Δωρεάν 10.000 εμβολιασμοί παιδιών

Που θα γίνουν και ποιους αφορά. Το πρόγραμμα υλοποιεί η ΜΚΟ "Αποστολή" της Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών.

Με σύνθημα "κανένα παιδί να μη στερηθεί τα εμβόλια του" ξεκίνησε η μαραθώνια εμβολιαστική εκστρατεία 10.000 παιδιών από το ιατρείο κοινωνικής αποστολής στην Αθήνα και στην Ηλιούπολη. 

Το πρόβλημα είναι τεράστιο καθώς η εκτίναξη της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας έχει κάνει χιλιάδες γονείς να μην έχουν χρήματα ούτε για να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Το πρόγραμμα των ΔΩΡΕΑΝ εμβολιασμών αφορά λοιπόν όλα τα παιδιά που οι γονείς τους, έλληνες και αλλοδαποί, είναι ανασφάλιστοι ή άποροι. 

Μόνο στην Ηλιούπολη εμβολιάστηκαν 92 βρέφη και παιδιά από εθελοντές γιατρούς του ιατρείου κοινωνικής Αποστολής.

Οπως δήλωσε στο Newsit o γενικός διευθυντής της ΜΚΟ "ΑΠΟΣΤΟΛΗ" Κωνσταντίνος Δήμτσας "η Αρχιεπισκοπή και ο ΙΣΑ έρχονται να καλύψουν το κενό που υπάρχει στους επιτακτικούς εμβολιασμούς των παιδιών. Είναι χρέος μας να βοηθησουμε όσους δεν μπορούν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.

Ο γενικός διευθυντής της ΜΚΟ "Αποστολή" Κωστής Δήμτσας παρηγορεί τον μικρούλη που μόλις εμβολιάστηκε

Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Ηλιούπολης Βασίλης Βαλασόπουλος τόνισε στο Newsit πως "η μεγάλη προσέλευση του κόσμου δείχνει πόσο μεγάλες ανάγκες υπάρχουν. Στόχος μας ειναι να μη μείνει κανένας πολίτης χωρίς ιατρική περίθαλψη".



ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΠΟΣΤΟΛΗ"
- Ο Δήμος Ηρακλείου την Τρίτη 6/11/2012  στη 1:00 το μεσημέρι. 
- Η Ιερά Μητρόπολη Περιστερίου την Τρίτη 6/11/2012 στις 5:00 το απόγευμα. 
- Ο Δήμος Ιλίου την Τετάρτη 7/11/2012 στις 11.00 το πρωί. 

Η "Αποστολή" ταξιδεύει και εκτός Αθηνών όπου της ζητηθεί προκειμένου να εμβολιαστούν και τα παιδιά της επαρχίας. Τη Δευτέρα 12/11.2012 θα βρίσκεται στη Σαντορίνη. 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΟΥΧΑΪΜΠ 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΣΜΗΝΗ ΛΕΝΤΖΟΥ
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=171927&catid=3

Γιατί οι κα­λόγεροι κάθονται εδώ και δέν πάνε στον κόσμο, νά βοη­θήσουν τόν λαό;»

Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μού είπε: «Γιατί οι κα­λόγεροι κάθονται εδώ και δέν πάνε στον κόσμο, νά βοη­θήσουν τόν λαό;». «Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, νά βοη­θήσουν τόν λαό, τού είπα, θά έλεγες γιατί οί καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα π

ού δέν πάνε-, λές γιατί δέν πάνε». Ύστερα μού λέει: «Γιατί οί καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δέν τους βοηθάει ό Χριστός τους και ή Παναγία τους νά γίνουν καλά;». «Αυτήν τήν ερώτηση, τού λέω, μού τήν έκανε και ένας Εβραίος γιατρός». «Αυτός δέν είναι Εβραίος», μού λέει ένας πού ήταν μαζί του. «Δέν έχει σημασία πού δέν είναι Εβραίος, τού λέω. Αυτή ή ερώ­τηση Εβραίου είναι. Και θά σας πώ τήν απάντηση πού έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι όμοια ή περίπτωση. Έσύ, σαν Εβραίος πού είσαι, του είπα, έπρεπε να ξέρης άπ’ έξω την Παλαιά Διαθήκη. Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα αναφέ­ρει ότι ό Θεός χάρισε στον βασιλιά Έζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής. Έστειλε τόν Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά: Ό Θεός σοϋ χα­ρίζει ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής, γιατί διέλυσες τά άλση των ειδωλολατρών. Και γιά τήν πληγή σου – ο βασιλιάς είχε και μιά πληγή – είπε ό Θεός νά βάλης επάνω μιά τσαπέλλα σύκα, καί θά γίνης καλά! Άφοϋ ό Θεός τοϋ χάρισε δεκαπέντε χρόνια ζωής, δέν μπορούσε νά θεραπεύση καί εκείνη τήν πληγή; Εκείνη όμως γιατρευόταν με μιά τσαπέλλα σύκα». Πράγματα πού γίνονται άπό τους ανθρώ­πους νά μήν τά ζητάμε άπό τόν Θεό. Νά ταπεινωνώμαστε στους ανθρώπους καί νά ζητάμε τήν βοήθεια τους.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ !

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 2 ΝΟΕ  2012   

Οι άγιοι μάρτυρες Ακίνδυνος, Πηγάσιος, Αφθόνιος , Ελπιδοφόρος, Ανεμπόδιστος και οι συν αυτοίς

2 Νοεμβρίου

Οι άγιοι μάρτυρες Ακίνδυνος, Πηγάσιος, Αφθόνιος , Ελπιδοφόρος, Ανεμπόδιστος και οι συν αυτοίς


Ήταν όλοι τους χριστιανοί από την Περσία και μαρτύρησαν το έτος 355, επί ηγεμονίας του Πέρση βασιλιά Σαβωρίου. Οι πρώτοι τρεις ήταν υπηρέτες στη βασιλική αυλή∙ κρυφά, όμως, υπηρετούσαν τον Κύριό τους Ιησού Χριστό. Όταν καταγγέλθηκαν, οδηγήθηκαν σε δίκη ενώπιον του βασιλιά. Αυτός τους ρώτησε από πού έρχονταν κι εκείνοι απάντησαν:

«Πατρίδα μας και ζωή μας είναι η Ομοούσιος και Αδιαίρετος Αγία Τριάς- ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα- ο Ένας Τριαδικός Θεός».

Τους υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια και τα υπέμειναν όλα ανδρειοφρόνως, με αδιάλειπτες στα χείλη τους ψαλμωδίες και προσευχές . Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων και του εγκλεισμού τους στη φυλακή, πολλές φορές εμφανίζονταν σ’ αυτούς άγγελοι Θεού∙ κάποτε μάλιστα ο ίδιος ο Κύριος τους παρουσιάστηκε ως άνθρωπος του οποίου «το πρόσωπο έλαμπε σαν τον ήλιο».

Ένας απ’ τους βασανιστές, ο Αφθόνιος, έζησε ο ίδιος το θαύμα βλέποντας τους μάρτυρες να παραμένουν τελείως αβλαβείς από το λειωμένο πυρωμένο σίδερο επάνω στο σώμα τους. Τότε πίστεψε στον Χριστό και αναβόησε: «Μέγας ο Θεός των χριστιανών». Εξαιτίας της ομολογίας του τον αποκεφάλισαν αμέσως∙ ενώ και πολλοί άλλοι που είδαν μαζί με εκείνον το θαυμαστό αυτό γεγονός πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Στη συνέχεια ο βασιλιάς πρόσταξε τους δημίους να ράψουν τους μάρτυρες Ακίνδυνο, Πηγάσιο και Ανεμπόδιστο μέσα σε δέρματα ζώων και να τους πετάξουν στη θάλασσα. Αλλά εμφανίστηκε από τον άλλο κόσμο ο Αφθόνιος και μαζί με τρεις απαστράπτοντες αγγέλους οδήγησε τους αγίους μάρτυρες στην ξηρά, όπου τους απελευθέρωσε.

Ο Ελπιδοφόρος συγκαταλεγόταν στους επιφανείς αξιωματούχους του βασιλιά. Όταν αποκάλυψε ότι ήταν χριστιανός και αποκήρυξε απερίφραστα τον βασιλιά για τον σφαγιασμό αθώων χριστιανών, ο βασιλιάς τον καταδίκασε σε θάνατο. Τον αποκεφάλισαν μαζί με επτά ακόμη χιλιάδες χριστιανούς (σ.τ.μ. Πέρσες οι οποίοι πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίστηκαν) . Τους τρεις μάρτυρες , Ακίνδυνο, Πηγάσιο και Ανεμπόδιστο, τους έριξαν σε πυρακτωμένη κάμινο, μαζί με εικοσιοκτώ στρατιώτες και τη σύζυγο του βασιλιά∙ αυτοί πίστεψαν στον Χριστό, και μέσα στις φλόγες, παρέδωσαν τις δίκαιες ψυχές τους στα χέρια του Θεού.


Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Ένα δάνειο για τους φτωχούς

 

ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ του 2009. Μόλις μπήκα στο σπίτι μου, στο Παγκράτι, έπειτα από τα συνηθισμένα τρεχάματα, τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις πολυμέριμνες διακονίες. Χτυπά το τηλέφωνο. Είναι η θεία μου από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Με αναζητούσε μέρες πολλές, αλλά πού να ήξερε η καημενούλα πώς, όταν είσαι κινούμενος στόχος, δεν εντοπίζεσαι εύκολα. Όμως, σήμερα με τσάκωσε. Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Μου ανέπτυξε τα προβλήματα των συγγενών που βρίσκονται σε αυτή την μακρινή ήπειρο. Κυρίως οικονομικά. Κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από λάθος υπολογισμούς. Ε, βέβαια! Όταν υπολογίζεις χωρίς τον ξενοδόχο, αυτά παθαίνεις. Ποιος άραγε είναι ο ξενοδόχος; Μα, ο ελάχιστος αδελφός ,ο άγνωστος φτωχός μέσα στον οποίο κρύβεται ο Χριστός. Της είπα δύο σκέψεις μου: «Θεία, η παγκόσμια οικονομική κρίση σαρώνει, διότι δεν επενδύσαμε τα πλούτη μας στους φτωχούς, αλλά σε χώρους κλειστούς, σε τραπεζίτες και γνωστούς, σε φίλους και αδελφούς. Οι φτωχοί όμως θα μας έδιναν “υψηλότερο επιτόκιο” ,πάνω από 80% ενώ οι τράπεζες ελάχιστο ή και καθόλου. Ένα αγαθό να δώσεις στον φτωχό, δύο θα σου στείλει ο Θεός με άλλον τρόπο. Και βέβαια, είναι πολύ καλύτερο να σου “τρώνε” τα χρήματα οι έρημοι φτωχοί προσφέροντάς τα σε αυτούς, παρά οι πλούσιοι γιατροί».

Η συμφορά του εγωιστικού βολέματος στους χώρους μας έπνιξε τα πάντα. Καταχνιά παθών, ομίχλη λαθών, πνευματική αβεβαιότητα, ανασφάλεια για το αύριο στο εργασιακό πεδίο, πτώση των ηθών και των μισθών, των αγνών προσδοκιών των αγνών πατριωτών. Και όμως ο π. Πορφύριος σιωπηλά με προφητική δύναμη δηλώνει σε πνευματικό του παιδί: «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως, μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό». ( Κλείτος Ιωαννίδης, ο Γέρων Πορφύριος, Μαρτυρίες και εμπειρίες. Ι.Μ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αθήνα 1999, ζ΄ έκδοση, σ. 233 ) .
Γνώρισα έναν σπουδαίο άνθρωπο του Θεού. Αγωνίζεται για την ενότητα πλουσίων και φτωχών . Δεν θέλει να δώσει στους φτωχούς. Πήρε δάνειο γι’ αυτούς. Ρισκάρει τα πάντα. Σπάει δεσμούς γήινους, ψεύτικους, φθαρτούς . Όλα τα δίνει. Δεν έχει δισταγμούς. Δίνεται ολάκερος και δέχεται εξευτελισμούς από φίλους και γνωστούς. Ποιος άραγε από τους πολιτικούς τους μεγάλους και τρανούς δανείζεται για τους φτωχούς; Ποιος δίνει απλόχερα από το περίσσευμά του; Ποιος ρισκάρει για να δει η Ελλάδα καλύτερες ημέρες; Όλοι κουραζόμαστε για την πάρτη μας, για τους δικούς μας και σπάνια για τους άλλους , και νομίζουμε πως θα μας σώσουν οι υπουργικές συσκέψεις και τα έκτακτα μέτρα φορολόγησης. Αυτά είναι τονωτικές ενέσεις ευεξίας σε ετοιμοθάνατους που χαροπαλεύουν λόγω βαρέων νοσημάτων.
Το ελλαδικό σπίτι καταρρέει και εμείς αγοράζουμε πολυτελή καλύμματα για το σαλόνι του. Τι ειρωνεία, Θεέ μου! Πόσο άσπλαχνα, στενόμυαλα, ανόητα, περιορισμένα κινούμαστε. Ένας νέος Καποδίστριας μας χρειάζεται, που θυσίασε όλη την ύπαρξή του για το έθνος μας, ένας σπουδαίος άνθρωπος του Θεού. Υπάρχει ανάμεσά μας. Το πιστεύω…

10/12/2009


Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος

Αν γνώριζε ο άνθρωπος, και ιδίως ο μοναχός, την εσωτερική ασχήμια του, δεν θα επεδίωκε εξωτερικές ομορφιές
. Μέσα η ψυχή έχει τόσους λεκέδες, τόσες μουντζούρες, και θα κοιτάξουμε λ.χ. τα ρούχα

μας; Πλένουμε τα ρούχα μας, τα σιδερώνουμε κιόλας και είμαστε καθαροί, και μέσα είμαστε… μην τα ρωτάς! Γι’ αυτό, αν λάβη υπ’ όψιν του κανείς τι πνευματική ακαθαρσία έχει μέσα του, δεν θα καθήση τόσο σχολαστικά να βγάλη και τον παραμικρό λεκέ από τα ρούχα του, γιατί αυτά είναι χίλιες φορές καθαρώτερα από την ψυχή του. Αλλά, αν δεν έχη υπ’ όψιν του ο άνθρωπος την πνευματική σαβούρα που έχει μέσα του, ε, τότε κοιτάζει να βγάλη σχολαστικά και τον παραμικρό λεκέ. Αυτό που χρειάζεται, είναι να στρέψη όλη την φροντίδα του στην πνευματική καθαρότητα, στην εσωτερική ομορφιά και όχι στην εξωτερική. Τα πρωτεία να δοθούν στην ομορφιά της ψυχής, στην πνευματική ομορφιά και όχι στις μάταιες ομορφιές, γιατί και ο Κύριος μας είπε:
“Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος” (3).

(3) Βλ. Ματθ. 16, 26

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

 

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ 2012   

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;

Γέροντα, πού οφείλεται ή μελαγχολία πού έρχεται πολλές φορές στήν ψυχή;
- Ή μελαγχολία καί τό πλάκωμα τής ψυχής οφείλονται συνήθως σέ τύψεις άπό ευαισθησία, καί τότε ό άνθρωπος χρειάζεται νά έξομολογηθή, γιά νά μπόρεση νά βοηθηθ

ή άπό τόν πνευματικό. Γιατί, άν είναι ευαίσθητος, μπορεί τό σφάλμα πού έκανε νά είναι πολύ μικρό, άλλά ό εχθρός διάβολος νά τό μεγαλοποιή νά του τό δείχνη μέ μικροσκόπιο, γιά νά τόν ρίξη στήν απελπισία καί να τόν άχρηστέψη. Μπορεί νά του πή λ.χ. ότι τάχα στενοχώρησε πολύ τούς άλλους, ότι τούς δυσκόλεψε κ.λπ., και νά τόν κάνη νά στενοχωριέται πιό πολύ άπό όσο αντέχει. Αφού ενδιαφέρεται ό διάβολος, γιατί δέν πηγαίνει νά πειράξη τήν συνείδηση ενός αναίσθητου άνθρωπου; Άλλά τόν αναίσθητο τόν κάνει νά θεωρή μηδαμινό ένα μεγάλο σφάλμα του, γιά νά μήν έρθη σέ συναίσθηση.
Πρέπει ό άνθρωπος νά γνωρίση τόν εαυτό του όπως είναι, καί όχι όπως τόν παρουσιάζει ό εχθρός διάβολος, διότι αυτός ενδιαφέρεται γιά τό κακό μας. Ποτέ νά μήν απελπίζεται, αρκεί νά μετανοή, γιατί καί οί αμαρτίες του είναι λιγώτερες άπό τού διαβόλου καί ελαφρυντικά έχει, επειδή πλάσθηκε άπό χώμα καί άπό απροσεξία γλίστρησε καί λασπώθηκε. Γιά νά γίνη σωστός αγώνας, πρέπει νά γυρίζουμε τήν ρόδα αντίθετα άπό εκεί πού τήν γυρίζει ό διάβολος. Άν μας λέη ότι είμαστε κάτι, νά καλλιεργούμε τήν αύτομεμψία. Άν μας λέη ότι δέν είμαστε τίποτε, νά λέμε: Ό Θεός θά μέ έλεήση. Έτσι άπλά άν κινήται ό άνθρωπος, μέ εμπιστοσύνη καί ελπίδα στον Θεό, μπαίνει στήν ζωή του ή μετάνοια, ή ταπείνωση, καί ανεβαίνει σέ πνευματικά ύψη

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ 2012   

Η αγάπη είναι πάνω από όλα.Γέρων Πορφύριος

Η αγάπη είναι πάνω από όλα.Γέρων Πορφύριος

Η αγάπη προς τον Χριστό δεν έχει όρια, τι ίδιο και αγάπη προς τον πλησίον. Να εκτείνεται παντού, στα πέρατα της γης. Παντού, σε όλους τους ανθρώπους. Εγώ ήθελα να πάω να ζήσω με τους χίπηδες στα Μ

άταλα χωρίς, βέβαια, αμαρτίες, για να τους δείξω την αγάπη του Χριστού, πόσο είναι μεγάλη και πως μπορεί να τους αλλάξει και να του μεταμορφώσει. Η αγάπη είναι πάνω από όλα. Θα σας το πω με ένα παράδειγμα.
Ήταν ένας ασκητής κι είχε δυο υποτακτικούς. Προσπαθούσε πολύ να τους ωφελήσει και να τους κάνει καλούς. Είχε, όμως, την ανησυχία αν όντως προχωρούν στην πνευματική ζωή, αν προοδεύουν και αν είναι έτοιμοι για την βασιλεία του Θεού. Περίμενε ένα σημάδι για αυτό από τον Θεό, αλλά δεν έπαιρνε καμία απάντηση. Κάποια ημέρα θα γινόταν αγρυπνία στην εκκλησία μιας άλλης σκήτης, που απείχε πολλές ώρες από την δική τους. Έπρεπε να γίνει πορεία μέσα στην έρημο. Έστειλε τους υποτακτικούς από το πρωί, ώστε να φτάσουν νωρίς, για να τακτοποιήσουν την εκκλησία, κι ο Γέροντας θα πήγαινε το απόγευμα. Οι υποτακτικοί είχα προχωρήσει αρκετά, όταν ξαφνικά άκουσαν βογγητά. Ήταν ένας άνθρωπος βαρειά τραυματισμένος και ζητούσα βοήθεια:

- Πάρτε με, σας παρακαλώ, τους έλεγε, γιατί εδώ είναι ερημιά, κανείς δεν περνάει, ποιος θα μπορέσει να με βοηθήσει; Εσείς είστε δυο. Σηκώστε με και οδηγήστε με στο πρώτο χωριό.

- Δεν μπορούμε! Του είπαν. Βιαζόμαστε για την αγρυπνία, έχουμε πάρει εντολή να ετοιμάσουμε.

- Πάρτε με σας παρακαλώ! Αν με αφήσετε, θα πεθάνω, θα με φάνε τα θηρία.

- Δεν μπορούμε! Τι να κάνουμε, πρέπει να πάμε στο καθήκον μας.

Κι έφυγαν.

Τ’ απόγευμα ξεκίνησε ο Γέροντας για την αγρυπνία. Πέρασε από τον ίδιο δρόμο. Έφθασε και στο μέρος που ήταν ο τραυματισμένος. Τον βλέπει τον πλησιάζει και του λέει:

- Τι έπαθες άνθρωπε του Θεού; Τι έχεις; από πότε είσαι εδώ; Δεν σε είδε κανείς;

- Πέρασαν το πρωί δυο μοναχοί και τους παρακάλεσα να με βοηθήσουν, αλλά βιαζόταν να πάνε στην αγρυπνία.

- Θα σε πάρω εγώ μην ανησυχείς του λέει

- Δεν μπορείς εσύ, είσαι γέροντας, δεν μπορείς να με σηκώσεις, αδύνατον!

- Όχι θα σε πάω! Δεν μπορώ να σε αφήσω!

- Μα δεν μπορείς να με σηκώσεις.

- Θα σκύψω, και εσύ πιάσου από πάνω μου και λίγο λίγο θα σε πάω σε κανένα κοντινό χωριό. Λίγο σήμερα, λίγο αύριο θα σε φτάσω.

Τον πήρα με μεγάλη δυσκολία και άρχισε να βαδίζει με το βάρος εκείνο μέσα την άμμο πάρα πολύ δύσκολα. Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι και σκεπτόταν: «Έστω και σε τρεις μέρες θα φτάσω». Καθώς όμως προχωρούσε, άρχισε να νιώθει το φορτίο του πιο ελαφρό, πιο ελαφρό και σε κάποια στιγμή αισθάνθηκε σαν να μην κρατάει τίποτα. Τότε γυρίζει πίσω να δει τι συμβαίνει και βλέπει με έκπληξη πάνω του έναν άγγελο. Ο άγγελος του είπε:

- Με έστειλε ο Θεός να σε πληροφορήσω ότι οι δυο υποτακτικοί σου δεν είναι άξιοι της Βασιλείας του Θεού, γιατί δεν έχουν αγάπη.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ – ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ)

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ 2012 

Άγιος Νεομάρτυς και οσιομάρτυς Γεώργιος ο Νεαπολίτης 3 Νοεμβρίου 2011

Άγιος Νεομάρτυς και οσιομάρτυς Γεώργιος ο Νεαπολίτης
3 Νοεμβρίου 2011

Μαρτύρησε στη Μαλακοπή της Μ. Ασίας στις 3 Νοεμβρίου 1797

Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης ήταν ιερομόναχος στην Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Νεάπολη, Νεβ – Σεχήρ τούρκικα, της Μ. Ασίας. Ως εφημέριος διέπρεπε για την πραότητά του, την ταπείνωση και την ακρίβεια της τήρησης των εντολών του Χριστού. Ως άγγελος ενίσχυε και παρηγορούσε τους Χριστιανούς που καταδυναστεύονταν από τους Αγαρηνούς.

Ευαρεστώντας έτσι τον Θεό κα τους ανθρώπους αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους

Μετά τα Ορλωφικά τα πράγματα δεν είχαν ακόμα ησυχάσει και οι τύραννοι εξακολουθούσαν να διώκουν τους Ρωμιούς. Οι κάτοικοι της Μαλακοπής δεν είχαν ιερέα είτε διότι ήταν σοβαρά άρρωστος είτε διότι κρυβόταν εξαιτίας των διωγμών των Τούρκων και ιδιαίτερα εξαιτίας της μανίας τους κατά των κληρικών. Κατά το 1797 παρακάλεσαν τον Άγιο να πάει στη Μαλακοπή, έξι ώρες δρόμο από την Νεάπολη, να τους λειτουργήσει, γιατί ήταν κάποια μεγάλη εορτή και να αγιάσει εκεί τους ευσεβείς Χριστιανούς.

Ο Άγιος Γεώργιος ξεκίνησε πρόθυμα, καβάλα σε ένα γάιδαρο, αν και ήταν ηλικιωμένος και ασθενικός, για την Μαλακοπή, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Χριστιανών.

Λίγο πριν την Μαλακοπή, στη θέση “ ρεματιά “, Κόμπια – Ντερέ,εμφανίστηκαν μπροστά του Τούρκοι βοσκοί,εξαγριωμένοι ένεκα των Ορλωφικών. Τον άρπαξαν, τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και τέλος τον φόνευσαν αποκεφαλίζοντάς τον. Ύστερα έριξαν το τίμιο σώμα και την κεφαλή στη χαράδρα. Έτσι ο αληθής λειτουργός του Κυρίου σφράγισε την άμωμη ζωή του με το μαρτυρικό τέλος και έλαβε από τον Χριστό τον στέφανο της αθανάτου ζωής.

Εν τω μεταξύ οι κάτοικοι της Μαλακοπής μάταια περίμεναν εναγωνίως τον ιερέα. Βλέποντας ότι είχαν περάσει τέσσερις μέρες και δεν είχε εμφανιστεί ανησύχησαν και πήγαν στη Μαλακοπή, όπου έμαθαν ότι και εκεί δεν είχε φανεί. Τότε κατάλαβαν ότι κάτι κακό είχε συμβεί και άρχισαν να ερευνούν την περιοχή, μαζί με τους κατοίκους της Μαλακοπής. Βρήκαν πράγματι το άγιό του λείψανο και την κεφαλή πεταμένα στη χαράδρα. Τρόμαξαν μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα, ωστόσο με δάκρυα και θρήνους το έθαψαν γρήγορα εκεί που το βρήκαν, εξαιτίας των Τούρκων, και τοποθέτησαν μια πέτρα με την επιγραφή : “ Ιερεύς Γεώργιος”.

Μετά από αρκετά χρόνια εμφανίστηκε επανειλημμένως ο Άγιος Οσιομάρτυρας και νεομάρτυρας Γεώργιος σε μια γυναίκα χήρα και ζήτησε να γίνει ανακομιδή του λειψάνου του.

Όλοι οι Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα Νεόφυτο πήγαν και έκαναν την ανακομιδή και βρήκαν άφθορο το Άγιο λείψανο, πλήρες ευωδίας και χάριτος. Το μετέφεραν στη Νεάπολη και το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού του ιερέα Νεοφύτου, όπου και έκαιε ακοίμητη κανδήλα.

Πολλοί Χριστιανοί,όχι μόνο από τη Νεάπολη, προσέρχονταν να προσκυνήσουν και πολλοί ασθενείς θεραπεύονταν επικαλούμενοι τον Άγιο. Ο Άγιος δε έκανε πολλά θαύματα όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους Τούρκους.

Το έτος 1922, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, μετεφέρθη και το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου στην Αθήνα.Ευρίσκεται μέχρι σήμερα στον Ι. Ναό του Αγίου Ευσταθίου στον Περισσό και θαυματουργεί συνεχώς

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   2 ΝΟΕ 2012

Αμαρτίας νεότητας μου καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε.!!!!

Αμαρτίας νεότητας μου καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε.!!!!

Αν δη στον άλλον ένα ελάττωμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, τον δικαι-
ολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς. Σκέφτεται ότι καί αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τά όποια
βλέπουν οι άλλοι. Γιατί, άν ψάξη κανείς, βρίσκει πολλά στραβά στον εαυτό του, ώστε μπορεί

εύκολα νά δικαιολογή τον άλλον. Πόσα και πόσα δέν έχουμε κάνει!

­Αμαρτίας νεότητας μου καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε.

Γεροντας Παισιος ΛΟΓΟΙ Γ πνευματικος Αγων

 

HΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ 2012

Ή δικαιολογία οφείλεται στον εγωισμό

Ή δικαιολογία οφείλεται στον εγωισμό
- Γέροντα, όταν δεν δικαιολογώ τους άλλους γιά μιά πράξη τους, αυτό σημαίνει ότι
έχω σκληρή καρδιά;
- Δεν δικαιολογείς τους άλλους και δικαιολογείς τον εαυτό σου; Μεθαύριο και ό Χριστός
δεν θά

σε δικαιολόγηση. Μπορεί σε μιά στιγμή ή καρδιά του άνθρωπου νά γίνη σκληρή σάν
πέτρα, αν φερθή με κακία, και σε μιά στιγμή νά γίνη πολύ τρυφερή, αν φερθή με αγάπη. Νά
απόκτησης μητρική καρδιά. Βλέπεις, ή μάνα όλα τά συγχωρεί και καμμιά φορά κάνει πώς δεν
βλέπει.
Όποιος κάνει σωστή πνευματική εργασία, γιά όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους
δικαιολογεί, ενώ τον εαυτό του ποτέ δεν τον δικαιολογεί, ακόμη και όταν έχη δίκαιο.
Πάντοτε λέει ότι φταίει, γιατί σκέφτεται ότι δέν αξιοποιεί τις ευκαιρίες πού του δίνονται.
Βλέπει λ.χ. έναν νά κλέβη καί σκέφτεται ότι καί ό ίδιος, αν δέν είχε βοηθηθή, θά έκλεβε
περισσότερο από αυτόν και λέει: Ό Θεός εμένα μέ βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τά δώρα του
Θεού. Αυτό είναι μεγαλύτερη κλεψιά. Ή διαφορά είναι ότι τοϋ άλλου ή κλεψιά φαίνεται,
ενώ ή δική μου δέν φαίνεται. Έτσι καταδικάζει τον εαυτό του και κρίνει μέ επιείκεια τον
συνάνθρωπο του. “Η, άν δη στον άλλον ένα ελάττωμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, τον δικαι-
ολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς. Σκέφτεται ότι καί αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τά όποια
βλέπουν οι άλλοι. Γιατί, άν ψάξη κανείς, βρίσκει πολλά στραβά στον εαυτό του, ώστε μπορεί
εύκολα νά δικαιολογή τον άλλον. Πόσα και πόσα δέν έχουμε κάνει! ­Αμαρτίας νεότητας μου
καί αγνοίας μου μή μνησθης, Κύριε.

Γεροντας Παισιος ΛΟΓΟΙ Γ πνευματικος Αγωνα !

