«Ο ήλιος να μη δύει και να σας βρίσκει σε κατάσταση οργής και θυμού» (Εφεσ. 4, 26-27)
Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011
ΚΑΛΗΝΥΚΤΑ...ΑΥΡΙΟ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ...
«Ο ήλιος να μη δύει και να σας βρίσκει σε κατάσταση οργής και θυμού» (Εφεσ. 4, 26-27)
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως.
Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω.
Ναι
Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη
κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των
αιώνων. Αμήν.
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
«Υιέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)
«Υιέ μου», δηλαδή παιδί μου, γιέ μου…Όχι δούλε μου. Αλλωστε μάς τό δήλωσε: «ουκέτι λέγω υμάς δούλους»( Ιω. 15, 15)-«Δέν σάς αποκαλώ πλέον δούλους» αλλά υιούς, παιδιά μου.
«Δός μοι σήν καρδίαν» δηλ. δός μου τήν καρδιά σου…Όχι τά λεφτά σου…όχι τό τάμα σου…, όχι τή λαμπάδα σου…,όχι τά λόγια σου….Διότι πάλι μάς τό δήλωσε: «ου πάς ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε εισελεύσεται εις τήν Βασιλείαν τών ουρανών, αλλ’ ο ποιών τό θέλημα τού Πατρός μου τού εν ουρανοίς»(Ματθ. 7, 21).
Δός μου τήν καρδιά σου…, όχι τά πράγματά σου, όχι τά δικά σου… αλλά εσένα τόν ίδιο.
Θέλω τήν καρδιά σου καί ό,τι αυτή περιέχει· θέλω τά συναισθήματά σου, τίς επιθυμίες σου, τή θέλησή σου, τή βούλησή σου γιά νά τά εξαγιάσω…Θέλω επίσης τίς αμαρτίες σου γιά νά τίς εξαλείψω.
«Υιέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)
Ο αγαθός καί πανοικτίρμων Κύριος ζητά τήν καρδιά μας.
Ζητά τό κέντρο τής ψυχοσωματικής μας ύπαρξης.
-Γιατί;
-Γιά νά μάς γεμίσει μέ τήν άπειρη χαρά Του. Γιά νά μάς κάνει θεούς κατά χάριν· κατά πάντα όμοιους μέ Αυτόν «πλήν τής κατ’ ουσίαν ταυτότητος», όπως διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.
Ο Θεός θέλει τήν καρδιά μας, διότι εκεί θέλει νά αναπαύεται, νά βασιλεύει καί νά κυριαρχεί. Όχι γι’ Αυτόν αλλά γιά εμάς, γιά τό δικό μας τό καλό…
Μάς ζητά ολόκληρη τήν καρδιά μας: «Αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου εξ όλης τής καρδίας σου» (Λκ. 10, 27) μάς λέει στήν πρώτη εντολή. Θέλει νά Τού τήν δώσουμε αυτοπροαίρετα καί όχι αναγκαστικά. Θέλει νά Τόν θέλουμε καί νά Τόν αγαπάμε.
Διότι θέλει νά γίνει ένα μαζί μας διά τής ακτίστου Του δόξης. Θέλεις νά μάς γεμίσει μέ τήν μακαριότητα πού Εκείνος ζεί.
«Ιδού έστηκα επί τήν θύραν καί κρούω» (Αποκ. 3, 20). Ο Κύριος κρούει στήν θύρα τής καρδιάς κάθε ανθρώπου ζητώντας νά εισέλθει σ’ αυτή, όχι ως ένας διαβάτης πού ζητά τό δικό του συμφέρον, αλλ΄ ως ευεργέτης πού θέλει νά μάς διακονήσει.
Εάν Τόν ακούσουμε καί Τού ανοίξουμε (διότι ποτέ από μόνος Του δέν παραβιάζει τήν πόρτα-μόνο περιμένει υπομονητικά μία ζωή… όσο διαρκεί η γήϊνη ζωή μας…περιμένει καί χτυπά γιά νά Τού ανοίξουμε) τότε θά ζωστεί τό λέντιο καί θά γίνει από φιλοξενούμενος φιλοξενών καί «ξενοδοχών ημάς».
Θά μάς καθαρίσει τήν καρδία καί θά τήν γεμίσει μέ τήν Θεία Του Χάρη. Θά δειπνήσει μαζί μας, γεμίζοντας μας μέ άρρητη ευφροσύνη. «Εάν τις ακούσει τής φωνής Μου καί ανοίξει τήν θύραν, καί εισελεύσομαι καί δειπνήσω μετ’ αυτού καί αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. 3, 20).
Η καρδία μας πού ζητά νά τήν ευεργετήσει είναι γεμάτη μέ κάθε είδος ακαθαρσίας, είναι ταλαίπωρη, πονεμένη, ακατάστατη, χωρίς χώρο ελεύθερο γιά νά χωρέσει τόν «Αχώρητον παντί». Μόνον ο Κύριος μπορεί νά τήν καθαρίσει, νά τήν αναπαύσει, νά τήν ηρεμίσει, νά τήν κάνει χωρητική τής Μεγαλωσύνης Του, θρόνο τής δόξης Του, θυσιαστήριο δικό Του. Γι’ αυτό καί μάς ζητάει νά Τού τήν δώσουμε.
Η καρδιά τού αληθινού Χριστιανού πρέπει νά είναι Θυσιαστήριο τού ζώντος Θεού μέσα στό ναό τού σώματός του. Νά τί μάς λέγει ο Άγιος Απόστολος Παύλος, τό στόμα τού Χριστού: «Ουκ οίδατε ότι ναός τού Θεού εστε καί τό πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν»;(Α΄ Κορ. 3, 16).
Από τήν στιγμή τού Αγίου Βαπτίσματός μας είμαστε δυνάμει ναοί τού Θεού. Καλούμαστε νά γίνουμε καί ενεργεία τηρώντας τίς Θείες Εντολές. Ναός τού Θεού είναι τό ανθρώπινο σώμα, Ιερό Βήμα η καρδιά τού ανθρώπου καί Θυσιαστήριο ο νούς του.
Ο ναός, τό Ιερό Βήμα καί τό Θυσιαστήριο πρέπει νά είναι απόλυτα καθαρά καί άγια.
Ο Κύριος μόνο μπορεί νά τά καθαρίσει καί νά τά καθαγιάσει. Γιαυτό μάς ζητά νά Τού τά δώσουμε· γιά νά τά μεταβάλλει σέ άξιο ναό, Ιερό Βήμα καί Ιερό Θυσιαστήριο Του.
«Ο Κύριος» μάς διδάσκει ο Άγιος Σεραφείμ τού Σάρωφ «ζητά μία καρδιά γεμάτη αγάπη γιά τόν Θεό καί τόν πλησίον. Αυτή είναι ο τόπος, στόν οποίον Εκείνος αναπαύεται καί εμφανίζεται μέ τήν πληρότητα τής επουρανίου δόξης Του.
«Υιέ, δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26), μάς λέει ο Κύριος, κι Εκείνος υπόσχεται νά μάς δώση τό κάθε τι. Ζητά τήν καρδιά μας ο Κύριος, γιατί μέσα σ αυτή θέλει νά εγκαθιδρύση τή βασιλεία Του. «Εγγύς Κύριος πάσι τοίς επικαλουμένοις αυτόν, πάσι τοίς επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία» (Ψαλμ. ρμδ´ 18)»[1].
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
ΠΗΓΗ:VatopaidiFriend
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011
Γέροντας Παΐσιος-Συμβουλές
Ο Χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή του. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ' αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού.Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακρυά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα.
Για τη συγκέντρωσή σου , γενικά και ιδίως στην προσευχή, καθώς και για την τόνωση της ψυχής σου, είναι απαραίτητη η μελέτη της Καινής Διαθήκης και βοηθητικά βιβλία των αγίων Πατέρων. ..Τα συναξάρια πολύ βοηθούν , διότι βρίσκει κανείς σ' αυτά ό,τι είδους βιταμίνες έχει ανάγκη η ψυχή του· καλό είναι και το Συναξάρι της ημέρας. Επίσης ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είναι απαραίτητος για κάθε Μοναχό (το πρωτότυπο) ,καθώς ο Ευεργετινός ( ή το Γεροντικό) , το Λαυσαϊκό, το Λειμωνάριο, ο άγος Εφραίμ, ο Αόρατος Πόλεμος, η Φιλοκαλία.
Ο Θεός υπάρχει , αλλά εμείς δεν τον βλέπουμε , γιατί τα μάτια μας πρέπει να τα δει γιατρός.
Να ζητάτε να κατοικήσει μέσα σας ο Θεός και όχι να γεμίσουν οι τσέπες σας με λεφτά.
Τα παιδιά οφείλουν να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα τους. Αλλά και οι γονείς πρέπε να βάζουν τα δυνατά τους να μη παροργίζουν τα τέκνα τους, γιατί θα τα χάσουν.
Παραπονιούνται μερικοί χριστιανοί , ότι ο κόσμος είναι άνω-κάτω και η ζωή έχει σκαρτέψει. Εγώ τους λέω ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι , επειδή υπάρχουν και χειρότερα. Γιατί μπορούμε να αγωνιζόμαστε να προσευχόμαστε και να μετανοούμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς.
Να προσέχουν οι νέοι να μη γεράσουν πριν απ 'την ώρα τους.
Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα , ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος και έτσι χωράει από την στενή πύλη του Παραδείσου... Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Όποιος βαδίζει χαμηλά , βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει...
Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιο πολύ απ' τον εαυτό σου. Με έργα , όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα , γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης , να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατήρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύς το παιδί , θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο. Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος . Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια , άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα , αλλά στον Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής.
Η θυσία για τον συνάνθρωπο μας κρύβει την μεγάλη μας αγάπη για τον Χριστό. Όσοι θέλουν με την αγαθή προαίρεση για να ελεήσουν , αλλά δεν έχουν τίποτα και πονάνε γι' αυτό , ελέουν με το αίμα της καρδιάς τους.
Πολλοί χριστιανοί πιστεύουν πραγματικά, αλλά μερικές φορές δεν μπορούν να αποκρύψουν το ζήλο τους και βγάζουν προς τα έξω μια καταπίεση ή μια υπερβολη. Ενώ το Ευαγγέλιο και η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι προοδευτικά πράγματα, καμιά φορά εμείς οι χριστιανοί ξεφεύγουμε και δεν τα ερμηνεύουμε σωστ. Γι΄αυτό προκαλούμε στους άλλους γέλια.
...Η αυτομεμψία με την αυτοκριτική πολύ βοηθάει να πέσουν τα λέπια απο τα ματια της ψυχής μας, για να ιδούμε καθαρά.
Την αυτομεμψία οι πιο ευαίσθητοι θα πρέπει να την προσέξουν πολύ, γιατί ο πονηρός προσπαθεί να την κάνει απελπισία( με την υπερευαισθησία). Η αυτομεμψία θα πρέπει να συνοδεύεται πάντα με την ελπίδα στον Θεό. Όταν βλέπει κανείς άγχος σ' αυτήν την περίπτωση , θα πρέπει να καταλάβει ότι έβαλε την ουρά του το ταγκαλάκι...
Γέροντας Παΐσιος.
Απο το βιβλιό Τέσσερις ώρες με τον Γέροντα Παΐσιο
Εκδόσεις Επέκταση.
Για τη συγκέντρωσή σου , γενικά και ιδίως στην προσευχή, καθώς και για την τόνωση της ψυχής σου, είναι απαραίτητη η μελέτη της Καινής Διαθήκης και βοηθητικά βιβλία των αγίων Πατέρων. ..Τα συναξάρια πολύ βοηθούν , διότι βρίσκει κανείς σ' αυτά ό,τι είδους βιταμίνες έχει ανάγκη η ψυχή του· καλό είναι και το Συναξάρι της ημέρας. Επίσης ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είναι απαραίτητος για κάθε Μοναχό (το πρωτότυπο) ,καθώς ο Ευεργετινός ( ή το Γεροντικό) , το Λαυσαϊκό, το Λειμωνάριο, ο άγος Εφραίμ, ο Αόρατος Πόλεμος, η Φιλοκαλία.
Ο Θεός υπάρχει , αλλά εμείς δεν τον βλέπουμε , γιατί τα μάτια μας πρέπει να τα δει γιατρός.
Να ζητάτε να κατοικήσει μέσα σας ο Θεός και όχι να γεμίσουν οι τσέπες σας με λεφτά.
Τα παιδιά οφείλουν να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα τους. Αλλά και οι γονείς πρέπε να βάζουν τα δυνατά τους να μη παροργίζουν τα τέκνα τους, γιατί θα τα χάσουν.
Παραπονιούνται μερικοί χριστιανοί , ότι ο κόσμος είναι άνω-κάτω και η ζωή έχει σκαρτέψει. Εγώ τους λέω ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι , επειδή υπάρχουν και χειρότερα. Γιατί μπορούμε να αγωνιζόμαστε να προσευχόμαστε και να μετανοούμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς.
Να προσέχουν οι νέοι να μη γεράσουν πριν απ 'την ώρα τους.
Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα , ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος και έτσι χωράει από την στενή πύλη του Παραδείσου... Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Όποιος βαδίζει χαμηλά , βαδίζει πάντα με σιγουριά και ποτέ δεν πέφτει...
Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιο πολύ απ' τον εαυτό σου. Με έργα , όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα , γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης , να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατήρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύς το παιδί , θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο. Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος . Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια , άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα , αλλά στον Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής.
Η θυσία για τον συνάνθρωπο μας κρύβει την μεγάλη μας αγάπη για τον Χριστό. Όσοι θέλουν με την αγαθή προαίρεση για να ελεήσουν , αλλά δεν έχουν τίποτα και πονάνε γι' αυτό , ελέουν με το αίμα της καρδιάς τους.
Πολλοί χριστιανοί πιστεύουν πραγματικά, αλλά μερικές φορές δεν μπορούν να αποκρύψουν το ζήλο τους και βγάζουν προς τα έξω μια καταπίεση ή μια υπερβολη. Ενώ το Ευαγγέλιο και η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι προοδευτικά πράγματα, καμιά φορά εμείς οι χριστιανοί ξεφεύγουμε και δεν τα ερμηνεύουμε σωστ. Γι΄αυτό προκαλούμε στους άλλους γέλια.
...Η αυτομεμψία με την αυτοκριτική πολύ βοηθάει να πέσουν τα λέπια απο τα ματια της ψυχής μας, για να ιδούμε καθαρά.
Την αυτομεμψία οι πιο ευαίσθητοι θα πρέπει να την προσέξουν πολύ, γιατί ο πονηρός προσπαθεί να την κάνει απελπισία( με την υπερευαισθησία). Η αυτομεμψία θα πρέπει να συνοδεύεται πάντα με την ελπίδα στον Θεό. Όταν βλέπει κανείς άγχος σ' αυτήν την περίπτωση , θα πρέπει να καταλάβει ότι έβαλε την ουρά του το ταγκαλάκι...
Γέροντας Παΐσιος.
Απο το βιβλιό Τέσσερις ώρες με τον Γέροντα Παΐσιο
Εκδόσεις Επέκταση.
Ιερά λείψανα οσιομαρτύρων Νταού Πεντέλης
EΝΑΣ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΣ ΤΟΠΟΣ
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΤΕ
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΤΕ
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!!!ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
Πριν γράψεις, σκέψου!
Πριν κατακρίνεις, περίμενε!
Πριν προσευχηθείς, συγχώρα!
Πριν παραιτηθείς, προσπάθησε!
ΠΗΓΗ:imverias
Ελλάδα χωρίς Χριστό δεν νοείται!
Ζώντας τους τελευταίους μήνες όλη αυτήν την καταστροφολογία, την απίστευτη τάση όλων για ισοπέδωση, απαισιοδοξία αναρωτιέμαι πώς τελικά έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε. Πώς ο σύγχρονος κόσμος, ο τόσο τεχνολογικά προηγμένος, ο τόσο «δημοκρατικός», ο τόσο μορφωμένος και πολιτισμένος έφτασε σε αυτό το σημείο, να προσπαθεί να σωθεί από την επικείμενη οικονομική καταστροφή, που συνεπάγεται πλείστα όσα κακά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής.
Μόρφωση, φαρμακευτική περίθαλψη, πολιτιστικές δραστηριότητες, κοινωνικά έργα, έργα για καλύτερη διαμονή στις μεγαλουπόλεις και χωριά και πόσα άλλα έχουν μείνει πίσω -αν δεν έχουν καταργηθεί-.
Πώς φτάσαμε λοιπόν σε τούτο το σημείο, να βλέπουμε με τόσο πανικό την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να πηγαίνει περίπατο και όλοι να προσπαθούμε να επιβιώσουμε χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα;
Φτάσαμε εδώ γιατί βαδίσαμε χωρίς Θεό! Φτάσαμε εδώ διότι όλοι σχεδόν αυτοί που κυβερνούν, -αυτούς που εμείς ψηφίσαμε αλλά και οι γονείς μας και οι παππούδες μας- δεν έχουν Θεό.
Τους δώσαμε εξουσία και αυτοί λήστεψαν την νοημοσύνη μας. Τους δώσαμε ψήφο εμπιστοσύνης και αυτοί μας εκμεταλλεύτηκαν. Και όμως όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι, αριστεροί και δεξιοί, κεντρώοι και ανεξάρτητοι «σωτήρες» της χώρας μας λουφάζουν αυτήν την στιγμή μέσα στο καλά ασφαλισμένο καβούκι τους. Δηλώσεις συμπόνιας, δηλώσεις κατακρίσεως των άλλων, δηλώσεις συμπαράστασης όμως πουθενά πράξεις φιλαλληλίας, πράξεις μετανοίας.
Και όλοι αυτοί λοιπόν που έχουν μάθει να ζουν με δόξες και τιμές, με οικονομική ευχέρεια, που έρχονται στους Ιερούς Ναούς μόνο στα πανηγύρια (έχει περισσότερο κόσμο- περισσότερους ψηφοφόρους) τολμούν να κατηγορούν την Εκκλησία του Χριστού για ευθύνες της οικονομικής αυτής κρίσης, τολμούν από την μία να κορδώνονται δίπλα στους αρχιερείς ή δίπλα σε θαυματουργές εικόνες της Παναγίας μας και από την άλλη να κατηγορούν τους αρχιερείς, κληρικούς, μοναχούς για το κατάντημα που οι ίδιοι αυτοί δημιούργησαν.
Τι να περιμένει όμως κάποιος από ανθρώπους που ούτε τον «καλό χριστιανό» δεν μπορούν να υποκριθούν. Αν και το ζητούμενο είναι όχι να υποκριθούν δήθεν τους καλούς χριστιανούς αλλά να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, με τους συνανθρώπους τους , με τον Θεό που βλασφημούν με τα καμώματα τους.
Μέσα λοιπόν στην σύγχρονη Ελλάδα μας, που γέμισε δυστυχώς σήμερα από νεοέλληνες δήθεν μορφωμένους και προοδευτικούς που θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία μας, να αλλοιώσουν την πίστη μας, να μολύνουν με ψέματα, ανακρίβειες και αιρετικές δοξασίες τις νέες γενιές των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας τα Μ.Μ.Ε., τα σχολεία μας, τα πανεπιστήμιά μας, και κάθε τι που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους θέλουν αδελφοί μου να ξεχάσουμε την αγωνιστικότητα των προγόνων μας, το θάρρος και το φρόνημα των μακαρίων εκείνων ανθρώπων που είχαν ιδανικά και αξίες.
Θέλουν να ξεχάσουμε, να λησμονήσουμε την πίστη μας, να αρνηθούμε την πίστη εκείνων των νεομαρτύρων που δεν αρνήθηκαν και σφαγιάστηκαν, την Ορθόδοξη πίστη των προγόνων μας, των ελλήνων πατέρων της Εκκλησίας μας, του Κοσμά του Αιτωλού, του Γρηγορίου Παλαμά, του Θεοφάνους του εν Ναούση, του Αντωνίου του Βεροιέως και τόσων άλλων που τα ονόματά τους έμειναν μέσα στην Εκκλησία του Χριστού είτε σαν οσίων, είτε σαν μαρτύρων, είτε σαν ισαποστόλων.
Άνθρωπος χωρίς Θεό δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα ανδρείκελο που οδηγείται από τα πάθη, τις αδυναμίες, και την ματαιοδοξία του στην απώλεια του κατ’ εικόνα.
Είναι όντως λυπηρό να ζούμε στην Ελλάδα έχοντας εκλέξει αντίχριστους. Είναι λυπηρό να είμαστε οι περισσότεροι βαπτισμένοι χριστιανοί αλλά, να μιλούμε σαν αντίχριστοι, να πράττουμε σαν αντίχριστοι, να ζούμε σαν αντίχριστοι.
Μην σας περάσει ο λογισμός ότι αυτό το κείμενο υπονομεύει πολιτικά πρόσωπα ή ότι κάνουμε πολιτική. Όχι! Όμως είναι γελοίο όλοι αυτοί οι δήθεν «υπερασπιστές» της δημοκρατίας να θέλουν να φράξουν το στόμα της Εκκλησίας, να κάνουν την Εκκλησία δικό τους εκλογικό κέντρο και τους πιστούς του Χριστού δικούς τους οπαδούς.
Είναι ανόητο να υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει προσφέρει στο έθνος, είναι ανόητο και δείχνει προχειρότητα σκέψης το να υποστηρίζουν Έλληνες ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος έκλεψε και κλέβει το Δημόσιο. Μάλλον το αντίθετο γίνεται εδώ και δεκαετίες.
Βεβαίως η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από την δική μου υπεράσπιση, η Εκκλησία είναι όχι ένα ανθρώπινο καθίδρυμα που λαβώνεται από τις ανθρώπινες αστοχίες αλλά είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας και γι’ αυτό όσο την κτυπάς τόσο πιο δυνατή γίνεται όσο την διώκεις τόσο πιο σταθερή γίνεται, όσο λασπολογείς γι’ αυτήν τόσο πιο καθαρή την κάνεις, διότι όπως είπε και ο απόστολος «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».
Το παράλογο την σημερινή εποχή είναι ότι όλοι έχουν δικαιώματα εκτός από την Εκκλησία. Όλοι έχουν δικαιώματα εκτός από τον χριστιανό, αυτός θα πρέπει να κάνει την προσευχή του μόνος του κάθε πρωί πριν πάει στο σχολείο και όχι στο προαύλιο του σχολείου διότι φέρνει σε δύσκολη θέση τους αλλόθρησκους. Εγώ θα έλεγα ότι φέρνει σε δύσκολη θέση -αυτό το μικρό παιδάκι που κάνει τον σταυρό του με παρρησία- πολλούς δασκάλους μας που είναι αδιάφοροι αν όχι αντίχριστοι και πολέμιοι της Εκκλησίας μας, διότι απ’ ότι καταλαβαίνεται είναι της μόδας να είσαι εκτός Εκκλησίας, είναι δήθεν προοδευτικός αυτός που αρνείται την Αλήθεια που βίωσαν οι πρόγονοί του, είναι της μόδας να βρίζεις και να κακολογείς τον κλήρο της χώρας μας, να «σατιρίζεις» τα ιερά και τα όσια του τόπου μας, σε εκπομπές, σε θεατρικές παραστάσεις και όλο αυτό να θεωρείται τέχνη, να θεωρείται πολιτισμός, να θεωρείται πρόοδος.
Ε, λοιπόν αυτή την πρόοδο δεν την θέλω, αυτή η πρόοδος μας γυρίζει πίσω, αυτή η ακόρεστη προβολή των δικαιωμάτων θα μεταμορφώσει την κοινωνία μας σε ζούγκλα μιας και έχουν εκλείψει οι υποχρεώσεις και η υπευθυνότητα.
Η Ορθόδοξη Ελλάδα αιμορραγεί από τα ίδια της τα παιδιά, από τους ανθρώπους αυτούς που αντί να την φροντίζουν, γίνονται οι μαστροποί της.
