Εγένοντο όλα «καλά λίαν» επειδή αφορούσαν εις την Παναγίαν

Απόσπασμα της ομιλίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατά την Ακολουθία του Εσπερινού της Αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στους Αγίους Θεοδώρους Ίμβρου

"Απόψε, της Παναγιάς μας˙ της γιορτής του χωριού μας˙ δια την οποίαν εδημιουργήθησαν υπό του Θεού όλα «καλά λίαν». Αυτό το «κάλλος» και αυτή η «καλωσύνη» αφορούν εις την Παναγίαν, κατά τον Άγιον Νικόλαον τον Καβάσιλαν. Δηλαδή, εγένοντο όλα «καλά λίαν» επειδή αφορούσαν εις την Παναγίαν. Επειδή θα εγεννάτο η Παναγία, η οποία είναι στο τέλος της όλης αναμονής της Παλαιάς Διαθήκης.

Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι περιμέναμε χιλιετίες ολόκληρες, για να έλθη κάποιος άνθρωπος, ο οποίος θα καταλάβαινε τι σημαίνει «αγάπη Θεού». Για να το καταλάβαινε όμως αυτό, έπρεπε να ήταν και ο ίδιος καθαρός και πολύ ταπεινός, όχι εγωϊστής, φιλόδοξος, αιθεροβάμων. Και γεννήθηκε η Παναγία.

«Προ δε του ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι» (Γαλ. γ 23). Δηλαδή πριν έλθη η π ι σ τ ι ς, είμασταν κλεισμένοι μέσα στον ν ο μ ο ν. Ο Νόμος έγινε παιδαγωγός εις Χριστόν, αλλά ο Νόμος, ο οποιοσδήποτε νόμος, ήταν ανίκανος, και είναι ανίκανος, να μας σώση και να ικανοποιήση τον άνθρωπο αληθινά.

Γι αὐτό, όταν ήλθε «το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν Αυτού, ... γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» ( πρβλ. Γαλ. δ 4, 5). Και το π λ η ρ ω μ α του χρόνου είναι η γέννησις της Παρθένου, της γυναικός δια της οποίας έγινεν άνθρωπος ο Θεός. Αυτή είναι η «κλίμαξ δι ἧς κατέβη ο Θεός» και «η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν» και τότε και μετά την κοίμησιν και την μετάστασί της, κατά την οποίαν δεν εγκατέλιψε τον κόσμον -εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε.

Η Παναγία μας μας διδάσκει και σήμερα μίαν α λ η θ ε ι α ν, ότι όταν είμεθα άρρωστοι, όταν είμεθα αδύνατοι, μόνοι, όταν αδικούμεθα, όταν πεθαίνουμε, τότε είμεθα δυνατοί˙ και όταν ταπεινωνώμεθα αληθινά, μόνον τότε δοξαζόμεθα, τότε καταργείται «το μεσότοιχον της έχθρας».

Είμεθα, λοιπόν, εδώ, στο νησί μας, στην ταπεινή και άσημη και «αδόξαστη» Ίμβρο μας, όπως η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ, κατ ἀναλογίαν, και μένουμε ε κ π λ η κ τ ο ι εμπρός εις το Μυστήριον της Παναγίας."