Η προσευχή προς το Θεό για την άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο με το «Πάτερ ημών», είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνεται πάντοτε. Ο τρόπος όμως με τον οποίο ο Θεός παρέχει την άφεση δεν είναι επιλογή του προσευχομένου αμαρτωλού, αλλά του Ίδιου του Θεού.
Ο Πνευματικός λοιπόν δεν είναι ανθρώπινη επιλογή, αλλά επιλογή του Θεού. Ο Πνευματικός είναι στη θέση των Αποστόλων και οι Απόστολοι στη θέση του Χριστού. Άρα ο Χριστός είναι παρών ο Ίδιος τη στιγμή εκείνη που δίνει ο Πνευματικός την άφεση. Δεν είναι ορθό λοιπόν να αθετεί κανείς την ζωντανή αυτή παρουσία του Χριστού και να λέει ότι προσεύχεται κατ’ ευθείαν στο Θεό και λαμβάνει άφεση.
Ο Κύριος είπε, « Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με» ( Λουκ. ι’, 16).
Η προσευχή γίνεται από τον αμαρτωλό και η άφεση δίνεται από το Θεό με τον τρόπο που Εκείνος θέλει, δηλαδή δια στόματος του Πνευματικού. Αυτό έχει και πολλά άλλα πλεονεκτήματα, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου