Απάντηση σε ανιστόρητες απόψεις για την Εκκλησία και το 1821

Εκ της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος 

Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς.

Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Ελληνικής Επαναστάσεως, γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος. 80 κινήματα έκαναν οι Έλληνες πριν από το 1821 και στα περισσότερα πρωτοστατούσαν Επίσκοποι. Θυμίζω ότι από το 1680 έως το 1700 η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων, του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου.

Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, του από Ανδριανουπόλεως. Εκτός από τον Επίσκοπο της Πάτρας Γερμανό που ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα (17 Μαρτίου 1821) και στην Πάτρα (25 Μαρτίου 1821), ο Σαλώνων Ησαΐας κηρύσσει την Επανάσταση στη Φωκίδα και θυσιάζεται στην Αλαμάνα. Στην Πάτμο έρχεται γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και υψώνει και αυτός λάβαρο επαναστατικό. Από τότε δεν ξαναγύρισε στον θρόνο του.

Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον τρεις βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των κληρικών ας μην την λησμονούμε.

Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία. Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους. 

Πολλοί άλλοι Επίσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Αγώνα όπως ο Έλους Άνθιμος, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Ταλαντίου Νεόφυτος. Και στη μεγαλειώδη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, βοηθός του Μητροπολίτη Άρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ανατινάζοντας τον Ανεμόμυλο. 

Αλλά και στην ηθική και πνευματική προετοιμασία του 1821 ο ρόλος της Εκκλησίας και του Ράσου είναι μαχητικός και πανθομολογούμενος. Το ελληνορθόδοξο φρόνημα και η εθνική ταυτότητα διαφυλάχθηκαν με τη βοήθεια της Παιδείας, η οποία ήταν κατ’ εξοχήν έργο του ορθοδόξου κλήρου. Σε κρυφά και φανερά σχολεία, αναλόγως των συνθηκών που επικρατούσαν, τα ελληνόπουλα μάθαιναν από τους ιερείς την Πίστη τους, την γλώσσα τους και εγαλουχούντο με τον πόθο για Ελευθερία. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, από τη γέννηση του οποίου συμπληρώνονται τριακόσια χρόνια, ήταν ιερομόναχος, ίδρυσε διακόσια σχολεία και κήρυξε σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά την ελπίδα για το «ποθούμενον», την απελευθέρωση. Οι Νεομάρτυρες, οι πρώτοι αντιστασιακοί της δουλείας, αρνήθηκαν να τουρκέψουν και δεν φοβήθηκαν τον δήμιο. Την πνευματική τους υποστήριξη και ενθάρρυνση είχαν αναλάβει οι κληρικοί που τους εξομολογούσαν, οι λεγόμενοι «αλείπται». 

Ορισμένοι διαδίδουν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο». Τούτο είναι ανακριβές. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τις απειλές και τις φορτικές πιέσεις του Σουλτάνου ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ απέστειλε επιστολή στον Μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο, με την οποία εκφράζει σοβαρές επιφυλάξεις για το κείμενο του Ρήγα που είχε τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις», χωρίς να απαξιώνεται η προσωπικότητα του Εθνομάρτυρος.

Είναι εύκολο να ξαναγράφει κάποιος την Ιστορία κατά το δοκούν. Όμως Ιστορία είναι η μελέτη των πηγών. Οι προσωπικές ερμηνείες και παρερμηνείες καταδεικνύουν φανατισμό, εθελοτυφλία και άγνοια των πηγών. Όσοι έζησαν τα γεγονότα, Έλληνες και ξένοι, αγωνιστές και λόγιοι, παραδέχονται ότι χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο οι Έλληνες δεν θα είχαν ελευθερωθεί. Διαβάστε τον Νικόλαο Κασομούλη, τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη και τόσους άλλους αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Ακούστε τι λέει ο λαός μας μέσω του δημοτικού τραγουδιού. Επισκεφθείτε τα αμέτρητα πεδία των μαχών και τους τόπους του μαρτυρίου των ορθοδόξων κληρικών, Πατριαρχών, Επισκόπων, ιερέων, ιερομονάχων, διακόνων και απλών μοναχών. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος επιχειρεί μία ψύχραιμη και τεκμηριωμένη προσέγγιση της Τουρκοκρατίας και του 1821 μέσω μιας σειράς δέκα επιστημονικών συνεδρίων, τα οποία διοργανώνει η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος. Τα δύο πρώτα συνέδρια έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και κυκλοφορείται ο Τόμος με τα Πρακτικά του Α΄ Συνεδρίου, του 2012. Το δέκατο και τελευταίο Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί συν Θεώ το 2021, όταν θα συμπληρώνονται ακριβώς διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως.

 

 http://iersynklellados.blogspot.gr/2014/03/1821.html

Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας

Ομιλία του π. Αθανασίου στον Ι.Ν. Αγίας Κυριακής Σερβίων στις 26-3-2014

Εθελοντής Ιερέας με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Κ. Αμερικής κκ Αθηναγόρα αναλαμβάνει Ιεραποστολικό έργο στην Γουατεμάλα

                                                                                             Μεξικό, 27 Mαρτίου 2014

Γραφείο Τύπου Ιεράς Μητροπόλεως

Μεξικού

ΔΕΛΤΟ ΤΥΠΟΥ

Εθελοντής Ιερέας με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Κ. Αμερικής κκ Αθηναγόρα αναλαμβάνει Ιεραποστολικό έργο στην Γουατεμάλα

Από την Κυριακή 16 Μαρτίου – Δεύτερη Κυριακή των Νηστειών -η Ιερά Μητρόπολις Κεντρικής Αμερικής έχει την τιμή να φιλοξενεί στην Μητρόπολη στην πόλη του Μεξικού και να συλλειτουργεί με τον πατέρα Δαβίδ. Αμερικανικής καταγωγής ο οποίος βλέποντας το έργο που επιτελεί η Μητρόπολης αλλά και το όραμα του Σεβ. Αρχιεπισκόπου κκ Αθηναγόρα, απεφάσισε να βοηθήσει το έργο αυτό τις ημέρες της Σαρακοστής της Μεγάλης Εβδομάδος και όλη την περίοδο του Πάσχα. Ηταν μια απόφαση που πήρε με την Πρεσβυτέρα εθελοντικά να συμμετέχουν με αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια του Σεβ. Κκ Αθηναγόρα να προβάλλει την Ορθή Δόξα στην Κεντρική Αμερική. 

Παίρνοντας την ευλογία του Μητροπολίτη Αθηναγόρα , θα υπηρετήσουν την Ιερά Μητρόπολη για τρεις μήνες στην Γουατεμάλα και στην περιοχή Γουακάτε – στα χωριά των Μάγιας . Προμηθεύτηκαν βιβλία λειτουργικά στα ισπανικά και ότι άλλο χρειάζεται για το ιεραποστολικό τους έργο.

Ο Πατήρ Δαβίδ μαζί με την Πρεσβυτέρα έχουν τρία παιδιά και κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει ιεραποστολικό έργο στην Κίνα, την Αφρική και τώρα την Γουατεμάλα

Η Μητρόπολη Μεξικού εύχεται και προσεύχεται για τον Πατέρα Δαβίδ και την Πρεσβυτέρα , να έχουν μια γόνιμη Σαρακοστή και Αγιον Πάσχα.

Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό το γεγονός ότι έρχονται πατέρες να υπηρετήσουν αφιλοκερδώς  το ιεραποστολικό έργο της Μητροπόλεως. Αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση  για πολλούς Ιερείς της Εκκλησίας μας. Συγχρόνως με  την νηστεία μεταδίδουμε και την πίστη στον Τριαδικό μας Θεό, σε νέους λαούς, κατ' εντολή του Χριστού μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.  

Ενωμένη Ρωμηοσύνη :Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου

Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η    Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α

                                                   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Κοζάνη, 27 Μαρτίου 2014

Ιερές  Ακολουθίες 

της  Μεγάλης  Τεσσαρακοστής

1. Προς εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών των πιστών, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελούνται στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης δύο Ακολουθίες των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η πρώτη Ακολουθία θα αρχίζει στις 6.30 μ.μ. και η δεύτερη στις 8.30 μ.μ.

2. Στο εξωκκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος («χαμηλός Αη-Λιάς») Κοζάνης τοποθετήθηκε Ιερέας ως μόνιμος Εφημέριος και πλέον τελούνται όλες οι Ιερές Ακολουθίες (οι Χαιρετισμοί τελούνται στις 6.30 μ.μ.).

3. Ο ε’ Κατανυκτικός Εσπερινός θα τελεστεί την Κυριακή Δ΄ Νηστειών (30 Μαρτίου 2014) στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Κοζάνης στις 6.30 μ.μ., χοροστατούν­τος του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Ποι­με­νάρ­χου μας κ. Παύ­λου. Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο  Οσιολογιώτατος Ιερομόναχος κ. Νικάνορας Μαλιούρας, με θέμα: «Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος διαχρονικό πρότυπο βιοτής και πίστεως».

Από την Ιερά Μητρόπολη

 

ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ

ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ



Διηγείται ένας προσκυνητής της Ιεράς Μονής, πιλότος στο επάγγελμα:
"Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν νέος στο επάγγελμα, εκτελούσα πτήση Αθήνα-Αμερική. Πάνω από τον Ατλαντικό συνέβη μια μηχανική βλάβη που δεν μπορούσα να την διορθώσω. Τρομαγμένος ζήτησα από τους επιβάτες να προσευχηθούν ο καθένας στον αγαπημένο του άγιο, γιατί βρισκόμασταν σε μεγάλο κίνδυνο και δεν υπήρχε εκεί κοντά στεριά για αναγκαστική προσγείωση. Μετά από λίγο βλέπω κάποιον νέο να επιδιορθώνει την βλάβη με δεξιοτεχνία και γρήγορες κινήσεις. Κοιτάζω καλύτερα και μένω εμβρόντητος: ο νέος είχε φτερούγες! Σκέφτηκα πως ήταν ο φύλακας άγγελός μου. Μια ανεξήγητη δύναμη με κράτησε και δεν λιποθύμησα. Έπειτα από λίγο εξαφανίστηκε και διαπίστωσα με ανομολόγητη χαρά ότι το αεροπλάνο δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα!
Έσπευσα και το ανακοίνωσα στους επιβάτες... Τότε με πλησίασε κάποια κυρία που είπε με σεμνότητα και ενώπιον όλων:
-Αυτός που είδες, παλικάρι μου, δεν ήταν ο φύλακας άγγελός σου αλλά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης. Εγώ κατάγομαι από την Σύμη και αυτόν παρακάλεσα.
Έτσι, λοιπόν, συνεχίζει ο πιλότος, φτάνοντας τώρα εδώ και βλέποντας την εικόνα του Αρχαγγέλου, πέρασαν αστραπιαία στο μυαλό μου όλες εκείνες οι δραματικές στιγμές και από την χαρά μου λιποθύμησα...

Από το βιβλίο Από τα θαύματα του Πανορμίτη Ι.Μ. Χατζηφώτη

 http://taxiarxis-kai-arxaggelos-michael.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html

Θαύμα της Παναγίας στην Κύπρο

Η φήμη της πλουσίας Χάριτος και των ιάσεων που επιτελεί η Πανάχραντη Δέσποινα του κόσμου σ’ αυτό το χιλιόχρονο ιστορικό Μοναστήρι της Βαρνάκοβας στην Ρούμελη, έχει φθάσει στα πέρατα της Πατρίδος μας. Σε πολλές πόλεις της Ελλάδος έχει δώσει την Θεομητορική Της Χάρι και βοήθεια. Μερικά από αυτά έγιναν στην Κύπρο μας.

Ευσεβείς Αθηναίοι, με συγγενείς στην Μεγαλόνησο, τους είχαν μιλήσει με ιερό ενθουσιασμό και αγάπη για την θαυματουργική Χάρι της Παναγιάς στην Βαρνάκοβα και τους είχαν δώσει και λαδάκι αγιασμένο από την κανδήλα Της, για ώρα ανάγκης. Και να, που χρειάστηκε.

Νεαρή κυρία, Κύπρια, συγγενής τους, η οποία ζούσε στο νησί, πήγε να γεννήσει το παιδάκι της στο Νοσοκομείο. Δυστυχώς όμως ο τοκετός ήταν εξαιρετικά δύσκολος και προξενήθηκε ακατάσχετη αιμορραγία , την οποία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίση ο μαιευτήρας γιατρός και ζήτησε την βοήθεια ομάδος συναδέλφων του . Όλοι οι γιατροί μαζί αγωνίστηκαν για να βοηθήσουν την νεαρή μητέρα , ενώ ο σύζυγος και οι συγγενείς της αγωνιούσαν και ανησυχούσαν για την εξέλιξη.

