Μια μέρα καθότανε ο Ιωάννης με τους μαθητάδες του, Ανδρέα κ’ Ιωάννη, κ’ είδανε τον Χριστό από μακριά. Τότε γύρισε ο Πρόδρομος και τους λέγει: «Να το αρνί του Θεού, που σηκώνει απάνω του τις αμαρτίες του κόσμου»

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ή Ιωάννης ο βαπτιστής

Μια μέρα καθότανε ο Ιωάννης με τους μαθητάδες του, Ανδρέα κ’ Ιωάννη, κ’ είδανε τον Χριστό από μακριά. Τότε γύρισε ο Πρόδρομος και τους λέγει:
«Να το αρνί του Θεού, που σηκώνει απάνω του τις αμαρτίες του κόσμου». Κ’ οι δυο μαθητές του ακολουθήσανε τον Χριστό.
Μετά καιρό, έστειλε ο Πρόδρομος δυο μαθητές του να ρωτήσουνε τον Χριστό: «Εσύ είσαι αυτός που θάρθει, ή άλλον περιμένουμε;» Και τόκανε αυτό για να φανεί πως ο Χριστός ήτανε ο Μεσσίας. Την ώρα που πήγανε, ο Χριστός είχε γιατρέψει πολλούς αρρώστους. Και σαν τον ρωτήσανε αν είναι αυτός ο Μεσσίας ή περιμένουνε άλλον, τους αποκρίθηκε: «Πηγαίνετε και πέστε στον Ιωάννη όσα είδατε κι’ όσα ακούσατε τυφλοί βλέπουνε, κουτσοί περπατούνε, λεπροί καθαρίζονται, κουφοί ακούνε, νεκροί αναστήνουνται, φτωχοί παίρνουνε ελπίδα.

Κ’ είναι καλότυχος όποιος δεν θα σκανδαλισθεί για μένα και θα με πιστέψει». Σαν φύγανε οι μαθητές του Ιωάννη, ο Χριστός γύρισε κ’ είπε στους Ιουδαίους για τον Ιωάννη: «Τί βγήκατε να δήτε στην έρημο; Κανένα καλάμι που να το σαλεύει ο άνεμος;
Τί βγήκατε να δήτε; Κανέναν άνθρωπο ντυμένον με μαλακά ρούχα; Να, όσοι είναι ντυμένοι μ’ ακριβά και μαλακά ρούχα, κάθουνται στα παλάτια.

Τί βγήκατε λοιπόν να δήτε; Κανέναν προφήτη; Ναι, σας λέγω, και περισσότερο από προφήτη. Γι’ αυτόν είναι γραμμένο: ‘Να, εγώ στέλνω τον άγγελό μου πριν από το πρόσωπό σου που θα ετοιμάσει το δρόμο σου μπροστά σου’. Λοιπόν σας λέγω, κανένας προφήτης απ’ όσους γεννήσανε γυναίκες δεν είναι μεγαλύτερος από τον Ιωάννη τον βαπτιστή» (Λουκ. γ΄, 1-9 και ζ΄, 18-28).

Έναν τέτοιον άγιο δεν έχουμε καιρό να γιορτάσουμε. Έχουμε όμως καιρό να γιορτάζουμε και να κάνουμε φαγοπότια όπως έκανε ο Ηρώδης, σε καιρό που πεινάνε χιλιάδες αδέλφια μας. Απάνω σ’ ένα τέτοιο φαγοπότι μαρτύρησε ο Πρόδρομος, κι’ αυτή την ιστορία την ξέρουνε όλοι. Αυτός ο τύραννος, για να γίνει τετράρχης της Ιουδαίας, σκότωσε πολλούς εχθρούς του.

Στον καιρό του ο κόσμος είχε γεμίσει από σκοτωμό και σκληροκάρδια. Οι λεγεώνες της Ρώμης σφαζόντανε μεταξύ τους. Ο Καίσαρας, ο Πομπήιος, ο Αντώνιος, ο Οκτάβιος, ο Βρούτος, ο Κάσσιος πολεμούσανε ο ένας καταπάνω στον άλλον για το ποιος θα εξουσιάζει την οικουμένη.

Οι πιο μικροί σατράπες, σαν τον Ηρώδη, τρωγόντανε κι’ αυτοί μεταξύ τους και κολλούσανε σ’ ένα δυνατόν ο καθένας. Ο Ηρώδης ήτανε φίλος με τον Αντώνιο που πήρε στην εξουσία του την Ασία ύστερα από τη μάχη που έγινε στους Φιλίππους.
Σαν σκότωσε όλους τους εχθρούς του, απόμεινε ένας μοναχός που τον λέγανε Υρκανό, κ’ ήτανε αρχιερέας, μα έκρυβε πονηρά την έχθρητά του ώς να μπορέσει να τον ξαποστείλει κι’ αυτόν στον άλλον κόσμο. Στην πονηριά ήτανε τέτοιος, που ο Χριστός τον έλεγε πονηρή αλεπού.

Μα η πεθερά του Ηρώδη Αλεξάνδρα, που ήτανε κόρη του Υρκανού, κατάλαβε τον κακό σκοπό του, κ’ έγραψε στη βασίλισσα της Αιγύπτου την Κλεοπάτρα και την παρακαλούσε να μιλήσει στον Αντώνιο, τον εραστή της, για το γυιό της τον Αριστόβουλο.
Κείνες τις μέρες πήγε στην Ιερουσαλήμ ένας φίλος του Αντωνίου λεγόμενος Δήλιος. Και σαν είδε τον Αριστόβουλο και την αδελφή του Μαριάμη, απόμεινε σαστισμένος απ’ την εμορφιά τους, κ’ είπε στην Aλεξάνδρα να στείλει στο μασκαρά τον Αντώνιο τις ζωγραφιές τους. Σαν τις είδε ο Αντώνιος, πολύ ευχαριστήθηκε κ’ έγραψε να του στείλουνε τον Αριστόβουλο.

Μα ο Ηρώδης, που είχε μυρισθεί τα σχέδια της Aλεξάνδρας, έγραψε στον Aντώνιο πως αν έφευγε από την Ιερουσαλήμ ο Αριστόβουλος, θα γινόντανε ταραχές κι’ ακαταστασίες. Την Αλεξάνδρα την πρόσταξε να κάθεται στην Iερουσαλήμ, για να βλέπει τι κάνει, γι’ αυτό και κείνη έγραψε και παραπονιότανε στην Κλεοπάτρα, που της μήνυσε να πάρει τον Αριστόβουλο και να πάγει στην Αίγυπτο.

Για να ξεφύγει λοιπόν από τα νύχια του Ηρώδη, είπε και φτιάξανε δυο σεντούκια και στόνα μπήκε αυτή και στ’ άλλο ο Αριστόβουλος. Αλλά τους πρόδωσε στον τύραννο ένας υπηρέτης του, και τους πιάσανε και τους πήγανε στην Ιερουσαλήμ. Ο Ηρώδης έκανε πως τους συγχώρησε, μα σε λίγον καιρό βρήκε ευκαιρία να εκδικηθεί.

Μια βραδιά η Αλεξάνδρα τον προσκάλεσε σ’ ένα συμπόσιο που έκανε στην Ιεριχώ, κι’ αυτός προσκάλεσε τους φίλους του να κολυμπήσουνε στις θαυμαστές γούρνες που είχε κανωμένες για να διασκεδάζει. Έτσι, εκεί που κολυμπούσανε και παίζανε μεταξύ τους, πνίξανε τον δυστυχισμένο τον Αριστόβουλο. Ο Ηρώδης έκανε πως πικράθηκε πολύ κ’ έθαψε τον Αριστόβουλο με μεγάλη πομπή, μα ο κόσμος ήξερε πως αυτός τον σκότωσε.

Όλη η ζωή του στάθηκε γεμάτη από φονικά και ραδιουργίες. Στο τέλος αρρώστησε και σκουλήκιασε το κορμί του, και πέθανε ύστερα από μεγάλη αγωνία στο 2 μ.Χ. Ανάμεσα λοιπόν στα τερατουργήματα που έκανε ήτανε κ’ η σφαγή των 14.000 νηπίων κατά τη Γέννηση του Χριστού, κι’ ο αποκεφαλισμός του Προδρόμου, σ’ ένα συμπόσιο που έκανε, όπου η γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου, Ηρωδιάδα, έβαλε την κόρη της Σαλώμη και χόρεψε μπροστά του γυμνή. Και τόσο ενθουσιάσθηκε ο τύραννος από το χορό, που έταξε στη Σαλώμη να της δώσει το μισό βασίλειό του.

Μα εκείνη, δασκαλεμένη από τη μάνα της, που εχθρευότανε τον Ιωάννη επειδή τη μάλωνε γιατί ζούσε με τον αδελφό του ανδρός της, του ζήτησε το κεφάλι του Προδρόμου. Ο Ηρώδης στεναχωρήθηκε, γιατί κατά βάθος κι’ αυτό το θηρίο σεβότανε τον Ιωάννη για άγιο, και μαζί μ’ αυτό φοβότανε και τον κόσμο που τιμούσε τον Ιωάννη σαν προφήτη.

Επειδή όμως είχε πάρει όρκο, έστειλε ένα στρατιώτη και τον αποκεφάλισε μέσα στη φυλακή, κ’ η Σαλώμη έφερε το κεφάλι και τόβαλε απάνω στο τραπέζι, σ’ ένα ματωμένο δίσκο. Και τότε, εκείνη η φρενιασμένη τίγρη ευχαριστήθηκε και τρύπησε τη γλώσσα του με μια βελόνα για να την εκδικηθεί, επειδή ολοένα έλεγε: «Μετανοείτε!». Και, ω του θαύματος, μόλις τρύπησε τη γλώσσα του η πόρνη, μίλησε κ’ είπε πάλι: «Μετανοείτε!»

Αυτά γινήκανε μέσα σ’ ένα ασβολερό φρούριο που το λέγανε Μαχαιρούντα, στα βουνά της Περαίας. Το αγιασμένο λείψανο πρόσταξε ο Ηρώδης να το θάψουνε μαζί με το κεφάλι, μα η Ηρωδιάδα ζήτησε να θάψουνε την κεφαλή χωριστά, από το φόβο της μην κολλήσει με το κορμί και ζωντανέψει και σηκωθεί απάνω.

Οι μαθητές του Ιωάννου πήγανε νύχτα και κλέψανε το σώμα του και το θάψανε σ’ άλλο μέρος. Αυτό το μακάριο τέλος έλαβε για την αλήθεια ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, το χελιδόνι που έφερε την άνοιξη στον αμαρτωλό τον κόσμο οπού τον έδερνε χειμώνας βαρύς.

Από τους μαθητάδες του, δυο πήγανε με τον Χριστό, κι’ άλλοι απομείνανε χωρισμένοι από τον Χριστό, και κάνανε μίαν αίρεση που λεγότανε Προδρομίτες, κι’ από τον Ιορδάνη έφταξε ως το Χουσιστάν της Περσίας, και βρίσκονται ακόμα.

Οι ίδιοι λένε τους εαυτούς τους Ναζωραίους, ενώ οι μωχαμετάνοι τους λένε Σαβί. Πιστεύουνε πως ο Ιωάννης είναι ο πιο μεγάλος προφήτης, και πως ο Θεός θα στείλει ένα θεάνθρωπο που τον λένε Μαντάι Ιαχία, που θα πει ‘Λόγος της ζωής’ για τούτο τους λένε και Μανταίους. Γι’ αυτόν τον θεάνθρωπο διδάσκουνε πως βαφτίσθηκε από τον Πρόδρομο και πως έζησε λίγον καιρό στον κόσμο και πως έκανε θαύματα, και πως σταυρώθηκε, ωστόσο δεν παραδέχουνται πως αυτός είναι ο Χριστός.

Έχουνε κάποια ιερά βιβλία με τ’ όνομα Λόγοι της ζωής, τους Ψαλμούς, ένα άλλο βιβλίο που το λένε Ζεβούρ, που λένε πως είναι πολύ αρχαίο, γραμμένο από τον Αδάμ, σε γλώσσα χαλδαϊκή, κι’ ακόμα ένα που το λένε Διβάν. Συμπαθούνε τους χριστιανούς, μα εχθρεύουνται τους μωχαμετάνους.

(από το Βιβλίο του Φώτη Κόντογλου, Γίγαντες ταπεινοί, Εκδόσεις Ακρίτας 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΙΑΝ 2013  

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ TH MNHMH TOY OΠΟIOY ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΑ , 7 Ιανουαρίου 2013

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ή Ιωάννης ο βαπτιστής είναι άγιος και προφήτης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποκλήθηκε πρόδρομος διότι απετέλεσε τον άνθρωπο που με τη διδασκαλία του προετοίμασε το δρόμο για τη διδαχή του Ιησού, ενώ αποκαλείτο και βαπτιστής διότι εισήγαγε το βάπτισμα της μετανοίας για όσους ήθελαν να προετοιμαστούν για τον ερχομό του Μεσσία
. Τελικά πέθανε μαρτυρικώς, αποκεφαλιζόμενος από τον Ηρώδη Αγρίππα
Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία, από την εφημερία Αβιά, και της Ελισάβετ (Λουκάς 1, 7) η οποία καταγόταν από τον "Οίκο Ααρών" (Λουκάς 1, 5). Καταγόταν μάλιστα από περιοχή, η οποία βρισκόταν κοντά στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με τις διηγήσεις της Αγίας Γραφής ο Ιωάννης τεκνοποιήθηκε με θαυμαστό τρόπο, καθώς η μητέρα του ήταν στείρα. Η φήμη του ήταν μεγάλη ανάμεσα στους Ιουδαίους, ενώ ο Ιησούς τον κατονόμασε ως το σπουδαιότερο γιο που είχε ποτέ γεννηθεί (Ματθ. 14:3-12). Ο ρόλος που του είχε ανατεθεί από το Θεό, ήταν η προετοιμασία του δρόμου του Ιησού (Λουκάς 1, 17).
Κατά την εορτή της Σκηνοπηγίας, ο Ζαχαρίας ήταν ο ιερέας που "έλαγχε θυμιάσαι". Λίγο πριν τελέσει τα ιερατικά του καθήκοντα, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε ενώπιόν του και του ανήγγειλε πως θα αποκτήσει γιο, διαμηνύοντάς του επίσης πως πρέπει να ονομασθεί Ιωάννης (που σημαίνει ο Θεός είναι ελεήμων). Ο Ζαχαρίας όμως δεν πίστεψε στους λόγους του αγγέλου με αποτέλεσμα να μείνει άφωνος (Λουκάς 1, 20) μέχρι να βαπτιστεί ο Ιωάννης (Λουκάς 1, 64).
Αργότερα οι στρατιώτες του Ηρώδη τον δολοφόνησαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, διότι ο ίδιος δεν αποκάλυψε που ήταν ο μικρός Ιωάννης, καθώς είχαν εντολή να εξοντώσουν όλα τα μικρά μέχρι δύο ετών (Ματθ. 23, 35).
Ο Ιωάννης συνελήφθη στην κοιλία της Ελισάβετ έξι μήνες νωρίτερα από τον Ιησού, ενώ ήταν και ξάδελφός του, αφού Ελισάβετ και Θεοτόκος ήσαν ξαδέλφες (Λουκάς 1, 36). Χαρακτηριστική σκηνή μέσα στις περιγραφές της Καινής Διαθήκης είναι η συνάντηση της εγκυμονούσας Ελισάβετ με την επίσης εγκυμονούσα Θεοτόκο, όπου ο Ιωάννης σκίρτησε από αγαλλίαση (Λουκάς 1, 44).
Τη ζωή του ο Ιωάννης, μέχρι τα 30 του χρόνια, τη διήγαγε στην έρημο της Ιουδαίας (Λουκάς 1, 80), σε μία περιοχή ανάμεσα στη Νεκρή θάλασσα και την Ιερουσαλήμ, μέσα σε σκληρή άσκηση. Ο ίδιος ντυνόταν με ύφασμα από τρίχες καμήλας και έτρωγε άγριο μέλι και ακρίδες. Θα λέγαμε πως το τρίπτυχο του βίου του ήταν νηστεία, προσευχή και αγρυπνία. Όταν συμπληρώθηκε η ηλικία των 30, ο Θεός τον κάλεσε να αναλάβει το έργο της προετοιμασίας του Μεσσία (Λουκάς 3, 1-5). Μία από τις ιδιότυπες πρακτικές του ήταν το βάπτισμα στον Ιορδάνη ποταμό. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου βάπτισε και τον Ιησού (Ματθ. 3, 13-15). Στα πλαίσια της αποστολής του είχε και μαθητές. Από αυτούς είναι γνωστό πως οι Ανδρέας, Πέτρος, Ιωάννης και Ιάκωβος ανήκαν στον κύκλο του. Ο ίδιος μάλιστα τους προέτρεψε να ακολουθήσουν τον Ιησού (Ιω. 1, 29-34).
Το κήρυγμα του Ιωάννη φαίνεται πως ξεκίνησε κατά την εποχή του Καίσαρος Τιβερίου (Λουκάς 3, 1-3) και έβριθε αποκαλυπτικών στοιχείων. Άξονας των ομιλιών του ήταν οι μεσσιανικές προσδοκίες και η οργή του Θεού η οποία ένεκα του γεγονότος αυτού, βρισκόταν προ των πυλών για τους αδίκους.
Ήταν ασυμβίβαστος και η κριτική που ασκούσε απευθυνόταν προς πάσα κατεύθυνση. Δε δίσταζε να καταφερθεί εναντίον τον Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων χαρακτηρίζοντάς τους έχινδες (Ματθ. 3, 7), που αναπότρεπτα θα καταστραφούν από τη οργή του Θεού (Ματθ. 3, 8-10), καλώντας του συνάμα σε μετάνοια.
Το ίδιο έπραττε και για τον έκλυτο βίο του Ηρώδη. Οι ομιλίες τους μάλιστα είχαν ισχυρή απήχηση στον Ιουδαϊκό λαό, διότι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και θεωρείτο από το λαό προφήτης. Η Ηρωδιάδα όμως δεν άντεξε τη κριτική του Ιωάννη ο οποίος την έλεγξε για το ασυμβίβαστο της σχέσης της με τον Ηρώδη, ένεκα της συγγένειάς τους (Λουκάς 3:19; Ματθαίος 14:3–5 ). Ο Ηρώδης σεβόταν την προσωπικότητα του Ιωάννη (Μάρκος 6, 20), ενώ σα πραγματιστής γνώριζε πως μια τέτοια κίνηση θα ερέθιζε ίσως και εξέγειρε τα πλήθη. Τελικά τον φυλάκισε και τον αποκεφάλισε, μετά από υπόσχεση που είχε δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδας, Σαλώμη.

Το άγιο σώμα του ενταφιάστηκε με τιμές από τους μαθητές του και συγκαταλέχθηκε στην χορεία των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας μας.


Οι γιορτές του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου είναι οι εξής :


1. Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου – 23 Σεπτεμβρίου


2. Σύναξις του Τιμίου Προδρόμου – 7 Ιανουαρίου


3. Α΄ και Β΄ εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 24 Φεβρουαρίου


4. Γ΄ σχέσις Τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 25 Μαΐου


5. Το Γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου – 24 Ιουνίου


6. Αποτομή της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου – 29 Αυγούστου

 

 

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  6 ΙΑΝ 20123

Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός

Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός. «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους, γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.



Ατο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄

HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 6  ΙΑΝ 2012  

Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΕΣΤΡΑΦΗ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΙΣΩ

Ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου καὶ τὰ Θεοφάνια στὰ τέσσαρα Εὐαγγέλια:
(ὅπου δὲν ἀναφέρεται τίποτε σχετικὸ μὲ τὴν ἐν λόγῳ φράση)

ἀπὸ τὸ κατὰ Ματθαῖον, κεφάλαιον γ´

13 Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ. 14 ὁ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων, Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; 15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν, Ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην. τότε ἀφίησιν αὐτόν· 16 καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδεν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· 17 καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.

ἀπὸ τὸ κατὰ Μᾶρκον, κεφάλαιον α´

9 Καὶ ἐγένετο ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην. 10 καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτόν· 11 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν, Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.

ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν, κεφάλαιον γ´

21 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ βαπτισθῆναι ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ Ἰησοῦ βαπτισθέντος καὶ προσευχομένου ἀνεῳχθῆναι τὸν οὐρανὸν 22 καὶ καταβῆναι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον σωματικῷ εἴδει ὡσεὶ περιστερὰν ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ γενέσθαι λέγουσαν, Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.

ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην, κεφάλαιον α´

29 Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει, Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. 30 οὗτός ἐστι περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον, Ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. 31 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραὴλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων. 32 Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ᾿ αὐτόν· 33 κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾿ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν, Ἐφ᾿ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾿ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ἁγίῳ. 34 κἀγὼ ἑώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Πόθεν λοιπὸν ἡ φράση: «ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω»;

Ἂς δοῦμε τὸ ἱστορικὸ γεγονὸς ποὺ ἦταν ὁ τύπος τῆς βάπτισης τοῦ Κυρίου 1500 χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτήν: Ὁ λαὸς Ἰσραὴλ εἰσέρχεται εἰς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας (=ὑπόσχεσης) τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ πρέπει νὰ διασχίσει τὸν Ἰορδάνη ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ πρὸς τὰ δυτικά. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ εἰσέρχεται ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης στὸ ποτάμι καὶ τὰ μὲν νερά, δεξιά τους, ποὺ κατεβαίνουν στέκονται, ἐνῷ τὰ νερὰ ἀριστερά τους κατεβαίνουν πρὸς τὶς ἐκβολὲς καὶ χάνονται!

Στὸ βιβλίο «ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ» καὶ στὸ κεφάλαιον γ´ ἡ σχετικὴ διήγησις:

5 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς τῷ λαῷ Ἁγνίσασθε εἰς αὔριον, ὅτι αὔριον ποιήσει Κύριος ἐν ὑμῖν θαυμαστά. 6 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς τοῖς ἱερεῦσιν Ἄρατε τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου καὶ προπορεύεσθε τοῦ λαοῦ. καὶ ἦραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου καὶ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ. 7 καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Ἰησοῦν Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἄρχομαι ὑψῶσαί σε κατενώπιον πάντων υἱῶν Ἰσραηλ, ἵνα γνῶσιν, καθότι ἤμην μετὰ Μωυσῆ, οὕτως ἔσομαι καὶ μετὰ σοῦ. 8 καὶ νῦν ἔντειλαι τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς αἴρουσι τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης λέγων Ὡς ἂν εἰσέλθητε ἐπὶ μέρους τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ στήσεσθε. 9 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς τοῖς υἱοῖς Ἰσραηλ Προσαγάγετε ὧδε καὶ ἀκούσατε τὸ ῥῆμα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 10 ἐν τούτῳ γνώσεσθε ὅτι Θεὸς ζῶν ἐν ὑμῖν καὶ ὀλεθρεύων ὀλεθρεύσει ἀπὸ προσώπου ἡμῶν τὸν Χαναναῖον καὶ τὸν Χετταῖον καὶ τὸν Φερεζαῖον καὶ τὸν Ευαῖον καὶ τὸν Αμορραῖον καὶ τὸν Γεργεσαῖον καὶ τὸν Ἰεβουσαῖον· 11 ἰδοὺ ἡ κιβωτὸς διαθήκης Κυρίου πάσης τῆς γῆς διαβαίνει τὸν Ἰορδάνην. 12 προχειρίσασθε ὑμῖν δώδεκα ἄνδρας ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραηλ, ἕνα ἀφ᾿ ἑκάστης φυλῆς. 13 καὶ ἔσται ὡς ἂν καταπαύσωσιν οἱ πόδες τῶν ἱερέων τῶν αἰρόντων τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου πάσης τῆς γῆς ἐν τῷ ὕδατι τοῦ Ἰορδάνου, τὸ ὕδωρ τοῦ Ἰορδάνου ἐκλείψει, τὸ δὲ ὕδωρ τὸ καταβαῖνον στήσεται. 14 καὶ ἀπῆρεν ὁ λαὸς ἐκ τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν διαβῆναι τὸν Ἰορδάνην, οἱ δὲ ἱερεῖς ἤροσαν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου πρότεροι τοῦ λαοῦ. 15 ὡς δὲ εἰσεπορεύοντο οἱ ἱερεῖς οἱ αἴροντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην καὶ οἱ πόδες τῶν ἱερέων τῶν αἰρόντων τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐβάφησαν εἰς μέρος τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου· ὁ δὲ Ιορδάνης ἐπλήρου καθ᾿ ὅλην τὴν κρηπῖδα αὐτοῦ ὡσεὶ ἡμέραι θερισμοῦ πυρῶν· 16 καὶ ἔστη τὰ ὕδατα τὰ καταβαίνοντα ἄνωθεν, ἔστη πῆγμα ἓν ἀφεστηκὸς μακρὰν σφόδρα σφοδρῶς ἕως μέρους Καριαθιαριμ, τὸ δὲ καταβαῖνον κατέβη εἰς τὴν θάλασσαν Αραβα, θάλασσαν ἁλός, ἕως εἰς τὸ τέλος ἐξέλιπε· καὶ ὁ λαὸς εἱστήκει ἀπέναντι Ἰεριχώ. 17 καὶ ἔστησαν οἱ ἱερεῖς οἱ αἴροντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου ἐπὶ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τοῦ Ἰορδάνου· καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραηλ διέβαινον διὰ ξηρᾶς, ἕως συνετέλεσεν πᾶς ὁ λαὸς διαβαίνων τὸν Ἰορδάνην.

Ὁ Ψαλμῳδὸς στὸν ριγ´ (113) ψαλμὸ ἀναφέρεται στὴν διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης καὶ τοῦ Ἰορδάνη:

1 Ἐν ἐξόδῳ Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, οἴκου Ἰακὼβ ἐκ λαοῦ βαρβάρου 2 ἐγενήθη Ἰουδαία ἁγίασμα αὐτοῦ, Ἰσραὴλ ἐξουσία αὐτοῦ. 3 ἡ θάλασσα εἶδε καὶ ἔφυγεν, ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω· 4 τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριοὶ καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων. 5 τί σοί ἐστιν, θάλασσα, ὅτι ἔφυγες, καὶ σοί, Ἰορδάνη, ὅτι ἐστράφης εἰς τὰ ὀπίσω; 6 τὰ ὄρη, ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ κριοί, καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων; 7 ἀπὸ προσώπου Κυρίου ἐσαλεύθη ἡ γῆ, ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ Ἰακὼβ

Στὸν οζ´ (76) Ψαλμό διαβάζουμε τὴν ἑξῆς φράση:

17 εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ Θεός, εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν, καὶ ἐταράχθησαν ἄβυσσοι.

Συμπεράσματα:

1. Πολλὲς ἀπὸ τὶς παραπάνω σημειούμενες φράσεις λέγονται πολλάκις στὶς ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν.2. Ἡ στάσις τῶν ὑδάτων δὲν συνέβη στὴν βάπτιση τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ στὴν προτύπωσή της.
2. Θαυμαστὴ ἀπόδειξη ὅτι ὁ «Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου» εἶναι ὁ Κύριος του Ἰσραὴλ ποὺ προτυπώνεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης.
3. Γραφικὴ ἡ προέλευση καὶ τῆς νηστείας-ἐγκράτειας τὴν παραμονὴ τῶν Θεοφανίων (Ἁγνίσασθε εἰς αὔριον, ὅτι αὔριον ποιήσει Κύριος ἐν ὑμῖν θαυμαστά).

 http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/ermhneia_8eofaneia_iordanhs.htm

Ο Ιορδάνης ποταμός

http://www.pemptousia.gr

Ο Ιορδάνης ποταμός διαδραματίζει έναν πολύ μεγάλο ρόλο στη Βίβλο. Προτού να γίνει ο ποταμός στον οποίο Βαπτίστηκε Ιησούς ο Μεσσίας, αποκαλύπτεται ως ο ποταμός που ορίζει τη «γη της επαγγελίας». Το να διασχίσεις τον Ιορδάνη σήμαινε, για τον λαό του Ισραήλ, πως εισέρχεσαι στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Κυρίου. Σήμαινε ότι μπαίνεις στη «γη που ρέει γάλα και μέλι», στον τόπο όπου ο Θεός θα κατοικήσει με το λαό Του παρέχοντάς του τις ατελεύτητες ευλογίες της παρουσίας Του.

Στην Καινή Διαθήκη, με την πνευματική και μυστική τώρα πια εκπλήρωση του Παλαιού, το να διασχίσεις τον Ιορδάνη σήμαινε ότι εισέρχεσαι στη Βασιλεία του Θεού, σήμαινε ότι έχεις εμπειρία της πληρότητας της ζωής του μέλλοντος αιώνος. Το γεγονός ότι ο Μωυσής δεν ευλογήθηκε να διασχίσει τον Ιορδάνη έγινε σύμβολο του γεγονότος ότι ο Νόμος από μόνος του δεν μπορούσε να σώσει τον Ισραήλ ή τον κόσμο. Έπρεπε να υπάρξει ο Γιεσούα, που κατά λέξη σημαίνει Σωτήρ και είναι ο εβραϊκός τύπος της ελληνικής λέξεως Ιησούς, που οδηγεί το λαό διά μέσου του Ιορδάνη και τον εισάγει στη γη της επαγγελίας, συμβολίζοντας έτσι τη λυτρωτική ενέργεια του νέου Γιεσούα, του Ιησού, του μεσσιανικού Σωτήρα, στη διαθήκη της χάριτος.

«Και μετά το θάνατο του Μωυσή είπε ο Κύριος στον Ιησού τον υιό του Ναυή, το βοηθό του Μωυσή, λέγοντας: ο Μωυσής ο υπηρέτης μου πέθανε. Τώρα λοιπόν σήκω και πέρνα τον Ιορδάνη, εσύ και όλος αυτός ο λαός, προς τη γη την οποία εγώ δίνω σ’ αυτούς.»

Όταν ο Ιησούς έφθασε στον Ιορδάνη, τα ύδατα σχίσθηκαν στην παρουσία του λαού του Θεού, με τους ιερείς να βαστάζουν στα χέρια τους την Κιβωτό της Διαθήκης. Καθώς τα ύδατα της θαλάσσης σχίσθηκαν για να επιτρέψουν στο λαό του Θεού να διαβεί ως διά ξηράς κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, έτσι επίσης και κατά την είσοδο στη γη της επαγγελίας ο Ιορδάνης ποταμός σχίσθηκε για να διαβεί ο λαός του Θεού προς τον τόπο του τελικού του προορισμού.

«Ιδού η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου όλης της γης διαπερνά τον Ιορδάνη. Ορίστε ανάμεσά σας δώδεκα άνδρες από τους υιούς Ισραήλ, έναν από κάθε φυλή, και μόλις θα πατήσουν τα πόδια των ιερέων που μεταφέρουν την κιβωτό της διαθήκης του Κυρίου όλης της γης στα νερά του Ιορδάνη, θα συμβεί να χαθεί το νερό του Ιορδάνη και το νερό που θα συνεχίζει να έρχεται θα σταματήσει.»

Ο Κύριος διέταξε ακόμα το Ιησού του Ναυή να πάρει δώδεκα λίθους από τον ποταμό Ιορδάνη και να τους τοποθετήσει μαζί σε ένα μέρος, κάνοντας ένα σωρό εκεί όπου είχε διαβεί ο λαός, για να παραμείνουν «εις μνημόσυνον τοις υιοίς Ισραήλ έως του αιώνος» για ό,τι είχε κάνει γι’ αυτούς ο Κύριος.

«Και έτσι έπραξαν οι υιοί Ισραήλ, όπως διέταξε ο Κύριος τον Ιησού, και αφού πήραν δώδεκα πέτρες από τον Ιορδάνη όπως ακριβώς διέταξε ο Κύριος τον Ιησού μετά το πέρας της διαβάσεως των υιών Ισραήλ και τις έφεραν μαζί τους στο στρατόπεδό τους, τις άφησαν εκεί. Τοποθέτησε δε και ο Ιησούς κι άλλες δώδεκα πέτρες μέσα στον Ιορδάνη εκεί όπου πέρασαν τα πόδια των ιερέων που βάσταζαν την κιβωτό της διαθήκης του Κυρίου και βρίσκονται εκεί μέχρι σήμερα. Στάθηκαν δε οι ιερείς που βάσταζαν την κιβωτό της διαθήκης στον Ιορδάνη μέχρις ότου να ολοκληρώσει ο Ιησούς όλα αυτά που τον διέταξε ο Κύριος να αναγγείλει στο λαό και έσπευσε μετά ο λαός και διάβηκαν όλοι.»

Μετά τη διάβαση του λαού διά μέσου του Ιορδάνη, «ώρμησεν το ύδωρ του Ιορδάνου κατά χώραν και επορεύετο καθά εχθές και τρίτην ημέραν δι’ όλης της κρηπίδος» (Ιησ. 4:18). Αυτό το εξαίσιο θαύμα έγινε μέρος της ζωντανής μνήμης του Ισραήλ και αυτό το γεγονός εορταζόταν από τότε από το λαό του Θεού στη λατρεία του. Οι ψαλμοί που αναθυμούνται αυτή τη θεία ενέργεια ψάλλονται από την Εκκλησία στην εορτή των Θεοφανείων ως προεικονίσεις της τελικής πράξεως του Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων με το θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού Του, του αγαπητού Του Υιού που βαπτίσθηκε στα ίδια Ιορδάνεια νάματα.

Ο ποταμός Ιορδάνης σχίσθηκε επίσης κατά τη διέλευση του Ηλία και του Ελισαίου, ένα γεγονός που ξανα-φέρνουμε στη μνήμη στην ακολουθία των Θεοφανείων (Β’ Βασιλ. 2). Και ήταν από τον Ιορδάνη που ο Ηλίας ανελήφθη στους ουρανούς με σκοπό να επιστρέψει ξανά, καθώς αναφέρει η παράδοση, για να ετοιμάσει την οδό για τον ερχομό του Μεσσία (Ματθ. 17:9-13) Ήταν επίσης στον Ιορδάνη που ο Νεεμάν ο Σύρος καθαρίστηκε από τη λέπρα του, σημείο στο οποίο παραπέμπει ο Ιησούς ως προεικόνιση της σωτηρίας όλων των ανθρώπων, και όχι μόνο των Ισραηλιτών (Λουκ. 4:47). Στην περιγραφή της θεραπείας του Νεεμάν δίνεται για άλλη μια φορά έμφαση στην ξεχωριστή σημασία του Ιορδάνη.

«Και έστειλε ο Ελισαίος αγγελιαφόρο προς αυτόν, λέγοντας: Πήγαινε και λούσου εφτά φορές στον Ιορδάνη και θα γίνει υγιής η σάρκα σου και θα καθαρισθείς. Και θύμωσε ο Νεεμάν και έφυγε και είπε: Ιδού, έλεγα μάλιστα πως θα βγει εις συνάντησή μου και θα σταθεί μπροστά μου και θα επικαλεσθεί το όνομα του Θεού του και θα βάλει το χέρι του στο μέρος της αρρώστιας και θα θεραπεύσει τη λέπρα. Δεν είναι καλοί οι ποταμοί Αβανά και Φαρφάρ της Δαμασκού πότερο από τον Ιορδάνη και από όλα τα ύδατα του Ισραήλ; Τί κι αν πάω να λουσθώ σ’ αυτούς και να καθαρισθώ; Και άλλαξε δρόμο και έφυγε θυμωμένος. Και πλησίασαν οι δούλοι του και του είπαν: Ο προφήτης δε σου είπε δα και κανένα μεγάλο πράγμα, δε θα το τηρήσεις; Απλά σου είπε λούσου και θα καθαρισθείς. Και κατέβηκε ο Νεεμάν και βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη εφτά φορές σύμφωνα με το λόγο του Ελισαίου και έγινε υγιής η σάρκα του, όπως η σάρκα μικρού παιδιού, και καθαρίσθηκε.»

Δεν μπορούμε να πλυθούμε σε οποιονδήποτε ποταμό και να καθαρισθούμε; Η απάντηση του Θεού είναι: όχι. Μόνο στον Ιορδάνη, με το βάπτισμα του Χριστού, καθαριζόμαστε από όλες μας τις αμαρτίες. Μόνο διά μέσου του Ιορδάνη εισερχόμαστε στη χώρα των ζώντων, στη γη της επαγγελίας της Βασιλείας του Θεού. Μόνο διά των αγιασμένων υδάτων του Ιορδάνη μάς εξαγιάζει ο Θεός για πάντα.

«Στρεφόταν παλιά ο Ιορδάνης ποταμός διά της μηλωτής (δέρμα προβάτου) του Ελισαίου, καθώς ο Ηλίας ανέβαινε στον ουρανό, και διαιρούνταν τα ύδατα σε δύο μέρη. Και έγινε η υγρή οδός ξερή προτυπώνοντας αληθινά το βάπτισμα διά του οποίου εμείς διαπερνούμε τη ρευστή διάβαση του βίου. Ο Χριστός φανερώθηκε στον Ιορδάνη για να αγιάσει τα ύδατα.»

«Καθώς σε είδε, Δέσποτα, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος να έρχεσαι προς αυτόν, έμεινε κατάπληκτος ως δούλος ευγνώμων και μέσα στο φόβο του κραύγαζε: Τί είδους ταπείνωση, τί είδους φτώχεια είναι αυτή που περιβάλλεσαι, Σωτήρα; Εσύ που από τον πλούτο της αγαθότητάς Σου τον πεσμένο άνθρωπο ανύψωσες ως εύσπλαχνος με το να τον ντυθείς ο ίδιος.»

«Ο Ιησούς του Ναυή διαπερνώντας το λαό στον Ιορδάνη ποταμό μαζί με την κιβωτό του Θεού προτύπωνε τη μελλοντική ευεργεσία. Διότι προτυπώνει πνευματικά η μυστική διάβασή τους την εικόνα της αναμορφώσεώς μας και τον αψευδή τύπο της αναγεννήσεώς μας. Ο Χριστός φανερώθηκε στον Ιορδάνη για να αγιάσει τα ύδατα.»

«Μέγα και φοβερό μυστήριο τελείται. Ο Δεσπότης των όλων, για να καθαρίσει όλους τους θνητούς, βαπτίζεται από το χέρι του δούλου.»

«Έτρεμε το χέρι του Προδρόμου όταν της αχράντου κορυφής Σου άγγιζε. Στράφηκε προς τα πίσω ο Ιορδάνης ποταμός, μη τολμώντας να Σε υπηρετήσει. Διότι αυτός που ντράπηκε τον Ιησού του Ναυή, πώς δε θα δείλιαζε Αυτόν που τον δημιούργησε; Όμως εκπλήρωσες κάθε σου σχέδιο, Σωτήρα μας, για να σώσεις με τη φανέρωσή Σου τον κόσμο, Συ που μόνος είσαι φιλάνθρωπος».

(π. Thomas Hopko, «Χειμωνιάτικη Πασχαλιά», εκδ. Ακρίτας, σ. 227-236)

Με κάθε λαμπρότητα γιορτάστηκαν τα Θεοφάνεια

Χοροσταντούτος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου και παρουσία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά, στο πρώτο λιμάνι της χώρας, ο Αγιασμός των Υδάτων με τη ρήψη του Τιμίου Σταυρού, ανάμεσα στα δύο ναρκοθηρευτικά του Πολεμικού Ναυτικού "Καλυψώ" και "Ευρώπη". Το σταυρό ανέσυραν από το θάλασσα βατραχάνθρωποι του Λιμενικού Σώματος.
Το πρωί, πριν την τελετή των Υδάτων, τελέστηκε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος, στον Πειραιά, χοροσταντούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου και του Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ.
Στην πλατεία Δεξαμενής Κολωνακίου, αλλά και στο Κολυμβητήριο του Μετς, πραγματοποιήθηκε ο καθαγιασμός των υδάτων, παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, ενώ την κυβέρνηση εκπροσώπησε η υπουργός Πολιτισμού Όλγα Κεφαλογιάννη.
Στη Θεσσαλονίκη, περισσότεροι από 20 τολμηροί κολυμβητές βούτηξαν στα παγωμένα νερά του Θερμαϊκού για να πιάσουν τον Σταυρό. Λόγω των εκδηλώσεων η Τροχαία είχε σε εφαρμογή έκτακτες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις σε όλη τη Θεσσαλονίκη αλλά και την Αθήνα, ενώ υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις της Αστυνομίας.

Η θρησκευτική πίστη ωφελεί σοβαρά την υγεία!

Θρησκεία και επιστήμη... πάνε μαζί; Μια νέα έρευνα Νορβηγών επιστημόνων έρχεται να θέσει σε νέα βάση το θέμα της θρησκείας και της ιατρικής και να επιβεβαιώσει άλλες έρευνες που θέλουν να υπάρχουν οφέλη για την υγεία από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τον εκκλησιασμό.

Όση περισσότερη ώρα περνάει ένας άνθρωπος στην εκκλησία, και όσο πιο πιστός είναι στον Θεό, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να έχει μειωμένη πίεση αίματος, σύμφωνα με τους ερευνητές της Ιατρικής σχολής του Νορβηγικού πανεπιστημίου Επιστήμης και τεχνολογίας και της Νορβηγικής Σχολής Θεολογίας. Επικεφαλής ήταν οι καθηγητές Γιόστει Χόλμεν και Τιργκίρ Σόρενσεν. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχιατρικής International Journal of Psychiatry and Medicine.

Έτσι λοιπόν όσο πιο συχνά τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, πάνε στην εκκλησία τόσο χαμηλότερη είναι κατά μέσο όρο η πίεση του αίματος τους, ακόμη και όταν απομονωθούν και άλλοι παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο.

Μια παλαιότερη έρευνα Αμερικάνων επιστημόνων είχε δείξει μια πιθανή σχέση ανάμεσα στο χρόνο εκκλησιασμού και στο επίπεδο της πίεσης του αίματος. Η νέα έρευνα αυτή των Νορβηγών επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ΗΠΑ και Νορβηγία διαφέρουν σε πολλά στο θρησκευτικό συναίσθημα και γενικά στις αντιλήψεις περί θρησκείας. Πάντως τα συμπεράσματα και τον δύο ομοιάζουν. Όσοι άνθρωποι είναι θρησκευτικά ενεργοί, φαίνεται να έχουν καλύτερη υγεία σε σχέση με όσους δεν ασχολούνται με τη θρησκεία.

 Άλλες νορβηγικές μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει θετική συσχέτιση ανάμεσα στο χιούμορ και στη χαμηλή πίεση, καθώς επίσης και η συμμετοχή σε ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες, και στην καλή υγεία.

Συμπέρανε ο π. Πορφύριος: «Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη»

Δεν κερδίζεις με το άγριο
Ένας φίλος δέχθηκε, όπως μου εκμυστηρεύθηκε, τη σκληρή συμπεριφορά εκ μέρους ανθρώπων αυστηρών αρχών, με αποτέλεσμα να εξουθενωθεί και να παρεξηγηθεί τελείως, ως προς τον χαρακτήρα του. Ο Γέροντας τον ανέπαυσε, διότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, πραγματοποιώντας πετυχημένη ψυχική ακτινογραφία του. Του είπε: «Είσαι καλός, ευαίσθητος, ήσυχος∙ είσαι πρόβατο του θεού. Αλλά, όταν σε πάρουν με το άγριο, μαζεύεσαι, αντιδράς εσωτερικά, και τότε είναι που σε παρεξηγούν πολύ και δεν σε καταλαβαίνουν. Όταν όμως σε πάρουν με το καλό, φανερώνεις από μέσα σου τέτοια καλά πράγματα, που κάνεις τους άλλους να ξαφνιάζονται
. Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός. Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ’ τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του .Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιος απ’ τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Και Συμπέρανε ο π. Πορφύριος: «Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη». [ Γ. 257π]

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Ανθολόγιο Συμβουλών»

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   6 ΙΑΝ 2013

«Σήμερον αγιάζεται ή φύσις των υδάτων…», πώς γίνεται αυτό το πράγμα και όλα τα νερά αγιάζονται; Αγιάζονται και τα νερά της θαλάσσης;»

“Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις….”Σχετικές διδακτικές διηγήσεις του Γέροντος Δανιήλ του Κατουνακιώτη
05 Ιαν
Έλεγε ό Γέρο – Δανιήλ ότι, στην Ιερά Σκήτη του Ξενοφώντος, ό Γέροντας της Καλύβας «Εισοδια της Θεοτόκου» Γρηγόριος Ιερομόναχος, είχε υποτακτικό πολύ απλό, αγαθό και άκακο, Θεοφύλακτο ονομαζόμενο.
Ό Μοναχός Θεοφύλακτος, κατά την εορτή των Θεοφανίων, πού γίνεται ό μεγάλος Αγιασμός, όταν άκουσε τα τροπάρια και τίς ευχές πού ψάλλει ή Εκκλησία μας και τα όποια λένε: «Σήμερον αγιάζεται ή φύσις των υδάτων…», του φάνηκε κάπως περίεργο και όταν τελείωσε ή τελετή, ρώτησε το Γέροντα του Παπα – Γρηγόρη : «Γέροντα, άκουσα στα τροπάρια και στις ευχές να λέτε πώς «Σήμερον αγιάζεται ή φύσις των υδάτων…», πώς γίνεται αυτό το πράγμα και όλα τα νερά αγιάζονται; Αγιάζονται και τα νερά της θαλάσσης;»
Ό Γέροντας του Παπα – Γρηγόρης σ’ αυτά απάντησε:
— Αδελφέ Θεοφύλακτε, ό Πανάγαθος θεός, με τίς προσευχές των ανθρώπων, πού γίνονται με ταπείνωση, από αδιάκριτη και ακλόνητη πίστη, με την επιφοίτηση της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, επενεργεί επί των εμψύχων και αψύχων ακόμη μεταβάλλει αυτά και τα αγιάζει, για να καθαρίσει και αγιάσει μ’ αυτά τους πιστούς δούλους Του.
Όπως, επί παραδείγματι, αγιάζει το νερό και το λάδι στο Βάπτισμα, και απαλλάσσει τον άνθρωπο, και καθαρίζει αυτόν από το προπατορικό αμάρτημα και από κάθε είδους άλλης αμαρτίας και έτσι βγαίνει από την άγια Κολυμβήθρα αγνός, καθαρός και τέλειος χριστιανός.
Όπως μεταβάλλει το ψωμί και το κρασί, πού προσφέρει θυσία των χριστιανών ό Ιερεύς και με την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος, τα κάνει από ψωμί – Σώμα κι από κρασί – Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτηρος ημών Ιησού Χριστού και γίνονται τα Τίμια Δώρα, που μεταλαμβάνουν οι πιστοί, και μ’ αυτά όταν άξιοι και καθαροί, με τη μετάνοια και εξομολόγηση τα παίρνουν, αγιάζονται και
θεοποιούνται.
Όπως μεταβάλλει το λάδι του ευχελαίου και γίνεται θεραπευτικό μέσο στους μετά πίστεως χριωμένους. Έτσι, αγαπητέ Θεοφύλακτε, μεταβάλλεται με τη χάρι του Αγίου Πνεύματος και ή φύση των υδάτων.
Ό Μοναχός Θεοφύλακτος για δεύτερη φορά ρώτησε το Γέροντα του και είπε:
Πάτερ και το νερό της θαλάσσης αγιάζεται κι αυτό;
Ναι αδελφέ, άκουσε και γι’ αυτό: Όταν ό πρωτάγγελος Εωσφόρος, από την υπερηφάνεια του, ξέπεσε από τους ουρανούς και σαν αστραπή βρέθηκε στα κατώτερα μέρη, στα κατάβαθα της γης, εκεί πού είναι τα τάρταρα του Αδη, τότε πέφτοντας αυτός, παρέσυρε με την πτώση του το ένα τρίτο (1/3) από τους Αγγέλους, πού κι αυτοί έγιναν όπως κι ό αρχηγός τους Δαίμονες.
Πέφτοντας αυτοί, οι πρώην άγγελοι, από τους ουρανούς προς τη γη και επειδή εξακολουθούσαν να πέφτουν συνέχεια κι άλλοι άγγελοι, τότε στάθηκε στην πύλη του ουρανού ό μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ με την πύρινη ρομφαία, φώναξε προς όλους τους Αγγέλους και είπε: «Στώμεν καλώς, Στώμεν μετά φόβου Θεού» και με τη φωνή αύτη συνήλθαν οι Άγγελοι και σταμάτησαν να πέφτουν.
Εκείνοι όμως πού είχαν πέσει, με το πρόσταγμα αυτό του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, σταμάτησαν εκεί πού βρέθηκαν, άλλοι στον αέρα κι έγιναν τα εναέρια Τελώνια, άλλοι στη γη, κι έγιναν οι πειρασμοί και εξουσιαστές της γης, κι άλλοι στα ύδατα των ποταμών τής Γης και• της θαλάσσης, οπού πειράζουν, δοκιμάζουν και πνίγουν τους διερχόμενους επειδή, κατά το λόγο του Κυρίου «Άπ’ αρχής, ό διάβολος ανθρωποκτόνος εστί» (Ίωάν. Η’ 44).
Όταν όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όπως λέγουν οι άγιοι Απόστολοι και το ιερό Ευαγγέλιο, και ό Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος, με το μέγα και ανερμήνευτο μυστήριο της θείας ενσάρκου αυτού οικονομίας, με την κάθοδο Του από τους ουρανούς αγίασε τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα, τα ύδατα και πάντα «τα εν αυτοίς», και με τον αγιασμό και τη χάρι του Αγίου Πνεύματος κατήργησε την δύναμη και την εξουσία του Σατανά πού είχε, πριν να σαρκωθή ό Δεσπότης Χριστός επάνω στους ανθρώπους, στα ζώα και στα στοιχεία της φύσεως, και έτσι ό αέρας, ή γη και το νερό αγιάστηκαν, από την παρουσία του Δεσπότη Χριστού του Θεού ημών.
Ή ήμερα αυτή των Θεοφανίων, πάτερ Θεοφύλακτε, όπου γίνεται ό Μεγάλος Αγιασμός, γίνεται ή ανάμνησης της του Χριστού παρουσίας και της Θεοφανείας του τρισυπόστατου και τρισηλίου Θεού των χριστιανών, του Ποιητού και Δημιουργού των όλων, πού σαν σήμερα στη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, παρουσιάστηκε ό ουράνιος Πατέρας με τη φωνή και ό οποίος με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πού το έστειλε σαν ένα περιστέρι επάνω στο κεφάλι του Χριστού, μ’ αυτό δείχνοντας μας το Χριστό, είπε: «Ούτος εστίν ό υιός μου ό αγαπητός ενώ ηυδόκησα…» δηλαδή αυτό είναι το αγαπημένο μου παιδί, ό μονογενής, με τον όποιον, όπως δημιουργήσαμε μαζί μ’ αυτόν και το Αγιον Πνεύμα τον κόσμο όλον, έτσι και τώρα ευδόκησα, μέσον Αυτού να σωθεί ό κόσμος και να αναγεννηθεί ανακαινιζόμενος με το άγιο Βάπτισμα.

Γλυκύτερο το νερό της θάλασσας.

Εάν λοιπόν θέλεις να δοκιμάσεις την αλήθεια όλων αυτών πού σου είπα, πήγαινε πάτερ Θεοφύλακτε, κάτω στη θάλασσα σήμερα, να ιδείς πώς το νερό είναι γλυκό και πίνεται.
Ό απλός κι αγαθός Μοναχός Θεοφύλακτος, παρ όλο τον κόπο της αγρυπνίας, μόλις άκουσε αυτά τα πράγματα για να βεβαιωθεί, πήρε ένα μικρό δοχείο και πήγε αμέσως στη θάλασσα, ή οποία από τη Σκήτη αυτή απέχει περισσότερο από μια ώρα πεζοπορία, έσκυψε με ταπείνωση και τυφλή υπακοή, πήρε νερό από τη θάλασσα, ήπιε και μετά θαυμασμού είδε πώς το νερό ήταν γλυκό και πίνονταν με ευχαριστήσει. Γέμισε το δοχείο του και γύρισε στο Γέροντα του, τον όποιον αφού ευχαρίστησε του έδωκε να πιει κι αυτός από το νερό της θάλασσας, ήπιε κι εκείνος και δόξασαν «τον θαυμαστόν Θεόν εν τοις έργοις και τοις αγίοις αυτού» (Ψαλμ. ΞΖ’ 36).
Πέρασαν περισσότερα από τριάντα χρόνια, ό Γέροντας Παπα-Γρηγόρης, πλήρης ήμερων, αρρώστησε λίγο και κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο. Ό υποτακτικός του Θεοφύλακτος συνέχιζε να παίρνει κάθε χρόνο την ήμερα των Θεοφανίων, νερό από τη θάλασσα και συνεχίζονταν το ίδιο θαύμα, το νερό να είναι γλυκό και πόσιμο.
Τρία χρόνια μετά το θάνατο του γέροντα του, ό Πάτερ θεοφύλακτος, μετά την αγρυπνία των Θεοφανίων, όταν βγήκαν οι Πατέρες από το «Κυριάκο» βλέπουν τον αδελφό θεοφύλακτο να πηγαίνει περισσότερο κάτω από την Καλύβα πού έμενε. Οι άλλοι Πατέρες της Σκήτης τότε τον ρώτησαν: — Για που πηγαίνεις πάτερ Θεοφύλακτε; Δε θα πας να ξεκουραστείς στο σπίτι σου;
Ό πάτερ Θεοφύλακτος για απάντηση, τους φανέρωσε το μέχρι τότε άγνωστο στους άλλους Πατέρες της Σκήτης θαύμα, πώς δηλαδή την ήμερα του μεγάλου Αγιασμού το νερό της θαλάσσης γίνεται γλυκό και πίνεται.
Οι Πατέρες, επειδή γνώριζαν πώς ό αδελφός αυτός ήταν απλός και άκακος, δεν πίστεψαν στα λόγια του και τον ειρωνεύτηκαν. — Άιντε καημένε να ξεκουραστείς και πας μετά να μας φέρεις κι εμάς να πιούμε… θάλασσα! Ό πάτερ Θεοφύλακτος δεν έδωκε καμιά σημασία στα λόγια τους, πήγε στη θάλασσα ήπιε, όπως έκανε μέχρι τότε, νερό πού ήταν γλυκό, γέμισε και το δοχείο του και το πήγε να πιουν και οι άλλοι Πατέρες.
Εκείνοι με ειρωνεία και δυσπιστία πήραν το νερό αυτό να πιουν, αλλά το μέχρι κείνη τη στιγμή γλυκό νερό, για την απιστία τους έγινε αλμυρότερο και πολύ πικρότερο από το νερό της θάλασσας.
Τότε ό αδελφός Θεοφύλακτος τους φανέρωσε πώς επί τριάντα και πλέον χρόνια πίνανε με το Γέροντα του το γλυκύτατο και νοστιμότατο, για την ήμερα εκείνη νερό της θάλασσας. Και έτσι από την ήμερα εκείνη για την απιστία των Πατέρων σταμάτησε να γίνεται το θαύμα αυτό!

m«»

 

ΗΛΙΑΣ         ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  5 ΙΑΝ 2013                                                                                                                    

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ Τι πρέπει να γνωρίζουμε

Λίγα λόγια γενικά

      Η Αγία μας Εκκλησία εκτός από τα επτά Μυστήρια δια των οποίων χαρίζεται, μετοχετεύεται, προσφέρεται και παρέχεται η αγιαστική Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει και κάποιες άλλες τελετές με τις οποίες παρέχεται χάρις, ευλογία, θεραπεία και πνευματική ωφέλεια στους πιστούς αλλά και στην κτίση ολόκληρη.

      Μεταξύ αυτών είναι και ο Αγιασμός των Υδάτων, Ακολουθία που με τις ευχές που περιέχει, ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό όπως το νερό αγιασθή και αποκτήσει «δύναμη καθαρτική και ενέργεια, γίνει δώρο αγιασμού, αμαρτημάτων λυτήριον, ίαμα ψυχών και σωμάτων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». Επίσης παρακαλεί τον Θεό το νερό του Αγιασμού να διώχνει μακριά τον κίνδυνο από ορατούς και αόρατους εχθρούς ,έτσι ώστε εκείνοι που το λαμβάνουν να το χρησιμοποιούν για την ευλογία των σπιτιών τους, για τον αγιασμό των  ψυχών και των σωμάτων τους και να παίρνουν πλούσια την  χάρι της Αγίας Τριάδος που είναι« η πηγή του αγιασμού και πάσης χάριτος».

Πότε τελείται ο Αγιασμός

Κάθε πρώτη του μηνός η Εκκλησία τελεί στους Ναούς τον Αγιασμό, ενώ κατά την επιθυμία των πιστών τελείται και σε άλλες περιπτώσεις της καθημερινής μας ζωής όπως κατά την θεμελίωση νέου σπιτιού η άλλης οικοδομής, κατά τα εγκαίνια του νέου σπιτιού, του νέου καταστήματος, του νέου αυτοκινήτου, του Σχολικού έτους, του Κατηχητικού έτους και άλλων πνευματικών δραστηριοτήτων, τελείται για ευόδωση της εργασίας, για ίαση ασθενειών, κατά της βασκανίας και των άλλων δαιμονικών επιθέσεων κ.τ.λ.Στα Ευχολόγια της Εκκλησίας μας(Μεγάλο και Μικρό)υπάρχουν πάρα πολλές ευχές η οποίες λέγονται ανάλογα με την περίσταση που ο Ιερέας τελεί τον Αγιασμό, ενώ είναι αυτονόητο ότι για να υπάρξουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά την τέλεση του, απαιτείται η ενσυνείδητη συμμετοχή του πιστού και η επιθυμία του να προσελκύσει με τον προσωπικό του αγώνα την Θεία Χάρι.

Τι είναι Αγιασμός;

«Αγιασμός των Υδάτων είναι η τελε-τουργική Πράξη δια  της οποίας το νερό καθαγιάζεται με ορισμένες Ευχές και επικλήσεις της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, καθώς και με την σταυροειδή ευλογία και εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού. Η Τελετή αυτή λέγεται Αγιασμός ακριβώς γιατί με το ευλογημένο νερό, με την μετάληψη και τον ραντισμό πιστεύουμε ότι αγιαζόμαστε και καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας. Γι΄ αυτό παρακαλούμε τον Θεό όπως το αγιασμένο νερό  θεραπεύσει τις ψυχές και τα σώματα μας και να αποτρέψει κάθε σατανική δύναμη» .

Η χρησιμοποίηση αγιασμένου νερού συναντάται σε πολύ παλαιούς χρόνους της ζωής των χριστιανών. Από αρχαίους Εκκλησιαστικούς ιστορικούς μαθαίνουμε για θαύματα που έγιναν με τον ραντισμό του αγιασμένου νερού. Επίσης υπάρχει μαρτυρία η οποία μας πληροφορεί ότι Αγιασμός γινόταν κάθε μήνα στο παλάτι της Κωνσταντινουπόλεως παρουσία των Βασιλέων. Έτσι εξηγείται και το τροπάριο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου…νίκας τοις βασιλεύσι..»που ψάλλεται όταν βαπτίζεται ο Τίμιος Σταυρός στο νερό.

Υπάρχει διαφορά Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού;

«Ο Αγιασμός είναι Αγιασμός, είτε δίδεται την παραμονή των Φώτων, είτε την ίδια ημέρα είτε στο σπίτι. Δεν έχει διαφορά ο μικρός από τον μεγάλο αγιασμό. Λέγεται Μικρός η Μεγάλος, επειδή οι ευχές είναι μικρότερες ή μεγαλύτερες, επειδή παρατείνεται περισσότερο η λιγότερο η σχετική ακολουθία. Θεαματικά είναι αυτά. Δεν σημαίνουν ουσία προκειμένου περί του καθαρού νερού που βρίσκεται στην λεκάνη. Το αγιασμένο νεράκι του Μικρού Αγιασμού, διατηρείται χρόνια όπως και το νεράκι του Μεγάλου λεγομένου Αγιασμού» .

Η Ακολουθία.

  Η ακολουθία του μικρού Αγιασμού που τελείται τακτικότερα (ενώ του Μεγ. Αγιασμού τελείται δύο φορές τον χρόνο παραμονή και ανήμερα των Θεοφανείων) ξεκινά με την ανάγνωση του «Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου..»και συνεχίζεται με την ψαλμωδία τροπαρίων της Παναγίας μας καθώς και του Αγίου μας. Αφού διαβαστεί  ο ψαλμός« Ελέησον με ο Θεός…» ψάλλεται ο Κανόνας της Παναγίας τα τροπάρια του οποίου αντιστοιχούν στα 24 γράμματα της Αλφαβήτου (Ακροστιχίδα).Κατόπιν αφού ψάλλούν και άλλα τροπάρια (επί το πλείστον της Παναγίας) ακολουθεί ο Τρισάγιος Ύμνος, ο Απόστολος ο οποίος αναφέρεται στην επιθυμία του Κυρίου να μας αγιάσει και να μας σώσει σαν αδελφούς και παιδιά του και το Ευαγγέλιο το οποίο αναφέρεται στο νερό της κολυμβήθρας της Βηθεσδά το οποίο αφού αγιαζόταν με την παρουσία Αγγέλου θεράπευε τις σωματικές ασθένειες των ανθρώπων. Στην συνέχεια λέγονται οι δεήσεις και οι ευχές δια των οποίων αγιάζεται το νερό και ιδιαιτέρως την στιγμή που ο Ιερέας το ευλογεί σταυροειδώς με το χέρι του. Ακολουθεί η «Βάπτιση» του Τιμίου Σταυρού στο αγιασμένο νερό, ο ραντισμός του χώρου που τελείται η ακολουθία, η ευλογία των πιστών με το αγιασμένο νερό και η προσκύνηση του τιμίου Σταυρού. Κατόπιν διαβάζεται η για την περίσταση κατάλληλη Ευχή, μνημονεύονται τα ονόματα για χάρη των οποίων τελείται ο Αγιασμός και γίνεται Απόλυση.

Τι χρειάζεται;

Για να τελεσθεί ο Αγιασμός χρειάζεται μια μικρή λεκάνη με καθαρό νερό, λίγο βασιλικό η δενδολίβανο, το θυμιατήρι του σπιτιού και το κανδήλι. Ο Ιερέας θα έχει μαζί του το επιτραχείλιο, το Ευαγγέλιο, τον Σταυρό και το «Ευχολόγιο». Σε ένα χαρτί γράφουμε τα ονόματα της Οικογένειας μας η οποία πρέπει να είναι παρούσα  και συμπροσευχόμενη στην ακολουθία.

Κάτι σαν επίλογος.

«Μπορούμε στο σπίτι μας να έχουμε Αγιασμό, αρκεί να μην τον ξεχνάμε στο εικονοστάσι, αλλά να τον χρησιμοποιούμε κάθε φορά που παρουσιάζεται ανάγκη». Είναι ευλογία και μια «καλή και ευλογημένη συνήθεια» να πίνουμε καθημερινά Αγιασμό πριν πάρουμε το πρωινό μας και αφού έχουμε πλύνει το πρόσωπο μας εκτός βέβαια  αν έχουμε να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Αν κοινωνήσουμε τότε τρώμε πρώτα το Αντίδωρο μας και ύστερα πίνουμε τον Αγιασμό ο οποίος βρίσκεται μόνιμα στον πρόναο της Εκκλησίας μας.

Με την καθημερινή επαφή μας με τον Αγιασμό βάζουμε ολόκληρη την ημέρα μας κάτω από την ευλογία του Θεού ενώ δεν παραλείπουμε την συμμετοχή μας τακτικά στο Ποτήριο της Ζωής με την Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας γεγονός που μας χαρίζει τον κατ΄ εξοχήν Αγιασμό, την Ευλογία και την Σωτηρία.

 http://imverias.blogspot.gr/2013/01/blog-post_5.html

Μέγας Βασίλειος, το λιοντάρι του Χριστού

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ  - ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή, τις ιδέες και το κοινωνικό έργο του Μ. Βασιλείου, τα γυρίσματα του οποίου έγιναν στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Ιταλία και τη Συρία. Ο Βασίλειος γεννήθηκε το 330μ.Χ στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Σπούδασε φιλοσοφία, ιατρική, μαθηματικά και ρητορική στην Αθήνα. Πολέμησε τις αιρέσεις και αντιτάχθηκε στις αυθαιρεσίες της εξουσίας. Το 367-368 έπληξε την περιοχή της Καισάρειας λιμός. Ο Βασίλειος πούλησε την τεράστια οικογενειακή του περιουσία, στηλίτευε τους μαυραγορίτες, οργάνωνε λαϊκά συσσίτια και μερίμνησε για τα παιδιά όχι μόνο των χριστιανών αλλά και των εβραίων και των ειδωλολατρών, χωρίς καμία διάκριση.
Όταν έγινε αρχιεπίσκοπος το 370, έχτισε τη Βασιλειάδα, ένα συγκρότημα από νοσοκομεία, γηροκομεία, λεπροκομεία, ορφανοτροφεία και σχολείο για την επαγγελματική κατάρτιση όσων ήθελαν να μάθουν μια τέχνη. Η Βασιλειάδα είναι το πρώτο γνωστό στην ιστορία κοινωνικό ίδρυμα, μια ολόκληρη πολιτεία που φιλοξενούσε 30.000 ανθρώπους. Ο Βασίλειος διακήρυττε ότι η ελεημοσύνη από μόνη της δεν αποτελεί απάντηση στη φτώχεια, αντίθετα μόνη απάντηση είναι η εργασία και η δίκαιη κατανομή των αγαθών:
«Εσύ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας; Δεν κρατάς για τον εαυτό σου όσα σου δόθηκαν για να τα διαχειρισθείς προς όφελος όλων; Αυτός που γδύνει τον ντυμένο θα ονομαστεί λωποδύτης, αλλά αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό μήπως δεν αξίζει αυτή την ονομασία; Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα ‘χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μη στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις.»
«Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία όπου όλα είναι κοινά. Οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς.»



Δεν είσαι μόνος
Η σειρά «Δεν είσαι μόνος» περιλαμβάνει 10 επεισόδια, πραγματεύεται πανανθρώπινες αξίες που εκφράστηκαν σε κοινωνίες του παρελθόντος και στηρίζεται στα Πατερικά κείμενα, το Ευαγγέλιο, σε κείμενα θεωρητικά, κείμενα φιλοσοφικά, κείμενα δοξαστικά, και πολλές φορές προφητικά. Αυτά τα κλασσικά κείμενα περιέχουν την πείρα και τη σοφία αιώνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, και συνδέονται με τα σημερινά προβλήματα του ανθρώπου, ανοίγοντας έναν γόνιμο διάλογο. Είναι ένας λόγος που γράφτηκε εδώ και δυόμιση χιλιετίες επίκαιρος; Σε ποια κοινωνία απευθυνόταν;
Τι κοινό έχει με τη σημερινή; Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο σε μια άλλη οπτική, έναν διαφορετικό προσανατολισμό και μια επαναξιολόγηση της πορείας του σήμερα;

 http://karavaki.wordpress.com/

Σε οίκο ανοχής Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία, που δείχνει πόσο μεγαλείο είχε η ψυχή του πατρός Πορφυρίου

Σε οίκο ανοχής
Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία, που δείχνει πόσο μεγαλείο είχε η ψυχή του πατρός Πορφυρίου.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, παραμονή των Θεοφανείων, πήγε, κατά το έθιμο, ν' αγιάσει τα σπίτια. Όπως έμπαινε στα σπίτια ένα ένα, μπήκε και σ' ένα σπίτι, το οποίο, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος, ήταν οίκος ανοχής. Την ώρα που άρχισε να ψάλλει «Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου ...;» και ν' αγιάζει, του λέει η ιδιοκτήτρια : «Μη, μη, δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το σταυρό». Κι ο Γέρων Πορφύριος της αποκρίθηκε: «Δεν ξέρω αν αυτές ή εσύ δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό». Ασπάσθηκαν το σταυρό οι γυναίκες εκείνες και ο Γέρων Πορφύριος τις είπε μερικά λόγια εκεί. Τους μίλησε για την αγάπη προς το Θεό, που ήταν τα αγαπημένο του θέμα.
Βλέποντας την εξαγιασμένη μορφή του Γέροντος Πορφυρίου, οι γυναίκες εκείνες υπέστησαν μια εσωτερική αλλοίωση ιδιαίτερα, όταν τις είπε: «Ν' αγαπήσετε το Χριστό, που σας αγαπά, και θα δείτε τότε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Αν ξέρατε πόσο σας αγαπά ο Χριστός! Προσπαθήστε κι εσείς να τον αγαπήσετε».
Γνώριζε ο Γέρων Πορφύριος ότι, αν εκείνες οι γυναίκες γνώριζαν το Χριστό και τον αγαπούσαν, διότι η γνώση οδηγεί στην αγάπη, θα εγκατέλειπαν εκείνο το άθλιο επάγγελμα που έκαναν.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  5 ΙΑΝ 2012