Ποτέ δέν έχει υπάρξει τέτοια εποχή ψεύτικων διδασκάλων

Ποτέ δέν έχει υπάρξει τέτοια εποχή ψεύτικων διδασκάλων, όπως συμβαίνει στόν θλιβερό εικοστό αιώνα, τόν τόσο πλούσιο σε υλικές απολαύσεις καί τόσο φτωχό στό μυαλό καί τήν ψυχή. Κάθε άποψη πού συλαμβάνεται, ακόμη και η πιό παράλογη, ακόμη καί εκείνη πού απορριπτόταν μέχρι τώρα με τήν καθολική συγκατάθεση όλων τών εκπολιτισμένων λαών, έχει τώρα τήν ιδεολογική της αρχή και το <<δάσκαλό>> της. Μερικοί από αυτούς τούς δασκάλους έρχονται με τήν επίδειξη ή τήν υπόσχεση <<πνευματικής δύναμης>> καί ψέυτικων θευμάτων, όπως κάποιοι αποκρυφιστές καί <<χαρισματούχοι>>, αλλά οι περισσότεροι από τούς σύγχρονους δασκάλους δέν προσφέρουν παρά μία αδύνατη σωρία ανεπεξέργαστων ιδεών πού πήραν <<από τόν αέρα>>, όπως ήταν, ή από κάποιο σύγχρονο αυτόκλητο <<σοφό άνδρα>> (ή γυναίκα), ο οποίος γνωρίζει περισσότερα από όλους τούς αρχαίους, κυρίως επειδή ζεί στούς <<φωτισμένους>> σύγχρονους καιρούς μας. Κατά συνέπεια, η φιλοσοφία έχει χίλιες σχολές καί <<ο χριστιανισμός>> χίλιες αιρέσεις. Πού βρίσκεται η αλήθεια σέ όλα αυτά, εάν πράγματι πρόκειται να βρεθεί μέσα στούς πιό αποπροσανατολισμένους καιρούς μας;
Μόνο σε ένα μέρος μπορεί νά βρεθεί ή πηγή τής αληθινής διδασκαλίας, που προέρχεται από τόν ίδιο τόν Θεό, πού δέν μικραίνει κατά τήν διάρκεια τών αιώνων αλλά πάντα είναι δροσερή, όντας μία και η ίδια μέσα σε όλους εκείνους πού τήν διδάσκουν αληθινά, που οδηγεί εκείνους πού τήν ακολουθούν στήν αιώνια σωτηρία. Αυτό τό μέρος είναι ή Ορθόδοξη Εκκλησία τού Χριστού, η πηγή είναι ή χάρις του Παναγίου Πνεύματος και οι αληθινοί δάσκαλοι τού θείου δόγματος που πηγάζει από αυτήν τήν πηγή είναι οι Άγιοι Πατέρες τής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

π. Σεραφείμ Ρόουζ
από τό βιβλίο : π. Σεραφείμ Ρόουζ, "Η ζωή καί τα έργα του", τόμος Β', σελ. 159-160.

Περί της αληθινής μετάνοιας και των καρπών της

Η αληθινή μετάνοια καθιστά καθαρό  τον νου εκείνου που μετανοεί , λέει ο σοφός Δίδυμος.

Επίσης, ο άγιος Νείλος λέει ότι η αγαθή μεταμέλεια έχει μεγάλη δύναμη για τη σωτηρία, γι’ αυτό και πρέπει συνεχώς να την καλλιεργούμε , ώστε να σωθούμε και να μη χαθούμε, γιατί όταν επιστρέψεις και στενάξεις, τότε θα σωθείς, καθώς λέει ο προφήτης Ησαΐας: «Η κατά Θεόν λύπη οδηγεί στη μετάνοια και κατεργάζεται έτσι τη σωτηρία». Κανείς δεν θα χαθεί, εάν ωφελείται από το δραστικό φάρμακο της μετάνοιας.

Ο δε θείος Χρυσόστομος  λέει: «Η  μετάνοια γίνεται πρόξενος της βασιλείας των ουρανών , είσοδος στον Παράδεισο και απόλαυση αιώνιας ευδαιμονίας. Αυτός που μετανόησε για τα δεινά που έπραξε, ακόμη κι αν δεν δείξει μετάνοια άξια των αμαρτημάτων του, έχει από τον Θεό ανταπόδοση γι’ αυτήν τη μετάνοια που επέδειξε».

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τονίζει: «η αληθινή μετάνοια ποτέ πλέον δεν αφήνει τον άνθρωπο να βρεθεί ένοχος στα ίδια, αλλά ξεριζώνει από την ψυχή , εκ βάθους, τα αμαρτήματα, εξαιτίας των οποίων η ψυχή του γνώρισε τον θάνατο» ∙  κι αμέσως «το να πάψεις να βλέπεις πλέον προς τα πίσω, σημαίνει ότι πράγματι ξέφυγες από την αμαρτία» ∙  και κάπου αλλού: «Καλό μεν είναι να το να μην αμαρτάνεις, αγαθό δε και αυτοί που αμαρτάνουν να μετανοούν, όπως είναι άριστο το να υγιαίνεις πάντοτε, καλό όμως και όταν αναλαμβάνεις μετά την ασθένεια».

Ακόμη, ο Μέγας Βασίλειος προτρέπει λέγοντας : «Μην απελπίζεσαι, ούτε να αφήνεις την προσευχή, αλλά έλα όπως είσαι αμαρτωλός , για να δοξάσεις και συ τον Δεσπότη και να προσφέρεις τα δικά σου δώρα αγάπης για τη συγχώρεση που σου προσέφερε. Γιατί αν φοβηθείς να προσέλθεις, τότε εμποδίζεις να έλθει σε σένα η αγαθότητά Του και κωλύεις την  πλουσιοπάροχη δικαιοσύνη Του, που οπωσδήποτε θα σε επισκεπτόταν». Και προσθέτει: «υποφέραμε από τις αμαρτίες , ας γιατρευτούμε με τη μετάνοια∙ αλλά μετάνοια χωρίς νηστεία, μένει ακαλλιέργητη» .

Πηγή: «Περί επιμελείας ψυχής

ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ»

Απόδοση στη Νέα Ελληνική:

Ευανθία Χατζή

Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο:

Γιώργος Μπάρλας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Εμφάνιση του Κυρίου μέσα σε πλοίο που ταξίδευε προς τους Αγίους Τόπους

Άλλη εμφάνιση του Κυρίου συνέβη ως εξής:

 Μια ομάδα προσκυνητών από την Ελλάδα διοργάνωσε προσκυνηματική εκδρομή στους Αγίους Τόπους. Μεταξύ αυτών ήταν και ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο οποίος αποφάσισε να πραγματοποιήσει την  ιερή επιθυμία της ψυχής του, να προσκυνήσει τους Θεοβάδιστους Τόπους, όπου συνέβησαν όλα τα μεγάλα γεγονότα της επίγειας ζωής του Θεανθρώπου Λυτρωτού του κόσμου.

Η εκδρομή αυτή όμως γινόταν ατμοπλοϊκώς, με καράβι, και ήταν το ταξίδι πολύωρο και κουραστικό. Κουράστηκε λοιπόν ο εν λόγω προσκυνητής και γόγγυσε μέσα του. Ένας ολιγόπιστος λογισμός του έλεγε : “Τάχα ήταν ανάγκη να κάνουμε τόσο κουραστικό ταξίδι, για να πάμε στα Ιεροσόλυμα; Λες και εκεί θα δούμε τον Χριστό; Λες και θα είναι εκεί και θα μας περιμένει!”

Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο λογισμός του και … μέσα στην καμπίνα του πλοίου παρουσιάστηκε ο Ίδιος ο Κύριος γλυκύτατος και απερίγραπτος, μέσα σε Φως και Θεϊκή δόξα! Συγκλονίστηκε ο άνδρας μπροστά σ’ αυτή τη θέα και έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας και λέγοντας: “Συγχώρεσέ με , Χριστέ μου!... Συγχώρεσέ με!...”

Ο Κύριος, ο “πράος και ταπεινός τη καρδία”, τον κοίταξε στοργικά και του είπε:

-      Και στα Ιεροσόλυμα είμαι κι εδώ και παντού!

Και λέγοντας αυτά έγινε άφαντος.

Περιττό να πούμε πως ο εν λόγω προσκυνητής έζησε κατόπιν το ωραιότερο και κατανυκτικότερο προσκύνημα της ζωής του. Συνειδητοποίησε δε το μεγάλο και υπέροχο γεγονός ότι ο Θεός μας είναι πάντα κοντά μας!

