ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΖ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. ιε΄ 21-28)

«Ὧ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστης»

Ὁ ἀβάσταχτος πόνος γιὰ τὴν ἀρρώστεια τοῦ παιδιοῦ της ἔκανε τὴ δυστυχισμένη Μητέρα νὰ πάρει τοὺς δρόμους μακρυὰ ἀπὸ τὸ χωριὸ της πρὸς ἀναζήτηση τῆς τελευταίας της ἐλπίδος, τοῦ Ἰησοῦ. Τὸν συνάντησε στὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ μόλις ἀτένισε τὴν φιλεύσπλαχνη μορφὴ του ἔβγαλε σπαρακτικὲς φωνὲς καὶ κραυγὲς πόνου: «Ἐλέησόν με Κύριε, υἱὲ Δαβίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Τὸν παρακαλεῖ μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς της. Δὲν ἀντέχει ἄλλο νὰ βλέπει τὸ κορίτσι της νὰ τυραννεῖται ἀπὸ τὸ δαιμόνιο. Εἶχε γυρίσει ὅλους τους γιατρούς, εἶχε ξοδέψει ὅλη της τὴν περιουσία μὰ κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ τὴν βοηθήσει. Ἀπογοητευμένη ἀπὸ τὶς ἐγκόσμιες δυνάμεις καταφεύγει στὸν Ἰησοῦ μὲ τὴν βεβαιότητα, ὅτι μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ τὴν θεραπεύσει.

 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως σιωπᾶ. Προσποιεῖται τὸν ἀδιάφορο. Δὲν τῆς δίδει καμμιὰ σημασία. «Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον». Ἐκείνη ὅμως τρέχει πίσω του καὶ φωνάζει μέχρι τέτοιου σημείου, ὥστε οἱ μαθηταὶ βλέποντας τὴ σιωπὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νομίζοντας ὅτι προέρχεται ἀπὸ περιφρόνηση καὶ ἀδιαφορία πρὸς τὴν ἐνοχλητικὴ γυναίκα, τὴν ἐπιτιμοῦν, τὴν ἐμποδίζουν νὰ τὸν πλησιάσει καὶ μὴ μπορώντας νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν πεισματικὴ ἐπιμονὴ της καταφεύγουν στὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ λέγουν: «ἀπόλυσον αὐτὴν ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν». Δὲν μποροῦσαν οἱ ἁπλοϊκοὶ μαθηταὶ νὰ καταλάβουν τὴ στάση τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ ἑρμηνεύσουν τὴ σιωπή Του. Καὶ ὁ Ἰησοῦς στὴν ὁρμητικὴ πίστη τῆς Χαναναίας γίνεται πιὸ σκληρός. Δοκιμάζει τὴν ἀντοχή της. Τὴν ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους χρησιμοποιώντας τὸ ἴδιο τὸ ἐπιχείρημα τῶν Ἰουδαίων. «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Ἐκείνη δὲν προσβάλλεται, γονατίζει πιὸ βαθειά, τὸν προσκυνεῖ καὶ ἀναγνωρίζουσα τὴν ἀδυναμία τῆς ψυχῆς της τὸν παρακαλεῖ νὰ τὴ βοηθήσει: «Κύριε βοήθει μοι» φωνάζει. Ὁ Ἰησοῦς συνεχίζει νὰ τηρεῖ σκληρὴ στάση ἀπέναντί της. Τὴν ταπεινώνει. Τὴν ὀνομάζει σκυλί. Ἐκείνη παραδέχεται ὅτι δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸ λαὸ τῶν Πατριαρχῶν καὶ τῶν δικαίων καὶ διακηρύττει ὅτι εἶναι ἕνα σκυλί, ἀλλὰ σκυλὶ στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχει δικαίωμα νὰ τρώει τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ κυρίου της: «Ναὶ Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν». Ὅπως τὰ σκυλιὰ ἱκετευτικὰ περιμένουν ψυχία ἀπὸ τὰ πλούσια τραπέζια τῶν κυρίων τους ἔτσι κι ἡ Χαναναία περιμένει ψίχουλα τοῦ θείου ἐλέους. Τότε ὁ Ἰησοῦς συγκινημένος ἀπὸ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἐπιμονή της διακόπτει τὴ σκληρὴ συμπεριφορά του καὶ ἀναφωνεῖ: «Ὧ γύναι μεγάλη σου ἡ πίστις! γεννηθήτω σοι ὡς θέλεις». Καὶ ὅπως καταλήγει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἀμέσως θεραπεύθηκε ἡ θυγατέρα της· καὶ «ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης».

Ἡ σημερινὴ Χαναναία τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς διδάσκει τρόπο προσευχῆς. Ἐκθέτει στὸν ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων τὸ πρόβλημά της καὶ παρακαλεῖ νὰ τὴν ἐλεήσει. Ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς γνωρίζει τὸν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῆς θλίψεώς της καὶ ἐπαφίεται στὴν ἀγάπη Του. Δὲν ζητεῖ τὴ θεραπεία τῆς κόρης της. Ζητεῖ τὸ ἔλεος καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, στὴ δοκιμασία της. Ἔτσι πρέπει νὰ προσεύχεται κάθε χριστιανός. Ν’ ἀφήνει τὸν ἑαυτό του στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ λέγει: «Κύριε ὡς οἶδας καὶ ὡς θέλεις ἐλέησον μέ». Ἡ προσευχὴ αὐτὴ ἀκόμα κι ἂν δὲν φέρει τὸ ποθούμενο ἀποτέλεσμα, συγκρατεῖ τὸν πιστὸ σὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν προσευχὴ αὐτὴ ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νὰ τοῦ γίνει ὅ,τι κρίνει ὠφέλιμο ὁ Θεός. Ἐπαφίεται στὰ χέρια του, παραδίνεται στὴν ἀγάπη του καὶ πιστεύει ὅτι κάθε συνέχεια εἶναι εὐλογημένη ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ συντελεῖ στὴ σωτηρία. Ὅταν στὴν ὥρα τῶν δοκιμασιῶν μας λέμε: «Κύριε γενηθήτω τὸ θέλημά σου» πολὺ σύντομα θ’ ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό: «γενηθήτω σοι ὡς θέλεις».