Οι γιατροί στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την αιμορραγία χρησιμοποίησαν αιμοστατικά φάρμακα και το πρώτο κακό φάνηκε να σταματάει. Τότε όμως γεννήθηκε δεύτερο πρόβλημα, ακόμη πιο επικίνδυνο. Προξενήθηκε εμβολή στον εγκέφαλο και στον πνεύμονα!

Η ασθενής έπεσε σε αφασία και οι στιγμές της φαίνονταν πλέον μετρημένες. Ο σύζυγος έκλαιγε και παρακαλούσε τους γιατρούς “να σώσουν τη γυναίκα του για να μεγαλώση το νεογέννητο παιδί τους”, όπως έλεγε. Οι συγγενείς της ήσαν όλοι αναστατωμένοι και θρηνούσαν.

Μια εξαδέλφη της ασθενούς , η οποία ανήκε στο νοσηλευτικό προσωπικό του Μαιευτηρίου ,επήρε αμέσως τους συγγενείς της στην Αθήνα για να τους ενημερώσει σχετικά. Και εκείνοι έδωσαν μια σωτήρια προτροπή:

-         Πάρτε λαδάκι της Παναγιάς της Βαρνάκοβας , που σας είχαμε δώσει, και πηγαίνετε να την σταυρώσετε!

Ο λόγος έγινε αμέσως πράξη. Όταν με το αγιασμένο λαδάκι αλείψανε το μέτωπο της ετοιμοθάνατης γυναίκας σταυροειδώς, σε λίγο τρεμόπαιξαν τα βλέφαρά της κι ένα χρώμα ζωής φάνηκε στο χλωμό πρόσωπό της. Μετά από λίγη ώρα ακόμη άνοιξε τα μάτια της και φάνηκε να έχει αίσθηση του περιβάλλοντος. Όσοι ήταν κοντά της, παρακολουθούσαν την εξέλιξη με κομένη αναπνοή και δάκρυα χαράς. Τελικά συνήλθε τελείως και ζήτησε το παιδί της!

Μετά απ’ αυτό η καλυτέρευση υπήρξε ραγδαία. Οι γιατροί βρέθηκαν σε ευχάριστη αμηχανία. Επιστημονικώς δεν εξηγείτο. Πού πήγε η διπλή εμβολή; Πού πήγε η θανάσιμη εξάντληση της αιμορραγίας;

Όσοι πληροφορήθηκαν το μεγάλο αυτό θαύμα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δόξασαν τον Θεό και την Παναγία Μητέρα Του για την σωτήρια Χάρι Της.

Πηγή: «ΘΑΥΜΑΤΑ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

(και η Παράκλησή Της )

ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ»

ΙΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ- ΚΟΙΝΟΒ. ΜΟΝΗ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

2005

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

Ο προστάτης των εγγάμων

Άγιος των ημερών μας

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που νομίζουν ότι αγίους και μάρτυρες ανέδειξε η Εκκλησία μας σε πολύ μακρινούς χρόνους, ιδιαίτερα μάλιστα κατά την περίοδο των διωγμών. Αληθεύει βέβαια πως όταν εξωτερικοί εχθροί διώκουν την Πίστη ή αιρετικοί την απειλούν, τότε δημιουργούνται μάρτυρες και ομολογητές∙ δεν έλειψαν εντούτοις και σε ειρηνικές περιόδους οι μορφές εκείνες που με την άσκηση, την προσευχή, την έντονη λειτουργική, μυστηριακή και ησυχαστική ζωή ευαρέστησαν ενώπιον  του μόνου Αγίου Θεού και έλαβαν τον στέφανον της ζωής, τον οποίον έχει υποσχεθεί πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. ( Β’  Τιμ. 4,8 ) .

Υπάρχουν άλλοι χριστιανοί που έχουν ανάγκη να δουν «ορατές αποδείξεις» της Πίστεώς μας, για το λόγο ότι η ελπίδα τους εξασθενεί και θαρρούν πως οι διηγήσεις των Συναξαρίων για τη ζωή και τα θαύματα των παλαιών αγίων λίγο απέχουν από την υπερβολή και τον μύθο…

Και όμως! Οι άγιοι δεν έλειψαν ούτε θα λείψουν ποτέ από τη ζωή και την ιστορία της Εκκλησίας μας. Κάθε εποχή έχει τους δικούς της : αποστόλους και ομολογητές, ιεράρχες και μοναχούς, αναχωρητές και ασκητές, μάρτυρες και «εν ειρήνη τελειωθέντας», εγγάμους και παρθένες, άνδρες , γυναίκες και παιδιά… Βιβλιοθήκη σχηματίζουν τα Συναξάρια  στα οποία περιγράφεται η θαυμαστή και αξιομίμητη ζωή των αγίων , τα οποία διαβάζονταν κατ’ ιδίαν και ιδιαίτερα στις «συνάξεις» που έκαναν οι χριστιανοί κατά την επέτειο ημέρα του μαρτυρίου ή της κοιμήσεως των αγίων…

… Μια τέτοια διακεκριμένη μορφή νεότερου αγίου είναι και ο Νικόλαος Πλανάς, «ο απλοϊκός ποιμήν των λογικών προβάτων».

Από παιδάκι στην εκκλησία

Από την παιδική ακόμα ηλικία ο Νικόλαος , γιος του Ιωάννη και της Αυγουστίνας Μελισσουργού, έδειχνε την κλίση του προς τα ιερά και τα όσια.

Γεννημένος το έτος 1851 στη Νάξο από σχετικά εύπορους γονείς , δεν άργησε να αποκαλύψει πως ήταν αγιασμένος  από την κοιλιά της μητέρας του και να προκόπτει σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις. (Λουκ. 2,52 ), ενώπιον του Θεού και των συνανθρώπων του.

Παιδί ακόμα τον έθελγαν τα αγαπητά σκηνώματα (Ψαλμ. 83, 1 ) του Κυρίου . Έτρεχε στο Ιερό Βήμα για να υπηρετεί τον ιερέα παππού του Γεώργιο Μελισσινό καθώς ιερουργούσε. Είχε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής και του σώματός του  για να ακούν και να δέχονται τα ιερά λόγια των ευχών και των ύμνων. Ευτρέπιζε τη γλώσσα του για να ψελλίζει και σιγοψάλλει ψαλμούς και τροπάρια , ᾄδων καὶ ψάλλων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ τῷ Κυρίῳ, και να συνηθίζει από την πρώτη του νεότητα λαλών ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς ( Εφες. 5, 19 ) .

Αναφέρει η βιογράφος (μαθήτρια του Μάρθα μοναχή) , ότι μέσα στο πατρικό κτήμα υπήρχε εκκλησάκι αφιερωμένο στον άγιο Νικόλαο . «Από μικρό παιδάκι πήγαινε οποιαδήποτε ώρα και έμπαινε κρυφά σ’ αυτό, φορούσε ένα σενδόνι και έψαλλε ότι ήξευρε ως μικρό παιδί. Μια βραδιά περνούσε ένας άνθρωπος απ’ έξω από την εκκλησίαν αργά και άκουσε ψαλμωδία . Από φυσική περιέργεια κατέβηκε από το ζώον να ιδή τί συμβαίνει και τον βλέπει , μικρό παιδάκι τότε, να ψάλλη! … « ( ο άγιος παπα- Νικόλας Πλανάς «Ο απλοϊκός ποιμήν των απλοϊκών προβάτων», εκδ. «Αστήρ» , απ’ όπου αντλήσαμε πολλές λεπτομέρειες του βίου του αγίου ) .

Τα πρώτα γράμματα διδάχθηκε από τον ιερέα παππού του , τον οποίο και συνόδευε στις λειτουργίες και στους εσπερινούς που εκείνος τελούσε στα πολλά εξωκκλήσια, βοηθώντας τον στο Ιερό και το ψαλτήρι και παρατηρώντας την ευλάβεια με την οποία ιερουργούσε. Έτσι και για το μικρό Νικόλαο είχε εφαρμογή ο ευαγγελικός λόγος : δεν έφευγε από το ναό, αλλά λάτρευε τον Θεό νύχτα και μέρα… ( Λουκ. 2, 37 ) . Ακόμα και τα παιχνίδια του με τον τρόπο αυτό της ζωής του είχαν ταυτιστεί: Μάζευε τους μικρούς του φίλους και παρίσταναν πως τελούν τη θεία Λειτουργία, μιμούμενοι τις κινήσεις του ιερέα, ψάλλοντας ό,τι σαν παιδιά ήξεραν και στο τέλος ο Νικόλαος έκανε και το «κήρυγμά» του! Του άρεσε να πηγαίνει στα εξωκκλήσια , να ανάβει τα καντήλια, να «μιλάει» στο Χριστό, την Παναγία και τους αγίους και να ευφραίνεται πνευματικά από την παρουσία τους.

