Ο Χριστός σταμάτησε στο Λουγκουζί!!

Την Κυριακή 1 Μαρτίου  στις 7.30μ.μ. μετά το πέρας του κατανυκτικού εσπερινού με την ευκαιρία της εβδομάδος της εξωτερικής ιεραποστολής,στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Μπραχαμίου  ,θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της 3ης Αποστολής στην Ουγκάντα του Ιεραποστολικού κλιμακίου της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής.Κατά τη διάρκεια της εκδηλώσεως θα παρουσιασθεί φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό ενώ στο τέλος της εκδηλώσεως  θα διατεθούν είδη που η αγορά τους συμβάλλει στην ενίσχυση της Ιεραποστολής.Σας περιμένουμε όλους!!

Από το Γεροντικό

   Ρώτησε κάποιος τον αββά Ποιμένα λέγοντας· πως με πολεμούν οι δαίμονες; και του απάντησε ο αββάς Ποιμήν· σε πολεμούν οι δαίμονες; δεν  πολεμάνε εναντίον μας οι δαίμονες εφ'όσον κάνουμε τα θελήματά μας· διότι τα θελήματά μας έγιναν δαίμονες· και αυτοί είναι που μας θλίβουν για να τα εκπληρώσουμε· εάν θέλεις να μαθεις με ποιούς πολέμησαν οι δαίμονες , μάθε οτι  αυτοί πολέμησαν με τον Μωυσή και τους ομοίους του.

Πώς θα είναι η ζωή τον 22ο αιώνα; Δέκα οικονομολόγοι απαντούν

Παρίσι, Γαλλία
«Γιατί θα πρέπει να ασχοληθώ με τις επόμενες γενιές; Τι έχουν κάνει εκείνες για μένα;» Αυτό αναρωτιόταν ο Γκράουτσο Μαρξ, με ένα πούρο πάντα στα χείλη. Κι όμως, μια ανάλογη άσκηση έβαλε ένας επισκέπτης καθηγητής του London School of Economics σε δέκα γνωστούς οικονομολόγους, από τους οποίους οι τρεις έχουν τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ. «Σε τι κόσμο θα ζούμε σε εκατό χρόνια, κατά τον 22ο αιώνα;» ρώτησε τους οικονομολόγους ο Ιγκνάθιο Παλάθιος-Ουέρτα, ειδικός της θεωρίας των παιγνίων και φανατικός οπαδός του ποδοσφαίρου.
Όλοι απάντησαν, αν και είναι φανερό από την ανάγνωση του τόμου όπου συγκεντρώθηκαν οι απαντήσεις τους ότι το χέρι πολλών από αυτούς έτρεμε όταν αποτύπωνε τις προβλέψεις τους, αναφέρει η εφημερίδα Le Monde. Κανείς δεν έχει ξεχάσει άλλωστε το πάθημα του μεγάλου βρετανού οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέινς, που είχε προβεί κι εκείνος το 1930 σε μια τέτοια πρόβλεψη.
Στο βιβλίο του «Οικονομικές προοπτικές για τα εγγόνια μας», ο Κέινς είχε προβλέψει (ορθώς) ότι το βιοτικό επίπεδο θα αυξανόταν κατά τέσσερις με οκτώ φορές. Ατύχησε όμως στην πρόβλεψή του ότι σε έναν αιώνα οι άνθρωποι θα δούλευαν μόλις τρεις ώρες την ημέρα, ότι τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα θα επιλύονταν και ότι θα επικρατούσε ο πολιτισμός του ελεύθερου χρόνου.
Για να προφυλαχθούν από την αδικαιολόγητη αισιοδοξία του Κέινς, οι κληρονόμοι του απέφυγαν να προδιαγράψουν ένα ρόδινο μέλλον. Μόνο ο Άλβιν Ροθ, που τιμήθηκε με Νόμπελ το 2012, πιστεύει ότι τον 22ο αιώνα η οικονομική επιστήμη θα βρεθεί στην πρωτοπορία των κοινωνικών επιστημών, καθώς θα έχει ενσωματώσει την κοινωνιολογία, την πολιτική επιστήμη, την ψυχολογία και τη βιολογία. «Η βελτίωση του ανθρώπου θα συνεχιστεί», λέει ο καθηγητής στο Harvard Business School. Κι αυτό, κυρίως χάρις στην επανάσταση της υγείας. «Η τεχνητή ευφυΐα θα έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε η τεχνολογία θα είναι αυτόνομη και θα δρα χωρίς ευθεία ανθρώπινη παρέμβαση».
Ένας άλλος Νομπελίστας, ο Ρόμπερτ Σίλερ, δεν είναι τόσο αισιόδοξος. Τον επόμενο αιώνα, λέει, ο πλανήτης θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές απειλές, τα όπλα μαζικής καταστροφής θα είναι περισσότερα και οι τεχνολογίες της πληροφορίας θα έχουν καταστήσει τα περισσότερα επαγγέλματα περιττά. Από τη μια πλευρά θα βρίσκεται μια νέα ελίτ, αποτελούμενη από όλους εκείνους που θα είναι συνδεδεμένοι με την τεχνητή ευφυΐα, κι από την άλλη δισεκατομμύρια άτομα που θα ζουν σε γκέτο.
Στο ίδιο πνεύμα, ο καθηγητής του Χάρβαρντ Έντουαρντ Γκλέζερ εκφράζει την ανησυχία του για την ανάδυση μιας «οικονομίας του φόβου», όπου οι πιο πλούσιοι θα θέλουν να διατηρούν τα προνόμιά τους και να υπερασπίζονται το στάτους κβο. «Μια κοινωνία που αυξάνει τα μέτρα αυτοπροστασίας ενδιαφέρεται περισσότερο για τη συντήρηση παρά για την καινοτομία», τονίζει ο Γκλέζερ.
Η πιο ζοφερή πρόβλεψη όμως ανήκει στον Μάρτιν Βάιτζμαν, που ειδικεύεται εδώ και χρόνια στο ζήτημα του κλίματος. «Είναι πλέον σχεδόν βέβαιο, ο άνθρωπος θα προκαλέσει μείζονα κλιματική αναταραχή στον πλανήτη», τονίζει. Και η αναταραχή αυτή θα είναι πρωτοφανής. Ο Βάιτζμαν δεν πιστεύει ούτε στο κλίμα ούτε στην πιθανότητα μιας διεθνούς συμφωνίας που να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. «Ο άνθρωπος», λέει, «δεν έχει ούτε τη διαύγεια ούτε την υπομονή να αντιμετωπίσει γεγονότα, ακόμη καταστροφικά, που θα συμβούν σε ένα μακρινό μέλλον. Ίσως άλλοι πολιτισμοί στο μέλλον να το καταφέρουν, ο δικός μας δεν μπορεί».
Έτσι, όταν η απειλή γίνει αισθητή, θα είναι πια πολύ αργά. Η μόνη ελπίδα είναι να κατασκευαστεί μια «τεχνητή ηλιακή ασπίδα», που θα καθυστερήσει κάπως τις καταστροφές από την άνοδο των θερμοκρασιών.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια διδακτική ιστορία για τη Σαρακοστή από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ σπάνια ἔλλειψη φόβου. Ὁ μακάριος Νικόλαος ἔτρεχε ἀνάμεσα στοὺς δρόμους τοῦ Πσκὼφ προσποιούμενος τὸν τρελό, ἐλέγχοντας τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες τους καὶ προφητεύοντας ἐκεῖνα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συμβοῦν. Ὅταν ὁ Ἰβὰν ὁ Δ΄ ὁ Τρομερὸς κατέφθασε στὸ Πσκώφ, ὁλόκληρη ἡ πόλη διασαλεύτηκε ἀπὸ τὸν τρόμο γιὰ τὸ φοβερὸ τσάρο. Γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν οἱ κάτοικοι τοποθέτησαν στὴν εἴσοδο κάθε σπιτιοῦ ψωμὶ καὶ ἁλάτι, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι, φοβισμένοι, δὲν ἐμφανίστηκαν. Ὅταν ὁ κυβερνήτης τῆς πόλης πρόσφερε στὸν τσάρο ψωμὶ καὶ ἁλάτι σ’ ἕνα δίσκο, ὁ τσάρος ἔσπρωξε μακριά τον δίσκο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πέσουν καταγῆς τὸ ψωμὶ καὶ τὸ ἁλάτι. Τότε ἐμφανίστηκε μπροστά του ὁ ὅσιος Νικόλαος: ντυμένος μὲ ποδήρη χιτώνα, δεμένο μὲ σκοινὶ στὴ μέση, χοροπηδοῦσε γύρω του μ’ ἕνα μπαστούνι, σὰν παιδί. Τοῦ φώναζε: «Ἰβάνουσκα, Ἰβάνουσκα, φάε ψωμὶ κι ἁλάτι καὶ μὴν τρῶς ἀνθρώπινο αἷμα». Οἱ στρατιῶτες ἔτρεξαν νὰ τὸν πιάσουν, ὅμως ἐκεῖνος τοὺς ξεγλίστρησε καὶ κρύφτηκε. Ὁ τσάρος ζήτησε νὰ μάθει γιὰ τὸ μακάριο Νικόλαο –ποιὸς ἦταν καὶ τί ἦταν– καὶ τὸν ἐπισκέφθηκε στo φτωχικό του. Ἦταν τότε ἡ πρώτη ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὁ Νικόλαος, μόλις πληροφορήθηκε ὅτι ἐρχόταν ὁ τσάρος γιὰ νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ, φρόντισε νὰ ἐξασφαλίσει ἕνα κομμάτι ὠμὸ κρέας. Ὅταν λοιπὸν κατέφθασε ὁ Ἰβὰν ὁ Τρομερός, ὁ ὅσιος ἔβαλε μετάνοια καὶ τοῦ πρόσφερε τὸ κρέας λέγοντας «Φάε, Ἰβάνουσκα, φάε!». Ὀργισμένος ὁ τσάρος τοῦ ἀπάντησε «Εἶμαι χριστιανὸς καὶ δὲν τρώω κρέας τὴ Σαρακοστὴ γιατὶ νηστεύω!». Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μονομιᾶς τὸν ἀποστόμωσε «Κάνεις πολὺ χειρότερα: τρέφεσαι μὲ σάρκα καὶ αἷμα ἀνθρώπων, ξεχνώντας ὄχι μόνον τὴ Σαρακοστή, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεό!». Τὸ μάθημα αὐτὸ μπῆκε βαθιὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ τσάρου Ἰβὰν· ντροπιασμένος ἔφυγε ἀμέσως ἀπ’ τὸ Πσκώφ, ὅπου ἀρχικῶς εἶχε ἔλθει μὲ τὴν πρόθεση νὰ κατασφαγιάσει τὸν πληθυσμό.

Απόσπασμα από τον Πρόλογο της Αχρίδος του Αγίου Νικολάου Βελιμόροβιτς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως

http://www.stamoulis.gr/Ημερολόγιο-Ο-Πρόλογος-της-Αχρίδος-Φεβρουάριος_p-393465.aspx