Η απόλυτη γυναίκα...

Στο πρόσωπό της ισορροπούν όλες οι αρετές: ομορφιά, αθωότητα, δύναμη, υπομονή, ταπείνωση, αξιοπρέπεια, αγάπη, σοφία, θάρρος, συγχωρητικότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία, χάρη, προσφορά...
Στην ιστορία της όλες οι ιδιότητες ολοκληρώνονται: η κόρη που προσφέρεται, η γυναίκα που υπηρετεί το Ιδανικό της, η μητέρα που υιοθετεί την Ανθρωπότητα, ο άνθρωπος που χωρίς να κάνει θόρυβο επιβάλλεται και θριαμβεύει... Παναγία: πιο πολύ από αγία,πιο πολύ από ιερή, πιο στοργική από κάθε μητέρα, πιο ανθρώπινη από κάθε άνθρωπο... πιο όμορφη από την ανθρώπινη ομορφιά. Εκείνο το κορίτσι που ως παιδί δόθηκε δώρο στο Θεό που την είχε δωρίσει, στην εφηβεία της δόθηκε δώρο στην Ανθρωπότητα που την είχε προσφέρει: στα σπλάχνα της η Ζωή μεγάλωσε, στο νανούρισμά της η Ζωή αναπαύθηκε, στο δάκρυ της η Ζωή θρηνήθηκε, στη δοξολογία της η Ζωή θριάμβευσε... και στην ικεσία της, στην αδιάκοπη, πονεμένη ικεσία της, κάθε άνθρωπος στηρίζεται κι εκεί ελπίζει: σαν την κοιτάς δεν αισθάνεσαι ούτε μοναξιά, ούτε ορφάνια, ούτε φόβο... σαν της μιλάς νιώθεις γεμάτος σα να σ' αγκαλιάζει ο Ουρανός... σαν την αγαπάς τίποτα δε σε τρομάζει...η σκέψη της και μόνο είναι ικανή να γεμίσει τη ψυχή σου ηρεμία και θάρρος... κανένας άλλος άνθρωπος δεν υπέμεινε τόσο πολύ χωρίς ίχνος βαρυγκόμιας... καμιά άλλη μάνα δεν αγάπησε ποτέ τόσο πολύ τους βασανιστές του σπλάχνου της... καμιά άλλη γυναίκα δεν τιμήθηκε από γη και ουρανό όσο εκείνη: δούλη κι όμως βασίλισσα, θνητή κι όμως αθάνατη, κόρη ανθρώπων και μητέρα Θεού, ελπίδα και προστασία χιλιάδων ικετών, τιμημένη με χίλια ονόματα, με χίλιους ύμνους, με χίλια δάκρυα, με χίλιες παρακλήσεις, η Απόλυτη γυναίκα, η απόλυτη μητέρα, η απόλυτη προσευχή, η απόλυτη ελπίδα... Αν η Ανθρωπότητα είναι το πιο βλαβερό κομμάτι της δημιουργίας, η Παναγία είναι ο μοναδικός λόγος που αξίζει η ανθρωπότητα να νιώσει ευτυχία: όλοι μας ψεύτες και φονιάδες (με χέρια, λόγια ή σκέψεις), υποκριτές και βλάσφημοι, εγωιστές και αχάριστοι, κλέφτες και οκνηροί, δουλοπρεπείς και τύραννοι... κι όμως είδος δικό μας κι εκείνη...Μια μονάχα ξεχωριστή... μια μονάχα κι όμως αρκετή για να ελπίζουμε όλοι, πως τούτο το είδος μπορεί να σωθεί...

Υ.Γ. Της Παναγιάς η Ελλάδα γιορτάζει απ' άκρη σ' άκρη... γιορτάζει η μάνα μας... γιορτάζουμε όλοι! Χρόνια πολλά!!!!!!!!!!!!!!

 ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

Θ΄ Ματθαίου: Α΄ Κορ. γ΄ 9-17

Ἀδελφοί, Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός. εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει. εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός. Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016

Θ΄ Ματθαίου: Ματθ. ιδ΄ 22-34

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.