Από: ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 15 ΙΟΥΝ 20212
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012
«ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟ»ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ:
Πολύς
δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο. Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι
σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται
δαιμονικές επιδράσεις φοβερές. Έλεγε ένας πολύ σωστά: «Ο διάβολος παλιά
ασχολείτο με τους ανθρώπους· τώρα δεν ασχολείται! Τους έβαλε στον δρόμο
και τους λέει: ‘’Ώρα καλή!’’ και τραβάνε οι άνθρωποι!». Είναι φοβερό!
Βλέπετε, τα δαιμόνια στην χώρα των Γαδαρηνών, για να πάνε στα
γουρούνια, ζήτησαν άδεια από τον Χριστό, γιατί τα γουρούνια δεν είχαν
δώσει δικαίωμα στον διάβολο και αυτός δεν είχε δικαίωμα να μπη σ’ αυτά.
Ο Χριστός επέτρεψε να μπη, για να τιμωρηθούν οι Ισραηλίτες, επειδή
απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
- Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.
- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος: «Να βγάλης από την γαλλική μετάφραση του βιβλίου ‘’Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης’’ αυτά που αναφέρονται στους δαιμονισμένους, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν θα τα καταλάβουν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διάβολος»! Τα εξηγούν, βλέπεις, όλα με την ψυχολογία. Αν πήγαιναν εκείνους τους δαιμονισμένους του Ευαγγελίου στους ψυχιάτρους, θα τους τάραζαν στα ηλεκτροσόκ! Ο Χριστός έχει αφαιρέσει από τον διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό. Μόνον αν του δώση ο άνθρωπος δικαιώματα, μπορεί να κάνη κακό. Όταν δεν συμμετέχη κανείς στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δίνει δικαιώματα στον πειρασμό και δέχεται μια επίδραση δαιμονική.
- Γέροντα, πως αλλιώς δίνει κανείς δικαιώματα; - Η λογική, η αντιλογία, το πείσμα, το θέλημα, η ανυπακοή, η αναίδεια είναι ιδιότητες του διαβόλου. Ανάλογα με τον βαθμό που τα έχει ο άνθρωπος, δέχεται μια εξωτερική επίδραση. Όταν όμως η ψυχή εξαγνισθή, κατοικεί στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα και χαριτώνεται ο άνθρωπος. Ενώ, όταν μολυνθή με θανάσιμα αμαρτήματα, κατοικεί το ακάθαρτο πνεύμα. Όταν πάλι δεν είναι θανάσιμα μολυσμένη, τότε βρίσκεται υπό την επίδραση του πονηρού πνεύματος.
Στην εποχή μας, δυστυχώς, δεν θέλουν οι άνθρωποι να κόψουν τα πάθη τους, το θέλημά τους, δεν δέχονται συμβουλές. Από εκεί και πέρα, μιλούν με αναίδεια και διώχνουν την Χάρη του Θεού. Όπου να σταθή μετά ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνη προκοπή, γιατί δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Είναι εκτός εαυτού πια, γιατί τον κάνει κουμάντο απ’ έξω ο διάβολος. Δεν είναι μέσα –Θεός φυλάξοι!- αλλά και απ’ έξω ακόμη μπορεί και τον κάνει κουμάντο.
Ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη γίνεται χειρότερος από τον διάβολο. Γιατί μερικά πράγματα ο διάβολος δεν τα κάνει, αλλά βάζει ανθρώπους να τα κάνουν. Δεν κάνει λ.χ. εγκλήματα, αλλά βάζει τον άνθρωπο να κάνη εγκλήματα. Έτσι δαιμονίζονται μετά οι άνθρωποι.
- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος: «Να βγάλης από την γαλλική μετάφραση του βιβλίου ‘’Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης’’ αυτά που αναφέρονται στους δαιμονισμένους, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν θα τα καταλάβουν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διάβολος»! Τα εξηγούν, βλέπεις, όλα με την ψυχολογία. Αν πήγαιναν εκείνους τους δαιμονισμένους του Ευαγγελίου στους ψυχιάτρους, θα τους τάραζαν στα ηλεκτροσόκ! Ο Χριστός έχει αφαιρέσει από τον διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό. Μόνον αν του δώση ο άνθρωπος δικαιώματα, μπορεί να κάνη κακό. Όταν δεν συμμετέχη κανείς στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δίνει δικαιώματα στον πειρασμό και δέχεται μια επίδραση δαιμονική.
- Γέροντα, πως αλλιώς δίνει κανείς δικαιώματα; - Η λογική, η αντιλογία, το πείσμα, το θέλημα, η ανυπακοή, η αναίδεια είναι ιδιότητες του διαβόλου. Ανάλογα με τον βαθμό που τα έχει ο άνθρωπος, δέχεται μια εξωτερική επίδραση. Όταν όμως η ψυχή εξαγνισθή, κατοικεί στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα και χαριτώνεται ο άνθρωπος. Ενώ, όταν μολυνθή με θανάσιμα αμαρτήματα, κατοικεί το ακάθαρτο πνεύμα. Όταν πάλι δεν είναι θανάσιμα μολυσμένη, τότε βρίσκεται υπό την επίδραση του πονηρού πνεύματος.
Στην εποχή μας, δυστυχώς, δεν θέλουν οι άνθρωποι να κόψουν τα πάθη τους, το θέλημά τους, δεν δέχονται συμβουλές. Από εκεί και πέρα, μιλούν με αναίδεια και διώχνουν την Χάρη του Θεού. Όπου να σταθή μετά ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνη προκοπή, γιατί δέχεται επιδράσεις δαιμονικές. Είναι εκτός εαυτού πια, γιατί τον κάνει κουμάντο απ’ έξω ο διάβολος. Δεν είναι μέσα –Θεός φυλάξοι!- αλλά και απ’ έξω ακόμη μπορεί και τον κάνει κουμάντο.
Ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη γίνεται χειρότερος από τον διάβολο. Γιατί μερικά πράγματα ο διάβολος δεν τα κάνει, αλλά βάζει ανθρώπους να τα κάνουν. Δεν κάνει λ.χ. εγκλήματα, αλλά βάζει τον άνθρωπο να κάνη εγκλήματα. Έτσι δαιμονίζονται μετά οι άνθρωποι.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 14 ΙΟΥΝ 2012
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)
Τρίτη 12 Ιουνίου 2012
Διαζύγιο με… τίποτα!
Για πολλά χρόνια
προσπαθούσα να πείσω τη γυναίκα μου να γίνει χριστιανή, αλλά όλα ήσαν μάταια.
Έπαψα να ασχολούμαι , όταν μου δήλωσε:
-
Εγώ δεν πιστεύω στον Θεό.
Μετά
απ’ αυτά, το 1977, αποφάσισα να αφήσω την
οικογένειά μου . Πήγα στο μοναστήρι Πσκωφ- Πετσέρσκ να ζητήσω την ευλογία του
Γέροντος Σάββα για διάλυση του γάμου μου. Εκείνος με άκουσε και μου είπε:
-
Ζήσε με τη γυναίκα σου ακόμη ενάμισυ- δυό
χρόνια και διάβαζε καθημερινά το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο τους στίχους 28-30 του
11ου κεφαλαίου.
Μόλις
έφτασα στο σπίτι μου, άνοιξα το Ευαγγέλιο στους στίχους που μου υπέδειξε ο
Γέροντας. Και εκεί ήταν γραμμένο: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι
, καγώ αναπαύσω υμάς, άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού , ότι
πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών ˙
ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν». Μετά απ’ αυτό μου έγινε
σαφές ότι για διαζύγιο δεν μπορεί να γίνει λόγος.
-
Σήμερα, 16 Απριλίου 1995 , Κυριακή των Βαΐων,
εγώ, η γυναίκα μου με την οποία στεφανωθήκαμε το 1990, η κόρη μου και η εγγονή
μου, όλοι προσευχηθήκαμε θερμά και κοινωνήσαμε το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού.
Τι θα γινόταν μ’ αυτούς και με μένα, αν τους άφηνα! Δόξα τω Θεώ για όλα!
Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ
ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
Το βοτανου του μοναχου !Γεροντας Παισιος
Είναι σπουδαίο πράγμα να εμπιστεύεσαι ...κάποιον, o oποίος έχει πνευματική εμπειρία, και να δέχεσαι το λόγο του χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Πολλά προβλήματά σου θα βρίσκουν τη λύση τους, χωρίς να κοπιάζεις πολύ και προπαντός χωρίς να πειραματίζεσαι. Η γνώμη του έμπειρου άνθρωπου είναι πάντα βαρύνουσα και ας υστερεί καμιά φορά σε κάποια σημεία. Ο Γέροντας για το θέμα αυτό έλεγε:
«Υπακοή στο Γέροντα είναι, ας υποθέσουμε, σαν ένα βότανο, πού χρειάζεσαι, όταν είσαι κρυωμένος. Ρωτάς το Γέροντα, σού το δείχνει και το παίρνεις. Τελειώνει ή υπόθεση. Ενώ όταν είσαι μόνος σου δοκιμάζεις όλα τα βότανα, μέχρι να βρεις το κατάλληλο και ίσως μέχρι να το βρεις θαχεις πάθει μεγαλύτερη ζημιά από την ωφέλεια, πού σου προσφέρει»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012
«Υπακοή στο Γέροντα είναι, ας υποθέσουμε, σαν ένα βότανο, πού χρειάζεσαι, όταν είσαι κρυωμένος. Ρωτάς το Γέροντα, σού το δείχνει και το παίρνεις. Τελειώνει ή υπόθεση. Ενώ όταν είσαι μόνος σου δοκιμάζεις όλα τα βότανα, μέχρι να βρεις το κατάλληλο και ίσως μέχρι να το βρεις θαχεις πάθει μεγαλύτερη ζημιά από την ωφέλεια, πού σου προσφέρει»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012
Τίποτε ας μη μας σταματά
«Ο προφήτης Νάθαν
ήταν πνευματικός πατέρας και διδάσκαλος του Βασιλέως Δαβίδ. Το Άγιον Πνεύμα φανέρωσε
στον Προφήτη ότι ο Δαβίδ επρόκειτο να παραβεί το θέλημα του Θεού και να πέσει στο
αμάρτημα της μοιχείας. Ο Προφήτης τότε έσπευσε να αναγγείλει στον Βασιλέα τον
κίνδυνο που διέτρεχε…
Δυστυχώς όμως ο
διάβολος εμπόδισε τον Προφήτη να εκπληρώσει το σχέδιό του. Ο Νάθαν, πορευόμενος
προς το Παλάτι, βρήκε μπροστά του πεσμένο ένα σκοτωμένο. Στάθηκε, άνοιξε ένα
λάκκο και τον έθαψε. Εν τω μεταξύ , ο Δαβίδ έπεσε στο αμάρτημα. Ο Νάθαν το
διεγνώρισε . Επέστρεψε στο σπίτι του και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται» (
Συναξάρι ,26 Δεκεμβρίου) .
Στα πνευματικά θέματα
δεν χωράει αναβολή. Ούτε για λίγη ώρα. Ο διάβολος που πληροφορείται τις αποφάσεις
μας, ενεργεί αμέσως, για τη ματαίωσή
τους. Πόσο καλά δεν έγιναν και δεν γίνονται εξαιτίας της αναβολής. Η αναβολή πάντοτε
είναι υπέρ του διαβόλου. Είναι ο χρόνος και η ευκαιρία του διαβόλου.
Ακόμη και καλές
απασχολήσεις μπορεί να γίνουν εμπόδιο για άλλες καλύτερες. Ο προφήτης Νάθαν
έθαψε ένα νεκρό και έχασε τη δυνατότητα να προφυλάξει τον Βασιλέα Δαβίδ από την
αμαρτία. Όταν ξεκινάμε να κάνουμε κάτι καλό, πριν από μας και με μεγαλύτερη
ταχύτητα τρέχει ο διάβολος, σπέρνοντας στο δρόμο μας παγίδες και εμπόδια. Έχοντας
αυτό υπ’ όψιν , τίποτε ας μη μας σταματά, όταν ξεκινάμε για ένα αγαθό σκοπό.
Ακόμη και ένα λεπτό αργοπορία ή καθυστέρηση είναι αρκετός χρόνος, για να μας
προλάβει ο διάβολος και να καταστρέψει αυτό που σπεύδαμε εμείς να πετύχουμε. Αν
δεν αναβάλαμε, αν σπεύδαμε πόσα κακά θα προλαβαίναμε ! Και, αντίθετα. Πόσα κακά
συμβαίνουν στη ζωή μας και στη ζωή των αδελφών μας, γιατί αναβάλαμε, γιατί
αργήσαμε να ξεκινήσουμε , γιατί καθυστερήσαμε στο δρόμο λίγα μόλις δευτερόλεπτα…
Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012
Που είναι το Άγιον Όρος;
Διηγείται ο ίδιος ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης
«Το ’35 έγινε γενική επιστράτευση , γιατί είχε κάνει
επανάσταση αυτός επάνω εκεί στη Μακεδονία. Απ’ τη Λευκάδα για να πάω στην Αθήνα
έκανα τρείς μέρες με το σαπιοκάραβο. Κι όσο να φτάσουμε στην Αθήνα, κατεστάλη
το κίνημα.
»Όταν έφτασα στην
Αθήνα και κατεστάλη το κίνημα , ήμουν χαμένος. Δεν είχα τίποτα κανένα γνώριμο.
Στρατιώτες είχα, αλλά μετά που έγινα πολίτης…Δυό τρείς μέρες καθόμουνα στην Αθήνα.
Ήταν ένα Λευκαδίτικο ξενοδοχείο και πήγαινα και κοιμόμουνα το βράδυ εκεί.
»Την Τρίτη μέρα, να και ένας έρχεται με πλησιάζει και μου λέει: «Έρχεσαι να πάμε
στο Άγιον Όρος;». Λέω: «Που είναι το Άγιον Όρος;». Λέει : «Επάνω, στη Μακεδονία».
Εγώ δεν είχα ιδέα για το Άγιον Όρος ούτε από καλογήρους ήξερα. Λέω: «Δεν πάμε;». «Ετοιμάσου» μου λέει, «το βράδυ
φεύγει το βαπόρι». Άγνωστος αυτός τώρα.
»Πήγαμε λοιπόν. Μετά από δύο μέρες, βγήκαμε στη Δάφνη. Απ’
τον Πειραιά το βαπόρι πήγε κατευθείαν στη Δάφνη. «Τώρα που θα πάμε;». «Θα πάμε
στο Ξηροποτάμου το βράδυ», μου λέει.«Αλλά δεν θα καθίσουμε , θα πάμε στο
Κουτλουμούσι. Εκεί θα κοινοβιάσουμε».
»Όταν φτάσαμε στο
Ξηροποτάμου, στην πύλη , τι γίνεται , παιδιά; Οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες
κατέβηκαν απ’την εικόνα και μιλούσαν μεταξύ τους επί 20 λεπτά την ώρας. Κι εγώ τα
έχασα. «Θεέ μου, τι γίνεται ;», λέω. Οι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κατέβηκαν στο
προαύλιο του ναού! Λοιπόν, σε λίγο χάθηκαν οι Άγιοι. Τα’χασα κι εγώ. Ρώτησα κάποιον:
«Ποιοι ήσαν αυτοί έξω που μιλούσαν , κάτι στρατιώτες; Που πήγαν κι έφυγαν;». «Ποιοι
στρατιώτες;», μου λέει.
»Καθίσαμε το βράδυ εκεί και την άλλη μέρα πήγαμε στο
Κουτλουμούσι. Πήγαμε μέσα στη Γεροντεία, στον ηγούμενο. Εγώ είπα θα καθίσω, κι
αυτός είπε θα καθίσει. Και μετά που είπε θα καθίσει, την άλλη μέρα χάθηκε. Δεν
ξέρω τι έγινε. Ψάχνω να τον βρω, στις Καρυές, παντού, τίποτα.»
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
Πνευματικός της Μονής Δαδίου
Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος
Εκδόσεις Π.Κυριακίδη
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι ο γέροντας Αμβρόσιος, κατά την παραμονή του στο Άγιον Όρος, ήταν αυτός που άρχισε να κτίζει το κελί στην Παναγούδα που έμεινε αργότερα ο Γέροντας Παΐσιος.
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι ο γέροντας Αμβρόσιος, κατά την παραμονή του στο Άγιον Όρος, ήταν αυτός που άρχισε να κτίζει το κελί στην Παναγούδα που έμεινε αργότερα ο Γέροντας Παΐσιος.
Νουθεσίες γέροντος Αμβρόσιου Λάζαρη
Να έχεις πίστη δυνατή. Ο Κύριος είναι εδώ, δεν είναι στον Ουρανό. Η πίστη δίνει σταθερότητα στη ζωή του ανθρώπου. Ο Κύριος μας σώζει καθημερινά, μας βοηθά. Η ολιγοπιστία είναι αμαρτία.
Η γραφή είναι μία και αιώνια και αληθινή. Δεν μπορούμε να παίρνουμε καμάτι και να τη χρησιμοποιούμε όπως μας βολεύει. Έχουμε κάνεο τον δικό μας Θεό. Κόβουμε και ράβουμε ότι μας συμφέρει.
Δεν θα κριθούμε απο τις πράξεις μας, αλλά απο την προαίρεση και το έλεος του θεού.
Νομίζουμε ότι αυτή η ζωή δεν περνάει. Περνάει πάρα πολύ γρήγορα και σημασία έχει που θα βρεθείς μερα.
Αν είσαι μοιχός, πόρνος , ψεύτης, κλέφτης , πρόστυχος, δεν θα δεις Θεού πρόσωπο.
Την πορνεία την πληρώνουμε με αίμα ή με μεγάλο πόνο.
Προσοχή απο την πορνεία.Να μη θέλει ο ένας να πάρει τη γυναίκα του άλλου. Να διώχνετε τέτοιους λογισμούς. Όταν ζητάς τη γυναίκα του άλλου , φεύγει η αγάπη απο τη δικ΄λη σου και έρχεται το διαζύγιο.
Ο Θεός δεν μας κατηγορεί επειδή πέφτουμε, αλλά επεδή δεν σηκωκόμαστε. Η ανρώπινη φύσις , βλέπεις, είναι ευόλισθος.
την κοπριά θα την πετάς στα χωράφια, μην την κρατάς μέσα .Μην τη φυλάς για σένα. Να την πετάς στα χωράφια για λίπασμα.
Να μετανοείτε και να εξομολογείστε, γιατί η ζωή είνα σύντομη και χωρίς αυτά πας στην κόλαση.
Η μετάνοια είναι δώρο Θεού,.Πρέπει να τη ζητάμε, για να γίνουεμ σκεύη εκλογής.
Άσε τα παλιά. Να τα ξεχάσεις όλα! Από εδώ και περα!
Το πόσο θα ζήσουμε είναι σφραγίδα απο την ώρα που γεννόμαστε.
Α, τους ταλαίπωρους τους πολιτκούς! Αν δεν φύλαγε η Παναγία...Αλίμονο αν εξαρτιόμασταν απο αυτούς!
Η Βαβέλ και η Πεντηκοστή
Απόσπασμα απο ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για την Πεντηκοστή
Καί ὄχι μόνο γι᾿ αὐτό, ἀλλά γιά νά μᾶς θυμίσει καί κάποια παλιά ἱστορία. Ἐπειδή δηλαδή στά παλιά χρόνια παραλογίσθηκαν οἱ ἄνθρωποι καί θέλησαν νά κτίσουν ἕνα πύργο πού νά φθάνει ὥς τόν οὐρανό, καί μέ τή σύγχυση τῶν γλωσσῶν τους διέλυσε ὁ Θεός τήν κακή ἀπόφασή τους (Ἀναφέρεται στόν πύργο τῆς Βαβέλ. Βλ. Γεν. 11, 1-9), γι᾿ αὐτό καί τώρα μέ μορφή πύρινων γλωσσῶν πετᾶ σ᾿ αὐτούς τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά ἑνώσει μ᾿ αὐτό τήν οἰκουμένη πού ἦταν χωρισμένη.
Καί ὄχι μόνο γι᾿ αὐτό, ἀλλά γιά νά μᾶς θυμίσει καί κάποια παλιά ἱστορία. Ἐπειδή δηλαδή στά παλιά χρόνια παραλογίσθηκαν οἱ ἄνθρωποι καί θέλησαν νά κτίσουν ἕνα πύργο πού νά φθάνει ὥς τόν οὐρανό, καί μέ τή σύγχυση τῶν γλωσσῶν τους διέλυσε ὁ Θεός τήν κακή ἀπόφασή τους (Ἀναφέρεται στόν πύργο τῆς Βαβέλ. Βλ. Γεν. 11, 1-9), γι᾿ αὐτό καί τώρα μέ μορφή πύρινων γλωσσῶν πετᾶ σ᾿ αὐτούς τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιά νά ἑνώσει μ᾿ αὐτό τήν οἰκουμένη πού ἦταν χωρισμένη.
Καί
ἔγινε κάτι ἀσυνήθιστο καί παράξενο. Γιατί ὅπως τότε στά παλιά χρόνια γλῶσσες χώρισαν τήν οἰκουμένη καί διέλυσαν τήν κακή συμφωνία,
ἔτσι καί τώρα γλῶσσες ἕνωσαν τήν οἰκουμένη καί ὁδήγησαν σέ ὁμόνοια αὐτά πού ἦταν χωρισμένα. Γι᾿ αὐτό
λοιπόν ἐμφανίσθηκε
τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μορφή γλωσσῶν καί σάν πύρινες γλῶσσες γιά τό ἀγκάθι τῆς ἁμαρτίας
πού μεγάλωσε πολύ μέσα μας
Το ενέχυρο του αγίου
Ο Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής , πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ,
μεγάλος νηστευτής και ελεήμονας, για να
μπορέσει κάποτε να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες για ελεημοσύνη σε
πτωχούς και άπορους, δανείστηκε από τον
τότε βασιλιά Μαυρίκιο χρήματα, δίνοντας προσωπική ομολογία με την οποία έβαζε
ενέχυρο όλη την περιουσία του.
Επειδή όταν πέθανε
δεν άφησε τίποτα άλλο για περιουσία, παρά ένα ξύλινο σκαμνί, ένα ευτελή μάλλινο ένδυμα και ένας άσχημο φελόνιο, ο Μαυρίκιος έσκισε την
ομολογία, μετέφερε στο παλάτι όλα αυτά
ως πολύτιμα λείψανα και σε περιόδους μεγάλης νηστείας κοιμόταν πάνω σε αυτό το ξύλινο σκαμνί.
Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012
Προσφέρεται θυσία˙ δεν πρέπει να παρίστανται τα πάθη
Πρέπει να έχουμε μπροστά
μας στα μάτια μας την απόφασι του Θεού και τότε θα σβύσουν όλα τα κακά. Στις προσευχές
μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί με τον εξής τρόπο˙
αν σκεπτώμαστε με Ποιόν συνομιλούμε, αν αναλογιζώμαστε ότι προσφέρουμε θυσία
και κρατάμε στα χέρια μας μαχαίρι και ξύλα και φωτιά˙
αν ανοίξουμε με την σκέψη μας τις πύλες του ουρανού, αν μεταφερθούμε εκεί, και,
παίρνοντας την μάχαιρα του Πνεύματος την βυθίσουμε στο λαιμό του σφαγίου και
προσφέρουμε σ’ Αυτόν ως θυσία νήψι και χύσουμε δάκρυα μπροστά Του. Τέτοιο είναι το αίμα του σφαγίου αυτού˙
με τέτοια σφαγή βάφεται κόκκινο εκείνο το θυσιαστήριο. Μην αφήσης λοιπόν κανένα
από τους ανθρώπινους λογισμούς να κατέχη τότε την ψυχή σου.
Σκέψου ακόμη ότι και ο
Αβραάμ προσφέροντας θυσία, δεν άφησε να παρευρεθούν εκεί ούτε η γυναίκα του,
ούτε ο δούλος του, ούτε κάποιος άλλος. Μην αφήσης λοιπόν και συ να παρευρεθή
κάποιο από τα ανελεύθερα και δουλικά πάθη, αλλά ανέβα μόνος σου στο όρος όπου ανέβηκε
εκείνος, όπου δεν είναι σωστό να ανεβούν μαζί σου μερικές από τις έννοιες
αυτές, πρόσταξέ τες με εξουσία και πες˙ καθίστε εδώ, εγώ και το παιδί
αφού προ0σκυνήσουμε θα επιστρέψουμε˙ και
αφήνοντας κάτω την όνο και τους δούλους και ο,τιδήποτε άλλο παράλογο και
ανόητο, ανέβα επάνω παίρνοντας μαζί σου κάτι το λογικό, όπως εκείνος πήρε τον
Ισαάκ. Και το θυσιαστήριο οικοδόμησέ το όπως εκείνος , σαν να μην έχης τίποτε το
ανθρώπινο, αλλά μεταφερόμενος έξω από την φύσι˙ διότι και εκείνος αν δεν ήταν
έξω από την φύσι, δεν θα μπορούσε να σφάξη το παιδί του. Και ας μην σε ενοχλή
τίποτε, αλλά γίνε ψηλότερος και από τους ουρανούς˙ στέναξε πικρά , πρόσφερε σαν
θυσία την εξομολόγησι, διότι λέγει ˙ «Λέγε πρώτος εσύ τις ανομίες σου για να
δικαιωθής» ( Γεν. 22,5 ) ˙ πρόσφερε ως θυσία τη συντριβή της καρδιάς σου.
Αυτά τα σφάγια δεν καταλήγουν σε
στάχτη, ούτε διαλύονται σε καπνό, ούτε χρειάζονται ξύλα και φωτιά , παρά μόνο συντετριμμένη
διάνοια˙ αυτό είναι ξύλα αυτό είναι φωτιά που καίει, αλλά δεν κατακαίει. Διότι εκείνος
που προσεύχεται με θερμότητα, καίεται αλλά δεν κατακαίεται, αλλά γίνεται
λαμπρότερος , όπως ακριβώς γίνεται ο χρυσός που δοκιμάζεται στη φωτιά.
Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους
Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012
Η συμφιλίωση με τον αδελφό
Κάποτε ένας χωρικός εξέθεσε στον
π.Ιωήλ(Γιαννακόπουλο) «σοβαρούς λόγους ,
που τον εμπόδιζαν να συμφιλιωθεί με τον αδελφό του:
-Δεν μπορώ, πάτερ μου, να μιλήσω
εγώ πρώτος. Ο αδελφός μου πρέπει να μου μιλήσει πρώτος! Αυτος έφταιξε κι όχι
εγώ! Κι έπειτα αυτός είναι μικρότερος κι εγώ μεγαλύτερος.
-Δεν μου λες, ρώτησε ο πνευματικός,
ποιος είναι μεγαλύτερος; Εμείς ή ο Θεός;
-Μα θέλει και ρώτημα; Ο Θεός
βέβαια.
-Και ποιος έφταιξε στον άλλο; Ο Θεός
σ’εμάς ή εμείς στον Θεό;
-Εμείς φταίξαμε στον Θεό.
-Και ποιος έκανε την αρχή της συμφιλιώσεως;
Εμείς πήγαμε στον Θεό ή ο Θεός ήρθε σ’εμάς;
-Ο Θεός ήρθε σ’εμάς.
-Λοιπόν…σας ευχαριστώ! Έχετε δίκιο.
Εγώ θα πάω στον αδελφό!
Σε κάποιον που δυσκολευόταν να
συγχωρήση, ο π. Ιωήλ συμβούλεψε:
-Να μάθεις καλά το «Πάτερ ημών».
-Το «Πάτερ ημών» το ξέρω απ’έξω , από
τότε που ήμουν μικρό παιδί.
-Απ’έξω το ξέρεις, αλλά δεν το
ξέρεις από μέσα.
-Τι εννοείτε;
-Δεν ξέρεις το νόημά του! Μηχανικά
το απαγγέλλεις. Αν το ήξερες από μέσα , θα συγχωρούσες πρόθυμα τον πλησίον σου,
γιατί δεν θα υπάρχει περίπτωση να συγχωρηθείς και συ από τον Θεό για τις αμαρτίες σου. Το «άφες ημίν
τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν
τοις οφειλέταις ημών» αυτό σημαίνει. Λοιπόν , να μάθει ς το «Πάτερ ημών» από
μέσα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)