Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ο ένθεος προφητάναξ Δαβίδ



ΟΛΗ Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ,  νηπτική και μοναστηριακή παράδοση της Εκκλησίας μας εμπεριέχεται στους ψαλμούς του Δαβίδ. Ένας βασιλιάς της Παλαιάς Διαθήκης να ζει ασκητική και ορθόδοξη ζωή πολύ καλύτερη από αυτή που εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί ζούμε. Εφτά φορές την ημέρα ο Δαβίδ προσεύχεται: «πτκις τς μρας νεσ σε π τ κρματα τς δικαιοσνης σου» ( Ψλ. ριη΄164 ) . Τα μεσάνυχτα εγείρεται από το κρεβάτι του για να λατρέψει τον θεό . «Μεσονκτιον ξηγειρμην το ξομολογεσθα σοι π τ κρματα τς δικαιοσνης σου» (Ψλ. ριη΄62 ) . Ανεβάζει συνεχώς την ψυχή του προς τον Θεό «κκραξα ν λ καρδίᾳ μου· πκουσν μου, Κριε, τ δικαιματ σου κζητσω.» ( Ψλ. ριη΄145). Η καρδιά του αναζητά με ένταση το θείο και όχι την πλεονεξία: « κλνον τν καρδαν μου ες τ μαρτρι σου κα μ ες πλεονεξαν» (Ψλ. ριη΄36) . Καταπιάνεται συνεχώς με τον νόμο του Θεού , «χαζεύει» μέσα στον νόμο του: «ς γπησα τν νμον σου, Κριε· λην τν μραν μελτη μο στιν» (Ψλ. ριη΄ 97 ) . Φοβάται την υπερηφάνεια ως πρόξενη δεινών: «πρ το με ταπεινωθναι γ πλημμλησα, δι τοτο τ λγιν σου φλαξα» ( Ψλ. ριη΄ 67 ) . Ξέρει πως η στενοχώρια δεν ωφελεί και δυσκολεύει τον δρόμο προς τον θεό. Η ολοκληρωτική αφοσίωση στον Θεό διώχνει τη στενότητα και φέρνει τον πλατυσμό της καρδιάς : «κα πορευμην ν πλατυσμ, τι τς ντολς σου ξεζτησα» ( Ψλ. ριη΄45 ) . Συμπάσχει με τους αμαρτωλούς και, όπως ο Απόστολος Παύλος στην Ασία, φτάνει στην έσχατη θλίψη: «θυμα κατσχε με π μαρτωλν τν γκαταλιμπανντων τν νμον σου» ( Ψλ. ριη΄53 ) . Κατανοεί πόσο πολύ ασφυκτιά  η ψυχή του ενάρετου ανθρώπου όταν βρίσκεται ανάμεσα σε αμαρτωλούς: «σχοινα μαρτωλν περιεπλκησν μοι» ( Ψλ. ριη΄61 ) . Αγαπάει την ταπείνωση που μόνο οι μεγάλοι άγιοι συμπάθησαν. Στις καρδιές των ταπεινών αποκαλύπτονται τα μεγάλα μυστήρια του Θεού: «γαθν μοι τι ταπενωσς με, πως ν μθω τ δικαιματ σου» ( Ψλ. Ριη΄71 ) .
Πιστεύει πως η βαθιά ειρήνη έρχεται στην καρδιά με την αγάπη στον Θεό και τότε δεν μπορεί τίποτα να τη μολύνει: «ερνη πολλ τος γαπσι τν νμον σου, κα οκ στιν ατος σκνδαλον» ( Ψλ. ριη΄165) . Δεν απελπίζεται όταν τα γεγονότα τον σπρώχνουν να στέκεται μακριά από τον θεό σαν πλανώμενο πρόβατο. Γνωρίζει πως ο θεός θα τον αναζητήσει., διότι δεν έχει λησμονήσει τον νόμο του: «πλανθην ς πρβατον πολωλς· ζτησον τν δολν σου, τι τς ντολς σου οκ πελαθμην» ( Ψλ. ριη΄176 ) . Αυτό φάνηκε και στην παραβολή του Ασώτου Υιού. Πλανεμένος ο άσωτος , αλλά η αγάπη του πατέρα έκαιγε στην καρδιά του. Ο πατέρας τον αναζητούσε ενδόμυχα, σιωπηλά, και ο άσωτος επέστρεψε.
17/7/06


Πηγή: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου