Η ευχή με κόπο Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης

Η ευχή με κόπο
Έλεγε ο Γερο- Αρσένιος , ο Σπηλαιώτης .
- Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονη ευωδία θεϊκή. Ενώ, όταν λέω την ευχή καθιστός , ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι.
Παρόλο που ήταν τότε ενενήντα πέντε χρονών ο Γέροντας, αγωνιζόταν συνέχεια φιλότιμα και συνέχεια πλουτιζόταν πνευματικά, κι ας είχε πολλά αποταμιευμένα πνευματικά κεφάλαια!


Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ»

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  15 ΙΑΝ  2013 

Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής

Η δύναμη του κομποσχοινιού, της ευχής
Κάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι – έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς – ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν φέρει δε στην Εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθή από τον Άγιο Γεράσιμο.
Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το Ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:
- Μη τραβάς αυτό το σχοινί, ρε καλόγηρε, γιατί με καίει.
Το άκουσα αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον Μοναχό:
- Κάνε , αδελφέ μου, κομποσχοίνι, όσο μπορείς , για να ελευθερωθή το πλάσμα του Θεού από τον δαίμονα.
Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναζε:
- Ρε παλιόπαπα, τι του λες να τραβάη το σχοινί; Με καίει!
Τότε ο Μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομβοσχοίνι, και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχθηκε από το δαιμόνιο.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ» ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ- ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15 ΙΑΝ  2013

Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»!

Κινδυνεύουν να χάσουν ακόμα και την ψυχή τους όσοι, ή όσες «ξεματιάζουν»! Μόνο η Εκκλησία δια του Ιερέως μπορεί να διαβάσει ειδική ευχή, σε όποιον έχει βασκαθεί. Βασκαίνονται όσοι δεν εξομολογούνται

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   15  ΙΑΝ  2013

Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι Γερ Παισιος !

Οι πνευματικοί νόμοι
Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι
- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
- Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος. Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του – «ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται». Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη, οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξη, γιατί έχει να κάνη με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό. Αν δηλαδή καταλάβη αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πη: «Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», αμέσως τα σπλαχνικά χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνη αντιληπτή η πτώση του. Έτσι δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή με την μετάνοια που έδειξε.

Το ίδιο ισχύει και για το «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνη η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.

Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζη ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοή και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί. Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξη την απόφαση του Θεού! Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ               15 1ΑΝ 2013 

Σαν αναμμένες λαμπάδες

«Ο Όσιος Λωτ επισκέφθηκε τον αββά Ιωσήφ και τον ρώτησε:

«Αββά , εγώ κάνω λίγη προσευχή, λίγη νηστεία, λίγη μελέτη και ησυχία και προσπαθώ να διατηρώ τον νου μου καθαρό από κακούς λογισμούς. Τί άλλο να κάμω;

Τότε ο Ιωσήφ σηκώθηκε όρθιος , άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό και ω του θαύματος ! τα δέκα δάκτυλά του έγιναν σαν λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ:

-     Αν θέλεις, αγωνίσου στην προσευχή για να γίνεις όλος σαν φωτιά! ( Συναξάρι 22 Οκτωβρίου ) .

Τί θαυμαστές καταστάσεις έζησαν οι Άγιοι Πατέρες μας! Πώς ένας άνθρωπος σαν κι εμάς μπορεί να καίγεται σαν αναμμένη λαμπάδα !  Τί φωτιά είναι αυτή που φλογίζει, αλλά δεν κατακαίει τον άνθρωπο! Όλα αυτά μας αποκαλύπτουν το τί μεγάλα περιθώρια έχει η πνευματική ζωή, όπως το διετύπωσε και ο Αββάς Ιωσήφ: «Αν θέλεις, μπορείς να γίνεις όπως η φωτιά». Ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «ἐὰν ἔχητε πίστιν … ερεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ· μετάβα ἔνθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· » ( Ματθ. ιζ΄20 ) . Η πνευματική ζωή είναι σαν την  πυρηνική ενέργεια. Αν κατορθώσεις και διεισδύσεις στον πυρήνα της , τότε θα εκβλύσουν από μέσα μου τεράστιες δυνάμεις , με πρωτόγνωρες για σένα και τα κτίσματα  συνέπειες…

Από το άλλο μέρος , διαπιστώνουμε το μέγεθος της πνευματικής μας φτώχειας. Μοιάζομε σαν τους πάμπλουτους επαίτες. Να διαθέτουμε θησαυρούς στο θησαυροφυλάκιο της πίστεως και να μη τους αξιοποιούμε . Να έχουμε την δυνατότητα να ζούμε σαν πρίγκηπες του ουρανού και να σερνόμαστε σαν σκουλήκια στις λάσπες της γης… Είναι τουλάχιστον κρίμα να βρισκόμαστε σε τέτοια πνευματική κατάσταση.

Ας μάθουμε κάποτε να στεκόμαστε όρθιοι και να υψώνουμε τα χέρια μας στον ουρανό. Κι αν τα δάκτυλά μας δεν γίνουν λαμπάδες αναμμένες , τουλάχιστον θα μαρτυρούν την αγωνία και την λαχτάρα της ύπαρξής μας για κάτι τέτοιο…

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου

ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)

ΟΙ ΑΕΤΟΙ

Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα ελαττώματα του εαυτού του".

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.

Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο:

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί".

Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.

Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.

Συμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός.

Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει:

"Προσέξτε το νερό".

Ήταν βέβαια ταραγμένο.

Μετά από λίγο τους λέει πάλι:

"Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό".

Και μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.

Τους λέει λοιπόν τότε:

"Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα

ελαττώματα του εαυτού του".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  14 ΙΑΝ 2013 

Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος.Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι.

Τι βάσανα έχει ο κόσμος

Ατέλειωτα είναι τα βάσανα του κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί μεγάλοι. Κάθε μέρα η καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος.Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν είναι καλά οι άνθρωποι. τα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι,άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ηδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από 'δω, βάσανα από 'κει, τους τραβούνοι Τράπεζες, τους βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Και δεν είναι μια και δυο μέρες! Και αν ένα δυο παιδιά σε μια τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν την κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αυτές μια μέρα να είχαν το αμέριμνο, την ξενοιασιά των μοναχών, θα είχαν το καλύτερο Πάσχα.
Τι δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Οταν κανείς πονάη και ενδιαφέρεται για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τον βλέπει σαν σε ακτινογραφία με τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί που λέω την ευχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τα καημένα, να περνούν μπροστά μου θλιμμένα και να παρακαλούν τον Θεό. Τα βάζουν οι μανάδες τους να κάνουν προσευχή, γιατί έχου νπροβλήματα, δυσκολίες στην
οικογένεια και ζητούν βοήθεια από τον Θεό. Γυρίζουν το κουμπί
στην ίδια συχνότητα, και έτσι επικοινωνο..

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ !!!!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   14 ΙΑΝ 2013

. Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει!

Όταν πάη κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάση. Το κυριώτερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. και όταν έχη και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζη με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ‘κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς. Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχη Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχη τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχη, αν είναι τίμιος, δέχεται την θεία βοήθεια. Και αν έχη και Τιμιόξυλο, τότε!…

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ !!!

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    14 ΙΑΝ 2013  

Το αντιφάρμακο των ασθενών ψυχών

Θέλω να σας αποδείξω με λίγα λόγια ότι και αν ακόμη είμαστε γεμάτοι από αμαρτήματα οι προσευχές μας καθαρίζουν γρήγορα από αυτά.

Πραγματικά, τί θα μπορούσε να υπάρξη πιο μεγάλο ή πιο θεϊκό πράγμα από την προσευχή, τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι είναι το αντιφάρμακο των ψυχών που νοσούν;

Οι Νινευίτες φαίνεται λοιπόν ότι είναι οι πρώτοι που με την προσευχή τους απεμάκρυναν τις πολλές τους αμαρτίες στον Θεό. Διότι όταν άρχισαν να προσεύχωνται έγιναν δίκαιοι∙ και την πόλι τους που ήταν συνηθισμένη να ζη στην ακολασία και την ασωτία και την παράνομη ζωή, η προσευχή την επανέφερε αμέσως στον ορθό τρόπο ζωής , διότι κατενίκησε την παλιά τους συνήθεια και έκανε την πόλι τους να γεμίση από τους ουράνιους νόμους και η προσευχή έφερε μαζί της στους Νινευίτες και την σωφροσύνη και την φιλανθρωπία και ψυχική ηρεμία και φροντίδα για τους φτωχούς. Διότι δεν επιτρέπεται στην ψυχή να ζη χωρίς αυτά∙ αλλά σε οποιοδήποτε λογισμό κι αν κατοικήση, τον κάνει γεμάτο από κάθε αρετή, τον οδηγεί στην αρετή και τον διώχνει μακριά από κάθε κακία.

Έτσι λοιπόν και τότε∙ αν ερχόταν κάποιος στη Νινευί που την γνώριζε προηγουμένως καλά, δεν θα ανεγνώριζε την πόλι∙ τόσο απότομα άλλαξε τον ανήθικο τρόπο ζωής με την ευσέβεια. Όπως μια πτωχή γυναίκα που φορεί κουρελιασμένα ρούχα, δεν θα μπορέσης να την αναγνωρίσης , αν την ιδής κατόπιν ντυμένη και στολισμένη με χρυσά και πολυτελή, έτσι ακριβώς και εκείνος που γνώριζε προηγουμένως την πόλι εκείνη ως πτωχή και έρημη από πνευματικούς θησαυρούς, δεν θα μπορούσε να αντιληφθή ότι είναι αυτή η ίδια η πόλις την οποία άλλαξε τόσο πολύ η προσευχή και επανέφερε την διάθεσι και τον τρόπο της ζωής της στην αρετή.

Και κάποια γυναίκα που πέρασε όλη την τη ζωή στην ακολασία και την πορνεία , όταν έπεσε στα πόδια του Χριστού , αμέσως πέτυχε τη σωτηρία της ( πρβλ. Λουκ. 7,37 ) .

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Περί προσευχής- γέροντας Θαδδαίος

Περί προσευχής

…

7. Από τη στιγμή που παραβαίνουμε τον νόμο του Θεού, η συνείδησή μας αρχίζει να μας τύπτει. Δεν μας αφήνει σε ησυχία. Κι έτσι πρέπει να εκλιπαρήσουμε τον Κύριο με την προσευχή μας, να μας διδάξει την πιστότητα στο πρόσωπό Του με όλη μας την καρδιά και την ψυχή. Ξεχνάμε συχνά ότι δεν είμαστε παρά εφήμεροι επισκέπτες σ’ αυτή τη ζωή, και πρέπει κατά συνέπεια να κατοικούμε μέσα στην προσευχή αδιάκοπα, διότι η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής μας. Η προσευχή προσελκύει ενέργεια από την πηγή της Ζωής, τον Κύριο, ο οποίος περιφρουρεί , διαφυλάττει και τρέφει όλα τα όντα.

8 . Κανείς άλλος πέρα από τον Θεό δεν γνωρίζει το επίπεδο της προσευχής  που έχει επιτύχει ένας άνθρωπος , διότι αν ήταν δυνατό να δει κανείς πόση Χάρη έχει ο διπλανός του, κάποιοι θα καταθλίβονταν [που δεν έχουν φτάσει σε τέτοιες καταστάσεις] .

Είναι επιζήμιο για όσους ζουν σε απομόνωση και ηρεμία να ατενίζουν πρόσωπα άλλων ανθρώπων και να συζητούν μαζί τους. Είναι σαν το χαλάζι που πέφτει πάνω στους τρυφερούς καρπούς των δέντρων και τους αναγκάζει να μαραίνονται ή να πέφτουν. Κατά τον ίδιο τρόπο και τα συναπαντήματα με τους ανθρώπους , οσοδήποτε σύντομα κι αν είναι και όποια κι αν είναι η αιτία τους, εμποδίζουν την αποκομιδή των καρπών  της αρετής που άνθισε σε συνθήκες σιωπής και ηρεμίας. Ακριβώς όπως ο πάγος καίει τα τρυφερά βλαστάρια των λουλουδιών που ξεπετάχτηκαν από τη γη στην πρώιμη άνοιξη, έτσι και τα συναπαντήματα με τους ανθρώπους καίνε τον καρπό του νου, που ξεκίνησε να βλασταίνει αρετή.

9. Υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που έρχονται στα συγκαλά τους, πολύ λίγοι που κατανοούν τη ζωή. Προσευχόμαστε με τα χείλη μας μόνο και βιαζόμαστε να ξεφορτωθούμε τον κανόνας της προσευχής μας, κι έπειτα χάνουμε την ειρήνη μας. Η νηστεία και η προσευχή είναι μέσα διακόσμησης της ψυχής μας και επαναφοράς της στην αυθεντική της κατάσταση. Πρέπει να παλέψουμε , με τη βοήθεια του Θεού, να αποκτήσουμε τα ιδιώματα   του Χριστού Σωτήρα. Γνωρίζουμε ότι ήταν πράος  και αγαθός, και πρέπει να προσπαθήσουμε να Τον μιμηθούμε. Δεν έχουμε όμως τη δύναμη να το κάνουμε αυτό από μόνοι μας- γι’ αυτό και πρέπει να ζητήσουμε από τον Κύριο βοήθεια. Είναι αδύνατο να μας δώσει ο γλόμπος φως δίχως το ηλεκτρικό ρεύμα, και είναι αδύνατο για μας να ζήσουμε χωρίς Θεό∙ όπως είπε και ο Ίδιος: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.» ( Ιωάν. 15, 5 ) .

…

11. Όταν βλέπουμε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο , θέλουμε συχνά να το αποκτήσουμε, αλλά από τη στιγμή που το κάνουμε, χάνουμε γρήγορα το ενδιαφέρον μας γι’ αυτό. Από τη στιγμή που βλέπουμε κάτι άλλο, το επιθυμούμε, και η κατάσταση έτσι πηγαίνει ασταμάτητα. Είμαστε εξαιρετικά άστατοι. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος ήρθε να ενοικήσει ανάμεσά μας: για να μας συνάξει και να μας ενώσει μαζί, έτσι ώστε να είμαστε μία ποίμνη  κάτω από ένα Ποιμένα. Όταν Εκείνος μας εγκολπώνεται όλα είναι εύκολα. Τώρα οι λογισμοί μας περισπώνται. Δεν εστιάζουν σε αυτό που κάνουμε. Το μόνο αντίδοτο σ’ αυτό είναι η προσευχή. Κάθε έργο απαιτεί μια αυτοσυγκέντρωση του νου, ιδιαίτερα η προσευχή.

Οι Άγιοι Πατέρες κάνουν λόγο για προσευχή του νοός , την προσευχή του Ιησού. Υπάρχει μια σειρά από κανόνες σχετικά με το πώς μπορεί κανείς να επιδοθεί στην προσευχή του Ιησού, και πώς να κάνει τον νου του να κατέλθει στην καρδιά, αλλά είναι απαραίτητο να έχει κανείς έναν έμπειρο πνευματικό οδηγό, προκειμένου να μάθει σωστά την προσευχή του Ιησού.

12. Πρέπει να εξασκούμαστε στην προσευχή συνεχώς. Κάθε κίνηση της καρδιάς πρέπει να είναι προσευχητική. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι όπως ακριβώς ο παραμικρός κόκκος σκόνης μας εμποδίζει να δούμε, έτσι και η παραμικρή μέριμνα μας εμποδίζει να προσευχηθούμε. Για την αγνή προσευχή είναι απαραίτητη μια αμέριμνη ζωή.

13. Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε. Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για τη γέννηση του Σωτήρα και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσά μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει. Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να τη μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι καινή κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ’ αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας . Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Μπορείτε επίσης να δείτε ότι εδώ, σ’ αυτή τη ζωή, όταν ζητάμε κάτι από τους γονείς μας , μας το δίνουν –αν φυσικά τους είμαστε υπάκουοι. Η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται αδιάκοπα στον Υιό της για μας.

14 . Ο Κύριος μας ακούει ακούραστα να παραπονιόμαστε όλη την ώρα. Έχει κουραστεί να μας βλέπει να αμαρτάνουμε , αλλά όχι να μας βλέπει να στρεφόμαστε προς το πρόσωπό Του για βοήθεια. Μας θέλει να τον καλούμε κάθε ώρα και στιγμή και να ξεχειλίζουν οι καρδιές μας προς το πρόσωπό Του . Η προσευχή δεν πρέπει να είναι κάτι που λέγεται και ξεχνιέται. Στέκεσαι μπροστά σε μια εικόνα, παπαγαλίζεις την προσευχή σου κι έπειτα συνεχίζεις την δουλειά σου. Αυτό δεν είναι προσευχή…

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»

Γέροντας Παΐσιος"Τα χρόνια που περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, αλλά τελικά θα νικήση ο Χριστός".

Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού - “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου” -, λείπει το φρένο, και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό. Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Σιγά-σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αν αυτοί που έρχονται στο Άγιον Όρος είναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, με τόσο άγχος, σκεφθήτε οι άλλοι που είναι μακριά από τον Θεό, από την Εκκλησία, πως θα είναι!

Και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος -ο Θεός να βάλει το χέρι Του!- βράζει σαν την χύτρα ταχύτητος. Και οι μεγάλοι πως τα φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τα ρίχνουν όλα στην χύτρα ταχύτητος και σφυρίζει τώρα η χύτρα! Θα πεταχθή σε λίγο η βαλβίδα! Είπα σε κάποιον που είχε μια μεγάλη θέση: “Γιατί μερικά πράγματα δεν τα προσέχετε; Τι θα γίνει;” “Πάτερ μου, μου λέει, λίγο χιόνι ήταν πρώτα το κακό, τώρα έχει γίνει ολόκληρη χιονοστιβάδα. Μόνο ένα θαύμα μπορεί να βοηθήση”. Αλλά και με τον τρόπο που πηγαίνουν μερικοί να βοηθήσουν την κατάσταση, κάνουν μεγαλύτερη την χιονοστιβάδα του κακού. Αντί να λάβουν ορισμένα μέτρα για την παιδεία κ.λπ., κάνουν χειρότερα. Δεν κοιτάζουν πως να διαλύσουν αυτήν την χιονοστιβάδα, αλλά την κάνουν μεγαλύτερη. Βλέπεις, το χιονάκι είναι λίγο στην αρχή. Αν κυλήση στον κατήφορο, γίνεται ένας σβώλος. Ο σβώλος, καθώς μαζεύει και άλλο χιόνι, ξύλα, πέτρες κ.λπ., γίνεται σιγά-σιγά μεγαλύτερος-μεγαλύτερος, και τελικά γίνεται ολόκληρη χιονοστιβάδα. Έτσι και το κακό λίγο-λίγο έχει γίνει πια χιονοστιβάδα και κυλάει, τώρα θέλει βόμβα για να σπάση.

. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού»

Κάποιος αδελφός που ήταν ησυχαστής σε κοινόβιο και συχνά έπεφτε στο πάθος της οργής, είπε τελικά μέσα του: «Θα πάω να ζήσω μόνος, μακριά από ανθρώπους. Και καθώς δεν θα έχω καμιά σχέση με κανέναν, θα παύσει και το πάθος». Έφυγε πράγματι και κατοίκησε σε μια σπηλιά μόνος. Κάποια μέρα γέμισε το σταμνί του νερό, τό βαλε καταγής και ξαφνικά αναποδογύρισε. Το πήρε και το ξαναγέμισε αλλά και πάλι έπεσε. Έπειτα και για τρίτη φορά το γέμισε και έπεσε. Θύμωσε τότε, το άρπαξε και τό σπασε.
Όταν συνήλθε, αναγνώρισε ότι εμπαίχθηκε από τον δαίμονα και είπε: «Να, λοιπόν, ήρθα να ζήσω ξεμοναχιασμένος αλλά και πάλι νικήθηκα. Θα επιστρέψω στο κοινόβιο. Γιατί παντού χρειάζεται να αγωνίζεσαι και να υπομένεις και να χεις τη βοήθεια του Θεού». Σηκώθηκε λοιπόν και γύρισε στον τόπο του»

.
Το Μέγα Γεροντικό τόμ Β, σελ. 387 κεφ. 70

 

 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  13  ΙΑΝ  2013