H εικόνα της Παναγίας του Άξιον Εστί βρίσκεται στον ναό του Πρωτάτου
στις
Καρυές στην πρωτεύουσα του αγίου Όρους. Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου
και είναι ο πρώτος ναός που
κατασκευάστηκε τον Άγιον Όρος. Η εικόνα ονομάζονταν Παναγία
η
Ελεούσα, χαρακτηριστικό της είναι ότι ο Χριστός βρίσκεται
στην αγκαλιά της Παναγίας στη δεξιά της πλευρά , αλλά μετά από θαύμα η εικόνα
μετονομάστηκε σε Άξιον Εστί. Το θαύμα έχει ως εξής.
Κάπου στα τέλη του 10ου αιώνα σε ένα κελί στις Καρυές
του Αγίου Όρους ασκήτευαν δύο μοναχοί. Ο ένας από τους δύο τελούσε την προσευχή του όρθρου της Κυριακής ενώ ο άλλος έλειπε από το κελί. Δέχτηκε τότε
την επίσκεψη ενός άγνωστου μοναχού και
συνέχισαν μαζί τον όρθρο . Όταν έφτασαν στο
σημείο που έπρεπε να ψάλλουν στην
Παναγία «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον..» ο
φιλοξενούμενος μοναχός άρχισε να ψέλνει έναν άλλον ύμνο το «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε…»
Ο ύμνος αυτός άρεσε τόσο πολύ στον μοναχό του κελιού που τον άκουγε για πρώτη φορά ώστε
ζήτησε από τον άγνωστο μοναχό να του τον γράψει για να τον έχει και να τον ψάλλει
και αυτός. Αλλά δεν βρέθηκε μεμβράνη και
πένα στο κελί. Ζήτησε τότε ο φιλοξενούμενος μοναχός μια πλάκα από μάρμαρο και όταν την πήρε στα χέρια
του άρχισε με το δάχτυλο του να χαράσσει την πλάκα γράφοντας τον ύμνο όπως του ζήτησε ο μοναχός .
Αφού τελείωσε του φανέρωσε ότι είναι ο αρχάγγελος
Γαβριήλ και ότι στο εξής έπρεπε να ψάλλει
τον ύμνο με αυτόν τον τρόπο. Μετά από όλα
αυτά εξαφανίστηκε από μπροστά του.
Ο μοναχός ανέφερε το θαύμα στους άλλους μοναχούς της κοινότητας του Αγίου Όρους και μετά από τη βεβαίωση του θαύματος η εικόνα μεταφέρθηκε
στον ναό του Πρωτάτου ενώ η μαρμάρινη πλάκα με τον ύμνο μεταφέρθηκε στο
Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης όπου έμεινε εκεί. Η πλάκα αυτή χάθηκε τον καιρό όπου οι Φράγκοι άλωσαν την Πόλη κατά την 4η Σταυροφορία και πιθανώς να
την μετέφεραν στη Δύση.
Από τότε η εικόνα Παναγία
η Ελεούσα ονομάστηκε Άξιον Εστί
ενώ η περιοχή που βρισκόταν το κελί πίσω από την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα που έγινε
το θαύμα ονομάστηκε «κοιλάδα του Άδειν» από
το άδω που σημαίνει υμνώ ψάλλω.
Ο ύμνος έχει ως εξής:
Άξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον,
Σε μεγαλύνομεν.
Το θαύμα αυτό το ακούσαμε από τον αρχοντάρη μοναχό μέσα στον ναό του Πρωτάτου σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος.
Η εικόνα είναι απο το http://panagias.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου