Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία και κακό.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ  
 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΙΑΝ 2013

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στο Φανάρι

Εόρτια προσκυνηματική επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο πραγματοποίησε, με την ευκαιρία του Αγίου Δωδεκαημέρου και της νέας χρονιάς, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος.

Ο πολιός Ιεράρχης έφθασε το πρωί της Τρίτης στο Φανάρι συνοδευόμενος από τον Αρχιμ, Δημήτριο Χάνδακα και τον Αρχιδιάκονό του Γαβριήλ Αλεξίου, σύμφωνα με το Αγιορείτικο Βήμα.
Κατά τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, η οποία διεξήχθη σε θερμό και εγκάρδιο κλίμα, ο Μητροπολίτης Άνθιμος εξέφρασε τον σεβασμό και την αφοσίωση του ιδίου και της Επαρχίας του, η οποία είναι ιστορικά το κόσμημα των Επαρχιών του Θρόνου στις Νέες Χώρες, προς την Μητέρα Εκκλησία και μετέφερε το ισχυρό εκκλησιαστικό βίωμα, την έντονη πνευματική εμπειρία και την ειλικρινή χαρά της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης από την ευλογητή παρουσία της σεβασμίας Εικόνος της Παναγίας του "Άξιον Εστί" από το Πρωτάτο των Καρεών του Αγίου Όρους, η οποία εξήλθε τον περασμένο Οκτώβριο, με την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχου, από την έδρα της και παρέμεινε, επί εικοσαήμερο περίπου, στον Ναό του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου προσελκύοντας χιλιάδες ευλαβών προσκυνητών από πολλές επαρχίες της Ελλάδος αλλά και από το Εξωτερικό.

Read more: http://www.newsbomb.gr/prionokordela/diethni/story/268771/o-mitropolitis-thessalonikis-anthimos-sto-fanari#ixzz2HVNSEHKa

Άρθρο-απάντηση από Αγιορείτη Μοναχό, στις δηλώσεις Υπουργού της Τουρκίας για τον Χριστιανισμό.

Άρθρο-απάντηση

στις δηλώσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας της Τουρκίας κ.Ερντογάν Μπαϊρακτάρ για τον Χριστιανισμό,

από τον Ιερομόναχο π. Γεώργιο

της Ιεράς Καλύβης Ζωοδόχου Πηγής

Ιεράς Σκήτης Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων

Αγίου Όρους

O Xριστιανισμός καταρχάς δεν είναι θρησκεία. Ο Χριστιανισμός είναι απoκάλυψις του Θεού στον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός Πατέρας έστειλε τον Μονογενή του Υιό στον κόσμο να διδάξει και με τον λόγο αλλά κυρίως με την ίδια τη ζωή Του και μέσα από τον Ενσαρκωμένο Λόγο να λάβει το ανθρώπινο γένος τη διαβεβαίωση της Σωτηρίας. Η θυσία του Ιησού Χριστού επάνω στον Σταυρό ήταν η ζωντανή θυσία στον ίδιο τον Πατέρα για να συμφιλιώσει ο ίδιος ο Υιός τον άνθρωπο με τον Πατέρα Θεό. Η Ορθοδοξία θεραπεύει τον πάσχοντα άνθρωπο και τον καθιστά Άγιο δια της Αλήθειας. Η Ορθοδοξία δεν είναι κουλτούρα, ούτε θρησκεία. Είναι το βίωμα της μιας και μοναδικής Αλήθειας που ενώνει τον Θεό Πατέρα με τον άνθρωπο και τον οδηγεί στη σωτηρία του.

Κατά Ιωάννη ΙΖ. 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.

Το φως της αλήθειας ήλθε για να ενώσει τους ανθρώπους ενώνοντας τον Δημιουργό με το πλάσμα Του. Η αναγκαιότητα του ερχομού του Μεσσία Χριστού έγκειται στο ότι ο Ενσαρκωμένος Λόγος είναι ο απαραίτητος και μοναδικός συνδετικός κρίκος που ήρθε να γεφυρώσει το χάσμα της άγνοιας των ανθρώπων, να μας απαλλάξει από το θάνατο της αμαρτίας και να αποκαταστήσει τη σχέση μας με το Θεό. Για αυτό και η σωτηρία περνάει μέσα από τον Χριστό και η παρακαταθήκη που παραδόθηκε μέσα από την Αρχιερατική Προσευχή του Χριστού στο ανθρώπινο γένος, ζητά την ενότητα εκείνη που είναι πάνω από σύνορα, εθνότητες, φυλές, χρώμα, ιδεολογίες, κουλτούρες και πολιτισμούς. Ζητά να ενωθούμε με τους ανθρώπους πρώτα γιατί κανείς δεν μπορεί να φτάσει στον Πατέρα αν δεν περάσει από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η αλήθεια.

Τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, οἱ ἄνθρωποι ὅμως ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς.

Ο Θεός για αυτή την αλήθεια δεν χρησιμοποίησε βία ποτέ, παρά μόνο την αγάπη και καυτηρίασε την πονηρία, το ψέμα, την υποκρισία του ανθρώπου και έστειλε την αγάπη του στους αμαρτωλούς όλου του κόσμου για τους οποίους ήλθε. Είναι το φως που φωτίζει τα πάντα από τα πιο φωτεινά μέχρι τα πιο σκοτεινά έργα των ανθρώπων. Ουδέν κρυπτόν υπό του ανεσπέρου ήλιου. Για να φτάσει λοιπόν το φως του Χριστού στον κόσμο εδώ και 2000 χρόνια η Χριστιανική Εκκλησία απέκτησε μοναδική υπόσταση μέσα από το αίμα εκατομμυρίων μαρτύρων και αγίων που θυσιάστηκαν και ομολόγησαν. Τι ομολόγησαν; Ότι το φως ελήλυθεν στον κόσμο. Το σκοτάδι δεν ήθελε από καταβολής ανθρωπίνου γένους να έρθει το φώς για να μην ελέγχονται τα πονηρά έργα των ανθρώπων.

Ο άνθρωπος του Χριστού μετά την Πεντηκοστή απέκτησε τη δυνατότητα να γίνει Άγιος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού. Αυτός είναι ο προορισμός όλων των ανθρώπων και από τον ερχομό του Παράκλητου ως τις ημέρες μας, το φως αυτό διαδίδεται και μεταλαμπαδεύεται μέσα από τους Αγίους κάθε εποχής και οι άγιοι υπάρχουν μέχρι και τις ημέρες μας

. Στα χρόνια τα δικά μας η Ελλάδα, αλλά και η ανθρωπότητα γνώρισε ένα τέτοιο άγιο με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος δεν χρησιμοποίησε ποτέ του τη βία και τη σκληράδα και αγάπησε τους ανθρώπους όπως ο Χριστός μας. Ήταν ο Γέρων Πορφύριος, ένας μεγάλος Άγιος της εποχής μας ο οποίος ήταν ευγενής, αγκάλιαζε όλους τους αμαρτωλούς, Έλληνες και ξένους, Ορθοδόξους, Καθολικούς και Μουσουλμάνους. Αγαπούσε τους ανθρώπους και έλεγε ότι όλοι είναι καλοί αλλά τόνιζε ότι ο ίδιος είναι με τον Χριστό.

Προς Γαλάτας Β. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός·

Έλεγε «είμαι Ορθόδοξος ιερεύς του Υψίστου». H Χάρη του Παναγίου Πνεύματος ενεργούσε επάνω του ολοφάνερα και ο ίδιος γνώριζε ότι με τον θάνατο καταργούνται οι αποστάσεις και ότι ενώ στην επίγεια ζωή του πραγματοποίησε θαυμαστά πράγματα, εν τούτοις, μετά θάνατον έλεγε ο ίδιος ότι θα μπορεί να κάνει περισσότερα για τους ανθρώπους. Ο Γέρων Πορφύριος ήταν ένας σημαιοφόρος της αλήθειας του Χριστού. Γνώριζε ότι θα λάμψει η αλήθεια και η Εκκλησία.

Μετά την κοίμησή του έδειξε με θαυμαστό τρόπο σε ένα παιδί του, να επισκέπτεται μυστικό τω τρόπω, χωριά της Τουρκίας και να θεραπεύει άρρωστα παιδάκια αγγίζοντας το κεφάλι τους χωρίς να το αντιλαμβάνεται κανείς. Η αγάπη του Γέροντα δεν γνώριζε σύνορα και αποστάσεις και λειτουργούσε πάντα ενωτικά και θαυμαστά.

Εδώ και επτά χρόνια αγωνιζόμαστε για ένα πολύ σπουδαίο έργο για το καλό της ανθρωπότητας υπηρετώντας αυτή την παρακαταθήκη για την αληθινή ενότητα του κόσμου, τον αντίποδα της σημερινής ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της “ενότητας” του χρήματος. Ο κόσμος έχει ανάγκη από αγίους ηγέτες που λειτούργησαν ενωτικά και πάνω σε αυτή την αναγκαιότητα ξεκίνησε το σπουδαίο έργο για να μάθει η ανθρωπότητα για ένα άγιο Κυβερνήτη, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας.

Η αγάπη του Χριστού μας οδήγησε να απευθυνθούμε και στην Τουρκική Κυβέρνηση για να γνωρίσουν και αυτοί και να αγκαλιάσουν αυτό το τέλειο πρότυπο μέσα από το οποίο οι δύο λαοί μας, θα μπορούν να έρθουν πιο κοντά στην ειρήνη

. Πράγματι υπήρξε ενδιαφέρον, όμως αναρωτήθηκαν το γιατί. Αντιλήφθηκαν ότι μέσα από αυτή την προσπάθεια υπηρετούμε την παρακαταθήκη ενός πολύ μεγάλου αγίου γέροντος του πατρός Πορφυρίου, ο οποίος έφυγε από αυτή τη ζωή προσευχόμενος με την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού Χριστού «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ» δηλαδή να γίνουμε όλοι ένα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος και οι Άγιοι είναι εκείνοι που δείχνουν τον τρόπο και τον δρόμο της ενότητος. Υπηρετούμε ταυτόχρονα την παρακαταθήκη του Αγίου Γέροντα Παϊσίου που ζητούσε την επιτακτική προβολή ενός προτύπου ηγέτη, πάνω ακριβώς σε αυτό το πνεύμα της ενότητος. Ένα πρότυπο που θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο.

Εμείς μέσα από αυτό το έργο κάνουμε πράξη αυτές τις παρακαταθήκες και το αποδεικνύουμε σε εσάς ότι πρέπει να αγαπούμε όλους τους ανθρώπους ακόμα και τους εχθρούς μας, και πρέπει να γίνουμε όλοι σαν ένας λαός.

"Γνώσεσθαι την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς"

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ.Ταγίπ Ερντογάν, είχε τονίσει ότι η Τουρκία ωφελήθηκε από την τέλεση της λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά στον Πόντο. Η Ορθοδοξία μόνο ενώνει και ωφελεί, δεν διχάζει τους λαούς, θα απαντούσαμε εμείς.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας της Τουρκίας, κ. Ερντογάν Μπαϊρακτάρ, αναφερόμενος στον Χριστιανισμό κυρίως, είπε ότι η πνευματικότητα και τα θρησκευτικά αισθήματα αποδυναμώνονται. Θα απαντήσουμε ότι όταν λείπει η αλήθεια πράγματι, η πνευματικότητα του κόσμου απλά δεν υφίσταται. Και η αλήθεια για τους Χριστιανούς είναι ο Χριστός. Θα μπορούσαμε κ.Ερντογάν Μπαϊρακτάρ να ζήσουμε μαζί σας στην Τουρκία, μαζί με τον Τουρκικό λαό, αλλά όμως με τον Χριστό και χωρίς να ενοχλούμαστε για τον δικό σας τρόπο ζωής, πάντα σεβόμενοι τα δικά σας πιστεύω, όμως και εσείς τα δικά μας. Ο σεβασμός του αυτεξούσιου της επιλογής των ανθρώπων είναι θεμελιώδες ιδανικό στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Έτσι με τον πλέον ιδανικό και χωρίς φόβο τρόπο, να μπορέσετε να αντιληφθείτε ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη δεν είναι κουλτούρα αλλά ο φορέας της βιωματικής αλήθειας του Χριστού, δηλαδή του ζώντος Θεού.

Γιατί αυτός που γνωρίζει και ζει την αλήθεια, δεν φοβάται τίποτα απολύτως.

“Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν”

ΥΣ: Σας ευχόμεθα καλή χρονιά. Το έτος 2013 λένε πολλοί ότι θα είναι έτος ανατροπής για πολλά παγκοσμίως. Θα ευχηθούμε να ανατραπεί το ψεύδος και να λάμψει η αλήθεια για το καλό της ανθρωπότητας. Σας είμαστε ευγνώμονες ειλικρινώς για αυτά που επισημάνατε στο άρθρο σας για εμάς τους Χριστιανούς και έγιναν αφορμή για να γραφτεί αυτή η επιστολή προς εσάς.

Το κατά κόσμον επίθετο του Αγίου Γέροντα Πορφυρίου είναι ίδιο με το δικό σας, «Μπαϊρακτάρης» που σημαίνει «Σημαιοφόρος».

Ιερομόναχος π.Γεώργιος

Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής

Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους

http://ioannis-kapodistrias.blogspot.com/2013/01/blog-post_8253.html#ixzz2HSfykc4f

-Λέγε την ευχή. -Λέω την ευχή, δεν καταλαμβάνω τίποτε. -Ο διάβολος καταλαμβάνει και φεύγει.

• Α, να πούμε και τον άλλο με το καλάθι.
  
  Ένας υποτακτικός, σαν ο Γέροντας τώρα, λέει τον πατερ-Αρσένιο:
  
  -Λέγε την ευχή.
  
  -Λέω την ευχή, δεν καταλαμβάνω τίποτε.
  
  -Ο διάβολος καταλαμβάνει και φεύγει.
  
  -Ε, και πού θα καταλάβω εγώ;
  
  -Ε, καλά, παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα;
  
  -Ναί, θαύμα θέλω να δω, Γέροντα.
  
  -Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει θαύμα, να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. (Τα γράφουν τα πατερικά βιβλία).
  
  -Καλά.
  
  Έκανε προσευχή ο Γέροντας, έκανε και νηστεία, τριήμερο νηστεία.
  
  -Έλα εδώ, παιδί μου, τώρα, πάρε το καλάθι, πήγαινε απάνω στη βρύση να το γιομίσεις νερό.
  
  -Γέροντα, με συγχωρείς, εγώ, λέει, τα μυαλά μου τά 'χω, το καλάθι θα γιομώσω νερό έξω;
  
  -Καλά, παιδί μου, δεν είπες ότι θέλεις να δεις θαύμα; Να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Δεν θέλεις;
  
  -Ναί, λέει.
  
  -Ε, κάνε αυτό που σου λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή θα λες.
  
  -Νά 'ναι ευλογημένο.
  
  Πάει. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», βάζει το καλάθι στη βρύση από κάτω. Το νερό γιομίζει το καλάθι, δεν τρέχει το καλάθι, αλλά λέει την ευχή. Εννοείται ο Γέροντας στο δωμάτιο προσηύχετο να του δείξει ο Θεός θαύμα στον παραγυιό του. Το γιόμωσε το καλάθι.
  
  Μόλις το είδε, τρέχει λοιπόν να το δείξει στον Γέροντα.
  
  «Γέροντα, γιόμωσε το καλάθι νερό!» Στο δρόμο λοιπόν φανερώνεται ο διάβολος με μορφή ανθρώπινη, λέει:
  
  -Καλόγερε, πού πας;
  
  -Πάω στον Γέροντά μου.
  
  -Πώς σε λένε;
  
  -Γεώργιο.
  
  -Πόσα χρόνια έχεις καλόγερος;
  
  -Πέντε-έξι.
  
  -Τι δουλειά κάνεις;
  
  -Σφραγίδια.
  
  Πάει, έφυγε το νερό κάτω! Έπιασε την αργολογία, άφησε την ευχή, πήγε στον Γέροντα με άδειο το καλάθι!
  
  -Τι συμβαίνει, παιδί μου;
  
  -Γέροντα, έτσι κι έτσι.
  
  -Άφησες την ευχή, παιδί μου, γι' αυτό έφυγε το νερό. Βλέπεις όταν έλεγες την ευχή, το καλάθι κρατούσε το νερό, όταν σταμάτησες κι άρχισες την αργολογία, έφυγε το νερό.
  
  Και ο Θεός μας δοκιμάζει καμιά φορά να μας ξυπνήσει, να πούμε. Σου στέλνει έναν πειρασμό ο Θεός, ο Θεός θέλει να σε ξυπνήσει, μην κοιμάσαι· μην κοιμάσαι, λέγε την ευχούλα.
  
  Και ο άνθρωπος, όταν προσεύχεται εις το Θεό, απορροφά, τρόπον τινά, τις ιδιότητες του Θεού. Ο Θεός, να πούμε, είναι αγαθός, δεν οργίζεται, μακροθυμεί. Και 'συ μετά την προσευχή, σού 'ρχεται ένα τέτοιο πράγμα, μακρόθυμος, ό,τι να σου κάνει ο άλφα, ο βήτα, δεν πειράζει, ε, δεν πειράζει αυτό. Επειδή η χάρις σε χαρίτωσε. Θα σε κάνει κατόπιν, πώς να πούμε, πάντα προσευχόμενον. Ναι. Επήρες αυτή την ιδιότητα, προσευχόμενος εις το Θεό, την πήρες αυτή την ιδιότητα του Θεο

   

   

  ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ  

  
  

  ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9  ΙΑΝ 2012

Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος: Να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος για πολιτικούς και δικαστήρια

Την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου για τους βουλευτές, τους περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους, από τα δικαστήρια αλλά και από τη διαδικασία ανάληψης των καθηκόντων των υπαλλήλων, ζητά ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος.

«Σήμερα, νομίζω πλέον ότι ο όρκος δεν χρειάζεται», ανέφερε ο κ. Ανθιμος, σημειώνοντας πως, «αισθάνομαι ευθύνη και ενοχή όταν με επίσημη εκκλησιαστική τελετή, "αναγκάζω" βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους να επιορκήσουν... Επειδή, σίγουρα επιορκούν! Αυτό ομολογούν τα ειδικά δικαστήρια, όσα γίνονται κι όσα δεν γίνονται στη χώρα».

Διευκρίνισε μάλιστα ότι, όταν δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος, στην προσπάθειά του να μετατρέψει τους επαναστατημένους ραγιάδες σε πολίτες, πήρε την έννοια του όρκου από την Εκκλησία, την έκανε τελετή ορκωμοσίας και την έβαλε στα νεοσυσταθέντα τότε δικαστήρια αλλά και στον συγκροτούμενο δημόσιο τομέα. Η Εκκλησία (παρά την απαγόρευση του όρκου που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο) συγκατένευσε, από ανάγκη, καθώς έπρεπε να βοηθήσει στη σύσταση του Ελληνικού Κράτους.

Σε ό,τι αφορά τον όρκο που δίνουν στα δικαστήρια, ο κ. Ανθιμος εξέφρασε πάλι την αντίθεσή του, αφού όπως είπε, «βάζουν το χέρι τους στο ιερό Ευαγγέλιο με τόση ευκολία και ελαστική συνείδηση». Συμπλήρωσε πως «ο όρκος είναι φοβερό πράγμα, για όποιον πιστεύει, ενώ για όποιον δεν πιστεύει είναι παρωδία. Να καταργηθεί, λοιπόν και από τα δικαστήρια και από την ανάληψη των καθηκόντων των αιρετών ή των υπαλλήλων».

Αντί του όρκου στο ευαγγέλιο, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως προτείνει «να ορκιζόμαστε στην τιμή και στη συνείδησή μας, που ή τα έχει κανείς ή δεν τα έχει» και τα οποία μας τα ενέπνευσε ή όχι η Δημοκρατία.

Φωτογραφία: Eurokinissi

Πηγή: Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος: Να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος για πολιτικούς και δικαστήρια | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/85098#ixzz2HVE501ry

Νέα θεραπεία για τα αυτοάνοσα νοσήματα

Μια εξελιγμένη θεραπεία που βασίζεται στην νανοτεχνολογία μπορεί να καταστείλει την εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας, καθώς και άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων...

σύμφωνα με τους ερευνητές όπως ο διαβήτης τύπου 1, ορισμένες τροφικές αλλεργίες και το άσθμα.

Χάρη στη συνδυαστική εργασία των ανοσολόγων και των βιοτεχνολόγων κατέστη δυνατό να δοκιμαστεί σε πειραματόζωα μια νέα θεραπευτική προσέγγιση βασισμένη στη νανοτεχνολογία για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων ασθενειών. Θυμίζουμε ότι στις αυτοάνοσες νόσους ο οργανισμός επιτίθεται σε στοιχεία του ίδιου του οργανισμού αναγνωρίζοντας τα ως εχθρικά. Στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας το πράττει κατά της μυελίνης, του προστατευτικού μονωτικού των νευρώνων.

Οι ερευνητές χρησιμοποιούν νανοσωματίδια τα οποία αποτελούν ένα όχημα μη ανιχνεύσιμο από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο μεταφέρει αντιγόνα που ξεγελούν το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να σταματήσει την επίθεσή του στη μυελίνη (το πείραμα έγινε σε ποντίκια με σκλήρυνση κατά πλάκας). Με τη βοήθεια των νανοσωματιδίων – μεταφορέων αντιγόνων, το ανοσοποιητικό σύστημα σταματά να αναγνωρίζει τη μυελίνη ως εχθρική και δεν της επιτίθεται.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι με αυτό το μηχανισμό μπορεί να ρυθμιστεί το ανοσοποιητικό σύστημα και να «δουλέψει» φυσιολογικά γεγονός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες νόσους όπως ο διαβήτης τύπου 1, οι τροφικές αλλεργίες και το άσθμα. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι σύντομα θα ξεκινήσουν οι δοκιμές φάσης Ι (έλεγχος ασφάλειας) σε ανθρώπους με βάση τη νέα τεχνολογία.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην online έκδοση του Nature Biotechnology και χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό υπουργείο υγείας.

vita.gr

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι.

Εξομολόγηση - Μετάνοια
Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ. Έπεσες; Στον πνευματικό. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΙΑΝ 2013

Η χριστιανική συζυγία: Συμβουλές πρός τόν σύζυγο (῾Αγ. ᾿Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Αςθεωρούμε, λοιπόν, ότι ο άνδρας είναι το κεφά­λι και η γυναίκα το σώμα, όπως αποδεικνύει και τούτος ο αποστολικός συλλογισμός: «Ο άνδρας είναι η κεφαλή (δηλ. ο αρχηγός) της γυναίκας, όπως και ο Χριστός της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σω­τήρας του σώματός Του, της Εκκλησίας. Όπως όμως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει σε όλα να υποτάσσονται στους άνδρες τους» (Εφ. 5:23-24).
Εσύ, ο άνδρας, ακούς τον Παύλο, που συμβουλεύ­ει τη γυναίκα να υποτάσσεται σ’ εσένα, και τον επαι­νείς και τον θαυμάζεις. Ακου, όμως, τι λέει παρακά­τω. Ακου τι ζητάει από σένα: «Οι άνδρες ν’ αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκ­κλησία και πρόσφερε τη ζωή Του γι’ αυτήν» (Εφ. 5:25). Είδες προηγουμένως υπερβολή υποταγής; Δες τώρα υπερβολή αγάπης. Θέλεις να υπακούει σ’ εσένα η γυναίκα σου, όπως η Εκκλησία υπακούει στο Χρι­στό; Φρόντιζε κι εσύ γι’ αυτήν, όπως ο Χριστός για την Εκκλησία. Κι αν χρειαστεί τη ζωή σου να θυσιά­σεις γι’ αυτήν, κομμάτια να γίνεις χίλιες φορές, τα πά­ντα να υπομείνεις και να πάθεις, μην αρνηθείς να το κάνεις.
Γιατί ούτε κι έτσι θα έχεις κάνει κάτι ισάξιο μ’ εκείνο που έκανε ο Χριστός για την Εκκλησία, αφού εσύ θα έχεις πάθει γι’ αυτήν με την οποία είσαι ενω­μένος, ενώ ο Κύριος έπαθε γι’ αυτήν που Τον απο­στρεφόταν και Τον περιφρονούσε. Καθώς, λοιπόν, ο Χριστός όχι με απειλές, όχι με βρισιές, όχι με φοβέ­ρες, αλλά με πολλή αγάπη και στοργή, με φροντίδα και θυσία κατόρθωσε να εμπνεύσει την ευπείθεια σ’ εκείνην που τόσο Τον είχε λυπήσει, έτσι να κάνεις κι εσύ, έτσι να φέρεσαι στη γυναίκα σου. Αν δεν σε προ­σέχει, αν σε αντιμετωπίζει με υπερηφάνεια, αν σου δείχνει περιφρόνηση, θα μπορέσεις να τη συμμορφώ­σεις με την πολλή φροντίδα σου, με την αγάπη και την καλοσύνη σου, όχι με την οργή και το φοβέρισμα. Μόνο έναν υπηρέτη μπορείς να συνετίσεις έτσι, ή μάλλον ούτε κι αυτόν, γιατί γρήγορα θα οργιστεί και θα φύγει από τη δούλεψή σου. Στη σύντροφο της ζωής σου, στη μάνα των παιδιών σου, στη βάση κάθε χαράς μέσα στην οικογένειά σου, δεν πρέπει με αγριάδα και απειλές να επιβάλλεσαι, αλλά με την αγά­πη και τον καλό τρόπο.
Τί συζυγική ζωή είναι αυτή, όταν η γυναίκα τρέμει τον άνδρα της; Και ποιά οικογενειακή θαλπωρή θα απολαύσει ο άνδρας, όταν ζει μαζί μέ γυναίκα που τη μεταχειρίζεται σαν δούλα; Κι αν πάθεις κάτι για χάρη της, μην της το χτυπήσεις. Ούτε ο Χριστός έκανε κά­τι τέτοιο. «Και τη ζωή του», λέει, «πρόσφερε γι’ αυτήν, θέλοντας έτσι να την καθαρίσει και να την αγιάσει» (Εφ. 5:25-26). Επομένως ήταν ακάθαρτη, είχε ελατ­τώματα, ήταν άσχημη και ποταπή.
Γι’ αυτό μη ζητάς από τη γυναίκα αυτά που δεν είναι δικά της. Βλέπεις, ότι όλα από τον Κύ­ριο τα πήρε η Εκκλησία. Απ’ αυτόν έγινε ένδοξη και λαμπρή. Μη νιώσεις αποστροφή για τη γυναίκα, επει­δή έτυχε να μην είναι όμορφη. Ακουσε τι λέει η Γρα­φή: «Η μέλισσα είναι τόσο μικρή ανάμεσα στα φτε­ρωτά, μα ο καρπός των κόπων της είναι τόσο γλυκός!» (Σοφ. Σειρ. 11:3). Θεού πλάσμα είναι η γυναίκα. Με την αποστροφή σου δεν προσβάλλεις εκείνην, αλλά το Δημιουργό της. Τί δικό της έχει; Ο Κύριος δεν της τα έδωσε όλα; Μα και την όμορφη γυναίκα μην την παινέψεις, μην τη θαυμάσεις. Ο θαυμασμός της μιας και η περιφρόνηση της άλλης δείχνουν άνθρωπο ακό­λαστο. Την ομορφιά της ψυχής να ζητάς και το Νυμφίο της Εκκλησίας να μιμείσαι. Η σωματική ομορ­φιά, πέρα από το ότι είναι γεμάτη αλαζονεία, προκα­λεί ζήλεια, πολλές φορές μάλιστα και αβάσιμες υπο­ψίες. Δεν χαρίζει, όμως, ηδονή; Για λίγο, ναι· για ένα μήνα ή δύο, ή το πολύ για ένα χρόνο· υστέρα, όχι πια. Γιατί, λόγω της συνήθειας, δεν σου κάνει πια αίσθηση η ομορφιά, η οποία όμως διατηρεί την αλαζονεία της. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση μιας γυ­ναίκας που δεν έχει εξωτερική ομορφιά, έχει όμως εσωτερική. Εκεί είναι φυσικό η ηδονή και η αγάπη του συζύγου να παραμένουν απ’ την αρχή ως το τέλος αμείωτες, γιατί προέρχονται από ομορφιά ψυχής και όχι σώματος.
Υπάρχει τίποτα ωραιότερο από τ’ αστέρια τ’ ουρα­νού; Σώμα τόσο λευκό δεν μπορείς να μου βρεις. Μά­τια τόσο λαμπερά δεν μπορείς να μου δείξεις. Όταν δημιούργησε ο Θεός τ’ αστέρια, οι άγγελοι τα θαύ­μασαν γεμάτοι έκπληξη. Κι εμείς τώρα τα θαυμάζου­με, όχι όμως τόσο πολύ, όσο όταν τα πρωτοείδαμε. Αυτό κάνει η συνήθεια. Ελαττώνει την έκπληξη, επο­μένως και το θαυμασμό και την έλξη. Σκεφτείτε τώρα πόσο περισσότερο ισχύει αυτό στην περίπτωση της γυναίκας. Αν μάλιστα τύχει να τη βρει και κάποια αρρώστια, αμέσως χάθηκαν όλα. Να γιατί από τη γυναίκα πρέπει να ζητάμε καλοσύνη, μετριοφροσύνη, ευθύτητα και ειλικρίνεια. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της ψυχικής ομορφιάς. Σωματική ομορφιά να μη ζητάμε. Δεν βλέπετε τόσους και τόσους, που πήραν ωραίες γυναίκες, πως κατέστρεψαν τη ζωή τους αξιο­θρήνητα; Και δεν βλέπετε άλλους, που, χωρίς να έχουν ωραίες γυναίκες, έζησαν πολύ ευτυχισμένα;
Ούτε, όμως, και για πλούσια γυναίκα να ψάχνουμε. Κανένας ας μην περιμένει να γίνει πλούσιος με το γά­μο. Αισχρός και αξιοκαταφρόνητος είναι ένας τέτοιος πλουτισμός. Επιπλέον, όπως λέει ο απόστολος, «όσοι θέλουν να πλουτίσουν, πέφτουν σε πειρασμό, σε πα­γίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους στην κα­ταστροφή και στο χαμό» (Α’ Τιμ. 6:9).
Από τη γυναίκα, λοιπόν, μη ζητάς λεφτά, αλλά αρετές. Είναι δυνατό ν’ αδιαφορείς για τα σπουδαι­ότερα και να φροντίζεις για τα ασήμαντα; Δυστυχώς, όμως, σε όλα αυτό κάνουμε. Αν αποκτήσουμε παιδί, νοιαζόμαστε όχι για το πως θα γίνει καλός άνθρω­πος, αλλά για το πως θα του εξασφαλίσουμε πλούτη· όχι για το πως θ’ αποκτήσει καλούς τρόπους, αλλά για το πως θα έχει πολλούς πόρους. Στο επάγγελμά μας, πάλι, δεν κοιτάμε πως θα το ασκήσουμε τίμια, αλλά πως θα μας φέρει μεγάλα κέρδη. Όλα, λοιπόν, γίνονται για τα λεφτά. Μας έχει κυριέψει ο έρωτας του χρήματος, γι’ αυτό οδηγούμαστε στην καταστρο­φή.
«Έτσι», συνεχίζει ο απόστολος, «και οι άνδρες οφείλουν ν’ αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως αγα­πούν τω ίδιο τους το σώμα. Όποιος αγαπάει τη γυ­ναίκα του, αγαπάει τον εαυτό του. Κανείς ποτέ δεν μίσησε το ίδιο του το σώμα, αλλ’ αντίθετα το τρέφει και το φροντίζει· έτσι κάνει και ο Κύριος για την Εκκλησία, γιατί όλοι είμαστε μέλη του σώματός Του από τη σάρκα Του και τα οστά Του» (Εφ. 5:28-30). …
Όση, λοιπόν, αγάπη έχεις στον εαυτό σου, τόση αγά­πη θέλει ο Θεός να έχεις και στη γυναίκα σου. Δεν βλέπεις ότι και στο σώμα μας πολλές ατέλειες ή ελλεί­ψεις έχουμε; Ο ένας έχει τα πόδια στραβά, ο άλλος τα χέρια παράλυτα, ο τρίτος κάποιο άλλο μέλος άρρω­στο κ.ο.κ. Και όμως, δεν το κακομεταχειρίζεται ούτε το κόβει· απεναντίας μάλιστα, το φροντίζει και το πε­ριποιείται περισσότερο απ’ όσο τα υγιή μέλη του, και ο λόγος είναι ευνόητος.
Όσο αγαπάς, λοιπόν, τον εαυτό σου, τόσο ν’ αγα­πάς και τη γυναίκα σου. Όχι μόνο γιατί ο άνδρας και η γυναίκα έχουν την ίδια φύση, αλλά και για μιαν άλλη σπουδαιότερη αιτία: Γιατί δεν είναι πια δύο ξεχωριστά σώματα, αλλά ένα. …
Αλλά και η γυναίκα δεν πρέπει να περιφρονεί τον άνδρα της για οποιονδήποτε λόγο, προπαντός αν εί­ναι φτωχός. Να μη βαρυγγωμάει και να μην τον βρί­ζει, λέγοντας λ.χ.: “Ανανδρε και δειλέ, τεμπέλη και ακαμάτη, ανάμελε και υπναρά! Ο τάδε, αν και κατα­γόταν από φτωχή οικογένεια, με πολλούς κόπους και κινδύνους έκανε μεγάλη περιουσία. Και να, η γυναί­κα του φοράει πανάκριβα ρούχα, κυκλοφορεί με αμά­ξι, έχει τόσους υπηρέτες, ενώ εγώ πήρα εσένα, που είσαι ζαρωμένος από τη φτώχεια και ζεις άσκοπα!”. Δεν πρέπει η γυναίκα να λέει στον άνδρα της τέτοια λόγια. Το σώμα δεν εναντιώνεται στο κεφάλι, αλλά το υπακούει. Πώς, όμως, θα υποφέρει τη φτώχεια; Από που θα βρει παρηγοριά; Ας σκεφτεί τις φτωχότερες γυναίκες. Ας συλλογιστεί πόσες κοπέλες από καλές οικογένειες όχι μόνο τίποτα δεν πήραν από τους άνδρες τους, αλλά και ξόδεψαν τη δική τους περιου­σία γι’ αυτούς. Ας αναλογιστεί τους κινδύνους από έναν τέτοιο πλούτο, και θα προτιμήσει τότε τη φτωχι­κή αλλά ήσυχη ζωή. Γενικά, αν αγαπάει τον άνδρα της, δεν θα ξεστομίσει ποτέ παράπονο ή προσβλητικό λόγο γι’ αυτόν. Θα προτιμήσει να τον έχει κοντά της χωρίς πλούτη, παρά να είναι πλούσιος, και αυτή να ζει μέσα στην ανασφάλεια και τις ανησυχίες, που συνε­πάγονται οι επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Ούτε και ο άνδρας, όμως, ακούγοντας τα παράπο­να ή τις επικρίσεις της γυναίκας του, πρέπει να τη βρίζει ή να τη χτυπάει, επειδή έχει εξουσία πάνω της. Καλύτερα να τη συμβουλεύει και να τη νουθετεί ήρε­μα, χωρίς ποτέ να σηκώνει χέρι εναντίον της. Ας τη διδάσκει την ουράνια φιλοσοφία, τη χριστιανική, που είναι ο αληθινός πλούτος. Ας τη διδάσκει όχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τα έργα, πως η φτώχεια δεν είναι καθόλου κακό. Ας τη διδάσκει να περιφρονεί τη δό­ξα και ν’ αγαπά την ταπείνωση· και τότε εκείνη ούτε παράπονο θα έχει ούτε χρήματα θα επιθυμεί. Ας τη διδάσκει να μην αγαπάει τα χρυσά κοσμήματα και τα πολυτελή ρούχα και τα πολλά αρώματα, ούτε να θέλει για το σπίτι ακριβά έπιπλα και περιττά στολίδια. Όλα τούτα φανερώνουν ματαιόδοξο φρόνημα και κουφότητα. Και της ίδιας και του σπιτιού στολισμός ας είναι η κοσμιότητα και η σεμνότητα. Και η ίδια και το σπίτι ας μοσχοβολάνε το άρωμα της σωφροσύνης και της αρετής.


(Πηγή: Αποσπάσματα από το κεφάλαιο «Η χριστιανική συζυγία» του βιβλίου «Θέματα ζωής». Κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου. Η επεξεργασία και μετάφραση των κειμένων καθώς και η έκδοση των βιβλίων έχουν γίνει από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, Τόμος Α’, σελ. 125-126, 128-130, 131-132, 137-138

 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9 ΙΑΝ  2013

Ὁ ἐγωισμός προκαλεῖ τήν λύπη, τήν κατάθλιψη καί τα λεγόμενα«ψυχολογικά»

Ὁ ἐγωισμός προκαλεῖ τήν λύπη, τήν κατάθλιψη καί τα λεγόμενα«ψυχολογικά» (Γέρων Παΐσιος καί Γέρων Πορφύριος)

Ὁ ἐγωισμός ὁδηγεῖ στήν λύπη· σ' ἐκείνη τήν λύπη πού δέν εἶναι κατά Θεόν. Ἡ κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στή μετάνοια. Ἡ μή κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία. «Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»[1] ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος. Ὁ πονηρός «θέλει νά μᾶς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται...τό ταγκαλάκι δέν θέλει κανένας νά χαίρεται».[2]

Ὁ ἐγωισμός ἀνοίγει τήν πόρτα στό ταγκαλάκι γιά νά μᾶς ἐπηρρεάσει ρίχνοντάς μας στήν Κατάθλιψη καί τά διάφορα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα».

Ἔλεγε καί ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: «Κύριον αἴτιον εἰς τήν κατάθλιψη καί σέ ὅλα αὐτά πού τά λένε πειρασμικά, σατανικά, ὅπως εἶναι ἡ νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ τεμπελιά, πού μαζί μ’αὐτά εἶναι τόσα ἄλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, εἶναι ὅτι ἔχεις μεγάλον ἐγωισμό μέσα σου»[3].


Κάνει ἐντύπωση πού ὁ γέροντας ὅλα τά ἀνωτέρω «ψυχολογικά» τά ἀποκαλεῖ πειρασμικά, δηλ. δαιμονικά, δηλ. δαιμονικές ἐνέργειες, δαιμονικές ἐπήρρειες. Ὁ ἐγωισμός-ὑπερηφάνεια πού εἶναι καί ἡ νόσος τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ βάση, ἡ αἰτία τῆς εἰσβολῆς καί δράσης τοῦ πονηροῦ στόν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος μπαίνοντας στήν ψυχή τήν γεμίζει μέ λύπη.

Κάποιος ρώτησε τόν Γέροντα Παΐσιος σχετικά μέ τήν στενοχώρια πού τοῦ ἐρχόταν γιά τίς πτώσεις του:

«- Γέροντα, κάμπτομαι ἀπό τήν στενοχώρια γιά τίς πτώσεις μου καί κουράζομαι στόν ἀγώνα μου.

- Ἀπό τόν ἐγωισμό εἶναι. Ἐπειδή δέν «κάμπτεις», γι’ αὐτό ἀποκάμνεις μετά. Δέν ὑπάρχει ταπείνωση, μετάνοια, συντριβή· ὑπάρχει ἐγωισμός, καί ὁ ἐγωισμός πάντα φέρνει λύπη καί ἄγχος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχη μετάνοια, ἀλλά στενοχωριέται ἀπό ἐγωισμό, ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια, ἐπειδή ξέπεσε στά μάτια τῶν ἄλλων, τότε ὑπάρχει μέσα του ἀγωνία, φαρμάκι, πόνος»[4].

Ὁ καταθλιπτικός ἄνθρωπος βιώνει ἀκριβῶς τήν λύπη, τό φαρμάκι, τόν πόνο διότι δέν «κάμπτει», δέν ταπεινώνεται, δέν μετανοεῖ ἀλλά στενοχωριέται ἀπό πληγωμένο ἐγωισμό καί ἀνθρωπαρέσκεια.


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.


--------------------------------------------------------------------------------

[1] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη καί ἀρετές, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2006, . σελ. 139.


[2] Ἔ.ἀ. σελ. 143.


[3] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, Ἐκδόσεις Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο, σελ. 12.( Στό ἑξῆς Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη).


[4] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη καί ἀρετές, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2006, σελ. 139.

 

 

 

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  9  ΙΑΝ 2012   

 

Άγιος Σιλουανός: Ο παγκόσμιος άγιος της Αγάπης

Παράτολμο να αγγίξει κανείς τα βιώματα του μεγάλου Οσίου του Χριστού, του Οσίου της θείας Αγάπης, του «Παγκόσμιου» Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου. Ο βιογράφος του Αγίου Σιλουανού, μακαριστός γέρων Σωφρόνιος, έλεγε ότι το εγχείρημα δεν είναι εύκολο για άνθρωπο που δεν έχει ούτε το χάρισμα, ούτε την πείρα του γράφειν. Όμως με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου Σιλουανού θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε τον βίο και την πολιτεία του.

Ο πατήρ Σιλουανός, κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντονώφ, χωρικός από την επαρχία Λεμπεντιάσκ, γεννήθηκε το 1866 και προσήλθε στον Άθωνα το 1892. Έλαβε τον μανδύα το 1896 και έγινε μεγαλόσχημος το 1911.

Γεγονότα που στάθηκαν σταθμοί στη ζωή του κατά κόσμον Συμεών ήταν η επιρροή που είχε από το άγιο παράδειγμα του πατέρα του. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Όσιος «Ποτέ δεν θύμωνε, ήταν πάντοτε μετρημένος και ήσυχος με μεγάλη υπομονή, διάκριση και πραότητα. Να, ένα τέτοιο γέροντα ήθελα να έχω!». Ο Συμεών νέος και δυνατός όντας, εργαζόταν σ’ ένα κτήμα ενός πρίγκηπα, όταν ο Θεός οικονόμησε να πάει για προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Ιωάννου Σεζένωφ του έγκλειστου. Τότε εκεί η ψυχή του δέχτηκε τη χάρη του Θεού και γεύτηκε την θεία αγάπη. Από τότε προσευχόταν θερμά και με πολλά δάκρυα και του γεννήθηκε για πρώτη φορά ο πόθος για μοναχικό βίο. Όμως για τρεις μήνες, -τόσο διήρκεσε η χάρις στον νεαρό τότε Συμεών- επανήλθε στις διασκεδάσεις με τους φίλους του και έχασε τελείως την Θεία Χάρη και την προσευχή του. Σιγά-σιγά έπεσε στα δίκτυα του κόσμου τούτου και έφτασε να πίνει και βότκα σε σημείο μέθης μαζί με την παρέα του, ώσπου μια μέρα κτύπησε έναν νεαρό μέθυσο, σχεδόν μέχρι θανάτου. Όμως η Θεομήτωρ επενέβηκε με θαυμαστό τρόπο σώζοντάς τον από το βούρκο που ζούσε και φέρνοντας τον σε πραγματική μετάνοια και αλλαγή τρόπου ζωής. Στον ύπνο του είδε να καταπίνει ένα μεγάλο φίδι και ταράχτηκε τόσο από την αηδία που ένιωσε, που πετάχτηκε πάνω τρομαγμένος. Τότε άκουσε τη φωνή της Θεοτόκου να του λέει: «Όπως δεν σου άρεσε που κατάπιες το φίδι, έτσι δεν μου αρέσουν κι εμένα τα έργα σου». Η γλυκιά και γεμάτη πόνο φωνή της Παναγίας μας τον συγκλόνισε και ήταν η αφορμή ν’ αλλάξει αμέσως τρόπο ζωής και να ξαναγεννηθεί στην ψυχή του ο πόθος για τον μοναχισμό που κράτησε και σε όλη τη στρατιωτική του θητεία. Κατά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας επισκέφτηκε τον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης και εκεί αφήνοντας ένα ολιγόλογο γράμμα στον άγιο, ο Συμεών έλεγε: «Άγιε πάτερ θέλω να γίνω μοναχός. Προσευχηθείτε να μην με κρατήσει ο κόσμος». Έφυγε αλλά από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να βουΐζουν γύρω του οι φλόγες του Άδη και αυτό το αισθανόταν από τότε σ’ όλη τη μετέπειτα μοναχική του ζωή. Μετά από λίγο μετάβηκε στον Άθωνα, όπου εκεί άρχισε ο μεγάλος αγώνας του. Αλλεπάλληλες μεταπτώσεις από τη Χάρη στην πλήρη εγκατάλειψη του Θεού, μαρτύριο ανείπωτο για όσους το βίωσαν. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Άγιος ότι «αυτός που δέχτηκε την αγάπη του Θεού στην ψυχή του δεν αντέχει την εγκατάλειψη της Χάριτος και πονεί άχρι θανάτου».

Έτσι λοιπόν ο Άγιος Σιλουανός μέχρι να γίνει δοχείο της Χάριτος του Χριστού και να πληρωθεί Πνεύματος Αγίου πέρασε δια πυρός και σιδήρου: θλίψεις, απόγνωση, βίωσε το σκοτάδι της κολάσεως, βρέθηκε στα έγκατα του Άδη! Όταν έφτασε στα όρια της θλίψεως και το εξέφρασε με το να πει στον Θεό ότι είναι αδυσώπητος, τότε γεύτηκε και τη χάρη ως «πυρ καταναλίσκον» στην καρδιά του από τη στιγμή που είδε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και του είπε τον κορυφαίο λόγο «Κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι». Από τότε έκαιγε μέσα του ο άσβεστος πόθος, ο θείος έρωτας γι’ Αυτόν.

Η ευχή του Ιησού έκαιγε αδιαλείπτως στην ψυχή του, αφού του δόθηκε για τον ανδρείο αγώνα του από την ίδια τη Θεοτόκο! Πλέον τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα για όλο τον κόσμο και η καρδιά του πονούσε για όλη την κτίση, που ζούσε μακριά από τον Ποιητή και δημιουργό της. Η προσευχή του με πόνο βαθύ έβγαινε προς τον Θεό και έλεγε: «Δέομαι ουν σου Κύριε, ίνα γνωρίσωσίν Σε εν πνεύματι Αγίω πάντες οι λαοί της γης». Γι’ αυτό άλλωστε αγαπήθηκε πολύ ο Άγιος Σιλουανός από όλα σχεδόν τα έθνη και έγινε Παγκόσμιος Άγιος στις ψυχές όλων. Λίγες γραμμές δεν μπορούν να περιγράψουν τις αρετές ενός γίγαντα Αγίου, όπως την ανεξικακία του, την αγάπη του και ιδιαίτερα την αγάπη του προς τους εχθρούς, την αδιάλειπτη νοερά προσευχή του για όλα τα έθνη, τη χριστομίμητο ταπείνωσή του και την πλήρη υπακοή του σε κάθε αδερφό, όχι μόνο στον πνευματικό. Αρετές που ο Άγιος ήξερε να τις κρύβει πολύ καλά.

περιοδικό Καθ’ οδόν, τεύχ. 23, έκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσου 

 

ΗΛΙΑΣ       ΧΑΙΝΤΟΥΗΣ 9 ΙΑΝ 2013                                                                                                

                         

Εάν ασχοληθούµε µέ την διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στη εξωτερική, δίνοντας τα πρωτεία στην θεία βοήθεια

Εάν ασχοληθούµε µέ την διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στη εξωτερική, δίνοντας τα πρωτεία στην θεία βοήθεια, θα βοηθήσουµε τους άλλους περισσότερο και θετικώτερα.
Επιπλέον θα έχουµε και την εσωτερική µας γαλήνη, η οποία θα βοηθάη αθόρυβα τις ψυχές που θα συναντάµε, γιατί η εσωτερική πνευµατική κατάσταση προδίδει την αρετή της ψυχής και αλλοιώνει ψυχές.

Απόσπασμα από την σελίδα 71-74 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 9 ΙΑΝ 2012 

-Μα πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο

Όποιος θέλει να προβάλλη τον εαυτό του, τελικά γελοιοποιείται

Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σινά, είχε έρθει ένας παπάς που τον έλεγαν Σάββα. Ήταν λίγο κενόδοξος, είχε και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Μια μέρα οι Βεδουίνοι ανέβαζαν στο μοναστήρι ένα βαρύ πράγμα με το βίντσι και, καθώς το σήκωναν, φώναζαν, για να συγχρονισθούν, «σάουα-σάουα», δηλαδή «όλοι μαζί». Τους άκουσε ο παπα-Σάββας κι έτρεξε αμέσως έξω. «Βρε, ακόμη δεν ήρθα, λέει, και "Σάββα" φωνάζουν! Και εδώ όλοι με έμαθαν!». Νόμιζε ότι οι Βεδουίνοι φώναζαν «Σάββα, Σάββα»! Μόλις το άκουσα ,με έπιασαν τα γέλια! Είναι να μη γελάσης; Όπως δουλεύει το μυαλό του ανθρώπου, έτσι τα ερμηνεύει όλα ...; Άμα ο άνθρωπος είναι λίγο φαντασμένος, όλα φαντασμένα τα ερμηνεύει.
-Γέροντα, από υπερηφάνεια το κάνει;
-Είναι αιχμάλωτος στην κενοδοξία ,τον κλέβει και η φαντασία και φθάνει μετά ...; Μου έλεγε ένας μοναχός πως, όταν ήταν λαϊκός, είχε δώσει σε κάποιον ένα επίσημο επανωφόρι. Μια μέρα που βρέθηκαν μαζί σε μια συντροφιά, εκείνος το φορούσε, οπότε κάποια στιγμή λέει: «Αυτό το παλτό ξέρετε από πού το έχω; Από το Παρίσι! Αν ξέρατε και πόσο το αγόρασα!». Και να είναι εκεί μπροστά και ο άλλος που του έδωσε το επανωφόρι ευλογία!

-Καλά, Γέροντα, ανόητος ήταν;

-Μα πιο ανόητος από τον υπερήφανο υπάρχει; Τελικά η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

 

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 8 ΙΑΝ 2013