σχέση με την αμαρτία.

Όμως επειδή είμαθε αδύνατοι πνευματικά και ο πειρασμός έρχεται με ορμή να μας παρασύρη στο κακό, έχουμε ανάγκη απο τη βοήθεια του Θεού. Αλλοίμονο σ’ αυτόν που θεωρεί τον εαυτό του ισχυρό και δυνατό χαρακτήρα. Αυτός κινδυνεύει να πέση γρηγορώτερα. «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση».1 Ας προσέχουμε , λοιπόν. Όλοι είμεθα αδύνατοι. Όλοι βαδίζουμε σ’αυτή την ζωή πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί. Μόνο η βοήθεια του Θεού μας στηρίζει. Εκείνη μας κρατεί.

Υπάρχουν στιγμές φοβερές στη ζωή του ανθρώπου, που σαρώνουν πνευματικώς τα πάντα και μόνο η βοήθεια του παντοδύναμου Ονόματος του Κυρίου σώζει εκείνους, που Τον επικαλούνται, με βαθειά ταπείνωσι. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε τον Θεό μέρα-νύχτα, όπως η ημέρα μας είναι «τελεία,αγία ειρηνική και αναμάρτητος»

Οι δέκα Μακαρισμοί της οικογένειας

1. Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει ο Χριστός.

2. Μακάριο το σπίτι, που καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο.

3. Μακάριο το σπίτι, που όλοι προσεύχονται.

4. Μακάριο το σπίτι, που το ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συνχωρητικότητα και διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι.

5. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το χατήρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα.

6. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας.

7. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και τα κάθε όργανα του Αντίχριστου.

8. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου.

9. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής.

10. Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη.

Πῶς νὰ σταματήσω τὸ κάπνισμα;Ἡ προσευχὴ στὸν Χριστὸ εἶναι ἡ λύση στὸ κάθε πρόβλημά μας...!

Πῶς νὰ σταματήσω τὸ κάπνισμα;

- Τὸ τσιγάρο δὲν κάνει καλὸ πουθενά. Ἀντίθετα, φέρνει καρκίνους καὶ ἄλλες ἀρρώστιες. Σταματῆστε το ἀμέσως.

- Πῶς νὰ τὸ σταματήσω; Δοκίμασα πολλὲς φορές, μὰ δὲν τὰ κατάφερα.

- Κάθε φορὰ ποὺ σοῦ ἔρχεται ἡ ἐπιθυμία νὰ καπνίσεις, νὰ λὲς τὸ “Κύριε, ἐλέησόν με”.

Ἡ προσευχὴ στὸν Χριστὸ εἶναι ἡ λύση στὸ κάθε πρόβλημά μας...!

Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, σελ. 229

Ηλίας  Χαιντουτης  29  Ιαν 2013  

“Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἔρθει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Εἶναι προσφορὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπo

“Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἔρθει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Εἶναι προσφορὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τίποτα καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ στερήσει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτὴ τὴν ἀγάπη.”
Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης Δὲν καταπίεζε κανέναν

Δίπλα στὸν Γέροντα Πορφύριο αἰσθανόμουν ἄνετα. Δὲν καταπίεζε κανέναν. Ἤθελε, ὅποιος πήγαινε κοντά του, νὰ κάμνει αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή του. Ἔλεγε πάντοτε στοὺς ἐξομολόγους ὅτι, ὅταν, ὡς πνευματικοὶ πατέρες, κατευθύνουμε τὴν πορεία αὐτῶν ποὺ ἐξομολογοῦνται σ’ ἐμᾶς, πρέπει πάντοτε νὰ σεβόμαστε τὴν ἐλευθερία τους, τονίζοντάς μας ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἐλευθερία.

Μᾶς ἀνέφερε συχνὰ τὸ γνωστὸ περιστατικό, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς εἶπε μιὰ φορὰ κάτι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πολλοὶ σκανδαλίστηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα ν’ ἀρχίσουν νὰ φεύγουν, ὥσπου ἔφυγαν ὅλοι κι ἔμειναν μόνο οἱ μαθητές του. Ὁπότε ὁ Κύριος τοὺς εἶπε ὅτι, ἂν ἤθελαν νὰ φύγουν κι ἐκεῖνοι, ἦταν ἐλεύθεροι νὰ τὸ πράξουν. Σημειώνει ἐπὶ λέξει τὸ κατὰ Ἰωάννην ἅγιο Εὐαγγέλιο: “Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν. Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα. μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;”

Πῶς ἐξομολογοῦσε ὁ Γέροντας Πορφύριος;

“Τὴν ὥρα ποὺ μπαίνει κάποιος νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸν… κοιτάζω. Ὅταν φεύγει, τὸν συνοδεύω μὲ προσευχή, τοῦ στέλνω τὴν ἀγάπη μου ὣς ἔξω, ὥσπου νὰ ἔλθει ὁ ἄλλος. Εἶναι καλύτερα νὰ στέλνεις σιωπηλὰ τὴν ἀγάπη σου, παρὰ νὰ λὲς λόγια”.

Ὅταν σὲ ἡλικία εἰκοσιενὸς ἐτῶν ὁ π. Πορφύριος ἔγινε ἱερέας καί, στὴ συνέχεια, στὰ εἴκοσι τρία του, πνευματικός, ὅσους πήγαιναν κοντά του γιὰ νὰ ἐξομολογηθοῦν, δὲν τοὺς κοίταζε κατάματα, ὅπως μοῦ ἔλεγε ὁ ἴδιος, γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνονται ἄβολα. Τοὺς ἔριχνε μόνο μιὰ ματιά, τὴν ὥρα ποὺ ἔμπαιναν, καὶ μετὰ ἔσκυβε τὸ κεφάλι του. Καί, πολλὲς φορές, πρὶν ἀκόμη ἀρχίσουν νὰ τοῦ μιλοῦν, τοὺς ἔλεγε ἐκεῖνος: “Κοίταξε, ἀπὸ τὸ χαρτάκι ποὺ ἔγραψες, μόνο τὸ τρία καὶ τὸ πέντε εἶναι ἁμαρτίες. Τὰ ἄλλα δὲν εἶναι ἁμαρτίες. Πές μου, λοιπόν, γιὰ τὸ τρία καὶ τὸ πέντε καί, ἅμα μᾶς μείνει χρόνος, μοῦ λὲς καὶ γιὰ τὰ ἄλλα”.

“Παιδιά μου, νὰ ἐξομολογεῖσθε συχνά, νὰ κοινωνεῖτε καὶ ν’ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀνθρώπους”.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 169, 171, 172)

 

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  29 ΙΑΝ 2013