Λέξεις και έννοιες

αβάπτιστος: ο μη βαπτισμένος

άβαξ: σανίδα, πλάκα

αβαρία: απόρριψη φορτίου πλοίου, ζημιά

άβατος: απάτητος, αδιάβατος
 
αββάς: πατέρας, ηγούμενος

αβίωτος: ανυπόφορος, δυστυχισμένος, αφόρητος.

άβυσσος: βάραθρο, αχανές βάθος

αγαθός:καλός,τίμιος, εύπιστος, απλοϊκός

αγαλλίαση:μεγάλη χαρά, ευφροσύνη

Αγαρηνός: απόγονος της Άγαρ(Τούρκος , Άραβας) σκληρός άσπλαχνος

αγγαρεία: ταχυδρομική υπηρεσία με τον άγγαρο(έφιππο ταχυδρόμο), καταναγκαστική υπηρεσία, δυσάρεστη εργασία

αγγελία: είδηση , διαφήμηση

αγγελιοφός: αυτός που φέρνει αγγελία

άγγελμα: μήνυμα είδηση, ανακοίνωση

άγγελος: αγγελιοφόρος και ο άγγελος

επιούσιος: αναγκαίος για την ημέρα

μελίζω:κόβω σε τεμάχια

ζέω: βράζω, ζεματίζω

όρθρος: ξημερώματα, χαραυγή, η ακολουθία του όρθρου

εσπερινός: βραδυνός, η ακολουθία του εσπερινού

ορθός:ίσιος , όρθιος, αληθινός, σωστός.

έσχατος: τελευταίος

ρέμβη: περιπλάνηση του νού

νοσταλγία: ζωηρή επιθυμία επανόδου στην πατρίδα, μελαγχολική ανάμνηση ωραίου παρελθόντος.

μετάσταση: μεταθεση, μετατόπιση

Πακτωλός: ποταμός της Λυδίας που περιέχει ψήγματα χρυσού

τάλαντον: αρχαία νομισματική μονάδα, προτέρημα, χάρισμα.

σαγήνη: μεγάλο αλιευτικό δίχτυ

άναξ: βασιλιάς

ανάκτορο: η κατοικία του βασιλιά

προφήτης: αυτός που μιλάει αντί άλλου, αυτός που προλέγει τα μέλλοντα.

προφητάναξ:αυτός που είναι προφήτης και βασιλιάς μαζί

βρωτός: θνητός

βρῶμα:τροφή

επίθετο: πρόσθετο

παράκλητος: αυτός που τον φωνάζουμε σε βοήθεια, υπερασπιστής, παρηγορητής.

παρακαταθήκη: αυτό που κατατίθεται για φύλαξη, αποταμίευμα.

θεματοφύλαξ: ο φύλακας της παρακαταθήκης, αυτός που φυλάει κάτι με ευλάβεια.

ασυμμετρία: δυσαναλογία

παραβολή: παράθεση, σύγκριση , παροιμία

πιστός: ο έμπιστος, ο σταθερός, ο ακριβής

 καινή: νέα, καινούργια

διαθήκη: υπόσχεση, διάθεση περιουσίας

εφημέριος: ημερήσιος, καθημερινός, ιερέας ενορίας

εωσφόρος: αυτός που φέρνει την αυγή, ο διάβολος

νηστεία:ασιτία, αποχή απο τις τροφές, εγκράτεια

κατάλυση: ανατροπή, κατάργηση,

νέμεσις: θεία δίκη

άρδην: εκ θεμελίων,ριζικά

νεφέλη: σύννεφο

νεωκόρος:φύλακας και επιμελητής ναού

εφάπαξ: μία μόνο φορά

Κείμενα βυζαντινής μουσικής

Απο : http://bizantinimusic.weebly.com 

Ουρά χιλιομέτρων για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη

Ουρά χιλιομέτρων για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη (Φώτο – Video)
Κυριακή, 23 Οκτυώβριος 2011


Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης - 01.54

Χιλιάδες πιστοί συρρέουν όλο το 24ωρο στην Ιερά Μονή Νοβοντέβιτσι της Αγίας Πετρούπολης, για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη της Παναγίας από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πιστοί παρόλο το τσουχτερό κρύο και τη βροχή έχουν σχηματίσει ουρά πέντε (5) χιλιομέτρων, ενώ μέχρι αυτή την ώρα την Αγία Ζώνη έχουν προσκυνήσει πάνω από 400.000 ρώσοι.

Σύμφωνα με εκπρόσωπους της Κυβέρνησης, ουδέποτε στην Αγία Πετρούπολη έγινε τέτοιο προσκύνημα όπως αυτό της Αγίας Ζώνης.

Πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι ο Κυβερνήτης της Αγίας Πετρούπολης κ. Γκεόργκι Πολτάφτσενκο και Μέλη του Κρεμλίνου, εξέφρασαν προς στον Ηγούμενο γέροντα Εφραίμ την χαρά τους, για την μεταφορά της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι συνέχαιραν τους Βατοπαιδινούς πατέρες, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό προβάλουν σωστά την πατρίδα τους σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες.

Επίσης δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην οικουμενική προσφορά της Μονής, αλλά και στο πνευματικό έργο του Ηγουμένου.

Να σημειωθεί ότι η Αγία Ζώνη είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται εκτός Ελλάδος παρόλο που έχει ζητηθεί και από άλλες χώρες όπως τις ΗΠΑ, την Ρουμανία και άλλες.

Η Αγία Ζώνη θα παραμείνει στην Αγία Πετρούπολη μέχρι την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου, και εν συνεχεία θα μεταφερθεί στο Αικατεριναδόρ, Νόρλισκ, Βλαδιβοστόκ, Κρασνογιάρσκ, Νίζνι Νοβγκόροντ, Ντιβέγιεβο, Σαράνσκ, Σαμάρα, Ροστόβ, Καλίνινγκραντ και Μόσχα.

Στις 19 Νοεμβείου την Αγία Ζώνη θα συνοδεύσει Μόσχα ο Ηγούμενος γέροντας Εφραίμ μετά από παράκληση του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου, ο οποίος τις ημέρες εκείνες συμπληρώνει το 65ο έτος της ηλικίας του.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr την Αγία Ζώνη στη Μόσχα θα υποδεχθούν και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας και ο Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστοφόρος.

Τέλος οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ και ο Πρωθυπουργός κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, έχουν ζητήσει προσωπικά από τον Ηγούμενο Εφραίμ να επισκεφθεί τις κατοικίες τους και να τις ευλογήσει με την Αγία Ζώνη.

ΠΗΓΗ:http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9611%3A-video&catid=13

Να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω...

Πόσες φορές έχουμε θελήσει άραγε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω;
Με αυτό τον τρόπο θα κατορθώναμε να επηρεάσουμε θετικά τη ζωή μας αναιρώντας κάποιες λανθασμένες επιολογές του παρελθόντος.
Μπορούν όμως αποφάσεις του παρόντος να αλλάξουν συντελεσμένες καταστάσεις του παρελθόντος;
Ναι!
Διότι αυτός που δε γνωρίζει τη φθορά του χρόνου, αυτός για τον οποίο παρελθόν,παρόν και μέλλον είναι ενιαία και αδιαίρετα, μάς έχει επιτρέψει να μετανοούμε για τα λάθη μας και να καθαρίζουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που λάβαμε με το Άγιο Βάπτισμα.

Συνεπώς, ας μη διστάζουμε αλλά, εξομολογούμενοι, να απαλλάξουμε την ψυχή μας από τα λάθη του παρελθόντος βαδίζοντας προς ένα καθαρότερο και χριστιανικότερο μέλλον, με τη σκέψη μας στραμμένη προς τη θεία αιωνιότητα.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που το έστειλε!

ΠΗΓΗ:http://aoratigonia.blogspot.com

Ποιός εἶναι ὁ Χριστιανός;

Ὁ Χριστιανός εἶναι ἕνας μικρός Χριστός ἐπάνω στήν γῆ. Ναί!

Ὁ Χριστιανός πρέπει νά εἶναι μιά σμικρογραφία τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως, ὅταν ἀποσπάσουμε μιά σταγόνα νεροῦ ἀπό τήν θάλασσα, ἔχουμε στά χέρια μας μία σμικρογραφία τῆς θαλάσσης, ἔτσι καί ὅταν ἀποσπάσουμε ἕναν Χριστιανό ἀπό τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε μία σμικρογραφία Χριστοῦ.
Γιά νά εἶναι κάθε Χριστιανός ἕνας μικρός Χριστός, ὀφείλει νά ἀποκτήση νοῦ Χριστοῦ, μάτια Χριστοῦ, γλῶσσα Χριστοῦ, χέρια Χριστοῦ, καρδιά Χριστοῦ.
Νοῦ Χριστοῦ, πού νά εἶναι πάντα φωτεινός, πού νά μήν φιλοξενῆ σκέψι κακή, νά μήν σκέπτεται καί νά μήν σχεδιάζη τό κακό.
Μάτια Χριστοῦ, πού νά μήν βλέπουν τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἀλλά τήν αἰωνιότητα τοῦ οὐρανοῦ. Μάτια καθαρά, βλέμμα ἁγνό, γεμᾶτο συμπόνια καί καλωσύνη.
Γλῶσσα Χριστοῦ, πού νά ὑπηρετῆ τήν ἀλήθεια, νά ὑπερασπίζεται τήν δικαιοσύνη καί νά εἶναι ἄγρυπνος φρουρός τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ.
Χέρια Χριστοῦ, πού νά μήν διαπράττουν κλοπή, πού νά μήν παλαμίζουν τό Εὐαγγέλιο, νά μή χειροδικοῦν καί καθίστανται δολοφονικά.
Καρδιά Χριστοῦ, πού νά ἀγαπᾶ χωρίς ὑπολογισμούς. Μιά καρδιά πού νά χωροῦν ἀκόμη καί οἱ πλέον ἄσπονδοι ἐχθροί. Μιά καρδιά, πού νά μή σείεται ἀπ’ τό κακό, πού νά μήν πληγώνεται ἀπό τόν πονηρό· μιά καρδιά γεμάτη ἀπό θεϊκή ἀγάπη.

Αὐτός εἶναι ὁ Χριστιανός. Ναί, αὐτό θά πῆ Χριστιανός.

Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο «Γρηγορεῖτε» τοῦ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου
ΠΗΓΗ:http://paparokades.blogspot.com

Χωρίς Αυτού

«Χωρίς Αυτού ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν>>

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!

Η εικόνα Άξιον Εστί

 H εικόνα της Παναγίας  του Άξιον Εστί βρίσκεται στον ναό του Πρωτάτου   στις Καρυές στην πρωτεύουσα  του αγίου Όρους.  Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι  ο πρώτος ναός που κατασκευάστηκε τον Άγιον Όρος. Η εικόνα ονομάζονταν   Παναγία   η Ελεούσα,  χαρακτηριστικό της είναι ότι  ο Χριστός βρίσκεται στην αγκαλιά της Παναγίας στη δεξιά της πλευρά , αλλά μετά από θαύμα η εικόνα μετονομάστηκε σε Άξιον Εστί. Το θαύμα έχει ως εξής.

Κάπου στα τέλη του 10^ου αιώνα σε ένα κελί στις Καρυές του Αγίου Όρους ασκήτευαν δύο μοναχοί. Ο ένας από τους δύο τελούσε την  προσευχή του όρθρου της Κυριακής  ενώ ο άλλος έλειπε από το κελί. Δέχτηκε τότε την επίσκεψη ενός άγνωστου  μοναχού και συνέχισαν μαζί τον όρθρο . Όταν έφτασαν στο  σημείο που έπρεπε να ψάλλουν   στην Παναγία «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον..» ο φιλοξενούμενος μοναχός άρχισε να ψέλνει έναν άλλον ύμνο το «Άξιον  εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε…»

 Ο ύμνος αυτός άρεσε τόσο  πολύ  στον μοναχό του κελιού που τον άκουγε για πρώτη φορά ώστε  ζήτησε  από τον άγνωστο μοναχό να του τον γράψει για να τον έχει και να τον ψάλλει και αυτός. Αλλά δεν βρέθηκε  μεμβράνη και πένα στο κελί. Ζήτησε τότε ο φιλοξενούμενος μοναχός  μια   πλάκα από μάρμαρο και όταν την πήρε στα χέρια του άρχισε με το δάχτυλο του να χαράσσει την  πλάκα γράφοντας τον ύμνο όπως του ζήτησε ο μοναχός . Αφού τελείωσε  του φανέρωσε ότι είναι   ο αρχάγγελος Γαβριήλ και ότι στο εξής έπρεπε  να ψάλλει τον ύμνο με αυτόν τον τρόπο.  Μετά από όλα αυτά  εξαφανίστηκε από μπροστά του.

Ο μοναχός ανέφερε το θαύμα στους άλλους μοναχούς της κοινότητας  του Αγίου Όρους και μετά από  τη βεβαίωση του θαύματος η εικόνα μεταφέρθηκε στον ναό  του Πρωτάτου ενώ  η μαρμάρινη πλάκα με τον ύμνο μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης όπου έμεινε εκεί. Η  πλάκα αυτή   χάθηκε  τον καιρό όπου οι Φράγκοι  άλωσαν την Πόλη κατά  την 4^η Σταυροφορία και πιθανώς να την μετέφεραν στη Δύση.  

Από τότε η εικόνα Παναγία  η Ελεούσα  ονομάστηκε Άξιον Εστί ενώ  η περιοχή  που βρισκόταν το κελί  πίσω από την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα που έγινε το θαύμα ονομάστηκε «κοιλάδα του Άδειν»  από το άδω  που σημαίνει υμνώ ψάλλω.

Ο ύμνος έχει ως εξής:

Άξιον εστίν ως αληθώς

μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,

την αειμακάριστον και παναμώμητον

και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ

και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ

την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,

την όντως Θεοτόκον,

Σε μεγαλύνομεν.

Το θαύμα αυτό το ακούσαμε από τον αρχοντάρη μοναχό  μέσα στον ναό του Πρωτάτου σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος.

Η εικόνα είναι απο το http://panagias.blogspot.com/ 

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐπί τῇ 20ῇ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ (ΚΠολις, 22 Ὀκτωβρίου 2011)

Ἰδού, «κυκλόθεν ἡμῶν στέφανος ἀδελφῶν, ὡς βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ κυκλοῦσιν ἡμᾶς ὡς στελέχη φοινίκων» (πρβλ. Σοφ. Σειρ. ν΄ 12), χαίροντες μεθ’ ἡμῶν καὶ ἐκδηλοῦντες τὰ φιλάδελφα καί φιλοπάτορα αἰσθήματα αὐτῶν.

Μετὰ πάσης περιχαρείας διαπιστοῦμεν τὴν συμμετοχήν, ἅπαξ ἔτι, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἀμφιετηρίδα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καθότι ὁ ἀπὸ κοινοῦ πανηγυρισμὸς ἐπαυξάνει τὴν εὐφροσύνην, ἐπιβεβαιῶν τὴν στενότητα καὶ τὴν γνησιότητα τοῦ συνδέσμου τῆς ἀγάπης μεταξὺ ἡμῶν, ἐπειδή, κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, «τὸ χαίρειν μετὰ χαιρόντων οὐ σφόδρα ρᾴδιον» (Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Ρωμανόν, P.G. 50, 607). Καὶ εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἡ συμπλήρωσις εἰκοσαετίας ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς ἡμῶν εἰς τὸν πανίερον Οἰκουμενικὸν Θρόνον, οὐχὶ διότι τοιουτοτρόπως ἀπεκτήσαμεν ἐξουσίαν ἢ προβολήν, ἀλλὰ διότι οὕτως ἐκδηλοῦται τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου, τοῦ Ὁποίου ἡ ἄμαχος δύναμις ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τελειοῦται (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9), «καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄ 12).

Ὁ Θρόνος οὗτος εἶναι θρόνος διακονίας συμπάσης τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τό σημεῖον αὐτὸ ἔγκειται τὸ πρωτεῖον αὐτοῦ ἐν τῷ συστήματι τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ ἀνάρρησις εἰς αὐτὸν σημαίνει τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς «μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ια΄ 28).

Πρὸ εἰκοσαετίας, ὑπακούοντες εἰς τὴν κλῆσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, παρελάβομεν, ὡς εἴχομεν τότε εἴπει, «τὸν σταυρὸν Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, εἰς συνέχισιν τῆς ἀνόδου εἰς τὸν Κρανίου τόπον, εἰς συσταύρωσιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ καὶ τῇ Αὐτῷ συνεσταυρωμένῃ Ἐκκλησίᾳ», ἀλλὰ καὶ «εἰς συντήρησιν τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως».

Οὕτω, πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς κλήσεως, κατὰ τὰς διαρρευσάσας δύο δεκαετίας, ἐβιώσαμεν, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτε, τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν...ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν» (Β΄ Κορ. δ΄ 7-11).

Ὅθεν, δοξάζομεν τὸ μέγα καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ πρὸς τὴν ἡμῶν Μετριότητα φιλανθρωπίᾳ, ὅτι ἱκάνωσεν ἡμᾶς ἐπί τοσαῦτα συναπτὰ ἔτη εἰς τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς Πατριαρχίας, ἐπιδαψιλεύων ἡμῖν τιμίους συνεργάτας συγκυρηναίους, στιγμὰς εὐτυχεῖς, ἀλλὰ καὶ σθένος εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν παντοίων δυσχερῶν περιστάσεων, διότι «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν ἡμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν αἱ παρακλήσεις Αὐτοῦ ηὔφραινον τὴν ψυχὴν ἡμῶν» (Ψαλμ. 93, 19). Ἠγωνίσθημεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, ἀπὸ τῆς ἡγιασμένης καὶ ἐνδόξου ἐπάλξεως τοῦ Φαναρίου, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσφιλῶν ἀδελφῶν καὶ συνεργατῶν ἡμῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ κατὰ τὴν εὔσημον στιγμὴν ταύτην ἐκφράζομεν τὸν δίκαιον ἔπαινον καὶ τὴν εὐγνώμονα ἡμῶν εὐχαριστίαν διὰ τὴν πολύτιμον ἀρωγὴν καὶ ποικιλότροπον συμπαράστασίν των. Δὲν ἐπιχειροῦμεν νὰ ἐκτιμήσωμεν τὸν βαθμὸν τῆς ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τὰς ὑψηλὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ὑπουργήματος, ἢ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς εἰκοσαετοῦς ἄχρι τοῦ νῦν διακονίας ἡμῶν ἐκ τῆς θέσεως ταύτης. Ὁ Δεσπότης Χριστὸς κατὰ πρῶτον καὶ ἡ ἱστορία κατὰ δεύτερον λόγον θὰ κρίνουν αὐτά. Ἄλλωστε, «ἐξ Αὐτοῦ καὶ δι’ Αὐτοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ρωμ. ια΄ 36). Ἡμεῖς καὶ ἐφεξῆς, ὡς καὶ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν διακονίας, ἀναθέτομεν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» τῷ Κυρίῳ Παντοκράτορι, «τῷ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν» (Ἐφ. γ΄ 20).

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

 

Αντιγραφή απο το ιστολόγιο: http://anastasiosk.blogspot.com/ 

Τι μπορούν να αγοράσουν τα λεφτα

Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν

κρεβάτι αλλά όχι  ύπνο

βιβλία αλλά όχι μυαλό

φαγητό αλλά όχι όρεξη

φάρμακα αλλά όχι υγεία

καλοπέραση αλλά όχι ευτυχία

Από το Αγιον Ορος...

 Ηρθε από το Άγιον Όρος ο άντρας μου:

Με τα κομποσχοίνια του, τα βιβλία, τα λιβάνια, τις εικονίτσες και τον αέρα της αγιοσύνης που φυσάει εκεί πάνω, θες από τις μνήμες του Παύλου Μελά, θες από τα παλέματα των καλογήρων, από τους κρυμμένους ασκητές, από το φανερό φως της Παρθένου, από τις βυζαντινές ψαλμωδιές, από τα αλάδωτα των νηστειών, από τα χρόνια της μονολόγιστης ευχής που έσκαψε υπομονές στους απαράκλητους τόπους και φύτεψε άνθη στα περάσματα από μοναστήρι σε σκήτη, από το συνωστισμό των προσευχών -όσο πυκνώνουν τα σύννεφα στον χειμώνα της πατρίδας-.

Δεν ρώτησα πολλά, είπε λιγότερα.

Όλα παίχτηκαν στο ατμοσφαιρικό επίπεδο και στην ήρεμη αδιαφορία για τα δελτία ειδήσεων. Κλείσαμε την τηλεόραση των ψεμμάτων, δεν μιλήσαμε για την χάλια κατάσταση, δεν συνομολογήσαμε ικεσία αλλά ήταν η φυσική εξέλιξη, όσο το σπίτι μας μυρίζει ακόμη τα θυμιάματα των ρούχων, που φορούσε στις αθωνικές αγρυπνίες.

Άφησα μια λάμπα αναμμένη στο σαλόνι, τη νύχτα -μην μπερδευτούν τα ράσα των μοναχών στα έπιπλα και μας ξυπνήσουν ή τους εμποδίσουμε στις ιεροπραξίες της ευλογίας του κόσμου- και κοιμήθηκα δίχως ανησυχία....

Κάποιοι θαρθούν σπίτι μας απόψε. Κάποιοι έρχονται κάθε βράδυ.

Στο απαλό φως του πορτατίφ, μου χαμογελούσαν οι φίλοι του Κυρίου μου, του Κυρίου της πατρίδας μου -εικονάκια αγίων στο κομοδίνο-.

"Μιλήστε Του", είπα και δεν έχασαν το χαμόγελό τους....

Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού....Εμείς φύγαμε και Συ έρχεσαι ξοπίσω μας, ανήσυχος μην χαθούμε μακριά Σου.....
Κύριε είμαστε σε καιρό θλίψης και άλλον βοηθό δεν έχει η πατρίδα μας.

