Επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του λόγου;

 

Βεβαίως την επιτρέπει αφού  ο  Ίδιος δημιούργησε λογικά όντα, δηλαδή που έχουν λόγο και δεν είναι  άλογα. Ας παραθέσουμε όμως τα παρακάτω  στα οποία  στηρίζονται  τα παραπάνω:

 

α) Ο διάβολος, όταν είδε  τον  Αδάμ και την  Εύα, ασφαλώς ήθελε να τους θανατώσει, γιατί είναι ανθρωποκτόνος, όπως έχει αποκαλύψει ο Κύριος με τα εξής λόγια, «εκείνος ανθρωποκτόνος  ην απ' αρχής, και εν τη αληθεία ουκ έστηκεν,  ότι  ουκ  έστιν  αλήθεια  εν  αυτώ·  όταν  λαλή  το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού.» ( Ιω. η’, 44 ). Ο Θεός όμως  δεν του  επέτρεψε να κάνει  αυτό το έγκλημα. Να  μιλήσει όμως στην Εύα και να της πει αυτά που της είπε, αυτό του  το επέτρεψε.  Δεν τον  εμπόδισε δηλαδή  να  μιλήσει στην Εύα, αν και γνώριζε ότι  θα  παραπλανηθεί  από τα πονηρά του λόγια.

Άρα ο Θεός, αφού ακόμη  και στο διάβολο που είναι αμετανόητος   επιτρέπει την ελευθερία του λόγου, πολύ περισσότερο την επιτρέπει στους ανθρώπους.

 

β) Όταν αμάρτησαν οι  πρωτόπλαστοι, ο Θεός τους κάλεσε να μιλήσουν. Επίσης, όταν  ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ, ο Θεός τον  κάλεσε να μιλήσει. Αλλά, και   κάθε αμαρτωλό καλεί ο Θεός  να μιλήσει μαζί Του με τα εξής λόγια, «μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν·  και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος·» ( Ησ. α’,17-18 ).

 

Το  ότι ο Θεός επιτρέπει την   ελευθερία του λόγου  φαίνεται και από το ότι επιτρέπει ακόμη και να τον κρίνουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με το «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.»  ( Ψ. 50, 6 ).

 

γ) Ο Ίδιος ο Κύριος, και όταν ακόμη δέχτηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη,  του επέτρεψε  να μιλήσει  λέγοντάς του, « Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις;»  (Ιω. ιη’, 23 ).

 

δ) Και βέβαια το ότι  επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του  λόγου, δε  σημαίνει ότι οι άνθρωποι  μπορούν να λένε ανεύθυνα ότι θέλουν. Ο Κύριος αυτό το έχει δηλώσει ρητά με τα εξής λόγια, «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως·  εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. » (Ματ. ιβ’, 36 ).

 

ε) Απαιτείται λοιπόν να προσέχει  κανείς τα  λόγια του, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει κατάχρηση της  ελευθερίας του λόγου, την οποία ελευθερία την επιτρέπει ο Θεός, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΔΟΛΕΣΧΙΕΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ Χ. ΔΗΜΟΣ (Δωρεάν προς ανάγνωση βιβλίο με κλικ στην εικόνα)

 

EINIGE ORTHODOXE WORTHER

 

SOME ORTHODOX WORDS-John Dimos-free book

 

QUELQUES MOTS ORTHODOXES-Jean Dimos

 

Ο Kαλός Σαμαρείτης και η Kακή Διατροφή!

Το Πανεπιστήμιο Πρίνστον στην ΗΠΑ είναι προτεσταντικό και όπως όλοι οι προτεστάντες δεν αποδέχονται την ειδική  ιεροσύνη δίνοντας σημασία μόνο στο κήρυγμα.

ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

 

Στην Παλαιά Διαθήκη επικρατούσε η άποψη ότι μόνο ο Θεός μπορεί να συγχωράει αμαρτίες και κανένας άλλος άνθρωπος. Ο Δαβίδ για την άφεση των αμαρτιών του έλεγε, «Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου »( Ψ. 50, 3).

Έτσι, όταν ο Χριστός είπε « τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», κάποιοι από τους γραμματείς που καθόταν εκεί σκέπτονταν, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»;

Και όμως ο Θεός έδωσε εξουσία και στον Υιό του ανθρώπου, δηλαδή στο Χριστό ως άνθρωπο, να συγχωρεί αμαρτίες. Αυτό το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Κύριος στη συνέχεια ως εξής,

«ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ. σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν »( Μάρκ. β’, 1-12 ).

Αυτή την εξουσία αφέσεως αμαρτιών ο Κύριος την έδωσε και στους Αποστόλου ως εξής, « εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται »(Ιω. κ’, 21- 23).

Στη συνέχεια η εξουσία αυτή μεταβιβάστηκε δια της αποστολικής διαδοχής και χειροτονίας, και σήμερα την ασκούν οι Πνευματικοί της Εκκλησίας.

