Ιστολόγιο Τάλαντο

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024

ΦΩΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ;

Για να φωτιστεί κάτι πρέπει να είναι σκοτεινό και όταν φωτιστεί, τότε λέγεται και είναι φωτεινό. Για παράδειγμα, ένα δωμάτιο σκοτεινό, όταν ανάψει το φως, λέγεται και είναι φωτεινό, γιατί το φως έδιωξε το σκοτάδι. Το δωμάτιο φωτίστηκε και όχι το σκότος το οποίο εξαφανίστηκε. Αν φωτιζόταν το σκότος, θα λεγόταν φωτεινό σκότος. Αυτό όμως είναι παράλογο, γιατί δεν υπάρχει συνύπαρξη μεταξύ φωτός και σκότους. « τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; » (Β’ Κορ. στ’, 14).

Ούτε το σκότος μπορεί να κυριεύσει το φως, γιατί « καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν»( Ιω. α’, 5).

Αυτό ισχύει και για το φωτισμό στο εσωτερικό του ανθρώπου. Ο Χριστός που είναι «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», διώχνει το σκότος της άγνοιας, της πλάνης και του ψεύδους που σκοτίζει το νου και την καρδιά του ανθρώπου. Δεν το φωτίζει, αλλά το διώχνει και το εξαφανίζει.

Τώρα, αν κάποιος εν τη ρύμη του λόγου πει, να φωτιστεί το σκοτάδι που έχει μέσα του, αυτός τα παραπάνω εννοεί τα οποία προφανώς δεν τα αγνοεί.

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

Είναι θεολογικά ακριβές να λέγεται ότι ο Χριστός έχει παρρησία προς το Θεό, επειδή είναι αναμάρτητος

Όχι, δεν είναι αυτό θεολογικά ακριβές, γιατί:

Πρώτον,   η παρρησία προς το Θεό ταιριάζει στους αγίους οι οποίοι την απόκτησαν αφού έζησαν σύμφωνα με το θέλημά Του, και δεν την είχαν πριν ευαρεστήσουν στο Θεό. Ταιριάζει επίσης στους αγγέλους που ίστανται ενώπιον του Θεού.   Ο Χριστός όμως είναι « ο μονογενής υιός ο ων εις τον κόλπον του πατρός, » ( Ιω. α’, 2 ) και    δεν είναι ακριβές να γίνεται λόγος για   παρρησία του Υιού προς τον Πατέρα, δηλαδή του Λόγου ο οποίος « ην εν αρχή προς τον Θεόν »   ( Ιω.α’, 2 ) και « Θεός ην ο Λόγος.» ( Ιω. α’, 1). « ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου » (Α’ Ιω. δ’, 14 ), και όχι για να αποκτήσει παρρησία απέναντί Του σαν αυτή να ήταν κάτι που του έλλειπε.

Δεύτερον, και αν ακόμη χρησιμοποιήσει κάποιος για το Χριστό τη λέξη παρρησία,    δεν ταιριάζει ως αιτία της   η φράση, « επειδή είναι αναμάρτητος »,   γιατί η αναμαρτησία είναι μόνιμο γνώρισμα του Χριστού και δεν υπάρχει περίπτωση να μη είναι ο Χριστός αναμάρτητος, γιατί   « Ιησούς Χριστός χθες και   σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.» ( Εβρ.ιγ’, 8 ).

Τρίτον, τα λόγια του Κυρίου «πάντα όσα έχει ο πατήρ εμά εστι»( Ιω. ιστ’, 15 ) και « εγώ και ο πατήρ εν εσμεν.»(Ιω.ι’,13) δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες παρεξηγήσεις και ανακρίβειες. Ακριβέστερο είναι να πει κανείς ότι ο Χριστός έχει παρρησία προς το Θεό, επειδή είναι ο Υιό Του και όχι, επειδή   είναι αναμάρτητος.

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παρασκευή 5 Απριλίου 2024

Πώς χαρακτήρισαν τον επερχόμενο θάνατό τους ο Πέτρος και ο Παύλος;

Προφανώς δεν είπε κανένας τους π.χ. πρόκειται να πεθάνω ή κάτι άλλο που συνήθως λένε οι άνθρωποι, αλλά είπαν τα εξής: Ο Πέτρος είπε, « δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ' ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει, εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέ μοι »(Β’ Πέτρ. α’, 13-14).

Ο δε Παύλος είπε, « Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου, καὶ τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω. συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι. πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον » (Φιλιπ. α’, 21-23 ).

Όποιος λοιπόν δεν έχει πεθάνει ακόμα, όποιον και να διαλέξει από τους παραπάνω δύο Αποστόλους, μεταβαίνει από το θάνατο στη ζωή, γιατί ο θάνατος έχει καταργηθεί και ο Χριστός είναι η Ζωή. Δεν έχει λοιπόν παρά να αρπάξει τη ζωή ώστε ο θάνατος να μη έχει πλέον γι' αυτόν λόγον υπάρξεως. Αυτό λέει και ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο, «ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων» (Α’ Τιμ. στ’,12).

Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Υπήρχαν άνθρωποι στη γη πριν από τον Αδάμ και την Εύα;

Αν και, ακόμα και τα παιδιά του Δημοτικού γνωρίζουν ότι δεν υπήρχαν, ας επιβεβαιώσουμε και εδώ το ότι δεν υπήρχαν. Αυτό δεν το λέει κανείς, επειδή τάχα αυτός το ξέρει, αλλά το λέει η Αγία Γραφή με τα εξής λόγια που δε χωρούν αμφισβήτηση. « Αύτη η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης, ότε εγένετο· η ημέρᾳ εποίησε Κύριος ο Θεός τον ουρανόν και την γην….. και άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν·……. και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν » Γεν. β’,4-7 ). Αφού λέει ότι, « και άνθρωπος ουκ ην εργάζεσθαι αυτήν », δηλαδή την γην, ποιος θα πει ότι υπήρχε άνθρωπος στη γη πριν από τον Αδάμ; Αφού πρώτος άνθρωπος, όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος, είναι ο Αδάμ, «εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν·» (Α΄ Κορ. ιε΄, 45), ποιος θα παρουσιάσει άλλον άνθρωπο πριν απ’ αυτόν;

Ιωάνης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.