Η Εκκλησία παρακαλεί και ικετεύει

Η Εκκλησία του Χριστού προσεύχεται με την Ευχαριστία την παραμονή της αγίας Πεντηκοστής, (που είναι η γιορτή της δυνατότητος της ανθρώπινης αλλαγής), και παρακαλεί τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Δεσπότη Χριστό, για όλους όσοι βρίσκονται ενώπιον Του: Να παραβλέψει αδυναμίες. Να συγχωρήσει λάθη. Να παραγράψει αγνοήματα. Να δώσει ζωή. Να φέρει ελπίδα αναπαύσεως.Η Εκκλησία παρακαλεί και ικετεύει. Ο Χριστός θέλει. Η τραγωδία είναι ότι ίσως κάποιοι δεν επιθυμούν καμιά αλλαγή…

Ακούραστος Συνοδοιπόρος

Επίκληση Ειρήνης

  

«Ερχομαι στην Ρώμη για να πάρω μέρος στη σημαντική αυτή στιγμή προσευχής. Με την στήριξη του Θεού πρέπει να βοηθήσουμε την πολιτική και την διπλωματία ώστε να κυριαρχήσει η ειρήνη σε μια περιοχή που τόσο δοκιμάζεται» αναφέρει σε δηλώσεις του στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Την Κυριακή το απόγευμα, ο Πάπας Φραγκίσκος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες και ο πρόεδρος της παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, θα προσευχηθούν στο Βατικανό υπέρ της ειρήνης στην Μέση Ανατολή. «Πρόκειται για μια επίκληση της ειρήνης, όχι για κοινή προσευχή», αποσαφηνίζουν πηγές του Βατικανού.

«Θα ζητήσουμε από τον Κύριο να εισακούσει την προσευχή μας και θα προσπαθήσουμε να στείλουμε το μήνυμα ότι τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ασία, με την βοήθεια του Θεού μπορούν να επιτευχθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα», δήλωσε, επίσης, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας στην «Λα Ρεπούμπλικα».

Σε σχέση, τέλος, με την πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο στους Αγίους Τόπους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι «η έκβασή της ήταν σαφώς θετική» και πως «η συνάντηση αυτή ήταν πηγή μεγάλης πνευματικής αγαλλίασης».

 http://www.tanea.gr/

Διπλό θαύμα σε ξενητεμένους έλληνες της Αυστραλίας

Το ευχαριστήριο γράμμα τους ήρθε ενθουσιώδες, συγκινητικό και γεμάτο ευγνωμοσύνη για την Υπεραγία Θεοτόκο. Παρακαλούσαν δε να αναφτούν μπροστά στην θαυματουργή εικόνα Της δύο λαμπάδες ευχαριστίας.

Το γράμμα το έγραψαν δύο Ελληνίδες από την Μελβούρνη , οι οποίες ευεργετήθηκαν και οι δύο. Η μία εξ αυτών, η κυρία Σταυρούλα, είχε επισκεφτεί την Ι. Μονή προ καιρού. Είχε πάρει εικόνα της Παναγίας και ένα βιβλίο που περιέχει μέσα καταγεγραμμένα θαύματα Της. Τα θαυμαστά γεγονότα έγιναν ως εξής:

Συγκεκριμένα, η εν λόγω Ελληνίδα είχε μία φίλη, την κυρία Μαρία από την Σάμο, της οποίας ο σύζυγος ήταν άρρωστος περί τα 15 χρόνια! Δεν καταλάβαινε τίποτε, δεν περπατούσε, δεν μιλούσε. Συνέχεια μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο.

Τότε η πρώτη κυρία έδωσε το βιβλίο με τα θαύματα της Παναγιάς στην άλλη και την παρώτρυνε να προσευχηθεί με πίστη, για  να δώσει τη βοήθειά Της η Υπεραγία Θεοτόκος στον άρρωστο σύζυγό της.

Πράγματι, έτσι έγινε. Αναμφίβολα και η καλή φίλη προσευχήθηκε κι εκείνη για τον άνθρωπο αυτό που ήταν τόσα πολλά χρόνια σαν ένας νεκρός ζωντανός!

Και η Θεία Πρόνοια ήρθε εκείνο το ίδιο το βράδυ!

Το πρωί που πήγε η κυρία Μαρία στο νοσοκομείο για να συμπαρασταθεί στον σύζυγό της, τον βρήκε σε μία απίστευτα καλή κατάσταση και με αποκατεστημένη την ομιλία του! Την καλωσόρισε και έκλαιγαν και οι δύο από συγκίνηση, γιατί είχε ν’ ακούσει τη φωνή του, ως προεγράφη, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια! Της είπε δε και το εξής:

-         Μαρία , απόψε ήρθε η Παναγία και με θεράπευσε!

Το δεύτερο θαύμα έγινε στην κυρία Σταυρούλα, την φίλη της ανωτέρω αναγραφόμενης κυρίας.

Η κόρη της, λόγω κάποιου όγκου, έκανε «ολική αφαίρεση». Δυστυχώς όμως , και μετά την εγχείρηση, ακολούθησε η αιμορραγία. Είχε πλέον εξαντληθεί. Την μετέφεραν σε άλλο νοσοκομείο και την ξανάνοιξαν! Δεύτερη εγχείρηση! Το τρομερό όμως ήταν πως η αιμορραγία εξακολούθησε. Οι γιατροί βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση. Είπαν στη μητέρα της πως Τρίτη εγχείρηση θα ήταν πολύ επικίνδυνη. Σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τρεις ολικές ναρκώσεις , θα τις άντεχε ο οργανισμός της;

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβη κανείς την αγωνία των συγγενών και ειδικά της μητέρας της. Οι πιστοί άνθρωποι όμως δεν πανικοβάλλονται, πιστεύουν στο έλεος του Θεού και προσεύχονται. Ποιος ξέρει πόσες ώρες έκανε προσευχή εκείνο το βράδυ η ξενητεμένη αυτή πιστή ελληνίδα και πόσα δάκρυα έχυσε μπροστά στο εικονοστάσι της… Είπε ότι «Παρακάλεσα την Παναγία μας την Βαρνάκοβα κλαίγοντας , να βάλει το χεράκι Της στην κόρη μου», αλλά την θέρμη και τον πόνο αυτής της προσευχής μόνο ο Θεός την γνωρίζει.

Το αποτέλεσμα ήταν πως την άλλη μέρα που πήγε στο νοσοκομείο, της ανήγγειλαν οι γιατροί πως εκείνο το βράδυ η αιμορραγία σταμάτησε. Η κόρη της είχε σωθεί!

Είθε η  Παναγία Μητέρα να σκεπάζει όλους τους ξενητεμένους μας, και όλο τον κόσμο.

Πηγή: «Η Μεγαλόχαρη Παναγία

Η Βαρνάκοβα

Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου

κ’

Η Παράκλησή Της

2011

Η πρόφασις: Όχι τα λόγια αλλά τα έργα σώζουν

Ίσως όμως κάποιος από τους πιο ράθυμους και από αυτούς που δεν θέλουν να προσεύχωνται με θέρμη και ζήλο, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ο Θεός είπε αυτά τα λόγια ,δηλαδή∙ “Δεν θα εισέλθη στη βασιλεία εκείνος που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μου” ( Ματθ. 7,21 ), Εάν όμως εγώ έκρινα σωστό ότι για τη σωτηρία μας θα ήταν αρκετή μόνον η προσευχή, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήση τα παραπάνω λόγια∙ επειδή όμως πιστεύω ότι η προσευχή είναι το κεφάλαιο των αγαθών και το θεμέλιο και η ρίζα της πνευματικής ζωής, κανείς ας μη χρησιμοποιήση τα λόγια εκείνα ως πρόφασι της ραθυμίας. Διότι ούτε η σωφροσύνη μόνη της μπορεί να σώση χωρίς τις άλλες αρετές, ούτε η φροντίδα των φτωχών, ούτε η καλωσύνη μόνη της, ούτε κάτι άλλο από τα εξαίρετα , αλλά πρέπει όλα τα συνυπάρχουν στις ψυχές μας∙ η προσευχή όμως αποτελεί την ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών. Και όπως ακριβώς τα κάτω μέρη του πλοίου και τα θεμέλια της οικίας πρέπει να είναι ισχυρά , για να συγκρατούν και τα υπόλοιπα , έτσι ακριβώς και οι προσευχές πρέπει να είναι ισχυρές για να συγκρατούν τη ζωή μας και χωρίς αυτές τίποτε από εκείνα που προκαλούν τη σωτηρία μας δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε.

Γι’ αυτό και συνέχεια ο Παύλος μας πιέζει και μας παρακινεί λέγοντας ∙ “ Να επιμένετε στη προσευχή, να αγρυπνήτε σ’ αυτήν και να εκφράζετε συγχρόνως με αυτήν τις ευχαριστίες σας στο Θεό” ( Α΄ Θεσ. 5,17-18 ). Και αλλού πάλι λέγει∙ “Να παρακαλήτε με κάθε προσευχή και δέησι τον Κύριο να σας βοηθήση για να αξιοποιήστε αυτόν τον πνευματικό οπλισμό, προσευχόμενοι σε κάθε καιρό με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε πολύ σ’ αυτό το έργο της προσευχής∙ να είσθε άγρυπνοι με κάθε προσκαρτέρησι και δέησι για όλους τους πιστούς” ( Εφ. 6,18 )  .

Με αυτόν τον τρόπο ο πρώτος των Αποστόλων μας προσκαλεί συνέχεια στις προσευχές με πολλές θεϊκές φωνές.

Αφού διδαχθήκαμε λοιπόν αυτά από εκείνον, πρέπει συνέχεια να βαδίζουμε τον δρόμο της ζωής μας με προσευχή και συνέχεια με αυτήν να δροσίζουμε την σκέψι μας. Διότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από την προσευχή πολύ περισσότερο από ό,τι έχουν ανάγκη τα δένδρα από το νερό. Διότι ούτε εκείνα μπορούν να καρποφορήσουν , αν δεν πιουν νερό με τις ρίζες τους, ούτε εμείς θα μπορέσουμε να προκόψουμε στην ευσέβεια, αν δεν ποτιζώμαστε συνέχεια με τις προσευχές. Γι’ αυτό πρέπει και όταν σηκωνώμαστε από το κρεβάτι, πριν ανατείλη ο ήλιος, να έχουμε προσευχηθή στο Θεό, και όταν πρόκηται να κοιμηθούμε∙ μάλλον κάθε ώρα πρέπει να κάμνουμε μία προσευχή στο Θεό, μοιράζοντας την προσευχή με το χρόνο της ημέρας∙ και κατά τη διάρκεια του χειμώνα το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας να το αφιερώνουμε στην προσευχή και να λυγίζουμε τα γόνατα, προσηλωμένοι στην δέησι με πολύ φόβο και με την λατρεία του Θεού να θεωρούμε τους εαυτούς μας ευτυχισμένους.

Πες μου, πώς θα δης τον ήλιο, όταν δεν προσευχηθής σ’ Αυτόν που στέλνει στα μάτια σου το γλυκύτατο φως; Πώς θα απολαύσης το φαγητό στο τραπέζι, όταν δεν προσκυνής Αυτόν που έδωσε και χορήγησε τόσα αγαθά; Με ποιες ελπίδες θα περάσης την περίοδο της νύχτας; Ποια όνειρα περιμένεις να συναντήσης την νύκτα, αν δεν οχυρώσης τον εαυτό σου με τις προσευχές, αλλά έρχεσαι στον ύπνο αφύλακτος; Θα είσαι ασήμαντος και θα κυριεύεσαι εύκολα από τους πονηρούς δαίμονες , που συνέχεια μας περιτριγυρίζουν παρατηρώντας ποιον από μας θα μπορέσουν να βρουν γυμνό από την προσευχή και να τον αρπάξουν αμέσως. Και αν μας δουν να είμαστε περιφραγμένοι και προφυλαγμένοι με τις προσευχές ,απομακρύνονται αμέσως.  όπως απομακρύνονται οι ληστές και οι κακούργοι όταν βλέπουν κρεμασμένο το ξίφος μπροστά από το πρόσωπο του στρατιώτη.

Αν λοιπόν κάποιος συμβή να είναι γυμνός από την προσευχή, αυτός γίνεται ανάρπαστος από τους δαίμονες και ωθείται στις αμαρτίες , στις συμφορές, στις δυστυχίες.

Όλα αυτά λοιπόν πρέπει να μας φοβίζουν και να μας κάνουν πάντοτε να οχυρώνουμε τους εαυτούς μας με τις προσευχές και με τους ύμνους, για να μας ελεήση όλους ο Θεός και να μας κάνη άξιους της βασιλείας των ουρανών…

( Περί προσευχής Α’ , ΕΠΕ 31, 180-196. PG 50.775-780 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

Ε΄

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις

Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Τί είναι το κομποσχοίνι;

Με τη νοερά προσευχή ασχολούνταν όλοι οι μοναχοί είτε στις ιερές Ακολουθίες είτε στα διακονήματά τους ή στον προσωπικό τους κανόνα.

Με κάθε μία μετάνοια έλεγαν τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς». Για να έχουν μέτρο και σαφή την άσκηση, μάζευαν πολλά λιθαράκια, τα έβαζαν στο δεξί μέρος και κάνοντας μία γονυκλισία έπαιρναν ένα λιθαράκι και το έβαζαν στο αριστερό, μέχρι να τελειώσουν , αν ήταν εκατό ή τριακόσιες ή όσες ήθελαν να κάνουν.

Πλησιάζοντας τότε ο παμπόνηρος και πολυμήχανος διάβολος, έπαιρνε λιθαράκια από τα μετρημένα για τις γενόμενες μετάνοιες και τα έβαζε στο δεξιό μέρος, δηλαδή στα μη τελειωμένα λιθαράκια. Έτσι κοπίαζαν υπερβολικά , κουράζονταν και θλίβονταν, μη γνωρίζοντες οι μοναχοί τί να πράξουν. Ένας από τους ασκητές εκείνους πήρε τότε ένα σχοινί, έδεσε μερικούς κόμβους και με αυτό άρχισε να μετρά τις μετάνοιες. Αλλά και αυτούς τους κόμβους ο πονηρός δαίμονας τους διέλυσε και το σχοινί εξαφάνισε.

Βρισκόμενος σε θλίψη και αδημονία παρακαλούσε το Θεό να τον φωτίσει τί να κάνει. Βλέπει την επόμενη νύχτα στον ύπνο του άγγελο Κυρίου, ο οποίος κρατούσε στο αριστερό του χέρι κομποσχοίνι, το τραβούσε με τον αντίχειρα του αριστερού του χεριού και με το δεξί του έκανε σταυρούς, δηλαδή το σημείο του Σταυρού πάνω στο σώμα του. Ύστερα τραβούσε το κομποσχοίνι και δεν έκανε σταυρούς, αλλά μόνο προσευχόταν. Μετά άρχισε να κάνει μετάνοιες, γονυκλισίες και να τις μετρά με το κομποσχοίνι που κρατούσε στο αριστερό χέρι. Κάθε κόμπος και μία μετάνοια.

Έδωσε ο άγγελος Κυρίου αυτό το κομποσχοίνι στον ασκητή και παίρνοντας στα χέρια του νήμα, του λέει: Τώρα θα σου δείξω πώς να πλέκεις το κομποσχοίνι, το οποίο ποτέ δε θα μπορέσει να χαλάσει ο πονηρός δαίμονας , και του έδειξε πώς να το πλέκει σταυρωτά , από εννέα σταυρούς αποτελούμενος ο κάθε κόμβος (καθώς εννέα είναι τα αγγελικά τάγματα) , και άφησε ατελείωτο το κομποσχοίνι. Όταν ξύπνησε ο ασκητής βρήκε στα χέρια του τα δύο κομποσχοίνια, το τέλειο, με το οποίο ο άγγελος έκανε την προσευχή, τους σταυρούς και τις μετάνοιες, και το ατελείωτο. Συνέχισε ο ασκητής και τελείωσε το κομποσχοίνι εκείνο, καθώς διδάχθηκε από τον άγγελο. Έκανε και άλλα, δίδαξε και άλλους και έκτοτε επικράτησε να γίνεται αυτό το άγιο, αγγελοδίδακτο κομποσχοίνι.

Υπάρχουν κομποσχοίνια με τριάντα τρεις , πενήντα, εκατό, τριακόσιους και χίλιους κόμβους. Τα τριαντατριάρια συμβολίζουν τα τριάντα τρία χρόνια του Ιησού Χριστού που έζησε πάνω στη γη. Δυστυχώς πολλοί στην εποχή μας φέρουν το κομποσχοίνι για μόδα ή για γούρι, ακόμα και για λόγους φοβίας. Το κομποσχοίνι είναι το ιερό και ασφαλές φυλακτό που θα μας βοηθήσει, ώστε να ενώσουμε το νου μας με τα λόγια της προσευχής και να επικαλούμαστε με πόθο και  θεία φλόγα το όνομα του Ιησού Χριστού…

Πηγή: Θεολογία και Θαύματα

της Νοεράς Προσευχής

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ

ΠΑΥΛΟΥ Κ. ΝΤΑΝΑ

ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΟΣ

Εκδόσεις «Άθως»

Ευχαριστούμε για την ελπίδα

Εκδόσεις Χρυσοπηγή 

Αυτό το Πάσχα ήταν διαφορετικό στο χωριό Λουγκουζί. Όλα μαρτυρούσαν την πλούσια ευλογία του Θεού. Ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος αν και ημιτελής ήταν όμως  φιλόξενος για να ζεστάνει τις αποσταμένες ελπίδες αυτών των ανθρώπων ,των πρώτων Χριστιανών της Ιεραποστολής στο χωριό Λουγκουζί. Οι μέρες πέρασαν ευλογημένα και όμορφα. Κατανυκτικά η Μεγάλη Εβδομάδα.Το Πάθος του Χριστού συνόδευαν οι καημοί και τα πάθη αυτών των ευλογημένων ανθρώπων .Και ήρθε το Πάσχα.Λαμπρό και ιδιαίτερο που μύρισε Ορθοδοξία και Ελλάδα.Η Εκκλησία στολίστηκε ,στους πρόχειρους ιστούς ανέβηκαν οι σημαίες.Η Ουγκαντέζικη, η Βυζαντινή και η Ελληνική.Όλα πήραν ένα χρώμα ιδιαίτερο σε μια μικρή και φτωχή μεριά του κόσμου.Οι άνθρωποι φωτεινοί με τα καλά τους ρούχα ,η χορωδία με καινούργια στολή .Όλα μέσα στο φως.Κεριά και πρόσωπα με φως παντού. Κρίστο Αζούκιτέ-Χριστός Ανέστη!!Ο π.Γεώργιος με το κερί και τη μεγάλη του καρδιά.

 

Κοινώνησαν όλοι και στο τέλος πήραν τα αυγά με χαρά μεγάλη. Και μετά φαγητό  με κρέας και ρύζι γιατί σήμερα είναι Πάσχα!!Και πάλι ευχές και πασχάλια χαρά που κρατάει πολύ..

Δεχτήκαμε πολλές επιστολές από τα παιδιά του Λουγκουζί.Μα ένα γράμμα από ένα ορφανό παιδάκι μας κέντησε την καρδιά. Ευχαριστούμε για την ελπίδα που φέρατε στο χωριό μας. Και μεις ευχαριστούμε από καρδιάς  όλους όσοι  βοηθούν με αμέτρητους τρόπους να μη σβήσει η ελπίδα της ιεραποστολής.
 Για οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια Εθνική Τράπεζα 656 -20111586

 

 

 

 

Ένας ιερέας με φόρμα και σφυρίχτρα

Του Δημήτρη Ριζούλη, από την «Κυριακάτικη δημοκρατία»

Το κουδούνι χτυπά και σηματοδοτεί το τέλος του διαλείμματος. Οι μαθητές όμως του 5ου Γυμνασίου στο Παλαιό Φάληρο όχι μόνο δεν στεναχωριούνται, αλλά αντίθετα περιμένουν πώς και πώς την ώρα που θα ξεκινήσει το επόμενο μάθημα. Είναι η ώρα της γυμναστικής! Εχοντας ήδη βάλει τις φόρμες και τα αθλητικά τους παπούτσια, βγαίνουν στην αυλή περιμένοντας τον «κύριο καθηγητή». Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο γυμναστής δεν είναι «κύριος», αλλά «πάτερ» και φοράει -εκτός από τη φόρμα του- ράσα! Πρόκειται για τον π. Ιωσήφ Ταγαράκη, τον μοναδικό ιερέα - γυμναστή σε σχολείο σε όλη την Ελλάδα.

Ο π. Ιωσήφ (πατέρας τριών παιδιών) μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ ενορίας (είναι στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου), σχολείου και οικογένειας. Με μεταπτυχιακό, αλλά και διδακτορικό στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ (πέραν του πτυχίου των ΤΕΦΑΑ), δίνει στους μαθητές του το μήνυμα «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Η δεύτερη εργασία του είναι σχεδόν εθελοντική, αφού αμείβεται με μόνο 200 ευρώ τον μήνα επιπλέον, παρότι απασχολείται πλήρως.

Ο π. Ιωσήφ, που -μεταξύ άλλων- έχει μετατρέψει το διαδίκτυο σε «άμβωνα» και επικοινωνεί με 1.200 χρήστες μέσω e-mail πνευματικού περιεχομένου, μιλά στην «κυριακάτικη δημοκρατία» για τη ζωή του, το σχολείο και το πώς αντιμετωπίζουν οι μαθητές τον ιερέα - γυμναστή τους.

Πάτερ Ιωσήφ, πού μεγαλώσατε και τι σπουδές κάνατε;

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στη Θεσσαλονίκη. Κατάγομαι από ιερατική οικογένεια. Ο πατέρας μου είναι μέχρι σήμερα εν ενεργεία ιερέας (της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως - Σταυρουπόλεως) και συνταξιούχος εκπαιδευτικός θεολόγος, ενώ η μητέρα μου ήταν επίσης εκπαιδευτικός, αγγλικής φιλολογίας.

Σπούδασα στο ΤΕΦΑΑ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου έλαβα υποτροφίες για τις επιδόσεις μου στα μαθήματα της σχολής και στο 4ο έτος σπουδών είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μαθήματα στην Ανώτατη Σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στην Κολονία της Δυτικής Γερμανίας, μέσω υποτροφίας του προγράμματος ERASMUS της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παράλληλα είχα την ευκαιρία να ολοκληρώσω και τις σπουδές βυζαντινής μουσικής και να λάβω πτυχίο και δίπλωμα μουσικοδιδασκάλου.

Είχατε όμως και αγάπη στον αθλητισμό...

Πράγματι. Από τα παιδικά μου χρόνια οι αθλητικές δραστηριότητες αποτελούσαν πάντοτε τμήμα της καθημερινότητάς μου. Ασχολήθηκα με τους δρόμους μεσαίων αποστάσεων, με καθημερινές προπονήσεις στο Καυτανζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης. Σήμερα προσπαθώ, στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που εναπομένει, να γυμνάζομαι, συνήθως μαζί με τα παιδιά μου.

Φαντάζομαι, λόγω και του ιερέα πατέρα, ότι είχατε στενή σχέση με την Εκκλησία...

