Πάνω από 40.000 Κινέζοι ασπάζονται κάθε ημέρα τον χριστιανισμό

Περισσότεροι από 40.000 Κινέζοι ασπάζονται κάθε ημέρα τον χριστιανισμό, ανέφερε ο μητροπολίτης Κορέας και υπέρτιμος Έξαρχος Ιαπωνίας Αμβρόσιος ο οποίος μίλησε για τις προοπτικές διάδοσης του χριστιανισμού στις χώρες της ‘Απω Ανατολής, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον σύλλογο ορθοδόξου ιεραποστολής «Ο Πρωτόκλητος», στην Πάτρα.

Όπως ανέφερε ο μητροπολίτης, «η πρόκληση που έρχεται για τον χριστιανισμό, από την ‘Απω Ανατολή είναι πολύ μεγάλη» και όπως επεσήμανε, «υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον στην Κίνα για τον Χριστό».

Μάλιστα, διατύπωσε την εκτίμηση, ότι «στα χρόνια που θα έρθουν, υπολογίζεται πως εκατομμύρια Κινέζοι θα έχουν ασπαστεί τον χριστιανισμό», αλλά όπως πρόσθεσε, «οι περισσότεροι θα είναι ετερόδοξοι και ελάχιστοι ορθόδοξοι». Αυτό θα συμβεί επειδή, όπως εξήγησε, «υπάρχουν πολλοί ετερόδοξοι ιεραπόστολοι, ενώ οι ορθόδοξοι είναι ελάχιστοι».

Σε αυτό το σημείο, ο μητροπολίτης Κορέας τόνισε πως «είναι ανάγκη να ενισχυθεί η παρουσία των ορθοδόξων ιεραποστόλων, τόσο στην Νότιο Κορέα, όσο και στις άλλες χώρες της ‘Απω Ανατολής, όπου ζει ο μισός πληθυσμός της γης».

«Το κέντρο του κόσμου έχει μετατοπιστεί προς Ανατολάς» συνέχισε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος και όπως σημείωσε «προς τα εκεί πρέπει και η ορθοδοξία να στρέψει την προσοχή και την ιεραποστολική δράση της».

Τέλος, ανέφερε ότι πρέπει να ενισχυθεί ιεραποστολικό έργο, μέσω της οργάνωσης σε επίπεδο ενοριών και της εκπαίδευσης εθελοντών, που επιτελούν ιεραποστολικό έργο.

  http://olympia.gr/

Γράμματα σπουδάματα-Σύγχρονη παιδεία και θρησκευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα

Καλεσμένος του κ. Δημήτρη Νατσιού είναι ο Δρ. Θεολογίας κ. Ευάγγελος Πεπές.

Οι διαλογισμοί

Η Καινή Διαθήκη περιέχει σε πολλά χωρία  τη λέξη διαλογισμός, τουλάχιστον σε αυτά που ερευνήσαμε. Διαλογισμός βέβαια με την έννοια του διαλόγου κάποιου ατόμου είτε με τον εαυτό του είτε με τους άλλους ανθρώπους, φανερά ή κρυφά(εν τη καρδία) και όχι με την σύγχρονη αποκρυφιστική έννοια των ημερών μας.

 Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι σε όλα τα χωρία η λέξη έχει αρνητικό αποτέλεσμα, δηλαδή ο διαλογισμός δεν ήταν σωστός , ήταν πονηρός και οδηγούσε σε λάθος  αποτέλεσμα, εκτός από τον διαλογισμό της Παναγίας στο χαρούμενο μήνυμα του αρχάγγελου Γαβριήλ, ο οποίος ήταν διαλογισμός ταπεινώσεως.(Λουκ 1,29). «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξίν. η δε ιδούσα διεταράχθη επι τω λόγω αυτού και διελογίζετο  ποταπός  είη ο ασπασμός ούτος»

Στο πρώτο χωρίο  που διαβάσαμε  σε μια παραβολή του Ιησού (Λουκά κεφ 12,17), ο άφρονας πλούσιος  «διελογίζετο εν εαυτώ λέγων τι ποιήσω ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου;» διαλογίζονταν μόνος του εν τη καρδία αυτού. Αλλά άκουσε την απάντηση από τον Θεό «άφρων ταύτη τη νυκτί την ψυχή σου αιτούσι από σου…»

Στην παραβολή των κακών γεωργών (Λουκ 20,14) οι κακοί γεωργοί « διελογίζοντο προς εαυτούς …δεύτε αποκτείνομεν αυτόν». 

Άλλο χωρίο. «Και ήρξαντο διαλογίζεσθαι οι γραμματεία  και οι Φασισαίοι λέγοντες. Τις έστιν ούτος ος λαλεί βλασφημίας; Γνούς ο Ιησούς του διαλγισμούς αυτών αποκριθείς είπε προς αυτούς….»(Λουκ 5,21-22)

Στην θεραπεία του παραλυτικούς οι γραμματείς  «καθήμενοι και διελογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών. τι ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας;…», «και ευθέως επιγνούς ο Ιησούς των πνεύματι αυτού ότι ούτως διαλογίζονται εν εαυτοίς, επιπεν αυτοίς.  τι ταύτα διαλογίζεσθαι;…»(Μαρ 2,8)

Λάθος διαλογισμοί και για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο «Προσδοκώντος δε του λαού και διαλογιζομένων πάντων εν ταις καρδίαις  αυτών περί του Ιωάννου, μήποτε αυτός είη ο Χριστός»( Λουκ. 3, 15)

Στην παραβολή για το προζύμι των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων οι μαθητές «Οι δε διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοτες ότι άρτους ούκ ελάβομε, γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς. τι διαλογίζεσθαε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι ότι άρτους ουκ ελάβετε;…»(Ματθ.16,7)

Στην οδό διαλογίζονταν ποιος από τους μαθητές είναι ανώτερος. «Τι εν τη οδώ προς εαυτούς διελογίζεσθαι.  οι δε εσιώπων, προς αλλήλους γαρ διελεχθησαν εν τη οδώ τις μείζων.(Μαρκ.9,33-34)

Στην ερώτηση του Ιησού , όταν πήγαν να τον παγιδέψουν , « το βάπτισμα Ιωάννου πόθεν ήν,εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων, οι δε διελογίζοντο παρ ‘εαυτοίς λέγοντες, εάν είπομεν…,εάν δε είπομεν…»(Ματθ. 21,25)

Ο αρχιερέας Καϊάφας ρώτησε το συνέδριο ότι «ουδέ διαλογίζεσθαι ότι συμφέρει ημίν ίνα είς άνθρωπος  αποθάνει υπέρ του λαού και μη όλο το έθνος απόληται»(Ιωαν.11,50)

Τα εκοπορευόμενα κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο «Εκ γαρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί , φόνοι , μοιχεία , πορνείαι, κλοπαί , ψευδομαρτυρία, βλασφημίαι. (Ματθ. 15,19)

Ως συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι  οι δια-λογισμοί μας πολλές φορές είναι αποτέλεσμα της πονηρίας μας , των παθών μας και του πονηρού. Πρέπει να διαχωριστούν από την προσευχή προς τον Θεό η οποία προσευχή είναι ο διάλογός μας με τον Θεό και με την Αλήθεια.  

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθετε  εις πειρασμό.. [Λουκ. ια'9-10]

Πώς πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες κατά τους Ιερούς Πατέρες

Οι 3 Ιεράρχες" μικρογραφία σε χειρόγραφο 11 αιων. Μονή Αγ. Διονυσίου Αγ. Όρους

αναδημοσίευση από τη σελίδα "Άγια Μετέωρα"

 http://www.agiameteora.net/

               Καθώς ή πατρίδα μας διέρχεται βαθιά οικονομική, πνευματική άλλά καί πολιτική κρίση, όλο καί περισσότερο άκούγονται άπορριπτικές άντιλήψεις γιά τούς πολιτικούς ήγέτες μας. Μάλιστα πολλοί άγανακτισμένοι πολίτες έκφράζουν συχνά άπόψεις τελείως άπορριπτικές γιά τό θεσμό τών πολιτικών ήγετών. Ποιοι όμως πρέπει νά είναι οί πολιτικοί ήγέτες; Πώς οφείλουν νά έπιτελοϋν τό έργο τους; Είναι αναγκαία ή ύπαρξή τους; Σ’ αύτά τά έρωτήματα θά άντλήσουμε άπαντήσεις μέσα άπό τή σοφία τών Πατέρων τής Εκκλησίας μας.

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
          Μπορεί νά ύπάρξει οργανωμένο κράτος χωρίς πολιτικούς ήγέτες; Ό ιερός Χρυσόστομος άπαντά: «Πρέπει νά ύπάρχουν οί άρχοντες, γιά νά μήν τρώμε ό ένας τόν άλλο σάν τά ψάρια» (PG 54, 596). «Ό Θεός μάς χάρισε τούς άρχοντες, γιά νά έχουμε εύταξία καί νά μή συμπεριφερόμαστε πιό παράλογα άπό τά άλογα θηρία. Ή έξουσία τού άρχοντα είναι παρόμοια μέ τήν τέχνη τού ηνίοχου καί τού κυβερνήτη τού πλοίου» (PG 55, 491). Ταυτόχρονα όμως ύπογραμμίζει: «Είναι προτιμότερο νά μή διοικείται ένας λαός από κανένα, παρά νά διοικείται άπό έναν κακό ήγέτη» (PG 63, 231). Δυστυχώς όμως, τονίζει άλλου, «οί άρχοντες συνήθως είναι διεφθαρμένοι» (PG 59, 274).

          Ας προσέξουμε τώρα τή φωνή τού Μεγάλου Βασιλείου: «Οί άρχοντες υπάρχουν όχι  γιά νά καυχώνται γιά τή σπουδαία θέση τήν οποία κατέχουν, αλλά γιά νά τιμούν οί ίδιοι τή θέση αύτή» (PG 32, 497). Γι' αύτό «όσοι έπιδιώκουν τήν άρετή δέν άναλαμβάνουν μέ εύχαρίστηση δημόσια άξιώματα. Αντίθετα όσοι άποβλέπουν σέ χρήματα καί δόξα, θεωρούν μέγιστο άγαθό τήν κατάκτηση κάποιας έξουσίας, γιά νά μπορούν νά άποκτουν όσα έπιθυμοϋν» (PG 32, 1041). «Έργο τών αρχόντων είναι νά αναχαιτίζουν τις αταξίες τού λαού νά τόν κατευθύνουν στό σωστό όταν όμως αύτοί πρώτοι παραβαίνουν τό νόμο, πώς μπορούν νά καθοδηγούν τούς άλλους;» (PG 56, 24). Γι' αυτό «πολλοί ηγέτες, όταν κλέβουν, αναγκάζονται νά είναι επιεικεις στούς άλλους, έπειδή έχουν χάσει τήν παρρησία τους» (PG 51, 309).

         Γιά τό ίδιο ζήτημα ό άγιος Γρηγόριος Θεολόγος λέει: «Πολλοί άρχοντες σπαταλούν αμέτρητα χρήματα γιά νά κατασκευάσουν πολυτελή έπιπλα, καί άλλοι βάζουν τά ακριβότερα άρώματα καί εύφραίνονται μέ τή μουσική των οργάνων, αντί νά συμπάσχουν καί νά υποφέρουν γιά τή συντριβή τοϋ λαού» (PG 35, 961). Γι’ αύτό ό ιερός Πατήρ άπευθύνεται σ’ αύτούς καί τούς λέει: «Νά σέβεστε τό άξίωμά σας. Γνωρίζετε πόσο σπουδαίο είναι τό έργο σας καί τί μεγάλο μυστήριο βρίσκεται γύρω άπό σάς. Κόσμος ολόκληρος βρίσκεται κάτω άπό τήν έξουσία σας. Γίνεστε “θεοί” στούς ύπηκόους σας» (PG 36, 277).

Ποιο έργο αρέαει vα έπιτελουν οί πολιτικοί ήγέτες;

           Λέει έπιγραμματικά γι’ αύτό τό θέμα ό Μέγας Βασίλειος: «Οί άρχοντες πρέπει νά υπερασπίζονται τά δικαιώματα τού Θεού, νά τιμωρούν τούς παραβάτες» (ΒΕΠΕΣ 53, 125). Καί ό ιερός Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Δέν πρέπει νά έπιζητοϋν τή δική τους τιμή άλλά τό κοινό συμφέρον» (PG 62, 671). «Δέν ξεχωρίζουν άπό τή χλαμύδα, άλλά άπό τό ότι προστατεύουν όσους ύποφέρουν, διορθώνουν τά κακώς έχοντα, τιμωρούν τήν αδικία, δέν έπιτρέπουν νά καταπατεΐται τό δίκαιο» (PG 52, 678).

Ποια όμως πρέπει να είναι τα προσόντα των πολιτικών ηγετών;

         Ό άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος τά έπισημαίνει: «Οί άρχοντες πρέπει νά ξεπερνούν κατά πολύ τούς άλλους• νά γίνονται καθημερινά ανώτεροι, νά έχουν άξια καί άρετή άνάλογη μέ τό άξίωμά τους» (PG 36, 547). Καί ό ιερός Χρυσόστομος: «Ό πολιτικός ήγέτης πρέπει νά έχει βίο άκηλίδωτο, ώστε νά τόν έχουν όλοι ώς παράδειγμα» (PG 62, 547). «’Εκείνος πού άσκεΐ τήν πολιτική έξουσία δέν θά μπορέσει νά τή διαχειρισθεΐ δίκαια, άν προηγουμένως δέν κυβερνήσει τόν έαυτό του όπως πρέπει, καί άν δέν τηρήσει μέ μεγάλη ακρίβεια καί τούς πολιτικούς καί τούς θρησκευτικούς νόμους» (PG 61,508). «’Εκείνος πού είναι σέ θέση νά άρχει καί νά άρχεται, αύτός θά μπορέσει νά κυβερνήσει καί τήν οικογένεια του έκεΐνος πού μπορεί νά κυβερνήσει τό σπίτι του, θά μπορέσει νά κυβερνήσει καί μιά πόλη, θά μπορέσει νά κυβέρνησει όλη τήν οικουμένη. ’Άν όμως δέν είναι σέ θέση νά ρυθμίσει τόν ψυχικό του κόσμο, πώς θά μπορέσει νά κυβερνήσει τήν οικουμένη; Πώς θά ώφελήσει άλλους αύτός πού δέν μπόρεσε νά ώφελήσει τόν έαυτό του;» (PG 60, 366). Καί άλλου σημειώνει: «Ό άρχοντας σ’ αύτό κυρίως πρέπει νά άρχει, στό νά νικάει μέ τήν άρετή του, άν όμως νικιέται, δέν είναι πλέον άρχοντας» (PG 62, 99). Γι’ αύτό «ό άριστος άρχοντας πρέπει νά είναι αδυσώπητος στόν έαυτό του καί στις πράξεις του» (PG 58, 668).

            Καί επιλέγει ό ιερός Χρυσόστομος: «Οί πολιτικοί ήγέτες πρέπει νά έχουν ύψηλή νοημοσύνη, νά μιλούν μέ παρρησία, να περιφρονούν τά βιοτικά, νά μισούν τήν πονηριά, νά είναι ήπιοι καί φιλάνθρωποι» (PG 52, 678). Έχουν χρέος «νά παραβλέπουν τά δικά τους συμφέροντα καί νά φροντίζουν γιά τά προβλήματα τοϋ λαού τους» (PG 55, 306).

           Τέτοιοι λοιπόν πρέπει νά είναι οί πολιτικοί άρχοντες: ικανοί, άδιάφθοροι, άκέραιοι, φιλάνθρωποι, φιλοπάτριδες καί φιλόθεοι. Ανώτεροι σέ άρετές καί σέ ικανότητες άπό τό λαό. Τέτοιους πολιτικούς έχει άνάγκη ιδιαιτέρως σήμερα καί ή πατρίδα μας. Τέτοιους πολιτικούς έχει χρέος νά έκλέγει καί ό λαός. 

 http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2015/06/blog-post_0.html