Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Θ´ 2 - 12² 

 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. ³ ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. ⁴ Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; ⁵ μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; ⁶ ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι; ⁷ τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; ⁸ Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; ⁹ ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; ¹⁰ ἢ δι’ ἡμᾶς πάντως λέγει; δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ’ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ’ ἐλπίδι. ¹¹ Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν; ¹² εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ’ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Θ´ 2 - 12

² Εάν, έστω, δι' άλλους ανθρώπους δεν είμαι Απόστολος, αλλά δια σας οπωσδήποτε είμαι. Μαρτυρία και απόδειξις και επίσημος σφραγίς του αποστολικού μου αξιώματος και έργου είσθε σεις με την χάριν του Κυρίου. ³ Η απολογία μου εις εκείνους, οι οποίοι μου κάνουν ανάκρισιν και ερευνούν με καχυποψίαν να μάθουν, αν είμαι Απόστολος, είναι αυτή ακριβώς, το έργον που έχω κάμει εις σας. ⁴ Και, λοιπόν, μήπως εγώ και οι συνεργάται μου δεν έχομεν δικαίωμα να φάγωμεν και να πίωμεν αυτά που μας προσφέρουν οι μαθηταί μας δια την διατροφήν μας; ⁵ Μηπως δεν έχομεν και ημείς δικαίωμα να έχωμεν μαζή μας ανά τας διαφόρους περιοδείας μας Χριστιανήν αδελφήν, δια να μας υπηρετή, (όπως και οι άλλοι Απόστολοι και οι λεγόμενοι αδελφοί του Κυρίου και ο Κηφάς; ⁶ Η μόνος εγώ και ο Βαρνάβας δεν έχομεν δικαίωμα να εργαζώμεθα βιοποριστικόν έργον, (όπως και οι άλλοι Απόστολοι) και να ζώμεν από τα βοηθήματα, που με αγάπην θα μας προσφέρουν οι μαθηταί μας; ⁷ Σας ερωτώ· ποιός ποτέ στρατιώτης παίρνει μέρος εις μίαν εκστρατείαν, εις ένα πόλεμον και πληρώνει ο ίδιος την τροφήν και τον οπλισμόν του; Ποιός φυτεύει αμπέλι και από τον καρπόν αυτού δεν τρώγει; Η ποιός βόσκει ποίμνιον και δεν τρώγει από το γάλα του ποιμνίου; ( Ημείς οι Απόστολοι είμεθα και στρατιώται του Χριστού και εργάται του αμπελώνος του και ποιμένες των λογικών του προβάτων. Σας ερωτώ λοιπόν· είναι λογικόν και νοητόν να μη τρεφώμεθα από το έργον και νοητόν να μη τρεφώμεθα από το έργον μας;) ⁸ Αλλά μήπως αυτά που σας λέγω είναι παρμένα από τας συνηθείας των ανθρώπων μόνο; Η μήπως δεν λέγει τα ίδια και ο μωσαϊκός Νομος; ⁹ Διότι και στον Νομον του Μωϋσέως έχει γραφή· “δεν θα βάλης φίμωτρον και δεν θα δέσης το στόμα του βωδιού που αλωνίζει”· θα του το αφήσης ελεύθερον να τρώγη και κάτι από τα στάχυα που αλωνίζει. Μηπως ο Θεός σαν Νομοθέτης ενδιαφέρεται δια τα βόδια; ¹⁰ Η δεν είναι λογικώτερον να πιστεύσωμεν, μήπως δι' ημάς πάντως δίδη αυτήν την εντολήν; Ναι δι' ημάς το λέγει. Διότι δι' ημάς τους πνευματικούς εργάτας έχει γραφή στον Νομον ότι ο γεωργός με την ελπίδα ότι θα απολαύση και ο ίδιος από την εσοδείαν, οφείλει να οργώνη και να καλλιεργή. Και εκείνος που γεμάτος ελπίδα αλωνίζει οφείλει να μετέχη εις την ελπίδα, ότι θα απολαύση τους καρπούς των κόπων του. ¹¹ Λοιπόν και ημείς οι πνευματικοί εργάται, εάν εσπείραμεν εις σας τον σπόρον της θείας αληθείας και σας μετεδώσαμεν τας πνευματικάς δωρεάς του Θεού, είναι μεγάλο και παράδοξον πράγμα, εάν και ημείς θερίσωμεν και πάρωμεν προς συντήρησιν μας μερικά από τα υλικά αγαθά σας; ¹² Εάν άλλοι έχουν απέναντί σας αυτό το δικαίωμα, να τρέφωνται δηλαδή από σας, δεν πρέπει πολύ περισσότερον να το έχωμεν ημείς; (Ποίος από σας και ποίος λογικός άνθρωπος θα πη όχι;). Και εν τούτοις ημείς δεν εκάμαμεν χρήσιν αυτών των δικαιωμάτων μας, αλλ' υποφέρομεν αντιθέτως τα πάντα και πείναν και δίψαν και γυμνότητα, δια να μη δώσωμεν ουδέ την παραμικροτέραν δυσκολίαν, ούτε το παραμικρότερον εμπόδιον εις την απρόσκοπον διάδοσιν του Ευαγγελίου του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. ιη΄ 23-35)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι μέρος μίας προσπάθειας ποὺ κάνει ὁ Ἰησοῦς νὰ ἐξηγήσει στὸν Πέτρο τὰ ἀνεξάντλητα ὅρια τῆς συγχωρητικότητας καὶ ἀνοχῆς, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουμε ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἀδικοῦν. Νωρίτερα ὁ Πέτρος ἔχει ρωτήσει τὸν Ἰησοῦ μέχρι πόσες φορὲς μποροῦμε νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἁπαντᾶ ἕως ἑβδομήντα φορὲς τὸ ἑφτά. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἀπροσδόκητη ἀπάντηση Του ξαφνιάζει τὸν Πέτρο καὶ ὅσους Τὸν ἀκοῦν, συνεχίζει μὲ τὴν παραβολή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε.

Ἕνας βασιλιάς, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, καλεῖ τοὺς δούλους του νὰ τοῦ ἀποδώσουν λογαριασμό. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς βρέθηκε νὰ χρωστάει ἕνα ὑπέρογκο ποσό. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ξεπληρώσει, ὁ βασιλιὰς διέταξε νὰ πουλήσουν αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του μὲ ὅλα τους τὰ ὑπάρχοντα, ὥστε νὰ ἐξοφληθεῖ τὸ ποσό. Ὁ δοῦλος ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ κυρίου του παρακαλώντας γιὰ ἔλεος καὶ ἐκεῖνος τὸν λυπήθηκε καὶ τοῦ χάρισε τὸ χρέος. Βγαίνοντας ὅμως ὁ δοῦλος στὴν αὐλὴ συνάντησε ἕναν συνυπηρέτη του ποὺ τοῦ χρωστοῦσε ἕνα ἀσήμαντο ποσὸ σὲ σχέση μὲ τὸ δικό του χρέος πρὸς τὸν βασιλιά. Ἄρχισε τότε νὰ τὸν πιέζει ἀπαιτώντας τὴν ἄμεση ἐξόφληση καί, ἐπειδὴ ἐκεῖνος δὲν εἶχε τὰ χρήματα, τὸν ἔκλεισε στὴν φυλακή. Ὅταν ὁ βασιλιὰς πληροφορήθηκε τὴ συμπεριφορὰ τοῦ ὑπηρέτη ποὺ εἶχε εὐεργετήσει, τὸν κάλεσε καὶ ὀργισμένος διέταξε νὰ τὸν βασανίσουν ὥσπου νὰ ἐξοφλήσει τὸ χρέος του. Καὶ ὁ Ἰησοῦς κατέληξε ὅτι: «Ἔτσι θὰ κάνει καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας μου, ἂν ὁ καθένας δὲν συγχωρεῖ μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ τὰ παραπτώματα τοῦ ἀδελφοῦ του».

Αὐτό, λοιπόν, ποὺ θέλει νὰ τονίσει ὁ Ἰησοῦς μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὴν μία ἡ φιλευσπλαχνία τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἄμετρο ἔλεός Του ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους πού, ἀναγνωρίζοντας τὴν πνευματική τους γυμνότητα, προσφεύγουν σ’ Αὐτὸν μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια καὶ ταπεινὰ ζητοῦν τὴν Θεία συγχώρηση. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, φαίνεται ὅτι ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους μας καὶ κυρίως ἀπέναντι σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔβλαψαν ἢ μᾶς ἀδίκησαν κινεῖται σ’ ἕναν ἐντελῶς ἀντίθετο δρόμο. Ἐγκλωβισμένοι πολλὲς φορὲς στὸν μικρόκοσμό μας, κινούμενοι σὲ ρηχὰ πνευματικὰ νερά, ἀγνοοῦμε ὅτι ἡ σωτηρία μας περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν σχέση ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε μὲ τὸν ἀδελφό μας. Ἡ σωστὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ ἔχει ὁπωσδήποτε ἐπιπτώσεις στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας. Ὅποιος νιώθει πραγματικὰ τί σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν μπορεῖ παρὰ καὶ ὁ ἴδιος νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων.