Είη ευλογητός εις τους αιώνας!

Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ

& ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΔΩΡΙΔΑ 2007

Ο ένθεος προφητάναξ Δαβίδ

ΟΛΗ Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ,  νηπτική και μοναστηριακή παράδοση της Εκκλησίας μας εμπεριέχεται στους ψαλμούς του Δαβίδ. Ένας βασιλιάς της Παλαιάς Διαθήκης να ζει ασκητική και ορθόδοξη ζωή πολύ καλύτερη από αυτή που εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί ζούμε. Εφτά φορές την ημέρα ο Δαβίδ προσεύχεται: «ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου» ( Ψλ. ριη΄164 ) . Τα μεσάνυχτα εγείρεται από το κρεβάτι του για να λατρέψει τον θεό . «Μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου» (Ψλ. ριη΄62 ) . Ανεβάζει συνεχώς την ψυχή του προς τον Θεό «Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, Κύριε, τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω.» ( Ψλ. ριη΄145). Η καρδιά του αναζητά με ένταση το θείο και όχι την πλεονεξία: « κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν» (Ψλ. ριη΄36) . Καταπιάνεται συνεχώς με τον νόμο του Θεού , «χαζεύει» μέσα στον νόμο του: «Ὡς ἠγάπησα τὸν νόμον σου, Κύριε· ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν» (Ψλ. ριη΄ 97 ) . Φοβάται την υπερηφάνεια ως πρόξενη δεινών: «πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα, διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα» ( Ψλ. ριη΄ 67 ) . Ξέρει πως η στενοχώρια δεν ωφελεί και δυσκολεύει τον δρόμο προς τον θεό. Η ολοκληρωτική αφοσίωση στον Θεό διώχνει τη στενότητα και φέρνει τον πλατυσμό της καρδιάς : «καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα» ( Ψλ. ριη΄45 ) . Συμπάσχει με τους αμαρτωλούς και, όπως ο Απόστολος Παύλος στην Ασία, φτάνει στην έσχατη θλίψη: «ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου» ( Ψλ. ριη΄53 ) . Κατανοεί πόσο πολύ ασφυκτιά  η ψυχή του ενάρετου ανθρώπου όταν βρίσκεται ανάμεσα σε αμαρτωλούς: «σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι» ( Ψλ. ριη΄61 ) . Αγαπάει την ταπείνωση που μόνο οι μεγάλοι άγιοι συμπάθησαν. Στις καρδιές των ταπεινών αποκαλύπτονται τα μεγάλα μυστήρια του Θεού: «ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με, ὅπως ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου» ( Ψλ. Ριη΄71 ) .

Πιστεύει πως η βαθιά ειρήνη έρχεται στην καρδιά με την αγάπη στον Θεό και τότε δεν μπορεί τίποτα να τη μολύνει: «εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον» ( Ψλ. ριη΄165) . Δεν απελπίζεται όταν τα γεγονότα τον σπρώχνουν να στέκεται μακριά από τον θεό σαν πλανώμενο πρόβατο. Γνωρίζει πως ο θεός θα τον αναζητήσει., διότι δεν έχει λησμονήσει τον νόμο του: «ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην» ( Ψλ. ριη΄176 ) . Αυτό φάνηκε και στην παραβολή του Ασώτου Υιού. Πλανεμένος ο άσωτος , αλλά η αγάπη του πατέρα έκαιγε στην καρδιά του. Ο πατέρας τον αναζητούσε ενδόμυχα, σιωπηλά, και ο άσωτος επέστρεψε.

17/7/06

Πηγή: «εκπλήξεις χάριτος

Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΘΗΝΑ 2010

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

"Πείνασα και μου δώσατε να φάω"

Μια γυναίκα είναι ξαπλωμένη σε μια άκρη της Πλατείας Κουμουνδούρου.

Εχει βάλει χαρτόνια από κούτες πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου. Αυτό θα είναι το στρώμα της για τις επόμενες ώρες της νύχτας. 

Είναι λίγο μετά τις 10 το βράδυ όταν την πλησιάζει ο αρχιμανδρίτης της Αρχιεπισκοπής Αλέξιος Γιαννιός. «Καλησπέρα σας. Αυτά είναι λίγα τρόφιμα για εσάς. Και μια κουβέρτα για το βράδυ».