Στὴν προσευχὴ τῆς Χαναναίας ὁ Ἰησοῦς σιωποῦσε. Ἐδοκίμαζε τὴν πίστη της. Κι ἄλλες φορὲς σὲ ἱκετευτικὲς κραυγὲς ὁ Θεὸς σιωποῦσε. Στὶς πολύχρονες προσευχὲς τοῦ Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ, τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας ὁ Θεὸς σιωποῦσε. Στὶς ἀγωνιώδεις ἱκεσίες τῆς διωκόμενης Ἐκκλησίας ὁ Χριστὸς σιωποῦσε. Μὲ τὴ σιγὴ του προετοίμαζε τὸν θριάμβο τῆς δυνάμεώς του. Καὶ ὅπως τὴ σιγὴ τοῦ τάφου διεδέχθη ὁ θρίαμβος τῆς Ἀναστάσεως ἔτσι καὶ κάθε περίοδο σιωπῆς του διαδέχεται μία λαμπρὴ περίοδος δόξης καὶ μεγαλείου. Μὴ ἀδημονοῦμε στὶς αἰτήσεις μας πρὸς τὸ Θεό. Ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα ὁ Θεὸς θὰ μιλήσει. Ἐμεῖς ἂς περιμένουμε «διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως προσευχόμενοι καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει…»  (Ἐφεσ. στ΄ 18).

Εἴμαστε ὅμως βιαστικοὶ καὶ ἀνυπόμονοι. Θέλουμε νὰ μᾶς ἀπαντήσει ἀμέσως ὁ Θεός. Κι ἂν περάσει λίγος χρόνος σιωπῆς Του τὸν ἐγκαταλείπουμε καὶ ἀναζητᾶμε ἄλλους τρόπους θεραπείας τῆς ἀνάγκης μας. Ἀξιοθρήνητες περιπτώσεις συναντᾶμε καθημερινὰ στὴ ζωή μας. Ἄνθρωποι ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ ἐπειδὴ δὲν παίρνουν ἐκεῖνο ποὺ ζητοῦν, ἐγκαταλείπουν τὴν Ἐκκλησία καὶ καταφεύγουν σ’ ἄλλες δυνάμεις, στὰ μέντιουμ, στὰ μάγια, στὴν παραψυχολογία, στὸν πνευματισμὸ προκειμένου ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ μία δοκιμασία. Δὲν προσκαρτεροῦν. Δὲν περιμένουν μὲ ταπεινοφροσύνη. Τοὺς λείπει ἡ πίστη. Δὲν ἀφήνουν τὴν τύχη τους στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ παγιδεύονται στὰ δίχτυα τοῦ διαβόλου ἀπὸ τὰ ὁποία γιὰ νὰ βγοῦν χρειάζεται πόνος καὶ κόπος πολύς.

Ἀδελφοί μου,

ὁ καθημερινὸς ἀγώνας μὲ τὸν πόνο γιὰ κάθε ἄνθρωπο εἶναι μεγάλο μαρτύριο. Στὴ μάχη αὐτὴ πολλὲς φορὲς γονατίζουμε. Εἴμαστε ἀδύναμοι καὶ πνευματικὰ ἀσθενικοί. Δὲν θὰ πρέπει ὅμως νὰ ἀπογοητευόμαστε ἀπὸ τὴν ὁρμὴ τῆς καταιγίδας. Ἔχουμε τὴ δύναμη τῆς προσευχῆς. Ἄς ἀφεθοῦμε στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ κι ἄς ἀκολουθήσουμε τὸ δρόμο ποὺ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑποδεικνύει μὲ τὸ στόμα τῶν Ἀποστόλων. Ἀμήν.

π. Δ.Χ.Χ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Εθελοντική Αιμοδοσία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου «ΚΡΥΟΣ ΚΑΙΡΟΣ – ΦΛΟΓΕΡΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ»

Μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο κι ενώ πολλοί δυσκολεύονται από ιώσεις και κρυολογήματα, εμείς πραγματοποιούμε

Διήμερο εθελοντικής αιμοδοσίας:

Σάββατο 28 και Κυριακή 29 Ιανουαρίου,
ώρες 10 π.μ. - 1 μ.μ., στο Ναό μας.



Στον ψυχρό καιρό του χειμώνα, εμείς προτάσσουμε τη φλόγα της καρδιάς. Στο κρύο του περιβάλλοντος, εμείς ενισχύουμε τη διάθεση προσφοράς στο συνάνθρωπο. Προβάλλουμε το έργο της αγάπης.
Διότι, και τις κρύες αυτές ημέρες, υπάρχουν συνάνθρωποί μας σε νοσοκομεία, οι οποίοι προσμένουν κάποιους φλογερούς εθελοντές, για να κερδίσουν τη μάχη της επιβίωσης. Περιμένουν τους εθελοντές αιμοδότες, για να παρατείνουν το νήμα της ζωής τους. Ελπίζουν στη δική μας φλογερή συμμετοχή στην Εθελοντική Αιμοδοσία, για να λάβουν ζωή.
Τις κρύες ημέρες του χειμώνα, ας είναι η φλόγα της καρδιάς μας ακόμη πιο έντονη.
Σας περιμένουμε!


π. Ιωσήφ Ταγαράκης

www.koimisifalirou.gr
https://www.facebook.com/koimisifalirou

Αχιλλέως 30, 175 62 ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ
τηλ. 210 98 12 234, Φαξ 210 98 43 468
Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

Ζητούνται γονείς για παιδιά σε... αναμονή- Τα εγκαταλελειμμένα βρέφη

 Τα εγκαταλελειμμένα βρέφη που φιλοξενούνται στο “Έλενα” και στο “Αλεξάνδρα” περιμένουν γονείς... Οι λόγοι που οδηγήθηκαν εκεί και η χρονοβόρα διαδικασία υιοθεσίας.

Τα εγκαταλελειμμένα βρέφη που φιλοξενούνται στο “Έλενα” και στο “Αλεξάνδρα” έχουν γεννηθεί κυρίως από μόνες μητέρες, χρήστριες ναρκωτικών ουσιών, οι οποίες δεν αντιλαμβάνονται τον γονεϊκό τους ρόλο, από μόνες μητέρες χαμηλής νοημοσύνης και από μητέρες που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα”, αναφέρει ο διοικητής των δύο νοσοκομείων Δημήτρης Βεζυράκης μιλώντας στο Πρακτορείο, το περιοδικό του ΑΠΕ-ΜΠΕ που κυκλοφορεί σήμερα. Ο κ. Βεζυράκης, επίσης, διαλύει και το μύθο περί κρίσης, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει η κακή οικονομική κατάσταση, αλλά δεν είναι καθοριστική για την εγκατάλειψη των βρεφών.

«Φιλοξενούμενα παιδιά για κοινωνικούς λόγους κι όχι βρέφη που έχουν εγκαταλειφθεί», διορθώνει από την πρώτη στιγμή στην κουβέντα μας ο διοικητής του νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου» και «Αλεξάνδρα», Δημήτρης Βεζυράκης. «Θέλω να είμαι ακριβής» μας λέει «όταν πρόκειται για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Διότι η εγκατάλειψη αυτή καθαυτή είναι ένα μικρό ποσοστό. Σε αυτές τις περιπτώσεις βλέπουμε ζευγάρια που γεννούν παιδιά με αναπηρία ή κάποιο σύνδρομο και στη συνέχεια το εγκαταλείπουν ή κάποια μητέρα που γεννάει το μωρό της, αλλά είναι αλλοδαπή. Τα βρέφη που φιλοξενούνται στο «Έλενα» και στο «Αλεξάνδρα» έχουν γεννηθεί κυρίως από μόνες μητέρες χρήστριες ναρκωτικών ουσιών, οι οποίες δεν αντιλαμβάνονται τον γονεϊκό τους ρόλο, από μόνες μητέρες χαμηλής νοημοσύνης οι οποίες δεν μπορούν να ασκήσουν τον γονεϊκό τους ρόλο και από μόνες μητέρες που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα».

 «Τότε οι κοινωνικοί λειτουργοί των μαιευτηρίων κάνουν έκθεση προς τις εισαγγελικές αρχές και κατόπιν οι εισαγγελικές αρχές με την σειρά τους εκδίδουν απόφαση είτε για να δώσουν την επιμέλεια για προώθηση των παιδιών στο «Μητέρα» είτε στην εκτεταμένη οικογένεια. Όλα γίνονται μέσα στις συντεταγμένες υπηρεσίες του κράτους. Γίνεται πάντα προσεγμένα, προσεκτικά και υπό την επίβλεψη των εισαγγελικών αρχών και των εντολών των εισαγγελικών αρχών. Δηλαδή, έρχεται η πολιτεία μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών κι εισαγγελικών αρχών και αφαιρεί τον γονεϊκό ρόλο και δίνει την επιμέλεια συνήθως σε έναν φορέα που είναι το ίδρυμα “Μητέρα” ή δίνει την επιμέλεια στην εκτεταμένη οικογένεια, δηλαδή παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς. Πάντως, ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι από ένα μεγάλο ποσοστό (42%) των βρεφών, σύμφωνα με τα στοιχεία για το έτος 2015, που παραμείνανε φιλοξενούμενα για κοινωνικούς λόγους, επέστρεψαν στις οικογένειές τους (παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς). Αυτό μας δείχνει ότι η ελληνική οικογένεια καλά κρατεί ευτυχώς. Για αυτό και θεωρώ ότι μέλημα των ιδρυμάτων είναι η ενίσχυση της οικογένειας για να πάρει το παιδί πίσω».

«Μύθος η κρίση ως αιτία»

Όσον αφορά τον χρόνο παραμονής αυτών των παιδιών στο «Έλενα Βενιζέλου» και στο «Αλεξάνδρα», ο κ. Βεζυράκης επισημαίνει ότι «μπορεί να φτάνουν μέχρι και 8 μηνών τα μωρά μέσα στο νοσοκομείο. Το περασμένο καλοκαίρι όμως έγινε μια μεγάλη προσπάθεια και κατά πως φαίνεται ρίξαμε αυτόν τον μέσο όρο γύρω στους τέσσερις με πέντε μήνες», επισημαίνει ο διοικητής των δυο νοσοκομείων και τονίζει ότι «η αιτία κρίση, είναι ένας μύθος. Με την έννοια ότι εδώ έχουμε απουσία αντίληψης του γονεϊκού ρόλου. Το πρωταρχικό που διαπιστώνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι η φτώχεια κι ο οικονομικός παράγοντας. Υπάρχει η κακή οικονομική κατάσταση αλλά δεν είναι καθοριστική που οδηγεί στην εγκατάλειψη των βρεφών. Πρόκειται για μη αντίληψη του ρόλου τους».

Σαν …σπίτι από τα μέσα Φεβρουάριου

Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου πρόκειται να είναι έτοιμος και ειδικά διαμορφωμένος ένας χώρος που θα προσομοιάζει σε ένα σπιτικό περιβάλλον, αποκαλύπτει ο κ. Βεζυράκης. «Εμείς είδαμε ότι εφόσον για ένα διάστημα τα παιδιά παραμένουν στο μαιευτήριο, έπρεπε μια ειδική μονάδα αναμονής. Έτσι λοιπόν, φτιάξαμε στο “Έλενα Βενιζέλου” για χωροταξικούς λόγους, μια ειδική μονάδα αναμονής που θα έχει μια θαλπωρή σπιτιού για αυτά τα 11 που θα φιλοξενεί. Κι αυτό διότι, όπως εκτιμούν οι αναπτυξιολόγοι, οι τρεις πρώτοι μήνες είναι πολύ σημαντικοί για την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά για να αναπτυχθούν ομαλά, χρειάζονται τρία βασικά δεδομένα. Τα ερεθίσματα, την αποκλειστικότητα, την αγάπη. Εμείς προσπαθούμε να δώσουμε αγάπη και ερεθίσματα, διότι αποκλειστικότητα είναι δύσκολο έως αδύνατον να τους δώσει ένα νοσηλευτικό ή ένα προνοιακό ίδρυμα» δηλώνει ο διοικητής του «Έλενα Βενιζέλου» και του «Αλεξάνδρα» και συνεχίζει να μας εξηγεί την λειτουργία και τους σκοπούς που θα εξυπηρετεί το Μ.ΑΝΑ - Παιδιού.

«Με αυτήν την μονάδα πρόκειται να καλύψουμε την αγάπη και τα ερεθίσματα (ακουστικά, οπτικά και απτικά, δηλαδή επαφής.) Σε ό,τι αφορά στην επαφή λοιπόν αναπτύσσοντας το εθελοντικό σώμα (με το πρωτόκολλο συνεργασίας, όπου θα ελέγξουμε ιατρικά και ψυχολογικά εθελοντές πριν συνεργαστούμε μαζί τους) και με τους ήδη εργαζόμενους θα έχουμε την δυνατότητα τα παιδιά να σιτίζονται με μητρικό γάλα– από την τράπεζα μητρικού γάλακτος- και ταυτόχρονα θα έχουν και πρόσωπο αναφοράς. Δηλαδή το βρέφος θα κοιμάται συγκεκριμένες ώρες, θα έχει τα παιχνιδάκια του στο παιδικό του κρεβάτι, ενώ θα υπάρχει και ένα ηχητικό σύστημα με τραγούδια. Αυτήν την προσπάθεια κάναμε αφού τα παιδιά παραμένουν ένα διάστημα εδώ στο νοσοκομείο, αν και δεν θα έπρεπε να μένουν ούτε μια μέρα. Θα έπρεπε να υπήρχε σώμα αναδόχων οικογενειών. Αντί να το μεγαλώνουμε εμείς αυτούς τους καλύτερα να μεγαλώνει σε ένα σπιτικό περιβάλλον».

Ψάχνουμε γονείς για αυτά τα παιδιά

Όσον αφορά στο μεγάλο θέμα υιοθεσίες ο κ. Βεζυράκης αντιστρέφει την συνήθη ερώτηση “πόσο χρόνο μπορεί να κάνει ένα ζευγάρι για να υιοθετήσει ένα μωρό”. Αυτό που μας ρωτάει είναι πόσο καιρό κάνει ένα παιδί να υιοθετηθεί. «Θα πρέπει να ρίξουμε το βάρος αλλού. Δηλαδή, ένα παιδί ελεύθερο προς υιοθεσία μπορεί να υιοθετηθεί μέσα σε διάστημα έξι μηνών.

Γιατί τότε περιμένει ένα ζευγάρι για να υιοθετήσει ένα παιδί; Η απάντηση είναι απλή. Διότι δεν υπάρχουν παιδιά επιθυμητά προς τους ενδιαφερόμενους γονείς. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές ένα ζευγάρι δεν πάει με ζέση και χαρά να υιοθετήσει ένα παιδάκι που πιθανώς να έχει αναπηρία. Άρα περιμένουν να βρεθεί το παιδί με τα χαρακτηριστικά που επιθυμούν. Εμείς πρέπει να επιμείνουμε όμως και να λέμε ότι η υιοθεσία δεν διαδικασία θεσμός ικανοποίησης αιτήσεως ζευγαριών που ζητούν παιδιά. Είναι θεσμός παιδικής προστασίας. Άρα δεν ψάχνουμε να βρούμε παιδιά για να δώσουμε σε γονείς. Ψάχνουμε γονείς για αυτά τα παιδιά».

Στοιχεία για φιλοξενούμενα βρέφη λόγω κοινωνικών προβλημάτων (έτη 2015-2016)

Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας παραχώρησε ο κ. Βεζυράκης, το 2015 φιλοξενήθηκαν 82 βρέφη από τα οποία τα 39 στο νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» και τα 43 βρέφη στο «Αλεξάνδρα». Από αυτά τα 82 βρέφη

τα 38 μεταφέρθηκαν στο Ίδρυμα Μητέρα,

τα 34 τα παρέλαβαν οι οικογένειές τους,

2 παιδιά εντάχθηκαν το πρόγραμμα «Ανάδοχη Πρώτη Αγκαλιά», 2 πήγαν σε άλλες δομές μαζί με τις μητέρες τους (18 ΑΝΩ, γυναικείες φυλακές)

και 2 σε άλλα νοσοκομεία.

Το έτος 2016 φιλοξενήθηκαν 60 βρέφη από τα οποία τα 22 στο «Έλενα Βενιζέλου» και τα 38 παιδιά στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα». Από τα συνολικά 60

τα 22 βρέφη μεταφέρθηκαν στο Ίδρυμα «Μητέρα»,

τα 16 τα παρέλαβαν οι οικογένειές τους,

3 παιδιά μεταφέρθηκαν σε άλλες δομές (18 ΑΝΩ, γυναικείες φυλακές)

1 στο πρόγραμμα «Ανάδοχη Πρώτη Αγκαλιά»

και 18 παραμένουν φιλοξενούμενα. (9 βρέφη στο «Έλενα Βενιζέλου και 9 στο «Αλεξάνδρα»).

 http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/zitountai-goneis-gia-paidia-se-anamoni--ta-egkataleleimmena-brefi

Ο άγιος Αντώνιος «εξολόθρευσε» καρκίνο!

ΘΑΥΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

Τετάρτη, Ιανουάριος 18, 2017 - 15:32

Ενα θαυμαστό γεγονός εξιστόρησε στην «Espresso» χθες, ανήμερα του αγίου Αντωνίου, ο γέροντας-φύλακας του ιστορικού ομώνυμου μοναστηριού στην ορεινή περιοχή Καστανιά των Σερβίων στην Κοζάνη, για τον τρόπο με τον οποίο ο άγιος «εξολόθρευσε» τον καρκίνο (και μάλιστα σε τελικό στάδιο, όπως λέει) που είχε διαγνωσθεί σε 55χρονο συγγενή του.

ΑΠΟ ΤΟΝ
ΝΙΚΟ ΠΙΤΣΙΑΚΙΔΗ

Ο οικογενειάρχης από τη Λάρισα, συγγενής του μοναχού Ευσέβιου, διαγνώστηκε με καρκίνο και οι γιατροί τού είχαν συστήσει χημειοθεραπείες. Ομως ο ίδιος αναζήτησε βοήθεια και σωτηρία στο μοναστήρι του Aγίου Αντωνίου στην Καστανιά Σερβίων. Οπως λέει ο μοναχός, ο άνδρας αλυσοδέθηκε σε ένα μικρό κελί -δωμάτιο στο οποίο στο μακρινό παρελθόν έδεναν τους ψυχικά ασθενείς, θεωρώντας ότι ο άγιος θα τους θεραπεύσει- και προσευχόταν επί 15 ημέρες. «Οταν ο συγγενής μου έμαθε ότι είναι άρρωστος, τα παράτησε όλα και ήρθε να με δει. Θέλησε να προσευχηθεί για να γίνει καλά. Ερχόταν κάθε μέρα επί 15 μέρες και έμπαινε σε εκείνο το δωματιάκι. Εβαζε πάνω του τις αλυσίδες, τις κρατούσε σφιχτά με τα χέρια του και προσευχόταν. Προσευχήθηκε θερμά με όλη του την πίστη και τελικά γιατρεύτηκε» περιγράφει ο 73χρονος μοναχός.

Για τους κατοίκους της περιοχής, το θαύμα του αγίου Αντωνίου διαδίδεται από στόμα σε στόμα και έχει λάβει μυθικές διαστάσεις.

Ο ίδιος ο γέροντας Ευσέβιος αρκείται να πει με πραότητα ότι ο άγιος έχει κάνει πολλά θαύματα, ωστόσο ο κόσμος τα παραβλέπει και συνηθίζει να τα αποδίδει στην τύχη και όχι στη δύναμη της πίστης και της προσευχής: «Το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Καστανιά έχει μια ιδιαιτερότητα. Δίπλα ακριβώς στο καθολικό του ναού υπάρχει ένα δωματιάκι που επικοινωνεί με ένα πορτάκι. Στο ίδιο δωμάτιο υπάρχει πρόσβαση και από το εξωτερικό του ναού, με ξεχωριστή πόρτα. Στο δωματιάκι αυτό, λοιπόν, υπήρχαν αλυσίδες, καθώς εκεί τα παλιά τα χρόνια πήγαιναν τους ασθενείς με ψυχικά νοσήματα για να τους μεταλάβουν, αφού πίστευαν ότι ο άγιος Αντώνιος μπορούσε να τους θεραπεύσει. Για να μην ενοχλούν τους άλλους πιστούς που εκκλησιάζονταν, τους έδεναν με αλυσίδες, καθώς ορισμένοι από αυτούς θεωρούνταν επικίνδυνοι. Αυτές οι αλυσίδες υπάρχουν και σήμερα εκεί».

Οπως συνεχίζει ο μοναχός: «Κάνοντας συνεχείς προσευχές και παρακλήσεις για την υγεία του, ο άνθρωπος ένιωσε καλύτερα. Εφυγε και επέστρεψε στους γιατρούς και ζήτησε νέες εξετάσεις. Επειδή δεν είχε περάσει πολύς καιρός από την προηγούμενη εξέταση, οι γιατροί τον ενημέρωσαν ότι το Ταμείο δεν θα μπορούσε να καλύψει το κόστος. Ετσι, αποφάσισε να την κάνει με δικά του έξοδα. Οι νέες εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν καθαρός από την αρρώστια. Ο άγιος Αντώνιος είχε κάνει το θαύμα του!».

Ο 55χρονος, που μένει στη Λάρισα, είναι οικογενειάρχης και έχει εγγόνια. Οπως περιγράφει συγκινημένος ο μοναχός Ευσέβιος, δεν ξεχνά να επισκέπτεται τακτικά το μοναστήρι, παρόλο που βρίσκεται σε απομακρυσμένο σημείο και η πρόσβαση είναι δύσκολη, κυρίως αυτήν την περίοδο, λόγω του χιονιά.

Ο βομβαρδισμός από τους Γερμανούς και ο 73χρονος μοναχός

Η Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Σιάπκας - Καστανιάς απέχει 18 χιλιόμετρα από τα Σέρβια. Το πότε ιδρύθηκε δεν είναι διακριβωμένο, ωστόσο το μοναστήρι είναι χτισμένο με βυζαντινό πρότυπο και θυμίζει ένα μικρό κάστρο.

Ο άγιος Αντώνιος ήταν θεραπευτής ειδικών ασθενειών και όσοι είχαν προβλήματα πήγαιναν στο μοναστήρι, δένονταν με τις αλυσίδες και ζητούσαν την προστασία και τη βοήθεια του αγίου (σε ειδικό δώμα στο καθολικό της μονής υπάρχουν ακόμη δύο τεράστιες αλυσίδες που έδεναν τους ασθενείς).

«Το μοναστήρι μας βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, οι οποίοι πίστευαν ότι εκεί είχαν βρει καταφύγιο αντάρτες, αφού είναι σε απόκρημνο σημείο πάνω στο βουνό. Τότε εγκαταλείφθηκε, αφού από την περιοχή έφυγαν και οι κάτοικοι που είχαν κοπάδια με πρόβατα» λέει στην «Espresso» ο 73χρονος μοναχός Ευσέβιος, ο οποίος έδωσε ζωή στο μοναστήρι. «Εδώ και εννέα χρόνια το έχω αναλάβει εγώ μόνος μου» καταλήγει.

 http://www.espressonews.gr/cover-story/2017/01/157127/o-agios-antonios-exolothreyse-karkino

Ετήσιο Μνημόσυνο του Μητροπολίτη Φωτικής (πρ. Σερβίων & Κοζάνης) κυρού Αμβροσίου

           

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης θα τελεστεί η Θεία Λειτουργία και το ετήσιο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Φωτικής (πρώην Σερβίων & Κοζάνης) κυρού Αμβροσίου.

Στις ιερές ακολουθίες θα προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παύλος.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Αμβρόσιος (Γιακαλής) γεννήθηκε στο Κεράμιο Καλλονής Λέσβου το 1940. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1967 και Πρεσβύτερος το 1974. Ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών,  Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (PhD) του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ (St. John’s College) και εργάσθηκε ερευνητικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Campion Hall, 1989-90).

Διετέλεσε Διευθυντής του Ελληνικού Σχολείου του Κέμπριτζ, Πανεπιστημιακός Εφημέριος των Ορθοδόξων Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (1984-88) και Διευθυντής του Ιδρύματος Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1991-1994). Υπηρέτησε από το 1991 ως Ιερατικώς Προϊστάμενος στον Ι. Ναό Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού.

Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης χειροτονήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1998, ενθρονίσθηκε στην Κοζάνη στις 15 Νοεμβρίου 1998 και στις 4 Φεβρουαρίου 2004 υπέβαλε την παραίτησή του. Εκοιμήθη στις 26 Ιανουαρίου 2016 στην Αθήνα και την επομένη η εξόδιος ακολουθία και η ταφή τελέσθηκαν, κατόπιν επιθυμίας του εκλιπόντος, στην Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος (Ι. Μονής Κουτλουμουσίου) στο Άγιο Όρος.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Ομιλία και Κοπή Βασιλόπιτας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης

Η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης έχει την τιμή να Σας προσκαλέσει στην εκδήλωση που διοργανώνει για την κοπή της Βασιλόπιτας του Νέου Έτους 2017 την Δευτέρα 23^η Ιανουαρίου 2017 και ώρα 5.00 μ.μ. στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Κοζάνης.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την ομιλία του Κου Δημητρίου Ιω. Νατσιού, Διδασκάλου και Θεολόγου, μέ θέμα: «Η Παιδεία του Γένους και η σημερινή εκπαίδευση». Ο κ. Δημ. Νατσιός είναι ευρύτερα γνωστός από την τηλεοπτική του εκπομπή «γράμματα σπουδάματα» στον σταθμό 4Ε.

Την εκδήλωση θα πλαισιώσει καλλιτεχνικά η Χορωδία του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού των Αγίων Αναργύρων Κοζάνης.

Από την Ιερά Μητρόπολη

  Σύντομο Βιογραφικό του Δημητρίου Ιω. Νατσιού:

Γεννήθηκε το 1965 στο Μοσχοχώρι Πιερίας. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Υπηρετεί ως μάχιμος δάσκαλος σε σχολεία του Κιλκίς. Αρθρογραφεί ανελλιπώς εδώ και 20 χρόνια σε εφημερίδες του Κιλκίς, της Κατερίνης και σε διάφορα πανελλαδικά περιοδικά του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου.  Ταυτόχρονα επιμελείται και παρουσιάζει, εδώ και 8 χρόνια, την εκπομπή «γράμματα σπουδάματα» του τηλεοπτικού καναλιού 4Ε. Έχει εκδώσει 6 βιβλία, που πραγματεύονται θέματα Παιδείας.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα της ομιλίας του: «Παιδεία ἐστί οὐ τήν  ὑδρίαν πληρῶσαι, ἀλλά ἀνάψαι αυτήν». Η Παιδεία, λέει ο Πλάτων, δεν είναι γέμισμα δοχείου −ο εγκέφαλος του παιδιού− τα παιδιά δεν είναι «άδεια κανάτια» (Κόντογλου), αλλά άναμμα ψυχής, είναι φως, είναι μετάληψις αγιότητος (Χρυσόστομος) και Φως Χριστού που φαίνει πάσι. «Πρέπει να στερεώνετε σχολεία ελληνικά να φωτίζονται οι άνθρωποι». (Πατροκοσμάς). Την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι δάσκαλοι ονομάζονται «φωτιστές του Γένους». Πόσο απέχει όμως η σημερινή εκπαίδευση από αυτές τις τιμαλφείς παρακαταθήκες;

Ο Απόστολος της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – Κθ´ Επιστολή

(Κολασ. γ´ 4-11)

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι᾿ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε κι ἐσεῖς θὰ φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι στὴν παρουσία του. ᾿Απονεκρῶστε, λοιπόν, ὅ,τι σᾶς συνδέει μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν· Τὴν πορνεία, τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρία. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ πέσει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν θέλουν νὰ πιστέψουν. Σ’ αὐτοὺς ἀνήκατε ἄλλοτε κι ἐσεῖς, ὅταν αὐτὰ τὰ πάθη δυνάστευαν τὴ ζωή σας. Τώρα ὅμως πετάξτε τα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πάνω σας· Τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν πονηρία, τὴν κακολογία καὶ τὴν αἰσχρολογία. Μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, ἀφοῦ βγάλατε ἀπὸ πάνω σας τὸν παλιὸ ἁμαρτωλὸ ἑαυτό σας μὲ τὶς συνήθειές του. Τώρα πιὰ ἔχετε ντυθεῖ τὸν καινούριο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται συνεχῶς σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, ὥστε μὲ τὴ νέα ζωή του νὰ φτάσει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ νέα κατάσταση δὲν ὑπάρχουν πιὰ ἐθνικοὶ καὶ ᾿Ιουδαῖοι, περιτμημένοι κι ἀπερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δοῦλοι, ἐλεύθεροι· τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅλα καὶ ὁ Χριστὸς τὰ διέπει ὅλα.

 http://synodoiporia.gr/

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017 – ΙΒ´ Λουκά

(Λουκ. ιζ´ 12-19)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔμπαινε ὁ ᾿Ιησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπὸν ἀπὸ μακριὰ καὶ τοῦ φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε νὰ σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καὶ καθὼς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ τὸν Θεό, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν θεραπεύτηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιὰ ποῦ εἶναι; Κανένας τους δὲν βρέθηκε νὰ γυρίσει νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ παρὰ μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καὶ σ’ αὐτὸν εἶπε· «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ καλό· ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».

 http://synodoiporia.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ – 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΒ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιζ΄ 12-19)

      «Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε σὲ ἕνα χωριὸ τὸν ἀπάντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ σταμάτησαν μακριά, φώναξαν δυνατὰ καὶ εἶπαν· Ἰησοῦ ἐπιστάτη, ἐλέησέ μας. Καὶ ὅταν τοὺς εἶδε, εἶπε σ᾽ αὐτούς· Πηγαίνετε καὶ δείξετε τοὺς ἑαυτούς σας στοὺς Ἱερεῖς. Καὶ συνέβηκε καθὼς πήγαιναν αὐτοί, καθαρίστηκαν. Ἕνας δὲ ἀπ᾽ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι γιατρεύτηκε, γύρισε πίσω καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ δόξασε τὸ Θεό καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ, στὰ πόδια του, καὶ τὸν εὐχαρίστησε· καὶ αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Ἀποκρίθηκε τότε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· δὲν καθαρίστηκαν καὶ οἱ δέκα; οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι; δὲν τὸ βρῆκαν καλὸ νὰ γυρίσουν πίσω καὶ νὰ δώσουν δόξα στὸ Θεό, παρὰ μόνο ὁ ἀλλογενὴς αὐτός; Καὶ εἶπε σ᾽ αὐτόν· σήκω πάνω καὶ πήγαινε· διότι ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει».

* * *

      Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καθαρίζει ἐδῶ τοὺς δέκα λεπροὺς ἀπὸ τὴ φοβερὴ ἀρρώστια τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὴ λέπρα, ἡ ὁποία ἀπομόνωνε τὸ λεπρὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τὸν ἀνάγκαζε νὰ ζῆ μακριὰ ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά, μακριὰ καὶ ἀπὸ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους μέχρι νὰ καθαριστῆ. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα, ποὺ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὴ γῆ, δείχνοντας ἔτσι σὲ μᾶς ὅτι δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ἀληθινὸς Θεὸς ποὺ γιατρεύει τὶς ἀρρώστιες τῶν ἀνθρώπων· αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος ἰατρὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας. Κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ γιὰ νὰ σώση ὅλο τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο, ποὺ τὸν πότισε ἡ πλάνη τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ τὸν ἀνεβάση στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ τὸν καταστήση κληρονόμο τῆς αἰώνιας Βασιλείας του.

      Τὸ κεντρικὸ ὅμως σημεῖο τῆς εὐαγγελικῆς αὐτῆς περικοπῆς δὲν εἶναι αὐτό, γιατί τὸ ἴδιο τὸ βλέπουμε σ᾽ ὅλα τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τὸ πόσο θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Κυρίου καὶ τὸν δοξάζει γιὰ τὰ ὅσα καλὰ τοῦ χαρίζει κάθε μέρα. Ἐδῶ, ἀπὸ τοὺς δέκα ποὺ καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα ἕνας μόνο γύρισε πίσω ὕστερα ἀπὸ τὴ θεραπεία, ποὺ ἀκούσαμε, καὶ τὸν ἐδόξασε· καὶ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς τὸ ἐπισήμανε μὲ τὰ λόγια· «οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ μὲ τὰ θεῖα του αὐτὰ λόγια ἔδειξε ὁ Κύριος πόσο γρήγορα λησμονεῖ ὁ ἄνθρωπος τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Στὴν ἀρρώστια του τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ, καὶ στὴν ὑγεία του τὸν ξεχνάει.

      Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα τοῦ  ἀνθρώπου εἶναι καὶ αὐτό· ὅτι ξεχνάει γρήγορα τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Ὅταν βρίσκεται σὲ δύσκολη καὶ ἀθεράπευτη ἀρρώστια τὸν θυμᾶται καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν γιατρέψη, καὶ ὅταν περάση τὴν ἀρρώστια του καὶ βρῆ τὴν ὑγεία του τὸν λησμονεῖ. Καὶ βέβαια ὁ Θεὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴ θεία χάρη του. Τὸ νὰ θυμᾶται ὁ ἄνθρωπος τὸ Θεὸ καὶ νὰ τὸν δοξάζη εἶναι τιμὴ καὶ εὐλογία γι᾽ αὐτόν. Εἶναι μία ξεχωριστὴ χάρη καὶ ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἀξιώνει νὰ τὸν δοξάζη μαζὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση. Δὲν ἔχουμε κάτι δικό μας νὰ δώσουμε στὸ Θεό· ὅ,τι ἔχουμε εἶναι δῶρο καὶ εὐλογία δική του. Τὸ μόνο ποὺ ἔχουμε καὶ εἶναι δικό μας, εἶναι ἡ δοξολογία μας· μποροῦμε νὰ τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε.

      Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ ἔκαμε ἐδῶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς, ποὺ καθαρίστηκαν· γύρισε πίσω καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δοξολογία του· αὐτὸ ἦταν δικό του καὶ μποροῦσε νὰ τὸ δώση, καὶ τὸ ἔδωσε μὲ ὅλη τὴν καρδιά του. Δὲν εἶχε κάτι ἄλλο, κάτι περισσότερο ἀπὸ αὐτό ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφράση τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν Κύριο, τὸ Μεγάλο ἰατρό καὶ εὐεργέτη του, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ τοῦ ἔδωσε τὴ γιατρειά. Καὶ τὴν πράξη του αὐτὴν ὁ Κύριος ὄχι ἁπλὰ τὴν δέχτηκε, ἀλλὰ τὴν ἐξετίμησε  καὶ  τὴν  τόνισε  μὲ  τὰ  λόγια·  «οὐχὶ  οἱ  δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ, εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;». Καὶ δὲν σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ, ἀλλὰ εἶπε ἀκόμα πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν θυμήθηκε· «Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».

      Ὁ τελευταῖος αὐτὸς λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἐπιβράβευση πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν τὸν ξέχασε καὶ γύρισε καὶ τὸν δόξασε. Ὁ Θεὸς διπλὰ δίνει στὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἐνθυμεῖται τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες του καὶ τὸν δοξολογεῖ. Ὁ Θεὸς εἶναι πλούσιος καὶ πάντα πλούσια χορηγεῖ τὰ ἀγαθά του στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προστρέχουν σ᾽αὐτόν· εἴτε γιὰ νὰ ζητήσουν τὸ θεῖο ἔλεος του, εἴτε γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε ἔλαβε δεύτερα καὶ μεγαλύτερα ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν Κύριο· «Ἀναστὰς πορεύου, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Τὴν πρώτη φορά, ποὺ ζήτησε τὸ ἔλεος του, γιατρεύτηκε ἀπὸ τὴ σωματικὴ ἀρρώστια, τὴ λέπρα· τὴ δεύτερη, ποὺ γύρισε καὶ τὸν ἐδόξασε, ἔσωσε τὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. «Τῷ Χριστῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν.

π. Γ.Δ.Σ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 imsk.gr

Δόξα τω Θεώ

Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν Δοξολογείς τον Θεό!!!!.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!
-Γέροντα, στενοχωριέμαι γιατί έχω πολλά προβλήματα υγείας.
- Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον ουρανό θα έχης πολλά να απολαύσης θα έχης σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσης μόνη σου με τον γογγυσμό.
- Πώς, Γέροντα, αφού τώρα δεν νιώθω μέσα μου τον ουρανό;
- Δε νιώθεις τον Ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κινήται στον χώρο της δοξολογίας,… ...χαίρεται με όλα. Υπάρχουν κοσμικοί άνθρωποι που θα μας κρίνουν εμάς τους μοναχούς. Να δήτε οι Βεδουίνοι τι ταλαιπωριά περνούν, αλλά ευχαριστούν τον Θεό και είναι χαρούμενοι! Το σιτάρι δεν το καθαρίζουν, για να βγάλουν την πέτρα, αλλά το αλέθουν όπως είναι, και το ψωμί τους είναι όλο πέτρα!
Και οι τροφές τους, φαίνεται, δεν έχουν τα απαραίτητα συστατικά, ασβέστιο κ.λπ., οπότε τα δόντια τους καταστρέφονται τελείως. Και βλέπεις Βεδουίνους να έχουν μόνον ένα δόντι και να χαίρωνται σαν να είναι το δόντι μαργαριταρένιο. Και άλλος του λείπει ένα δόντι και αισθάνεται μειονεκτικά. Με όλα αυτά που ακούτε, να κινήσθε συνέχεια στην δοξολογία να δοξάζετε μέρα-νύχτα τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.δόξα τω Θεώ.!!!!!!!!!!!

Άγιος Παΐσος ο Αγιορείτης.

Το επανωφόρι

Κάποιος από τους Πατέρες πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Εκεί είδε έναν φτωχό που ήταν γυμνός, και επειδή τον σπλαχνίστηκε, του χάρισε το επανωφόρι του. Ο φτωχός όμως πήγε και το πούλησε. Όταν το έμαθε αυτό ο Γέροντας, λυπήθηκε και μετάνιωσε που του έδωσε το ένδυμα. Εκείνη τη νύχτα παρουσιάστηκε στον Γέροντα -σε όνειρο- ο Χριστός, φορώντας το επανωφόρι. Του λέει: «Μη λυπάσαι, να, φορώ αυτό που μου έχεις δώσει».

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;

Πῶς θὰ ἀποκτήσω, Γέροντα, αὐτήν τὴν ἁπλότητα;
– Νὰ ἀνοίξω τὸ κεφάλι καὶ νὰ βάλω μυαλό… παλιᾶς ἐποχῆς!
Νὰ μπῆς στὴν ἁπλότητα τοῦ Γεροντικοῦ,
γιὰ νὰ γνωρίσης τ...ὴν πνευματική ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἀνεβάζει καὶ ξεκουράζει τὴν ψυχή, καὶ τότε τὸ κεφάλι δὲν πονάει. Ἡ λογική βασανίζει τὸν ἄνθρωπο. Π.χ. λέω: «Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνη ἔτσι»καὶ τὸ κάνω, γιατί πρέπει νὰ γίνη. Δὲν τὸ κάνω δηλαδή μὲ τὴν καρδιά, ἀλλὰ γιατί μου τὸ ὑπαγορεύει ἡ λογική. Ἡ λογική λέει, ἀλλὰ καὶ ἡ εὐγένεια λέει: «Πρέπει νὰ παραχωρήσω τὴν θέση μου». Δὲν τὸ λέει ὅμως ἡ καρδιά. Ἄλλο εἶναι νὰ σκιρτήση ἡ καρδιά καὶ νὰ παραχωρήσω ἀπὸ ἀγάπη τὴν θέση μου. Τότε θὰ νιώσω χαρά. Νὰ μήν ὑπάρχει ὁ ἐαυτός μας στὶς ἐνέργειές μας. Νὰ μή ζητοῦμε τὴν δική μας ἀνάπαυση.
Αὐτὸ ἐμποδίζει νὰ ἔρθη ὁ Χριστός. Νὰ κοιτάζη κανεὶς τί ἀναπαύει τὸν ἄλ-λον. Ἡ πραγματική ἀνάπαυση γεννιέται ἀπὸ τὴν ἀνάπαυση τοῦ ἄλλου.
Τότε ἀναπαύ-εται καὶ ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἄνθρωπος, θεώνεται. Ἀλλιῶς δουλεύει μόνον τὸ μυαλό, καὶ τότε ὅλα εἶναι σαρκικά, ἀνθρώπινα.
Ἡ κοσμική λογική κουράζει τὸ μυαλό καὶ ἀποδυναμώνει τὶς σωματικές δυνάμεις, περιορίζει τὴν καρδιά, ἐνῶ ἡ πνευματική λογική της δίνει εὐρύτητα.
Τὸ μυαλό, ὅταν χρησιμοποιῆται σωστὰ, μπορεῖ νὰ κεντήση τὴν καρδιά καὶ νὰ τὴν βοηθήση. Ὅταν ὁ νοῦς πάη στὴν καρδιά καὶ συνεργασθῆ μὲ τὴν καρδιά, κάθε ἐργασία ποὺ κάνουμε παύει νὰ εἶναι μία ἐργασία μόνο λογική.

Ἡ λογική εἶναι χάρισμα. Τὴν λογική ὅμως αὐτή πρέπει νὰ τὴν ἁγιάσουμε.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη» - 125 -