Το θαύμα αυτό της
Παναγιάς το αφηγήθηκε με πολλή συγκίνηση ένας γέροντας Μεσσολογγίτης, ο οποίος
πριν αρκετές δεκαετίες έφτιαχνε μαζί με άλλους ξυλοκόπους κάρβουνα μέσα στο
δάσος της Παναγιάς. Είπε:
“Εκείνα τα χρόνια
δουλεύαμε πολύ σκληρά, για να βγάλουμε λίγα χρήματα και να ζήσουμε την
οικογένειά μας. Ερχόταν ο χειμώνας με τις νεροποντές και τα χιόνια του, κι
εμείς συνεχίζαμε να βάζουμε καμίνια μέσα στο δάσος της Παναγιάς, για να
βγάλουμε κάρβουνα, να τα πουλήσουμε και να ζήσουμε.
Εκείνη την χρονιά,
θυμάμαι, οι βροχές ήταν συνεχείς και τελικά πέσανε και χιόνια. Εμείς εκεί, να
βάζουμε καμίνια. Είχαμε φτιάξει κάτι πρόχειρες καλυβούλες και προσπαθούσαμε να
προστατευθούμε μέσα σ’ αυτές. Το κρύο όμως και η υγρασία ήταν αφόρητα. Παρ’ όλα
αυτά το μεροκάματο έπρεπε να βγει. Ζητούσαμε μέρα νύχτα την προστασία της
Παναγίας και παίρναμε κουράγιο , αντικρύζοντας το ιερό Μοναστήρι Της απέναντι
από κει που δουλεύαμε. Κι εμείς και όλος ο κόσμος τότε ήμασταν πολύ ευσεβείς.
Ακούγαμε “Παναγία” , ακούγαμε “εκκλησούλα” και λαχταρούσαμε. (!)
Ένα βράδυ που χάλαγε
ο κόσμος από την βροχή, ενώ είχε χιονίσει εδώ και αρκετές ημέρες, ακούσαμε κατρακυλίσματα
βράχων και δένδρων και έναν πάταγο τόσο τρομερό, που τρομοκρατηθήκαμε. Η
προσευχή έφθασε αμέσως στο στόμα μας. Μέσα σ’ αυτόν τον χαλασμό και το σκοτάδι,
τι να δει κανείς και πως να παραφυλαχθεί; Μας φάνηκε πως το βουνό του αγίου
Αρσένη κατρακύλισε προς τα κάτω! Όμως τίποτε δεν χτύπησε τα φτωχικά καλυβάκια
μας. Ούτε πέτρα ούτε κορμός. Κάναμε τον σταυρό μας και περιμέναμε πότε να
ξημερώσει.
Όταν επί τέλους
ξημέρωσε, βγήκαμε έξω, για να δούμε τι είχε συμβεί. Είδαμε και φρίξαμε!
Πράγματι, μια ολόκληρη πλαγιά του βουνού είχε κατολισθήσει και τεράστιοι όγκοι
χώματος μαζί με δένδρα κατηφόρισαν προς το μέρος που είχαμε τις πρόχειρες
καλυβούλες μας! Όλα αυτά είχαν σταματήσει σε απόσταση ενός μέτρου από την
καλύβα! Λίγο ακόμη και θα θαβόμασταν ζωντανοί!
Κάναμε τον σταυρό μας
και γυρίζοντας δακρυσμένα τα μάτια μας κατά την Εκκλησία της Παναγιάς της
Βαρνάκοβας, Την ευχαριστήσαμε μέσα από
την ψυχή μας για το έλεος που έδειξε σε μας, τους φτωχούς ξυλοκόπους. Ποτέ δεν
ξεχνώ αυτή την ευεργεσία Της, όσα χρόνια κι αν περάσουν!”
Από το βιβλίο:
«ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
Κ΄ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2007
Νώτη Γεωργία
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου