Οι Δέκα Εντολές

ΕΞΟΔΟΣ 20

ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πάντας τοὺς λόγους τούτους λέγων·

 2 ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, ὅστις ἐξήγαγόν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. 3 οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.

4 οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. 5 οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με 6 καὶ ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί με καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου.

 7 οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ· οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ Κύριος ὁ Θεός σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ.

 8 μνήσθητι τὴν ἡμέρα τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. 9 ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· 10 τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, ὁβοῦς σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου καὶ πᾶν κτῆνός σου καὶ ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοί. 11 ἐν γὰρ ἓξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ· διὰ τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν.

12 τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι.

13 οὐ μοιχεύσεις.

14 οὐ κλέψεις.

15 οὐ φονεύσεις.

16 οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ.

17 οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου. οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου οὔτε τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ οὔτε τὸν παῖδα αὐτοῦ οὔτε τὴν παιδίσκην αὐτοῦ οὔτε τοῦ βοὸς αὐτοῦ οὔτε τοῦ ὑποζυγίου αὐτοῦ οὔτε παντὸς κτήνους αὐτοῦ οὔτε ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί.

18 Καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἑώρα τὴν φωνὴν καὶ τὰς λαμπάδας καὶ τὴν φωνὴν τῆς σάλπιγγος καὶ τὸ ὄρος τὸ καπνίζον· φοβηθέντες δὲ πᾶς ὁ λαὸς ἔστησαν μακρόθεν. 19 καὶ εἶπαν πρὸς Μωυσῆν· λάλησον σὺ ἡμῖν, καὶ μὴ λαλείτω πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεός, μὴ ἀποθάνωμεν. 20 καὶ λέγει αὐτοῖς Μωυσῆς· θαρσεῖτε, ἕνεκεν γὰρ τοῦ πειράσαι ὑμᾶς παρεγενήθη ὁ Θεὸς πρὸς ὑμᾶς, ὅπως ἂν γένηται ὁ φόβος αὐτοῦ ἐν ὑμῖν, ἵνα μὴ ἁμαρτάνητε. 21 εἱστήκει δὲ ὁ λαὸς μακρόθεν, Μωυσῆς δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸν γνόφον, οὗ ἦν ὁ Θεός

Απόδοση

Και μίλησε ο Κύριος όλους αυτούς τους λόγους και είπε∙

εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλα από την γη της Αιγύπτου, από τη δουλεία σας. Δεν θα υπάρχουν για εσένα άλλοι Θεοί εκτός από εμένα.

Δεν θα υπάρχουν για εσένα είδωλα, ούτε οποιοδήποτε ομοίωμα, από όσα είναι στον ουρανό και στη γή και στα ύδατα . Δε θα τα προσκυνήσεις αυτά, ούτε θα τα λατρέψεις. Γιατί εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, Θεός με ζήλο, που αποδίδω αμαρτίες γονέων πάνω στα παιδιά τους, από τρίτη έως τέταρτη γενιά σε αυτούς που με μισούνε και κάνω έλεος σε χιλιάδες που με αγαπούνε και σε αυτούς που φυλάνε τα προστάγματά μου.

Δεν θα λάβεις το όνομά του Κυρίου του Θεού σου μάταια.

Θυμήσου την ημέρα του Σαββάτου να την αγιάζεις. Έξη ημέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλα τα έργα σου. Και την ημέρα την έβδομη θα την αφιερώσεις στον Κύριο τον Θεό σου. Δεν θα κάνεις σε αυτή κανένα έργο, εσύ και ο γιός σου και η θυγατέρα σου , ο βοηθός σου και η βοηθός σου, το βόδι και το υποζύγιό σου και κάθε ζώο και ο προσήλυτος που ήρθε να μείνει μαζί σου. Καθώς σε έξη ημέρες κατασκεύασε ο Κύριος τον ουρανό και την γη και την θάλασσα και όλα όσα είναι σε αυτά και σταμάτησε την ημέρα την έβδομη∙ γι’ αυτό ευλόγησε ο Κύριος την έβδομη ημέρα και την αγίασε.

Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου , για να δεις καλά στη ζωή σου και να ζήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη την αγαθή που θα σου δώσει ο Κύριος ο Θεός σου.

Δεν θα μοιχεύσεις.

Δεν θα κλέψεις.

Δεν θα φονεύσεις.

Δεν θα δώσεις ψεύδη μαρτυρία κατά του πλησίον σου.

Δεν θα επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου . Δεν θα επιθυμήσεις το σπίτι του πλησίον σου ούτε το χωράφι του ούτε τον βοηθό του ούτε την βοηθό του ούτε το βόδι του ούτε το υποζύγιο του ούτε κάποιο από τα ζώα του ούτε όσα είναι του πλησίον σου.

Και όλος ο λαός έβλεπε την φωνή και τις λαμπάδες και την φωνή της σάλπιγγας και το όρος που κάπνιζε. Και επειδή φοβήθηκαν στάθηκαν μακριά. Και είπαν στον Μωυσή∙ λάλησε εσύ προς εμάς( τα λόγια του Θεού) , και να μη μας μιλά ο Θεός για να μην πεθάνουμε. Και τους λέει ο Μωυσής∙ πάρτε θάρρος, διότι σας φανερώθηκε Θεός για να σας πειράξει, για να τον φοβηθείτε και για να μην αμαρτάνετε. Και στεκόταν μακριά ο λαός και ο Μωυσής μπήκε μέσα στην ομίχλη που ήταν ο Θεός.

Τα δάκρυα της μετάνοιας.

Με το βάπτισμα η ψυχή  ξαναβρίσκει την αγνότητα των πρωτοπλάστων και γίνεται πάλι η εικόνα του Θεού. Όμως, με την αμαρτία, κατά τη διάρκεια της ζωής, η ψυχή χάνει την πνευματική της ομορφιά. Τα δάκρυα της μετάνοιας στο λουτρό της εξομολογήσεως οδηγούν τον άνθρωπο στην καθημερινή αναγέννηση.

Τι είναι τα δάκρυα

-Τι είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό.
-Πόνοι της καρδιάς που υγροποιούνται, απάντησε.
-Τι είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα μοναχό.
-Το χάδι του Θεού στον άνθρωπο.

Γράμμα προς τον υποψήφιο...

Αγαπητέ φίλε,

Μου είπαν ότι έχεις έντονο άγχος καθώς ευρίσκεσαι στο τελικό στάδιο πρίν τις εξετάσεις. Ότι έχεις μεταπτώσεις στην συναισθηματική σου κατάσταση. Άλλοτε νιώθεις  ήσυχος  και σίγουρος  και άλλοτε τα νιώθεις  μαύρα – δύσκολα - ακατόρθωτα και νιώθεις  τις προσπάθειές σου περιττές. Ότι άλλοτε κάνεις  αστεία, λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, και άλλοτε το πιο μικρό αστείο που θα σου κάνουν είναι ικανό να σε κάνει να θέλεις  να διαλύσεις τα πάντα...

Μαθαίνω ότι οι δικοί σου προσπαθούν να σου συμπαρασταθούν και άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε πάλι καταφέρνουν το αντίθετο, καθώς ανησυχώντας  οι ίδιοι, προσπαθούν  να σε πείσουν να μην ανησυχείς...Καθώς  σε κοιτάζουν με βλέμμα πικραμένο ή φοβισμένο, όπως  όταν έχει αρρωστήσει ένα προσφιλές τους πρόσωπο.

Ότι όταν διαβάζεις  πολύ, σου λένε  ότι πρέπει να βγείς έξω, να ξεσκάσεις, αλλά όταν βγαίνεις έξω, σε κοιτάζουν ανήσυχα μήπως και έχεις παραιτηθεί...

Μου ζήτησαν λοιπόν επειδή συνεργάζομαι  με τους εφήβους και τις οικογένειές τους, να γράψω κάτι που να μπορεί να βοηθήσει...

Λοιπόν θα είμαι ξεκάθαρος, όπως πρέπει να είσαι, όταν αναφέρεσαι στην ζωή.

Το άγχος, η αγωνία, η ανησυχία, η ανασφάλεια, η αποσταθεροποίηση, η ξενοιασιά, ο εκνευρισμός, ο φόβος, όλα αυτά τελοσπάντων όχι μόνο δεν είναι αρνητικά στοιχεία στην πορεία σου, αλλά αντιθέτως αποτελούν αποδείξεις  οτί είσαι ζωντανός, υγιής και υπεύθυνος...

Ένας υγιής άνθρωπος, όταν βρίσκεται σε μία εσωτερική διεργασία,  όταν θέτει στόχους, όταν δίνει εξετάσεις (οποιουδήποτε είδους εξετάσεις), όταν ανοίγεται, τότε είναι φυσιολογικό να αναρωτιέται... Είναι η ανάληψη της ευθύνης της  ελευθερίας του που τον δυσκολεύει...

Είναι ωραίο το να έχεις ένα σκοπό και να τον παλεύεις. Τότε είσαι και νιώθεις ζωντανός. Στην διάρκεια του αγώνα, αν είσαι φυσιολογικός θα αναρωτηθείς και για το εάν θα τα καταφέρεις. Θα αναρωτηθείς και για το  εάν αξίζει τόσος κόπος. Για το εάν είναι αυτός που σου ταιριάζει ή ακόμα και αν στην πραγματικότητα είναι δικός σου στόχος  ή κάποιοι άλλοι σου τον έχουν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα...

Όμως όλα αυτά δεν είναι αδυναμία. Δεν αποτελούν προδοσία. Είναι  η ευκαιρία του να επαναδιαβεβαιώσεις και να επαναπροσδιορίσεις τον στόχο σου. Είναι  το τίμημα της ελευθερίας. Και όταν ακόμη κλείνεις τα αυτιά σου και δεν ασχολείσαι με τέτοια ερωτήματα και αυτό υγεία είναι, καθώς γνωρίζεις οτι η επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου, δεν θα σημαίνει τον τελικό προσδιορισμό ,  αλλά αντίθετα να σου επιτρέψεις να θέσεις και άλλους στόχους στην συνέχεια...

Ένας αθλητής που τρέχει 100 m, δεν προλαβαίνει να σκεφτεί. Συγκεντρώνεται, παίρνει μία ανάσα και τρέχει δίχως να γυρίσει να δεί δίπλα του ή μέσα του, τι συμβαίνει. Ένας μαραθωνοδρόμος όμως, καθώς τρέχει σκέφτεται, ξανασκέφτεται , ιδρώνει, εξαντλείται, αναρωτιέται για τις δυνάμεις του, για την επάρκειά της προπόνησής του, για τις δυνατότητές των αντιπάλων του, για το εάν θα πρέπει τώρα ή αργότερα να δώσει όλες του τις δυνάμεις. Αναρωτιέται ακόμα και για το εάν το να τρέχεις Μαραθώνιο είναι η καλύτερη επιλογή ή άν θα έπρεπε να ασχολείται με κάτι άλλο. Και καθώς αναρωτιέται τρέχει...Και δεν πρόκειται βέβαια για κάποιον αδύναμο άνθρωπο, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να τρέχει Μαραθώνιο...

Είναι η μακρά επίπονη και απαιτητική διαδικασία του Μαραθώνιου που θέτει ερωτήματα. Και εσύ φίλε μου δεν τρέχεις 100 m. Μαραθώνιο τρέχεις και σου αξίζει το χειροκρότημα μου, όπως και να νιώθεις.

Σου εύχομαι να πετύχεις, αλλά όχι μόνο σε μία σχολή ή σε μία καλή σχολή, αλλά σε κάτι περισσότερο. Στο να υπερασπίζεις τις επιλογές  σου και ταυτόχρονα να τις διευρύνεις...

Δημήτρης Καραγιάννης

http://www.biologiaonline.gr/2012/04/blog-post_30.html

Η πίστη ανάλογη με την ηλικία...

Ο αριθμός των πιστών και των άθεων διαφέρει από χώρα σε χώρα, όμως σε όλο τον κόσμο μία τάση είναι σίγουρα κοινή: όσο οι άνθρωποι γερνάνε, τόσο μεγαλώνει η πίστη τους στο Θεό, σύμφωνα με μία νέα διεθνή έρευνα. Οι ερευνητές του Κέντρου Ερευνών Κοινής Γνώμης (NORC) του πανεπιστημίου του Σικάγο, συνέκριναν δεδομένα από 30 χώρες (στις οποίες περιλαμβανόταν η Κύπρος, αλλά όχι η Ελλάδα), που αφορούσαν το χρονικό διάστημα 1991-2008 και είχαν ληφθεί από δειγματοληπτικές έρευνες, στις οποίες οι κάτοικοι των χωρών κλήθηκαν να απαντήσουν για την πίστη τους στο Θεό, το βαθμό της πίστης τους και πώς αυτή αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η συγκριτική και διαχρονική έρευνα έδειξε ότι η ηλικία αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την πίστη. Η θρησκευτική πίστη είναι πιο ισχυρή μεταξύ των ηλικιωμένων, με το 43% των ατόμων άνω των 68% κατά μέσο όρο διεθνώς να δηλώνουν βέβαιοι ότι ο Θεός υπάρχει έναντι μέσου ποσοστού μόλις 23% μεταξύ των νεότερων ανθρώπων κάτω των 27 ετών.

Στις ΗΠΑ, το ποσοστό των πιστών στο Θεό νέων (κάτω των 28 ετών) είναι 54% και των ηλικιωμένων (άνω των 68 ετών) είναι 66%, ενώ αντίθετα στη Γαλλία μόνο 8% στους νέους και 26% στους ηλικιωμένους, μία διαφορά που αντικατοπτρίζει ανάγλυφα το χάσμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων, σε όλες τις ηλικίες, που χωρίζει τις δύο όχθες του Ατλαντικού. Η μεγαλύτερη αύξηση στην πίστη συνήθως συμβαίνει διεθνώς μετά την ηλικία των 58 ετών, πιθανώς καθώς η συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου θανάτου εμφανίζεται σιγά-σιγά σε κάθε άνθρωπο.

Η έρευνα αποκαλύπτει τεράστιες διαφορές μεταξύ των κρατών, από τις Φιλιππίνες που με ποσοστό 94% πιστών στο Θεό εμφανίζονται ως η πιο αφοσιωμένη στο Θεό χώρα, έως την πρώην ανατολική Γερμανία που με 13% μόνο πιστούς στο σύνολο του πληθυσμού εμφανίζεται ως η πιο αποστασιοποιημένη από τη θρησκεία.

Οι καθολικές χώρες είναι γενικά οι πιο πιστές, ενώ μεταξύ των προτεσταντικών χωρών ξεχωρίζουν οι ΗΠΑ. Ο αθεϊσμός είναι πιο ισχυρός στις χώρες της Σκανδιναβίας, καθώς και στις πρώην ελεγχόμενες από την ΕΣΣΔ περιοχές, με εξαίρεση την καθολική Πολωνία. Η ανατολική Γερμανία έχει το υψηλότερο ποσοστό άθεων (52%) και οι Φιλιππίνες το χαμηλότερο (0,7%), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των άθεων Τσέχων είναι 40%, των Γάλλων 23%, των Ολλανδών 20%, των Σουηδών 19%, των Ισραηλινών 6%, των Ιταλών 5,9%, των Πορτογάλων 5%, των Ιρλανδών 5%, των Πολωνών 3,3%, των Αμερικανών 3% και των Κύπριων μόλις 1,9% (το δεύτερο μικρότερο ποσοστό δηλωμένης αθεϊας μετά τις Φιλιππίνες).

Εξάλλου οι Κύπριοι δήλωσαν σε ποσοστό 59% ότι είναι βέβαιοι για την ύπαρξη του Θεού, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά στις ΗΠΑ είναι 61% (ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά διεθνώς και πολύ υψηλότερο από τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ευρώπη), στην Ιαπωνία 4,3%, στη Σουηδία 10,2%, στη Γαλλία 15,5%, στη Βρετανία 16,8%, στη Ρωσία 30,5%, στην Ισπανία 38,4%, στην Ιταλία 41%,στην Πορτογαλία 51%, στην Πολωνία 62%, στο Ισραήλ 65,5% και στις Φιλιππίνες 83,6%. Στο ερώτημα κατά πόσο ο Θεός νοιάζεται προσωπικά για τους ανθρώπους, η πίστη κυμαίνεται από 8% στην ανατολική Γερμανία έως 82% στις Φιλιππίνες.

Διαχρονικά, η πίστη στο Θεό φαίνεται να υποχωρεί διεθνώς, αλλά σε πέντε χώρες (Ρωσία, Σλοβενία, Ισραήλ, Δ. Γερμανία, Ιαπωνία κ.α.) ενισχύεται, έστω και οριακά. «Η πίστη στο Θεό έχει μειωθεί στις περισσότερες χώρες, αλλά οι μειώσεις είναι αρκετά μέτριες, ιδίως σε ετήσια βάση», δήλωσε ο ερευνητής, ο οποίος εκτίμησε πάντως ότι, αν συνεχιστούν οι τωρινές τάσεις, στο μέλλον ο αθεϊσμός θα εξαπλωθεί περισσότερο στη Γη.

ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ (ἀπόσπασμα)

 Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για τον Άγιο Νικόλαο Πλανά.

... «Μεταξὺ τῶν ὑπαρχόντων ἱερέων ὑπάρχουσιν ἀκόμη πολλοὶ ἐνάρετοι καὶ ἀγαθοί, εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὰ χωρία. Εἶναι τύποι λαϊκοί, ὠφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ἂς μὴν ἐκφωνῶσι λόγους. Ἠξεύρουσιν αὐτοὶ ἄλλον τρόπον πῶς νὰ διδάσκωσι τὸ ποίμνιον.
Γνωρίζω ἕνα ἱερέα εἰς τὰς Ἀθήνας. Εἶναι ὁ ταπεινότερος τῶν ἱερέων καὶ ὁ ἁπλοϊκότερος τῶν ἀνθρώπων. Διὰ πᾶσαν ἱεροπραξίαν ἂν τοῦ δώσῃς μίαν δραχμὴν ἢ πενήντα λεπτὰ ἢ μίαν δεκάραν, τὰ παίρνει. Ἂν δὲν τοῦ δώσῃς τίποτε, δὲν ζητεῖ. Διὰ τρεῖς δραχμὰς ἐκτελεῖ ὁλόκληρον παννύχιον ἀκολουθίαν. Ἀπόδειπνον, Ἑσπερινόν, Ὄρθρον, Ὧρας, Λειτουργίαν. Τὸ ὅλον διαρκεῖ ἐννέα ὥρας. Ἂν τοῦ δώσῃς μόνον δύο δραχμάς, δὲν παραπονεῖται.
Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τὰ μνημονευτέα ὀνόματα τῶν τεθνεώτων, ἀφοῦ ἅπαξ τοῦ δώσῃς, τὸ κρατεῖ διὰ πάντοτε. Ἐπὶ δύο, τρία, τέσσαρα, πέντε ἔτη ἐξακολουθεῖ νὰ μνημονεύῃ τὰ ὀνόματα, δι᾿ εἴκοσι λεπτὰ τὰ ὁποῖα τοῦ ἔδωκες εἰσάπαξ. Εἰς κάθε προσκομιδὴν μνημονεύει δύο ἢ τρεῖς χιλιάδας ὀνόματα. Δὲν βαρύνεται ποτέ. Ἡ προσκομιδὴ παρ᾿ αὐτῷ διαρκεῖ δύο ὥρας. Ἡ Λειτουργία ἄλλας δύο. Εἰς τὴν ἀπόλυσιν τῆς Λειτουργίας, ὅσα κομμάτια ἔχει ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ, ἀπὸ πρόσφορα ἢ ἀρτοκλασίαν, τὰ μοιράζει ὅλα εἰς ὅσους τύχουν. Δὲν κρατεῖ σχεδὸν τίποτε.
Μίαν φορὰν ἔτυχε νὰ χρεωστῇ μικρὸν χρηματικὸν ποσόν, καὶ ἤθελε νὰ τὸ πληρώσῃ, εἶχε δέκα ἢ δεκαπέντε δραχμάς, ὅλα εἰς χαλκόν, ἐπὶ δύο ὥρας ἐμετροῦσεν, ἐμετροῦσε καὶ δὲν ἠμποροῦσε νὰ τὰ εὕρῃ πόσα ἦσαν. Τέλος, εἷς ἄλλος χριστιανὸς ἔλαβε τὸν κόπον καὶ τοῦ τὰ ἐμέτρησεν.
Εἶναι ὀλίγον τι βραδύγλωσσος, καὶ περισσότερον ἀγράμματος. Εἰς τὰς εὐχάς, τὰς περισσοτέρας λέξεις τὰς λέγει ὀρθάς, εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τὰς περισσοτέρας ἐσφαλμένας. Θὰ εἰπῆτε, διατί ἡ ἀντίθεσις αὐτή; Ἀλλὰ τὰς εὐχὰς τὰς ἰδίας ἀπαγγέλλει καθ᾿ ἑκάστην, ἐνῷ τὴν δείνα περικοπὴν τοῦ Εὐαγγελίου θὰ τὴν ἀναγνώσῃ ἅπαξ ἢ δίς ἤ, τὸ πολύ, τρὶς τοῦ ἔτους, ἑξαιρέσει ὡρισμένων περικοπῶν συχνὰ ἀλλ᾿ ἀτάκτως ἐπανερχομένων, ὡς εἰς τοὺς Ἁγιασμοὺς καὶ τὰς Παρακλήσεις.
Τὰ λάθη, ὅσα κάμνει εἰς τὴν ἀνάγνωσιν, εἶναι πολλάκις κωμικά. Καὶ ὅμως ἐξ ὅλων τῶν ἀκροατῶν του, ἐξ ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος, κανείς μας δὲν γελᾷ. Διατί; Τὸν ἐσυνηθίσαμεν, καὶ μᾶς ἀρέσει. Εἶναι ἀξιαγάπητος. Εἶναι ἁπλοϊκὸς καὶ ἐνάρετος. Εἶναι ἄξιος τοῦ πρώτου τῶν Μακαρισμῶν τοῦ Σωτῆρος.
Τώρα, ὑποθέσατε δύο ὑποθέσεις, μίαν ἀδύνατον, καὶ μίαν δυνατήν, ὑποθέσατε ὅτι αὐτὸς ὁ ἴδιος ἱερεὺς εἶχεν ἐξέλθει ἀπὸ ἱεροδιδασκαλεῖον, παλαιὸν ἢ νέον· θὰ εἶχε διαφορὰν ἐπὶ τὸ βέλτιον; Θὰ ἦτο πασσαλειμμένος μὲ ὀλίγα ἀτελῆ, κακοχώνευτα καὶ συγκεχυμένα γράμματα, μὲ περισσότερον οἴησιν καὶ ἀξιώσεις. Θὰ ἦτο διὰ τοῦτο καλύτερος; ...»
Ἐπίσης ὁ Παπαδιαμάντης ἀναφέρεται στὸν παπα-Νικόλα καὶ στὸ διήγημά του, «Τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ» (1908), αὐτὴ τὴ φορὰ ὀνομαστικῶς. Γράφει ὅτι ἡ μικρὴ Κούλα Μπούκη πέθανε καὶ οἱ ψάλτες μαζὶ μὲ τοὺς ἱερεῖς ἔψαλλον τὸ «Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμὸν» καὶ συνεχίζει χαρακτηριστικῶς: «Μόνος ὁ παπα-Νικόλας ἀπὸ τὸν Ἅη-Γιάννη τοῦ Ἀγροῦ, ὁ Ναξιώτης, ἐφαίνετο ὅτι ἐπίανε χωριστὴν ἀκολουθίαν, ἐμουρμούριζε μέσα του, καὶ τὰ ὄμματά του ἐφαίνοντο δακρυσμένα. «Τί μουρμουρίζεις παπᾶ;», τοῦ εἶπα ἀπὸ τὸ ὄπισθεν τοῦ στασιδίου, ὅπου εἶχεν ἀκουμβήσει. «Λέγω τὴν ἀκολουθίαν τῶν νηπίων μέσα μου», εἶπεν ὁ παπα-Νικόλας. Εἰς αὐτὸ τὸ ἄκακον ἁρμόζει ἡ ἀκολουθία τῶν νηπίων».

 http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agios_nikolaos_planas.htm

Ολόκρηρο το κείμενο του Παπαδιαμάντη μπορείτε να το διαβάσετε  http://tinyurl.com/cwdtp3k

Στο δικαστήριο του Θεού

Παρουσιάστηκε κάποιος στο δικαστήριο του Θεού και του λέει:"Θεέ μου, τήρησα το νόμο Σου, δεν αμάρτησα. Δες τα χέρια μου, είναι αγνά"."Το βλέπω παιδί μου, του λέει ο θεός, είναι αγνά , αλλά είναι άδεια".

Η κατάντια

Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, στο βιβλίο του "Αιμίλιος"υποστήριζε τη γνώμη ότι δεν πρέπει να μιλάμε στους νέους κάτω από είκοσι χρονών για το Θεό. Μια κυρία, που ακολούθησε τη συμβουλή του, έστειλε μετά απο χρόνια ένα γράμμα στο οποίο έγραφε για την κατάντια του γιου της. Αυτός της απάντησε: "Κυρία μου, ποιός σας υποχρέωσε να ακολουθύσετε τη συμβουλή μου; Εγώ ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα βρισκόταν στη Γαλλία ένα τόσο ασύνετο άτομο ώστε να την ακολουθήσει.

Συμβουλές για το τι "να κάνω"

Να συγκρατώ: τη γλώσσα, το γέλιο και τις επιθυμίες μου.
Να μισώ: τη ζήλια, την αχαριστία και το θυμό.
Να εξασκώ: το θάρρος, τη δραστηριότητα και την αγάπη.
Να αποφεύγω: την τεμπελιά, την πονηριά και τις κακές συναναστροφές.
Να επιθυμώ: την υγεία, τους πιστούς φίλους και τον καθαρό νου.
Να σκέφτομαι : τη ζωή, το θάνατο και την αιωνιότητα.

θέλετε να μάθετε πόσο αξίζει η ψυχή σας;

Ρωτήστε το δαίμονα που αγωνίζεται κάθε μέρα να σας την κλέψει. Ρωτήστε τον Χριστό που κατήλθε απο τον ουρανό στη γη για να τη σώσει.
Εμείς πόσο την εκτιμάμε όταν:
Ο υπερήφανος την πουλάει για μια μάταια σκέψη.
Ο φιλάργυρος για λίγο χρήμα.
Ο ασελγής για μια στιγμή ηδονής.
Ο μέθυσος για ένα ποτήρι κρασί.
Ο βλάσφημος για ένα ξέσπασμα θυμού.
Ο θυμώδης για ένα ξέσπασμα εκδίκησης.
Αντί να πλουτίσουμε την ψυχή μας με προσευχή, μελέτη Αγίας Γραφής και τακτική θεία κοινωνία. Είναι ανακτίμητη η αξία της ψυχής. Ας το αναγνωρίσουμε και ας εργαστούμε να αποκτήσουμε μία άγια χριστιανική ψυχή.

Τα καλλυντικά της ψυχής

Για τα μάτια, η αγνότητα.
Για τα χείλη, η αλήθεια.
Για το στήθος, η αγάπη.
Για τα χέρια και τα πόδια, η φιλανθρωπία.

Αποφάσεις ζωής

Πριν κάνεις κάτι, αποφάσισε να το κάνεις

σαν να είναι η πρώτη φορά,

σαν να είναι η τελευταία,

σαν να είναι η μοναδική φορά.

Έτσι θα εργάζεσαι αποτελεσματικότερα

καλύτερα και αγιότερα!

Καλή σας μέρα!

ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ

 

http://enakathemera.blogspot.com/2012/04/blog-post_02.html