Όπως γνωστοποιείται
σε έγγραφο του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκου
Δένδια, από τον περασμένο Νοέμβριο από την Αστυνομική Διεύθυνση
Χαλκιδικής έχει αποσταλεί έγγραφο προς την Ιερά Επιστασία του Αγίου
Όρους, προκειμένου να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες προς τις μονές,
ώστε να προστατευθούν τα ιερά κειμήλια που βρίσκονται στο Άγιο Όρος.
Ιδιαίτερη μέριμνα ζητήθηκε για τη φύλαξη κειμηλίων που υφίστανται σε
ιερά εξαρτήματα, όπως καλύβες, κελιά και ησυχαστήρια, καθώς η μορφολογία
του εδάφους, το ελλιπές οδικό δίκτυο κ.λπ. τα καθιστούν ευάλωτα σε
επίδοξους εγκληματίες.
Το έγγραφο του κ. Δένδια διαβιβάστηκε στη Βουλή ύστερα από ερώτηση
του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά, με την οποία ζητούσε να
ενημερωθεί για την αστυνομική δύναμη που υπηρετεί στην περιοχή, καθώς
υπάρχουν πληροφορίες ότι ο αριθμός των υπηρετούντων αστυνομικών έχει
μειωθεί δραματικά. Στην ερώτηση, ο κ. Παππάς ανέφερε ότι στον Άθω δρουν
εκατοντάδες λαθρομετανάστες, οι οποίοι εισέρχονται ως προσκυνητές, στην
περιοχή, δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο, αποκτούν εκεί εργασία και
διαθέτοντας ικανό αριθμό ημιόνων, αναλαμβάνουν τη μεταφορά τουριστών και
επισκεπτών τους οποίους κλέβουν στη συνέχεια. Ο βουλευτής επικαλούνταν
καταγγελίες, που είναι γνωστές στη μοναστική κοινότητα, για ύπαρξη
φυτειών ινδικής κάνναβης στο Άγιο Όρος από Αλβανούς λαθρομετανάστες και
επισήμαινε ότι η έλλειψη ελέγχου θέτει σε κίνδυνο τα ιερά κειμήλια που
βρίσκονται έρμαια στις διαθέσεις των κακοποιών.
Στην έγγραφη απάντησή του, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας
του Πολίτη ενημερώνει τον βουλευτή ότι κατά τις τακτικές μεταθέσεις
έχουν προκηρυχθεί θέσεις αστυνομικών, διαφόρων βαθμών, για να καλυφθούν
οι ανάγκες στο Άγιο Όρος. Υπογραμμίζει, όμως, ότι τα αιτούμενα
στοιχεία για την οργανική και πραγματική δύναμη του προσωπικού υπηρεσιών
της Ελληνικής Αστυνομίας, μεταξύ αυτών και του Αγίου Όρους, ανάγονται
στα απόρρητα αντικείμενα της Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας της χώρας,
βάσει γνωμοδότησης του ΣτΕ, και συνεπώς δεν είναι δημοσιεύσιμα.
Ειδικά για το ζήτημα της αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης, ο
κ. Δένδιας διαβεβαιώνει ότι οι έλεγχοι αλλοδαπών που διαμένουν και
κυκλοφορούν στο Άγιο Όρος διενεργούνται σε καθημερινή βάση. Για
το ζήτημα της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών, αν και έχουν τεθεί σε
εφαρμογή ειδικά σχέδια, όπως αναφέρει ο υπουργός, από την Αστυνομική
Διεύθυνση Χαλκιδικής, δεν έχουν περιέλθει στις αρμόδιες υπηρεσίες του
υπουργείου καταγγελίες αναφορικά με την καλλιέργεια και τη διακίνηση
ναρκωτικών ουσιών στην περιοχή Αγίου Όρους.
Στο έγγραφο επισημαίνεται, επίσης, ότι το Αστυνομικό Τμήμα Αγίου
Όρους κατέχει ταχύπλοο σκάφος, το οποίο χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της
γενικότερης αστυνόμευσης της περιοχής.
Ο υπουργός ενημερώνει, επίσης, τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής ότι
δόθηκαν εντολές και οδηγίες στην Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής για την
αναπροσαρμογή και επικαιροποίηση των σχεδίων δράσης, ώστε και
αναδιάταξη των δυνάμεων να υπάρξει και να πυκνώσουν οι περιπολίες, με
τρόπο ώστε να βελτιωθεί η αστυνόμευση στο Άγιο Όρος. Ιδιαίτερη
προσοχή έχει ζητηθεί για την τήρηση της νομιμότητας, την προστασία των
ιστορικών κειμηλίων και λοιπών αντικειμένων της πολιτιστικής κληρονομιάς
και του πνευματικού θησαυρού της αθωνικής πολιτείας, καθώς και για τη
διασφάλιση της ηρεμίας και της γαλήνης, ενεργώντας στο πλαίσιο της
ισχύουσας νομοθεσίας και με τον πρέποντα σεβασμό στην ιερότητα του
συγκεκριμένου χώρου, δηλώνει ο κ. Δένδιας.
http://www.karfitsa.gr/2013/09/13/ayksisi-tis-astynomeysis-sto-agion-oro/
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013
Ποιό είναι το κέρδος γνωρίζοντας πότε θα γίνει η συντέλεια;
«Για τους χρόνους
όμως και τους καιρούς, αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράψουμε». Γιατί δεν
είπε, ότι κανείς δεν γνωρίζει ; γιατί δεν είπε, ότι δεν έχει αποκαλυφθή, αλλά
«δεν έχετε ανάγκη να σας γράψουμε»; Διότι με εκείνο τον τρόπο θα τους
στενοχωρούσε περισσότερο, λέγοντας όμως έτσι θα τους παρηγόρησε. Διότι το «δεν
έχετε ανάγκη» , δεν άφησε να ερευνούμε αυτό και σαν περιττό και σαν ασύμφορο.
Γιατί ποιό είναι, ειπέ μου, το κέρδος; Ας υποθέσουμε ότι η συντέλεια γίνεται
ύστερα από είκοσι χρόνια, ύστερα από τριάντα, ύστερα από εκατό∙ τί σχέσι έχει
αυτό για μας; Δεν είναι η συντέλεια του καθενός το τέλος της ζωής του; Γιατί
ασχολείσαι και αγωνιάς για το κοινό τέλος όλων; αλλά εκείνο που παθαίνουμε
σχετικά με τα άλλα, αυτά παθαίνουμε και στο ζήτημα αυτό. Διότι, όπως ακριβώς
στα άλλα, αφού εγκαταλείψουμε τα δικά μας πράγματα, φροντίζουμε τα κοινά
λέγοντας ο τάδε είναι πόρνος, ο τάδε μοιχός,
εκείνος έκλεψε, άλλος έκανε αδικία, κανένας όμως δεν ενδιαφέρεται
καθόλου για τα δικά του, αλλά φροντίζει περισσότερο για όλα, παρά για τα δικά του, έτσι και εδώ ∙
αφού παραμελήσαμε να φροντίζουμε ο καθένας για το δικό μας τέλος, θέλουμε να
μάθουμε την κοινή κατάλυσι όλων.
Τί κοινό λοιπόν έχεις
με εκείνη; Εάν κάνης καλή χρήσι αυτού του τέλους της ζωής σου, δεν θα πάθης κανένα κακό από
εκείνο.
Ας υποθέσουμε ότι δεν
είναι μακριά, ας υποθέσουμε ότι πλησιάζει∙ καμμία σχέσι δεν έχει αυτό με εμάς. Γι’ αυτό δεν το είπε ο
Χριστός, επειδή δεν μας συνέφερε. Πώς, λέει, δεν μας συνέφερε; Αυτός ο οποίος
και απέκρυψε αυτό, Αυτός γνωρίζει, γιατί δεν μας συνέφερε. Διότι άκουε Αυτόν
που λέει στους αποστόλους∙ «Δεν είναι δικό σας έργο να γνωρίσετε τους χρόνους ή
τους καιρούς, τους οποίους ο Πατέρας κράτησε στην αποκλειστική του εξουσία» (
Πραξ. 1, 7 ) .
Γιατί είσθε
περίεργοι; λέει. Οι απόστολοι που ήταν κοντά στον απόστολο Πέτρο άκουσαν αυτά,
επειδή ζητούσαν να μάθουν ανώτερα από τον εαυτό τους.
Άκουσε τον Παύλο που
λέει∙ «διότι εσείς γνωρίζετε με ακρίβεια, ότι η ημέρα του Κυρίου, όπως ο
κλέπτης μέσα στη νύκτα, έτσι έρχεται», όχι μόνο η κοινή για όλους, αλλά και η προσωπική
του καθενός, διότι αυτή μιμείται εκείνη, αυτή είναι και συγγενής. Διότι αυτό,
που εκείνη κάνει γενικά σε όλους, αυτή το κάνει ξεχωριστά για τον καθένα.
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ
Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου
Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ
ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ
ΟΡΟΥΣ
2013
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013
ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος βρέθηκε το πρωί στο Λύκειο Αγίων Αναργύρων,
στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Παγκρατίου, στα 1ο και 19ο Δημοτικά Σχολεία Ζωγράφου και
στα Εκπαιδευτήρια "Θεομήτωρ" για να τελέσει τον Αγιασμό επί τη έναρξη
της νέας σχολικής χρονιάς. Παρόντες ήταν οι Δήμαρχοι, αλλά και εκπρόσωποι
τοπικών αρχών, ενώ πολλοί γονείς συνόδευσαν τα παιδιά τους στην πρώτη μέρα στο
σχολείο.
"Ο Θεός να σας
δώσει κουράγιο και δύναμη, ώστε να αποκτήσετε τη Σοφία και τη γνώση"
ευχήθηκε ο Μακαριώτατος στους μαθητές, για καλή αρχή και καλή σταδιοδρομία ενώ
τόνισε: "ήρθαμε να σας ευχηθούμε και να θυμηθούμε τις μέρες που ήμασταν
στη θέση σας.
Αυτός ο αγώνας είναι κουραστικός,
αλλά όμορφος και όταν περάσουν τα χρόνια θα δείτε πόσο νοσταλγικά θα γυρεύετε
αυτές τις μέρες. Ευχόμαστε να αποκτήσετε σοφία, εμπειρίες ζωής, αυτά που
μαθαίνετε στο σχολείο, αλλά και έξω από αυτό, αλλά μη μείνετε μόνο σε αυτή τη
μορφή της σοφίας. Η σοφία έχει δύο μορφές, τη γνώση από τα σχολεία, που θέλουμε
να την αυξήσουμε, αλλά και η χάρις από την άνωθεν Σοφία. Όπου, λοιπόν,
συναντώνται η ανθρώπινη Σοφία με του Θεού δημιουργείται ο χαρισματικός
άνθρωπος".
Στη συνέχεια ο
Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στις δυσκολίες της εποχής και τόνισε: "μην
ασχολείστε μόνο με τα προβλήματα, με τα γραμμάτια και τις κρίσεις, εμείς πήραμε
πολλές φορές το στραβό δρόμο και είχαμε στραβά αποτελέσματα, μη μας
ακολουθήσετε, η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτός ο τόπος έχει περάσει πολλές
κρίσεις και δυσκολίες.
Με υπομονή, αισιοδοξία,
κουράγιο και πίστη θα ξεπεράσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα". Κάλεσε, ωστόσο,
τους μαθητές να αποκτήσουν ισχυρές ρίζες στη ζωή τους γιατί "ακόμη και τα
γέρικα δέντρα στο δυνατό αέρα δεν ξεριζώνονται αν έχουν γερές ρίζες".
Σε
ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τη στήριξη της Αρχιεπισκοπής σε μαθητές που
έχουν ανάγκη ο Μακαριώτατος δήλωσε:
"Εφέτος αποφασίσαμε να αυξήσουμε κατά 2000
τα γεύματα στις οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Είμαστε δίπλα σε
όποιον μας έχει ανάγκη".
11ήμερο Αφιέρωμα στη ΘΡΑΚΗ στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς
11ήμερο Αφιέρωμα στη ΘΡΑΚΗ στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς
Στα
πλαίσια του προγράμματος ’’ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…’’ στην Ευαγγελίστρια
Πειραιώς θα πραγματοποιηθεί 11ήμερο αφιέρωμα στη Θράκη με Ομιλίες,
Συζητήσεις, προβολές και μουσικά αφιερώματα από 6 – 16 Οκτωβρίου 2013.
Το αναλυτικό πρόγραμμα:
Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
«Η Θράκη σήμερα· Προκλήσεις για την ελληνική πολιτεία»
Εισηγητές·
• κ. Άγγελος Συρίγος, Επίκουρος Καθηγητής στο, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Γεν. Γραμματέας πληθυσμού και κοινωνικής συνοχής στο Υπουργείο Εξωτερικών,
• κ. Γεώργιος Καλαντζής, Ιστορικός, Γεν. Γραμματέας Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Συντονίζει ο κ. Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Μsc, Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς.
Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
Προβολή της ταινίας «Δύο φορές ξένος» (διάρκεια 51’)
Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
"Αναμνήσεις από τη γη της Ιωνίας"
Ένα μουσικό οδοιπορικό στις αλησμόνητες πατρίδες του γένους μας με τραγούδια από τη Θράκη, την Κωνσταντινούπολη και τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Συμμετέχουν·
Βιολί· Κώστας Ασημάκης, Κανονάκι· Στέφανος Δορμπαράκης, Τραγούδι· Πρόδρομος Μαυρίδης, Αφήγηση· Βάσια Μίχα.
Ο Χορευτικός Όμιλος Ελληνικής Παράδοσης "Ο ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ" θα παρουσιάσει χορούς από τη Θράκη.
Χοροδιδάσκαλος ο κ. Κώστας Τσαπρούνης.
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
"ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ"
«Πομάκοι· Στα ίχνη της ιστορίας της Θράκης»
Η Δρ Έλενα Χόρτη, Σκηνοθέτης, Πανεπιστημικακός, παρουσιάζει το ντοκυμανταίρ της για τους Πομάκους και συζητεί με το κοινό.
Συντονίζει ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων.
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
"...Σ’ ένα ταξίδι μελωδικό..."
Το μουσικό σχήμα "Τρία Καράβια" σας προσκαλεί να γίνετε επιβάτες
σ’ ένα ταξίδι γεμάτο μουσική. Το ταξίδι αυτό περιλαμβάνει τραγούδια της ελληνικής μας παράδοσης, έντεχνα τραγούδια της σύγχρονης μουσικής καθώς και δικές τους μουσικές δημιουργίες.
Συμμετέχουν·
Βιολί/Πιάνο/Τραγούδι· Κώστας Ασημάκης,
Κανονάκι/Πιάνο/Τραγούδι· Στέφανος Δορμπαράκης,
Κιθάρα/Τραγούδι· Παναγιώτης Δρίζος.
Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
"ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ"
«Η ώρα της Θράκης»
Εισηγητής·
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος,
Συντονίζει ο κ. Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Μsc, Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς.
Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
Προβολή της ταινίας «Ρώτα την καρδιά σου» (διάρκεια 118’)
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013, 7.00 μ.μ.
Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο
Ομιλία με θέμα· «Ο Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο εκ Θράκης, αυτοκράτορας της Νικαίας».
Ομιλητής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός.
Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013, 7.30 μ.μ.
"ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ"
«Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος· Ένας ενεργειακός άξονας»
Εισηγητής·
Ο Δρ Ιωάννης Παρίσης, Υποστράτηγος ε.α., Δρ Πολιτικής Επιστήμης (Διεθνείς Σχέσεις) Πανεπιστημίου Κρήτης.
Συντονίζει ο κ. Παναγιώτης Χαρατζόπουλος, Φυσικός Μsc, Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς.
Δείγμα επιτεταμένης αγάπης. Τρόπος προσελεύσεως
Γιατί αυτούς που
αγαπάμε, πολλές φορές και τους δαγκώνουμε. Γι’ αυτό και ο Ιώβ, για να δείξη την
αγάπη των υπηρετών του γι’ αυτόν, έλεγε ότι πολλές φορές επειδή εκείνοι τον
αγαπούσαν πάρα πολύ, έλεγαν∙ «Ποιος θα μας δώση να χορτάσουμε από την σάρκα
του;». Έτσι και ο Χριστός μας έδωσε τις σάρκες Του, για να χορτάσουμε, για να μας
προσελκύση σε μεγαλύτερη αγάπη. Ας προσερχώμαστε λοιπόν σ’ Αυτόν με θερμότητα
και φλογερή αγάπη, για να μην υποστούμε φοβερώτερη τιμωρία. Γιατί όσο
μεγαλύτερες ευεργεσίες έχουμε δεχθή, τόσο περισσότερο τιμωρούμαστε, όταν
φανούμε ανάξιοι της ευεργεσίας.
Αυτό το σώμα, και
όταν ήταν ακόμη στην φάτνη, σεβάσθηκαν οι μάγοι , και, ενώ ήταν άνδρες άπιστοι
και βάρβαροι, αφού άφησαν την πατρίδα και την οικία τους και ταξίδεψαν από
μεγάλη απόστασι και ήλθαν, το προσκύνησαν με φόβο και τρόμο πολύ.
Ας μιμηθούμε λοιπόν
τουλάχιστον τους βαρβάρους, εμείς οι πολίτες των ουρανών. Γιατί εκείνοι, αν και
είδαν τον Χριστό και σε φάτνη και μέσα
σε καλύβη και ,μολονότι δεν είδαν τίποτε παρόμοιο από όσα εσύ τώρα, προσήλθαν
και Τον προσκύνησαν με πολλή φρίκη∙ ενώ εσύ βλέπεις το σώμα Του όχι σε φάτνη,
αλλά σε θυσιαστήριο, όχι να το κρατή γυναίκα, αλλά να παρίσταται ιερέας και
πλούσια χάρις του αγίου Πνεύματος να έρχεται προς τα δώρα που παρατίθενται. Δεν βλέπεις απλώς αυτό το
σώμα, όπως εκείνοι, αλλά γνωρίζεις και την δύναμι και ολόκληρη την σωτήρια
οικονομία Του και δεν αγνοείς τίποτε από όσα έγιναν δια μέσου αυτού, αφού κατηχήθηκες
με ακρίβεια.
Ας ανορθώσουμε λοιπόν
τους εαυτούς μας και ας φρίξουμε και ας δείξουμε πολύ μεγαλύτερη ευλάβεια από
εκείνους τους βαρβάρους, για να μη συγκεντρώσουμε φωτιά επάνω στην κεφαλή μας προσερχόμενοι
επιπόλαια και όπως τύχη.
Πηγή: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ ,
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ΄»
2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και
βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία
Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
2008
Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013
Άγιον Όρος και Ευρώπη
Tοῦ Ἀρχιμ. Πλακίδα Deseille
Οἱ ἱστορικοὶ τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ συχνὰ λέγουν ὅτι οἱ μοναχοὶ δημιούργησαν τὴν Εὐρώπη. Χωρὶς ἀμφιβολία, ἔχουν στὸ νοῦ τους ἰδιαίτερα τὴν πολιτιστικὴ καὶ μορφωτικὴ δράση τῶν πρώτων μοναχῶν στὴ νότιο καὶ κεντρικὴ Γαλλία, τὼν Κελτῶν καὶ Ἀγγλοσαξόνων μοναχῶν, ποὺ διέδωσαν τὸ Εὐαγγέλιο στὴν βορειοδυτικὴ Εὐρώπη κατὰ τὸν 7ο καὶ 8ο αἰῶνα, τῶν Βενεδικτίνων καὶ Κιστερσιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξάσκησαν μία ἀξιόλογη ἐπίδραση ὣς καὶ τὰ τέλη τοῦ 12ου αἰῶνα.
Ὅμως ὁλόκληρη αὐτὴ ἡ ἐξωτερικὴ δραστηριότητα ἐκπορευόταν ἀπὸ μιὰ μυστικὴ πηγή, ποὺ ἦταν ἡ ἔντονη ἐσωτερικὴ ζωὴ ἐκείνων τῶν μοναχῶν: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (πρβλ. Ματθ. ϛ´ 33). Ἂν τὰ μοναστήρια εἶχαν μιὰ τέτοια ἀκτινοβολία, ἂν ἡ μεσαιωνικὴ Εὐρώπη ἀποτέλεσε, χάρη σ’ αὐτά, μιὰ ἐξαιρετικὴ ἑστία πολιτισμοῦ, ἐμποτισμένη μὲ τὶς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν εἶναι, κατ’ ἀρχήν, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι οἱ μοναχοὶ ἀντέγραψαν χειρόγραφα τοῦ Βιργιλίου καὶ τοῦ Ὀβιδίου, ἄνοιγαν σχολεῖα, ἔχτιζαν ρωμανικὲς βασιλικὲς καὶ σμίλευαν θαυμαστὰ ἔργα χρυσοχοΐας, ἀλλ’ ἐπειδὴ σὲ ἀναρίθμητα μοναστήρια οἱ ἄθρωποι ἐπεζήτησαν νὰ κυριαρχήσουν στὰ πάθη τους, νὰ ἐμποτιστοῦν μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Μακαρισμῶν, φθάνοντας ἔτσι σ’ αὐτὴ τὴν μυστηριώδη εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ποὺ καμιὰ τεχνικὴ καὶ καμιὰ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ παράσχει. «Στέριωσε στὴν ψυχή σου τὴν εἰρήνη καὶ χιλιάδες θὰ σωθοῦν γύρω σου», ἔλεγε ἕνας μεγάλος μοναχὸς τοῦ περασμένου αἰῶνα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ἁρμόζουσα θέση καὶ τὸν ρόλο τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέσα στὴν Εὐρώπη ποὺ οἰκοδομεῖται σήμερα. Θὰ ἦταν τελείως λάθος, ὅσον ἀφορᾶ στὴν σημασία καὶ στὴν σπουδαιότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ τὸ δοῦμε σὰν ἕναν ἀξιοθαύμαστο χῶρο διατηρήσεως τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, ἕνα μουσεῖο περιωπῆς ποὺ ἀνακαλεῖ ἕνα νεκρὸ παρελθόν. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι, πρὶν ἀπ’ ὅλα, μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν μοναστηριῶν του, μὲ τὴν ζωὴ ποὺ ξαναγεννιέται σ’ αὐτὸ σέ κάθε σημεῖο, μὲ τὴν πίστη τῶν μοναχῶν του νὰ κρατήσουν ζωντανὴ μιὰ παράδοση περισσότερο ἀπὸ χιλιόχρονη, μἐ τὴν καταφανῆ ἁγιότητα πολλῶν ἀπὸ αὐτοὺς, τὸ σπουδαιότερο πνευματικὸ κέντρο της Εὐρώπης.
Πνευματικὴ παράδοση
Στὴν διάρκεια τῶν περασμένων αἰώνων ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Ἁγίου Ὄρους φώτισε ἰδιαίτερα τὴν Ἑλλάδα καὶ τὶς Βαλκανικὲς καὶ σλαβικές χῶρες. Σήμερα, ὅμως, σὲ μιὰ Εὐρώπη ὅπου τὰ σύνορα γίνονται περισσότερο εὐκολοδιάβατα, πολλοὶ Δυτικοὶ ἀνακαλύπτουν ὅτι ἡ πνευματικὴ παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι οὐσιαστικὰ ὅμοια μ᾽ ἐκείνη στὴν ὁποία ζοῦσαν οἱ δικοί τους Πατέρες, ἰδιαίτερα οἱ ἀρχαῖοι μοναχοὶ τῆς Δύσεως, τὴν ἐποχή κατὰ τὴν ὁποία τά σχίσματα καὶ οἱ διαιρέσεις δὲν εἶχαν ἀκόμη τραυματίσει τὴν πνευματικὴ ἑνότητα τῆς Εὐρώπης. Καθὼς ἔρχονται ὡς προσκυνητὲς στὸ Ἅγιον Ὄρος, ξαναβρίσκουν τὶς ρίζες τῆς δικῆς τους παιδείας καὶ τοῦ δικοῦ τους πολιτισμοῦ. Ξαναβρίσκουν ἐδῶ τὶς ἀξίες αὐτὲς πού, αὐτὲς μόνο, μποροῦν νὰ ξαναδώσουν δημιουργικὴ ὤθηση σὲ μιὰ Εὐρώπη ποὺ συνειδητοποιεῖ τραγικὰ τὸ τεράστιο πνευματικὸ κενὸ τὸ ὁποῖο ἄφησε ἡ τεχνολογικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη, ἡ ὁποία, πολὺ συχνά, δὲν προσανατολιζόταν πρὸς κανένα ὑπερβατικὸ τέλος. Ἂν ἡ Εὐρώπη δὲν ξαναβρεῖ τὶς ἀξίες αὐτές, θὰ ἀπειλεῖται ἀναπόφευκτα ἀπὸ ἐσωτερικὴ ἀποσύνθεση ποὺ θὰ τὴν ἀφήσει χωρὶς ἐφόδια μπροστά στό μέλλον, ἀνίκανη νὰ παίξει τό ρόλο ποὺ τῆς ἁρμόζει σέ ἕναν κόσμο ὅπου μόνον ἡ πνευματικὴ καὶ μορφωτικὴ ἀκτινοβολία θὰ μπορέσει νὰ ἀντισταθμίσει τὴν αὐξανόμενη δημογραφικὴ μείωσή της.
Ἰδιαίτερα, τὸ Ἅγιον Ὄρος μπορεῖ νὰ συνεισφέρει στὴν ἀπόκτηση ἀπὸ τὴν Εὐρώπη μεγαλύτερης συνείδησης αὐτοῦ ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἡ δική της προσφορὰ στὸ πλαίσιο τῶν μεγάλων παγκόσμιων πολιτισμῶν, δηλαδὴ τό νόημα τοῦ προσώπου καὶ ἡ ἀντίληψη μιᾶς κοινωνίας προσωποκρατικῆς.
Πράγματι, οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες σήμερα κυμαίνονται γενικὰ μεταξὺ δύο προτύπων μοντέλων ἐξ ἴσου ἀπατηλῶν. Εἴτε κυριαρχεῖ ἕνας φιλελευθερισμός, στὸν ὁποῖο ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἀτομικοῦ καὶ συλλογικοῦ συμφέροντος δὲν γνωρίζει ἄλλους περιορισμοὺς παρὰ μόνον αὐτοὺς ποὺ ἐπιβάλλει ὁ φόβος τοῦ συμβιβασμοῦ τοῦ ἴδιου αὐτοῦ συμφέροντος, ἄν προσκρούσει στὰ ἐνδιαφέροντα ἰσχυροτέρων ἀτόμων ἢ ὁμάδων. Τότε ἡ κοινωνία κινδυνεύει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ζούγκλα, ὅπου ἐπικρατεῖ τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ ὅπου ἡ ἀφθονία τῶν καταναλωτικῶν «ἀγαθῶν», μὲ τὴν ἀπουσία κάθε ὑψηλότερου ἰδανικοῦ, πνίγει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλοῦ ἐπιβάλλεται ἕνας ὁλοκληρωματισμὸς ποὺ ὑποτάσσει τὰ ἄτομα -μὲ τὴν αὐταρχικότητα καὶ τὴν βία- σ’ ἕνα καθεστὼς τοῦ ὁποίου τὶς ἀπαιτήσεις δὲν ἀναλαμβάνει ὁ καθένας καὶ τὸ ὁποῖο, γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τοὺς σκοπούς του, δὲν διστάζει νὰ καταπατήσει τὰ δικαιώματα τοῦ προσώπου· αὐτὸ κατασκευάζει ἕναν κόσμο περισσότερο ἀπάνθρωπο ἀπὸ τὸν προηγούμενο.
Πολιτεῖες ἁρμονίας
Ὁ προσκυνητὴς ποὺ ἐπισκέπτεται τὰ μεγάλα μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀνακαλύπτει ἐκεῖ, παρὰ τὴν ἔνταση καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ καμιὰ ἀνθρώπινη ὁμάδα δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφύγει, πολιτεῖες ἁρμονίας ὅπου ἡ ἑνότητα τῆς ὁμάδας δὲν προσβάλλει τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν αὐθεντικὴ πληρότητα τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν. Ἡ σταθερότητα παρομοίων κοινωνιῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἡ ἱκανότητά τους νὰ ξαναγεννιοῦνται μετὰ ἀπὸ περιόδους παρακμῆς θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν θανάσιμες, μᾶς προβληματίζουν πολὺ περισσότερο, καθὼς οἱ συντελεστὲς ἀποσυνθέσεως -διαφορὰ ἡλικίας, παιδείας, καταγωγῆς, γένους- δὲν ἀπουσιάζουν. Τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν προβάλλει ἁπλῶς τὴν ἐλπίδα ἑνὸς καινούργιου κόσμου ἢ μιᾶς πολιτικοκοινωνικῆς «ἀλλαγῆς», δὲν μιλάει μόνο γιὰ κάποια θεωρία. Μᾶς χαρίζει τὸ βίωμα, τὴν ζωντανὴ ἐμπειρία. Μᾶς ὑποδεικνύει σαφέστατα ὅτι μιὰ πραγματικὴ «ἀλλαγή» στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις μπορεῖ νὰ γίνει, ἂν ἀφήνουμε νὰ ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ποῦ καθιστᾶ τὰ πάντα «καινά».
Κλειδὶ αὐτῆς τῆς ἐπιτυχίας εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀθωνίτης μοναχὸς διδάχθηκε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς πνευματικούς του δασκάλους -τὸν Ἅγιο Βασίλειο, τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν Ἀθωνίτη, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ- πὼς αὐτὸ ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν ἀκεραιότητα τοῦ προσώπου καὶ τὴν εὐδαιμονία του δὲν εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τοῦ ἰδιωτικοῦ συμφέροντος καὶ ἡ ἐπιδίωξη αὐτοῦ ποὺ ἀρέσει στὸν καθένα· ἀντίθετα, ἐπειδὴ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο εἶναι κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι Ἀγάπη (Α´ Ἰωάν. δ´ 8), δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ αὐτὴ τὴν εὐδαιμονία παρὰ μὲ τὸ δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τὴν ἐλεύθερη καὶ εὐχάριστη ἄρνηση κάθε ἀτομικότητας, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν ἄλλο καὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ πρὸς ὅ,τι ἑνώνει. Ὁ μοναχὸς γνωρίζει ὅτι ἡ ἄρνηση τῶν ὀρέξεών του, τῶν ἰδιαίτερων προτιμήσεών του, τῶν ἀτομικῶν ἐνδιαφερόντων του, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας ζωοποιὸς θάνατος ποὺ ὁδηγεῖ στὴ χαρὰ τῆς ἐπικοινωνίας τῶν προσώπων, τῆς Κοινωνίας.
Κοινωνία Δίκαιη
Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἐγκαθίδρυση μιᾶς κοινωνίας δίκαιης καὶ εὐτυχισμένης, δὲν ἐξαρτᾶται κατ’ ἀρχὴν ἀπὸ τὶς μεταρρυθμίσεις τῶν δομῶν καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν οἰκονομικῶν διαδικασιῶν. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀνομάζει τὸ Εὐαγγέλιο «μετάνοια», μιὰ ἀλλαγή, δηλαδή, πνεύματος, μιὰ ἐσωτερικὴ μεταρρύθμιση. Ἀπαιτεῖ, πρὶν ἀπὸ κάθε τι, να ἀγωνίζεται ὁ καθένας καθημερινά, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μέχρις ὅτου, μέσα ἀπὸ τὶς πιὸ ταπεινὲς καὶ κοινὲς περιστάσεις τῆς ὑπάρξεώς του, ἐνάντια στὸν ἐγωισμό του, ἐνάντια στὴ δίψα τῆς ἀπολαύσεως, ἐνάντια στὶς ἀτομικιστικὲς τάσεις του, ἀκούσει τὴν ἐσωτερικὴ φωνὴ νὰ τοῦ ψιθυρίζει ὅτι ἐκεῖ μόνον βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ χαρὰ -αὐτὴ ἡ χαρὰ ποὺ εἶναι τόσο αἰσθητὴ σ’ ὅποιον ἐπισκέπτεται σήμερα τὰ ἁγιορείτικα μοναστήρια. Πρέπει ἀκόμη ἡ ἐξουσία καὶ οἱ θεσμοὶ νὰ σέβονται τὴ νόμιμη ἀνομοιότητα τῶν προσώπων ποὺ τὸ καθένα ἔχει τὸν δικό του τρόπο νὰ ζεῖ ἕνα κοινὸ ἰδανικό, καὶ νὰ μὴν ἐπιβάλλουν ἕνα συγκεντρωτικὸ καὶ τυραννικὸ καθεστώς. Τότε μπορεῖ νὰ γίνει πραγματικότητα ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ: «Ἰδού δη τί καλὸν ἢ τὶ τερπνόν, ἀλλ’ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό» (Ψαλμ. ΡΛΑ´ 1). Ἀλλ’ ὁ προσκυνητὴς ποὺ ἀκολουθεῖ σήμερα τὰ λίθινα μονοπάτια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέσα σὲ μιὰ φύση παρθενική, ἀρωματισμένη μὲ τὴν ὀσμὴ τῶν σπάρτων καὶ σμαλτωμένη μὲ ὅλα τὰ λουλούδια τῆς ἀνοίξεως, δὲν ἀνακαλύπτει στὸν δρόμο του μόνον τὰ μεγάλα κοινόβια μοναστήρια. Θὰ τοῦ τύχει, ἴσως, νὰ συναντήσει κάποια μοναχικὴ καλύβα, ὅπου ἕνας ἐρημίτης, μόνος μὲ τὸν Μόνο, πρεσβεύει μὲ δάκρυα ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν δύναμη καὶ τὴν ἰσχὺ αὐτῆς τῆς προσευχῆς; Τέτοιοι ἄνθρωποι δὲν εἶναι στύλοι τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Οἰκουμένης;
Ἡ παρουσία τοῦ ἐρημίτη δὲν ἀντιφάσκει στὴν κοινοτικὴ ἔννοια. Ἡ μόνωσή του δὲν εἶναι καρπὸς ἀτομικότητας καὶ μισανθρωπίας. Ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ βαδίσει πρὸς τὸν Θεὸ καὶ συγχρόνως νὰ εἰσδύσει στὸ ἐσώτατο ταμεῖο τῆς ψυχῆς του, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ σιωπὴ καὶ μόνωση. Αὐτὰ εἶναι δύο στοιχεῖα ἀπαραίτητα γιὰ τὴν προσωποκρατικὴ ἀντίληψη τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὴν ἀγελαία. Βαδίζοντας πρὸς τὸ οὐσιαστικό, πλησιάζοντας στὸ Κέντρο, ὁ μονάζων πλησιάζει ταυτόχρονα ὅλα ὅσα κατευθύνονται πρὸς αὐτὸ τὸ Κέντρο. Γι’ αὐτὸ ἡ καρδιὰ τοῦ ἐρημίτη ξεχειλίζει ἀπὸ τόση ἀγάπη, τόση συμπάθεια πρὸς ὅλους.
Τί μάθημα γιὰ τὴν Εὐρώπη μας, ὅπου αὐτὲς οἱ ἀξίες τῆς σιωπῆς, τῆς μονώσεως τόσο συχνὰ παραγνωρίζονται καὶ ξεχνιοῦνται! Καὶ τί παράδειγμα, τί στήριγμα ἐπίσης γιὰ πόσους ἀνθρώπυς σήμερα ποὺ ἡ ἄρνησή τους στὸ ψέμα καὶ τὸ συμβιβασμὸ ὁδηγεῖ, στὸν σύγχρονο κόσμο, σὲ μιὰ τραγικὴ ἐσωτερικὴ μόνωση -ὅταν δὲν εἶναι μόνωση τῆς φυλακῆς, τῆς ἐξορίας ἢ τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως- χωρὶς ἄλλο στήριγμα παρὰ μόνον τὴν ἐσωτερικὴ δύναμη ποὺ τοὺς δίνεται.
Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο λοιπὸν μπορεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴν σημερινὴ Εὐρώπη, νὰ συνεισφέρει, γιὰ τὰ σύγχρονα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας, στὸ νὰ δοθεῖ ἀπάντηση ὄχι μὲ βιαστικοὺς αὐτοσχεδιασμοὺς ἢ καινοτομίες στὰ ἀπρόβλεπτα ἐπακόλουθα, ἀλλὰ μὲ ἐμπνευσμένες λύσεις, σὲ μιὰ δημιουργικὴ πιστότητα στὶς χριστιανικὲς ἀξίες τῆς παιδείας μας. Αὐτὸ δὲν δικαιολογεῖ ἐπαρκῶς τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ πρέπει νὰ δείξουν τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπως ἐπίσης καὶ γιὰ τὴ διατήρηση τοῦ προνομιακοῦ καθεστῶτος ποὺ ἡ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, κατόπιν ἡ ὀθωμανικὴ καὶ τέλος τὸ ἑλληνικὸ κράτος πάντοτε τοῦ ἀναγνώρισαν, γιὰ νὰ τοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ φέρει πιὸ ἀποτελεσματικὰ τὴ μαρτυρία του;
(Ἄρθρο στὸ Ἀφιέρωμα
«ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»,
τοῦ ἐνθέτου περιοδ. «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ»
τῆς ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 05.07.1992)
Εἰσήγηση στὸσυμπόσιο «Τὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν ἐποχὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας». Θεσσαλονίκη-Ἅγιον Ὄρος 17-20 Μαΐου 1984.
Ὁσυγγραφέας εἶναι Γάλλος στὴν καταγωγή. Ὑπῆρξε μοναχὸς καὶκληρικὸς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινε Ὀρθόδοξος στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀδελφὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας. Σήμερα εἶναι ἡγούμενος σὲ μετόχι τῆς ἀνωτέρω Μονῆς στὴν Γαλλία.
Ἐπιλογή- Ἠλ. στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
http://christianvivliografia.wordpress.com
Οἱ ἱστορικοὶ τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ συχνὰ λέγουν ὅτι οἱ μοναχοὶ δημιούργησαν τὴν Εὐρώπη. Χωρὶς ἀμφιβολία, ἔχουν στὸ νοῦ τους ἰδιαίτερα τὴν πολιτιστικὴ καὶ μορφωτικὴ δράση τῶν πρώτων μοναχῶν στὴ νότιο καὶ κεντρικὴ Γαλλία, τὼν Κελτῶν καὶ Ἀγγλοσαξόνων μοναχῶν, ποὺ διέδωσαν τὸ Εὐαγγέλιο στὴν βορειοδυτικὴ Εὐρώπη κατὰ τὸν 7ο καὶ 8ο αἰῶνα, τῶν Βενεδικτίνων καὶ Κιστερσιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξάσκησαν μία ἀξιόλογη ἐπίδραση ὣς καὶ τὰ τέλη τοῦ 12ου αἰῶνα.
Ὅμως ὁλόκληρη αὐτὴ ἡ ἐξωτερικὴ δραστηριότητα ἐκπορευόταν ἀπὸ μιὰ μυστικὴ πηγή, ποὺ ἦταν ἡ ἔντονη ἐσωτερικὴ ζωὴ ἐκείνων τῶν μοναχῶν: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (πρβλ. Ματθ. ϛ´ 33). Ἂν τὰ μοναστήρια εἶχαν μιὰ τέτοια ἀκτινοβολία, ἂν ἡ μεσαιωνικὴ Εὐρώπη ἀποτέλεσε, χάρη σ’ αὐτά, μιὰ ἐξαιρετικὴ ἑστία πολιτισμοῦ, ἐμποτισμένη μὲ τὶς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν εἶναι, κατ’ ἀρχήν, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι οἱ μοναχοὶ ἀντέγραψαν χειρόγραφα τοῦ Βιργιλίου καὶ τοῦ Ὀβιδίου, ἄνοιγαν σχολεῖα, ἔχτιζαν ρωμανικὲς βασιλικὲς καὶ σμίλευαν θαυμαστὰ ἔργα χρυσοχοΐας, ἀλλ’ ἐπειδὴ σὲ ἀναρίθμητα μοναστήρια οἱ ἄθρωποι ἐπεζήτησαν νὰ κυριαρχήσουν στὰ πάθη τους, νὰ ἐμποτιστοῦν μὲ τὸ πνεῦμα τῶν Μακαρισμῶν, φθάνοντας ἔτσι σ’ αὐτὴ τὴν μυστηριώδη εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ποὺ καμιὰ τεχνικὴ καὶ καμιὰ ἐπιστήμη δὲν μπορεῖ νὰ παράσχει. «Στέριωσε στὴν ψυχή σου τὴν εἰρήνη καὶ χιλιάδες θὰ σωθοῦν γύρω σου», ἔλεγε ἕνας μεγάλος μοναχὸς τοῦ περασμένου αἰῶνα.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ἁρμόζουσα θέση καὶ τὸν ρόλο τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέσα στὴν Εὐρώπη ποὺ οἰκοδομεῖται σήμερα. Θὰ ἦταν τελείως λάθος, ὅσον ἀφορᾶ στὴν σημασία καὶ στὴν σπουδαιότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ τὸ δοῦμε σὰν ἕναν ἀξιοθαύμαστο χῶρο διατηρήσεως τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, ἕνα μουσεῖο περιωπῆς ποὺ ἀνακαλεῖ ἕνα νεκρὸ παρελθόν. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι, πρὶν ἀπ’ ὅλα, μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν μοναστηριῶν του, μὲ τὴν ζωὴ ποὺ ξαναγεννιέται σ’ αὐτὸ σέ κάθε σημεῖο, μὲ τὴν πίστη τῶν μοναχῶν του νὰ κρατήσουν ζωντανὴ μιὰ παράδοση περισσότερο ἀπὸ χιλιόχρονη, μἐ τὴν καταφανῆ ἁγιότητα πολλῶν ἀπὸ αὐτοὺς, τὸ σπουδαιότερο πνευματικὸ κέντρο της Εὐρώπης.
Πνευματικὴ παράδοση
Στὴν διάρκεια τῶν περασμένων αἰώνων ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Ἁγίου Ὄρους φώτισε ἰδιαίτερα τὴν Ἑλλάδα καὶ τὶς Βαλκανικὲς καὶ σλαβικές χῶρες. Σήμερα, ὅμως, σὲ μιὰ Εὐρώπη ὅπου τὰ σύνορα γίνονται περισσότερο εὐκολοδιάβατα, πολλοὶ Δυτικοὶ ἀνακαλύπτουν ὅτι ἡ πνευματικὴ παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι οὐσιαστικὰ ὅμοια μ᾽ ἐκείνη στὴν ὁποία ζοῦσαν οἱ δικοί τους Πατέρες, ἰδιαίτερα οἱ ἀρχαῖοι μοναχοὶ τῆς Δύσεως, τὴν ἐποχή κατὰ τὴν ὁποία τά σχίσματα καὶ οἱ διαιρέσεις δὲν εἶχαν ἀκόμη τραυματίσει τὴν πνευματικὴ ἑνότητα τῆς Εὐρώπης. Καθὼς ἔρχονται ὡς προσκυνητὲς στὸ Ἅγιον Ὄρος, ξαναβρίσκουν τὶς ρίζες τῆς δικῆς τους παιδείας καὶ τοῦ δικοῦ τους πολιτισμοῦ. Ξαναβρίσκουν ἐδῶ τὶς ἀξίες αὐτὲς πού, αὐτὲς μόνο, μποροῦν νὰ ξαναδώσουν δημιουργικὴ ὤθηση σὲ μιὰ Εὐρώπη ποὺ συνειδητοποιεῖ τραγικὰ τὸ τεράστιο πνευματικὸ κενὸ τὸ ὁποῖο ἄφησε ἡ τεχνολογικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη, ἡ ὁποία, πολὺ συχνά, δὲν προσανατολιζόταν πρὸς κανένα ὑπερβατικὸ τέλος. Ἂν ἡ Εὐρώπη δὲν ξαναβρεῖ τὶς ἀξίες αὐτές, θὰ ἀπειλεῖται ἀναπόφευκτα ἀπὸ ἐσωτερικὴ ἀποσύνθεση ποὺ θὰ τὴν ἀφήσει χωρὶς ἐφόδια μπροστά στό μέλλον, ἀνίκανη νὰ παίξει τό ρόλο ποὺ τῆς ἁρμόζει σέ ἕναν κόσμο ὅπου μόνον ἡ πνευματικὴ καὶ μορφωτικὴ ἀκτινοβολία θὰ μπορέσει νὰ ἀντισταθμίσει τὴν αὐξανόμενη δημογραφικὴ μείωσή της.
Ἰδιαίτερα, τὸ Ἅγιον Ὄρος μπορεῖ νὰ συνεισφέρει στὴν ἀπόκτηση ἀπὸ τὴν Εὐρώπη μεγαλύτερης συνείδησης αὐτοῦ ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἡ δική της προσφορὰ στὸ πλαίσιο τῶν μεγάλων παγκόσμιων πολιτισμῶν, δηλαδὴ τό νόημα τοῦ προσώπου καὶ ἡ ἀντίληψη μιᾶς κοινωνίας προσωποκρατικῆς.
Πράγματι, οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες σήμερα κυμαίνονται γενικὰ μεταξὺ δύο προτύπων μοντέλων ἐξ ἴσου ἀπατηλῶν. Εἴτε κυριαρχεῖ ἕνας φιλελευθερισμός, στὸν ὁποῖο ἡ ἐπιβίωση τοῦ ἀτομικοῦ καὶ συλλογικοῦ συμφέροντος δὲν γνωρίζει ἄλλους περιορισμοὺς παρὰ μόνον αὐτοὺς ποὺ ἐπιβάλλει ὁ φόβος τοῦ συμβιβασμοῦ τοῦ ἴδιου αὐτοῦ συμφέροντος, ἄν προσκρούσει στὰ ἐνδιαφέροντα ἰσχυροτέρων ἀτόμων ἢ ὁμάδων. Τότε ἡ κοινωνία κινδυνεύει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ζούγκλα, ὅπου ἐπικρατεῖ τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ ὅπου ἡ ἀφθονία τῶν καταναλωτικῶν «ἀγαθῶν», μὲ τὴν ἀπουσία κάθε ὑψηλότερου ἰδανικοῦ, πνίγει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλοῦ ἐπιβάλλεται ἕνας ὁλοκληρωματισμὸς ποὺ ὑποτάσσει τὰ ἄτομα -μὲ τὴν αὐταρχικότητα καὶ τὴν βία- σ’ ἕνα καθεστὼς τοῦ ὁποίου τὶς ἀπαιτήσεις δὲν ἀναλαμβάνει ὁ καθένας καὶ τὸ ὁποῖο, γιὰ νὰ ἐκπληρώσει τοὺς σκοπούς του, δὲν διστάζει νὰ καταπατήσει τὰ δικαιώματα τοῦ προσώπου· αὐτὸ κατασκευάζει ἕναν κόσμο περισσότερο ἀπάνθρωπο ἀπὸ τὸν προηγούμενο.
Πολιτεῖες ἁρμονίας
Ὁ προσκυνητὴς ποὺ ἐπισκέπτεται τὰ μεγάλα μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀνακαλύπτει ἐκεῖ, παρὰ τὴν ἔνταση καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ καμιὰ ἀνθρώπινη ὁμάδα δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφύγει, πολιτεῖες ἁρμονίας ὅπου ἡ ἑνότητα τῆς ὁμάδας δὲν προσβάλλει τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν αὐθεντικὴ πληρότητα τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν. Ἡ σταθερότητα παρομοίων κοινωνιῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ἡ ἱκανότητά τους νὰ ξαναγεννιοῦνται μετὰ ἀπὸ περιόδους παρακμῆς θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν θανάσιμες, μᾶς προβληματίζουν πολὺ περισσότερο, καθὼς οἱ συντελεστὲς ἀποσυνθέσεως -διαφορὰ ἡλικίας, παιδείας, καταγωγῆς, γένους- δὲν ἀπουσιάζουν. Τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν προβάλλει ἁπλῶς τὴν ἐλπίδα ἑνὸς καινούργιου κόσμου ἢ μιᾶς πολιτικοκοινωνικῆς «ἀλλαγῆς», δὲν μιλάει μόνο γιὰ κάποια θεωρία. Μᾶς χαρίζει τὸ βίωμα, τὴν ζωντανὴ ἐμπειρία. Μᾶς ὑποδεικνύει σαφέστατα ὅτι μιὰ πραγματικὴ «ἀλλαγή» στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις μπορεῖ νὰ γίνει, ἂν ἀφήνουμε νὰ ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ποῦ καθιστᾶ τὰ πάντα «καινά».
Κλειδὶ αὐτῆς τῆς ἐπιτυχίας εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀθωνίτης μοναχὸς διδάχθηκε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς πνευματικούς του δασκάλους -τὸν Ἅγιο Βασίλειο, τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν Ἀθωνίτη, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ- πὼς αὐτὸ ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν ἀκεραιότητα τοῦ προσώπου καὶ τὴν εὐδαιμονία του δὲν εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τοῦ ἰδιωτικοῦ συμφέροντος καὶ ἡ ἐπιδίωξη αὐτοῦ ποὺ ἀρέσει στὸν καθένα· ἀντίθετα, ἐπειδὴ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο εἶναι κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι Ἀγάπη (Α´ Ἰωάν. δ´ 8), δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ αὐτὴ τὴν εὐδαιμονία παρὰ μὲ τὸ δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τὴν ἐλεύθερη καὶ εὐχάριστη ἄρνηση κάθε ἀτομικότητας, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν ἄλλο καὶ νὰ ἀναπτυχθεῖ πρὸς ὅ,τι ἑνώνει. Ὁ μοναχὸς γνωρίζει ὅτι ἡ ἄρνηση τῶν ὀρέξεών του, τῶν ἰδιαίτερων προτιμήσεών του, τῶν ἀτομικῶν ἐνδιαφερόντων του, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας ζωοποιὸς θάνατος ποὺ ὁδηγεῖ στὴ χαρὰ τῆς ἐπικοινωνίας τῶν προσώπων, τῆς Κοινωνίας.
Κοινωνία Δίκαιη
Αὐτὸ μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἐγκαθίδρυση μιᾶς κοινωνίας δίκαιης καὶ εὐτυχισμένης, δὲν ἐξαρτᾶται κατ’ ἀρχὴν ἀπὸ τὶς μεταρρυθμίσεις τῶν δομῶν καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν οἰκονομικῶν διαδικασιῶν. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀνομάζει τὸ Εὐαγγέλιο «μετάνοια», μιὰ ἀλλαγή, δηλαδή, πνεύματος, μιὰ ἐσωτερικὴ μεταρρύθμιση. Ἀπαιτεῖ, πρὶν ἀπὸ κάθε τι, να ἀγωνίζεται ὁ καθένας καθημερινά, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μέχρις ὅτου, μέσα ἀπὸ τὶς πιὸ ταπεινὲς καὶ κοινὲς περιστάσεις τῆς ὑπάρξεώς του, ἐνάντια στὸν ἐγωισμό του, ἐνάντια στὴ δίψα τῆς ἀπολαύσεως, ἐνάντια στὶς ἀτομικιστικὲς τάσεις του, ἀκούσει τὴν ἐσωτερικὴ φωνὴ νὰ τοῦ ψιθυρίζει ὅτι ἐκεῖ μόνον βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ χαρὰ -αὐτὴ ἡ χαρὰ ποὺ εἶναι τόσο αἰσθητὴ σ’ ὅποιον ἐπισκέπτεται σήμερα τὰ ἁγιορείτικα μοναστήρια. Πρέπει ἀκόμη ἡ ἐξουσία καὶ οἱ θεσμοὶ νὰ σέβονται τὴ νόμιμη ἀνομοιότητα τῶν προσώπων ποὺ τὸ καθένα ἔχει τὸν δικό του τρόπο νὰ ζεῖ ἕνα κοινὸ ἰδανικό, καὶ νὰ μὴν ἐπιβάλλουν ἕνα συγκεντρωτικὸ καὶ τυραννικὸ καθεστώς. Τότε μπορεῖ νὰ γίνει πραγματικότητα ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ: «Ἰδού δη τί καλὸν ἢ τὶ τερπνόν, ἀλλ’ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό» (Ψαλμ. ΡΛΑ´ 1). Ἀλλ’ ὁ προσκυνητὴς ποὺ ἀκολουθεῖ σήμερα τὰ λίθινα μονοπάτια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέσα σὲ μιὰ φύση παρθενική, ἀρωματισμένη μὲ τὴν ὀσμὴ τῶν σπάρτων καὶ σμαλτωμένη μὲ ὅλα τὰ λουλούδια τῆς ἀνοίξεως, δὲν ἀνακαλύπτει στὸν δρόμο του μόνον τὰ μεγάλα κοινόβια μοναστήρια. Θὰ τοῦ τύχει, ἴσως, νὰ συναντήσει κάποια μοναχικὴ καλύβα, ὅπου ἕνας ἐρημίτης, μόνος μὲ τὸν Μόνο, πρεσβεύει μὲ δάκρυα ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν δύναμη καὶ τὴν ἰσχὺ αὐτῆς τῆς προσευχῆς; Τέτοιοι ἄνθρωποι δὲν εἶναι στύλοι τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Οἰκουμένης;
Ἡ παρουσία τοῦ ἐρημίτη δὲν ἀντιφάσκει στὴν κοινοτικὴ ἔννοια. Ἡ μόνωσή του δὲν εἶναι καρπὸς ἀτομικότητας καὶ μισανθρωπίας. Ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ βαδίσει πρὸς τὸν Θεὸ καὶ συγχρόνως νὰ εἰσδύσει στὸ ἐσώτατο ταμεῖο τῆς ψυχῆς του, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ σιωπὴ καὶ μόνωση. Αὐτὰ εἶναι δύο στοιχεῖα ἀπαραίτητα γιὰ τὴν προσωποκρατικὴ ἀντίληψη τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὴν ἀγελαία. Βαδίζοντας πρὸς τὸ οὐσιαστικό, πλησιάζοντας στὸ Κέντρο, ὁ μονάζων πλησιάζει ταυτόχρονα ὅλα ὅσα κατευθύνονται πρὸς αὐτὸ τὸ Κέντρο. Γι’ αὐτὸ ἡ καρδιὰ τοῦ ἐρημίτη ξεχειλίζει ἀπὸ τόση ἀγάπη, τόση συμπάθεια πρὸς ὅλους.
Τί μάθημα γιὰ τὴν Εὐρώπη μας, ὅπου αὐτὲς οἱ ἀξίες τῆς σιωπῆς, τῆς μονώσεως τόσο συχνὰ παραγνωρίζονται καὶ ξεχνιοῦνται! Καὶ τί παράδειγμα, τί στήριγμα ἐπίσης γιὰ πόσους ἀνθρώπυς σήμερα ποὺ ἡ ἄρνησή τους στὸ ψέμα καὶ τὸ συμβιβασμὸ ὁδηγεῖ, στὸν σύγχρονο κόσμο, σὲ μιὰ τραγικὴ ἐσωτερικὴ μόνωση -ὅταν δὲν εἶναι μόνωση τῆς φυλακῆς, τῆς ἐξορίας ἢ τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως- χωρὶς ἄλλο στήριγμα παρὰ μόνον τὴν ἐσωτερικὴ δύναμη ποὺ τοὺς δίνεται.
Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο λοιπὸν μπορεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴν σημερινὴ Εὐρώπη, νὰ συνεισφέρει, γιὰ τὰ σύγχρονα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας, στὸ νὰ δοθεῖ ἀπάντηση ὄχι μὲ βιαστικοὺς αὐτοσχεδιασμοὺς ἢ καινοτομίες στὰ ἀπρόβλεπτα ἐπακόλουθα, ἀλλὰ μὲ ἐμπνευσμένες λύσεις, σὲ μιὰ δημιουργικὴ πιστότητα στὶς χριστιανικὲς ἀξίες τῆς παιδείας μας. Αὐτὸ δὲν δικαιολογεῖ ἐπαρκῶς τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ πρέπει νὰ δείξουν τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπως ἐπίσης καὶ γιὰ τὴ διατήρηση τοῦ προνομιακοῦ καθεστῶτος ποὺ ἡ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, κατόπιν ἡ ὀθωμανικὴ καὶ τέλος τὸ ἑλληνικὸ κράτος πάντοτε τοῦ ἀναγνώρισαν, γιὰ νὰ τοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ φέρει πιὸ ἀποτελεσματικὰ τὴ μαρτυρία του;
(Ἄρθρο στὸ Ἀφιέρωμα
«ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»,
τοῦ ἐνθέτου περιοδ. «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ»
τῆς ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 05.07.1992)
Εἰσήγηση στὸσυμπόσιο «Τὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν ἐποχὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας». Θεσσαλονίκη-Ἅγιον Ὄρος 17-20 Μαΐου 1984.
Ὁσυγγραφέας εἶναι Γάλλος στὴν καταγωγή. Ὑπῆρξε μοναχὸς καὶκληρικὸς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινε Ὀρθόδοξος στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀδελφὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας. Σήμερα εἶναι ἡγούμενος σὲ μετόχι τῆς ἀνωτέρω Μονῆς στὴν Γαλλία.
Ἐπιλογή- Ἠλ. στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
http://christianvivliografia.wordpress.com
Διεθνές συνέδριο και σειρά εκδηλώσεων, με αφορμή τα 1150 χρόνια απο την ιεραποστολή των Θεσσαλονικέων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου
Στα 863 μ.Χ., όταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ', ο Σλάβος ηγεμόνας της Μολδαβίας Ρατισλάβου, ζήτησε την αποστολή "ειδικών" για τον εκχριστιανισμό των κατοίκων της περιοχής. Το αίτημα υλοποιήθηκε, όταν ο Πατριάρχης Φώτιος επέλεξε και απέστειλε στην περιοχή τους αδελφούς Μεθόδιο και Κύριλλο από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι διακρίνονταν για τη σοφία τους.
Οι αδελφοί Κωνσταντίνος (μοναστικό όνομα Κύριλλος, που γεννήθηκε το 827, στη Θεσσαλονίκη και πέθανε στα 869 στη Ρώμη) και Μεθόδιος, ήταν δύο από τα συνολικά επτά παιδιά μιας γνωστής οικογένειας της πόλης της Θεσσαλονίκης.
Ο Μεθόδιος (Μιχαήλ, που γεννήθηκε το 815 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε το 885 στη Μοραβία) διορίστηκε διοικητής της Θεσσαλίας, ενώ αργότερα έγινε μοναχός σε ένα μοναστήρι στον Όλυμπο.
Προκειμένου να διευκολύνουν την προσέγγισή τους προς τους λαούς αυτούς, χρησιμοποίησαν ένα νέο αλφάβητο, βασισμένο στο ελληνικό, το οποίο μπορούσε να αποδώσει τους φθόγγους της σλαβικής γλώσσας και το οποίο εφηύρε ο Κύριλλος.
Σε αυτό το αλφάβητο, που ονομάστηκε Γλαγολιτικό, μετέφρασαν την Αγία Γραφή, πoλλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία, καθώς και τη χριστιανική λειτουργική υμνολογία. Στο Γλαγολιτικό αλφάβητο στηρίζεται και η σημερινή Κυριλλική γραφή (που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Κύριλλου) και ολόκληρη η Γραμματεία των Σλάβων.
Το 2013 (έτος κατά το οποίο συμπληρώνονται 1150 χρόνια από το 863 – έτος έναρξης της ιεραποστολής των Θεσσαλονικέων αδελφών) ανακηρύχθηκε για τη Θεσσαλονίκη έτος των αδελφών Aγίων της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Η διοργάνωση του διεθνούς συνεδρίου "Κύριλλος και Μεθόδιος. Το Βυζάντιο και ο κόσμος των Σλάβων" προαναγγέλθηκε την περασμένη άνοιξη και η πραγματοποίησή του ορίστηκε πλέον για το τριήμερο από τις 28 έως τις 30 του ερχόμενου Νοεμβρίου. Στο συνέδριο θα λάβουν μέρος περισσότεροι από 75 διακεκριμένοι Σλαβολόγοι ερευνητές (από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ έως το Νοβοσιμπίρσκ της Σιβηρίας), ενώ από τα ελληνικά πανεπιστήμια και ιδρύματα θα συμμετάσχουν συνολικά 25 ειδικοί.
Το διεθνές συνέδριο και η μεγάλη έκθεση για το έργο των δυο Θεσσαλονικιών Αγίων (Νοέμβριος 2013 - Φεβρουάριος 2014, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού) αποτελούν τις δυο κορυφαίες εκδηλώσεις του Δήμου Θεσσαλονίκης στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για τα 1150 χρόνια από την αποστολή των ιεραποστόλων Αγίων στη Μεγάλη Μοραβία προς ευαγγελισμό των λαών της ευρύτερης περιοχής στη χριστιανική πίστη.
Για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο, ομάδα ξεναγών της Θεσσαλονίκης έχει καταρτίσει, κάθε Σάββατο(9.30 π.μ.), ειδικό πρόγραμμα ξεναγήσεων (στα ελληνικά και τα ρωσικά), δωρεάν για τους δημότες κι επισκέπτες σε χώρους και μνημεία της πόλης που σχετίζονται με τους Κύριλλο και Μεθόδιο.
Β.Χ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
