Ωφελείσαι, μόνον ,όταν δης τι λέει αυτό που διαβάζεις, ελέγχης τον εαυτόν σου και προσπαθής να τον ζορίζης στην εφαρμογή:

!Μερικοί που διαβάζουν πνευματικά βιβλία!!
Μπορεί να ξενυχτούν και να διαβάζουν πνευματικά βιβλία με μανία και να ευχαριστιούνται.
Παίρνουν ένα πνευματικό βιβλίο ,κάθονται και λίγο αναπαυτικά και διαβάζουν
. « Ωφελήθηκα »,λέει ο άλλος
. Καλύτερα πες ότι ευχαριστήθηκες, ότι πέρασες ευχάριστα την ώρα σου. Γιατί αυτό δεν είναι ωφέλεια. Ωφελείσαι, μόνον ,όταν δης τι λέει αυτό που διαβάζεις, ελέγχης τον εαυτόν σου και προσπαθής να τον ζορίζης στην εφαρμογή: « Τι λέει αυτό που διάβασα; Εγώ που βρίσκομαι πνευματικά; Τι πρέπει να κάνω; »
Ύστερα, όσο περισσότερα μαθαίνη κανείς, τόσο περισσότερη ευθύνη έχει
. Δεν λέω να μην διαβάζη, για να μην ξέρει πολλά και να μην έχη ευθύνη, γιατί αυτό είναι πονηριά, αλλά να μη διαβάζη μόνο για να ευχαριστιέται. Το κακό είναι ότι, αν διαβάζη και έχη δυνατή μνήμη, θυμάται πολλά, μπορεί και να λέη και πολλά και να ξεγελάη τον εαυτό του, να νομίζη δηλαδή ότι τα εφαρμόζει κιόλας.
Έτσι δημιουργεί ψευδαίσθηση και στον εαυτό του και στους άλλους. Για αυτό να μην αναπαύετε τον λογισμό σας στα πολλά διαβάσματα .
Να στραφήτε στην εφαρμογή.
Τα πολλά διαβάσματα μορφώνουν εγκυκλοπαιδικά. Έτσι δεν λέγεται;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  21 ΜΑΙ 2012 

17η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ

                                          17^η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ

27 - 28 - 29 ΜΑϊΟΥ 2012
ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ - ΑΘΗΝΑ 
Από την Κυριακή 27 έως την Τρίτη 29 Μαΐου 2012 διοργανώνεται  η 17η Παρουσίαση Εκκλησιαστικών Ειδών - Ιερών Αντικειμένων και Χειροποίητων κατασκευών «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ».

Στην Αθήνα, στο Ζάππειο Μέγαρο, οι επισκέπτες ιερείς, μοναχοί, ιδιοκτήτες καταστημάτων εκκλησιαστικών ειδών, επίτροποι εκκλησιών και πιστοί θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν μοναδικές δημιουργίες της βυζαντινής τέχνης και παράδοσης.

Επιλεγμένοι καλλιτέχνες - δημιουργοί θα παρουσιάσουν: ασημένιες και ασημόχρυσες εικόνες, αγιογραφίες, βυζαντινή ζωγραφική, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα, εκκλησιαστικά είδη, μπρούτζινα, πολυελαίους, μανουάλια, συρματερά, ιερά σκεύη, ιερά άμφια, ιερατικά υφάσματα, χρυσοκεντήματα, εκδόσεις, κ.ά.

Η Παρουσίαση τελεί υπο την ευλογία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Η «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» διατηρώντας τη μοναδικότητά της, αποτελεί ένα θρησκευτικό επικοινωνιακό γεγονός και σας προκαλεί να την επισκεφτείτε.

Στα πλαίσια της έκθεσης «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» διοργανώνεται η ομαδική έκθεση Βυζαντινής Εικαστικής Τέχνης με τίτλο «ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ». Έλληνες καλλιτέχνες από τους χώρους της Βυζαντινής Αγιογραφίας, Μικροτεχνίας, Χρυσοκεντητικής και Χαρακτικής παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους με σκοπό την ανάδειξη και προβολή της Βυζαντινής Τέχνης και της Ορθόδοξης Πνευματικότητας.

Ώρες Λειτουργίας: 10:00 - 20:00Είσοδος: Ελεύθερη
Για περισσότερες πληροφορίες: www.orthodoxia-expo.gr

 & στην Σελίδα του facebookΓραμματεία διοργάνωσης:  210 9576100

Απολυτίκιον Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

«Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν Βασιλεύσιν Απόστολος σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο· ήν περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε».

Όσο και αν την καταπατήση κανείς την συνείδησή του, πάλι μέσα του ελέγχεται

Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, Η συνείδηση ελέγχει !!!!

Οτιδήποτε και αν κάνουν οι άνθρωποι, και αναίσθητοι να είναι, πάλι ανάπαυση δεν βρίσκουν, πάνε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά εσωτερικά βασανίζονται, είναι αγριεμένοι
. Γι’ αυτό ζητούν ψυχαγωγίες, τρέχουν στα νταούλια, μεθούν, βλέπουν τηλεόραση
. Χαζεύουν δηλαδή, για να ξεχνιούνται, γιατί ελέγχονται. Και όταν κοιμούνται, λες ότι ησυχάζουν;
Υπάρχει συνείδηση, βλέπεις.
Η πρώτη Αγία Γραφή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτοπλάστους είναι η συνείδηση, και εμείς την ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα από τους γονείς μας.
Όσο και αν την καταπατήση κανείς την συνείδησή του, πάλι μέσα του ελέγχεται
. Γι’ αυτό λένε: “Τον τρώει το σαράκι”.
Ναι, δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από το να έχη κανείς αναπαυμένη την συνείδησή του. Φτερά νιώθει μέσα του, πετάει.
 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ  

 2) Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1988
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  20 ΜΑΙ  2012

Το στήριγμα της ερήμου

Σε μια σπηλιά στη βαθύτερη έρημο της Σκήτης. κον­τά στην  Αλεξάνδρεια  ασκήτευε κάποιος αγένειος μο­ναχός Η σπηλιά  απείχε δεκαοκτώ περίπου μίλια από τη Σκήτη και τη γνώριζε μόνον ο όσιος πρεσβύτερος Δανιήλ, καθώς και ο υποτακτικός του.