Η άστεγη γυναίκα παίρνει την τσάντα με τα τρόφιμα και σπεύδει να ευχαριστήσει τον ιερέα. Δίπλα της είναι ένας ηλικιωμένος κύριος. Κι αυτός άστεγος. Ο π. Αλέξιος κάνει νόημα σε περίπου 15 ανθρώπους από την ενορία του Αγ. Γεωργίου Παπάγου που είναι πίσω του. Εχουν έρθει μαζί του για να προσφέρουν υλική και ηθική στήριξη στους αστέγους. «Ελάτε. Υπάρχει ακόμη ένας άστεγος εδώ. Δώστε του τρόφιμα και κουβέρτα».

Σκηνές σαν την παραπάνω επαναλαμβάνονται πολλές φορές κάθε Τρίτη βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Εθελοντές από μια διαφορετική ενορία της Αρχιεπισκοπής, έχοντας επικεφαλής και συντονιστή τον π. Αλέξιο Γιαννιό, επισκέπτονται τους αστέγους της Αθήνας. Ταΐζουν πεινασμένους. Σκεπάζουν παγωμένους. Δίνουν νερό σε διψασμένους. Μέσα στην καρδιά της κρίσης, όπως λένε, κάνουν πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου (κατά Ματθαίον): «Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με περιμαζέψατε, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε στη φυλακή…».

Ο στόχος, όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο π. Αλέξιος, που είναι και υπεύθυνος των ενοριακών συσσιτίων της Αρχιεπισκοπής, «δεν είναι μόνο να βοηθήσουμε υλικά του αστέγους με τρόφιμα. Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι έναν άνθρωπο να τους σφίξει το χέρι. Να νιώσουν έναν άνθρωπο κοντά τους».
Η παροχή βοήθειας με σταθερό και συστηματικό τρόπο από την Αρχιεπισκοπή προς τους δεκάδες αστέγους της Αθήνας ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο και υλοποιούνταν έως τον Ιούνιο. Αρχισε πάλι στις 10 Σεπτεμβρίου. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι της προσπάθειας καταρτίζουν πρόγραμμα ώστε κάθε ενορία να γνωρίζει εγκαίρως πότε είναι η σειρά της για την επίσκεψη στους αστέγους. Και έτσι να έχει ετοιμάσει το υλικό της βοήθειας. Αυτά που προσφέρονται στους αστέγους είναι σάντουιτς, κονσέρβες, γλυκά, νερό, μαντιλάκια καθαρισμού, ρούχα και κουβέρτες.

«ΤΑ ΝΕΑ» ακολούθησαν και είδαν από κοντά το «ιερό» street working της ομάδας εθελοντών από την ενορία του Αγ. Γεωργίου Παπάγου. Τη στήριξη που πρόσφεραν στους αστέγους της Αθήνας από τις 9.30 το βράδυ έως τα μεσάνυχτα. Δεκαπέντε πολίτες - ανάμεσά τους άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, νέοι, εργαζόμενοι, άνεργοι και δύο ιερείς - όργωσαν το κέντρο περνώντας από όλα τα σημεία όπου υπάρχουν άστεγοι. Και μοίρασαν περίπου 120 δέματα βοήθειας.
Η ομάδα, που είχε στη διάθεσή της και τέσσερα αυτοκίνητα για να μεταφέρονται τα δέματα της βοήθειας, ξεκίνησε από την Πλατεία Μητροπόλεως και συνέχισε προς το Μοναστηράκι. Μια από τις πρώτες στάσεις είναι στα σκαλιά της Αγ. Ειρήνης στην Αιόλου. Εκεί κοιμάται ένας άστεγος. Τρέχουν γρήγορα δυο - τρία άτομα και του δίνουν φαγητό και κουβέρτα. «Σας ευχαριστώ πολύ», τους λέει. Την ίδια στιγμή, ακριβώς δίπλα στην πλατεία που έχει γίνει ένα από τα πιο «ιν» στέκια τελευταία, η διασκέδαση συνεχίζεται. Το κοντράστ τέτοιων εικόνων είναι συνεχές.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΕΡΟ. Οι εθελοντές κατηφορίζουν πεζή από την Ερμού προς την Αθηνάς με τις τσάντες στα χέρια. Στο μέσον της διαδρομής ένας άστεγος ετοιμάζεται να κοιμηθεί στο υπόστεγο ενός ξενοίκιαστου μαγαζιού. Ο π. Αλέξιος του δίνει μια σακούλα με τα τρόφιμα. «Εχει μέσα και νερό», μας λέει. «Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άστεγοι είναι το νερό.

Είναι κλειστές όλες οι βρύσες όπως και οι τουαλέτες. Σκεφτείτε να είναι καλοκαίρι και να μην έχουν νερό να πιουν και να πλυθούν». Στην είσοδο του μετρό, στη στοά ανάμεσα στην Αθηνάς και τη Θέμιδος, κοιμούνται κάτω τρεις άνδρες. Η ομάδα τούς εντοπίζει και τους δίνει φαγητό και ρούχα. Η κατάστασή τους δεν είναι καλή. Κάποιοι σηκώνονται με δυσκολία, ενώ η δυσοσμία είναι έντονη. Η κυρία Βίκυ, που έρχεται για πρώτη φορά στις επισκέψεις της ενορίας, δεν μπορεί να πιστέψει τις εικόνες που βλέπει: «Θεέ μου, τι δυστυχία είναι αυτή».
Ο π. Αλέξιος, που ακολουθεί τις ενορίες κάθε Τρίτη και δίνει πάντα το «παρών» στις επισκέψεις, γνωρίζει καλά όχι μόνο σε ποιες γωνιές της Αθήνας υπάρχουν άστεγοι αλλά και πόσοι. Γι' αυτό συχνά κατευθύνει τους ανθρώπους της ομάδας. «Εδώ αφήστε άλλες δύο σακούλες. Ξέρω ότι υπάρχουν άλλοι δύο που κοιμούνται».

Στην Πλατεία Κουμουνδούρου οι εθελοντές από την ενορία του Αγ. Γεωργίου χρειάζεται να μείνουν αρκετή ώρα. Περισσότεροι από 10 άνθρωποι κοιμούνται εκεί. Χρήστες ουσιών, γυναίκες, ανάμεσά τους και ένας παππούς.

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ από τον Μάνο Χαραλαμπάκη

Όταν τα χρώματα μιλάνε για τα Χριστούγεννα (VIDEO)

Κάθε εικόνα είναι σαν ένα ολόκληρο βιβλίο, που μας διδάσκει. «Βιβλία των αγραμμάτων» ονομάζει τις εικόνες ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γιατί αποτυπώνονται εκεί παραστατικά η διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Ο πατήρ Νικόδημος Καβαρνός στο optiko.net μας περιγράφει την θεολογία της Γεννήσεως του Χριστού μέσα από το πρίσμα της Ορθόδοξης Αγιογραφίας και υμνολογίας. Πώς μέσα σε μια συμφωνία χρωμάτων, διαστάσεων, θεμάτων και μορφών, όλος ο Θεός είναι παρών στην εικόνα και ταυτόχρονα όλος ο άνθρωπος, σε  μια τέλεια ισορροπία.

Προσκυνώντας την εικόνα της Γεννήσεως ανταποκρίνεται στο κέλευσμα της ψαλμωδίας «δεύτε ίδωμεν πιστοί» και «βλέπει» με τα μάτια του την θεολογία της σαρκώσεως αισθανόμενος την ευφροσύνη της θείας συγκαταβάσεως.

Ποια είναι η χριστιανική παράδοση 15 αιώνων για την απεικόνιση της γεννήσεως;

-ένα Σπήλαιο ή μια φάτνη με όλα τα παρελκόμενα (άχυρα κτλ);  

- ή μήπως η απεικόνιση των ποιμένων, των μάγων και του αστεριού;

- από πού πηγάζει το φως και ποιος είναι ο χρόνος της εικόνας;

Πώς όμως μια Βυζαντινή αγιογραφία μπορεί να εκφράσει τις τόσο βαθιές και ουσιαστικές αλήθειες των Χριστουγέννων;

Το βίντεο απαντά σε όλα αυτά τα ερωτήματα.

Χρόνια πολλά σε όλους.

Χριστός γεννάτε δοξάσατε!

Optiko.net

Η Γέννηση του Χριστού