Κατά την προσωπική μου εμπειρία, η συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας είναι στοιχείο φυσικό ή και αυτονόητο. Κι αυτό όχι με την έννοια κάποιας γονεϊκής επιβολής ή της εκπλήρωσης καθηκόντων, αλλά με τη μορφή των συνθηκών που δίνουν αφορμή για πολύμορφη αγωγή, άσκηση και καλλιέργεια προσωπικών δυνατοτήτων και συμπεριφορών.

Στη συνέχεια εργαστήκατε ως γυμναστής;

Επειτα από εναγώνια αναζήτηση επαγγελματικής αποκατάστασης, βρήκα εργασία ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης, με μειωμένο όμως ωράριο. Οταν θεσμοθετήθηκε η διαδικασία των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς, έλαβα μέρος και διορίστηκα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια υπηρετώ στο 5ο Γυμνάσιο Παλαιού Φαλήρου.

Πότε πήρατε την απόφαση να γίνετε κληρικός;

Η ιδέα της ιεροσύνης παρουσιάστηκε και καλλιεργήθηκε με τρόπο ήπιο και αθόρυβο. Σημαντική υπήρξε η καθοδήγηση του πνευματικού μου, ο οποίος δέχεται με περισσή αγάπη την εξομολόγησή μου από την παιδική μου ηλικία και συμπαρίσταται πνευματικά με την ευχή του. Η συνεπής και διακριτική παρουσία του ιερέα πατέρα μου αποτελεί επίσης καταλυτικό παράγοντα. Η ατμόσφαιρα της σταθερής παρουσίας του Θεού και των ανθρώπων Του στη ζωή μου νομίζω ότι συνέχει την ωρίμανση της αρχικής διάθεσης και την εδραίωση της τελικής απόφασης για τη χειροτονία μου.

Κρίσιμη οπωσδήποτε υπήρξε η συγκατάθεση της συζύγου μου. Η τελική ευθύνη της χειροτονίας εναπόκειται στο πρόσωπο του επισκόπου που θα την επιτελέσει. Η εγκάρδια υποδοχή, η φωτισμένη πνευματική καθοδήγηση και η προσωπική συμβολή στην επίλυση μικρών ή μεγαλύτερων διλημμάτων χαρακτηρίζουν την παρουσία του μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών στη μέχρι τώρα πορεία μου.

Η επιλογή σας αυτή ξένισε κάποιους στο περιβάλλον σας;

Η χειροτονία πραγματοποιήθηκε στην ηλικία των 33 ετών, όταν ήδη είχα την οικογένειά μου και τα τρία μου παιδιά. Ηταν επομένως, από απόψεως ηλικίας τουλάχιστον, μια απόφαση συνειδητή και όχι κάποια έμπνευση στιγμιαίου ενθουσιασμού. Ετσι και οι άνθρωποι που ήδη με γνώριζαν νομίζω ότι δεν παραξενεύτηκαν.

Παράλληλα με τη γυμναστική και την ιεροσύνη, όμως, συνεχίσατε τις σπουδές σας...

Ναι. Πριν από τη χειροτονία μου είχα ήδη ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές μου σπουδές και είχα ξεκινήσει τη διδακτορική μου διατριβή. Η προσπάθεια αυτή ολοκληρώθηκε ήδη, ενώ παράλληλα είχα την ευκαιρία να συμπληρώσω την εκπαίδευσή μου με επιπλέον σπουδές σε ξένες γλώσσες.

Το διδακτορικό σας αφορά τους εφήβους. Πόσο δύσκολη είναι τελικά αυτή η ηλικία;

Ισως θα ήταν προτιμότερο να αποκαλέσουμε την εφηβεία κρίσιμη ή αποφασιστική. Η ηλικία αυτή έχει όλα τα όμορφα στοιχεία της δημιουργίας, της επιλογής και της διαμόρφωσης αντιλήψεων, αξιών και συμπεριφορών. Στη διδακτορική μου διατριβή διερευνήθηκε ο τρόπος με τον οποίο οι έφηβοι αναπτύσσουν σχέσεις μεταξύ τους και η επίδραση που έχουν οι προσωπικές αξίες και το ήθος σ’ αυτή την αμφίδρομη σχέση. Αυτό που στον χώρο της παιδαγωγικής ονομάζουμε ηθική αγωγή είναι από τα πιο ενδιαφέροντα και συνάμα σύνθετα ζητήματα της σύγχρονης παιδαγωγικής επιστήμης διεθνώς. Δυστυχώς, στη χώρα μας ελάχιστο επιστημονικό ενδιαφέρον επιδεικνύεται σε παρόμοια θέματα. Ενδεικτικό ίσως είναι και το γεγονός ότι το διδακτορικό μου, παρότι πραγματοποιήθηκε με έρευνα σε γυμνάσια και έλαβαν μέρος περισσότεροι από 500 μαθητές και μαθήτριες, κρίθηκε ως «μη συναφές με το εκπαιδευτικό έργο» (!) που επιτελώ στο σχολείο. Η συγκεκριμένη κρίση, που διατυπώθηκε από το τοπικό υπηρεσιακό συμβούλιο και υπογράφτηκε από τους εκλεγμένους συνδικαλιστές - εκπαιδευτικούς της περιοχής, ίσως να είναι ενδεικτική και της σημασίας που επιδίδεται σε παρόμοια ζητήματα από ανθρώπους που λειτουργούν σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.

Πάτερ είστε σήμερα γυμναστής σε σχολείο και αποτελείτε τη μοναδική περίπτωση εν ενεργεία γυμναστή - ιερέα στην Ελλάδα. Πώς σας αντιμετωπίζουν οι μαθητές σας;

Το αντιμετωπίζω ως μεγάλο δώρο. Η ενασχόληση με την εκπαίδευση, με την αγωγή των νέων παιδιών είναι πηγή χαράς και πρόκληση υπευθυνότητας.

Ανάμεσα στις ασκήσεις, στις τεχνικές και στα παιχνίδια που εφαρμόζουμε στο σχολείο έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τους μαθητές μας εγγύτερα, να τους πλησιάσουμε και να συζητήσουμε μαζί τους. Ετσι αναπτύσσεται ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ μας.

Υπάρχει προκατάληψη;

Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο αντιληπτό από μέρους μου. Ισως μια αρχική απορία ή ένα ξάφνιασμα στην αρχή. Με την πάροδο του έτους γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε δημιουργικά τόσο με τα παιδιά όσο και με τους γονείς τους.

Είστε φίλος με τους μαθητές σας;

Στο επίπεδο της εκδήλωσης προσωπικού ενδιαφέροντος για τις δυνατότητες και τις ανάγκες κάθε μαθητή σίγουρα ναι. Ομως ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι ευρύτερος, καθώς περιλαμβάνει την ευθύνη της διδασκαλίας και της αγωγής.

Στο σχολείο κάνετε γυμναστική με το ράσο ή τη φόρμα;

Η αθλητική ενδυμασία αποτελεί για τον καθηγητή φυσικής αγωγής αυτονόητη συνθήκη. Το ίδιο ακριβώς καλούνται να εφαρμόζουν και οι μαθητές. Οπως ακριβώς ο χειρουργός φοράει τη χειρουργική του φόρμα έτσι και ο χώρος του σχολείου επιβάλλει αντίστοιχη αμφίεση για τον καθηγητή φυσικής αγωγής. Αυτό λοιπόν που, έπειτα από ευλογία του επισκόπου μας, εφαρμόζω είναι να χρησιμοποιώ κανονικά αθλητική φόρμα κατά τη διδασκαλία του μαθήματος. Ξέρετε, έχω συνηθίσει από παλιά αυτή τη διαδικασία και δεν μου φαίνεται αφύσικη.

Ως προς την ενορία ποια είναι εκεί τα καθήκοντά σας;

Στην ενορία, που βρίσκεται στο Παλαιό Φάληρο, αλλά όχι στην ίδια συνοικία με το σχολείο, ιερουργώ και συμμετέχω στις καθημερινά τελούμενες ιερές ακολουθίες και κηρύττω. Επιπλέον διακονώ το μυστήριο της εξομολόγησης και έχω την ευθύνη του τομέα νεότητας και της αιμοδοσίας της ενορίας μας. Η καθημερινή επικοινωνία με νέους ανθρώπους, η πραγματοποίηση τακτικών συναντήσεων για νέους και εργαζομένους κάθε Παρασκευή στις 9 το βράδυ, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών αποτελούν ένα μέρος των ασχολιών μου.

Με την οικογένεια πώς τα καταφέρνετε;

Εχω τρία αγόρια (16, 14 και 9 ετών), που φοιτούν στη β΄ λυκείου, στη γ΄ γυμνασίου και τη γ΄ δημοτικού αντίστοιχα. Είναι εύλογο πως κι εγώ αντιμετωπίζω το συνεχές τρέξιμο των γονιών για την κάλυψη των ποικίλων αναγκών τους και πως έχω παρόμοιες αγωνίες και προβληματισμούς για το μέλλον τους. Ωστόσο, η ελπίδα που κυριαρχεί στον χώρο της πίστης στηρίζει και δίνει νόημα στη ζωή μας, όσο κι αν απογοητευόμαστε από εκείνους που διαχειρίζονται τα κοινά και κατέχουν υπεύθυνες θέσεις.

Και όταν, Γέροντα, ξέρω ότι θα ξαναπέσω;

Και όταν, Γέροντα, ξέρω ότι θα ξαναπέσω;

- Δεν ξέρεις από φοβία σκέφτεσαι έτσι. Μην έχετε φοβία μήπως ξανακάνετε το ίδιο σφάλμα, γιατί έτσι κλονίζεται η πίστη σας στον Θεό. Μη ντα σκαλίζετε τόσο πολύ. Όταν σας λέη ο λογισμός ότι δεν πρόκειται να διορθωθήτε και διαλύεσθε από την λύπη, χρειάζεται να δώσετε ένα ψεύτικο κουράγιο στον εαυτό σας.
«Δόξα σοι ο θεός, να πήτε, σήμερα είμαι καλύτερα από χθες.
Δόξα σοι ο Θεός χίλιες φορές ...;».
Αν και φαίνεται ψεύτικο αυτό το κουράγιο, μέσα του όμως κρύβει μια μεγάλη δύναμη, την ελπίδα στον Θεό. Η ελπίδα στον Θεό είναι ο μοχλός που αναποδογυρίζει την απελπισία, ελευθερώνει την ψυχή από την λύπη και το άγχος και τονώνει σιγά-σιγά τις πνευματικές δυνάμεις με την θεία ζωντάνια που δίνει.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου.

Όταν κάποιος έχει αρρώστια, τότε μπορεί να καταλάβει τον πόνο του άλλου. Και όταν κοιτάξεις λίγο τον πόνο του αδελφού σου ελαφρύνεται κατά πολύ και ο δικός σου πόνος. Ο Θεός παραχωρεί την ασθένεια για να εξοφλήσουμε ή να αποταμιεύσουμε. Οι αρρώστιες είναι περαστικές αλλά και πολύ ωφέλιμες. Ο Θεός πάρα πολλές φορές κάνει αυτό που θέλει μέσω των γιατρών. Και αν δεν δίνει πολλές φορές άμεσα την θεραπεία είναι για να ωφεληθεί ο άνθρωπος.

Γέροντας Παΐσιος

Αιμοδοσία στον Ιερό Να­ό Κοι­μή­σε­ως Θε­ο­τό­κου Παλαιού Φαλή­ρου

«Όσοι έχουν πνευματική αγάπη,…αγαπούν χωρίς να σκέπτονται αν τους αγαπούν ή δεν τους αγαπούν οι άλλοι…. Θέλουν όλο να δίνουν και να δίνονται,…».

                   (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου)

Ιούνιος. Προάγγελος θερινών διακοπών και προανάκρουσμα αναψυχής, έστω και ολιγοήμερης, για τους περισσότερους. Ταυτόχρονα, ο ίδιος μήνας αποτελεί και μήνα μέγιστης ανάγκης για αίμα. Τα νοσοκομεία της χώρας βοούν. Ίσως η αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων αυτή την εποχή, αλλά σίγουρα και η απουσία αιμοδοτών από τα μεγάλα αστικά κέντρα – λόγω θέρους, δημιουργούν εφιαλτική ατμόσφαιρα για ασθενείς, τραυματίες, μεταγγιζόμενους, παιδιά με μεσογειακή αναιμία, καρκινοπαθείς...

Η πρόσκληση για βοήθεια απευθύνεται προς όλους μας. Το προσκλητήριο της ενοριακής «ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑΣ της ΑΓΑΠΗΣ» μάς καλεί να δώσουμε αίμα. Να μεταγγίσουμε ελπίδα και πνοή στους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη για ζωή. Σας προσκαλούμε να γίνεται μέρος της κίνησης αγάπης. Να προσέλθετε και να δώσετε αίμα ή να συνεισφέρετε στο έργο της ενημέρωσης, παρακινώντας άλλους.

Η  ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του Ιουνίου, το

Σαββατοκύριακο 14 και 15 Ιουνίου

ώρες: 10.00 π.μ. έως 1.00 μ.μ.

στον  Ιερό Να­ό  Κοι­μή­σε­ως  Θε­ο­τό­κου  Παλαιού Φαλή­ρου. 

Δίνουμε αίμα ή βοηθούμε με κάθε τρόπο. Για το σκοπό αυτό ενημερώνουμε και άλλους. Έντυπα που μπορούν να τοποθετηθούν σε κεντρικά σημεία (είσοδο πολυκατοικίας, καταστήματα, κολώνες, κ.ά.) θα βρείτε στην ιστοσελίδα της ενορίας, στη σελίδα μας στο facebook και στο παγκάρι του ναού μας. Εκτυπώστε, προωθήστε, αναρτήστε, ανα-κοινοποιείστε. Έτσι, το καλοκαίρι μπορεί να αποκτήσει μια νότα χαράς, μια απόχρωση αγάπης κι ελπίδας για όλους.

Σας περιμένουμε….

Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

www.koimisifalirou.gr

https://www.facebook.com/koimisifalirou

Προσευχή για τις εξετάσεις μαθητών, για φώτιση και καλά αποτελέσματα!

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὁ Πανταχοῦ Παρὼν καὶ τὰ Πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν Ἀγαθῶν καὶ Ζωῆς Χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον, Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν
ΣΩΣΟΝ με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.  μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ, καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά.  ἐξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλοῤῥήμονα.  τοὺς εἰπόντας· τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ᾿ ἡμῖν ἐστι· τίς ἡμῶν Κύριός ἐστιν;  ἀπὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων, νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριος· θήσομαι ἐν σωτηρίῳ, παῤῥησιάσομαι ἐν αὐτῷ.  τὰ λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον, δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως.  σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς καὶ διατηρήσαις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.  κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· κατὰ τὸ ὕψος σου ἐπολυώρησας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.

Μαρία Μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Κτίστου, βίβλος Θεοῦ ἡ πανσφράγιστος, οὐρανῶν ἐν βίβλοις, σαῖς λιταῖς ἁγνὴ, κἀμὲ γράψον.

Ὡς οὖσα φωτοειδῂς, Πανάχραντε Θεογενήτρια, φωτιστικαῖς πρεσβείαις σου ἁγνὴ σκοτισθέντα μὲ φώτισον καὶ τοῦ φωτὸς βαδίζειν μέ, τάς θείας τρίβους, καταξίωσον.

Ευαγγέλιον

(Ιωάνν. ιδ΄12-26)

Αμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι,   καὶ ὅτι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῶ υἱῷ.   ἐάν τι αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω.   ᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε,   καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,   τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ᾿ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται.   οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ᾿ ὑμῖν μένων   ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν.  

ΕΥΧΗ

Δεσπότα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Πατρός, ἡ αὐτοσοφία καὶ πάσης συνέσεως χορηγός,

Ο Τὸ Πανάγιον Σοῦ Πνεῦμα  καταπέμψας  πλουσιοδώρως ἐπὶ τοὺς Σοῦς ἁγίους  ἀποστόλους καὶ μαθητὰς    καὶ ἐξ ‘ἀγραμμάτων        ἁλιέων ,  θεολόγους καὶ κοσμοκήρυκας  σοφωτάτους ἀναδείξας .

Αυτός  Φιλάνθρωπε,  κατάπεμψον καὶ ἐπὶ τὸν – τὴν δοῦλον-ην …….(τὸ ὄνομα του μαθητού) τὴν φωτιστικὴν ἀκτῖνα τοῦ Πνεύματός σου, εἰς εὔκολον μὲν κατανόησιν τῶν ἀναγινωσκομένων, εἰς καρποφορίαν δὲ ψυχωφελοῦς γνώσεως, προόδου , ἀληθείας καὶ εὐοδόσεως  εἰς τάς προκειμένας ἐξετάσεις, ἵνα πορευόμενοι ἐν τῷ φωτὶ τῶν ἐντολῶν Σου, δοξάζομεν διὰ παντός, ψυχὴ καὶ σώματι,τὸ πανάγιον καὶ προσκυνητὸν Ὄνομά Σου σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι. Ἀμήν.

Σόφισον Χριστέ,  ἀοράτως τὰς νεάνιδας, καὶ τοὺς νέους ταῖς βολαῖς ἐνεργειῶν, τῆς σοφίας Σου, Χριστέ, κατὰ τὴν ἔτασιν.

Πρόθυμον σπουδήν,πρὸς μελέτην καὶ ἐμπέδωσιν  τῶν ποικίλων μαθημάτων Ἰησοῦ τοῖς παιδίοις ἀφειδῶς ἐπιχορήγησον.

Ἡ πάσα νεολαία,  προσδοκᾶ Χριστέ μου, ἐπιτυχίας κομίσαι ὠφέλειαν, ἐκ τῶν ποικίλων ἀγώνων , αὐτῆς τῆ ρώμη σου.

