Οι διαλογισμοί

Η Καινή Διαθήκη περιέχει σε πολλά χωρία  τη λέξη διαλογισμός, τουλάχιστον σε αυτά που ερευνήσαμε. Διαλογισμός βέβαια με την έννοια του διαλόγου κάποιου ατόμου είτε με τον εαυτό του είτε με τους άλλους ανθρώπους, φανερά ή κρυφά(εν τη καρδία) και όχι με την σύγχρονη αποκρυφιστική έννοια των ημερών μας.

 Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι σε όλα τα χωρία η λέξη έχει αρνητικό αποτέλεσμα, δηλαδή ο διαλογισμός δεν ήταν σωστός , ήταν πονηρός και οδηγούσε σε λάθος  αποτέλεσμα, εκτός από τον διαλογισμό της Παναγίας στο χαρούμενο μήνυμα του αρχάγγελου Γαβριήλ, ο οποίος ήταν διαλογισμός ταπεινώσεως.(Λουκ 1,29). «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξίν. η δε ιδούσα διεταράχθη επι τω λόγω αυτού και διελογίζετο  ποταπός  είη ο ασπασμός ούτος»

Στο πρώτο χωρίο  που διαβάσαμε  σε μια παραβολή του Ιησού (Λουκά κεφ 12,17), ο άφρονας πλούσιος  «διελογίζετο εν εαυτώ λέγων τι ποιήσω ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου;» διαλογίζονταν μόνος του εν τη καρδία αυτού. Αλλά άκουσε την απάντηση από τον Θεό «άφρων ταύτη τη νυκτί την ψυχή σου αιτούσι από σου…»

Στην παραβολή των κακών γεωργών (Λουκ 20,14) οι κακοί γεωργοί « διελογίζοντο προς εαυτούς …δεύτε αποκτείνομεν αυτόν». 

Άλλο χωρίο. «Και ήρξαντο διαλογίζεσθαι οι γραμματεία  και οι Φασισαίοι λέγοντες. Τις έστιν ούτος ος λαλεί βλασφημίας; Γνούς ο Ιησούς του διαλγισμούς αυτών αποκριθείς είπε προς αυτούς….»(Λουκ 5,21-22)

Στην θεραπεία του παραλυτικούς οι γραμματείς  «καθήμενοι και διελογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών. τι ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας;…», «και ευθέως επιγνούς ο Ιησούς των πνεύματι αυτού ότι ούτως διαλογίζονται εν εαυτοίς, επιπεν αυτοίς.  τι ταύτα διαλογίζεσθαι;…»(Μαρ 2,8)

Λάθος διαλογισμοί και για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο «Προσδοκώντος δε του λαού και διαλογιζομένων πάντων εν ταις καρδίαις  αυτών περί του Ιωάννου, μήποτε αυτός είη ο Χριστός»( Λουκ. 3, 15)

Στην παραβολή για το προζύμι των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων οι μαθητές «Οι δε διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοτες ότι άρτους ούκ ελάβομε, γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς. τι διαλογίζεσθαε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι ότι άρτους ουκ ελάβετε;…»(Ματθ.16,7)

Στην οδό διαλογίζονταν ποιος από τους μαθητές είναι ανώτερος. «Τι εν τη οδώ προς εαυτούς διελογίζεσθαι.  οι δε εσιώπων, προς αλλήλους γαρ διελεχθησαν εν τη οδώ τις μείζων.(Μαρκ.9,33-34)

Στην ερώτηση του Ιησού , όταν πήγαν να τον παγιδέψουν , « το βάπτισμα Ιωάννου πόθεν ήν,εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων, οι δε διελογίζοντο παρ ‘εαυτοίς λέγοντες, εάν είπομεν…,εάν δε είπομεν…»(Ματθ. 21,25)

Ο αρχιερέας Καϊάφας ρώτησε το συνέδριο ότι «ουδέ διαλογίζεσθαι ότι συμφέρει ημίν ίνα είς άνθρωπος  αποθάνει υπέρ του λαού και μη όλο το έθνος απόληται»(Ιωαν.11,50)

Τα εκοπορευόμενα κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο «Εκ γαρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί , φόνοι , μοιχεία , πορνείαι, κλοπαί , ψευδομαρτυρία, βλασφημίαι. (Ματθ. 15,19)

Ως συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι  οι δια-λογισμοί μας πολλές φορές είναι αποτέλεσμα της πονηρίας μας , των παθών μας και του πονηρού. Πρέπει να διαχωριστούν από την προσευχή προς τον Θεό η οποία προσευχή είναι ο διάλογός μας με τον Θεό και με την Αλήθεια.  

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθετε  εις πειρασμό.. [Λουκ. ια'9-10]