Η ομορφιά παρέρχεται και πίσω δε γυρίζει,
αγάλι, αγάλι, και αυτή, αρχίζει ν' ασχημίζει.
Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, όμορφος δε θα μείνει,
γιατί περνώντας ο καιρός, σημάδια θα τ’ αφήνει.
Και τότε πια από μόνος του, πλέον θα εκτιμήσει,
μήπως τυχόν τα πράγματα, λάθος τα 'χει σταθμίσει.
Την ομορφιά, μόνο αυτή, αν είχε προτιμήσει,
σε βάρος των πνευματικών που έχουν ατονήσει.
Επίδειξη της ομορφιάς, όπου αυτή υπάρχει,
δεν καθρεφτίζει την καρδιά, όταν υπάρχουν πάθη.
Άλλα κοιτάζει ο Θεός και όχι ομορφάδες,
τέτοια κοιτάζουν οι γαμπροί καθώς και οι νυφάδες.
Παρ’ όλα αυτά και άσχημος, αν κάποιος έχει γίνει,
ποσώς δεν εμποδίζεται, πιστός να παραμείνει.
Κι’ αν κάποτε η ομορφιά, τον είχε ξεμυαλίσει,
τώρα με την ασχήμια του, μπροστά θα προχωρήσει.
Βεβαίως κάθε άνθρωπος, όμορφος θέλει να ‘ναι,
αφού τα πάντα ο Θεός ωραία τα ‘χει κάνει.
Κι’ αυτός ως δημιούργημα που είναι του Θεού του,
επόμενο την ομορφιά, να βάζει με το νου του.
Έτσι μια τέτοια ομορφιά, όλοι επιθυμούνε,
και μέσα στον παράδεισο, εύχονται να τη βρούνε.
Εκεί πώς θαν’ οι άνθρωποι, κανένας δε γνωρίζει,
γι’ αυτό μη βιάζεται κανείς να λέει ό, τι νομίζει.
Μόνο διά της πίστεως, αυτά κατανοούνται,
και γίνονται αποδεκτά και δεν αμφισβητούνται.
Αυτή την πίστη ο Θεός, δίνει σ’ όποιους ζητάνε,
να ‘ναι μαζί με το Χριστό, κι’ ας είναι όπου να ‘ναι.
Όπου παρών είν' ο Χριστός, άσχημο δεν υπάρχει,
γιατί η ωραιότης Του, το σβήνει από το χάρτη.
Ιωάννης Χ. Δήμος πτχ. Θεολ. &
Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου