Το Παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στα Σέρβια

Ψάχνοντας κάποια αρχεία βρήκα ένα φυλλάδιο που αναφερόταν

στο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στα Σέρβια. Θεώρησα

πως όλοι θα ήθελαν να μάθουν πώς, με ποια αφορμή κτίστηκε

αυτό το παρεκκλήσι και από ποιον: Χ.Κ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΣΕΡΒΙΩΝ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ

Α! ΟΠΤΑΣΙΑ

ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ ΕΥΑΓ. ΚΟΛΥΒΑ

Συντ/χου Διδασκάλου, Σέρβια

Ευρισκόμεθα εις την εποχήν της συγκομιδής των δημητριακών

του έτους 1916, ότε ήμην 22 ετών και υπηρέτουν, ως ναύτης εθελοντης

 νοσοκόμος εις την Άμυναν Σαρωνικού, της οποίας η διοίκησις

 ήδρευε τότε επί της ακταιωρού "ΑΜΒΡΑΚΙΑ” ναυλοχουμένης

 εις τον λιμένα του Πειραιώς, οπόθεν ετοποθετήθην εις το πυροβολείον 

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΟΣ.

Τακτικά δε κάθε Κυριακήν και επίσημον εορτήν εκκλησιαζόμεθα

όλον το προσωπικόν του πυροβολείου εις το εκεί πλησίον ευρίσκο-

μενον εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος.

Κατά την παραμονήν της εορτής του Αγίου, 26ην Ιουλίου 1916, το

βράδυ, και περί ώραν 6ην μ.μ. ευρισκόμην εκεί, περιμένοντας τον

σεβάσμιον ιερέα Παπά-Ευθύμιον, όστις ήτο εφημέριος του νεκρο-

ταφειακού ναού Πειραιώς, Αγίου Διονυσίου, ίνα διαβάσωμεν τον

Εσπερινόν. Ενώ εκαθήμην έξωθι του Ιερού Ναού και περιμένοντας

τον Παπά-Ευθύμιον, αίφνης μια οπτασία Θεϊκή, εφάνη μπροστά

στα μάτια μου, ως να έβλεπα στον κατακάθαρο ουρανό ιπτάμενον

και ερχόμενον προς εμέ, άνδρα νέον με στολήν Εύζωνος, ρωμαλέ-

ον, πυρφορούμενον και λαμπυρίζοντα εις τους οφθαλμούς κρατώ-

ντας κάτι στο χέρι και όστις έλεγε:

"ΚΑΠΟΤΕ, ΕΣΥ ΘΑ ΜΕ ΧΡΕΙΑΣΘΗΣ, ΝΑΥΤΑΚΙ ΜΟΥ". Αυτά τα

λόγια επανελάμβανε πολλάκις, συγχρόνως δε, ενώ η θύρα της εκ-

κλησίας ήτο κλειστή, επορεύετο, πότε μέσα και πότε έξω από της

κυρίως εισόδου. Αυτό διήρκεσεν επί 5 λεπτά της ώρας και έξαφνα

εχάθη αστραπιαίως προς το εσωτερικόν του Ναού. Μετά παρέ-

λευσιν δε ημισείας ώρας εφάνησαν από μακρόθεν να ανέρχωνται

πλησιάζοντας προς την εκκλησίαν, δεδομένου ότι η εκκλησία ήτο

κτισμένη επάνω εις έναν μικρόν λοφίσκον, αρκετοί άνθρωποι, άν-

δρες, γυναίκες και παιδιά, μαζί δε και ο ιερεύς Παπά-Ευθύμιος,

προς τον οποίον, μόλις έφθασεν κοντά εις την εκκλησίαν, δεν ωμί-

λησα τίποτε περί της οπτασίας μου.

Αφού ανεπαύθησαν ολίγον τι, αρχίσαμε την ακολουθία του Εσπε-

ρινού, η οποία ετελέσθη με αρτοκλασίαν λόγω της επισημότηττος

της εορτής. Περί το τέλος δε της ακολουθίας του Εσπερινού μοι

εφάνη ως να ήκουσα φωνήν μέσα από τον Ιερόν Βήμα, η οποία

έβγαινε από το όπισθεν μέρος της εικόνος του Αγίου Παντελεήμο-

νος και η οποία έλεγε:

"ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΠΑ ΠΡΟ ΟΛΙΓΟΥ ΝΑΥΤΆΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗ-

ΓΗΘΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΠΑ". Αμέσως δε μετά την ακολουθία του

Εσπερινού και μόλις εξήλθε ο Παπά Ευθύμιος από το Ιερόν Βήμα

εις τον κυρίως Ναόν, του εξιστόρησα αφηγηθείς τα όσα είδα και

ήκουσα.

ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΣΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΙΗΓΟΥΜΑΙ. Εκτε-

λέσαμεν τότε μιαν κατανυκτικήν παράκλησιν προς την Υπέρμαχον

Υπεραγίαν Θεοτόκον, εν συνδιασμώ συνυφάνσεως του κανόνος

του Αγίου Παντελεήμονος. Αυτά συνέβησαν, όπως αναφέρω κι

στην αρχή, κατά την 26ην Ιουλίου 1916, παραμονήν της εορτής

του Αγίου Αθλοφόρου και ιαματικού Παντελεήμονος έξω και μέσα

εις τον εν Δραπετσώνι Πειραιώς φερώνυμον ιερόν Ναόν.

Β' ΤΑ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

Από τότε που συνέβησαν τ' ανωτέρω μέχρι της σήμερον επέρα-

σαν σαράντα οκτώ (48) ολόκληρα έτη, κατά τα οποία είχα λησμο-

νησει, ως ήτο φυσικόν, τα ως άνω ιστορηθέντα , διότι μέσα εις αυτά τα ( 48 )ετη,

ακολούησαν άλλα γεγονότα, που κατά φυσικήν συνέπειαν τα λησμονεί ο άνθρωπος....

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΣΕΡΒΙΩΝ

Κατά το έτος 1922 απελύθην οριστικώς από τας τάξεις του

στρατού και κατά το έτος 1923, τον μήνα Μάϊον, διωρίσθην διδά-

σκαλος παρά του Σ/στου Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρη-

σκευμάτων εις την Εκπαιδευτικήν Περιφέρειαν Κοζάνης.

Κατά τον μήνα Οκτώβριον του ιδίου έτους ενυμφεύθην εις Σέρ-

βια, όπου και διαμένω μέχρι της σήμερον εις την οδόν 117 Εθνο-

μαρτύρων αριθ. 50.

Σήμερον δε, 1964 τυγχάνω συνταξιούχος διδάσκαλος από δε-

καετίας και πλέον. Κατά το έτος χίλια εννεακόσια εξήκοντα τρία

(1963), ησθένησεν ο καλός και έντιμος φίλος μου Θεόδωρος Κ.

Κωνσταντάς, δημοσιογράφος, όστις και διαμένει εις Αθήνας όπου

από δωδεκαετίας εκδίδει την εφημερίδα "ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΣ ΤΥ-

ΠΟΣ", υπερασπίζων δια της μηνιαίας εφημερίδος του με κάθε έννο-

μον μέσον τα συμφέροντα όλων των συνταξιούχων, στρατιωτικών

και πολιτικών

Ως εκ τούτου δε προς ανταπόδοσιν των όσων προσφέρει με

τα δημοσιεύματά του παρακινηθείς και εγώ τότε, άθελα, ενστικτω-

δώς, ή μάλλον Θεία Βουλήσει εμπνευσθείς, εμελέτησα νοερώς δια

την ανέγερσιν μιας εκκλησίας επ' ονόματι του Αγίου Αθλοφόρου

και ιαματικού Παντελεήμονος, χάριν της υγείας του πολυαγαπημέ-

νου μου φίλου, Θεοδώρου Κ. Κωνσταντά, του τόσον μοχθούντος

υπέρ των συνταξιούχων εν γένει.

Κατά την 26ην Ιουλίου 1963, παραμονήν του Αγίου Παντελεή-

ιιονος, το βράδυ, και περί ώραν 7ην μ.μ., βαδίζων έξωθι του σπιτού

μου αργά και νωχελώς, βλέπω να κατευθύνεται προς την νοτιοανα-

ιολικήν πλευράν της Κωμοπόλεως και ακριβώς προς τον ανωφε-

ρικόν δρόμον που ανέρχεται προς το χωρίον Καστανιά, άνδρα, με

στολήν Εύζωνος, φέροντα δε εις τους ώμους του εν κάλυμμα ωσάν

είδος χλαμύδος, να ανέρχεται την ανωφέρειαν, και όπου κάθεται εις

εν σημείον. Τότε αστραπιαίως, ενεθυμήθην την οπτασίαν της Δρα-

πετσώνος Πειραιώς, η οποία ήστραψε στο μυαλό μου και ωσάν

φωτιά να μ' έκαιγε κάτι μέσα μου παρ' ολίγο να έπιπτα λυπόθυμος.

Θυμήθηκα τα λόγια που ήκουσα τότε: "ΚΑΠΟΤΕ, ΕΣΥ, ΘΑ ΜΕ

ΧΡΕΙΑΣΘΗΣ ΝΑΥΤΆΚΙ ΜΟΥ".

Ευτυχώς, όμως συνήλθα αμέσως, υποθέσας κατ' αρχάς, μήπως

ήτο κανείς τσοπάνος βόσκοντας εκεί τα πρόβατα, ότε βλέπω τον

Εύζωνον να κινή τα χέρια του προς εμένα και δεικνύοντας με με

επίμονες κινήσεις των χειρών του το μέρος εκείνο στο οποίον και

εκάθησε ολίγον τι.

Και αμέσως εχάθη προς άγνωστον κατεύθυνσιν... Ομολογώ ότι

τέτοια τηλεπαθητικά σημεία οπως τα ονομάζει η επιστήμη ψυχικών

ερευνών, ουδέποτε μου εφάνησαν και ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ

δι' όσα διηγούμαι, επεσήμανα το μέρος όπου εκάθησε ο Εύζων

από μακρόθεν και την άλλη ημέρα, το πρωί ανήμερα του Αγίου Πα-

ντελεήμονος 27ην Ιουλίου, εξιστόρησα το γεγονός προς τον ιερέα

της ενορίας μου Αιδεσιμώτατον Παπά-Ηλίαν, του εξέφρασα δε και

την επιθυμίαν μου, όπως ανεγείρωμε ακριβώς εκεί εις το μέρος

που εκάθισε ο Εύζων, ένα μικρό μικρό εκκλησάκι επ' ονόματι του

Αγίου Παντελεήμονος, αναλαβών εγώ προσωπικώς την πρωτο-

βουλίαν δια την έναρξιν των εργασιών.

Πράγματι δε και αφού επεσκέφθημεν το μέρος με τον ιερέα και

δύο άλλους επιτρόπους της ενορίας του Αγίου Γεωργίου, διότι εις

αυτήν την ενορίαν υπάγεται το μέρος εκείνο, απεκρυσταλλώθη η

γνώμη δια την ανέγερσιν της εκκλησίας ολίγον κάτωθι και αριστερά

του δρόμου που κατευθύνεται προς το χωρίον Καστανιά και ακρι-

βώς εις το μέρος που εκάθησε ο Εύζων, το οποίον απέχει περί τα

διακόσια μέτρα από την τοποθεσίαν "Ταμπάκ-Χανά", όπου και η

εκκλησίτσα του Αγίου Δημητρίου και το κέντρο "ΚΡΥΟΝΕΡΙ".

Η ΑΝΕΓΕΡΣΙΣ

Την 10ην Σεπτεμβρίου του 1963 απεφασίσθη η ανέγερσις

Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονος και αφού προηγήθησαν

σχετικαί προκαταρκτικαί ενέργειαι- αίτησις προς την Ιεράν Mη

τρόπολιν Σερβίων και Κοζάνης υπ' εμού ως ενδιαφερομένου δια

το έργον αυτό και ήτις ενεκρίθη κοινοποιηθείσης της εγκρίσεως

του υπ' αριθ. 624/1963 εγγράφου της αυτής Ιεράς Μητροπόλεως-

ήρχισαν αμέσως αι προς τούτο εργασίαι εξ ιδίων μου δαπανών,

κατ' αρχάς, και εν ασήμαντον ποσόν χρημάτων εκ δραχμών τεσ-

σάρων χιλιάδων εξακοσίων εξ (4.606), προηγηθέντος αγιασμού με

κατάθεσιν του θεμελίου λίθου υπό του Αιδεσιμωτάτου Ιερέως Ηλία

Τσαρμανίδου, όστις αγιασμός εγένετο κατά την δεκάτην (15ην) Σε-

πτεμβρίου 1963.

Των εργασιών αυτών ελήφθησαν κατά διαφόρους φάσεις, φω-

τογραφίαι, αι οποίαι και προστίθενται εις αυτό το βιβλιαράκι ως

λεύκωμα και ωσάν εν είδος al-boum, σε ξεχωριστό χαρτί προς

ανάμνησιν του όλου έργου. Αργότερον ήρχισαν να προσφέρουν

διάφορα χρηματικά ποσά και ο λαός των Σερβίων και με αυτόν τον

τρόπον εξησφαλίσθη η ούτω πως εξοικονόμησις των πραγμάτων

ως προς το ζήτημα των δαπανών.

Μέχρι σήμερον 1964, που έχει αποπερατωθή το όλον έργον κα-

τηναλώθησαν περί τας τριάκοντα χιλιάδας (30.000) δραχμάς και

το οποίον έργον, υψούται, ωσάν ένας φωτεινός φάρος, που απο-

ότι "O ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΠΡΆΞΗ ΤΟ ΠΑΝ, ΜΕ

ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ, αρκεί μόνο να έχη

πίστιν επί το έργον που πρόκειται να κάμη και θέλησιν σταθεράν.

Αληθινός φάρος της πίστεως των Σερβιωτών, όστις φαίνεται προς

τον κάθε επισκέπτην των Σερβίων από μακρόθεν με την επιβλητι-

κότητα η οποία επέρχεται προς αυτόν άθελα

CΕΡΒΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