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ  20112 

Όποιος δικαιολογείται δέν μπορεί νά βοηθηθή πνευματικά

Έχω  παρατηρήσει  ότι  σήμερα  μικροί-μεγάλοι  όλα  τά  δικαιολογούν  μέ  έναν  λογισμό
σατανικό. Όλα ό διάβολος  τους  τά  ερμηνεύει  μέ  τόν  δικό  του  τρόπο,  καί  έτσι  βρίσκονται
έξω άπό τήν πραγματικότητα. Ή δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
- Καί πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σέ κάθε λόγο νά βρίσκουν αντίλογο;
- Ώ, είναι φοβερό νά συζητάς μέ έναν άνθρωπο πού συνήθισε νά δικαιολογήται! Είναι σάν
νά μιλάς μέ έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται – ό Θεός νά μέ συγχώρεση – έχουν γέροντα
τόν διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δέν έχουν μέσα τους ειρήνη. Τό έχουν κάνει επιστήμη
αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δέν κοιμάται όλη νύχτα καί σκέφτεται πώς θά τά καταφέρη γιά νά
κλέψη,  έτσι  καί  αυτοί  συνέχεια  σκέφτονται  πώς  νά  δικαιολογήσουν  τό  ένα  ή  τό  άλλο  σφάλμα
τους.  Ή,  όπως  κάποιος  σκέφτεται  πώς νά βρή ευκαιρία νά κάνη ένα καλό ή πώς νά ταπεινωθη,
αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τά αδικαιολόγητα.  Δικηγόροι  γίνονται!  Δέν
μπορείς νά τά βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον ίδιο τον διάβολο. Τί εχω πάθει με
κάποιον! Ένω του λέω: εκείνο πού κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει νά το προσέξης, δεν πάς
καλά, πρέπει νά κάνης αυτό κι αυτό…, κι εκείνος γιά το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου
λέει:  Δεν  μου  είπες  τί  νά  κάνω!  Βρε  χρυσέ  μου  άνθρωπε,  τόσες  ώρες  τί  λέμε;  Λέμε  τά
σφάλματα σου, ότι δεν πάς καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με
έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;. Νά του λες παραδείγματα, γιά νά του δώσης νά καταλάβη ότι είναι
σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τά πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις καί,
άν δέν άλλάξη, χάθηκε, και τελικά νά λέη: Δέν μου είπες τί νά κάνω! Αλήθεια, είναι νά μη σκάσης;
Άν  είναι  αδιάφορος  κανείς,  τά  προσπερνάει  όλα  με  το  δέν  βαριέσαι.  ‘Αλλά,  άν  δέν  είναι
αδιάφορος, σκάζει. Έγώ τους μακαρίζω τους αδιάφορους.
- Δέν θά θέλατε όμως, Γέροντα, σέ καμμιά περίπτωση νά είστε αδιάφορος.
- Βρε  παιδί,  τουλάχιστον  ό  αδιάφορος  δέν  σκάει  έτσι  άσκοπα.  Νά  ύποφέρης γιά  έναν
πονεμένο,  εκείνο  έχει  νόημα.  ‘Αλλά  νά  λειώνης  με  αυτόν,  νά  του  λές  τόσα  και  τόσα,  καί
τελικά νά σου λέη: δέν  μου είπες τί νά κάνω καί νά δικαιολογή τά αδικαιολόγητα!  Έτσι
άπό άνθρωπος  καταλήγει  δαίμονας! Φοβερό! Άν σκεφτόταν μόνον  τον κόπο πού κάνεις  -
άσε  τον  πόνο  -,  γιά  νά  τον  βοηθήσης,  λίγο  θά  άλλαζε.  Αφού  σέ  βλέπει  ότι  υποφέρεις,
κοπιάζεις, ταλαιπωρείσαι, δέν το λαμβάνει ύπ’ όψιν!
- Γέροντα, όταν δικαιολογήται κάποιος γιά μιά αταξία πού έκανε καί του λές: αυτό
είναι δικαιολογία, καί συνεχίζη νά δικαιολογήται, γιά νά άποδείξη ότι αυτό δέν είναι
δικαιολογία, είναι δυνατόν νά διορθωθή;
- Πώς νά διορθωθή; Καταλαβαίνει ότι είναι λάθος, γιατί βασανίζεται, άλλα άπό εγωισμό
δέν θέλει νά το παραδεχθή. Είναι πολύ φοβερό!
- Ναί, άλλα λέει: Δέν με βοηθάς θέλω να με βοηθήσης δέν με φωνάζεις νά συζητήσουμε,
μέ περιφρονείς.
- Έ, πάλι από τον εγωισμό ξεκινάει αυτό. Είναι δηλαδή σαν νά λέη: Έγώ δέν φταίω, εσύ
φταις  πού  δέν  πηγαίνω  καλά!  Εκεί καταλήγει.  Άφησε  τον  δέν  χρειάζεται  νά  άσχοληθή
κανείς μ’ αυτόν, γιατί δέν βοηθιέται. Ούτε φέρει ευθύνη ό Πνευματικός ή ό Γέροντας ή ή
Γερόντισσα  γιά  μιά  τέτοια  ψυχή.  Είναι  σατανικός  εγωισμός  αυτός  δέν  είναι  ανθρώπινος.
Ανθρώπινο εγωισμό έχει εκείνος πού δέν θά ταπεινωθή νά πή εύλόγησον, άλλα τουλάχιστον
δέν  θά  μιλήση,  γιά  νά  δικαιολογηθή.  Όποιος  δικαιολογεί  τόν  εαυτό  του,  όταν  σφάλλη,
μεταβάλλει τήν καρδιά του σέ δαιμονικό καταφύγιο. Άν δέν σύντριψη το έγώ του, θά συνεχίζη νά
σφάλλη περισσότερο και θά συντρίβεται ανώφελα από τόν εγωισμό του. Και όταν δέν ξέρη κανείς
πόσο κακό είναι ή δικαιολογία, έχει ελαφρυντικά. Άλλα, όταν ξέρη ή του το λένε οι άλλοι,
τότε δέν έχει ελαφρυντικά.
Θέλει πολλή προσοχή, όταν πάς νά βοηθήσης κάποιον πού έχει μάθει νά δικαιολογήται, γιατί
μερικές φορές γίνεται το έξης: Αφού δικαιολογείται, σημαίνει ότι έχει πολύ εγωισμό, οπότε, όταν
του πής ότι αυτό πού έκανε δέν είναι σωστό, θά πή και άλλα ψέματα και άλλες δικαιολογίες, ώσπου νά
σου απόδειξη κι εκείνο και τό άλλο, γιά νά μη θιχτή. Έτσι όμως γίνεσαι αιτία εσύ, πού πήγες νά του
απόδειξης ότι σφάλλει, νά γίνη πιο εγωιστής, πιο ψεύτης. Άπό τήν στιγμή πού θά δής ότι συνεχίζει
τις δικαιολογίες, δέν χρειάζεται νά τοϋ απόδειξης τίποτε. Κάνε προσευχή νά τόν φωτίση ό Θεός.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ   ΠΑΙΣΙΟΣ   ΠΝΕΥΜΣΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ   ΛΟΓΟΙ   Γ

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    2 ΝΟΕ  2012  

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι

- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;

- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
- Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
- Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό. Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ         2 ΝΟΕ 2012