Ελλάδα χωρίς Ορθοδοξία δεν νοείται. Ελλάδα χωρίς εκκλησιές και μοναστήρια δεν νοείται.
Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία κάνουν τον Έλληνα και όχι η Ευρώπη και το ευρώ.
ΠΗΓΗ:http://imverias.blogspot.com
Μόρφωση, φαρμακευτική περίθαλψη, πολιτιστικές δραστηριότητες, κοινωνικά έργα, έργα για καλύτερη διαμονή στις μεγαλουπόλεις και χωριά και πόσα άλλα έχουν μείνει πίσω -αν δεν έχουν καταργηθεί-.
Πώς φτάσαμε λοιπόν σε τούτο το σημείο, να βλέπουμε με τόσο πανικό την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να πηγαίνει περίπατο και όλοι να προσπαθούμε να επιβιώσουμε χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα;
Φτάσαμε εδώ γιατί βαδίσαμε χωρίς Θεό! Φτάσαμε εδώ διότι όλοι σχεδόν αυτοί που κυβερνούν, -αυτούς που εμείς ψηφίσαμε αλλά και οι γονείς μας και οι παππούδες μας- δεν έχουν Θεό.
Τους δώσαμε εξουσία και αυτοί λήστεψαν την νοημοσύνη μας. Τους δώσαμε ψήφο εμπιστοσύνης και αυτοί μας εκμεταλλεύτηκαν. Και όμως όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι, αριστεροί και δεξιοί, κεντρώοι και ανεξάρτητοι «σωτήρες» της χώρας μας λουφάζουν αυτήν την στιγμή μέσα στο καλά ασφαλισμένο καβούκι τους. Δηλώσεις συμπόνιας, δηλώσεις κατακρίσεως των άλλων, δηλώσεις συμπαράστασης όμως πουθενά πράξεις φιλαλληλίας, πράξεις μετανοίας.
Και όλοι αυτοί λοιπόν που έχουν μάθει να ζουν με δόξες και τιμές, με οικονομική ευχέρεια, που έρχονται στους Ιερούς Ναούς μόνο στα πανηγύρια (έχει περισσότερο κόσμο- περισσότερους ψηφοφόρους) τολμούν να κατηγορούν την Εκκλησία του Χριστού για ευθύνες της οικονομικής αυτής κρίσης, τολμούν από την μία να κορδώνονται δίπλα στους αρχιερείς ή δίπλα σε θαυματουργές εικόνες της Παναγίας μας και από την άλλη να κατηγορούν τους αρχιερείς, κληρικούς, μοναχούς για το κατάντημα που οι ίδιοι αυτοί δημιούργησαν.
Τι να περιμένει όμως κάποιος από ανθρώπους που ούτε τον «καλό χριστιανό» δεν μπορούν να υποκριθούν. Αν και το ζητούμενο είναι όχι να υποκριθούν δήθεν τους καλούς χριστιανούς αλλά να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, με τους συνανθρώπους τους , με τον Θεό που βλασφημούν με τα καμώματα τους.
Μέσα λοιπόν στην σύγχρονη Ελλάδα μας, που γέμισε δυστυχώς σήμερα από νεοέλληνες δήθεν μορφωμένους και προοδευτικούς που θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία μας, να αλλοιώσουν την πίστη μας, να μολύνουν με ψέματα, ανακρίβειες και αιρετικές δοξασίες τις νέες γενιές των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας τα Μ.Μ.Ε., τα σχολεία μας, τα πανεπιστήμιά μας, και κάθε τι που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους θέλουν αδελφοί μου να ξεχάσουμε την αγωνιστικότητα των προγόνων μας, το θάρρος και το φρόνημα των μακαρίων εκείνων ανθρώπων που είχαν ιδανικά και αξίες.
Θέλουν να ξεχάσουμε, να λησμονήσουμε την πίστη μας, να αρνηθούμε την πίστη εκείνων των νεομαρτύρων που δεν αρνήθηκαν και σφαγιάστηκαν, την Ορθόδοξη πίστη των προγόνων μας, των ελλήνων πατέρων της Εκκλησίας μας, του Κοσμά του Αιτωλού, του Γρηγορίου Παλαμά, του Θεοφάνους του εν Ναούση, του Αντωνίου του Βεροιέως και τόσων άλλων που τα ονόματά τους έμειναν μέσα στην Εκκλησία του Χριστού είτε σαν οσίων, είτε σαν μαρτύρων, είτε σαν ισαποστόλων.
Άνθρωπος χωρίς Θεό δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα ανδρείκελο που οδηγείται από τα πάθη, τις αδυναμίες, και την ματαιοδοξία του στην απώλεια του κατ’ εικόνα.
Είναι όντως λυπηρό να ζούμε στην Ελλάδα έχοντας εκλέξει αντίχριστους. Είναι λυπηρό να είμαστε οι περισσότεροι βαπτισμένοι χριστιανοί αλλά, να μιλούμε σαν αντίχριστοι, να πράττουμε σαν αντίχριστοι, να ζούμε σαν αντίχριστοι.
Μην σας περάσει ο λογισμός ότι αυτό το κείμενο υπονομεύει πολιτικά πρόσωπα ή ότι κάνουμε πολιτική. Όχι! Όμως είναι γελοίο όλοι αυτοί οι δήθεν «υπερασπιστές» της δημοκρατίας να θέλουν να φράξουν το στόμα της Εκκλησίας, να κάνουν την Εκκλησία δικό τους εκλογικό κέντρο και τους πιστούς του Χριστού δικούς τους οπαδούς.
Είναι ανόητο να υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει προσφέρει στο έθνος, είναι ανόητο και δείχνει προχειρότητα σκέψης το να υποστηρίζουν Έλληνες ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος έκλεψε και κλέβει το Δημόσιο. Μάλλον το αντίθετο γίνεται εδώ και δεκαετίες.
Βεβαίως η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από την δική μου υπεράσπιση, η Εκκλησία είναι όχι ένα ανθρώπινο καθίδρυμα που λαβώνεται από τις ανθρώπινες αστοχίες αλλά είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας και γι’ αυτό όσο την κτυπάς τόσο πιο δυνατή γίνεται όσο την διώκεις τόσο πιο σταθερή γίνεται, όσο λασπολογείς γι’ αυτήν τόσο πιο καθαρή την κάνεις, διότι όπως είπε και ο απόστολος «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».
Το παράλογο την σημερινή εποχή είναι ότι όλοι έχουν δικαιώματα εκτός από την Εκκλησία. Όλοι έχουν δικαιώματα εκτός από τον χριστιανό, αυτός θα πρέπει να κάνει την προσευχή του μόνος του κάθε πρωί πριν πάει στο σχολείο και όχι στο προαύλιο του σχολείου διότι φέρνει σε δύσκολη θέση τους αλλόθρησκους. Εγώ θα έλεγα ότι φέρνει σε δύσκολη θέση -αυτό το μικρό παιδάκι που κάνει τον σταυρό του με παρρησία- πολλούς δασκάλους μας που είναι αδιάφοροι αν όχι αντίχριστοι και πολέμιοι της Εκκλησίας μας, διότι απ’ ότι καταλαβαίνεται είναι της μόδας να είσαι εκτός Εκκλησίας, είναι δήθεν προοδευτικός αυτός που αρνείται την Αλήθεια που βίωσαν οι πρόγονοί του, είναι της μόδας να βρίζεις και να κακολογείς τον κλήρο της χώρας μας, να «σατιρίζεις» τα ιερά και τα όσια του τόπου μας, σε εκπομπές, σε θεατρικές παραστάσεις και όλο αυτό να θεωρείται τέχνη, να θεωρείται πολιτισμός, να θεωρείται πρόοδος.
Ε, λοιπόν αυτή την πρόοδο δεν την θέλω, αυτή η πρόοδος μας γυρίζει πίσω, αυτή η ακόρεστη προβολή των δικαιωμάτων θα μεταμορφώσει την κοινωνία μας σε ζούγκλα μιας και έχουν εκλείψει οι υποχρεώσεις και η υπευθυνότητα.
Η Ορθόδοξη Ελλάδα αιμορραγεί από τα ίδια της τα παιδιά, από τους ανθρώπους αυτούς που αντί να την φροντίζουν, γίνονται οι μαστροποί της.
Ελλάδα χωρίς Ορθοδοξία δεν νοείται. Ελλάδα χωρίς εκκλησιές και μοναστήρια δεν νοείται.
Η Ελλάδα και η Ορθοδοξία κάνουν τον Έλληνα και όχι η Ευρώπη και το ευρώ.
ΠΗΓΗ:http://imverias.blogspot.com
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.
Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.
Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.
Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
ΑΜΗΝ.
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.
Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.
Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.
Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.
Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.
Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.
ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.
Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.
ΑΜΗΝ.
Σήκωσε τον Σταυρό σου!
«Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν , απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθήτω μοι» (Ματθ.16,24)
Σηκώνω
τον σταυρό μου σημαίνει: Τα δέχομαι και τα υπομένω όλα αγόγγυστα. Όσα
κι αν μου συμβούν στη ζωή μου. Δυσάρεστα, λυπηρά, πικρά, κοπιαστικά,
καταθλιπτικά. Σηκώνω τον σταυρό μου σημαίνει: έχω χρέος να σηκώνω όχι
μόνο τους σταυρούς που μου προκαλούν οι άλλοι ή μου στέλνει η πρόνοια
του Θεού, αλλά και τους σταυρούς που προκαλώ ο ίδιος στον εαυτό μου.