Αυτή η ευλαβής ενασχόληση είλκυσε πλουσιότερη τη χάρη του Θεού και τον προίκισε με το προορατικό χάρισμα. Είναι βεβαιωμένο, για παράδειγμα, το ακόλουθο περιστατικό: Ένα βράδυ χειμωνιάτικο καθόταν μπροστά στο τζάκι του σπιτιού όλη η οικογένεια. Οι γονείς ανήσυχοι συζητούσαν για την τύχη του καϊκιού τους που βρισκόταν σε ταξίδι στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο ή στη θάλασσα της Προποντίδας , πλέοντας προς την Πόλη. Ο Νικόλαος , φωτισμένος από τον Θεό, είπε στους γονείς του: «Το καΐκι μιας “Ευαγγελίστρια” αυτή τη στιγμή βυθίζεται κοντά στην Πόλη…». Τρομαγμένος ο πατέρας του λέει στη γυναίκα του: «Τι λέει το παιδί;». Όπως αποδείχθηκε , ακριβώς εκείνη τη μέρα και ώρα είχε βυθισθεί το καΐκι τους!

Από τη Νάξο στην Αθήνα

Η απώλεια του καϊκιού ,μαζί με τους ναυτικούς του, στοίχισε συναισθηματικά στον πατέρα του παιδιού. Τον πήρε «η κάτω βόλτα». Έχασε την υγεία του και σε σύντομο χρονικό διάστημα έφυγε από την παρούσα ζωή, αφήνοντας χήρα την γυναίκα του , με το Νικόλαο τότε 14 ετών και τη μικρότερη αδελφή του.

Έτσι πλέον , ορφανός από πατέρα και πολύ νέος ο Νικόλαος βρέθηκε προστάτης της χήρας μητέρας και της αδελφής του . Η ζωή στη Νάξο, χωρίς το καΐκι, ήταν δύσκολη. Η πρόνοια όμως του θεού τους «μεταφύτεψε»  στην Αθήνα για να εξασφαλίσουν πόρους ζωής, επειδή εξαιτίας των αντίξοων περιστάσεων της εποχής στερήθηκαν  σύντομα και τα άλλα περιουσιακά τους στοιχεία και επειδή άλλα ήταν τα σχέδια του Κυρίου για τον αφοσιωμένο του δούλο Νικόλαο.

Φθάνοντας στην πρωτεύουσα βρήκαν και εγκαταστάθηκαν σ’ ένα ταπεινό σπίτι μεταξύ του Άη Γιάννη της Πλάκας και του Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού , διότι στην περιοχή αυτή κατοικούσαν και άλλοι Ναξιώτες , φτωχοί βιοπαλαιστές . Η Αθήνα τότε (γύρω στα  1870) είχε πολύ διαφορετική από τη σημερινή μορφή. Ήταν κτισμένη γύρω από την Ακρόπολη, έφτανε ως τη σημερινή πλατεία Ομονοίας , τον «Ευαγγελισμό», το «Παναθηναϊκό στάδιο», λίγο πιο κάτω από την αρχή της λεωφόρου Συγγρού. Έξω από τα όρια αυτά υπήρχαν χωράφια, κήποι και αμπέλια και αραιά και που κάποια σπίτια και εξωκκλήσια.

Η μητέρα του Νικολάου , η Αυγουστίνα, επιδόθηκε σε σκληρό αγώνα για να ζήσει την οικογένειά της. Έκανε όποια εργασία παρουσιαζόταν: Παραμάνα και οικιακή βοηθός σε ευκατάστατες οικογένειες, κεντήτρια, εργάτρια σε κήπους και αμπελώνες. Όταν αυτό ήταν δυνατόν, έπαιρνε μαζί της και τα δυό παιδιά, όχι μόνο για να την βοηθούν αλλά και για ‘χει την επίβλεψή τους, φοβούμενη να τα αφήσει μόνα τους, μήπως και αντιμετωπίσουν κάποιον από τους κινδύνους που ελλόχευαν στην πρωτεύουσα. Ήταν η περίοδος άλλωστε που στην Αθήνα έκαναν την εισβολή φαινόμενα ξενότροπων ηθών και ζωής, που έρχονταν σε αντίθεση με τα μέχρι τότε κρατούντα. Ο προκλητικός πλούτος, το ευρωπαϊκό ντύσιμο, οι σπατάλες, η διαφθορά της άρχουσας τάξης από τη μία και η καθημερινή αγωνία για τον επιούσιο της φτωχολογιάς από την άλλη, σχημάτιζαν ένα εκρηκτικό μείγμα. Οι παγίδες ήταν πολλές.

Ο Νικόλαος όμως έμεινε τελείως ανεπηρέαστος από όλα αυτά. Οι αρχές και οι καλές συνήθειες, αποκτημένες από την Νάξο από την πρώιμη παιδική ηλικία, βρήκαν και στην Αθήνα τον τρόπο να καλλιεργηθούν περαιτέρω. Όταν δεν είχε βιοποριστικές ασχολίες, έτρεχε κοντά σε κληρικούς και φωτισμένους μοναχούς για να ακούει πνευματικούς λόγους∙  σύχναζε σε ιερές Ακολουθίες και Αγρυπνίες∙ βοηθούσε τους ιερείς στο Άγιο Βήμα ή τους ψάλτες στο αναλόγιο. Την Κυριακή συνήθως εκκλησιαζόταν στο ναό της Μεταμορφώσεως Πλάκας, προσφέροντας συνάμα όποιο διακόνημα του ζητούσαν. Έτσι τρεφόταν πνευματικά, στερεωνόταν στην πίστη , εμπέδωνε τα τὰ ἱερὰ γράμματα , τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν  (Β΄ Τιμ. 3,15 ) και διαπίστωνε ότι ο Θεός τον  καλούσε στη διακονία της ιερωσύνης.

Γάμος και χειροτονία

Αλλά η μητέρα του ,επηρεασμένη και από το παράδειγμα του πατέρα της, του αγαθού ιερέα Γιώργου Μελισσουργού, επιθυμούσε να δει τον Νικόλαο έγγαμο κληρικό. Πράγμα που έγινε όταν μες στον κύκλο τους βρέθηκε μια σεμνή κοπέλα από τα Κύθηρα, η Ελένη Προβελέγγιου. Και την άνοιξη του 1879, σε ηλικία 28 ετών, τελέσθηκε ο γάμος τους στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, ενώ στις 28 Ιουλίου , τελέσθηκε ο γάμος τους στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας , ενώ στις 28 Ιουλίου του ίδιου έτους χειροτονήθηκε διάκονος. Από την πρώτη στιγμή οι ενορίτες περιέβαλλαν με αγάπη και σεβασμό τον νεαρό διάκονο, γνωστό τους άλλωστε από τη μέχρι τότε προσφορά των υπηρεσιών του στο Ιερό και στο αναλόγιο. Αλλά και εκείνος ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικός προς αυτούς στις θρησκευτικές τους ανάγκες.

Ο συζυγικός του όμως βίος πάνω στο χρόνο δοκιμάστηκε σκληρά. Το 1880 η διακόνισσά του Ελένη, αφού γέννησε το παιδί τους – στο οποίο δόθηκε το όνομα του παππού του Γιάννη – έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ο δε Νικόλαος κλήθηκε να σηκώσει το σταυρό της χηρείας , όπως είχε συμβεί και με τη μητέρα του, έχοντας και ένα παιδί –βρέφος. Εδώ φάνηκε η απέραντη υπομονή και η εμπιστοσύνη του στην πρόνοια του Θεού, στην οποία αφέθηκε αυτός και το παιδί του.

Και κατά πρώτον μοιράστηκε την πατρική περιουσία, που είχε απομείνει, με την αδελφή του. Ύστερα; Γράφει η βιογράφος του: «Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ένας πατριώτης του τον παρακάλεσε να τον λυπηθή γιατί κινδύνευε η περιουσία του από χρέος . Αμέσως προσεφέρθη ο πονόψυχος να βάλη την περιουσία του ενέχυρον, για να σωθή ο πλησίον του, ώσπου του την  επήρανε  και ησύχασε. Απαλλαγείς λοιπόν από τις κοσμικές και κτηματικές φροντίδες, επεδόθη εξ ολοκλήρου , ψυχή τε και σώματι, εις την ζωήν των μεγάλων ασκητών της ερήμου, εν μέσω της πολυθορύβου πόλεως των Αθηνών.

Τι έκανε δηλαδή; Αφού ανέθεσε τη φροντίδα του γιου του

(συνεχίζεται)

Πηγή: «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

Ο προστάτης των εγγάμων

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ»

Ευαγγέλου Π. Λέκκου

θεολόγου

τ. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας

Εκδοτική παραγωγή ΣΑΙΤΗΣ