Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου 2017 – Του Ασώτου

(Λουκ. ιε´ 11-32)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! ᾿Αναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ.

῎Ετι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ᾿Ωργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ῾Ο οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

KΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ – 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΑΣΩΤΟΥ

(Λκ. ιε΄ 11-32)

Τήν περίφημη καί γνωστή σέ ὅλους μας παραβολή τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄσωτο γιό, πού μετά ἀπό πολλές περιπλανήσεις ἐπιστρέφει μετανιωμένος στό πατρικό σπίτι, ὅπου τόν περιμένει ἕνας πατέρας πού τόν ἀγκαλιάζει μέ στοργή καί ἕνας μεγαλύτερος ἀδελφός πού στενοχωριέται μέ τήν ὑποδοχή του, ἀκούσαμε στό σημερινό ἱερό εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Συνήθως λέμε τήν παραβολή αὐτή παραβολή τοῦ ἀσώτου, μετατοπίζοντας ἔτσι τό βάρος ἀπό τόν πατέρα στό νεότερο γιό. Ὅμως, ἡ σημερινή περικοπή εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ ἴδιου του Θεοῦ γιά τόν ἑαυτό του. Ὁ Θεός φανερώνεται ὡς πατέρας τοῦ ἀνθρώπου, τόσο τοῦ δίκαιου, ὅσο καί τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Εἶναι πατέρας καί γι’ αὐτόν πού φεύγει ἀπό κοντά του, γιά πολλά χρόνια, καί γι’ αὐτόν πού δέν ἀπομακρύνεται ἀπό τό πατρικό σπίτι. Γι’ αὐτό εὔστοχα ὑμνογράφοι καί θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνόμασαν τήν περικοπή παραβολή τοῦ σπλαχνικοῦ πατέρα. Διότι ὁ πατέρας εἶναι τό κεντρικό πρόσωπο. Αὐτός δέχεται ἀδιαμαρτύρητα τήν ἀπαίτηση τοῦ νεότερου γιοῦ καί τοῦ δίνει ἀγόγγυστα τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού τοῦ ἀναλογεῖ. Τόν ἀφήνει νά τραβήξει τό δρόμο του, γιατί σέβεται τήν ἐλευθερία του. Καί μετά, περιμένει ὑπομονετικά χρόνια ὁλόκληρα τήν ἐπιστροφή του. Καί, ὅταν ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ γυρισμοῦ, δέν κρατᾶ μνησικακία, οὔτε προσπαθεῖ νά ἐφαρμόσει κανόνες δικαίου. Ἁπλά καί χωρίς καθυστέρηση τόν δέχεται μέ χαρά καί ἀγάπη. Τόν δέχεται, ὅπως εἶναι, γιατί περιμένει μέ σιγουριά τήν ἀλλαγή ἐξαιτίας τῆς στοργῆς πού τοῦ δείχνει, ἀφοῦ ἡ καρδιά τοῦ γιοῦ εἶναι τώρα ἀνοιχτή στήν πατρική ἀγάπη. Τήν ἴδια ἀγάπη, ὅμως, δείχνει καί γιά τό μεγάλο του γιό. Παραμερίζει εὐγενικά τίς διαμαρτυρίες καί τήν πικρία του, θυμίζοντάς του τήν ἀδιάπτωτη ἀγάπη του.

Μέ τήν παραβολή αὐτή, ἀλλά καί μέ ὅλο τό εὐαγγέλιο, ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας. Μή βιαστοῦμε, ὅμως, νά τόν δοῦμε ὅπως τόν ἐπίγειο πατέρα, γιατί εἶναι κάτι περισσότερο. Ἔχει ὅλα τά σωστά γνωρίσματα τοῦ ἐπίγειου πατέρα, ἀλλά καί πολλά ἄλλα πού δέν βρίσκουμε συχνά στήν κοινωνία μας. Πρῶτα-πρῶτα, ξέρει νά σέβεται τήν ἐλευθερία τῶν παιδιῶν του. Εἶναι τόσος  ὁ σεβασμός πρός τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ, πού δύσκολα μποροῦμε νά τόν συλλάβουμε σ’ ὅλη του τήν ἔκταση. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, καί δέν σεβόμαστε τήν ἐλευθερία τῶν συνανθρώπων μας.

Ἔπειτα, ὁ Θεός ξέρει νά μακροθυμεῖ καί νά ἀνέχεται τίς παρανομίες μας. Ἡ πατρική του ἀγάπη εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τήν ἁμαρτωλότητα τοῦ ἀνθρώπου. Πάντα μακροθυμεῖ καί ἀνέχεται. Ἔχει μεγάλη καρδιά, πού δέν μπορεῖ ποτέ νά στενέψει, νά γίνει μικρή καί νά παρασυρθεῖ ἀπό τή σκληρότητα ἑνός ἔστω δίκαιου αἰτήματος γιά ἐπιβολή τιμωρίας. Περιμένει ὑπομονετικά χρόνια ὁλόκληρα τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου κοντά του. Ἡ ἀγάπη του ποτέ δέν ἀπελπίζεται ἀπό τήν ἀνθρώπινη συμπεριφορά.

Ἀκόμη, ὁ Θεός Πατέρας, ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος, ξέρει καί συγχωρεῖ. Τό ἔλεός του δέν ἔχει ὅρια. Δέν ὑπάρχει τίποτα στόν κόσμο, πού νά μπορεῖ νά κλείσει τά σπλάχνα οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ἐκτός φυσικά ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ ἀνθρώπου νά δεχτεῖ τή θεϊκή συγγνώμη, ἐκτός δηλαδή ἀπό τήν πώρωση τῆς ψυχῆς. Καί ὄχι μόνο συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἀλλά καί ψάχνει νά βρεῖ τρόπο γιά νά φέρει τό μήνυμα τῆς συγγνώμης του στόν πλανεμένο ἄνθρωπο. Ὅπως διαβάζουμε στήν παραβολή τοῦ ἀπολωλότος  προβάτου, ὁ καλός ποιμένας ἀφήνει τά ἐνενήντα ἐννέα πρόβατά του καί φεύγει, ψάχνοντας νά βρεῖ τό ἕνα πού πλανήθηκε στό δρόμο.

Πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅμως, ὁ Θεός Πατέρας μᾶς ἀγαπᾶ ὑπέρμετρα, ἀφοῦ φτάνει μέχρι τή θυσία τοῦ μονογενοῦς του Υἱοῦ, γιά νά ἀνακαινίσει τά ὑπόλοιπα, κατά χάριν, παιδιά του. Πεθαίνει ὁ Χριστός στό σταυρό γιά νά φανεῖ ἔτσι ἡ ἀγάπη τοῦ Πατέρα γιά ὅλους μας. Κι αὐτό σέ μία ἐποχή πού ἤμασταν ἐχθροί του Θεοῦ, ὅπως θυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δείχνει τήν ἄμετρη πατρική του ἀγάπη γιά μᾶς ὁ Θεός στό γεγονός πώς ὁ Χριστός πέθανε γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, «ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν, Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανεν».

Ἀγαπητοί   μου  ἀδελφοί, ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ὡς Πατέρα ὅλων μας καί καθενός μας χωριστά εἶναι ἡ ἰσχυρότερη δύναμη γιά τόν ἄνθρωπο. Δέν εἶναι μία διέξοδος στά φιλοσοφικά του ἐρωτήματα μόνο, οὔτε ἁπλά μία ἱκανοποίηση τῶν αἰτημάτων του γιά δικαιοσύνη. Εἶναι πιό πολύ: εἶναι τό ἴδιο τό εὐαγγέλιο, μέ ὅλη τή χαρά γιά τήν ἀνακαίνιση, μέ ὅλη τήν ἐλπίδα γιά ἕνα πιό ἀνθρώπινο αὔριο, μέ ὅλη τή βεβαιότητα γιά μία ἀλλαγή τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων. Ὅσο περισσότερο σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος αὐτή τήν ἀποκάλυψη, τόσο περισσότερο θάρρος παίρνει γιά τόν καθημερινό του ἀγώνα. Ὅσο πιό πολύ ζεῖ τήν πατρική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τόσο μεγαλύτερη ἀγάπη αἰσθάνεται γιά τούς ἄλλους. Ὅσο πιό κοντά φτάνει πρός τόν Θεό, τόσο καλύτερα αἰσθάνεται ὁ ἴδιος. Ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ὡς πατέρα εἶναι ἕνα συγκλονιστικό γεγονός γιά τόν ἄνθρωπο. Γιατί βάζει σέ νέα βάση τή σχέση του μέ τό Θεό καί τόν κόσμο καί κυρίως, γιατί ἔχει ὅλη τήν ἀμεσότητα μίας ἀπόδειξης γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Και μεις τι ξέρουμε από τις σιωπές και τα δάκρυα των άλλων

Και μεις τι ξέρουμε από τις σιωπές και τα δάκρυα των άλλων .Τις πτώσεις τις βλέπουμε μα τις μετάνοιες τους. τις προσπερνούμε .Για να πονέσεις μετανιωμένους πρέπει να  έχεις μετανιώσει πρώτα εσύ.

π.Εφραίμ Παναούση

Όχι δεν κρίθηκε  ο Φαρισαίος γιατί ήτανε κακός.Μα δεν ήτανε.Κι από αυτά που έπρεπε ,έκανε περισσότερα .Σχεδόν τα διπλά και κάτι παραπάνω.

Τα παρουσίαζε στο Θεό και σκεφτόταν πόσο ο Θεός του χρωστά.Νηστεύω δις και κρατώ τον νόμο της δεκάτης.Όχι δεν κρίθηκε για όλα αυτά.

Μα για κύταξε.Τα παρουσιάζει στο θεό σαν ο θεός να τα αγνοεί.

Και λερώνει την ιερή ώρα της προσευχής με λόγια για τον εαυτό του όμορφα,και λόγια που πληγώνουν, για τους άλλους.

Άρχισε να συγκρίνει  και να κρίνει.Σε ευχαριστώ λέγει στο θεό γιατί δεν είμαι σαν τους άλλους,όπως αυτός ο τελώνης.

Στο δικό του παράδεισο δεν χωρούν αμαρτωλοί.Σαν να είναι δικός του ο Παράδεισος.

Κι ο τελώνης στην άκρη της σιωπής, χωρίς να μιλά τα λέει όλα.

Ο τελώνης..Τι είπε στο θεό  με τη σιωπή και τα δάκρυά του.

Και μεις τι ξέρουμε από τις σιωπές και τα δάκρυα των άλλων .Τις πτώσεις τις βλέπουμε μα τις μετάνοιες τους. τις προσπερνούμε .Για να πονέσεις μετανιωμένους πρέπει να μετανιώσεις πρώτα εσύ.

 

 Εκδόσεις Χρυσοπηγή

«ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΑΙΩΤΙΣΣΑ!» ΠΑΝΩ ΑΠΟ 3500 ΠΑΡΗΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ : «ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ»

      Με την  ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος π.Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης, την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου Εορταστική Εκδήλωση από τη «Συνάντηση φοιτητριών και επιστημόνων» με θέμα :ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΣΤΟΝ 20^ο ΑΙΩΝΑ».

     Μέσα από τις εντυπωσιακές και ιστορικά αλάθητες αφηγήσεις,το κοινό ξεναγήθηκε σε σπουδαίες προσωπικότητες του αιώνα που πέρασε ,αφήνοντας την ιστoρία να «γράψει» για την ζωή τους ,σε πολλούς για το μαρτύριο τους , σε άλλους για την μεγάλη και ανιδιοτελή προσφορά τους μέσα από την ιεραποστολική,κατηχητική αλλά και ποιμαντική τους δράση.Τα τραγούδια, αλλά και το εντυπωσιακό οπτικοακουστικό υλικό μάγεψε τους πάντες.

     Περισσότερα από 568 άτομα όχι μόνο από την Αθήνα,αλλά και από επαρχίες   κατέκλεισαν από πολύ νωρίς τον Ιερό Ναό που καταχειροκρότησαν βροντερά την  πραγματικά ξεχωριστή εκδήλωση!Δεν έλλειψαν να δώσουν ένα ζωντανό παρόν και οι ομογενείς οι οποίοι ήρθαν από το εξωτερικό ειδικά γι’αυτή την ημέρα!  Σύμφωνα με στατιστικές των αρμοδίων φορέων: «Λαοθάλασσα  στη Χρυσοσπηλαιώτισσα!» αφού  πάνω από 3500 θεατές σε περισσότερες από 25 χώρες παγκοσμίως είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά την εκδήλωση μέσω του διαδικτυακού καναλιού  intv.gr.

      Τον Αρχιεπίσκοπο εκπροσώπησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θαυμακού π.Ιάκωβος,Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη ο οποίος δίνοντας τα συγχαρητήρια του  για την ευώδη σε πνευματικά μηνύματα εκδήλωση τόνισε  ότι   όλοι έχουμε ιερό χρέος  να συνεχίσουμε την αλυσίδα   αυτών των ανθρώπων   των περισσότερων εκ των οποίων πολλοί είχαν  την ευκαιρία  να γνωρίσουν από κοντά.

      Την εκδήλωση  τίμησαν με την παρουσία τους ανιπροσωπεία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «Ζωή»,ανιπροσωπεία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «Ο Σωτήρ»,ραδιοφωνικοί παραγωγοί,εκδότες εφημερίδων και περιοδικών,δημοσιογράφοι,καθηγητές πανεπιστημίου και  μέσης εκπαίδευσης,δάσκαλοι,τραπεζικοί,δικηγόροι,μηχανικοί και πλήθος άλλου,κόσμου.
       Μετά τη φήμη του Αρχιεπισκόπου ο Θεοφιλέστατος  Επίσκοπος Θαυμακού π.Ιάκωβος κατασυγκινημένος από αυτή την πραγματικά ξεχωριστή εκδήλωση μοίρασε στο πολυπληθές  κοινό ένα ξεχωριστά εντυπωσιακό ενθύμιο!

      Οι θησαυροί του 20^ου αιώνα να φωτίζουν την ζωή όλων!