(Αγίου Ιννοκεντίου , μητροπολίτου Μόσχας)
Πριν
σου στείλει ο Θεός τον σταυρό που σηκώνεις τον κοίταξε με τα διακριτικά
του μάτια, τον εξέτασε με την πάνσοφο λογική του , τον έλεγξε με τη
θεία δικαιοσύνη του, τον θέρμανε στη γεμάτη αγάπη καρδιά του, τον ζύγισε
καλά με τα στοργικά του χέρια, μην τυχόν και πέσει βαρύτερος απ’ όσο
μπορείς να σηκώσεις. Και αφού υπολόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε και
τον απίθωσε στους ώμους σου. Μπορείς να τον σηκώσεις! Κράτησέ τον κι
ανέβαινε με υπομονή από τον Γολγοθά προς την Ανάσταση.
Αντιγραφή από φυλλάδιο
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011
Ταλαίπωρος ἀνθρωπότης!
Ταλαίπωρος ἀνθρωπότης! ἕως πότε θὰ πλανᾶσαι, ἕως πότε ἐθελουσίως θὰ κλείης τοὺς ὀφθαλμούς σου νὰ μὴ θέλης νὰ ἰδῆς τὸ φῶς; ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς σου καί δράμε πρός τό φῶς τὸ ἀληθινὸν πρὶν νὰ σὲ καταλάβη τὸ αἰώνιον σκότος…
* Ἡ μὲν κακία προξενεῖ εἰς τοὺς ἀνθρώπους δυστυχίας, στεναχωρίας, ταραχάς, συγχύσεις, φόβους, κινδύνους ἡ δὲ ἀρετὴ προξενεῖ χαρά, εἰρήνη, γαλήνη, δόξα, τιμή, εὐτυχία καὶ πᾶν ἀγαθόν.
Ἡ κακία ποιεῖ τοὺς ανθρώπους τέκνα τοῦ διαβόλου, τῆς κατάρας, τῆς ὀργῆς καὶ κληρονόμους τῆς κολάσεως· ἡ δὲ ἀρετὴ ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους τέκνα Θεοῦ, τέκνα εὐλογίας, χάριτος καὶ κληρονόμους τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν…
π. Φιλοθέου Ζερβάκου
ΠΗΓΗ: ΑΡΝΙΟΝ
* Ἡ μὲν κακία προξενεῖ εἰς τοὺς ἀνθρώπους δυστυχίας, στεναχωρίας, ταραχάς, συγχύσεις, φόβους, κινδύνους ἡ δὲ ἀρετὴ προξενεῖ χαρά, εἰρήνη, γαλήνη, δόξα, τιμή, εὐτυχία καὶ πᾶν ἀγαθόν.
Ἡ κακία ποιεῖ τοὺς ανθρώπους τέκνα τοῦ διαβόλου, τῆς κατάρας, τῆς ὀργῆς καὶ κληρονόμους τῆς κολάσεως· ἡ δὲ ἀρετὴ ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους τέκνα Θεοῦ, τέκνα εὐλογίας, χάριτος καὶ κληρονόμους τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν καὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν…
π. Φιλοθέου Ζερβάκου
ΠΗΓΗ: ΑΡΝΙΟΝ
Το αποτέλεσμα της τήρησης των εντολών
Αν προσπαθούμε ειλικρινά να φυλάξουμε τις εντολές του Χριστού, η ψυχή θα γεμίσει με την χάρη του Αγίου Πνεύματος∙ και τότε με μια βαθιά αγάπη, γεμάτη συμπόνια, προσευχόμαστε για όλον τον κόσμο όπως για τον ίδιο μας τον εαυτό, και επιθυμούμε πολύ δυνατά την ευημερία του κάθε ανθρώπου περισσότερο από την δική μας.
Μας υπέδειξε ότι η προσευχή του Χριστού στον κήπο της Γεσθημανή περιέβαλε το σύνολο του ανθρωπίνου γένους, από τον Αδάμ μέχρι το τελευταίο παιδί που θα γεννηθεί από γυναίκα.
Η προσευχή που πρότεινε ο Γέροντας Σιλουανός μπορεί δίχως αμφιβολία να αφομοιωθεί σ’ αυτήν την λυτρωτική προσευχή του Κυρίου, και συνεπώς να υπερβεί τα όρια του ατόμου. Αυτή η προσευχή αποτελεί ένα πέρασμα σε μια άλλη διάσταση –την διάσταση του προσώπου-υπόσταση, καθ’ ομοίωσιν της Υποστάσεως του ενσαρκωμένου Λόγου.
Ξέρουμε ότι στα μέτρα που ο άνθρωπος γίνεται όμοιος με τον Χριστό στην γήινη ζωή του, έχει ήδη θεωθεί και έχει γίνει μέτοχος της θείας ζωής.
Πηγή: Συζήτηση με τον γέροντα Σωφρόνιο για τον Άγιο Σιλουανό (περιοδικό Πεμπτουσία από Μικρό Ωρολόγιο) και http://istologio.org
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
