Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ


1.ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
2. ΜΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΤΙΣ ΔΡΟΣΙΕΣ...
3.ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ ΤΗΝ ΟΝΤΩΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ
4. Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗ
5. Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕΜΝΗ
6.ΝΥΜΦΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
7. ΒΙΟΝ ΑΥΛΟΝ
8. Η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ
9. ΜΙΛΟΥΣΑ ΕΥΘΑΡΣΩΣ
10. ΟΙ ΡΗΤΟΡΕΣ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ
11. ΜΑΡΤΥΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΣ
12. Η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
13. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗΝ
14. ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ
15. ΧΑΙΡΕΙΣ ΠΑΝΕΝΔΡΟΣΕ ΜΑΡΤΥΣ
16.Η ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
17. ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΟΝ ΠΝΕΥΜΑΟ ΟΥΡΑΝΟΣ

ΠΟΙΗΣΗ- ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΑΛΥΨΩ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΤΗΛ.-FAX:21050154246, ΚΙΝΗΤΟ :6947595559


Η αφάνταστη δύναμη της πίστης που γίνεται πράξη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝ ΠΛΩ
Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Εμπορικό Κέντρο Atrium, Αθήνα
Τ: 211 11 98 900-901


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ
 
 
 
NIK BOΥΙΣΙΤΣ
ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ
Η αφάνταστη δύναμη της πίστης που γίνεται πράξη

Σελίδες 328,σχήμα 14Χ21,τιμή 15.00 ευρώ / ISBN: 978-960-9550-49-9
Το βιβλίο μετέφρασε και επιμελήθηκε  ο Βασίλης Αργυριάδης.

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αναγνωρίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο και τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα του Νικ Βούισιτς. Μολονότι γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, ο Νικ δεν επέτρεψε στη σωματική του διάπλαση να τον απομακρύνει από μια ζωή γεμάτη απολαυστικές περιπέτειες, μια καριέρα γεμάτη νόημα και σκοπό, κι ένα σωρό διαπροσωπικές σχέσεις αγάπης. Ο Νικ υπερπήδησε προκλήσεις και δυσκολίες, εστιάζοντας στη σκέψη πως η ζωή του έχει αξία και είναι ένα δώρο για τους άλλους, και πως ακόμα κι αν συναντά δυσκολίες, ο Θεός θα είναι πάντα δίπλα του και θα κρατά στα δικά Του χέρια τον έλεγχο της πορείας του. Ο Νικ αποδίδει την επιτυχία του στη δύναμη που εκλύεται όταν αποφασίζουμε να κάνουμε την πίστη μας πράξη!

Με το Ασταμάτητος ο Νικ προσφέρει έμπνευση και καθοδήγηση σε θέματα όπως:
. προσωπικές κρίσεις
. ζητήματα σχέσεων
. προβλήματα στη δουλειά ή την καριέρα
. ανησυχίες όσον αφορά την υγεία ή κάποιο είδος αναπηρίας
. αυτοκαταστροφικές σκέψεις και αισθήματα - εξαρτήσεις
. επιθέσεις, κατατρεγμοί, σκληρότητα και μισαλλοδοξία
. χειρισμός ζητημάτων που ξεπερνούν τον έλεγχό μας
. προσπάθεια ανοίγματος προς τους άλλους 
. ισορροπία στο σώμα, το νου, την καρδιά και το πνεύμα

Αφηγούμενος συναρπαστικές ιστορίες, είτε από τη δική του εμπειρία είτε από την εμπειρία άλλων, ο Νικ εξηγεί πώς μπορεί ο καθένας να χτίσει μια «ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ» και να γίνει «ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ»!

_________________________________________________________________

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ


. Η ζωή μου ξεχειλίζει από σκοπό και αγάπη. Είμαι τάχα ελεύθερος από έγνοιες; Είναι τάχα η κάθε μέρα μου ηλιόλουστη και ολάνθιστη; Όχι, όλοι ξέρουμε ότι η ζωή δεν πάει έτσι. Αλλά ευχαριστώ τον Θεό για κάθε μία στιγμή που μου επιτρέπει να βαδίζω πάνω στο μονοπάτι που διάνοιξε Εκείνος για μένα. Εσύ κι εγώ είμαστε εδώ για κάποιο σκοπό. Εγώ βρήκα τον δικό μου κι εσύ πρέπει να εκλάβεις την ιστορία μου ως διαβεβαίωση ότι κι ο δικός σου δρόμος σε περιμένει.

. Τίποτα δεν μπορεί να σε κατακρημνίσει πιο γρήγορα από το να ζεις τη ζωή σου χωρίς σκοπό ή να λοξοδρομείς από αυτό που σε παθιάζει, από το χάρισμα που σου δίνει χαρά και παρέχει στη ζωή σου νόημα και πληρότητα. Αν νιώθεις ότι βυθίζεσαι στην απελπισία, αποστραγγισμένος από ενέργεια, στεγνός από πίστη, αναρωτήσου: Τι μετράει περισσότερο για μένα; Τι μου δίνει χαρά; Τι με κινητοποιεί δίνοντας νόημα στη ζωή μου; Πώς μπορώ να επιστρέψω πάλι σ' αυτό;

. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν φευγαλέες σκέψεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού. Αυτό που θα σου σώσει τη ζωή σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι να απαγκιστρώσεις το βλέμμα σου από τον εαυτό σου και να το στρέψεις προς τα πρόσωπα που αγαπάς, να το απαγκιστρώσεις από τον πόνο της στιγμής και να το στρέψεις στις δυνατότητες που κρύβει το μέλλον.

. Ακολούθα τα χαρίσματά σου και ό,τι σε παθιάζει. Οι πιο ισορροπημένοι, σταθεροί, ευτυχείς και πλήρεις άνθρωποι που γνωρίζω είναι εκείνοι που χτίζουν τις ζωές τους γύρω από μια αδιάκοπη εξέλιξη και πλήρη έκφραση των ταλέντων και των ενδιαφερόντων τους. Δεν κάνουν επαγγέλματα ή καριέρες. Διαθέτουν απλά στόχους και παθιάζονται μ' αυτούς. Πέφτουν με τα μούτρα. Αν κάνεις αυτό που αγαπάς και βιοπορίζεσαι απ' αυτό, δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου και αυτό που ονομάζεται συνταξιοδότηση θα είναι απλά μια υπόθεση των άλλων.

. Κάποιες φορές ο καλύτερος τρόπος να γιατρέψεις το ίδιο σου το κορμί, τον νου, την καρδιά και το πνεύμα σου είναι να χρησιμεύσεις ως πηγή παρηγοριάς και υποστήριξης σε κάποιον άλλο γύρω σου. Γεμίζοντας το καλάθι κάποιου άλλου, ενδέχεται να δεις και το δικό σου να γεμίζει.

. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Έχουμε όλοι τις ίδιες βασικές ανάγκες να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Θέλουμε όλοι να υπηρετούμε ένα σκοπό και να ξέρουμε ότι η ζωή μας έχει αξία. Ισορροπημένη ζωή σημαίνει επίσης ζωή σε αρμονία με τους άλλους, πράγμα που ίσως απαιτεί την παραίτηση από τον εαυτό μας, προκειμένου να συμμετέχουμε σε κάτι μεγαλύτερο, μια πληρέστερη ζωή.


H εκτύπωση του βιβλίου έγινε στις Γραφικές Τέχνες «ΛΥΧΝΙΑ Α.Ε.»
Πληροφορίες: Xαράλαμπος Θεοδώρου 210 3226 343, sales@enploeditions.gr


1H HMEΡΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ !
ΗΜΕΡΑ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΩΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 
ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΕΝ ΠΛΩ 
ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 6-10, ΑΘΗΝΑ.


Μαρία Σούμπερτ 
6938255522

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Το Αγιον Ορος αλλιώς


«Στο Αγιον Ορος δεν γεννιούνται άνθρωποι...».

Αυτή η φράση, αυταπόδεικτη αλλά και τόσο αναπόδραστα νομοτελειακή, χαράσσεται στο μυαλό όταν διαβάζει κανείς το κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες του Στράτου Καλαφάτη στο λεύκωμα «Athos. Τα χρώματα της πίστης» (εκδόσεις Αγρα).

Μια γνωστή διαπίστωση η οποία υπενθυμίζει μια εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα, ακόμη πιο εντυπωσιακή από τη γενεσιουργό αιτία της, το περίφημο άβατο.

Θυμίζει δυστοπικό σενάριο σε υποφωτισμένη ταινία επιστημονικής φαντασίας, όμως το Αγιον Ορος είναι ένας τόπος που ελάχιστα έχει να κάνει με το φανταστικό.

Ιστορίες σε μια παλέτα

Οι ιστορίες του ανδροκρατούμενου κόσμου του εκτυλίσσονται σε μια παλέτα που διαθέτει περισσότερα χρώματα από το αυστηρά μονοχρωματικό μαύρο των ρασοφόρων μοναχών.

Αυτό είναι το Αγιον Ορος που μας συστήνει ο Στράτος Καλαφάτης μέσα από τις υπερκορεσμένες χρωματικά φωτογραφίες του.

Τόσο στο λεύκωμα όσο και στην έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 11 Δεκεμβρίου στο Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού στο Βερολίνο.

Ενα Αγιον Ορος με λαμπερά, ενίοτε εκτυφλωτικά χρώματα, φωτογραφημένο με ρεφλέκτορες, φακούς, φλας, «οτιδήποτε θα μπορούσε να συμπληρώσει το φως εκεί που δεν υπήρχε» έτσι ώστε να επιτευχθεί ένα έντονο κοντράστ, ένα σκληρό chiaroscuro, το οποίο τελικά παραπέμπει στην αναγεννησιακή ζωγραφική, στον Καραβάτζιο, σε έναν Ρέμπραντ.

Εσωτερικοί κόσμοι

Είναι εμφανές στα πορτρέτα των πρωταγωνιστών της «ιστορίας» που επιλέγει να αφηγηθεί ο Καλαφάτης, στους γέροντες του κελιού, στους μοναχούς, στους δόκιμους, στους μαθητές της Αθωνιάδας Σχολής, στους προσκυνητές, στα βλέμματα των οποίων συνοψίζονται εσωτερικοί κόσμοι που διέπονται από την «έλξη, τη βαθιά πίστη, την ανάγκη, την περιέργεια ή την απελπισία».

Στα τοπία με «τα πιο παρθένα μέρη που έχουν απομείνει στον πλανήτη», στην αρχιτεκτονική «με την ιστορία των χιλίων ετών», στην καθημερινότητα με τις λιτές λεπτομέρειες του ασκητικού βίου. Οπως είναι ένας πανηγυρικός ταβάς με ψάρια από τη Μονή Ιβήρων ή η όχι και τόσο μαύρη νύχτα που πέφτει στη Μονή Χιλανδαρίου.

Ετσι κατέγραψε το κέντρο του ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και έγινε ένας κρίκος στη μακρά αλυσίδα των φωτογράφων που ελκύονται από την αύρα της μοναστικής πολιτείας.

«Ο πρώτος που έφτασε ήταν ο Σεμπαστιάνοφ, ο οποίος μάλιστα έκανε 40.000 λήψεις με γυάλινες πλάκες - την τεχνική της εποχής, καθότι μιλάμε για το 1860.

Ακολούθησαν στις αρχές του 20ού αιώνα ο Στεφάν Πασέ και ο Φρεντ Μπουασονά, ενώ εννοείται ότι το φωτογράφισαν και Ελληνες, όπως οι φωτογράφοι της γενιάς του '50 και του '60, ο Τάκης Τλούπας, ο Κώστας Μπαλάφας, ο Σπύρος Μετλετζής. Θα μπορούσε αυτή η σειρά φωτογραφιών να είναι μια μικρή συνέχεια της καταγραφής του Ορους μέσα στον χρόνο».

Είκοσι πέντε επισκέψεις

Ο Καλαφάτης επισκέπτεται το Αγιον Ορος από τα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Το πρότζεκτ το ξεκίνησε όμως το 2008, όταν επανήλθε με τον φίλο και συνεργάτη του Αρσένιο Τοπτσίδη.

Δεν είναι μοναχός αλλά φωτογράφος ο οποίος τελείωσε την Αθωνιάδα Σχολή, το εκκλησιαστικό σχολείο του Ορους που ιδρύθηκε το 1749.

Ο Αρσένιος τον βοήθησε να έρθει σε επαφή με τους γέροντες και τους μοναχούς στη διάρκεια των 25 επισκέψεων του πενταετούς, όπως εξελίχθηκε, φωτογραφικού οδοιπορικού του.

«Χαρά και αποδοχή»

«Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφθεί ποτέ ως τότε γιατί είχα την πεποίθηση ότι το Αγιον Ορος δεν φωτογραφίζεται.

Οτι δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποιος τη βαριά ιστορία του, τη θρησκευτικότητα και να δημιουργήσει εικόνες οι οποίες από τη μια θα σέβονται τον τόπο και από την άλλη τη δημιουργική αυτονομία του φωτογράφου».

Φορτωμένος με τον εξοπλισμό του άρχισε να διανύει μεγάλες αποστάσεις για να φτάσει στα μεγάλα μοναστήρια και στην έρημο όπου βρίσκονται οι σκήτες και τα κελιά με τους ερημίτες, στο νότιο τμήμα της χερσονήσου.

Συνάντησε ανθρώπους που τον εμπιστεύθηκαν και -μολονότι συχνά «ο φωτογραφιζόμενος προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω την εικόνα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του, ενώ εκείνο που θέλει ο φωτογράφος από αυτόν μπορεί να είναι κάτι τελείως διαφορετικό» - όταν επέστρεψε και τους έδειξε τις εικόνες, υπήρξε «χαρά και αποδοχή» εκ μέρους τους.

Τα χρώματα της πίστης

Ποιο ήταν ωστόσο το άβατο του αβάτου; «Δεν επιτρέπεται να φωτογραφίσεις μέσα στους ναούς, κειμήλια που είναι πνευματική ιδιοκτησία των μοναστηριών ή όταν τελούνται μυστήρια. Θα μπορούσα να σας πω ότι σήμερα στον δικό μας τον κόσμο υπάρχουν περισσότεροι περιορισμοί.

Με τους μαθητές που έχω ως καθηγητής Φωτογραφίας αντιμετωπίζουμε συνέχεια περιστατικά τύπου "γιατί φωτογράφισες κοντά στην τράπεζα ή μπροστά στη Βουλή;" κ.τ.λ.

Αν περάσω έξω από το σπίτι σας και φωτογραφίσω το σπίτι σας, θα με ρωτήσετε γιατί το κάνω. Είναι λογικό. Θα έλεγα ότι στο Αγιον Ορος επιτρέπονται τα πάντα αν είσαι ξεκάθαρος και ρωτήσεις προτού φωτογραφίσεις».

Το λεύκωμα του Στράτου Καλαφάτη «Athos. Τα χρώματα της πίστης» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Αγρα.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ



1.ΑΠΟΛΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
2.ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
3. ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
4. ΣΤΗ ΧΙΟ
5. ΠΡΟΣΟΜΟΙΟ ΑΙΝΩΝ
6.ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
7.ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ
8 ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
9.Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
10. ΠΡΟΣΟΜΟΙΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ
11.ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ
12.ΣΤΗ ΡΙΖΑΡΙΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
15.ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
16.ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ
17.ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
18.ΚΟΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ
19. ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟ ΑΓΙΟΥ

ΠΟΙΗΣΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΑΛΥΨΩ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
ΨΑΛΛΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΤΗΛ.ΦΑΧ210.5015.426


Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή

MITROPOLITIS

Την Κυριακή 09/11 στον “Ιερό Ναό του Αγ. Γεωργίου των Διδακτηρίων Χαλανδρίου της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής”, στις 8.30 π.μ θα τελεσθεί Πατριαρχικό Συλλείτουργο.
Η επίσκεψη πραγματοποιείται κατόπιν επιθυμίας του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρου Β΄, να τιμήσει την εορτή του Αγ. Νεκταρίου Διευθυντή της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και προστάτη της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποφοίτησή του από την Σχολή, η οποία συμπίπτει με τα 170 χρόνια από την ίδρυσή της.
Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄(κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης) γεννήθηκε στην Κρήτη το έτος 1954, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης σπούδασε Ιστορία Τέχνης, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στο εξωτερικό, διετέλεσε δε Αρχιμανδρίτης στη Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία της Οδησσού καθώς και Μητροπολίτης σε χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου πριν εκλεγεί Πατριάρχης.
Στην εκδήλωση έχουν κληθεί να παρευρεθούν όλοι οι απόφοιτοι Μητροπολίτες και Αρχιερείς της ΡΕΣ, εκπρόσωποι της Πολιτείας και λοιπών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και Άρχοντες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Προδημοσίευση από το βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου «Περί επιμελείας ψυχής»

Απόδοση στη νέα ελληνική: Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου-επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας


Ἡ Σωτηρία κατορθώνεται καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴ θέληση τοῦ ἀνθρώπου
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ θεία φιλανθρωπία εἶναι ἄπειρη, καὶ πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἐντούτοις ἡ σωτηρία εἶναι ἀδύνατη χωρὶς τὴ συγκατάθεση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτος αὐτὸς ὀφείλει νὰ συναισθανθεῖ ὅτι ἁμάρτησε · νὰ μεταμεληθεῖ, νὰ ἐπιθυμήσει καὶ νὰ ἐπιζητήσει τὴ σωτηρία του καὶ ἔτσι ἡ Χάρη νὰ τὸν ἐπιβραβεύσει μὲ αὐτήν. Διότι ἡ συναίσθηση καὶ ἡ μεταμέλεια, ὁ πόθος τῆς σωτηρίας καὶ ἡ ἀναζήτησή της, εἶναι ἔνδειξη τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Θεό, εἶναι σημεῖο ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ διάθεση ἀσκήσεως στὴν ἀρετή, εἶναι κατά κάποιο τρόπο ἐπίκληση τῆς θείας εὐσπλαχνίας, ἡ ὁποία βιάζεται νὰ ἐλεήσει τὸν παραπλανημένο. Ὥστε γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἡ Χάρη, πρέπει νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε. Γι’ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δίνουν μαρτυρία οἱ θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «ἡ Χάρη, παρότι εἶναι Χάρη, σώζει μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸ θέλουν». Ἐπίσης καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος βεβαιώνει: «τὸ νὰ σωθοῦμε προϋποθέτει καὶ τὴ δική μας συμμετοχή καὶ τοῦ Θεοῦ» · καὶ ὁ Ἰουστῖνος προσθέτει: «Ἂν καὶ ὁ Θεὸς ἔπλασε μόνος τὸν ἄνθρωπο, δὲν σώζει τὸν ἄνθρωπο δίχως τὴ συγκατάθεσή του». Πλανῶνται αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σωθεῖ μόνο μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἢ μόνο μὲ τὴ δική
του θέληση, δίχως τὴ θεία Χάρη. Γιατὶ ἡ μέν Χάρη, ὅπως ἐπισημάναμε, δὲν σώζει παρὰ μόνο ὅσους μετανόησαν καὶ ἐπέστρεψαν στὸν Κύριο, ἐνῶ ἡ θέληση χωρὶς τὴ Χάρη εἶναι ἀνεπαρκὴς γιὰ τὴ σωτηρία, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ ἀπὸ μόνος του νὰ δικαιώσει τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στὸν Θεό. Ὡστόσο, ἡ ἀδυναμία του ἔχει διαπιστωθεῖ ἤδη στὰ πολλὰ χρόνια τῆς ὑποδουλώσεώς του στὴν ἁμαρτίακαὶ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου, χρόνια κατὰ τὰ ὁποῖα παρέμενε ἐκεῖ δουλεύοντας χωρὶς τὴ θέλησή του καὶ στενάζοντας καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση δὲν μπόρεσε νὰ τὸν ἐλευθερώσει οὔτε ἡ ἐξέλιξή του οὔτε ἡ σοφία του οὔτε τίποτα ἄλλο.
Γιὰ τὴ δύναμη τῆς ἀνθρώπινης θελήσεως ὡς μόνης ἱκανῆς γιὰ τὴ σωτηρία, πρῶτος ἐγνωμάτευσε ὁ Πελάγιος, κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου μ.Χ. αἰώνα, καὶ οἱ Πελαγιανοί, ποὺ τὸν ἀκολούθησαν. Γιὰ τὴ δύναμη τῆς θείας Χάριτος ὡς τῆς μόνης ποὺ σώζει τὸν ἄνθρωπο ἀποφάνθηκαν καταπολεμώντας τὸν Πελάγιο δύο σπουδαῖοι Πατέρες τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος καὶ ὁ Ἱερώνυμος, ζητώντας τὴν ἀποκήρυξη τῆς ἐσφαλμένης διδασκαλίας τοῦ Πελαγίου. Ὡστόσο, σύνολη ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ βάδισε τὴ μέση ὁδό, κήρυξε καὶ τὶς δύο πλευρὲς λανθασμένες καὶ δογμάτισε ὅτι «ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου κατορθώνεται μὲ τὴ θεία Χάρη καὶ μὲ τὴ θέληση καὶ τὴ συνεργασία τοῦ ἰδίου». Ἡ γνώμη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μόνη ὀρθὴ καὶ σύμφωνη μὲ τὶς Ἅγιες Γραφές. Ἀπὸ αὐτὲς τὶς Ἅγιες Γραφὲς παρουσιάζεται ὅτι ἀπαιτοῦνται καὶ τά δύο, καὶ ἡ Χάρη καὶ ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, γιὰ τὴ σωτηρία του. Ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Σωτήρα θεωρεῖται δεδομένη ἡ ἀνάγκη συνυπάρξεως καὶ τῶν δύο. Ὁ Κύριος ἐρχόμενος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, δὲν τοὺς ἔσωζε ὅλους, παρόλο ποὺ ἤθελε νὰ σωθοῦν ὅλοι καὶ νὰ ἔλθουν στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ μόνο αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν∙ γι’ αὐτὸ ὅταν κήρυττε τοὺς ἔλεγε: «ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, πρέπει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του» γιὰ τὴ σωτηρία ἀπαιτοῦσε αὐταπάρνηση, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβεῖ δίχως τὴ συγκατάθεση καὶ τὴν ἀτομικὴ θέληση. Ἐπίσης, κηρύττει σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀποδέχονται τὴ σωτηρία ὡς προερχόμενη ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση τῶν ἔργων τοῦ νόμου, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη θέληση καὶ μόνο, λέγοντας: «Ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα · ἀπὸ μένα ἐὰν κάποιος εἰσέλθει θὰ σωθεῖ» ( Ἰωάν. ι΄ 9) καί «χωρὶς ἐμένα δὲν μπορεῖτε τίποτα νὰ κάνετε» ( Ἰωάν. ιε΄ 5), ἀπὸ τὰ ὁποῖα φανερώνεται ἡ ἀνάγκη τῆς συνυπάρξεως ἀμφοτέρων. Στὴ σωτηρία λοιπὸν τοῦ ἀνθρώπου συνεργοῦν συγχρόνως καὶ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μέν Χάρη τοῦ Θεοῦ προσκαλεῖ, διαφωτίζει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά, ἡ δὲ θέληση συνεργεῖ στὴ διάνοιξη τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἡ σωτηρία λοιπὸν ξεκινάει ἀπὸ τὴ Χάρη, μορφοποιεῖται ἀπὸ τὴ θέληση καὶ τελειοποιεῖται ἀπὸ τὴ Χάρη ἡ ὁποία τὴ στεφανώνει.Ἡ παραβολὴ τοῦ Σπορέα εἶναι πρόσφορο παράδειγμα. Ὁ σπορέας ἔσπειρε, ἡ ἀγαθὴ γῆ δέχθηκε, ὁ δὲ Θεὸς αὔξησεκαὶ εὐλόγησε. Ὥστε εἶναι ἀνάγκη νὰ θέλουμε νὰ σωθοῦμε, γιὰ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ συνήθεια τοῦ νὰ ἁμαρτάνεις φέρνει θάνατο
Ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε ἀνένδοτοι, γιατὶ καὶ μία φορὰ νὰ ὑποκλέψει τὴ συγκατάθεσή μας, καθίσταται ἀληθινὸς κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα ποὺ ὑποδεικνύει τὸν ὕπουλο καὶ τυραννικὸ χαρακτήρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ τρόπος τῆς Σεμιράμιδος, μὲ τὸν ὁποῖο ὑφάρπαξε τὴ βασιλεία καὶ ἔγινε αὐτοκράτειρα. Ἡ Σεμίραμις κατόρθωσε μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πείσει τὸν σύζυγό της Νῖνο, βασιλιὰ τῆς Ἀσσυρίας, νὰ παραιτηθεῖ γιὰ μία μόνο ἡμέρα ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ νὰ τῆς παραδώσει τὸ σκῆπτρο τῆς βασιλείας. Ἀλλὰ ποιὸ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔργο τῆς νέας αὐτοκράτειρας; Νὰ διατάξει νὰ φονευθεῖ ὁ Νῖνος ὁ βασιλιὰς καὶ σύζυγός της, ὥστε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν ἐξουσία ἰσοβίως πρὸς ὄφελός της. Ἡ παρομοίωση εἶναι πλήρης καὶ ταιριάζει σὲ ὅλα. Ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἡ Σεμίραμις ποὺ ἀγωνίζεται μὲ παντὸς εἴδους θωπεῖες νὰ πετύχει τὴ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου, ἀμέσως μόλις κατορθώσει αὐτὸ ποὺ ποθεῖ, κατακυριεύει, αἰχμαλωτίζει καὶ θανατώνει τὸ λογικό. Ἐγκαθιστᾶ τὸν θρόνο της στὴν καρδιὰ καὶ τὴν κατευθύνει σὲ ὅλο τὸν βίο. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά της. Ὄχι λοιπόν, ἂς μὴν ὑποχωρήσουμε ποτὲ στὶς θωπεῖες της ∙ ἂς μὴν παραδώσουμε σ’ αὐτὴν τὴν ἐξουσία∙ ἂς μὴν πράξου με ὅ,τι δὲν θέλει ἡ ἐσωτερική μας διάθεση ∙ ἂς μὴν ὑποδουλώσουμε τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας στὴ θέληση τῆς ἁμαρτίας ∙ ἂς μὴ συγκατατεθοῦμε σὲ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο πρὸς τὸν ἠθικὸ νόμο. Τίποτα ἂς μὴν καταστήσει τὴν καρδιά μας μαλ-
θακή. Ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ δελεαστικὰ λόγια, ἂς ἀναδείξουν τὴν καρδιά μας σκληρότερη ἀπὸ τὸν χάλυβα. Νὰ μὴ μᾶς κάνουν καμία ἐντύπωση τὰ δάκρυα, οἱ στεναγμοί, οἱ ὑποσχέσεις, οἱ ἀπειλές. Νὰ μείνουμε σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι στὸ φρόνημά μας, ὥστε νὰ μὴ μᾶς συμβεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγο τὰ στεγνὰ μάγουλά μας νὰ τὰ μουσκέψουν δάκρυα ἄκαρπης μετάνοιας. Ἡ ἄνανδρη ὑποχώρηση θὰ μᾶς προσκομίσει διπλὰ δεινά ∙ πρῶτα τὴ ντροπὴ καὶ ὕστερα τὴ δυστυχία. Ἀντιθέτως, ἡ ἀνδρεία θὰ προσκομίσει τὸ θάρρος, τὴ δόξα καὶ τὴν εὐτυχία. Τὰ πιὸ κατάλληλα παραδείγματα τὰ ὑποδεικνύει ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀπὸ μὲν τοὺς ἄνδρες, τὸν πάγκαλοἸωσήφ, ὁ ὁποῖος ὑπέμεινε κάθε κακοπάθεια, ἀκόμη καὶ τὸν θάνατο, προκειμένου νὰ τηρήσει τὶς ἠθικές του ἀρχές, νὰ
τηρήσει τὴν ἠθική του ἐλευθερία, νὰ τηρήσει τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ δὲ τὶς γυναῖκες, τὴν ἐνάρετη Σωσάννα, ἡ ὁποία προτίμησε τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἐὰν ὁ Νῖνος ἔμενε ἀνυποχώρητος στὶς θωπεῖες τῆς Σεμιράμιδος, αὐτὴ θὰ ἔμενε ὑποταγμένη σ’ αὐτὸν γιὰ ὅλη της τὴ ζωή. Σταθερότητα λοιπὸν καὶ ἀνδρεία, γιατὶ μόνο μὲ αὐτὰ θὰ διατηρήσουμε τὴν ἡγεμονία τοῦ λογικοῦ καὶ τὴν ἠθική μας ἐλευθερία.
Τὸ παράδειγμα τοῦ Νίνου μᾶς διδάσκει ὅτι ὄχι μόνο ἡ ἰσχυρὴ ἁμαρτωλὴ συνήθεια, ἀλλὰ καὶ ἡ ἁμαρτία ποὺ διαπράχθηκε μία καὶ μόνο φορὰ εἶναι κάτι ἐπικίνδυνο καὶ φοβερό. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία μέ ὅλη μας τὴ δύναμη. Ὡστόσο, ἐὰν ἁμαρτήσουμε, γρήγορα νὰ μετανοήσουμε ὥστε νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε. «Ἐὰν τὸ νὰ ἁμαρτήσει κανεὶς εἶναι βαρύ», λέει ὁ Μέγας Βασίλειος, «τὸ νὰ ἐπιμείνει στὴν ἁμαρτία πόσο βαρύτερο εἶναι;»· καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος προσθέτει: «δὲν εἶναι φοβερὸ τὸ νὰ πέσεις, ἀλλὰ τὸ νὰ πέσεις καὶ νὰ μὴ σηκώνεσαι, τὸ νὰ κακοπαθεῖς μὲ τὴ θέλησή σου καὶ νὰ ἔχεις ἀποβλακωθεῖ ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τῆς ἀπογνώσεως, προσπαθώντας νὰ κρύψεις τὴν ἀσθενική σου προαίρεση» · καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ ἁμαρτάνει κανεὶς εἶναι ἴσως ἀνθρώπινο, τὸ νὰ ἐπιμένει ὅμως στὴν ἁμαρτία δὲν εἶναι ἀνθρώπινο, ἀλλὰ ὁλωσδιόλου σατανικό».
Περὶ τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας καὶ τῶν καρπῶν της
Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια καθιστᾶ καθαρὸ τὸν νοῦ ἐκείνου ποὺ μετανοεῖ, λέει ὁ σοφὸς Δίδυμος.Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Νεῖλος λέει ὅτι ἡ ἀγαθὴ μεταμέλεια ἔχει μεγάλη δύναμη γιὰ τὴ σωτηρία, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει συνεχῶς νὰ τὴν καλλιεργοῦμε, ὥστε νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ μὴ χαθοῦμε, γιατὶ ὅταν ἐπιστρέψεις καὶ στενάξεις, τότε θὰ σωθεῖς, καθὼς λέει ὁ προφήτης Ἡσαΐας: «Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια καὶ κατεργάζεται ἔτσι τὴ σωτηρία». Κανεὶς δὲν θὰ χαθεῖ, ἐὰν ὠφελεῖται ἀπὸ τὸ δραστικὸ φάρ-
μακο τῆς μετάνοιας. Ὁ δὲ θεῖος Χρυσόστομος λέει: «Ἡ μετάνοια γίνεται πρόξενος τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, εἴσοδος στὸν Παράδεισο καὶ ἀπόλαυση αἰώνιας εὐδαιμονίας. Αὐτὸς ποὺ μετανόησε γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ἔπραξε, ἀκόμη καὶ ἂν δὲν δείξει μετάνοια ἄξια τῶν ἁμαρτημάτων του, ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀνταπόδοση γι’ αὐτὴν τὴ μετάνοια ποὺ ἐπέδειξε». Ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεὺς τονίζει: «Ἡ ἀληθινὴ μετάνοια ποτὲ πλέον δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ βρεθεῖ ἔνοχος στὰ ἴδια, ἀλλὰ ξεριζώνει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἐκ βάθους, τὰ ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων ἡ ψυχή του γνώρισε τὸν θάνατο»∙ καὶ ἀμέσως: «τὸ νὰ πάψεις νὰ βλέπεις πλέον πρὸς τὰ πίσω, σημαίνει ὅτι πράγματι ξέφυγες ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» · καὶ κάπου ἀλλοῦ: «Καλὸ μὲν εἶναι τὸ νὰ μὴν ἁμαρτάνεις, ἀγαθὸ δὲ καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁμαρτάνουν νὰ μετανοοῦν, ὅπως εἶναι ἄριστο τὸ νὰ ὑγιαίνεις πάντοτε, καλὸ ὅμως καὶ ὅταν ἀναλαμβάνεις μετὰ τὴν ἀσθένεια». Ἀκόμη, ὁ Μέγας Βασίλειος προτρέπει λέγοντας: «Μὴν ἀπελπίζεσαι, οὔτε νὰ ἀφήνεις τὴν προσευχή, ἀλλὰ ἔλα ὅπως εἶσαι ἁμαρτωλός, γιὰ νὰ δοξάσεις καὶ σὺ τὸν Δεσπότη καὶ νὰ προσφέρεις τὰ δικά σου δῶρα ἀγάπης γιὰ τὴ συγχώρεση ποὺ σοῦ προσέφερε. Γιατὶ ἂν φοβηθεῖς νὰ προσέλθεις, τότε ἐμποδίζεις νὰ ἔλθει σὲ σένα ἡ ἀγαθότητά Του καὶ κωλύεις τὴν πλουσιοπάροχη δικαιοσύνη Του, ποὺ ὁπωσδήποτε θὰ σὲ ἐπισκεπτόταν». Καὶ προσθέτει: «ὑποφέραμε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ἂς γιατρευτοῦμε μὲ τὴ μετάνοια∙ ἀλλὰ μετάνοια χωρὶς νηστεία, μένει ἀκαλλιέργητη».

ΘΑΥΜΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ


Θαύμα Ταξιάρχη σε μελοθάνατη γυναίκα με εμφάνιση του Ταξιάρχη που ζήτησε και την μετάνοια του ιεχωβίτη συγγενή της.

Σε με το λέγεις Κύριε;

Τα τελευταία λόγια το Αγίου Νεκταρίου στο Αρεταίειο νοσοκομείο ήταν : «Σε με το λέγεις Κύριε;».
Τι άλλο θα μπορούσε να του είχε πει ο Κύριος παρά το «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ».

Γιατί γιορτάζει ο Σταμάτης και η Σταματίνα των Αρχαγγέλων;

http://www.saint.gr/203/texts.aspx


Γιατί γιορτάζει ο Σταμάτης και η Σταματίνα των Αρχαγγέλων;
Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελευθέρα γνώμη. Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε. Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους. Ένας απ’ αυτούς, ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού. Αυτό ήταν το αμάρτημά του. Υπερηφανεύθηκε! Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς. Όταν έπεσαν οι πονηροί άγγελοι, που ονομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως οι άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό και δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου. Έτσι επειδή με αυτή του την κραυγή, ο αρχάγγελος Μιχαήλ επανέφερε στην τάξη στα τάγματα των αγγέλων και σταμάτησε την κάθοδο και την πτώση τους, γι αυτό προς τιμήν αυτού του «σταματήματος» που επιτελέστηκε με τη φράση «στώμεν καλώς» προήλθε και το όνομα «Σταμάτης» και το όνομα «Σταματίνα».

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, η φράση «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία ακριβώς πριν την Αγία Αναφορά ώστε να αφυπνίσει τους πιστούς χριστιανούς και να σταθούν μετά φόβου (δηλαδή με σεβασμό) και με καλή συμπεριφορά μέσα στη Θεία Λειτουργία.

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης :Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα. Μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.
Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας· αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.
Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν' αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος• για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες Του δωρεές.
Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ' αυτά να είναι. Αυτά ν' αποτελούν σκοπό και πόθο ασταμάτητο. Γι' αυτά όλη σας η προσευχή προς το Θεό.

Άγιος Νεκτάριος: Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη


Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γί’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου. 
Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό. 
Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.

Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωϊσμοῦ. Προσέχετε τὸν ἐγωϊσμό, ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καὶ τὴν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπὸ ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολικὴ θλίψη γιὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θλίψη. Αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλὰ τὴν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. 
Φροντίζετε νὰ περιφρουρεῖτε στὴν καρδιά σας τὴ χαρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ μὴν ἐπιτρέπετε στὸν πονηρὸ νὰ χύνει τὸ φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, ποὺ ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σὲ κόλαση. 

«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς. 


 http://psigmataorthodoxias.blogspot.gr/2014/09/blog-post_21.html?spref=fb
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...