Εσένα μόνο.Μην μας αφήσεις, Εσύ που νοιάζεσαι να φυτρώσουν στην ώρα τους -στις πλαγιές του Άθωνα- τα άγρια χόρτα που τρέφουν τους ερημίτες, Εσύ που είπες "ελάτε να σας ξεκουράσω".

Κουραστήκαμε στην αποστασία Κύριε, κουραστήκαμε με τους άρχοντες τους υιούς των ανθρώπων, κουραστήκαμε να βλέπουμε ιστούς χωρίς σημαίες και πατρίδα δίχως Θεό.

Σώσον Κύριε τον λαόν Σου.

http://anazhthseis-elena.blogspot.com

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…
Ἐπιστολή
ἀπό τήν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Yu

 .        Εἶμαι Κινέζα, γεννήθηκα στήν Ταϊβάν καί τό χριστιανικό μου ὄνομα εἶναι Πελαγία. Ἤμουν προτεστάντισσα καί χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιά νά γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νά διαβάζω τήν Ἁγία Γραφή καί ἔχω ὅλες τίς ἐκδόσεις της στά κινεζικά.
.      Ἔχω ἐπισκεφθεῖ τήν Ἑλλάδα καί διαπίστωσα ὅτι εἶναι μία πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στήν πατρίδα σας, πρίν φθάσω ἀκόμα, μέσα στό ἀεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί εἶναι οἱ Ἕλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλοῦσαν, πῶς γελοῦσαν καί πῶς χειροκροτοῦσαν τόν πιλότο κατά τήν προσγείωση, πράγμα ἀπίστευτο γιά μᾶς τούς Ἀσιάτες πού εἴμαστε συντηρητικοί καί δέν ἐκδηλώνουμε τά συναισθήματά μας. Τώρα πιά ξέρω ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔχει μέσα της λίγο πάθος καί λίγο ἔνταση φωνῆς.
.     Στήν Ἑλλάδα ἐπισκέφθηκα πολλές ἐκκλησίες, συμμετεῖχα στή Θεία Λειτουργία καί ὅταν κοινωνοῦσα τά Ἄχραντα Μυστήρια ἔκλαιγα, παρ᾽ ὅλο πού δέν καταλάβαινα τήν ἑλληνική γλώσσα, γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἴδια.
.  Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη, νά μεταλάμβανα τή Θεία Κοινωνία καί νά φιλοῦσα τίς Ἅγιες Εἰκόνες ἀπό τά βρεφικά μου χρόνια μέχρι τόν θάνατό μου.
.      Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἀντί τῆς Θείας Κοινωνίας τρῶμε καί πίνουμε τά φαγητά τῶν εἰδώλων.
.    Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά γεμίζουν τά αὐτιά μου ἀπό Ἅγιους Ὕμνους.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά αὐτιά μας εἶναι γεμάτα μέ ἤχους ἀπό τίς σοῦτρες καί τά οὐρλιαχτά τῶν εἰδώλων.
.      Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά ὀσφραίνομαι τή γλυκιά εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού ἡ ὄσφρησή μας εἶναι γεμάτη ἀπό καπνούς ἀπό τίς θυσίες στά εἴδωλα.
.       Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε τά χέρια μου νά ἀγγίζουν τίς εἰκόνες, τά Ἅγια Λείψανα καί νά γεμίζουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά χέρια μας ἀγγίζουν εἴδωλα, εἰδωλόθυτα καί ἀγκαλιάζουν τό τίποτα.
.        Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά ἀνάβω λαμπάδες στόν Χριστό καί ὄχι ὅπως ἐδῶ πού καῖμε χρήματα γιά τά φαντάσματα. .       Ἔψαχνα τήν ἀλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες ἀπό 30 διαφορετικές ἐκδόσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὅλες τους εἶναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες ἀπό ἑτεροδόξους). [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα κλαῖμε γιὰ τοὺς δυστυχεῖς καὶ εὐτελισμένους ἑαυτούς μας, ποὺ θέλουμε νὰ μεταφράσουμε τὰ Λειτουργικὰ κείμενα καὶ τὰ Ἀναγνώσματα στὶς Ἀκολουθίες!…]
.      Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά διαβάζω τήν Καινή Διαθήκη στό πρωτότυπο!
.     Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἔχουμε μάτια κι ὅμως εἴμαστε τυφλοί.
.    Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά μπορῶ νά βλέπω παντοῦ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
.      Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί βλέπουμε παντοῦ ναούς εἰδώλων.
.       Ναί, εἶμαι Ὀρθόδοξη, ἀλλά ὡς Ταϊβανέζα, τά Ὀρθόδοξα βιώματά μου εἶναι φτωχά.
.         Κλαίω γιά μένα, γιατί δέν ἔχω τή δυνατότητα νά δείξω στούς συμπατριῶτες μου τό μεγαλεῖο τῆς πίστης μας… Οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ θέλουν νά δοῦν σημεῖα καί θαύματα…
.        Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί δέν ἔχουμε τή χάρη νά βλέπουμε καί νά ἀκοῦμε τόσα θαύματα, τόσα ἅγια λόγια, πού ἔχετε δεῖ καί ἀκούσει 2000 χρόνια στήν Ἑλλάδα καί πού ἀκόμα βλέπετε… [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ποὺ …θέλουμε νὰ τὰ ἀφανίσουμε. Εἰδικῶς δὲ μερικοὶ ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης !…] Ἡ Ταϊβάν δέν εἶναι ὀρθόδοξη χώρα, οἱ γιορτές μας δέν μοιάζουν καθόλου μέ τίς δικές σας.
.       Λυπᾶμαι πού στήν Ἑλλάδα ἔχετε τόσο ὄμορφα βουνά, πού τά καῖτε καί δέν τά φροντίζετε, ἀλλά θαυμάζω πού σχεδόν κάθε βουνό ἔχει κι ἕνα Μοναστήρι. Ἐμεῖς ἔχουμε βουνά γεμάτα ἀπό ναούς. Μοναστήρια καί εἴδωλα βουδιστικά.
.       Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά πάω νά προσευχηθῶ σέ κάποιο Μοναστήρι εὔκολα.
.       Κλαίω γιά μένα καί τούς συμπατριῶτες μου. Πρώτη φορά πῆγα σέ Μοναστήρι, στήν Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στό Πήλιο. Ταξίδεψα ἀπό τήν Ταϊβάν στήν Ἑλλάδα 16 ὧρες μέ τό ἀεροπλάνο, μερικές ὧρες μέ τό τραῖνο ὥς τή Λάρισα καί ἄλλη μία ὥρα, μέ τό αὐτοκίνητο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πού τό ὁδηγοῦσε μία ἀδελφή…
.       Εἶδα τά παλιά ἐρείπια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, εἶδα τόσα ἄλλα μέρη στήν Ἑλλάδα ἐγκαταλελειμμένα καί μάτωσε ἡ καρδιά μου. Στήν Ταϊβάν δέν ἔχουμε τόσο ἀρχαῖα, Ἅγια καί ὄμορφα μέρη, ἀλλά ἐσεῖς δέν τά ἐκτιμᾶτε.
.        Κλαίω πού δέν ἔχουμε ἐδῶ ὄμορφες εἰκόνες. Κλαίω, γιατί νοιώθω τόν Χριστό ἀδύναμο, γυμνό.
.         Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοί μέ τήν κρίση πού διέρχεστε, ἀλλά δέν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε.
.          Ἡ Ταϊβάν εἶναι χώρα μέ μεγάλη ἀνάπτυξη, ἀλλά βρίσκεται στό σκοτάδι τοῦ σατανᾶ καί ἡ πνευματική μας ζωή εἶναι κενή.
.        Στήν Ἑλλάδα εἶδα πολλούς Ἕλληνες, ἰδίως τίς Κυριακές, νά γλεντᾶνε, νά πίνουν καί νά μήν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Ἐδῶ ὅμως στήν Ταϊβάν οἱ συμπολίτες μου ἀλλά κυρίως οἱ νέοι, ἀκόμα καί νά ἤθελαν νά ἔρθουν στήν ἐκκλησία μας εἶναι σχεδόν ἀδύνατο, διότι ἡ μόνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία πού ὑπάρχει εἶναι ἕνα δωμάτιο στόν 4ο ὄροφο μιᾶς πολυκατοικίας στήν ἄκρη τῆς Ταϊπέι καί πολλές φορές πολύς κόσμος μένει ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, γιατί ὁ χῶρος εἶναι μικρός.
.         Ἀδελφοί καί ἀδελφές μου στήν Ἑλλάδα, παρ᾽ ὅλο πού εἶμαι πνευματικά ἀνάπηρη, ἔχω ἀκόμα τά πόδια μου ζωντανά, ὥστε νά γονατίσω μπροστά σας καί νά ζητιανέψω.
.       Θά παρακαλέσω νά μέ θεωρήσετε σάν τόν φτωχό Λάζαρο, νά μᾶς θρέψετε μέ τά ἀπομεινάρια τοῦ πνευματικοῦ πλούτου πού ἔχετε, νά μᾶς ρίξετε μερικά ψίχουλα ἀπό τά ἀποφάγια σας, ἀπό τά ἀφιερώματα πού χαρίζετε στίς ἐκκλησίες σας, ἀπό τά πολλά ἐκκλησάκια πού ἔχετε σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδας σας.
.       Τό Ὀρθόδοξο ποίμνιό μας, ὅπως γνωρίζετε, εἶναι μικρό, λιγότερο ἀπό ἑκατό ψυχές. Δέν εἴμαστε πλούσιοι. Δέν ἔχουμε τή δύναμη νά ἀγοράσουμε μία καλή αἴθουσα μέσα στήν πόλη, γιά νά καλύψουμε τίς λατρευτικές μας ἀνάγκες, τίς κατηχήσεις, τά μαθήματα πού παραδίδει ὁ π. Ἰωνάς καί νά προσελκύσουμε τούς νέους κυρίως καί ὅσους θέλουν νά μᾶς γνωρίσουν ἀπό κοντά. Αὐτούς πού μέχρι τώρα πληροφοροῦνται τήν ὕπαρξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.
.       Δέν σᾶς ζητῶ νά χτίσουμε Ἐκκλησία. Θά κόστιζε ἑκατομμύρια. Βοηθῆστε μας μόνο νά ἀγοράσουμε ἕνα μεγαλύτερο χῶρο στό κέντρο τῆς πρωτεύουσας, τόν ὁποῖο θά μετατρέψουμε σέ Ἐκκλησία γιά χάρη τοῦ ἔθνους μου, τῶν ἀδελφῶν μου, πού δέν ἄκουσαν καί δέν γνώρισαν ποτέ τόν Χριστό μας. Εἴμαστε 23.000.000 ἄνθρωποι! Κι ὅμως σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη…
.        Ἀδέλφια μου, ἄν χρειαστεῖ νά δουλέψω γιά σᾶς, γιά νά ξεπληρώσω λιγάκι τήν ἀγάπη σας, θά τό κάνω μέ ὅλη μου τήν καρδιά καί γιά ὅλη μου τή ζωή.
.      Εὐχαριστῶ καί νά μέ συγχωρεῖτε.

