Όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;

- Γέροντα, όταν περνούμε κάποιον πειρασμό, μια μεγάλη δοκιμασία, τι να κάνουμε;
- Τι να κάνετε; Υπομονή να κάνετε.
Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση.
Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται ,όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένη αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του . «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν», λέει ο Άγιος Ιάκωβος. Γι’ αυτό να προσευχώμαστε να μας δίνη ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία.
Η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μια συνεχής άσκηση και ο καθένας μας ασκείται με διαφορετικό τρόπο.
Να σκέφτεσθε τι τράβηξε ο Χριστός σ’ εκείνα τα δύσκολα χρόνια !
χαρά.
- Γέροντα, πώς αποκτιέται η υπομονή;
- Η υπομονή έχει βάση την αγάπη. «Η αγάπη πάντα υπομένει», λέει ο Απόστολος. Για να υπομείνης τον άλλον, πρέπει να τον αγαπήσης, να τον πονέσης.
Αν δεν τον πονέσης, τον βαριέσαι.

Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

Γιὰ τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν

Γιὰ τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν, χρειάζεται νὰ ὑπάρχη μία ψυχὴ γενναία καὶ μεγάλη καὶ μία θέλησις, ὄχι ἀσθενὴς καὶ ἁπαλή, ἀλλὰ ἀποφαστικὴ καὶ δυνατή, μὲ σίγουρη προϋπόθεσι, ὅτι ἔχουμε νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ πολλὰ ἀντίθετα καὶ σκληρὰ καὶ ἀκόμη, πρέπει νὰ ἔχουμε καὶ κλίσι ξεχωριστῆ καὶ ἀγάπη πρὸς αὐτές· αὐτὴν τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε, ἂν συλλογιζώμαστε, πόσο οἱ ἀρετὲς αὐτὲς ἀρέσουν στὸ Θεὸ καὶ πόσο εἶναι εὐγενεῖς καὶ ἐξαιρετικὲς ἀπὸ μόνες τους καὶ πόσο μᾶς εἶναι ὠφέλιμες καὶ ἀναγκαῖες.
Ἐπειδή, κάθε μας τελειότητα καὶ προκοπή, ἀπὸ αὐτὲς ἔχει καὶ τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος.
Αόρατος Πόλεμος
-Αγ.Νικοδήμου-

Με την γέννησιν του Θεού

Με την γέννησιν του Θεού εν σώματι,
εγεννήθη εις αυτόν τον κόσμον όλος ο Θεός,
όλη η Αλήθεια του Θεού,
όλη η Δικαιοσύνη του Θεού,
όλη η Αγάπη του Θεού,
όλη η Αγαθότης του Θεού,
όλον το Έλεος του Θεού.
Διά τούτο όλοι οι πεινώντες και διψώντες τον Θεόν και την Δικαιοσύνην Αυτού, μέσα εις την πνευματικήν έξαρσιν και την άπειρον χαράν των, χαιρετίζουν όλα τα όντα και όλην την κτίσιν με τον Χριστουγεννιάτικον χαιρετισμόν: Χριστός εγεννήθη!
ενώ από τα Χριστονοσταλγικά βάθη των όντων και της κτίσεως αντηχεί συγκινητική η απάντησις: Αληθώς εγεννήθη!

( Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ὅλοι ἁπλώνουμε τὰ χέρια γιὰ νὰ πάρουμε, κανένας γιὰ νὰ δώσει. Ὅλοι σκεφτόμαστε πῶς θὰ παρατείνουμε τὴν ἐπίγεια ζωή μας, κανένας πῶς θὰ σώσει τὴν ψυχή του.

Ὅλοι φοβόμαστε τὴν ἐπίγεια δυστυχία, κανένας δὲν τρέμει τὴν αἰώνια κόλαση. Ἄφατη εἶναι ἡ ὀδύνη τῆς ψυχῆς μου γιὰ τὴν πώρωσή μας.
Ὑποφέρω, γιατί καὶ ὅσοι ἀπὸ σᾶς δὲν διαπράττουν τέτοια ἁμαρτήματα, πέφτουν καθημερινὰ στὴν κατάκριση καὶ στὴν καταλαλιά.
Μὲ τοὺς ἄλλους ἀσχολοῦνται, τοὺς ἄλλους κρίνουν, τοὺς ἄλλους καταδικάζουν σὰν ἀμείλικτοι δικαστές. "Ὁ τάδε εἶναι ἀνάξιος γιὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης", ἀποφαίνονται. "Ὁ δείνα εἶναι ἄσεμνος". "Ἐτοῦτος εἶναι ὑποκριτής" . "Ὁ ἄλλος εἶναι συμφεροντολόγος".
Ἀντί, ὅμως νὰ λυπόμαστε καὶ νὰ μετανοοῦμε γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, κρίνουμε τοὺς συνανθρώπους μας. Ἀκόμα κι ἂν δὲν ἁμαρτάναμε, ἀκόμα κι ἂν εἴχαμε ὅλα τα χαρίσματα τοῦ κόσμου, ἀκόμα κι ἂν ἤμασταν ἀνώτεροι ἀπ' ὅλους τους ἀνθρώπους, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ κρίνουμε κανέναν. «Ἀλήθεια», ρωτάει τὸν καθένα μας, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ποιὸς σ' ἔκανε ἐσένα ἀνώτερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους; Ποιὸ χάρισμα ἔχεις , ποῦ νὰ μὴν τὸ ἔλαβες ἀπὸ τὸ Θεό; Ἀφοῦ, λοιπόν, τὸ ἔλαβες, γιατί καυχιέσαι σὰν νὰ μὴν τὸ εἶχες λάβει ὡς δῶρο; « ( Ἃ΄ Κορ. 4:7 ) .
«Γι' αὐτό», ξαναλέει ὁ σοφὸς Παῦλος «εἶσαι ἀδικαιολόγητος, ἄνθρωπέ μου, ἐσὺ ποὺ κρίνεις τὸν ἄλλο. Κρίνοντας τὸν ἄλλο, καταδικάζεις τὸν ἴδιο σου τὸν ἑαυτό. Γιατί κι ἐσύ, ὁ κριτής, τὰ ἴδια κάνεις.