Δὲν μπορεῖ νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴν Κυριακὴ Προσευχὴ νὰ συγχωρέσει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀρνούμαστε νὰ συγχωρέσουμε τὸν ἀδελφό μας. Δὲν μπορεῖ ἐνῶ «πολλὰ γὰρ πταίομαι ἅπαντες» (Ἰακ. γ΄ 1), νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παραμένουμε μνησίκακοι, ἀσυνεπεῖς καὶ διπρόσωποι, ἀρνούμενοι νὰ συγχωρήσουμε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἐνῶ ἐκκλησιαζόμαστε, νηστεύουμε, προσευχόμαστε καὶ συμμετέχουμε στὰ μυστήρια, ὡστόσο αὐτὴ ἡ πνευματικότητα, ἐπιφανειακὴ γάρ, δὲν ἀντανακλᾶται στὶς σχέσεις μας μὲ τὸ συνάνθρωπο μὲ πράξεις ἀνοχῆς καὶ ἀγάπης.

Εἶναι στ’ ἀλήθεια ἐξωφρενικὸ καὶ παράδοξο νὰ μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ συγχώρηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ μᾶς ἐξοργίζει τὸ παραμικρὸ φταίξιμο τοῦ συνανθρώπου μας. Ἐκεῖνο, λοιπόν, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὸ μυαλὸ μᾶς εἶναι ὅτι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ἀγάπη. Καὶ ὅποιος ἀρνεῖται ἐνσυνείδητα νὰ συγχωρήσει, αὐτὸς ἀρνεῖται τὴν ἀγάπη, καὶ κατ’ ἐπέκταση ἀρνεῖται τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἡ Ἀγάπη.

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν θέλει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τρέφουμε μίσος, λύπη, ὀργὴ ἢ μνησικακία γιὰ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ἀλλὰ θέλει νὰ ἔχουμε ἀγάπη καὶ κατανόηση. Ἐὰν δείξουμε ἐμεῖς ἀγάπη πρὸς τὸν ἄλλο καὶ τοῦ προσφέρουμε συγχώρηση στὰ σφάλματά του, τότε καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συμπεριφερθεῖ ἀνάλογα. Τότε καὶ μόνο τότε μποροῦμε νὰ Τοῦ ποῦμε στὴν προσευχή μας: «Καὶ ἅφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ μᾶς συγχωρέσει, ὅπως ἐμεῖς πρῶτοι συγχωροῦμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔβλαψαν. Συγχωροῦμε γιὰ νὰ συγχωρεθοῦμε. Δὲν μνησικακοῦμε καὶ περιμένουμε νὰ μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός. Ἀμήν.

π. Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

TO ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ

ΤΟ 15ΕΝΘΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  

ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ OΔΟ ΑΙΟΛΟΥ 60

 Κάθε μέρα από 1-13 Αυγούστου 

θα τελούνται στον Ιερό Ναό μας

 ο Μικρός και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο.

Συγκεκριμένα 6.00-7.00μ.μ. θα τελείται ο Εσπερινός 

και 7.00-8.00μ.μ.

 η Ακολουθία της Παρακλήσεως.

  Στις 14-15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός μας 

και σας προσκαλούμεν 

να παρευρεθείτε στις λατρευτικές εκδηλώσεις 

σύμφωνα με το ακόλουθο Πρόγραμμα 

14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

7.00μ.μ Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός 

         Εγκώμια εις την Υπεραγία Θεοτόκο 

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

7.00 π.μ. Ακολουθία του Όρθρου και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία-Περιφορά ΅Επιταφίου

 6.00 μ.μ. Μεθεόρτιος Εσπερινός & Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

 ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΑΥΜΑ 

ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 ΣΤΟΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑΣ

www.xrisospiliotissa.gr

email: xrisospilaiotissa@gmail.com

Περιοχή συνημμένων