Αφού λοιπόν « ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας », δεν είναι σωστό να μη προσέρχεται ο πιστός στον Πνευματικό για να λάβει άφεση αμαρτιών, γιατί αυτό συνιστά ανυπακοή στο θέλημα του Κυρίου. Δεν είναι σωστό να λέει κανείς, « τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός»; Είναι κρίμα να τον εξαπατά ο πονηρός με ανυπόστατες δικαιολογίες και δαιμονικές διδασκαλίες.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

 

Ο π. Νικόδημος Καβαρνός στο Βελλίδειο, Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου. Μια ξεχωριστή συναυλία για καλό σκοπό!

 

Ένα μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός έρχεται στη Θεσσαλονίκη!

 

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος αοιδός Νικόδημος Καβαρνός θα εμφανιστεί στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024. Με τη συνοδεία πολυμελούς βυζαντινής χορωδίας, θα χαρίσει στο κοινό μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη ουράνιες ψαλμωδίες. To «αηδόνι της Ορθοδοξίας» έρχεται για να αγγίξει τις ψυχές σας με τη μαγεία της βυζαντινής μουσικής.

 

Mέρος των εσόδων θα δωθεί στον σύλλογο φίλων των καρκινοπαθών παιδιών "ΣΤΟΡΓΗ"!

Απολυτίκιον Αγίας Βαρβάρας, Ήχος Δ΄- Ψάλλουν Σιμωνοπετρίτες Πατέρες

Επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του λόγου;

 

 

Βεβαίως την επιτρέπει αφού  ο  Ίδιος δημιούργησε λογικά όντα, δηλαδή που έχουν λόγο και δεν είναι  άλογα. Ας παραθέσουμε όμως τα παρακάτω  στα οποία  στηρίζονται  τα παραπάνω:

 

α) Ο διάβολος, όταν είδε  τον  Αδάμ και την  Εύα, ασφαλώς ήθελε να τους θανατώσει, γιατί είναι ανθρωποκτόνος, όπως έχει αποκαλύψει ο Κύριος με τα εξής λόγια, «εκείνος ανθρωποκτόνος  ην απ' αρχής, και εν τη αληθεία ουκ έστηκεν,  ότι  ουκ  έστιν  αλήθεια  εν  αυτώ·  όταν  λαλή  το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού.» ( Ιω. η’, 44 ). Ο Θεός όμως  δεν του  επέτρεψε να κάνει  αυτό το έγκλημα. Να  μιλήσει όμως στην Εύα και να της πει αυτά που της είπε, αυτό του  το επέτρεψε.  Δεν τον  εμπόδισε δηλαδή  να  μιλήσει στην Εύα, αν και γνώριζε ότι  θα  παραπλανηθεί  από τα πονηρά του λόγια.

Άρα ο Θεός, αφού ακόμη  και στο διάβολο που είναι αμετανόητος   επιτρέπει την ελευθερία του λόγου, πολύ περισσότερο την επιτρέπει στους ανθρώπους.

 

β) Όταν αμάρτησαν οι  πρωτόπλαστοι, ο Θεός τους κάλεσε να μιλήσουν. Επίσης, όταν  ο Κάιν φόνευσε τον Άβελ, ο Θεός τον  κάλεσε να μιλήσει. Αλλά, και   κάθε αμαρτωλό καλεί ο Θεός  να μιλήσει μαζί Του με τα εξής λόγια, «μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ και δικαιώσατε χήραν·  και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος·» ( Ησ. α’,17-18 ).

 

Το  ότι ο Θεός επιτρέπει την   ελευθερία του λόγου  φαίνεται και από το ότι επιτρέπει ακόμη και να τον κρίνουν οι άνθρωποι, σύμφωνα με το «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.»  ( Ψ. 50, 6 ).

 

γ) Ο Ίδιος ο Κύριος, και όταν ακόμη δέχτηκε ράπισμα από έναν υπηρέτη,  του επέτρεψε  να μιλήσει  λέγοντάς του, « Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις;»  (Ιω. ιη’, 23 ).

 

δ) Και βέβαια το ότι  επιτρέπει ο Θεός την ελευθερία του  λόγου, δε  σημαίνει ότι οι άνθρωποι  μπορούν να λένε ανεύθυνα ότι θέλουν. Ο Κύριος αυτό το έχει δηλώσει ρητά με τα εξής λόγια, «λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως·  εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. » (Ματ. ιβ’, 36 ).

 

ε) Απαιτείται λοιπόν να προσέχει  κανείς τα  λόγια του, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει κατάχρηση της  ελευθερίας του λόγου, την οποία ελευθερία την επιτρέπει ο Θεός, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για να σηκώσει τις αμαρτίες των ανθρώπων, γιατί Αυτός είναι ο Σωτήρας τους, « ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου » (Ιω. α’, 29). Ας είναι λοιπόν ευχαριστημένοι οι άνθρωποι που ο Χριστός πήρε επάνω Του τις αμαρτίες, και ας μη ζητάνε διακρίσεις και πρωτοκαθεδρίες.

Και βέβαια εδώ στη γη το να ζητάει ένας πιστός διακρίσεις, ας πούμε ότι έχει κάποιο ελαφρυντικό, λόγω ανθρώπινης αδυναμίας. Το να ζητάει όμως διακρίσεις για τον εαυτό του και στη βασιλεία του Θεού, αυτό πάει πολύ. Αυτό θυμίζει τα παιδιά του Ζεβεδαίου που ζήτησαν τιμητικές θέσεις για τον εαυτό τους στη Βασιλεία του Θεού.

Ο Κύριος είπε για όποιον θέλει να τον ακολουθήσει, « Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι » ( Μάρκ. η’, 34). Δεν είπε να ετοιμάζει σπουδαία θέση για τον εαυτό του, αλλά να απαρνηθεί τον εαυτό του. Ο τόπος για τον καθένα έχει ετοιμασθεί από το Θεό, σύμφωνα με τα λόγια που είπε ο Χριστός στα παιδιά του Ζεβεδαίου, « τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ πατρός μου » (Ματ. κ’, 23).

Ας λέει λοιπόν ο καθένας για τον εαυτό του τα λόγια του ασώτου, « οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου » (Λουκ. ιε’, 19). Ας λέει τα λόγια της Χαναναίας, « καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν » ( Ματ. ιε’, 27). Ας αγαπάει τα τέκνα του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Ιωάννη, « ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν » (Α’ Ιω. ε’, 2).

Τέλος δε, αν θέλει να βαδίζει προς την τελειότητα, ας μη περιστρέφεται τόσο πολύ γύρω από τον εαυτό του και το εγώ του, αλλά ας εκζητεί τον Κύριό για να απολαμβάνει και τα αγαθά Του, γιατί, «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού ».

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο αστυνομικὸς ποὺ σκανδαλίστηκε

Γέροντας Καλλίνικος ο Ησυχαστής

Ἕνας ἀστυνομικὸς τῆς φρουρᾶς τοῦ  ̔Αγίου Όρους εἶχε σκανδαλισθῆ ὑπερβολικὰ ἀπὸ διάφορα ἄτοπα που συνήντησε στὴν ἐξάσκησι τῆς ὑπηρεσίας του. Αναστατωμένος ψυχικὰ ἔφθασε ὣς τὴν Καλύβη τοῦ π. Καλλινίκου.

 —Γέροντα, τοῦ λέει, εἶμαι πολὺ ἀπογοητευμένος καὶ στενοχωρημένος ἀπὸ τὴν κατάστασι. Εἶχα μεγάλη ἐπιθυμία νὰ ἔρθω ἐδῶ γιὰ νὰ συναντήσω ἐναρέτους καὶ ἁγίους μοναχοὺς καὶ βρῆκα τὸ ἀντίθετο. Ἐὰν στὸν ἱερὸ τοῦτο τόπο ὑπάρχει τόση ἀταξία, τί να περιμένη κανεὶς ἀπὸ τὸν ἄλλο κόσμο;
—Ἦρθα να βρῶ ἀρετὴ καὶ βρῆκα κακία. ἐπανελάμβανε ἀπογοητευμένος ὁ ἀστυνομικός.

Αγαπητέ μου, τοῦ λέει ὁ γέρο-Καλλίνικος, κάνοντάς τον νὰ μείνη ἄναυδος ἀπὸ τὴν σοφή του παρατήρησι, ἡ ἀρετὴ δὲν εἶναι ροῦχα ποὺ τὰ ἔπλυναν καὶ τὰ ἅπλωσαν στὴν Δάφνη γιὰ νὰ φαίνωνται.

Καὶ μὲ τὴν σοφία του βοήθησε τὸν ἀστυνομικό νὰ τακτοποιήση καλὰ μέσα του τὸ θέμα.

Ἡ ὑπηρεσία ἡ δική σου, τοῦ εἶπε, εἶναι ὄχι μόνο νὰ βλέπης τὶς ἀταξίες καὶ τὶς κακίες, ἀλλὰ καὶ νὰ προσπαθῆς νὰ τὶς ἐξιχνιάζης καὶ νὰ τὶς ἀνακαλύπτης και τότε ποὺ δὲν φαίνονται. Δὲν σὲ ἔστειλαν ἐδῶ γιὰ νὰ ἀνακαλύπτης τὴν ἀρετή, ἀλλὰ γιὰ νὰ πατάξης τὸ κακὸ καὶ νὰ τὸ λιγοστέψης. Ἐσὺ ξέχασες τὸν προορισμό σου αὐτόν, ἔστρεψες ἀλλοῦ τὴν προσοχή σου καὶ γι' αὐτό βρέθηκες σε τόση θλίψι καὶ ἀπελπισία. Καὶ μὴ ξεχνᾶς ὅτι ἡ ἀρετὴ εἶναι κάτι κρυφό, ποὺ καλλιεργεῖται μυστικὰ στὸν θάλαμο τῆς καρδιᾶς...

 ̔Ο ἀστυνομικὸς ἔφυγε κατενθουσιασμένος ἀπὸ τὴν συζήτησι καὶ ἀπὸ τὴν ὡραία τοποθέτησι τοῦ Γέροντος.