Το πάθος της ζήλιας Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο αυξάνεται και το πάθος.

Το πάθος της ζήλιας .

Αυτό το πάθος μπορεί να τον φέρει σε μεγάλα κακά κάποιο.Η ζήλια σε βάζει να κακοποιήσης τον άλλο,να τον κατακρίνεις,να τον φθονήσης,να τον καταλαλήσης,να τον προδώσεις.Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο αυξάνεται και το πάθος.
Με άλλο μέσω δεν εξαλείφεται παρά μόνο με την παράκληση προς τον Θεόν,με την καθαρά εξομολόγηση και με την περιφρόνηση προς το πάθος αυτό.

Ακόμα και τα ζώα έχουν την ζήλεια.Αλλά τα ζώα καθώς και το παιδί αν ζηλεύουν δεν αισθάνονται,εμεις ομως άνθρωποι με λογική πρεπει να έχουμε τετοια πάθη;
Ποτε δε προοδευει εκείνος που νοιώθει ζήλεια,όλοι το έχουμε αυτο το κακό,άλλος όμως το πολεμάει και άλλος το μετριάζει.Όταν το πολεμάς δε σε βλάπτει.Αυτό το πάθος σε κάνει φθονερό,μισάδελφο,θυμώδη,γεμάτο κακία.Εαν κανείς δεν επιμεληθη να το εξαλείψη απο μέσα
του θα τον καταφάγη
Όσιος Άνθιμος της Χίου

Πηγή:Απόσπασμα απο το βιβλίο Άγιου Ανθίμου Χίου "Διδαχές πνευματικές-Άρτος ζωής" Ιερά Μονή Παναγίας Βοήθειας Χίου

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  12  ΦΕΡ 2012

Ο Χριστός είναι φίλος μας

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

   Τον Χριστό να  Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλοι μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «`Ημείς φίλοι μου εστέ...»". Σαν φίλο να Τον ατενίζομε και να Τον πλησιάζομε. Πέφτομε; `Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά Του όχι με φόβο οτι θα μάς τιμωρήσει αλλά με θάρρος, πού θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου. Να Του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε οτι μας αγαπάει, οτι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία.  Όταν πιστεύομε πώς μς αγαπάει  και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνομε. 'Εχομε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει. 

   'Αν αγαπάμε τον Χριστό πραγματικά, δεν υπάρχει φόβος να χάσομε το σεβασμό μας σ' 'Εκείνον.  Εδώ ισχύει εκείνο του Αποστόλου Παύλου: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία... πέπεισμαι γαρ ότι ούτε Θάνατος, ούτε ζωή... ούτε ύψωμα, ούτε βάθος... δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Χριστού, της εν Χριστώ  Ιησού τω Κυρίω ημών». Είναι μία σχέση ανώτερη, μοναδική, η σχέση της ευχής με τον Θεό, πού δεν τη διασπά τίποτα και δεν τη φοβίζει, ούτε την κλονίζει τίποτα. 

    Το Ευαγγέλιο, βέβαια, λέει με συμβολικές λέξεις για τον άδικο οτι θα βρεθεί εκεί, όπου υπάρχει «ό τριγμός καί ό βρυγμός των οδόντων», διότι μακράν του Θεού έτσι είναι. Και από τους νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας πολλοί ομιλούν για φόβο θανάτου και κολάσεως. Λένε: «΄Εχε μνήμην θανάτου διηνεκώς». Αυτές οι λέξεις, αν τις εξετάσαμε βαθιά, δημιουργούν το φόβο της κολάσεως. Ο άνθρωπος, προσπαθώντας ν' αποφύγει την αμαρτία, κάνει αυτές τις σκέψεις για να κυριευθεί η ψυχή του απ’ το φόβο του θανάτου , της κολάσεως και του διαβόλου. 

    Όλα έχουν τη σημασία τους, το χρόνο και την περίστασή τους. Η έννοια του φόβου είναι καλή για τα πρώτα στάδια. Είναι για τους αρχαρίους, γι' αυτούς που ζει μέσα τους ο παλαιός άνθρωπος. Ο άνθρωπος ο αρχάριος, που δεν έχει ακόμη λεπτυνθεί, συγκρατείται απ' το χαμό με το φόβο. Και ο φόβος είναι απαραίτητος, εφόσον είμαστε υλικοί άνθρωποι και χαμερπείς. Αλλ' αυτό είναι ένα στάδιο, ένας χαμηλός βαθμός σχέσεως με το θείον. Το πάμε στη συναλλαγή, προκειμένου να κερδίσομε τον Παράδεισο ή να  γλυτώσομε την κόλαση. Αυτό, αν το καλοεξετάσομε, δείχνει κάποια ιδιοτέλεια, κάποιο συμφέρον. 'Εμένα δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος. Όταν ο άνθρωπος προχωρήσει και μπει στην αγάπη τού Θεού, τι του χρειάζεται ο φόβος; ΄Ο,τι κάνει, το κάνει από αγάπη, κι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία αυτό. Το να γίνει καλός κάποιος από φόβο στον Θεό κι όχι από αγάπη, δεν έχει τόση αξία. 

    Προχωρώντας, και το Ευαγγέλιο μας δίνει να καταλάβομε πως ο Χριστός είναι η χαρά, η αλήθεια, πως ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Όπως το λέει ο Ευγγελιστής  Ιωάννης; «Φόβος ουκ έστιν έν τη αγάπη, άλλ' η τελεία αγάπη έξω βάλλει  τον φόβον, ό τι ό φόβος κόλασιν έχει ο δε φοβούμενος ού τετελείωται έν τή αγάπη». Προσπαθώντας δια του φόβου μπαίνομε  σιγά σιγά στην αγάπη του Θεού. Πάει τότε η κόλαση, πάει ο φόβος, πάει ο θάνατος.  Ενδιαφερόμαστε μόνο για την αγάπη του Θεού. Κάνομε το παν γι' αυτή την αγάπη. ΄Ο,τι ο γαμπρός για την νύφη. 

    Αν θελήσομε και Τον ακολουθήσομε, και τούτη η ζωή με τον Χριστό είναι χαρά, έστω και μέσα σε δυσκολίες. ΄Οπως το λέει ο Απόστολος Παύλος: «Χαίρω έν τοίς παθήμασί μου». Αυτή είναι η θρησκεία  μας, εκεί πρέπει να πάμε. Δεν είναι τα τυπικά , όσο είναι να ζει κανείς με τον Χριστό. Όταν αυτό το πετύχεις, τι άλλο θέλεις; Κέρδισες το παν. Ζεις τον Χριστό και ο Χριστός ζει μέσα σου. Όλα μετά είναι πολύ εύκολα, η υπακοή, η ταπείνωση, η ειρήνη.

Βιβλίο: Βίος και Λόγοι

            Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής

            Χανιά 2003

Είναι µεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα{ Γερ .Παισιος

Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω!!ΓΕΡ.ΠΑΙΣΙΟΣ!!


Είναι µεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα{ Γερ .Παισιος


Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια!
∆εν τελείωσαν τά θέµατα.
... Βράζει το καζάνι.
Αν δεν είναι λίγο δυναµωµένος κανείς, πώς θα µπόρεση να αντιµετώπιση µιά δύσκολη κατάσταση Ό Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουµε το φιλότιµο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν
γίνει ένα τράνταγµα, πόσοι θα σταλθούν όρθιοι; Πριν από τον πόλεµο τού '40,στην Κόνιτσα, εκεί πού είχα το µαραγκούδαδικο ήταν ή αγορά καί έφερναν οιχωρικοί καλαµπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδήπού έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαιναν οι καηµένοιοι χωρικοί το καλαµπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί τοκλωτσούσαν µε το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει. Όταν ήρθε ό πόλεµος καί ανα-γκάσθηκαν να τά πουλήσουν όλα, «καληµέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαµπόκι;»ρωτούσε ό άλλος. Γι' αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε ναανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω. Μηναφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τι τραβάνε άλλου οι Χριστιανοί

Στην Ρωσίαµέσα στα κάτεργα. Τι δυσκολίες! Που πνευµατικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία.∆υστυχία! ∆εν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε µοναστήρια. Τάονόµατα τους τά άλλαξαν καί αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγονταιχριστιανικά ονόµατα. Καί στην Αµερική ακόµη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι,σκορπισµένοι σε διάφορα µέρη, καί ξέρετε τι τραβάνε; Να µην υπάρχει ορθόδοξηκοινότητα, να πηγαίνουν µε το τραίνο ώρες µακριά, για να εκκλησιασθούν, ναέρχονται στο Άγιον Όρος να συµβουλευθούν για ένα θέµα! Είναι µεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα.Πόσους Άγιους θα παρουσίαση ό Θεός στα κράτη πού υπήρχεκοµµουνισµός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχανµεγάλες θέσεις καί δεν συµφωνούσαν µε τους νόµους, όταν ήταν αντίθετοι µετον νόµο του Θεού. «∆εν συµφωνώ- σκοτώστε µε, κλείστε µε φυλακή», έλεγαν, γιανα µην παρασυρθούν καί οι άλλοι



ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  11ΦΕΡ 2012

Υπάρχει ένα πνεύµα χλιαρό, καθόλου ανδρισµόςΧαλάσαµε τελείως.

Υπάρχει ένα πνεύµα χλιαρό, καθόλου ανδρισµός.
Χαλάσαµε τελείως!
Πώς µας ανέχεται ό Θεός!
Παλιά τι αξιοπρέπεια υπήρχε! Τι φιλότιµο!
Στον πόλεµοτού '40, στα σύνορα, οι Ιταλοί είχαν πότε-πότε κάποια επικοινωνία µε τους Έλληνες φρουρούς και... έκαναν καµµιά επίσκεψη στο ελληνικό φυλάκιο. Και ναδείτε τι φιλότιµο οι Έλληνες! Μια φορά πού πήγαν οι Ιταλοί στο ελληνικόφυλάκιο, οι Έλληνες έβαλαν να τους φτιάξουν καφέ. Βγάζει τότε µπροστά τουςένας Έλληνας αξιωµατικός ένα µάτσο χρήµατα, πενηντάρικα, εκατοστάρικα -και είχαν αξία τότε αυτά τα χρήµατα - και τα ρίχνει για προσάναµµα στηνφωτιά, για να δείξει στους Ιταλούς ότι είναι πλούσιο το ελληνικό κράτος! ΟιΙταλοί τα έχασαν
Βλέπετε θυσία

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

XAINTOYTHΣ   ΗΛΙΑΣ 12 ΦΕΒ 2012

Τώρα έχουµε πόλεµο, πνευµατικό πόλεµο.πρέπει να είµαι στην πρώτη γραµµη{Γερ Παισιος}

 

Τώρα έχουµε πόλεµο, πνευµατικό πόλεµο.

πρέπει να είµαι στην πρώτη γραµµή

Τι µαρξιστές υπάρχουν, τι µασόνοι, τι σατανιστές και τόσοι άλλοι Πόσοι δαιµονισµένοι, πόσοι αναρχικοί, πόσοιπλανεµένοι έρχονται, για να τους επισφραγίσω την πλάνη το...υς! Και πόσουςµού τους στέλνουν, χωρίς να τους προβληµατίσουν, άλλοι για να τουςξεφορτωθούν, άλλοι για να µη βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα... Να ξέρατε πόσο στριµώχνοµαι και από πόσες µεριές! Πίκρα το στόµα µου από τον πόνο των ανθρώπων. Μέσα µου όµως νιώθω παρηγοριά. Αν φύγω, το θεωρώ σαν ναφεύγω από την πρώτη γραµµή, σαν να οπισθοχωρώ. Το θεωρώ προδοσία. Έτσι το νιώθω. Μήπως ξεκίνησα για τέτοια πράγµατα ή ξεκίνησα για να βοηθάω µοναστήρια; Για άλλου ξεκίνησα και άλλου βρέθηκα, και τώρα πώς παλεύω! Καιβλέπεις, ό άλλος δεν µιλάει. ∆εν πάει να διαλύσουν την Εκκλησία; «∆ενπειράζει!», λέει. Πηγαίνει και µε τον έναν και µε τον άλλον, αρκεί να βολευτεί. Τι να βολευτεί! Αυτόν τον βολεύει ό διάβολος τελικά. Αυτά είναι άτιµα πράγµατα. Ανήθελα εγώ να κάνω αυτό πού µε ευχαριστεί, ου, ξέρετε πόσο εύκολο ήταν;Σκοπός όµως είναι να κάνω όχι αυτό πού βολεύει εµένα, άλλα αυτό πού βολεύειτον άλλον. Αν σκεφτόµουν πώς να βολευτώ εγώ, έχω την δυνατότητα να βολευτώ σε πολλές µεριές. Για να πέρασης όµως στην βουλή τού Θεού, πρέπεινα γίνεις «βουλευτής» τού Θεού, όχι «βολευτής» τού εαυτού σου.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   11 ΦΕΡ  2012

 

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο άνθρωπος για να αγωνίζεται κατά του κακού εαυτού του, του εγωισμού αλλά και κατά των θελημάτων του κόσμου και του πονηρού, έχει ανάγκη να γεύεται την Χάρι του Θεού, να γλυκαίνεται από την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος. Η εν Χριστώ εμπειρία είναι αυτή που στηρίζει τον Χριστιανό στον αγώνα του να αρέση στον Θεό.

Είναι όμως δυνατόν η αδυναμία μας και ο διάβολος να μας παρασύρουν έτσι ώστε νόθες κι όχι κατά Θεόν εμπειρίες να μας οδηγήσουν σε σφαλερούς δρόμους, σε θολά νερά αν δεν προσέξουμε.

Η συμμετοχή μας στην ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, της μόνης αληθινής πίστεως στον Θεάνθρωπο Χριστό, η από καρδίας παραδοχή και ενστερισμός της Αγίας Παραδόσεώς της και της καθημερινής της πρακτικής, είναι ασφάλεια για όσους ποθούμε να ιδούμε το πρόσωπο του Νυμφίου της, να έχουμε ελπίδα αιωνίου ζωής, να γευώμαστε και από τον νυν αιώνα την αληθινή εμπειρία του Θεού.

‘‘Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος’’ με τους όρους και τις προϋποθέσεις που γνωρίζει η Εκκλησία μας, η οποία γέννησε, γεννά και θα γεννά Αγίους, εν κοινωνία Θεού, με εμπειρίες ζωής αιωνίου.

Την απάντηση του αποστόλου Φιλλίπου, που έδωσε στον τότε ακόμη δύσπιστο φίλο του απόστολο Ναθαναήλ, προτείνει και η Ορθόδοξος Εκκλησία σ’ όσους αμφισβητούν  την γνησιότητα της βιωματικής εμπειρίας της. ‘‘Έρχου και ίδε’’.

Έλα, γίνε μέλος ζωντανό της Εκκλησίας σε υπακοή και μαθητεία Χριστού, ταπείνωσε το πνεύμα της φιλαυτίας, αγωνίσου κατά των πνευμάτων της πονηρίας και τότε θα ιδής, θα χαρής, θα μάθης. Θα γευθής την γνησια προσωπική εμπειρία που ο Θεός, από την άπειρη αγάπη Του, δίδει σ’ όσους ειλικρινά και εμπόνως Τον αναζητούν.