 Ό γέροντας είχε δώσει εντολή στον υποτακτικό να γεμίζει ένα σταμνί νερό να παίρνει και μερικά τρόφιμο, και να  πηγαίνει μια φορά την εβδομάδα στον ερημί­τη. Να τα τοποθετεί  στην είσοδο της σπηλιάς και να φεύγει χωρίς να μιλά καθόλου μαζί του.

 -Μόνον εάν βρεις,  είπε, κανένα κεραμίδι γραμ­μένο στην είσοδο, να μου το φέρεις.

Εικοσιοκτώ  ολόκληρα χρόνια έκανε αυτό το διακόνημα ό υποτακτικός:

Μια μέρα λοιπόν βρήκε ένα κεραμίδι που έγραφε: «Φέρε τα εργαλεία για να θάψεις το σου Ανα­στάσιο». Όταν ο αδελφός έδωσε τι μήνυμα στον όσιο  εκείνος έκλαψε πολύ και  είπε:

-Αλλοίμονο στην έρημο! Τι στήριγμα χάνει σήμε­ρα·

Πήραν τη θεία Κοινωνία  και τα απαραίτητα σκαπτικά εργαλεία και ξεκίνησαν θρηνώντας για τη σπηλιά.

Όταν έφτασαν, βρήκαν τον ερημίτη Αναστάσιο να βασανίζεται την ψάθα του από υψηλό πυρετό. Ό Όσιος έπεσε στα πόδια  του  και είπε:

-Είσαι μακάριος γιατί φροντίζοντας γι’ αυτήν την ώρα καταφρόνησες την  επίγεια βασιλεία... Κάνε προσευχή και για μάς.

 -Εγώ έχω ανάγκη από τις άγιες προσευχές σου είπε εκείνος.

Ανακάθισε έπειτα στην ψάθα, άπλωσε το χέρι αγκάλιασε το κεφάλι του οσίου και το ασπάστηκε λέγοντας:

-Ο Θεός που με οδήγησε σε αυτόν το τόπο, ας ευλογήσει τα χρόνια σου όπως και του Αβραάμ!

Ο αββάς Δανιήλ αφού δέχτηκε την ευλογία , σηκώθηκε , πήρε τον υποτακτικό του , τον έβαλε να γονατίσει μπροστά στον ετοιμοθάνατο και τον παρακάλεσε:

- Ευλόγησε και το τέκνο μου.

Ο Ερημίτης ασπάστηκε και τον υποτακτικό και προσευχήθηκε:

-Θεέ μου, Εσύ που γνωρίζεις πόσα βήματα έκανε ο αδελφός αυτός για το όνομά Σου, χάρισέ του την πνευματική δύναμη των πατέρων του, όπως χάρισες στον Ελισσαίο  την πνευματική δύναμη του προφήτη Ηλία.

Έπειτα γύρισε προς τον αβά και του παρήγγειλε:

-Για όνομα του Θεού μη μου βγάλετε αυτά που φορώ, αλλά έτσι όπως είμαι να με στείλετε στον Κύριο. Και να μη μάθει ποτέ κανείς άλλος όσα με αφορούν…

Κατόπιν κοινώνησε τα άχραντα μυστήρια , παρακάλεσε να προσεύχονται γι’ αυτόν έκανε το σημείο του Σταυρού και είπε:

-Κύριε στα χέρια Σου παραδίδω το πνεύμα μου.

Το πρόσωπο του έλαμψε και αμέσως εκοιμήθη!...

Γέροντας και υποτακτικός αναλύθηκαν σε λυγμούς. Όταν συνήλθαν πήραν κουράγιο και έσκαψαν ένα  τάφο μπροστά στη σπηλιά. Μετά ό όσιος έβγαλε τον μανδύα του και είπε στον αδελφό:

- Ντύσε τον μ’ αυτό, πάνω από τα ρούχα του.

Ο ερημίτης φορούσε έναν κουρελιασμένο χιτώνα και μια τρίχινη φανέλα από μέσα. Ντύνοντάς τον ο υ­ποτακτικός, πρόσεξε το σκελετωμένο στήθος και κατά­λαβε πώς ήταν γυναικείο!... Δεν μίλησε όμως.

Αφού τέλειωσε ή ταφή, προσευχήθηκαν και ξεκίνη­σαν για τη Σκήτη.

Βαδίζοντας στον δρόμο ό αδελφός λέει στον αββά:

- Γέροντα, ό ερημίτη πού θάψαμε ήταν γυναίκα!

- Μάλιστα, ήταν γυναίκα και λεγόταν Αναστασία. Θέλεις να μάθεις τί συνέβη μ’ αυτήν;

| - Βεβαίως θέλω.

- Ήταν ή πρώτη πατρικία στο παλάτι του μεγάλου παντοκράτορος Ιουστινιανού (527-567). Καταγόταν από ευγενείς και πλούσιους γονείς πού την ανέθρεψαν με επιμέλεια και φόβο Θεού. Τα έκτακτα προσόντα και οι αρετές της προκάλεσαν τη βαθιά εκτίμηση τού παντοκράτορος και ήθελε να την πάρει στο παλάτι! Τη φθό­νησε όμως η αυγούστα Θεοδώρα και την εξόρισε στην Αλεξάνδρεια. Ή πατρικία Αναστασία βρήκε εύλογη αφορμή τον φθόνο της βασίλισσας και εγκατέλειψε τις κοσμικές απολαύσεις πού, έστω και σαν εξόριστη, θα είχε στην μεγαλούπολη Αλεξάνδρεια. Αφιερώθηκε στην αγάπη τού ουρανίου Βασιλέως και ίδρυσε ένα κοινόβιο. “Όταν όμως έμαθε ότι πέθανε η Θεοδώρα και ότι ο αυτοκράτωρ άρχισε να την αναζητεί παντού, έφυγε νύχτα από την Αλεξάνδρεια, και ήρθε και με βρήκε στη Σκήτη. Με παρακάλεσε να την κρύψω και να της δώσω κελί. Την έντυσα λοιπόν ανδρικά και της υπέδειξα εκείνη τη σπηλιά, στην οποία έζησε έγκλειστη εικοσιοκτώ ολόκληρα χρόνια! Κανείς δεν τη γνώριζ_ε  παρά μόνον εσύ. Πόσους και πόσους αξιωματούχους δεν έστειλε ο βασιλιάς για να τη βρουν... Μα κανένας δεν μπόρεσε να την ανακάλυψει. Και δεν την έψαχνε μόνον ο βασιλιάς, αλλά και ο αρχιεπίσκοπος μας και ολόκληρη σχεδόν η Αλεξάνδρεια!

Εκείνη όμως ευαρέστησε τον Θεό ζώντας μέσα στη σιωπή και στην αφάνεια. Μακάρι να αξιωθούμε κι εμείς να βαδίσουμε τον ίδιο δρόμο και να βρούμε έλεος την ημέρα της Κρίσεως μαζί της και μαζί με τούς άγιους πα­τέρες μας.

(Ό αβάς Δανιήλ)

-

Κοιτάξτε νά διορθωθήτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθειαΝα στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό

Κατάσταση πνευματική, οχυρό πνευματικό» (Γέροντας Παΐσιος)
Σήμερα είναι καιρός να ετοιμασθούν οι ψυχές, γιατί, αν συμβεί κάτι, δεν ξέρω τί θα γίνει. Είθε να μην επιτρέψει ό Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ό καθένας θα πάει να σώσει τον εαυτό του και θα τραβήξει την πορεία του.
Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ό Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Έμενα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μού το είπαν, τί ήθελαν. Για να μην πω βράδια, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια πού έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Άλλα αυτό πού βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευτείτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.
- Άν βρεθή, Γέροντα, μόνος του κανείς σέ δύσκολα χρόνια, τί θά κάνη;
- Αρχισε τώρα νά κάνης πρώτα υπακοή, νά απόκτησης διάκριση, και τότε θά δούμε. Γι' αυτό είπαμε νά κόψουμε τά κουσούρια πρώτα. Άν έχη κανείς κουσούρια, δέν θά τά βγάλη πέρα. Άν τώρα γκρινιάζη γιά όλα και νομίζη ότι αυτός είναι λεβεντόπαιδο και όλοι οί άλλοι εϊναι χάλια, τότε ...; Κοιτάξτε νά διορθωθήτε, για να δικαιούσθε την θεία βοήθεια.
Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιό δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα ... φρούτα; δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θά είστε; Οχυρό. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορείτε να βοηθάτε και πιο πέρα.
Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Και ξέρετε τί κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαϊκούς;
Σήμερα ό μοναχός πρέπει νά ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος νά ξεπεράση μιά δυσκολία. Να ετοιμασθεί, για να μην τον στενοχωρήση ή στέρηση, γιατί μετά μπορεί νά φθάση στην άρνηση. Θά έρθη εποχή πού θά ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θά υποφέρουν.
Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό. Εμείς και νά διψάσουμε, πρέπει νά διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. «Ο,τι δέν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πώ, το κάνω τώρα ακουσίως, γιά νά καταλάβω τί θά πή καλόγερος. Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου».
Αλλά ό καημένος ό κόσμος! Όταν φθάνουν οι άνθρωποι στο σημείο νά εφευρίσκουν βόμβες πού νά σκοτώνωνται οι άνθρωποι και νά μήν καταστρέφωνται τά κτίρια, τί νά πώ; Όταν είπε ό Χριστός «μιά ψυχή αξίζει όσο ό κόσμος όλος»[1], και αυτοί έχουν τά κτίρια πιο πολύ από όλο τον κόσμο, αυτό είναι φοβερό!
- Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, γιά ό,τι μας περιμένει.
- Αυτός ο φόβος μας βοηθάει νά γαντζωθούμε στον Χριστό. Όχι ότι πρέπει νά χαίρεται κανείς γι' αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, άλλα νά χαίρεται, γιατί θά άγωνισθή γιά τον Χριστό. Δηλαδή δέν θά περάσουμε μιά κατοχή ενός Χίτλερ ή ενός Μουσολίνι, άλλα θά δώσουμε εξετάσεις γιά τον Χριστό.
Δέν είναι ότι θά έχουμε εμείς πολυβόλα, ατομικές βόμβες ανώτερες, και θά νικήσουμε. Τώρα ό αγώνας θά είναι πνευματικός. Θά παλέψουμε μέ τον ίδιο τον διάβολο. Ό διάβολος όμως δέν έχει καμμιά εξουσία, αν δέν τοϋ δώσουμε εμείς εξουσία.
Τί νά φοβηθούμε; Αν ήταν Χίτλερ ή Μουσολίνι, ήταν άλλο. Νά μήν υπάρχη φόβος. Νά χαιρώμαστε πού ή μάχη είναι πνευματική.
Έάν ζήτε μοναχικά, πατερικά, και προσέχετε, θά δικαιούσθε την θεία επέμβαση σε κάθε επίθεση του εχθρού. Άν υπάρχουν άνθρωποι προσευχής, ταπεινοί, πού έχουν πόνο και αγάπη, είναι κεφάλαια πνευματικά, είναι «βάσεις» πνευματικές. Δυό-τρείς ψυχές νά υπάρχουν σε ένα μοναστήρι πού νά σκέφτωνται τον πόνο των άλλων και νά προσεύχωνται, είναι πνευματικό οχυρό. Καθηλώνουν τά πάντα. 
ΓΕΡΟΝΤΑΣ   ΠΑΙΣΙΟΣ  

  ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   20 ΜΑΙ  2012 

 Απόσπασμα από τις σελίδες 332 -336 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ: «ΛΟΓΟΙ Β΄ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

Ή Ψυχή σας νά δίδεται στήν ευχή, «Κύριε ‘Ιησοϋ Χριστέ,έλέησόν με», γιά ολες σας τίς εγνοιες, γιά όλα καί γιά Ολους

Ή εύαισθησία δέν έχει διόρθωση.
Μπορεϊ μόνο νά μετασχηματισθεί,νά μεταποιηθεϊ, νά μετατραπεί, νά μεταμορφωθεϊ,νά μεταστοιχειωθεϊ, νά γίνει αγάπη, χαρά, θεία λατρεία. Πώς; Μέ τή στροφή πρός τά άνω. Νά στρέφετε τήν κάθε. θλίψη στή γνώση του Χριστού, στήν αγάπη Του,στή λατρεία Tou.
Κι ό Χριστός πού συνεχώς περιμένει μέλαχτάρα νά μας βοηθήσει, θά σας δώσει τήν χάρι Του καίτή δύναμή Tou καί θά μετατρέφει τή θλίψη σέ χαρά, σέ αγάπη γιά τούς αδελφούς, σέ λατρεία πρός τόν ‘ίδιο. ‘Έτσι θά φύγει τό σκοτάδ
. Νά θuμασθε. τόν ‘Απόστολο Παϋλο. Τί ελεγε; «Νυν χαίρω έν τοίς παθήμασί μου»”15.
Ή Ψυχή σας νά δίδεται στήν ευχή, «Κύριε ‘Ιησοϋ Χριστέ,έλέησόν με», γιά ολες σας τίς εγνοιες, γιά όλα καί γιά Ολους
. Μήν κοιτάζετε αυτό πού σας συμβαίνει, αλλά νάκοιτάζετε τό φως, τόν Χριστό, όπως τό παιδί κοιτάζει τήν μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. ‘Όλα νά τά βλέπετε χωρίς αγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.Δέν είναι ανάγκη νά προσπαθείτε καί νά σφίγγεσθε. ‘Όλη σας ή προσπάθεια νά ειναι ν’ άτενίσετε πρός τό φως, νά κατακτήσετε τό φως. ‘Έτσι, αντί νά δίδεσθε στή στενοχώρια,πού δέν είναι του Πνεύματος του Θεοϋ, θά δίδεσθε στή δοξολογίατου Θεοϋ



 ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΜΑΙ  2012

Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα

Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φθάνει αυτό. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή, θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Για αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνωνται από την καρδιά.

Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλωσύνη. Όταν ερχώμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον θεό με τη συνεχή δοξολογία ,και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει.

 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 18 ΜΑΙ  2012

ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΙ π. ΠΑΪΣΙΟΣΨΥΧΙΑΤΡΟΣ Ή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ Ή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ;
ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ .
 π.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΙ π. ΠΑΪΣΙΟΣ
Για να θεραπευθούν τα διάφορα ψυχικά-ψυχολογικά νοσήματα, θα πρέπει να απομακρυνθούν τα πνευματικά τους αίτια, που είναι τα πάθη (με κυρίαρχο τον εγωισμό) καθώς και οι δαίμονες με τις ενέργειές τους.

«Τι θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες;» ερωτούσε ο π. Πορφύριος. Και απαντούσε: «Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει διάβολος σ’ όλα αυτά. Δεν υποτασσόμεθα στον Χριστό με αγάπη. Μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει»[1].
Αυτά βέβαια (τα πάθη και οι δαίμονες) δεν απομακρύνονται με χάπια ούτε με ηλεκτροσόκ, αλλά με το μυστήριο της Γενικής Εξομολόγησης. Ο άνθρωπος θα πρέπει να εξομολογηθεί με ειλικρίνεια τα αμαρτήματα όλης του της ζωής, τα κύρια γεγονότα που την σημάδεψαν, καθώς και το πως εκείνος τα αντιμετώπισε, όπως δίδασκε ο θεοφώτιστος Γέροντας Πορφύριος[2].

Ο Γέροντας Παΐσιος, επίσης, «ενώ συνιστούσε στους ασθενείς να συμβουλεύονται χριστιανούς ιατρούς –«διότι τους φωτίζει ο Θεός» κατά το λόγιό του– είχε εκφράσει επανειλημμένως την απαρέσκειά του προς τα «ψυχολογικά» βιβλία, αλλά και προς αυτήν την ίδια την «ψυχολογία» και την «ψυχιατρική», η οποία ασκείται από επιστήμονες και ιατρούς, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής, όπως την δέχεται η θεολογία της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας. Όντας ο ίδιος βαθύς γνώστης, Χάριτι Θεού, του μυστηρίου της ενοικούσης στον άνθρωπο λογικής και νοεράς ψυχής, των φυσιολογικών αλλά και των παθολογικών εκδηλώσεών της, στενοχωριόταν και υπέφερε πολύ, όταν έβλεπε τις βαριές αστοχίες και τα λάθη στην αντιμετώπιση των ασθενών αυτών, τα οποία είχαν σοβαρότατες συνέπειες για τον ασθενή και το περιβάλλον του.

Δεδομένου δε ότι οι πλείστοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι της ψυχιατρικής θεωρούν ότι τα «ψυχικά φαινόμενα» έχουν μόνον βιολογικό υπόβαθρο –θεώρηση, η οποία συνιστά άρνηση της ύπαρξης άυλης, νοερής και λογικής ψυχής στον άνθρωπο– ήταν πολύ επιφυλακτικός η αρνητικός για πολλές «θεραπείες» που εφάρμοζαν οι προαναφερθέντες ψυχίατροι.

Ο Γέροντας Παΐσιος, συμφωνώντας με τον Γέροντα Πορφύριο θεωρούσε ότι τα αίτια των περισσοτέρων ψυχικών ασθενειών είναι πνευματικά και ότι τα «ψυχοφάρμακα» δεν θεραπεύουν, αλλά έχουν μόνον κατασταλτικό χαρακτήρα, και ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται με φειδώ σε περιπτώσεις πασχόντων «ψυχασθενών», έως ότου καταστή εφικτή η επικοινωνία με αυτούς»[3].

Κατόπιν η συμβολή του μυστηρίου της Γενικής Εξομολόγησης είναι καθοριστική για την οριστική και ολοκληρωτική ψυχική-πνευματική θεραπεία με την Θεία Χάρη.

Είθε να παύσει ο αποπροσανατολισμός του σύγχρονου ανθρώπου, που τείνει να υποκαταστήσει τον Πνευματικό με τον ψυχολόγο η τον ψυχίατρο και ο οποίος μάταια αναζητεί την ψυχική του θεραπεία εκεί που δεν υπάρχει.

«Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι», παρατηρεί ο Γέρων Παΐσιος, «είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθή ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθη η θεία παρηγορία μέσα τους»[4].
Η αληθινή ηρεμία έρχεται με την Θεία Χάρη, η οποία προσλαμβάνεται από τους ταπεινούς. «Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος», επισημαίνει πάλι ο σοφός Γέροντας, «οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων (ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος!) στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους και κτίζει συνεχώς Ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους, ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται. Επομένως, πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές, αφού και οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; Πως είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορηθή αληθινά, αν δεν πιστέψη στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον, την αιώνια; Όταν συλλάβη ο άνθρωπος το βαθυτερο νόημα της ζωής της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η θεία παρηγορία, και θεραπεύεται. Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διαβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στον Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής»[5].
Η θεραπεία υπάρχει μόνο στο αληθινό Ψυχιατρείο, την Ορθόδοξη Εκκλησία, και παρέχεται δωρεάν από τον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Το θέμα των παθών, των αποτελεσμάτων τους, καθώς και της θεραπείας των είναι τεράστιο και φυσικά δεν μπορούμε να το εξαντλήσουμε. Ταπεινά θα τραβήξουμε κάποιες πινελιές για να βοηθηθούμε όλοι στον καθημερινό πνευματικό μας αγώνα, έχοντας μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα για τα πάθη και τα αποτελέσματά τους, με κυρίαρχα την λύπη και την κατάθλιψη.

Ο αγώνας αφορά στον αγιασμό του «σκεύους» μας, της ψυχής και του σώματός μας.

Η ψυχική-πνευματική υγεία και σωτηρία έχει τεράστιο αντίκτυπο στο σώμα. Διότι ό,τι σχετίζεται με την ψυχή σχετίζεται και με το σώμα, το οποίο ουδόλως απαξιώνεται μέσα στην Ορθοδοξία.

Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης
 ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    18 ΜΑΙ 2012 

 [1]Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου, Ανθολόγιο Συμβουλών, Έκδοσις Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, έκδ.7η, 2008.

[2]Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, Έκδοσις Ζ΄, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2006, (Στο εξής: Βίος και Λόγοι Ζ΄), σελ. 370.

[3]Γέροντος Παϊσίου, Γ7. Προς Βασίλειον,Τίμιος Σταυρός 23/7/1977. Βρίσκεται στο: Ψυχολογία - Βιβλία ψυχολογίας και «ψυχολογικά» προβλήματα (Γέροντας Παΐσιος), Μαρτυρία από το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 1924-1994», ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, Θεσσαλονίκη 2009, ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.

[4]Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ “ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2001 – Δεύτερο Μέρος – Κεφάλαιο 3ον «Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος»

Θεολογική σκέψη και σύγχρονη επιστημονική γνώση

Του Μάνου Δανέζη

Επίκουρου καθηγητή Αστροφυσικής Παναπιστημίου Αθηνών

Εισαγωγή

Eίναι πλέον εμφανές ότι εδώ και αρκετά χρόνια ο δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.

Το φαινόμενα αυτό δεν έχει τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά αφορά και αναφέρεται στο σύνολο του δυτικού κόσμου, αν και εξωτερικεύεται με διαφορετικούς τρόπους στις διάφορες τοπικές κοινωνίες αναλόγως του βαθμού εξέλιξής τους.

Οι διαπιστώσεις αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν βρισκόμαστε απλά μπροστά σε μια δυσλειτουργία ενός κοινωνικού συστήματος, αλλά σε φαινόμενα πολιτισμικής κατάρρευσης αυτού που αναφέρεται ως Δυτικός Πολιτισμός.

Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων.

Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο υλοκρατούμενος και μηχανιστικός δυτικός πολιτισμός, από κοινωνικός, έχει μετατραπεί σε εξατομικευμένο και συν τω χρόνω διαφθείρεται, φθείρεται και καταρρέει.

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της κατάρρευσης είναι η εμφανής ή υφέρπουσα αντιπαλότητα και σύγκρουση μεταξύ Θεολογίας και κλασσικής Επιστημονικής σκέψης

Την κατάρρευση αυτή, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει, αν δεν έχει ήδη οδηγήσει, τον Δυτικό Πολιτισμό σε μεγάλες περιπέτειες, είναι επιτακτική ανάγκη να τη σταματήσει η ανάπτυξη ενός νέου Δυτικού Πολιτισμικού Ρεύματος το οποίο θα πρέπει να στηρίζεται, τόσο στις χριστιανικές και δημοκρατικές αρχές, τις οποίες ο Δυτικός Πολιτισμός έχει προ πολλού και εξ ολοκλήρου λησμονήσει, όσο και σε ένα νέο επιστημονικό πνεύμα το οποίο επιτάσσει την ανάπτυξη μιας νέας λογικής και ηθικής της επιστήμης.

Πριν όμως συζητήσουμε για τα πραγματικά αίτια της αντίθεσης μεταξύ Επιστήμης και Θεολογίας, ας δώσουμε μιαν απάντηση σε μια σειρά ψευδοαφορμών αυτής της σύγκρουσής.

Μια ιδεοληψία που έχει διαδοθεί ευρύτατα στον σύγχρονο κόσμο είναι η αφανής ή εμφανής σύγκρουση μεταξύ του εν γένει Χριστιανισμού και της Επιστήμης. Ένα μέρος αυτής της ιδεοληψίας αναφέρεται στη σύγκρουση του Χριστιανισμού με την αρχαία Ελληνική Επιστημονική σκέψη.

Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική.

Χριστιανισμός και Ελληνισμός

Όπως μας διδάσκει η Πατερική Γραμματεία, αλλά και η ιστορική εξέλιξη του Χριστιανισμού τους πρώτους μΧ αιώνες, η αντίθεση αφορούσε μόνο τη θεολογική συγκρότηση του Εθνικού κόσμου και όχι την αρχαία Ελληνική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη.

Η παρουσία του Θεού μέσα στο Σύμπαν

του αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου | εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Ένα βιβλίο του Αρχιμανδρίτη και Φυσικού π. Επιφανίου Χατζηγιάγκου, μέσα από το οποίο περιγράφονται και αναλύονται τα θαυμαστά έργα του Θεού (φυσικός κόσμος). Αποτελεί χρήσιμο βοήθημα για όσους/όσες αναζητούν πηγές σχετικές με τη Δημιουργία του κόσμου και την παρουσία του Θεού μέσα σ’ αυτόν. Επίσης, συστήνεται ως ένα κατάλληλο εγχειρίδιο για τον/την ομαδάρχη, αφού δίνει σύντομες και περιεκτικές απαντήσεις στις συχνές απορίες των παιδιών για το συγκεκριμένο θέμα.

Αρχίμ. Επιφανίου Χατζηγκιάγκου 
Φυσικού
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

    Ένα ερώτημα το οποίο απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα.  Η ύπαρξη του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας.Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος,  η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο.  Αν δεν υπάρχει Θεός,  η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν.
  Γι αυτό,  ενώ η πρώτη και βασική αλήθεια που ομολογουμέ στο σύμβολο της Πίστεως είναι η ύπαρξη του Θεού : "Πιστεύω είς ένα Θεόν".Κι ο Απόστολος Παύλος τονίζει  :"Πιστεύσαι δη τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοίς έκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται." (Εβρ. 11,6) Δηλαδή,  εκείνος που πλησιάζει το Θεό για να τον λατρεύσει,  θα πρέπει προηγουμένως να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
  Αφού λοιπόν η ύπαρξη του Θεού είναι το θεμέλιο της Πίστεως,  γι αυτό και πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από τους υλιστές και άθεους. 

          

    ο Θεος μέσα από τα έργα του

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   
Πως θα μπορούσε κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και να πιστέψει στην ύπαρξη του; Βεβαίως ο Θεός ως προς την ουσία του είναι άυλος και αόρατος. "Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε".(Ιω.1,18)
   Φανερώνεται όμως στον εαυτό του και κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα από τις ενέργειες του.  Το πρώτο και βασικό μέσο με το οποίο ο Θεός φανερώθηκε στούς ανθρώπους είναι ο φυσικός κόσμος.  Αυτό το μεγαλειώδες Σύμπαν,  το απέραντο ως προς το μέγεθος,  το τέλειο ως προς την κατασκευή,  το αρμονικό ως προς τη λειτουργία,  το υπέροχο ως προς την ομορφιά,  μαρτυρεί την ύπαρξη ενός άπειρου,  πανσόφου και παντοδύναμου Θεού Δημιουργού.
  Και όπως ένα ζωγραφικός πίνακας μας υποχρεώνει να δεχθούμε καλλιτέχνη που τον ζωγράφισε,  ένα άγαλμα μας παραπέμπει στον γλύπτη που το δημιούργησε κι ένα ρολόι προϋποθέτει ένα ωρολογοποιό που το κατασκεύασε,  έτσι και ο φυσικός κόσμος που βλέπουμε γύρω μας,  που είναι απείρως πιο τέλος και πιο

-Γέροντα, πῶς μπορεῖ μιὰ νοικοκυρὰ νὰ ρυθμίση τὶς δουλειές της, ὥστε νὰ ἔχη χρόνο καὶ γιὰ προσευχὴ

Νοικοκυριὸ καὶ πνευματικὴ ζωὴ τῆς μητέρας
Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Νοικοκυριὸ καὶ πνευματικὴ ζωὴ τῆς μητέρας
-Γέροντα, πῶς μπορεῖ μιὰ νοικοκυρὰ νὰ ρυθμίση τὶς δουλειές της, ὥστε νὰ ἔχη χρόνο καὶ γιὰ προσευχὴ; Τί ἀναλογία δηλαδὴ πρέπει νὰ ὑπάρχη ἀνάμεσα στὴν ἐργασία καὶ στὴν προσευχὴ;
-Οἱ γυναῖκες συνήθως δὲν ἔχουν μέτρο στὶς δουλειές τους. Θέλουν συνέχεια νὰ ἀνοίγουν δουλειὲς. Ἐνῶ ἔχουν πολλὴ καρδιά καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν πολὺ καλὸ νοικοκυριὸ στὴν ψυχή τους, ξοδεύουν τὴν καρδιὰ τους σὲ ἀσήμαντα πράγματα. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἔχουμε ἕνα ποτήρι μὲ ὡραῖα σχέδια, μὲ γραμμὲς κ.λ.π.
Καὶ ἄν δὲν εἶχε γραμμές, τὴν δουλειά του πάλι θὰ τὴν ἔκανε. Ἐκεῖνες ὅμως πᾶνε στὸ κατάστημα καὶ ἀρχίζουν: «Ὄχι, τὶς θέλω μέχρι ἐκεῖ τὶς γραμμές, ὄχι ἔτσι, ὄχι ἀλλιῶς». Καὶ ἄν ἔχη καὶ κανένα λουλούδι, ἔ, τότε εἶναι ποὺ σκιρτᾶ ἡ καρδιὰ!
Ἔτσι ἡ γυναίκα καταστρέφει ὅλη τὴν δυναμικότητά της. Σπάνια θὰ βρῆς κανένα ἄνδρα νὰ δώση προσοχὴ σὲ κάτι τέτοια. Καὶ ἄν ἕνα πορτατιφ λ.χ. εἶναι καφὲ ἤ μαῦρο, οὔτε ποὺ τὸ προσέχουν οἱ ἄνδρες.
Ἀλλὰ ἡ γυναίκα θέλει κὰτι ὄμορφο, χαίρεται, δίνει ἕνα κομμάτι τῆς καρδιᾶς της σὲ αὐτό, ἄλλο κομμάτι σὲ κάτι ἄλλο, ὁπότε τὶ μένει γιὰ τὸν Χριστό; Τὰ χασουμουρητὰ ἀπὸ τὴν κούρασή της στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς. Ὅσο ἀπομακρύνεται ἡ καρδιὰ τῆς γυναίκας ἀπὸ τὰ ὄμορφα, τόσο πλησιάζει τὸν Χριστό.
Καὶ ὅταν ἡ καρδιὰ δοθῆ στὸν Χριστό, τότε ἔχει μεγάλη δύναμη! Εἶδα μιὰ ψυχὴ αὐτὲς τὶς μέρες ποὺ ἔχει ἀφεθῆ τελείως στὸν Θεό. Βλέπεις νὰ καίη μέσα της μιὰ γλυκειὰ φλόγα! Τὰ παίρνει ὅλα στὰ ζεστά. Ἦταν τελείως κοσμική, ἀλλὰ εἶχε καλὴ διάθεση καὶ κάποια στιγμὴ τινάχθηκε ἡ σπίθα μέσα της. Χρυσαφικά, λοῦσα, ὅλα τὰ πέταξε.

Τώρα ζῆ μὲ μιὰ ἁπλότητα! Ἀγωνίζεται, κάνει δουλειὰ πνευματική. Μὲ τί θυσία κινεῖται! Ζήλεψε τοὺς Ἁγίους μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Τί κομποσχοίνι, τί νηστεῖες κάνει, τί Ψαλτήρι διαβάζει!.... Φοβερό! Αὐτὴ τρέφεται ἀπὸ τὴν ἄσκηση τώρα.
-Γέροντα, μιὰ μητέρα μοῦ εἶπε: «Εἶμαι ἀδύναμη σωματικὰ καὶ κουράζομαι πολὺ· οὔτε τὶς δουλειὲς προλαβαίνω νὰ κάνω, οὔτε χρόνος μοῦ μένει γιὰ προσευχή».
-Νὰ ἁπλοποιήση τὴν ζωή της, γιὰ νὰ τῆς μένη χρόνος καὶ γιὰ προσευχή. Μὲ τὴν ἁπλότητα μιὰ μητέρα μπορεῖ νὰ κάνη πολλὴ προκοπή. Ἄν μιὰ μάνα ἔχει ἁπλοποιήσει τὴν ζωή της, ἀλλὰ κοπιάζει, γιατὶ ἔχει πολλὰ παιδιὰ, δικαιοῦται νὰ πῆ «κουράζομαι». Ἄν ὅμως χάνη τὸν χρόνο της κοιτάζοντας πῶς θὰ παρουσιάση τακτοποιημένο τὸ σπίτι της στοὺς ξένους, τότε τὶ νὰ πῆ κανείς;
Μερικὲς μητέρες, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν ὅλα τακτοποιημένα στὸ σπίτι, περιορίζουν ἀσφυκτικὰ τὰ παιδάκια καὶ δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ μετακινήσουν μιὰ καρέκλα ἤ ἕνα μαξιλάρι. Τοὺς ἐπιβάλλουν στρατιωτικὴ πειθαρχία, καὶ ἔτσι τὰ παιδιὰ, ἐνῶ γεννιοῦνται κανονικά, μεγαλώνουν δυστυχῶς βλαμμένα.
Ἕνας μυαλωμένος ἄνθρωπος, ἄν δῆ σὲ ἔνα σπίτι ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιὰ ὅλα τὰ πράγματα στὴν θέση τους, θὰ βγάλη συμπέρασμα ὅτι ἡ τὰ παιδιὰ εἶναι βλαμμένα ἤ ἡ μάνα εἶνα βάρβαρη καὶ ἐπιβάλλει στρατιωτικὴ πειθαρχία.
Ὑπάρχει φόβος στὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν, γι’ αὐτὸ πειθαρχοῦν. Μιὰ φορὰ εἶχα παέι σὲ ἕνα σπίτι μὲ πολλὰ παιδιά. Πόση χαρὰ μοῦ ἔδωσαν τὰ παιδάκια μὲ τὶς παιδικὲς ἀταξίες τους, ποὺ χαλοῦσαν τὴν κοσμικὴ τάξη-τὸ κάθε πράγμα στὴν θέση του. Αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀταξία, ποὺ κουράζει πολὺ τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο.
Παλιὰ δὲν ὑπῆρχαν πνευματικὰ βιβλία, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν οἱ μητέρες μὲ τὴν μελέτη. Τώρα ὑπάρχουν ἕνα σωρὸ Πατερικά, ἕνα σωρὸ μεταφράσεις, ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ περισσότερες μητέρες ἤ ἀσχολοῦνται μὲ κάτι χαζὰ ἤ ἐργάζονται, γιὰ νὰ τὰ βγάλουν πέρα.
Ἡ μάνα καλύτερα εἶναι νὰ ἀσχολῆται μὲ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, παρὰ νὰ καταπιάνεται σχολαστικὰ μὲ τὸ νοικοκυριό, μὲ τὰ ἄψυχα πράγματα. Νὰ τοὺς μιλάη γιὰ τὸν Χριστό, νὰ τοὺς διαβάζη βίους Ἁγίων. Παράλληλα νὰ ἀσχολῆται καὶ μὲ τὸ ξεσκόνισμα τῆς ψυχῆς της, γιὰ νὰ λαμποκοπάη πνευματικά. Ἡ πνευματικὴ ζωὴ τῆς μητέρας θὰ βοηθήση ἀθόρυβα καὶ τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν της. Ἔτσι καὶ τὰ παιδιά της θὰ ζοῦν χαρούμενα, καὶ ἐκείνη θὰ εἶναι εὐτυχισμένη, γιατὶ μέσα της θὰ ἔχη τὸν Χριστό. Ἄν ἡ μάνα δὲν εὐκαιρῆ οὔτε ἕνα «Τρισάγιο» νὰ πῆ, πῶς θὰ ἁγιασθοῦν τὰ παιδιά της;
-Καὶ ὅταν, Γέροντα, μιὰ μάνα ἔχη πολλὰ παιδιὰ καὶ πολλὲς δουλειές;
-Ὅταν κάνη τὶς δουλειὲς στὸ σπίτι, δὲν μπορεῖ συγχρόνως νὰ προσεύχεται; Ἐμένα ἡ μητέρα μου μοῦ ἔμαθε νὰ λέω τὴν εὐχή. Ὅταν σὰν παιδιὰ κάναμε καμμιὰ ἀταξία καὶ πήγαινε νά θυμώση, τὴν ἄκουγα ποὺ ἔλεγε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Ὅταν ἔβαζε τὸ ψωμὶ στὸ φοῦρνο, ἔλεγε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας». Καὶ ὅταν ζύμωνε καὶ ὅταν μαγείρευε, πάλι ἔλεγε συνέχεια τὴν εὐχή. Ἔτσι ἁγιαζόταν ἡ ἴδια, ἁγιαζόταν καὶ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ φαγητὸ ποὺ ἔκανε, ἁγιάζοταν καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸ ἔτρωγαν.
Πόσες μητέρες ποὺ εἶχαν ἅγια ζωὴ εἶχαν καὶ ἁγιασμένα παιδιὰ! Νά, ἡ μητέρα τοῦ Γέροντα Χατζη-Γεώργη. Ἀκόμη καὶ τὸ γάλα αὐτῆς τῆς εὐλογημένης μάνας, ποὺ θήλαζε ὁ Γαβριήλ –τὸ κατὰ κόσμον ὄνομα τοῦ Γέροντα Χατζη-Γεώργη- ἦταν ἀσκητικό!
Εἶχε ἀποκτήσει δὺο παιδιὰ καὶ ὕστερα ζοῦσαν μὲ τὸν σύζυγό της ἐν παρθενίᾳ, ἀγαπημένοι σὰν ἀδέλφια. Εἶχε ἀσκητικὸ πνεῦμα ἀπὸ μικρή, γιατί εἶχε ἀδελφὴ μοναχή, ἀσκήτρια, τὴν ὁποία ἐπισκεπτόταν καὶ ἀργότερα μὲ τὰ παιδιὰ της.
Ὁ πατέρας τοῦ Γαβριήλ ἦταν καὶ αὐτὸς εὐλαβὴς καὶ ἀσχολοῦνταν μὲ τὸ ἐμπόριο, γι’ αὐτὸ τὸν περισσότερο καιρὸ τὸν περνοῦσε στὰ ταξίδια. Αὐτὸ ἔδινε τὴν εὐκαιρία στὴν μητέρα του νὰ ζῆ ἁπλὰ, νὰ μὴ «μεριμνᾷ καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά»14, νὰ τὸν παίρνη μαζί της καὶ νὰ ἀγρυπνῆ μὲ ἄλλες γυναῖκες πότε στὶς σπηλιὲς καὶ πότε στὰ ἐξωκλήσια. Γι’ αὐτὸ μετὰ ἔφθασε σὲ τέτοια μέτρα ἁγιότητος15..
Ἡ εὐλάβεια τῆς μητέρας ἔχει μεγάλη σημασία. Ἄν ἡ μητέρα ἔχη ταπείνωση, φόβο Θεοῦ, τὰ πράγματα μέσα στὸ σπίτι πᾶνε κανονικά. Γνωρίζω νέες μητέρες ποὺ λάπμπει τὸ πρόσωπό τους, ἄν καὶ δὲν ἔχουν ἀπὸ πουθενὰ βοήθεια. Ἀπὸ τὰ παιδιὰ καταλαβαίνω σὲ τὶ κατάσταση βρίσκονται οἱ μητέρες.

14.Βλ. Λουκ. 10,41.
15.Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου. Ὁ Γέρων Χατζη-Γεώργης ὁ Ἀθωνίτης, «Ἱ. Ἡσυχ. Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 6η ἔκδ. 2001.
Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄.
ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   18 ΜΑι 2012