Λαλῆσαι εἰς τὰ ὦτα, μαθητῶν καὶ νέων,  τὰ ἀκριβῆ καὶ τὰ ἄριστα Παναγνέ, κατὰ τὴν ὥραν αἰτοῦμεν,τῶν ἐξετάσεων.

Πάνσοφε Χριστέ μου Ἰησοῦ, ἡ πηγὴ τῆς ὄντως σοφίας, φώτισον δεόμεθα, ταῖς ἐνεργείαις σου, ὅπως ἔχωσιν ἅπαντες,ἐν τὴ ἐξετάσει, νοῦν ὀξὺν καὶ γρήγορον,

εἰς τὸ συγγράψασθε, πάσας τὰς ὀρθᾶς ἀποκρίσεις,ἐν ταῖς ἐρωτήσεσι Σῶτερ, ταῖς ὑποκειμέναις αὐτοῖς πάντοτε.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΑΓΙΟΙ  ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας (12η Φεβρουαρίου)

Νόμον ἔνθεον, ἐμμελετήσας, τὴν οὐράνιον, γνῶσιν ἐκλάμπεις, τὴ Ἐκκλησία Ἱεράρχα Μελέτιε, τὴν γὰρ Τριάδα κηρύττων ὁμότιμον, αἱρετικῶν διαλύεις τᾶς φάλαγγας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Όσιοι Διονύσιος «ο ρήτωρ» και ο υποτακτικός του Άγιος Μητροφάνης ο Πνευματικός  (9η Ιουλίου)

Θείοις ἄνθραξι, τῆς ἐγκρατείας, πάθη φλέξαντες, τὰ φρυγανώδη, ἀσκητικῶς ἐν τῷ Ἄθῳ ἠστράψατε· τῷ γὰρ ἀδύτῳ φωτὶ λαμπρυνόμενοι, τῶν θεοφόρων ἐφάμιλλοι ὤφθητε, Διονύσιε σοφέ, καὶ θεῖε Μητρόφανες, αἰτούμενοι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

*  *

Κομβοσχοίνι : Σε κάθε κόμπο λέμε:

 «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον – την δούλον- ην Σου …….(το όνομα του μαθητού)»

*  *

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων, σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτρηρία τοῦ γένους τῶνχριστιανῶν.

Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

(ΠΗΓΗ :

-Προσευχητάριον ειδικών περιστάσεων

-Το Προσευχητάρι της Παναγίας

-Προστάτες Άγιοι για 909 περιστάσεις

Παρακλητικός Κανών εἰς τὸν Δεσπότην Χριστὸν,

Ὑπὲρ τῶν μαθητῶν τῶν ὑποκειμένων εἰς ἐξετάσεις.-

- Μητροπολίτου Ἐδέσσης Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωὴλ

-Ευχολόγιον Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρας –Άγιον  Όρος. )

Επιμέλεια ,π.Διονύσιος Ταμπάκης –Ι.Ν.Παναγίας Ναυπλίου

 http://yiorgosthalassis.blogspot.com

 

 http://armenisths.blogspot.gr/

 

Ιερώνυμος: Χριστιανική υποχρέωση να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας

Ανθρωπιστική βοήθεια, με τη συμμετοχή της «Αποστολής», στους πλημμυροπαθείς Σερβίας και Βοσνίας

Ξεπέρασαν τους 95 τόνους τα τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης που συγκεντρώθηκαν το Σάββατο στα πλαίσια του προγράμματος «Όλοι μαζί μπορούμε» για τους πλημμυροπαθείς σε Σερβία, Κροατία και Βοσνία-Ερζεγοβίνη, με πρωτοβουλία του ΣΚΑΪ, της »ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των πρεσβειών της Σερβίας και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στη συγκινητική συμμετοχή του κόσμου και τόνισε ότι: «είναι χριστιανική υποχρέωση να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από τις καταστροφικές πλημμύρες. Παρά την δύσκολη κατάσταση που και εμείς βιώνουμε, πρέπει να μοιραστούμε και αυτό το λίγο που έχουμε». Ο κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε στη συνεχή στήριξη που προσφέρει η «Αποστολή» στη περιοχή και υπογράμμισε ότι: «η Εκκλησία της Ελλάδος δεν σταμάτησε από την περίοδο του πολέμου να στηρίζει, στο μέτρο του δυνατού το Πατριαρχείο Σερβίας».

Η συλλογή της βοήθειας έγινε σε 5 σημεία του λεκανοπεδίου Αττικής και συγκεκριμένα στη Γλυφάδα, στον Ι.Ν. των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο δημαρχείο Περιστερίου, στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό, στην Αγία Παρασκευή, μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και στο Μαρούσι, στην πλατεία ΗΣΑΠ.
Την ευγνωμοσύνη τους για τη συμμετοχή των Ελλήνων στην προσπάθεια εξέφρασαν οι διπλωματικές αντιπροσωπείες της Βοσνίας και της Σερβίας ενώ σε δηλώσεις του ο Γενικός Διευθυντής του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας ανέφερε: « Με συνέπεια και διάρκεια στεκόμαστε στο πλευρό των πληγέντων αδελφών μας. Με το Πατριαρχείο της Σερβίας μας συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί φιλίας και σεβασμού. Η « ΑΠΟΣΤΟΛΗ» δεν είναι η πρώτη φορά που απαλύνει τον πόνο και στηρίζει τις ανάγκες των αδελφών μας και με αγάπη, κατανόηση, διάθεση προσφοράς και αυτή τη φορά σε μία σύσσωμη προσπάθεια συμβάλλουμε στην ανακούφιση του συνανθρώπου μας».

Το σύνολο της βοήθειας παρεδόθη στον Ερυθρό Σταυρό και θα μεταφερθεί στις πληγείσες περιοχές με προσφορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/687540/ieronumos-hristianiki-upohreosi-na-voithisoume-tous-sunanthropous-mas/