Η γλώσσα του Ευαγγελίου και της εκκλησιαστικής υμνογραφίας

13 Μαΐου 2014

Το καλύτερο και γνησιότερο δείγμα της Ελληνικής των χρόνων της Κοινής είναι η γλώσσα του Ευαγγελίου. Είναι η Ελληνική όπως εξελίχθηκε στον προφορικό λόγο ως συνέχεια της Αττικής διαλέκτου που επικράτησε στην Κοινή. Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της πρώτης πραγματικά Κοινής ελληνικής γλώσσας, αυτής που προέκυψε από την επικράτηση της Αττικής με βαθμιαία υποχώρηση των λοιπών διαλέκτων. Αυτής της κοινής προφορικής γλώσσας εξέλιξη υπήρξε η απλή προφορική γλώσσα, ή δημοτική, που διαρκώς μεταβαλλόμενη χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης έχει χαρακτηρίσει τη δημοτική του Ευαγγελίου, την προφορική κοινή γλώσσα των χρόνων του Χριστού, ως τον «πρώτο δημοτικισμό». Και θα άξιζε να αναλογισθούμε πόσο πιο ομαλή θα ήταν η μετέπειτα διαμόρφωση της Ελληνικής, αν είχε επικρατήσει αυτή η δημοτική του Ευαγγελίου και στον γραπτό λόγο. Ωστόσο, από τον 1ον αιώνα π,Χ. είχε κάνει την εμφάνισή του ο αττικισμός, η γλωσσική μίμηση της Ελληνικής της κλασικής περιόδου, που σιγά-σιγά επικράτησε ως η κυρία μορφή της γραπτής Ελληνικής και -για πολλούς λογίους- και της προφορικής έκφρασης. Το ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας υιοθέτησαν την αττικιστική γλώσσα αντί της γλώσσας του Ευαγγελίου ήταν μία καθοριστική αιτία για να εγκαταλειφθεί στον γραπτό λόγο η Κοινή του Ευαγγελίου. Έτσι χάθηκε μία καλή ευκαιρία να αποκτήσουν οι Έλληνες ενιαία μορφή γλώσσας, γραπτή και προφορική, ήδη από τα χρόνια του Χριστού.

Ωστόσο, η γλώσσα του Ευαγγελίου ως γλώσσα αναφοράς της χριστιανικής θρησκείας, που επηρέασε τη χριστιανική γλωσσική παράδοση σε όλες τις μορφές και σε όλη της την έκταση (στην πατερική θεολογία, στη Θεία Λειτουργία, στην υμνογραφία, στην αγιογραφία, στην απέραντη χριστιανική θεολογία, στο κήρυγμα, στην κατήχηση κ.λπ.), άσκησε μεγάλη επίδραση στην ελληνική γλώσσα, ομιλούμενη και γραπτή, σε όλα τα στάδια της εξέλιξής της. Η απλή καθημερινή γλώσσα είναι γνωστό ότι διασώζει πλήθος λέξεων και εκφράσεων που προέρχονται, άμεσα ή έμμεσα, από τη γλώσσα του Ευαγγελίου.

Αληθινή ποίηση γραμμένη σε απλούστερη λόγια γλώσσα, η εκκλησιαστική υμνογραφία υπηρετεί την επικοινωνία με τον Θεό, συγκινεί και συναρπάζει. Μολονότι θα περίμενε κανείς πως μία ποίηση γραμμένη στη λόγια γλωσσική παράδοση (ενίοτε και με αρχαϊστικά στοιχεία) θα άφηνε αδιάφορους τους πιστούς, εν τούτοις συμβαίνει το αντίθετο. Οι ύμνοι της Εκκλησίας ψάλλονται με κατάνυξη από το εκκλησιαζόμενο πλήρωμα της Εκκλησίας, ασχέτως μορφώσεως, ηλικίας, τόπου και χρόνου.

Είναι μία διαχρονική ελληνική ποίηση που συγκινεί, γιατί είναι γραμμένη σε λόγια αλλά απλούστερα Ελληνικά, που πλησιάζουν τη γλώσσα του Ευαγγελίου και κυρίως γιατί έχει όλα τα χαρακτηριστικά τής ποίησης: ρυθμό, μεταφορά, εικόνα, διάλογο, αξιοποίηση όλων των μερών του λόγου, ιδίως δε στοιχείων όπως το επίθετο, το επίρρημα, η μετοχή. Τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδος ή και της Θείας Λειτουργίας, αφ’ ενός μεν, υπηρετούν λειτουργικούς-λατρευτικούς σκοπούς, αφ’ ετέρου δε, αποτελούν «τραγούδια», τρόπους ποιητικής και μελωδικής συνάμα έκφρασης και συμμετοχής των πιστών στα εκκλησιαστικά δρώμενα.

Ο υμνογράφος της Εκκλησίας έχει διττό στόχο: να υπηρετήσει τα εκκλησιαστικά δρώμενα και συγχρόνως να λειτουργήσει ως κοινή έκφραση του λαού, ως γλωσσική και βιωματική μαζί συμμετοχή των πιστών στα δρώμενα. Ο υμνογράφος πρέπει να συγκινήσει ως ποιητής, αλλά και να αποτελέσει τη φωνή των πιστών που πρέπει να εκφράζονται μέσα από τη δική του ποίηση, από τα δικά του λόγια, με τη δική του φωνή.

Στα τροπάρια που περιγράφουν και σχολιάζουν με λόγο και με μέλος το Θείο Δράμα, ο πιστός συμμετέχει βιωματικά άλλοτε στο μοιρολόι της μάννας-Παναγίας για τον άδικα Εσταυρωμένο της γιό, άλλοτε στα γεμάτα πικρία λόγια του Χριστού για τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι του, άλλοτε στην αγανάκτηση του υμνογράφου για την αχαριστία του κόσμου, άλλοτε στη μεγαλοσύνη και την έμπρακτη αγάπη του Ιησού για τους διώκτες του και σε ποικίλα άλλα συναισθήματα που γεννώνται από την ποίηση του υμνογράφου. Γενικότερα, συγκινείται και συμμετέχει έντονα και βιωματικά ο αποδέκτης αυτής της ποίησης, ο πιστός, όπως συμβαίνει με κάθε μορφή μεγάλης ποίησης. Εδώ είναι που η υμνογραφία υπερβαίνει τον απλό τελετουργικό της χαρακτήρα, υπερβαίνει τη λειτουργική τεχνική, για να περάσει στον χώρο της τέχνης, της τέχνης του λόγου, στην τέχνη της ποίησης.

πηγή: Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών, «Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας», σ. 152-156, εκδ. Καστανιώτη

 http://www.pemptousia.gr/

Μεγάλη Παρασκευή στο χωριό του Λουγκουζί.

ε

Αυτή η Μγάλη εβδομάδα ήταν διαφορετική για το χωριό Λουγκουζί της Ουγκάντας.Οι πιστοί έζησαν το Πάσχα και συμμετείχαν με την καρδιά τους στο μεγάλο γεγονός.
Ετοίμασαν το επιτάφιο καμωμένο με λογής λογής λουλούδια από τους κήπους των ταπεινών σπιτιών τους .Συμμετείχαν για πρώτη φορά και χάρηκαν με τον πλούτο και την ομορφιά της ορθόδοξης λατρείας.Κι ύστερα λιτάνευσαν τον επιτάφιο στο  χωράφι της Εκκλησίας .Έμειναν όλη τη μέρα στην εκκλησία και αργά το βράδυ γύρισαν στις καλύβες τους.Θα ξημέρωνε Μεγάλο Σάββατο.Ακολουθεί η δεύτερη σειρά φωτογραφιών από τη μεγάλη Παρασκευή στο χωριό Λουγκουζί της Ουγκάντας.

Εκδόσεις Χρυσοπηγή <ekdoseisxrysopigi@yahoo.gr>

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ (Θεολογικές και παιδαγωγικές θεωρίες του παραλόγου)

         Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

                      (Θεολογικές και παιδαγωγικές θεωρίες του παραλόγου)

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου 

     Πώς θα μπορέσουν να διδάξουν στα ανήλικα παιδιά μας όλες τις μεγάλες θρησκείες και δεν θα τα αρρωστήσουν από την τρυφερή τους ηλικία; Ώριμοι ενήλικες δεν αντέχουν να διδαχθούν όλες τις θρησκείες χωρίς να διαταραχθεί η ψυχική, πνευματική και σωματική τους υγεία. 

      Πώς θα διδάξουν στα παιδιά ότι  όλες οι θρησκείες λένε την αλήθεια,  για όλα τα βασικά θέματα, όταν σε όλα τα θέματα οι διδασκαλίες τους αντικρούει η μια την άλλη;

     Κατά τη χριστιανική διδασκαλία η ιδιοτέλεια είναι «το θεμέλιον όλων των προσωπικών και κοινωνικών νοσημάτων» «Επικατάρατος πας ος επικαλείται το όνομα του Θεού επί ματαίω». Στις  μαγικές θρησκείες επικαλείται κανείς το πνεύμα για ιδιοτελείς σκοπούς (μαγεία) 

      Πώς θα διδάξουν στα ανήλικα παιδιά ότι όλες οι θρησκείες λένε την αλήθεια για το Θεό, αφού η χριστιανική λέει πως υπάρχει Θεός, ενώ η βουδιστική λέει πώς δεν υπάρχει;

      Για την προσευχή τι θα διδάξουν; Να προσεύχονται για να υπάρξουν ή να προσεύχονται να μην υπάρξουν;  Θα τα διδάξουν ότι μπορούν να επιλέξουν την ύπαρξη ή την ανυπαρξία; Η χριστιανική διδασκαλία διδάσκει ότι δεν έχουμε επιλογή μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, αλλά μόνο μεταξύ ευτυχισμένης ύπαρξης και δυστυχισμένης.

       Γνωρίζουν οι μεταρρυθμιστές του μαθήματος των θρησκευτικών, τί πρεσβεύουν όλες οι θρησκείες και υποστηρίζουν ότι όλες οι διδασκαλίες των θρησκειών, είναι αληθινές, για να τις διδάσκουν στα ανήλικα παιδιά μας στο σχολείο, ακόμα και τις μαγικές με τις καταστροφικές λατρείες τους;

       Αγνοούν οι μεταρρυθμιστές, ότι  η Ορθοδοξία είναι θεραπεία της αρρώστιας της θρησκείας; Γνωρίζουν την ευθύνη που αναλαμβάνουν, αντί να ενισχύσουν τη θεραπεία, χάριν της υγείας του λαού, την υποσκάπτουν και την αποδυναμώνουν;

Άραγε για χάριν τίνος;  Για την αιτία όλων ασθενειών, την ιδιοτέλεια;

      Διδάσκαλοι αυτού του είδους θα δείξουν στους μαθητές τους, πως ούτε οι ίδιοι πιστεύουν , ούτε τους άλλους αφήνουν να πιστέψουν.

Σαμαράς: Η Εκκλησία βοήθησε την ελληνική κοινωνία να σταθεί όρθια

Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Εκκλησία της Ελλάδος για τη στήριξη που παρείχε σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη όλα αυτά τα χρόνια, στην ημερίδα που διοργάνωσε η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Ο Αντώνης Σαμαράς υπογράμμισε ότι ναι μεν από την μια υπάρχουν οι αριθμοί από την άλλη όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι και στόχος είναι η βελτίωση της ζωής των πολιτών και όχι κάποιος απρόσωπος αριθμός ή δείκτης.
Ο πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης λέγοντας «την αγάπη μας για τον άλλο, την έγνοια μας για το διπλανό μας, δεν μπορούμε να τα αναβάλουμε. Γι' αυτό και φροντίσαμε όσο μπορούσαμε, κάθε στιγμή, να δίνουμε ανακούφιση στους πιο αδύναμους, σ' αυτούς που υπέφεραν περισσότερο. Κι εκεί, ευτυχώς, είχαμε δίπλα μας την Εκκλησία. Που φρόντιζε με χίλιους τρόπους, κάθε στιγμή, αυτούς που δεν είχαν τρόπο να σταθούν όρθιοι. Αυτούς που είχαν λυγίσει, που δεν μπορούσαν».
Επίσης, ανακοίνωσε ότι εκτός από τα μέτρα ανακούφισης, το κοινωνικό μέρισμα, τα μέτρα στήριξης των αστέγων και τα έργα της Εκκλησίας, υπάρχει ένα έκτακτο πρόγραμμα τροφίμων και ειδικής βοήθειας που αποφασίστηκε από το ευρωπαϊκό κοινοβουλίου και την ελληνική κυβέρνηση.
Συγκεκριμένα είπε ότι πρόκειται για πρόγραμμα ύψους 281 εκατομυρίων ευρώ για την περίοδο 2014- 2020 και μπορεί να ξεπεράσει τα 350 εκατομύρια και ανέφερε ότι τα μισά από αυτά θα τα διαχειριστεί η Εκκλησία της Ελλάδος.
Παράλληλα ο κ.Σαμαράς είπε «τώρα που τα πιο δύσκολα στην ανηφόρα ειναι πίσω, οφείλω να τονίσω οτι στις δύσκολες στιγμές την ελληνική κοινωνία κράτησαν όρθια η οικογένεια και η Εκκλησία»

http://www.iefimerida.gr/

AΠOΣΠAΣΜA AΠO ΤΗ ΔΙAΘΗΚΗ ΜΠOΔOΣAΚΗ AΘAΝAΣΙAΔΗ ΤΗΣ 28ης ΙOΥΛΙOΥ 1978

---

 …Καταλείπω εις το Ίδρυμα, ως ηθικήν κληρονομίαν, τας κάτωθι αρχάς, αι οποίαι επιθυμώ να διέπουν αυτό εις πάσαν εκδήλωσίν του:

Ελληνική Πατρίς, Aτομική Ελευθερία, Ορθόδοξος Χριστιανική Θρησκεία. Είναι οι τρεις στυλοβάται επί των οποίων δέον να στηρίζεται πάντοτε η Ελληνική Κοινωνία.

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την εργασίαν, η οποία είναι ο κύριος και πρωταρχικός παράγων της ζωής, όχι μόνον διότι δημιουργεί και δίδει περιεχόμενον εις την ζωήν, αλλά και διότι εξαγνίζει.

Η τιμιότης είναι το απαραίτητον πλαίσιον της εργασίας και της ζωής. Είναι τόσον πολύτιμος και τόσον απαραίτητος, ώστε η συμμόρφωσις προς αυτήν πρέπει εν ανάγκη να πληρώνεται με θυσίας. Αλλά αι θυσίαι αύται είναι εις την πραγματικότητα καταθέσεις κεφαλαίων, αι οποίαι αργότερα θα αποδώσουν πλουσιωτάτους καρπούς.

Η καλωσύνη είναι η πλέον χαρακτηριστική ιδιότης των ανθρώπων, η οποία τους πλησιάζει προς τον Θεόν και τους χαρίζει την πραγματικήν ευτυχίαν. Διά να έχη όμως αξίαν η καλωσύνη, πρέπει πρώτον να είναι ενεργητική και δεύτερον να είναι αναποσπάστως συνδεδεμένη με την δικαιοσύνην.

Η οργάνωσις, η μελέτη και ο προγραμματισμός είναι απαραίτητοι βάσεις από τας οποίας πρέπει να αρχίζη και επί των οποίων στηρίζεται οιαδήποτε εργασία, πάσα εγκατάστασις και κάθε νέον σχέδιον…

 Απόσπασμα από http://www.ptolemaida.gr/1/mpodosakis-Anthanasiadis.html

Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές

Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές
Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές..
.
...το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό.

Το "δόξα σοι ο Θεός" να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το "δόξα σοι ο Θεός" έχω για χάπι του πόνου· τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το "δόξα σοι ο Θεός" είναι ανώτερο και από το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".
Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό". Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το "δόξα σοι ο Θεός", όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής,
έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 235-236.

Τον Ιούλιο θα ανακηρυχθεί Άγιος ο Γέροντας Παίσιος

ΚείμενοΛουδάρος Ανδρέας

Θέμα χρόνου θεωρείται η αγιοκατάταξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο δυο σημαντικών προσώπων της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας.

Πρόκειται για τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη και τον Γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή από την Πάτμο, η αγιοκατάταταξη των οποίων πιθανότατα θα πραγματοποιηθεί αυτό το καλοκαίρι.

Σύμφωνα με πληροφορίες του dogma.gr από την Κωνσταντινούπολη, η αγιοκατάταξη του Γέροντα Παΐσιου του Αγιορείτη θα πραγματοποιηθεί πιθανότατα τον ερχόμενο Ιούλιο ενώ αυτή του Γέροντα Αμφιλόχιου, τον Αύγουστο.

Ειδικότερα για την περίπτωση του Γέροντα Παΐσιου η 12η Ιουλίου θεωρείται ως η πιθανότερη ημέρα κατά την οποία θα εορτάζεται η μνήμη του αφού εκείνη την ημέρα του 1994 εκοιμήθη σε ηλικία 70 ετών.

Τις τελικές αποφάσεις θα λάβει η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6070&catid=1

Ο ευλαβέστατος ιερέας και η θυγατέρα του

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:



- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μούστειλε!”.

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τόνειρο έσβησε…

Ο ιερέας , όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τόνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

- “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή:

- “Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος…

Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τόφερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο.

Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:

- Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τάκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

- Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τόπα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μούστειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…

- “Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”, ψιθύρισε ο ιερέας κα τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…

Μάϊος 2014 .Μήνας συστηματικότερης συλλογής συγκεκριμένων ειδών από την Ιερά Μονή΄Παναγίας Χρυσοπηγής

Συνεχίζουμε συστηματικά ,περισσότερο πειθαρχημένα και μαθαίνοντας από τις προηγούμενες δράσεις μας, μία ακόμη φιλανθρωπική διακονία καί δραστηριότητα.Στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής  για αυτόν τον μήνα μαζεύουμε :

1.Πετσέτες που  χρησιμοποιούνται για τις Βαπτίσεις στη Βόρειο Ήπειρο.
2.Μικρά παιχνίδια που δεν χρειάζονται μπαταρίες, για την ιεραποστολή.
3.Σεντόνια και μαξιλαροθήκες.
4.Πάνες για μωρά εως 2 ετών (Νο 4) για τα παιδιά που βρίσκονται με τις φυλακισμένες μητέρες τους στον Ελαιώνα Θηβών
5.Ξυριστικά για την ομάδα απεξάρτησης στον Ελαιώνα Θηβών.
Οι συλλογικές και οργανωμένες μας δράσεις φέρνουν καρπούς.

Στις δύσκολες μέρες που διανύει ο τόπος μας καλό είναι, όσοι μπορούν,με τις δυνάμεις που έχουν ,να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους προσπάθειες. 
Α σταθμός παραλαβής :Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδένδρι Αττικής

Β σταθμός παραλαβής :Σύνδεσμος Αγάπης Ο Ιερός Χρυσόστομος  , οδός Πυργοτέλους 3α  Παγκράτι

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων πολύ!!

Ημερίδα για τις Εναλλακτικές "Θεραπείες":"Ιατρική" της Νέας Εποχής από την Εστία Πατερικών Μελετών Υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας

Να εύχεσθε να δίνουμε συνέχεια χαρά στον Χριστό και στενοχώρια στο ταγκαλάκι ( Γεροντας Παισιος )

"Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη και διαλύει τον διάβολο. Είναι το πιο δυνατό σόκ για τον διάβολο. Όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος. Και όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί.

Μια φορά ένας ασκητής ζόρισε ένα ταγκαλάκι να πή το "Άγιος ο Θεός ...;" Είπε το ταγκαλάκι "Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος", "ελέησον ημάς" δεν έλεγε. Πές: "ελέησον ημάς"! Τίποτε! Αν το έλεγε, θα γινόταν Άγγελος. Όλα τα λέει το ταγκαλάκι, το "ελέησόν με" δεν το λέει, γιατί χρειάζεται ταπείνωση. Το "ελέησον με" έχει ταπείνωση, και δέχεται η ψυχή το μεγάλο έλεος του Θεού που ζητάει.

Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση-αγάπη-αρχοντιά χρειάζεται. Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όσο μπορούμε, να κάνουμε ό,τι είναι δύσκολο στον διάβολο και εύκολο στον άνθρωπο. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι δύσκολες στον διάβολο και εύκολες στον άνθρωπο. Και ένας φιλάσθενος που δεν μπορεί να κάνει άσκηση, μπορεί να νικήση τον διάβολο με την ταπείνωση.

Σε ένα λεπτό μέσα μπορεί ο άνθρωπος να γίνη Άγγελος ή ταγκαλάκι. Πώς; Με την ταπείνωση ή την υπερηφάνεια. Τι, μήπως χρειάσθηκαν ώρες γι ανα γίνη ο Εωσφόρος από Άγγελος διάβολος; Μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε. Ο ευκολώτερος τρόπος για να σωθούμε, είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι΄αυτό από την αγάπη και τηνταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα.

Να εύχεσθε να δίνουμε συνέχεια χαρά στον Χριστό και στενοχώρια στο ταγκαλάκι, μια που του αρέσει η κόλαση και δεν θέλει να μετανοήσει".

Γεροντας Παισιος 

H ΑΓΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Συγκινήθηκα  πολύ, όταν χθές μιλώντας με μία  νέα κοπέλα που είπε :

-Πάτερ , κάθε χρόνο που περνά ,μετράω και λιγότερους φίλους.

-Μπήκες στην στράτα του Θεού. Της απαντώ.

-Και ποια είναι αυτή;

Η Αγία απογοήτευση!

 Σε εγκαταλείπουν τα πάντα, οι αγάπες, τα όνειρα, , οι πατρίδες , οι φίλοι, οι χαρές σου ,τα χρήματα ,η υγεία,οι ελπίδες  ,όλες οι ανθρώπινες σιγουριές  και βεβαιότητες, η ίδια η ζωή, το παρελθόν και το μέλλον σου…

-Και μετά;

-Μετά σε περιμένει η αγκαλιά Του Χριστού, η γλυκιά Του Αγάπη .

Άμα δεν σε απογοητεύσουν οι άνθρωποι δεν γίνεται να σε γοητεύσει ο Χριστός.

Είσαι σε καλό δρόμο!

π.Διονύσιος Ταμπάκης- Ναύπλιον