                                                                                              Φεβρουάριος 1997




Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου - Γ' Εκδοσις 1998

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σκοπός της ζωής μας, όπως γνωρίζουμε, είναι η ένωσίς μας με τον Θεό. Όπως λέγει η Αγία Γραφή, ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ' εικόνα και ομοίωσιν» του Θεού, να ομοιάση με τον Θεό, δηλαδή να ενωθή μαζί Του. Την ομοίωσι του ανθρώπου με τον Θεό οι άγιοι Πατέρες την λέγουν θέωσι. Βλέπετε πόσο μεγάλος είναι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου; Να γίνη όχι απλώς καλλίτερος, ηθικώτερος, δικαιότερος, ευγενέστερος, αλλά θεός κατά χάριν. Και ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ του αγίου Θεού και των θεωμένων ανθρώπων; Ότι ο μεν Πλάστης και Δημιουργός μας είναι Θεός κατά φύσιν, από την φύσιν Του, ενώ εμείς γινόμαστε θεοί κατά χάριν, διότι ενώ κατά την φύσιν μας παραμένουμε άνθρωποι, με την ιδική Του χάρι θεωνόμαστε.
Όταν ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεόν κατά χάριν, αποκτά και εμπειρία του Θεού, αισθάνεται τον Θεό. Αλλοιώς πως είναι δυνατόν να ενώνεται με τον Θεό, χωρίς να αισθάνεται την χάρι Του;
Οι πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο πριν αμαρτήσουν, συνομιλούσαν με τον Θεό, αισθάνοντο την θεία χάρι. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, για να είναι ιερεύς, προφήτης και βασιλεύς. Ιερεύς, για να δέχεται την ύπαρξι του και τον κόσμο ως δώρα του Θεού, και να αντιπροσφέρη εν συνεχεία τον εαυτό του και τον κόσμο στον Θεό ευχαριστιακά και δοξολογικά. Προφήτης, για να γνωρίζει τα μυστήρια του Θεού. Βασιλεύς, για να βασιλεύη στην υλική δημιουργία και στον εαυτό του. Να χρησιμοποιή την φύσι όχι ως τύραννος, αλλά με αρχοντιά. Να μη κάνη κατάχρησι της δημιουργίας, αλλά ευχαριστιακή χρήσι. Σήμερα ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί την φύσι λογικά, αλλά συμπεριφέρεται εγωιστικά και παράλογα, με αποτέλεσμα να καταστρέφη το φυσικό του περιβάλλον και μέσα σ' αυτό να καταστρέφεται και ο ίδιος.
Εάν ο άνθρωπος δεν αμάρτανε και δεν αντικαθιστούσε την αγάπη και την υπακοή στον Θεό με τον εγωισμό, δεν θα χωριζόταν από τον Θεό, θα ήταν βασιλεύς, ιερεύς και προφήτης. Όμως ο άγιος Θεός που πονάει το πλάσμα του, θέλει να ξαναφέρει τον άνθρωπο στην κατάστασι να μπορή πάλι να γίνη αληθινός ιερεύς, προφήτης και βασιλεύς. Να μπορή πάλι να λάβη εμπειρία του Θεού και να ενωθή μαζί του. Γι' αυτό στην ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης βλέπουμε πως ο Θεός προετοιμάζει σιγά - σιγά την σωτηρία των ανθρώπων με την έλευσι του Μονογενούς Του Υιού. Έτσι δίνει χαρίσματα, σαν εκείνα που είχε ο άνθρωπος προ της πτώσεως, όπως το χάρισμα της προφητείας. Υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη άνδρες, όπως ο προφήτης Ηλίας, ο προφήτης Ησαΐας, ο προφήτης Μωυσής, που έλαβαν το προφητικό χάρισμα και είδαν την δόξα του Θεού, Πλην όμως αυτό το χάρισμα δεν ήταν γενικό για όλους. ούτε ήταν για όλο το διάστημα της ζωής τους, αλλά ήταν μερικό χάρισμα που τους έδωσε ο Θεός για ωρισμένο σκοπό και για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Οσάκις δηλαδή ο Θεός ήθελε οι δίκαιοι αυτοί άνδρες να εξαγγείλουν την έλευσι του Χριστού στον κόσμο ή να αναγγείλουν το θέλημα Του, τους έδινε την δυνατότητα να λάβουν κάποια  εμπειρία και αποκάλυψι.

Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέ­θη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διό­τι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το απο­κτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνε­ται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πεν­θεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.

"Ω, και ποι­ός να μη κλάψη; και ποιός να μη χύση καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέ­ποντας την απώλεια και την ανοησία αυτών των Χριστιανών; αυτοί είναι τόσο ανόητοι, που αντί να κερδίσουν από την νηστεία της αγίας Τεσσαρακοστής, περισσότερο ζημιώνονται από τις απόκριες, και, για να κερδίσουν ένα, χάνουν εκατό· και κάνουν οι άθλιοι σαν τους ανόη­τους εμπόρους, τρέχοντας σε ζημία και όχι σε κέρδος· διότι ασύγκριτα μεγαλύτερη είναι η βλάβη που δέχονται κατά τις απόκριες, παρά η ω­φέλεια που λαμβάνουν από την Τεσσαρακοστή που έρχεται· ίλεως, ίλε­ως, ίλεως να γίνη ο Θεός. Και μακάρι αυτός να φωτίση τους άγιους Αρχιερείς και τους πνευματικούς και τους διδασκάλους, να εμποδί­σουν αυτά τα κακά με αφορισμούς και με επιτίμια, όπως ορίζει και ο ξβ' Κανόνας της αγίας και Οικουμενικής ς’ Συνόδου.

(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Λόγος Β’, Μεταφραστής: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης, Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, Έτος έκδοσης: 2010)

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1771

είσαι εσύ; Μαχητής τοϋ Χριστού ή µαχητήςτού πειρασµού; {Γερ .Παισιος}

είσαι εσύ; Μαχητής τοϋ Χριστού ή µαχητήςτού πειρασµού;


Ειπε σε κάποιον µιά φορά: «Τί είσαι εσύ; Μαχητής τοϋ Χριστού ή µαχητήςτού πειρασµού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και µαχητές τού πειρασµού;». ΌΧριστιανός δέν πρέπει νά είναι φανατικός,... άλλα νά έχη αγάπη γιά όλους τουςανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά νά είναι, κάνει κακό.Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα µιλούσε στουςκοσµικούς. µέ µιά γλώσσα ωµή, πού προχωρούσε Όµως σε βάθος, και τουςτράνταζε. Μιά φορά µου λέει: «Σε µιά συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σέ µιάκυρία». Άλλα µέ τον τρόπο πού της τό είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλεµπροστά σέ όλους. «Κοίταξε, τού λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνιαµέ διαµαντόπετρες, έτσι όµως πού τά πετάς, σακατεύεις κεφάλια, Όχι µόνονευαίσθητα άλλα καί γερά». Ας µην πετροβολάµε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει µπροστά σέ άλλους κάποιον πού αµάρτησε ή µιλάει µέ εµπάθεια γιά κάποιο πρόσωπο, αυτός δέν κινείται άπό τό Πνεύµα τού Θεού·κινείται άπό άλλο πνεύµα. Ό τρόπος της Εκκλησίας είναι ή αγάπη- διαφέρει άπότόν τρόπο των νοµικών. Ή Εκκλησία βλέπει τά πάντα µέ µακροθυµία καικοιτάζει νά βοηθήση τόν καθέναν, ο,τι καί άν έχη κάνει, όσο αµαρτωλός καί άνείναι.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Β

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 10 ΦΕΒ 2012

Οί άνθρωποι πού έχουν λεπτή ψυχή, πολύ φιλότιµο καί είναι ευαίσθητοι,χρειάζεται νά προσέξουν

     

 

  Οί άνθρωποι πού έχουν λεπτή ψυχή, πολύ φιλότιµο καί είναι ευαίσθητοι,χρειάζεται νά      προσέξουν

, γιατί βάζει καί ό διάβολος τήν ουρά του καί τουςκάνει πιό ευαίσθητους, καί µπορεί νά φθάσουν στην µελαγχολία ή ακόµη - Θεόςφυλάξοι - καί στην αυ...τοκτονία. Ό διάβολος, ένώ εµάς τους ανθρώπους µαςβάζει νά πηγαίνουµε κόντρα στον πλησίον µας καί νά µαλώνουµε, ό ιδιος ποτέδέν πάει κόντρα. Τόν αµελή τόν κάνει πιό αµελή· τόν αναπαύει µέ τόν λογισµό:«Τό κεφάλι σου πονάει, είσαι αδιάθετος· δέν πειράζει καί άν δέν σηκωθής γιάπροσευχή». Τόν ευλαβή τόν κάνει πιό ευλαβή, γιά νά τόν ρίξη στηνυπερηφάνεια, ή τόν σπρώχνει νά άγωνισθή περισσότερο άπό τις δυνάµεις του,ώστε νά άποκάµη καί νά άφήση µετά όλα τά πνευµατικά του όπλα καί νάπαραδοθή ό πρώην πολύ αγωνιστής. Τόν σκληρόκαρδο τόν κάνει πιόσκληρόκαρδο, τόν ευαίσθητο υπερευαίσθητο
.Καί βλέπεις πόσοι άνθρωποι, άλλοι γιατί έχουν κάποια ευαισθησία καίάλλοι γιατί έχουν κλονισθή τά νεύρα τους, ταλαιπωρούνται µέ αϋπνίες καίπαίρνουν χάπια ή βασανίζονται καί χαραµίζονται στά νοσοκοµεία. Σπάνια νάδής σήµερα άνθρωπο ισορροπηµένο. Έγιναν µπαταρίες οί άνθρωποι. Οίπερισσότεροι είναι σάν νά έχουν ηλεκτρισµό. Όσοι µάλιστα δέν εξοµολογούνται,δέχονται επιδράσεις δαιµονικές· έχουν έναν δαιµονικό µαγνητισµό, γιατί όδιάβολος έχει εξουσία επάνω τους. Λίγοι άνθρωποι, εϊτε αγόρια εϊτε κοπέλες εϊτεηλικιωµένοι είναι, έχουν ένα βλέµµα γαλήνιο.

∆αιµονισµός! Ξέρεις τί θά πή δαι-µονισµός; Νά µήν µπορής νά συνεννοηθής µέ τόν κόσµο 

 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

                                                ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  8 ΦΕΡ 2012

 

 

Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονοµήσει µε τον καλύτερο τρόπο, αλλάχρειάζεται πολλή υποµονή και προσοχή{Γ.Παισιος}

Θεός θα δώσει τη λύση.
Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονοµήσει µε τον καλύτερο τρόπο, αλλάχρειάζεται πολλή υποµονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, µε το ναβιάζωνται οι άνθρωποι να ξεµπλέξουν τα κουβάρια, τα µπλέκουν περισσότερο. Ό Θεός µε υποµονή τα ξεµπλέκει. ∆εν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θαπάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύςτουρκικός στρατός, για ένα διάστηµα δεν είχε µείνει στην Μονή Ιβήρων κανέναςµοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι µε τα άγια Λείψανα, άλλοι για ναβοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο µοναστήρι µόνον ένας µοναχόςαπό µακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από τοµοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καηµένος σκούπιζε και έλεγε:«Παναγία µου, τι θα γίνει µ' αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πούπροσευχόταν µε πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει µία γυναίκα -ήταν ή Παναγία - πού έλαµπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Τού παίρνειτην σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θασκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε µέσα στο Ιερό. Σετρεις µέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία

 

 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ

 

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΦΕΒ 2012

Ένα πραγματικό πρόβλημα...

"Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ᾽αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα: ἐὰν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστοῦ.Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας ἢ μή, μόνο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὄντως λύνει. Εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐκδοχή»" -Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Έναν πολιτικό τον έφτυσα. Πες, τού λέω, "δεν συµφωνώ µ' αυτό{ Γ,Παισιος}

Αν δεν αντιδράσουµε, θα σηκωθούν Οι προγονοί µας από τους τάφους

.
Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εµείς τι κάνουµε γι' αυτήν;

 Ή Ελλάδα, ή Ορθοδοξία, µε την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωεςτης, να πολεµήται από τους ίδιου...ς τους Έλληνες
και εµείς να µη µιλάµε!
Είναι φοβερό!
Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν µιλάτε; Τι είναι αυτά πού κάνει ό τάδε;». «Τινα πεις, µού λέει, αυτός  ολος  βρωµάει». «Αν βρωµάει o αλλος, γιατί δεν µιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν.
Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, τού λέω, "δεν συµφωνώ µ' αυτό". Τίµια πράγµατα.
Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ καί να ρηµάξουν όλα;»

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΦΕΒ 2012