Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Το βαθύτερο νόημα της ζωής.


Πρώτα πιστεύουμε στον Θεό και ύστερα αγαπάμε τόν Θεό και την εικόνα του, τόν άνθρωπο. Ή πίστη αυξάνει με την προσευχή. «Πρόσθες ήμΐν πίστιν».
«Όπως έχω καταλάβει, όλο τό κακό προέρχεται άπό την απιστία. Όταν ό άνθρωπος δέν πιστεύη στον Θεό, θέλει νά γλεντήση την ζωή του. Γι' αυτό και επιδίδεται σέ κάθε είδους αμαρτία».
«Ό άνθρωπος πρέπει νά συλλαβή τό βαθύτερο νόημα τής ζωής, ότι αυτή ή ζωή είναι νά ετοιμαστούμε γιά τήν άλλη. Από κει καί πέρα, όπως ένας πού ταξιδεύει νά πάη κάπου χρειάζεται έναν οδηγό, έτσι καί γιά τό ουράνιο ταξίδι, πρέπει νά βρή έναν οδηγό (Πνευματικό). Μετά, νά τόν βάλη σέ ένα πρόγραμμα, λίγη μελέτη, λίγη προσευχή, νά άποφεύγη τίς αφορμές τής αμαρτίας, καί τό κοσμικό φρόνημα πού είναι τό χειρότερο άπ' όλα. Οπότε έτσι ή καρδιά του θά είναι στον Χριστό».
«Πρέπει νά αγωνιστούμε μέ φιλότιμο νά σωθούμε, γιά νά μή λυπήσουμε τόν Χριστό. Θά μάς πει ό Χριστός: «Παιδί μου έγώ έκανα τόσα γιά νά σέ σώσω. Έχυσα τό αίμα μου καί ύπέμεινα τόσα πάθη, έσύ τί έκανες γιά νά σωθής»;
«Ό κάθε άνθρωπος πρέπει νά βρή καί νά άγιάση τήν κλίση του. Ό προκομμένος άνθρωπος, όπου καί νά βρεθή, είτε στον γάμο, είτε στον μοναχισμό, θά είναι επιτυχημένος».
«Νά προτιμούμε τίς θλίψεις καί νά τίς δεχώμαστε καλύτερα άπό τίς χαρές. Τό πικρό φάρμακο πολλές φορές είναι καλύτερο άπό τό γλυκό, διότι θεραπεύει. Ή πραγματική χαρά γεννιέται άπό τόν πόνο».
«Εκείνο πού εμποδίζει τόν άνθρωπο στην προκοπή του στά πνευματικά είναι ότι δέν δουλεύει τό μυαλό του σέ ό,τι τόν ωφελεί πνευματικά άλλα σέ άλλα πράγματα».
«Πρέπει νά μπή μέσα μας ό πόνος γιά τήν σύγχρονη κατάσταση γιά νά μπορέσουμε νά κάνουμε καρδιακή προσευχή».
«Σήμερα ήρθε ή εποχή νά διαχωρισθούν τά πρόβατα άπό τά ερίφια, οί πιστοί άπό τους απίστους. Αργότερα θά 'ρθεΐ καιρός πού θά δώσουμε εξετάσεις, θά υποστούμε καί διωγμούς γιά τήν πίστη μας, καί τότε θά φανεί τό μπακίρι άπό τό χρυσό».
«Όταν κάποιος στενοχωρήται γιατί υποφέρει γιά τους άλλους, πονά τους άλλους, κάνει τά δικά τους προβλήματα δικά του, τότε αυτός έχει μισθό μάρτυρος.


Γέρων  Παΐσιος ό  Αγιορείτης

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΑΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΩΘΗΚΑΝ



α) Απ. Παύλος
Τί ήταν ο Απ. Παύλος πριν γνωρίσει στη Δαμασκό το Χριστό; Βλάσφημος, διώκτης, υβριστής του Χριστού, άγριος άνθρωπος. Επειδή όμως έδειξε προθυμία, ελπίδα στο Θεό, επειδή δεν κυριεύθηκε από απόγνωση, λύπη αφόρητη, απελπισία, σηκώθηκε από την πτώση του και έγινε ισάγγελος άνθρωπος, Απόστολος του Θεού, ο πρώτος μετά Χριστόν!
β) Ο ληστής στο σταυρό.
Οι Εβραίοι για να γελοιοποιήσουν το Χριστό, σταύρωσαν δεξιά και αριστερά τους δύο κακούργους, δύο ληστές.
Ο ένας ληστής παρασύρθηκε από τον όχλο που λοιδορούσε το Χριστό και άρχισε και αυτός ειρωνείες.
-     Αν είσαι συ ο Χριστός, κατέβα από το σταυρό, σώσε τον εαυτό σου και εμάς!
Ο άλλος, όταν είδε τ’ ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα, την ανεξήγητη πραότητα , ανεξικακία, όταν  άκουσε: «Πάτερφες ατος∙ ο γάρ οδασι τί ποιοσι», συγκλονίστηκε, έγινε σεισμός μετάνοιας και πίστεως μέσα του. Μετάνιωσε για τα έργα του, πίστεψε ότι έχει μπροστά του κάποιον αναμάρτητο, πανίσχυρο, κραταιό και δυνατό Θεό!
-     Κανένας άνθρωπος , συλλογίστηκε ο ληστής, δεν έχει τόση ψυχική δύναμη ώστε να συγχωρεί πανεύκολα, ήρεμα, τους σταυρωτές Του. Άρα, είναι υπερφυσικός, υπεράνθρωπος , Θεός.
Στρέφεται με θυμό προς τον …συνάδελφό του κακούργο και του λέει:
-     Καλά, εσύ δεν φοβάσαι καθόλου το Θεό; Εμείς τώρα παθαίνουμε άξια με τα έργα μας. Αυτός όμως ο άνθρωπος δεν έκαμε τίποτα κακό.
Συγκλονίζεται ο ληστής. Δάκρυα κυλούν στα μάγουλά του. Στρέφεται μ’ ελπίδα στο Χριστό.
«Αυτός είναι Θεός, συγχωρεί όλες τις αμαρτίες , ας συγχωρήσει και μένα τον αμαρτωλό».
-     Ω!  Κύριε,  μνήσθητι μου ν τ Βασιλεί σου.
Ο Χριστός δεν ωμιλούσε καθόλου. Τότε όμως άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και του λέγει ήρεμα:
-      Αληθς σοι λέγω, σήμερον μετ' μο σ ν τ παραδείσ.
Πρώτος που μπήκε στον Παράδεισο υπήρξε ένας ληστής , ένας δολοφόνος, ένας φονιάς.
Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος α) μπορεί να μετανοήσει έστω και την τελευταία στιγμή, β) δεν φταίει ο τόπος για το κατρακύλισμα ή τη μετάνοια, αλλά ο τρόπος, η προαίρεση!
Άγγελοι κατρακυλούν από τον ουρανό, οι πρωτόπλαστοι αμαρτάνουν μέσα στον παράδεισο!
Ο π. Πορφύριος συχνά έλεγε «Και στην Ομόνοια μπορεί κανείς να γίνει άγιος».
γ) Ο τελώνης στην παραβολή του Φαρισαίου
Ο Φαρισαίος υπερηφανεύεται αλαζονικά, κατακρίνει όλο τον κόσμο, ακόμη και τον ταλαίπωρο τον Τελώνη, που κλαίει παράμερα σε κάποια ήσυχη γωνιά του ναού.
Ο Τελώνης αποδέχεται την κατάκριση, χτυπά το στήθος του, μετανοεί, δεν απελπίζεται για την σωτηρία του, ελπίζει, πιστεύει, ταπεινοφρονεί, επιμένει, κλαίει, οδύρεται, επιστρέφει «δεδικαιωμένος» στο σπίτι του, ξεπερνά τον Φαρισαίο!
δ) Ολόκληρη πόλη η Νινευί!
Η απόφαση του Θεού τους ωδηγούσε σίγουρα στην απελπισία, γιατί ο Ιωνάς δεν είπε «αν μετανοήσετε θα σωθείτε», αλλ’ απλά τους προειδοποίησε «ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευί θα καταστραφεί».
Ο Θεός απειλεί ρητά, κατηγορηματικά, τελεσίδικα, ο προφήτης φωνάζει , διαμαρτύρεται, επιβεβαιώνει ότι η καταστροφή δεν επιδέχεται αναβολή ή περιορισμό.
Κανονικά οι Νινευίτες έπρεπε ν’ απελπιστούν, να τα βάψουν μαύρα. Αυτοί όμως δεν κυριεύονται από απόγνωση , ούτε παρατούν τις καλές ελπίδες. Η σωτηρία της Νινευί, η συγχώρηση της πόλεως χόλωσε τον προφήτη Ιωνά , φανέρωσε όμως την άκρα φιλανθρωπία του Θεού, γιατί συμφιλιώθηκε μαζί της, όταν ειλικρινά μετενόησαν».
[ Γι’ αυτό ακριβώς δεν πρέπει να απελπίζεσαι καθόλου, αν μετανοείς! Το πιο ισχυρό όπλο του διαβόλου είναι η απόγνωση, η απελπισία.
·      Τα πονηρά πνεύματα χαίρονται, όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν, όταν όμως απελπίζονται, χορεύουν, χοροπηδούν, γελούν, ευφραίνονται!
·      Η απελπισία του ανθρώπου είναι άφατη ευφροσύνη του διαβόλου! ]


Από το βιβλίο: «ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΚΟΥΚΟΥΣΟΝ
ΜΕΤΑΝΟΙΑ- ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ»
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ»
ΤΕΥΧΟΣ 10ΟΝ

Αθήνα


Η υπερπροστασία βλάπτει σοβαρά το παιδί!




Η αγάπη θεωρείται η κύρια πηγή έμπνευσης τόσο στην ανατροφή των παιδιών μας , όσο και στη ζωή μας εν γένει. Η αγάπη μάλιστα, σχεδόν πάντοτε, ταυτίζεται με την έννοια της προσφοράς και της θυσίας, που δεν αφήνει περιθώριο στον άλλο να είναι δυσαρεστημένος και απογοητευμένος, που δεν του δίδει το δικαίωμα να αισθανθεί περιφρονημένος, αλλά και να νομίζει ότι κάτι του λείπει από την ζωή του. Έτσι είμαστε ως γονείς πάντοτε πρόθυμοι να ικανοποιήσουμε κάθε επιθυμία των παιδιών μας, εργαζόμαστε σκληρά για να μπορέσουμε να τους προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον και κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε αυτά να μην αισθάνονται μειονεκτικά έναντι των συνομιλήκων τους, τόσο σε ό,τι αφορά στις δυνατότητες για μόρφωση, αλλά και στο ντύσιμο, στην διασκέδαση, στα καταναλωτικά αγαθά. Όλα αυτά τα θεωρούμε αγάπη και μόνο αγάπη, κι έτσι αισθανόμαστε γονεϊκά επαρκείς, από την στιγμή που δεν υπάρχει καθήκον έναντι των παιδιών μας που να μην έχουμε εκπληρώσει.
Η γονεϊκή μας επάρκεια, όμως, κρίνεται από τον τρόπο καθοδήγησης των παιδιών μας σε κάποιες στιγμές της οικογενειακής καθημερινότητας. Από εκεί ξεκινούν προβληματισμοί κατά πόσον έχουμε εντρυφήσει στην αληθινή αγάπη και όχι σε εξιδανικευμένες μορφές της που συνήθως οδηγούν την ανατροφή στην αποτυχία. Γιατί η αληθινή αγάπη εμπεριέχει στοιχεία όπως η υπευθυνότητα, η άσκηση, η ανοχή και ο προβληματισμός, που δεν μπορούν να απουσιάζουν από τον τρόπο ανατροφής. Τα στοιχεία αυτά καλλιεργούν την προσωπικότητα του παιδιού και της προσδίδουν την διάσταση της ελευθερίας, που κρύβεται σ’ αυτά.
Για παράδειγμα, η υπευθυνότητα στην ζωή των παιδιών μας φαίνεται από το αν ενθαρρύνονται από το οικογενειακό πρόγραμμα να συνεισφέρουν στην καλή λειτουργία του σπιτιού, τόσο σε ό,τι αφορά στον εαυτό τους, όσο και στο σύνολο.
Απλές δουλειές, όπως το να στρώνουν το κρεβάτι τους και να τακτοποιούν το δωμάτιό τους και τα προσωπικά τους είδη, να συμβάλλουν στο στρώσιμο και στο μάζεμα του τραπεζιού ή να βοηθούν στην καθαριότητα του σπιτιού και να κάνουν εξωτερικές εργασίες (όπως να αγοράζουν τρόφιμα που χρειάζεται η οικογένεια), δίνουν στα παιδιά την αίσθηση ότι, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, και η δική τους προσφορά οδηγεί στην καλή λειτουργία του σπιτιού.
Η υπευθυνότητα όμως έχει να κάνει και με την πρόοδο του παιδιού. Από τα πρώτα σχολικά βήματα στόχος των γονέων θα πρέπει να είναι το παιδί να διαβάζει μόνο του και να προοδεύει στις σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις του με κριτήριο τον προσωπικό του κόπο. Αν οι γονείς διαβάζουν το παιδί, ή ακόμα χειρότερα, διαβάζουν οι ίδιοι για λογαριασμό του παιδιού, του κάνουν τις εργασίες του ή στέκονται με το βιβλίο για να τους πει το παιδί το μάθημα, τότε μπορεί να το βοηθήσουν πρόσκαιρα, αλλά στην ουσία, καλλιεργούν μια στάση εξάρτησης και ανελευθερίας του παιδιού , το οποίο δεν μπορεί από μόνο του να προχωρήσει. Παράλληλα, οι γονείς μπορούν ναν διδάξουν στο παιδί τρόπους και στάσεις συμπεριφοράς και αγωγής στον δρόμο, στις ενθαρρύνοντας βαθμιαία το παιδί από μόνο του να γνωρίζει πώς θα μπορέσει, όντας ανεξάρτητο, και να αξιοποιεί το χρόνο του, αλλά και να στέκεται στα πόδια του.
Η υπερπροστατευτικότητα των γονέων δεν ωφελεί. Αντίθετα, γίνεται βαρίδι για το παιδί, το οποίο την αισθάνεται ως έλλειψη εμπιστοσύνης και ή θα αναπτύξει χαμηλή αυτοεκτίμηση, που σημαίνει φόβο για τη ζωή και προσκόλληση στο σπίτι, ή, κάποια στιγμή, θα ανεξαρτητοποιηθεί με οργή έναντι των γονέων του, με συνέπειες αρνητικές. Η καλλιέργεια της υπευθυνότητας και καθιστά το παιδί συνειδητή προσωπικότητα και του μαθαίνει ότι με τον κόπο του θα μπορέσει να λειτουργήσει συλλογικά.
Η υπευθυνότητα είναι στοιχείο της πνευματικής ζωής του ανθρώπου. Η Εκκλησία δεν θέλει τους πιστούς άβουλους οπαδούς , αλλά προσωπικότητες που αναλαμβάνουν την ευθύνη τόσο για τη ζωή τους, όσο και για τη σχέση τους με τον Θεό, τον πλησίον, τον κόσμο. Αν θέλουμε να μιλούμε για γνήσια αγάπη τόσο στη ζωή μας , όσο και στην οικογένεια, αλλά και το κοινωνικό σύνολο, χρειάζεται να την συνδυάσουμε με την ελευθερία της ευθύνης για την ζωή, τόσο την εδώ όσο και την αιώνια. Γιατί, τελικά, ο γονέας που πιστεύει στον Χριστό, αφού κάνει αυτό που μπορεί για τα παιδιά του, κι αυτή είναι η θυσία, αφήνει τον Κύριο να φωτίσει και να στηρίξει τις προσπάθειές τους. Κι εκείνος, παραμένει πιστός σύμβουλός τους και έτοιμος να χαρεί με την χαρά τους και να συμπαρασταθεί στην λύπη τους.
Όχι όμως να ζήσει για λογαριασμό τους!

Πηγή: « η αγάπη είναι απλή
μα θέλει κόπο»
Δρόμοι για την σύγχρονη οικογένεια…
Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλή Μουρτζανού
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ

ΑΘΗΝΑ 2012



Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29-09-2013




ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Κεφ. στ΄ ( 6 )
Στιχ. 31-36

 31 καθς θέλετε να ποισιν μν ο νθρωποι, κα μες ποιετε ατος μοίως. 
32 κα ε γαπτε τος γαπντας μς, ποία μν χάρις στί; κα γρ ο μαρτωλο τος γαπντας ατος γαπσι.
33 κα
ἐὰν γαθοποιτε τος γαθοποιοντας μς, ποία μν χάρις στί; κα γρ ο μαρτωλο τ ατ ποιοσι.
34 κα
ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ν λπίζετε πολαβεν, ποία μν χάρις στί; κα γρ μαρτωλο μαρτωλος δανείζουσιν να πολάβωσι τ σα.
35 πλ
ν γαπτε τος χθρος μν κα γαθοποιετε κα δανείζετε μηδν πελπίζοντες, κα σται μισθς μν πολύς, κα σεσθε υο ψίστου, τι ατς χρηστός στιν π τος χαρίστους κα πονηρούς. 
36 Γίνεσθε ον οκτίρμονες, καθς κα πατρ μν οκτίρμων στί.

Σύντομη ερμηνεία

31 Και με λίγες λέξεις, όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται και να σας κάνουν οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεσθε κι εσείς σ’ αυτούς και να τους κάνετε τα ίδια.
32 Διότι εάν αγαπάτε μόνον εκείνους που σας αγαπούν, ποιά εύνοια και ποιά αμοιβή σας ανήκει από τον Θεό; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπούν.
33 Κι αν κάνετε το καλό σ’ εκείνους που σας ευεργετούν, ποιά εύνοια και ποιά αμοιβή σας ανήκει από τον Θεό; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν.
34 Κι αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να πάρετε πίσω αυτά που δανείσατε, ποιά χάρη και ανταπόδοση από τον Θεό σας ανήκει; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε άλλους αμαρτωλούς για να πάρουν πίσω ολόκληρο το ποσό που δάνεισαν ή και σε ώρα ανάγκης να πάρουν κι αυτοί ίσα οφέλη και δάνεια από εκείνους στους οποίους δάνεισαν.
35 Εσείς όμως να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους ευεργετείτε και να τους δανείζετε χωρίς να ελπίζετε σε καμία ανταπόδοση απ’ αυτούς. Και θα είναι πολύς ο μισθός σας και μεγάλη η ανταμοιβή σας από τον Θεό. Και θα είστε στη βασιλεία των ουρανών κατά χάρην παιδιά του υψίστου Θεού, με τον οποίο θα μοιάζετε πνευματικώς. Διότι κι αυτός είναι ευεργετικός και ωφέλιμος στους ανθρώπους που δείχνουν αχαριστία στις τόσες ευεργεσίες του και που δεν έχουν καλή διάθεση και προαίρεση αλλά είναι πονηροί.
36 Να γίνεστε λοιπόν σπλαχνικοί προς τον συνάνθρωπό σας και συμπονετικοί στις δυστυχίες του και στις ανάγκες του, όπως ο ουράνιος Πατέρας σας είναι σπλαχνικός σε όλους.


Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...