Πελαγία Yu

 ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», ἀρ. τ. 84/Α´ τρίμ. 2011, σελ. 208 -213


http://christianvivliografia.wordpress.com

Σοί, Κύριε......................

Πριν από το τέλος κάθε δέησης, και όταν ο ιερεύς προτρέπει τον λαό λέγοντας

«ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»,
ο λαός απαντάει:

«Σοί, Κύριε». «Σε σένα Κύριε».

Αυτές οι λέξεις είναι πολύ γνωστές. Και εύκολα τις θυμώμαστε. Και κάθε Χριστιανός μπορεί να τις χρησιμοποιεί σε κάθε περίσταση της ζωής του.

Όταν έχεις υγεία, και πηγαίνουν καλά οι δουλειές σου, πες με όλη σου την καρδιά:

«Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε την ευχαριστία.

Όταν οι άνθρωποι σε τιμούν και λένε καλά λόγια για σένα, πες από μέσα σου:

«Αυτά δεν αξίζουν να αποδοθούν σε μένα, αλλά Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε τη δοξολογία.

Και όταν υποπέσεις στο φθόνο των ανθρώπων και στην προδοσία των φίλων σου, να μη παρεκκλίνει η καρδιά σου και τους κρατήσεις κακία· αλλά πες: Όλα αυτά τα αναθέτω στην κρίση Σου και στην δικαιοσύνη Σου.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν θα ξεπροβοδίζεις μέσα στο φέρετρο την πιο λατρευτή σου αγάπη, βάδιζε με γενναιότητα, σαν να πηγαίνεις δώρο στον πιο καρδιακό σου φίλο. Και πες: Αυτή την αγαπημένη μου ψυχή, Σού την προσφέρω σαν δώρο.

«Σοί, Κύριε».

Και όταν σε περικυκλώνουν σύννεφα δαιμονικά, θλίψεις, αρρώστειες και δοκιμασίες, μην απελπίζεσαι. Αλλά πες: Στην βοήθεια και στο έλεός Σου καταφεύγω.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν ο Άγγελος έλθει στην επιθανάτια κλίνη σου, μην κλάψεις! Φίλος σου είναι! Αλλά φρόντισε να συγχωρηθείς με τους δικούς σου. Και πες: Την ψυχή μου τη μετανοημένη, την παραδίδω στα χέρια Σου.

«Σε Σένα, Κύριε».


π. Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος


ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com